Σελίδα 5 από 5
Re: Ημερολόγιο ενός Γερμανού δήμιου
Δημοσιεύτηκε: 09 Ιούλ 2020, 19:18
από Σενέκας
Νταρνάκας έγραψε: 09 Ιούλ 2020, 19:09
Σενέκας έγραψε: 09 Ιούλ 2020, 19:02
January 10th. Mary Kürssnerin, a young prostitute, who was a watchman’s (? musketeer’s)
daughter, a girl who had thieved considerably and a handsome young creature with whom the young
Dietherr had dealings; Elizabeth Gütlerin, a bath attendant; Katherine Aynerin, alias die Gescheydin,
a blacksmith’s wife and a handsome creature; all three children of citizens, and prostitutes, were here
pilloried and afterwards flogged out of the town. Such a dreadful crowd ran out to see this that
several people were crushed to death under the Frauenthor. Subsequently Mary’s ears were cut off,
and she was hanged.
Δηλαδή η φουκαριάρα θα τη γλίτωνε απλώς με μερικές μαστιγιές και τελικά την κρέμασαν επειδή τα άλλα τα γίδια ποδοπατήθηκαν μέχρι θανάτου μεταξύ τους, πάνω στη βιασύνη τους μη χάσουν το θέαμα; Αυτό θα πει ατυχία ρε φίλε!
Γιαυτό λες την κρέμασαν; Μου φαίνεται ήταν ούτως ή άλλως για κρέμασμα, ως αρχηγό της συμμορίας. Το μαστίγωμα και το κόψιμο των αυτιών μπορεί απλά να είναι μέρος της τιμωρίας. Εδώ τον άλλο τον γκέι πρώτα τον αποκεφάλισαν και μετά τον έριξαν στην πυρά

Re: Ημερολόγιο ενός Γερμανού δήμιου
Δημοσιεύτηκε: 09 Ιούλ 2020, 19:23
από Σενέκας
81. July 4th. Jerome Beyhlstein, a citizen; because he had taken money for allowing his wife to
be unchaste, and because, by prostituting her, he had acted as procurer and had thereby obtained
money, food, and drink; and whenever anyone had been with her, Beyhlstein had sent a bill round to
the man’s house and received the fee. He was lashed out of the town, and his wife subsequently
executed.
ο τύπος την υποχρεώσε σε πορνεία τη γλίτωσε με ένα μαστίγωμα και εξορία. Το θύμα του εκτελέστηκε....
Re: Ημερολόγιο ενός Γερμανού δήμιου
Δημοσιεύτηκε: 09 Ιούλ 2020, 19:33
από Σενέκας
169. April 19th. Andrew Brunner, a citizen and glass worker of Ayldorff, who, during a great
storm when it was thundering loudly, blasphemed and railed against the Almighty, called him an old
Rascal, said that the old Fool had gambled away his money and lost it at cards, and now wished to
win it back by playing at bowls. He also blasphemed violently in other ways, and, as a favour, was
stood for one quarter of an hour in the pillory. A piece of his tongue was torn from him on the
Fleischbrücke.

Re: Ημερολόγιο ενός Γερμανού δήμιου
Δημοσιεύτηκε: 09 Ιούλ 2020, 21:36
από Νταρνάκας
Σενέκας έγραψε: 09 Ιούλ 2020, 19:33
169. April 19th. Andrew Brunner, a citizen and glass worker of Ayldorff, who, during a great
storm when it was thundering loudly, blasphemed and railed against the Almighty, called him an old
Rascal, said that the old Fool had gambled away his money and lost it at cards, and now wished to
win it back by playing at bowls. He also blasphemed violently in other ways, and, as a favour, was
stood for one quarter of an hour in the pillory. A piece of his tongue was torn from him on the
Fleischbrücke.
Πολύ φτηνά τη γλίτωσε, ούτε στον παπά. Πάντως πρέπει να υπήρχαν πολλοί χαφιέδες τότε που είχαν πολύ εξασκημένα αφτιά κι έβλεπαν τα πάντα, τίποτα δεν τους ξέφευγε. Πού τον άκουσαν μέσα στην κοσμοχαλασιά και τις βροντές να βρίζει τα θεία; Ή τον άλλο τον κτηνοβάτη, ποιος τον είδε με τις αγελάδες και τα μοσχάρια και πήγε και τον κάρφωσε. Άλλη δουλειά δεν είχαν δηλαδή;

Re: Ημερολόγιο ενός Γερμανού δήμιου
Δημοσιεύτηκε: 09 Ιούλ 2020, 22:02
από Σενέκας
Νταρνάκας έγραψε: 09 Ιούλ 2020, 21:36
Σενέκας έγραψε: 09 Ιούλ 2020, 19:33
169. April 19th. Andrew Brunner, a citizen and glass worker of Ayldorff, who, during a great
storm when it was thundering loudly, blasphemed and railed against the Almighty, called him an old
Rascal, said that the old Fool had gambled away his money and lost it at cards, and now wished to
win it back by playing at bowls. He also blasphemed violently in other ways, and, as a favour, was
stood for one quarter of an hour in the pillory. A piece of his tongue was torn from him on the
Fleischbrücke.
Πολύ φτηνά τη γλίτωσε, ούτε στον παπά. Πάντως πρέπει να υπήρχαν πολλοί χαφιέδες τότε που είχαν πολύ εξασκημένα αφτιά κι έβλεπαν τα πάντα, τίποτα δεν τους ξέφευγε. Πού τον άκουσαν μέσα στην κοσμοχαλασιά και τις βροντές να βρίζει τα θεία; Ή τον άλλο τον κτηνοβάτη, ποιος τον είδε με τις αγελάδες και τα μοσχάρια και πήγε και τον κάρφωσε. Άλλη δουλειά δεν είχαν δηλαδή;
Στην περίπτωση του Μπρύνερ, φαντάζομαι ότι δεν το έκανε κρυφά, αλλά κοπάνησε τις μπυρίτσες του και μετά βγήκε έξω απο το καπηλειό και άρχισε την κουβεντούλα με τον θεό
για τον κτηνοβάτη, τι να πω. Ίσως να έμπαινε σε ξένους αχυρώνες, αφού ήταν serial πυργιώτης

Re: Ημερολόγιο ενός Γερμανού δήμιου
Δημοσιεύτηκε: 09 Ιούλ 2020, 23:02
από Νταρνάκας
Κι ενώ βλέπουμε ότι στην Ευρώπη η μοιχεία συνήθως τιμωρούνταν με θάνατο, στην Οθωμανική αυτοκρατορία την ίδια εποχή, η μοιχεία τιμωρούνταν με θάνατο μόνο όταν διαπραττόταν μεταξύ Χριστιανών και Μουσουλμάνων (και μάλιστα οι Μουσουλμάνοι ήταν αυτοί που εκτελούνταν οπωσδήποτε, στους Χριστιανούς δινόταν η δυνατότητα να αποφύγουν την εκτέλεση αν γινόταν Μουσουλμάνοι). Αν γινόταν μοιχεία μεταξύ Χριστιανών μόνο ή μεταξύ Μουσουλμάνων, τα πράγματα ήταν αρκετά χαλαρά, τη γλίτωναν με διαπόμπευση μόνο (η οποία, στην περίπτωση των Χριατιανών, εφαρμοζόταν κατά τον παραδοσιακό βυζαντινό τρόπο).

Re: Ημερολόγιο ενός Γερμανού δήμιου
Δημοσιεύτηκε: 09 Ιούλ 2020, 23:11
από Σενέκας
Νταρνάκας έγραψε: 09 Ιούλ 2020, 23:02
Κι ενώ βλέπουμε ότι στην Ευρώπη η μοιχεία συνήθως τιμωρούνταν με θάνατο, στην Οθωμανική αυτοκρατορία την ίδια εποχή, η μοιχεία τιμωρούνταν με θάνατο μόνο όταν διαπραττόταν μεταξύ Χριστιανών και Μουσουλμάνων (και μάλιστα οι Μουσουλμάνοι ήταν αυτοί που εκτελούνταν οπωσδήποτε, στους Χριστιανούς δινόταν η δυνατότητα να αποφύγουν την εκτέλεση αν γινόταν Μουσουλμάνοι). Αν γινόταν μοιχεία μεταξύ Χριστιανών μόνο ή μεταξύ Μουσουλμάνων, τα πράγματα ήταν αρκετά χαλαρά, τη γλίτωναν με διαπόμπευση μόνο (η οποία, στην περίπτωση των Χριατιανών, εφαρμοζόταν κατά τον παραδοσιακό βυζαντινό τρόπο).
έχω στο αρχείο μια διδακτορική διατριβή που μελετάει δικόγραφα της ίδια περίπου εποχής απο την Οθωμανική Λάρ'σα, δε θυμάμαι όμως αν έχει περιπτώσεις μοιχείας. Θα ρίξω μαι ματιά και θα επανέλθω
Re: Ημερολόγιο ενός Γερμανού δήμιου
Δημοσιεύτηκε: 09 Ιούλ 2020, 23:19
από Σενέκας
Νταρνάκας έγραψε: 09 Ιούλ 2020, 23:02
Κι ενώ βλέπουμε ότι στην Ευρώπη η μοιχεία συνήθως τιμωρούνταν με θάνατο, στην Οθωμανική αυτοκρατορία την ίδια εποχή, η μοιχεία τιμωρούνταν με θάνατο μόνο όταν διαπραττόταν μεταξύ Χριστιανών και Μουσουλμάνων (και μάλιστα οι Μουσουλμάνοι ήταν αυτοί που εκτελούνταν οπωσδήποτε, στους Χριστιανούς δινόταν η δυνατότητα να αποφύγουν την εκτέλεση αν γινόταν Μουσουλμάνοι). Αν γινόταν μοιχεία μεταξύ Χριστιανών μόνο ή μεταξύ Μουσουλμάνων, τα πράγματα ήταν αρκετά χαλαρά, τη γλίτωναν με διαπόμπευση μόνο (η οποία, στην περίπτωση των Χριατιανών, εφαρμοζόταν κατά τον παραδοσιακό βυζαντινό τρόπο).
να'το
Ο Κωστής προφανώς ήταν χριστιανός, που πήγε με παντρεμένη μουσουλμάνα, αλλά τη γλίτωσε τη ζωή του. Αν και εκείνη την εποχή υπήρχε βενετο-τουρκικό πόλεμος, οπότε είναι πιθανό να προτιμούσαν να τους κάνουν κατεργάρηδες παρά να τους εκτελούν, γιατί υπήρχε ζήτηση λόγω του πολέμου
Re: Ημερολόγιο ενός Γερμανού δήμιου
Δημοσιεύτηκε: 10 Ιούλ 2020, 00:29
από Νταρνάκας
Σενέκας έγραψε: 09 Ιούλ 2020, 23:19
να'το
Ο Κωστής προφανώς ήταν χριστιανός, που πήγε με παντρεμένη μουσουλμάνα, αλλά τη γλίτωσε τη ζωή του. Αν και εκείνη την εποχή υπήρχε βενετο-τουρκικό πόλεμος, οπότε είναι πιθανό να προτιμούσαν να τους κάνουν κατεργάρηδες παρά να τους εκτελούν, γιατί υπήρχε ζήτηση λόγω του πολέμου
Ούτως ή άλλως θα μπορούσε να γλιτώσει την εκτέλεση αν γινόταν Μουσουλμάνος. Και γενικά κάθε Χριστιανός που είχε καταδικαστεί σε θάνατο από οθωμανικό δικαστήριο (και όχι μόνο για υποθέσεις μοιχείας) είχε τη δυνατότητα να σώσει τη ζωή του αν αλλαξοπιστούσε.
Η Μουσουλμάνα πάντως πολύ χλομό να γλίτωσε, λογικά θα την εκτέλεσαν.
Re: Ημερολόγιο ενός Γερμανού δήμιου
Δημοσιεύτηκε: 10 Ιούλ 2020, 00:39
από Σενέκας
Νταρνάκας έγραψε: 10 Ιούλ 2020, 00:29
Σενέκας έγραψε: 09 Ιούλ 2020, 23:19
να'το
Ο Κωστής προφανώς ήταν χριστιανός, που πήγε με παντρεμένη μουσουλμάνα, αλλά τη γλίτωσε τη ζωή του. Αν και εκείνη την εποχή υπήρχε βενετο-τουρκικό πόλεμος, οπότε είναι πιθανό να προτιμούσαν να τους κάνουν κατεργάρηδες παρά να τους εκτελούν, γιατί υπήρχε ζήτηση λόγω του πολέμου
Ούτως ή άλλως θα μπορούσε να γλιτώσει την εκτέλεση αν γινόταν Μουσουλμάνος. Και γενικά κάθε Χριστιανός που είχε καταδικαστεί σε θάνατο από οθωμανικό δικαστήριο (και όχι μόνο για υποθέσεις μοιχείας) είχε τη δυνατότητα να σώσει τη ζωή του αν αλλαξοπιστούσε.
Η Μουσουλμάνα πάντως πολύ χλομό να γλίτωσε, λογικά θα την εκτέλεσαν.
αν θυμάμαι καλά, στο σεριάτ, η μοιχεία, όπως και τα περισσότερο εγκλήματα κατά της ζωής και της τιμής ήταν ουσιαστικά ιδιωτικές υποθέσεις. Δηλαδή η οικογένεια του θύματος πήγαινε στο δικαστήριο και ζήταγε αποζημίωση, είτε χρηματική, είτε σε μορφή φόρου αίματος, δηλαδή να τιμωρηθεί ο ένοχος, αλλά το κράτος απο μόνο του δεν τα κυνήγαγε. Αν δε ζήτησε δηλαδή ο σύζυγος της μουσουλμάνας να τιμωρηθεί και η γυναίκα του, δεν της έκανε κάτι το κράτος. Τα περισσότερα απ'αυτά, όπως και στο ρωμαικό δίκαιο, τα κανόνιζαν ιδιωτικά, δηλαδή ή που θα ζήτησε διαζύγιο ή που θα την πλάκωσε στο ξύλο και θα την κλείδωσε στον οντά της μέχρι να ξεχαστεί το θέμα.
Γενικά δεν τον συνέφερε τον απατημένο σύζυγο να παραδεχτεί ότι η γυναίκα του πήγε με τη θέλησή της γιατί ήταν ντροπή για τον ίδιο. Τον συνέφερε να τιμωρηθεί ο Κωστής που τη χάλασε και την αποπλάνησε. Ο ίδιος ο Κωστής εδώ, προφανώς ήθελε να τη βάλει να παραδεχτεί ότι το έκανε με τη θέλησή της για να ρίξει κάπως την ποινή του, αλλά δεν είχε ελπίδα
Re: Ημερολόγιο ενός Γερμανού δήμιου
Δημοσιεύτηκε: 10 Ιούλ 2020, 11:17
από Σενέκας
230. August 17th. Hans Rau von Rossn, Anna his wife, Margaret his mother, Barbara his
sister, four gypsies by blood; because the wife had told fortunes to, and nursed a peasant woman of
Obernbührlein who had been ill. The gipsy had robbed this woman of some 60 florins; had robbed
others, and also cheated them by telling fortunes. All four, by favour, merely whipped out of the town.
The sister was to have been married, and the wedding was to have taken place at Eger.
