Στρίβειν διά του… Παλέρμο
https://jailgoldendawn.com/2019/11/08/% ... K03Q728AJM
Η επόμενη μέρα της απολογίας του Νίκου Μιχαλολιάκου βρήκε τη δικαστική αίθουσα άδεια από δημοσιογράφους και κοινό και τους συνηγόρους υπεράσπισης του Αρχηγού να θυμίζουν τον πνιγμένο που πιάνεται από τα μαλλιά του για να σωθεί, αφού θυμήθηκαν, τεσσεράμισι χρόνια από την έναρξη της δίκης, να υποβάλουν ένσταση ακυρότητας του κατηγορητηρίου ως προς το αδίκημα της εγκληματικής οργάνωσης.
Επικαλούμενοι τη Σύμβαση του Παλέρμο που έχει κυρωθεί στην Ελλάδα, οι δικηγόροι του Μιχαλολιάκου υποστήριξαν ότι προϋποθέτει την επιδίωξη οικονομικού οφέλους για να στοιχειοθετηθεί το αδίκημα της εγκληματικής οργάνωσης και προς επίρρωσιν του ισχυρισμού τους υιοθέτησαν την άποψη του εφέτη Νίκου Σαλάτα, ο οποίος όμως είχε μειοψηφήσει στο Συμβούλιο Εφετών που εξέδωσε το παραπεμπτικό βούλευμα για τη Χρυσή Αυγή.
Η χρονική συγκυρία κατά την οποία κατατέθηκαν αυτοί οι «αυτοτελείς ισχυρισμοί», δηλαδή τη μέρα που ολοκληρωνόταν η αποδεικτική διαδικασία, δεν έμεινε ασχολίαστη από τους δικηγόρους της Πολιτικής Αγωγής, οι οποίοι αντέκρουσαν κατηγορηματικά τις θέσεις της υπεράσπισης και απέδειξαν εμπεριστατωμένα πως η Σύμβαση του Παλέρμο προβλέπει ότι κάθε χώρα είναι ελεύθερη να επιλέξει τα χαρακτηριστικά που θα προσδώσει στο αδίκημα της εγκληματικής οργάνωσης και πως στην Ελλάδα η επιδίωξη οικονομικού οφέλους μπορεί να αποτελεί κίνητρο για μια εγκληματική οργάνωση, αλλά αναγνωρίζονται ως κίνητρα και άλλα.
Ο Θανάσης Καμπαγιάννης (συνήγορος των Αιγύπτιων αλιεργατών) υπογράμμισε ότι «στην ελληνική έννομη τάξη η επιδίωξη οικονομικού οφέλους συνιστά επιβαρυντική περίσταση» και εξήγησε ότι ο Ελληνας νομοθέτης «επιλέγει να διευρύνει την έννοια της εγκληματικής οργάνωσης ποινικοποιώντας, εκτός αυτής που έχει ως σκοπό τον προσπορισμό περιουσιακού οφέλους, και αυτές που έχουν άλλα κίνητρα», ενώ ο Κώστας Παπαδάκης (Αιγύπτιοι αλιεργάτες) χαρακτήρισε το ζήτημα «οψιγενές» και διευκρίνισε ότι «είναι γνωστό ότι η πρωτογενής νομοθέτηση δεν ασκείται από τις διεθνείς συμβάσεις και τα διεθνή όργανα».
«Αν οι αξιότιμοι κύριοι υπερασπιστές είχαν τέτοια πεποίθηση περί μη στοιχειοθέτησης του αδικήματος της εγκληματικής οργάνωσης, και συγκεκριμένα του βουλεύματος, γιατί άραγε πράγματι δεν ζήτησαν να κριθεί στην αρχή, να γίνει δεκτό και να γλιτώσουμε πέντε χρόνια δίκης;», αναρωτήθηκε ο Θεόδωρος Θεοδωρόπουλος (ΠΑΜΕ) και σημείωσε ότι «είναι τόσο συντριπτική η δύναμη των αποδεικτικών στοιχείων της ενοχής, που μόνο επιχειρήματα νομικής συνοχής μπορούν να επικαλεστούν».
Το καταστατικό
Πράγματι, τα στοιχεία ενοχής για την ηγεσία της οργάνωσης είναι τέτοια που την αναγκάζουν να καταφεύγει σε κινήσεις πανικού. Γιατί πώς αλλιώς μπορεί να εξηγηθεί το γεγονός ότι η υπεράσπιση έφτασε στο σημείο να επικαλεστεί την Αρχή του Αρχηγού, την οποία μετά βδελυγμίας αρνείται ο Μιχαλολιάκος, για να υποστηρίξει ότι η οργάνωση είναι προσωποπαγής και όχι πραγματοπαγής και, συγχέοντας εσκεμμένα τον Αρχηγό ως θεσμό με τον Μιχαλολιάκο ως φυσικό πρόσωπο, να συμπεράνει εντελώς αβάσιμα ότι η οργάνωση δεν είναι πραγματοπαγής, όπως απαιτεί το άρθρο 187, αλλά πρωσοποπαγής, «όπως μας το περιέγραψε και το ψευδεπίγραφο καταστατικό»!
Το γνήσιο καταστατικό της οργάνωσης, λοιπόν, αυτό που έχει καταθέσει στο δικαστήριο ο δημοσιογράφος της «Εφ.Συν.» Δημήτρης Ψαρράς και περιγράφει αναλυτικά την απόλυτη «Αρχή του Αρχηγού» (το ναζιστικό «Führerprinzip»), αυτό που αποποιείται ως δήθεν ψευδεπίγραφο ο Μιχαλολιάκος επειδή επισφραγίζει την προσωπική του ευθύνη για όσα διαπράττει η οργάνωσή του, αυτό επικαλέστηκε ο συνήγορός του για να πείσει τους δικαστές ότι η Χρυσή Αυγή είναι «συμμορία» και όχι «εγκληματική οργάνωση»!
Το καταστατικό φέρει την ίδια σφραγίδα με έγγραφο που βρέθηκε στο σπίτι του Χρήστου Παππά, στα Γιάννενα, και υπάρχει ως αντίγραφο στη δικογραφία. Η υπεράσπιση είχε υποβάλει αίτημα να προσκομιστεί το πρωτότυπο έγγραφο από τα εργαστήρια της Διεύθυνσης Αντιμετώπισης Ειδικών Εγκλημάτων Βίας, όπως και έγινε, και το αυτογκόλ της υπεράσπισης έδωσε την ευκαιρία να επισκοπηθούν παράλληλα στο δικαστήριο τα δύο έγγραφα και διά γυμνού οφθαλμού να αποδειχθούν οι πανομοιότυπες σφραγίδες. Επειτα από αυτό, μόνο θυμηδία προκάλεσε η απέλπιδα προσπάθεια της υπεράσπισης να ζητάει φωτοαντίγραφα του πρωτότυπου για να ελέγξει καλύτερα τη σφραγίδα.
Ο πανικός της οργάνωσης δεν ξεκίνησε χθες, αλλά τη νύχτα της 17ης Σεπτεμβρίου 2013, όταν δολοφονήθηκε ο Παύλος Φύσσας και ο Μιχαλολιάκος έψαχνε κάθε τρόπο για να συγκαλύψει το έγκλημα. Ενας από τους τρόπους αυτούς ήταν να δείξει ότι ξεφορτώθηκε δύο από τα στελέχη της οργάνωσης που κατηγορούνται για τη δολοφονία και ήταν υπάλληλοι στα κεντρικά γραφεία της Χρυσής Αυγής, τους Γ. Πατέλη και Γ. Καζαντζόγλου.
Την απόφαση αυτή επικαλέστηκε κατά την απολογία του ο Αρχηγός και προσκόμισε τα έγγραφα της απόλυσής τους, μόνο που φέρουν ημερομηνία 16 Σεπτεμβρίου 2013. Πάνω στη βιασύνη του να πείσει ότι η Χρυσή Αυγή δεν είχε καμία σχέση με το έγκλημα, ο Μιχαλολιάκος τούς απέλυσε πριν από τη δολοφονία!
