Ίφιδα έγραψε: 07 Φεβ 2020, 10:53
Μιλάς για ποιότητα κι όπου ποιότητα βάζεις το χρήμα, το ακριβό, το πολυτελές
Όχι, το μενταλιτι της διαρκούς καλοπέρασης δεν έχει να κάνει με ωρίμανση και ενηλικίωση. Ίσα ίσα.
Το _ούτσα, λούσα και χορός, δεν ειναι στόχος ζωής ενός ενηλίκου
Ο περισσότερος κόσμος δε νοιάζεται για το αν θα πετάξει βαζοντας τον κωλο του σε ακριβότερο δέρμα απ του διπλανού, αν θα τους κεραστεί ουίσκι ή καφές στις 2 ωρες πτήσης, αν θα περάσει καλά σε 5αστερο ή σε σκηνή στην παραλία. Τον νοιάζει να περάσει καλά, να μαθει καινούργια πράγματα, να δημιουργήσει αναμνήσεις, καλύτερες σχέσεις, εμπειρίες κλπ.
Ποιότητα έχει και το να ψαρέψεις με τους φίλους σου σα τον Ασέβαστο και να απολαύσεις τους καρπούς του κόπου σου με τα κολλητάρια σου στην παραλία πινοντας τσιπουράκι με τα πόδια μες την άμμο, χαβαλεδιάζοντας, τρώγοντας και τα γλυκά των συζύγων στον άτυπο διαγωνισμό, Ποιότητα έχει και το να φας στο Φις Ρεστοραν της Μυκόνου, με το λευκό των 1500 ευρώ, θαυμάζοντας τα ομορφα καθαρα, πεντικιουρισμένα ποδαρακια σου συζητώντας με τους φίλους σου για την επόμενη εξωτική τοποθεσία όπου θα επιδείξετε τα καλογυμνασμένα σας κορμιά.
Σε καμια περιπτωση όμως μη θεωρείς οτι η δεύτερη περίπτωση έχει περισσότερη ποιότητα απ την πρώτη ή ότι θα είσαι πιο ευτυχισμένος στην δεύτερη απ ότι στην πρώτη. Δηλαδή εσύ μπορεί να είσαι, αλλά πολλοί άνθρωποι δεν είναι
Το να απαντάς στο αν έχεις κάνει κάμπινγκ με το ναί, στο στρατό, είναι σα να σου απαντάνε στο αν έχεις μείνει σε 5αστερο με το ναι, έχω δουλέψει μια σεζόν. Μην παρεξηγηθώ, ωραίο το 5αστερο, και το μασαζ, η καλή σαμπάνια, το χαβιάρι αναλόγως τα γούστα. το τζακούζι, και τα δείπνα των εξωτικών γεύσεων, να τα ζήσεις και μια και δύο και δεκαπεντε φορες σαν εμπειρίες, αλλά δεν είναι αυτό όλη η ζωή, είναι για την ακρίβεια ένα πολυ μικρό μέρος της και η αντιληψη αυτού του πράγματος είναι ενα καλό μικρό βήμα προς την ενηλικίωση.
Επικίνδυνα ρομαντική και αφελής είναι η σκέψη του no work κι ακόμα χειρότερα του no work για τα οποια μελλοντικά παιδιά. Και πόσο μάλλον όταν δεν έχεις κάνει πραγματικά βήματα ενηλικιωσης. Η ζωή δεν είναι μια διαρκής καλοπέραση, μια προστατευμένη φούσκα όπου όλα θα πάνε όπως θέλουμε όταν τα θέλουμε. Ολες αυτές οι φούσκες σπαν πανεύκολα όταν παρουσιάζονται πραγματικά προβλήματα επιβίωσης, θάνατοι, αρρώστιες, εξαρτήσεις κλπ κι όχι ωκεανοί του αναγκάστηκα να μείνω σε 4στερο τελικά, γμσέ τα, δράμα.
Δεν έχει καλύτερη ποιότητα ο τύπος του φαίνεσθαι στο Ναμμος με τις εκατοντάδες δερματινες ξαπλώστρες, τα καλογυμνασμένα πλαστικά αποτριχωμένα κορμιά με τους 5 τόνους αντηλιακού που απλώνονται στη θάλασσα απ τον τύπο που ξύπνησε με την κοπελιά ή τα φιλαράκια του 20 μέτρα απ την θάλασσα σε κάποιο απομονωμένο κολπάκι. Αυτό που θες εσύ, δε το θέλει αυτός, κι αυτό που θέλει αυτός δε το θες εσύ.
Το κυνήγι του καλύτερου πράγματος, της καλύτερης παροχής, της καλοπέρασης γενικά δεν έχει καμιά σχέση με την ενηλικίωση, πόσο μάλλον οταν δεν γίνονται πραγματικά βήματα ενηλικίωσης στο βωμό της καλοπέρασης
Ούτε τον λήγοντα.
1. Όταν μιλάω για mentality ποιότητας εννοώ το
να φτιαξεις τις συνθηκες ωστε να εχεις το δικαίωμα της επιλογής ανα πάσα στιγμή, σε όσα περισσότερα πράγματα έχεις κατασταλάξει ότι επιθυμείς.
2. Μην μιλάς εξ ονόματος του
περισσότερου κόσμου διότι δεν τον εκπροσωπείς. Αν ο περισσότερος κόσμος όπως λες δεν νοιάζεται για το που θα βάλει τον κώλο του, κάθε φορά που μια εταιρία τους έκανε δωρεάν αναβάθμιση θέσης ή ένα ξενοδοχείο τους έκανε αναβάθμιση δωματίου, τότε όλοι θα έλεγαν
φχαριστω αλλά δεν θέλω. Well, μάντεψε. Δεν έχει βρεθεί κανείς μέχρι τώρα. Και καλά κάνει δηλαδή.
3. Έχεις πολύ πλάκα που παρουσιάζεις όποιον έχει λεφτά ή του αρέσει η άνεση ενός resort σαν ξιπασμενο σκατοφλωρο στην καλύτερη, ενώ αντίθετα όποιον ψαρεύει με τους φίλους του και τρωει στην παραλία περιμένοντας τις γυναίκες να φέρουν τα γλυκά, σαν μάτσο σερνικό που ποτίζει τεστοστερόνη την αμμουδιά. Είναι μια εικόνα που εσύ έχεις φτιάξει για τους δικούς σου λόγους.
4. Έχεις ακόμη περισσότερη πλάκα που νομίζεις ότι η ποιότητα βρίσκεται μεταξύ πατάτας γιαχνί (γαμάει btw) και χαβιαριου. Έλλειψη παραστάσεων λέγεται και αυτό και ειναι καθαρά δικό σου πρόβλημα.
Σου ξαναλέω ότι είναι στην φυση του ανθρώπου να ζητάει το καλύτερο. Αν δώσεις σε κάποιον την επιλογή να κάτσει όρθιος, να κάτσει σε χαμηλό σκαμπό ή να κάτσει σε καρέκλα, μάντεψε. Όλοι θα διαλέξουν την καρέκλα.
5. Αφήνω ασχολίαστα τα άλλα που λες περί ωκεανού προβλημάτων = παραμονή σε 4στερο αντί 5στερο, γιατί απλά δεν έχεις ιδέα.
Λέγω όμως τούτο: αν νομίζεις ότι όποιος είναι
λαϊκό παιδί, με πηλοφορι έχει πιάσει και τον Πάπα από τα αρχίδια, είσαι οικτρά γελασμενη και κυρίως άτυχη που ακόμα δεν έχεις πάρει μυρωδιά.
Τέλος, να σου πω, ότι θα σε εκπλήξει του ποσά κοινά στην διασκέδαση μπορεί να έχω με αυτούς που θεωρείς εσύ
ευτυχισμένους.
Δεν έχω πάει Μύκονο. Δεν πάω στα μπουζούκια. Δεν πάω σε κλαμπ. Με τους φίλους ανέκαθεν προτιμούσαμε και προτιμουμε να περπατάμε πάνω κάτω στον Πειραιά και να συζητάμε ή να καθίσουμε σε κάποιο από τα στέκια μας ένα εκ των οποίων είναι τα βραχάκια στην Πειραικη.
Ταυτόχρονα όμως θέλω
όταν εγώ γουστάρω να πάρω το αεροπλάνο και να παω όπου έπεσε πριν λίγο το μάτι μου πάνω στην υδρόγειο, ώστε να δω/φάω/ακούσω οτιδήποτε θέλω όταν το θέλω.
Το mentality λοιπόν, δεν είναι μαζεύουμε λεφτά για χλίδα και επίδειξη. Αυτή είναι η δική σου στρεβλή εικόνα. Το γιατί την έχεις είναι δικό σου θέμα. Όπως και το πρόβλημα που βλέπεις στο να μην δουλεύει κάποιος λες και αν δουλεύεις για κάποιον και σε πληρώνει κάθε πρώτη και δεκαπέντε, προσφέρεις υπηρεσίες στην ανθρωπότητα και το σύμπαν.
Το mentality όπως έλεγα ειναι εξής:
να έχω την δυνατότητα να κάνω αυτά που πραγματικά θέλω,οταν θέλω. Να έχω την δυνατότητα να διαχειρίζομαι τις μέρες μου και τις ώρες μου όπως εγώ επιθυμώ. Όλες τις ώρες μου. Όχι τις 3 μου περισσεύουν μέσα στην μέρα και είμαι κατάκοπος.
Και ταυτόχρονα,
να έχω τόσες παραστάσεις απο την ζωή που να είμαι στην ευλογημένη θέση να διακρίνω τα όρια μεταξύ των πραγματικών επιθυμιών και της δημιουργίας επιθυμιών.
Αν για να γίνουν αυτά χρειάζεται χρήμα, καλώς να έλθει.
