Χρόνια πολλά Ισραήλ

[Βλήμα]

Λοιπόν, ήρθα να δηλώσω ελαφρώς αλλαγμένος στο θέμα. Στην αλλαγή μου έχουν παίξει μεγάλο ρόλο και αναρτήσεις χρηστών εντός του πχόρουμ. Όταν τελικά διακηρύττουμε τα πιστεύω μας, κάτι μικρό μπορεί να αλλάξει, έστω και να επηρεασθεί ελαφρώς η συνείδηση ενός χρήστη. Δεν θα πω, βέβαια, ότι ο Νετανιάχου είναι οτιδήποτε άλλο από μουνόπανο, ή ότι η βία του Ισραήλ είναι πολλές φορές οτιδήποτε λιγότερο από την εκατονταπλάσια που χρειάζεται, αλλά...

Υπάρχουν δύο ειδών βίες: υπάρχει η βία του βιαστή, που είναι μόνο καταστροφική επιβολή και θα μπορούσε να αποφευχθεί, υπάρχει κι η βία του λιονταριού. Το λιοντάρι αν δεν ασκήσει βία στην αντιλόπη θα ψοφήσει. Αν το έβλεπες σε ένα ντοκιμαντέρ χωρίς να ξέρεις τίποτα περί τροφικής αλυσίδας θα έλεγες "τι μουνόπανο που είναι αυτό το πλάσμα, κοίτα πώς ξεσκίζει το άλλο πλάσμα", αν το βλέπεις όμως ξέροντάς την (την αλυσίδα) δεν μπορείς να το κρίνεις ηθικά. Έτσι ζει, ξεσκίζοντας σάρκες. Συνήθως, όταν κρίνουμε την βία ανθρώπου προς άνθρωπο την κρίνουμε έχοντας στο μυαλό μας ότι έχουμε αναπτύξει έναν πολιτισμό που δεν απαιτεί βία, οπότε η βία που ασκείται είναι αυτή του βιαστή. Όταν όμως έχουμε την παραμικρή αμφιβολία οφείλουμε να αναρωτηθούμε: ποια ήταν η εναλλακτική αυτουνού που άσκησε την βία; Αν δεν βλέπουμε καμιά εναλλακτική, τότε αυτός που άσκησε την βία άσκησε την βία του λιονταριού, όχι του βιαστή. Και στην περίπτωση των Εβραίων, δεν ξέρω τι άλλο θα μπορούσαν να κάνουν. Η Σοβιετική ένωση τους είχε προσφέρει εδάφη βέβαια για να ιδρύσουν το κράτος τους, αλλά το να ζητήσεις από τους Εβραίους να γίνουν κομμουνιστές είναι σαν να ζητάς από το λιοντάρι να γίνει χορτοφάγο.

Αυτό δεν σημαίνει βέβαια ότι συμφωνώ και με όσους αντιτίθενται στην βία της Χαμάς. Είναι σαν να σου λένε "γιατί η καργιόλα η αντιλόπη σηκώνεται και φεύγει και αμύνεται και του βαρά και καμιά κλωτσιά του λιονταριού; Γιατί δεν κάθεται να κατασπαραχθεί; Τι θέλει; Να πεθάνει το καημένο το λιοντάρι;"