Αρίστος έγραψε: 27 Ιούλ 2024, 17:45
Να δουμε μερικες θεμελιωδεις διαφορες μεταξυ Παλαιας και Καινης.
α) Ο Θεος της Παλαιας ειναι φυλετικος, της Καινης ειναι πανανθρωπινος.
β) Ο Θεος της Παλαιας ειναι ενας και μοναδικος, ο Θεος της Καινης ειναι τριαδικος οπως των Νεοπλατωνικων.
γ) Ο Θεος της Παλαιας ειναι σουπερ εκδικητικος, ο Θεος της Καινης ειναι πρωτιστα Θεος της αγαπης.
δ) Ο Θεος της Παλαιας δεν γινεται να ενσαρκωθει και να φορεσει θνητη σαρκα, ο Θεος στην Καινη το εκανε με το δευτερο προσωπο του.
ε) Ο Θεος της Παλαιας απαγορευοταν να αναπαρασταθει, ο Θεος στον Χριστιανισμο μαζι με ολα του τα προσωπα, τους αγιους και τους αγγελους αναπαρισταται κανονικοτατα στην εικονογραφια και μαλιστα προσκυναται. Ολο αυτο μαλιστα ειναι καταργηση της δευτερης εντολης του Δεκαλογου του Μωυση. Και σημειο που η Ορθοδοξη Εκκλησια τραβηξε στο τερμα τη διαφορα με τον Ιουδαισμο και ας κανει την κοροιδα επι του θεματος.
Ούτε εγώ είμαι θεολόγος.
α) Όσο «πανανθρώπινος» είναι ο Παλαιοδιαθηκικός Θεός είναι και ο Καινοδιαθηκικός. Η Παλαιά Διαθήκη πρεσβεύει ότι υπάρχει ένας Θεός ανεξάρτητα από το αν Τον πιστεύουν όλοι ή όχι όπως και η Καινή. Και στις δύο ο Θεός επιδεικνύει εύνοια στον αντίστοιχο Περιούσιο Λαό (με τον δεύτερο να είναι συνέχεια του πρώτου).
β) Ο Θεός τόσο της Παλαιάς όσο και της Καινής είναι ένας. Όσο «ξεκάθαρα» Τριαδικός είναι στην Παλαιά είναι και στη Καινή. Ο «τριαδικός» θεός των Νεοπλατωνικών δεν έχει καμία σχέση με την τριαδικότητα του Χριστιανικού Θεού. Στον Χριστιανικό Θεό υπάρχει μία ουσία και τρεις υποστάσεις-πρόσωπα (κάτι ασύμβατο με την ελληνική φιλοσοφία) όχι αυτό που περιέγραψες για τους Νεοπλατωνικούς.
γ) Τόσο στη Παλαιά όσο και στη Καινή Διαθήκη ο Θεός έχει μια αγαπητική πτυχή και μια εκδικητική. Η Παλαιά Διαθήκη έχει πολλά αποκαλυπτικά κείμενα με αποτέλεσμα να προβάλλεται περισσότερο η εκδικητική. Ο ίδιος Θεός όμως διδάσκει τον Προφήτη Ηλία να συμπονεί τους (αμαρτωλούς) συνανθρώπους του που του έδωσε «εξουσία» ο Θεός να
τιμωρήσει με ανομβρία. Την ίδια πανανθρώπινη αγάπη βλέπουμε να διδάσκει με τη κολοκύνθα ο Θεός στον προφήτη Ιωνά στην Νινευί. Από την άλλη βλέπουμε και αρκετή
εκδικητικότητα και στη Καινή π.χ. όταν ο Ιησούς προφητεύει την καταστραφή της Ιερουσαλήμ για ευνόητους λόγους ή στην αποκαλυπτική Αποκάλυψη του Ιωάννη (εκεί μιλάμε για πλήρη εκπαλαιοδιαθηκισμό της Καινής).
δ) Που το λέει αυτό η Παλαιά Διαθήκη; Σου έχω ήδη πει ότι στη Παλαιά είναι διφορούμενο αν ο Μεσσίας θα ήταν άνθρωπος ή Θεός:
ἰδοὺ ἡ παρθένος ἐν γαστρὶ ἕξει καὶ τέξεται υἱόν, καὶ καλέσουσι τὸ ὄνομα αὐτοῦ Ἐμμανουήλ (Προφήτης Ησαΐας)
Μια παρθένος (άνθρωπος) θα γεννήσει (άνθρωπο) υιό που θα ονομάζεται Εμμανουήλ (= Ο Θεός μεθ΄ημών). Άρα ο άνθρωπος Μεσσίας θα είναι ο Θεός μεταξύ των ανθρώπων.
ε) Μόνο το δεύτερο και το τρίτο πρόσωπο της Αγίας Τριάδας μπορούν να αναπαρασταθούν στον Χριστιανισμό όχι το πρώτο (ο Πατέρας). Το δεύτερο μπορούν να το αναπαραστήσουν οι Χριστιανοί γιατί ενσαρκώθηκε άρα έλαβε ορατή και άρα απεικονίσιμη μορφή ενώ το τρίτο γιατί στην Καινή Διαθήκη ειδώθηκε από τον Άγιο Ιωάννη τον Πρόδρομο ως περιστερά (εξ ου και απιεκονίζεται ως τέτοιο). Και οι δύο απεικονιστικές δυνατότηες προέρχονται από την Καινή που αποτελεί συνέχεια της Παλαιάς. Αν δεν γίνονταν αυτά που περιέγραψα δεν θα μπορούσαν οι Χριστιανοί να απεικονίσουν τα δύο από τα τρία πρόσωπα της Αγίας Τριάδας. Ο Πατέρας συνεχίζει να μην απεικονίζεται.
