Ελληνες:Yποσιτισμενοι λογο κρισης η παχυσαρκοι;

[Antares]

Έχω κόψει ψωμί και ζάχαρη, ενίοτε βρίσκω εναλλακτικά από την κετογονική διατροφή και δεν παίρνω τουλάχιστον βάρος. Με λίγη άσκηση χάνω κιόλας.
Αλλά δύο χάπια που παίρνω (υποθυρεοειδισμός, ορμονοθεραπεία) προκαλούν αύξηση της χοληστερίνης και πρέπει να πάρω και γι' αυτό χάπι. Φαύλος κύκλος.

[Antipnevma]

Ωραία. Είδαμε τι λένε οι πχωρουμίτες. Για να δούμε τώρα τι λένε πιο σοβαροί άνθρωποι.

Ναι. Ας δούμε. Ας δούμε τι λένε οι μελέτες (η συγκεκριμένη από το Nature) και όχι ράντομ αρθρογράφοι σε εφημερίδες:





https://www.nature.com/articles/s41599-018-0201-x

Εδώ υπάρχει ένα μεθοδολογικό πρόβλημα. Υποτίθεται ότι συγκρίνουμε πλούσιους/φτωχούς όχι εισοδήματα. Δεν μπορούμε να θεωρήσουμε στα σοβαρά "φτωχό" ένα νοικοκυριό που βγάζει 45 χιλιάρικα το χρόνο και "πλούσιο" ένα που βγάζει 65. Και πάλι όμως τα ποσοστά παχυσαρκίας είναι υψηλά και στις δύο εισοδηματικές κατηγορίες. Η διαφορά στα ποσοστά παχυσαρκίας είναι αισθητά μικρότερη από την εισοδηματική διαφορά.

In 2015, over 35% of the population was obese in U.S. states where median household incomes were below $45,000 per year, whereas obesity was less than 25% of state populations where median incomes were above $65,000 (Centers for Disease Control and Prevention, 2017c).

Άλλες έρευνες δείχνουν ότι οι άνθρωποι που τείνουν στα αριστερά είναι λιγότερο παχύσαρκοι από αυτούς που τείνουν στα δεξιά γιατί οι πρώτοι έχουν καλύτερη παιδεία σε θέματα διατροφής. Επειδή οι άνθρωποι που έχουν καλύτερη παιδεία τείνουν να είναι και πλουσιότεροι για αυτό το λόγο τρώνε και λιγότερο και όχι επειδή τα περισσότερα λεφτά τους εξασφαλίζουν τάχα καλύτερες επιλογές. Φυσικά δεν έχουν όλοι οι πλούσιοι παιδεία. Πάρε τον Τραμπ και τόσες εξέχουσες μορφές του συντηρητικού κόμματος που είναι σαν ελέφαντες.

Σύμφωνα με τις νεώτερες έρευνες, στο θέμα πρόληψης των ασθενειών που σχετίζονται με την παχυσαρκία ο παράγοντας τρώω λιγότερο είναι πολύ πιο σημαντικός από το τι τρώω. Κανένας φυσιολογικός άνθρωπος δεν χορταίνει μόνο με καρότα και μαρούλια είτε πλούσιος είτε φτωχός. Πρέπει οπωσδήποτε να κατανάλωσει φαγητά πλούσια σε θερμίδες και αν θα γίνει παχύδερμο ή όχι θα εξαρτηθεί από την ακριβή ποσότητα που καταναλώνει.

"Φτωχός" είναι ένας απλός εργάτης. Υδραυλικός, ηλεκτρολόγος, σκουπιδιάρης, σερβιτόρος, κουβαλητής, εργάτης γης, χαμηλά αμοιβόμενος υπάλληλος, τσιγκανάκος, αλβανάκος, πακιστανάκος κτλ. Πόσους τέτοιους κακομοίρηδες έχεις δει που είναι παχύσαρκοι;

[hellegennes]

Εδώ υπάρχει ένα μεθοδολογικό πρόβλημα. Υποτίθεται ότι συγκρίνουμε πλούσιους/φτωχούς όχι εισοδήματα. Δεν μπορούμε να θεωρήσουμε στα σοβαρά "φτωχό" ένα νοικοκυριό που βγάζει 45 χιλιάρικα το χρόνο και "πλούσιο" ένα που βγάζει 65. Και πάλι όμως τα ποσοστά παχυσαρκίας είναι υψηλά και στις δύο εισοδηματικές κατηγορίες. Η διαφορά στα ποσοστά παχυσαρκίας είναι αισθητά μικρότερη από την εισοδηματική διαφορά.

Αντιθέτως, είναι μεθοδολογικά ορθότερο να πάρεις το εισόδημα και όχι να τους χωρίσεις σε κατηγορίες, γιατί τα δεδομένα είναι συνεχή και δείχνουν την ξεκάθαρη τάση προς παχυσαρκία όσο μικραίνει το εισόδημα. Και δεν είναι καθόλου μικρή η διαφορά. Η μια άκρη του γραφήματος τείνει στο 20% και η άλλη στο 40%.

Φυσικά και η διαφορά στο εισόδημα είναι μεγαλύτερη από την διαφορά στην συχνότητα παχυσαρκίας. Τι περίμενες δηλαδή; Στο ένα άκρο να έτεινε στο 100% και στο άλλο στο 0%;

Επίσης η περιπτωσιολογία δεν έχει νόημα. Ο Τραμπ είναι χοντρός, ο δείνα είναι χοντρός, ο τάδε είναι αδύνατος. Τι σημασία έχει αυτό; Ποιος είπε ότι το ένα άκρο είναι 0% και το άλλο 100%;

"Φτωχός" είναι ένας απλός εργάτης. Υδραυλικός, ηλεκτρολόγος, σκουπιδιάρης, σερβιτόρος, κουβαλητής, εργάτης γης, χαμηλά αμοιβόμενος υπάλληλος, τσιγκανάκος, αλβανάκος, πακιστανάκος κτλ. Πόσους τέτοιους κακομοίρηδες έχεις δει που είναι παχύσαρκοι;

Πολλούς. Παντοπωλείο έχω.

[Antipnevma]

But think about it this way. The people engineering the food that’s all around us are doing it with the specific intention to override ordinary human willpower. (Read Michael Moss’s excellent book, “Salt Sugar Fat: How the Food Giants Hooked Us,” on that subject.) They’ve been spending billions of dollars on it. Is it any surprise that they succeed?

Let’s say you play Serena Williams at tennis. You are, of course, trounced. Do you blame your forehand? At some level, sure. But the real problem is that you have absolutely no business going up against the best in the world. Those food engineers with the billions of dollars? They’re Serena Williams. We’re just us, and our willpower is our forehand.

The food environment has overpowered the lowest socio-economic tier. It has overpowered the middle socio-economic tier. It has overpowered, to a slightly smaller degree, the top socio-economic tier. The food environment, not poverty, is the culprit.