Χρόνια πολλά Ισραήλ

[Πορφύριος Εξαρχίδης]

Σταματήστε να λέτε πίπες μέντολες. Κανένα συμβιβασμό δεν θέλει το Ισραήλ. Επί Κλίντον υπήρξε σχεδόν συμφωνία με τους Παλαιστίνιους και σε ανακοινώσεις και των δύο πλευρών λεγόταν πως χρειάζονται μόνο μερικές μέρες ακόμα για να έρθουν σε συμφωνία. Τι έκανε το Ισραήλ; Διέκοψε τις διαπραγματεύσεις.
Το μόνο που κάνει το Ισραήλ είναι να διαιωνίζει την κατάσταση σιγά σιγά κλέβοντας και τη λίγη γη που έχει απομείνει. Χτίζοντας οικισμούς σε εδάφη που δεν του ανήκουν.

Ο Αραφάτ διέκοψε αυτές τις διαπραγματεύσεις και λίγες μέρες μετά εξαπέλυσε την Ιντιφαντα.

Κάνεις λάθος. Μετά την κατάρρευση των συνομιλιών στο καμπ ντέηβιντ ο Κλίντον αναγνώρισε ότι η θέση του των Ισραήλ/ΗΠΑ στο ζήτημα δεν μπορούσε γίνει αποδεκτή ούτε από τους πιο μετριοπαθείς παλαιστινιους.
Το Δεκέμβριο ο Κλίντον παρουσίασε τις δικές του παραμέτρους και είπε ότι και οι δυο πλευρές τις αποδέχτηκαν μα είχαν κάποιες επιφυλάξεις. Αργότερα συναντήθηκαν στην Αίγυπτο τον Ιανουάριο του 2001 και είχαν αρκετή επιτυχία. Στην τελευταία συνέντευξη τους είπαν ότι αν είχαν μερικές ακόμα μέρες θα συμφωνούσαν σε όλα τα ζητήματα. Το Ισραήλ τότε ακύρωσε τις διαπραγματεύσεις κι αυτό ήταν το τέλος.

[Πορφύριος Εξαρχίδης]

Έχουμε φτάσει να παραποιούμε την αλήθεια σε τέτοιο βαθμό που θα ξυπνήσουμε κάποια μέρα με τον ουρανό στα πόδια μας.

[πατησιωτης]

Σταματήστε να λέτε πίπες μέντολες. Κανένα συμβιβασμό δεν θέλει το Ισραήλ. Επί Κλίντον υπήρξε σχεδόν συμφωνία με τους Παλαιστίνιους και σε ανακοινώσεις και των δύο πλευρών λεγόταν πως χρειάζονται μόνο μερικές μέρες ακόμα για να έρθουν σε συμφωνία. Τι έκανε το Ισραήλ; Διέκοψε τις διαπραγματεύσεις.
Το μόνο που κάνει το Ισραήλ είναι να διαιωνίζει την κατάσταση σιγά σιγά κλέβοντας και τη λίγη γη που έχει απομείνει. Χτίζοντας οικισμούς σε εδάφη που δεν του ανήκουν.

Ο Αραφάτ διέκοψε αυτές τις διαπραγματεύσεις και λίγες μέρες μετά εξαπέλυσε την Ιντιφαντα.

Κάνεις λάθος. Μετά την κατάρρευση των συνομιλιών στο καμπ ντέηβιντ ο Κλίντον αναγνώρισε ότι η θέση του των Ισραήλ/ΗΠΑ στο ζήτημα δεν μπορούσε γίνει αποδεκτή ούτε από τους πιο μετριοπαθείς παλαιστινιους.
Το Δεκέμβριο ο Κλίντον παρουσίασε τις δικές του παραμέτρους και είπε ότι και οι δυο πλευρές τις αποδέχτηκαν μα είχαν κάποιες επιφυλάξεις. Αργότερα συναντήθηκαν στην Αίγυπτο τον Ιανουάριο του 2001 και είχαν αρκετή επιτυχία. Στην τελευταία συνέντευξη τους είπαν ότι αν είχαν μερικές ακόμα μέρες θα συμφωνούσαν σε όλα τα ζητήματα. Το Ισραήλ τότε ακύρωσε τις διαπραγματεύσεις κι αυτό ήταν το τέλος.

Ο Αραφάτ έφυγε από το Καμπ Ντέηβιντ αλλά το θέμα δεν είναι ότι έφυγε αλλά ότι εξαπέλυσε την Ιντιφάντα.
Δεν είναι καθόλου ίδια η κατάσταση όταν υπάρχει ειρήνη και όταν υπάρχει πόλεμος.Σε κατάσταση πολέμου διαπραγματεύεται μόνο αυτός που τον έχει χάσει.Από τις συμφωνιες του Οσλο και μετά υπήρχε μια προσέγγιση των δύο πλευρών.Η προσέγγιση διεκόπη όχι επειδή απέτυχαν οι συνομιλίες του 2000 αλλά επειδή ξαναγυρίσαμε σε πολεμική κατάσταση.Το 2001 υπήρχε ήδη κατάσταση πολέμου.

[πατησιωτης]

Πέραν τούτου ότι ιδέες και να είχε ο Κλίντον μετά τις εκλογές ήσαν άχρηστες.Πρόεδρος ήταν ο Μπους.

[Κόκκορας]

από το 2000/2001 ποσους οικισμους εχει κανει το ισραηλ στην δυτικη οχθη;ποσο επεκταθηκε;

[Χουργιατς]

Το ξέρετε πως
για να γιορτάσουν τα 72 χρόνια από την ίδρυση του κράτους των,
οι Ισραηλινοί δημιούργησαν μία από τις εκπληκτικότερες χορογραφίες όλων των εποχών;
Κάντε γκουγκλ dancing israelis

[Πορφύριος Εξαρχίδης]

Ο Αραφάτ διέκοψε αυτές τις διαπραγματεύσεις και λίγες μέρες μετά εξαπέλυσε την Ιντιφαντα.

Κάνεις λάθος. Μετά την κατάρρευση των συνομιλιών στο καμπ ντέηβιντ ο Κλίντον αναγνώρισε ότι η θέση του των Ισραήλ/ΗΠΑ στο ζήτημα δεν μπορούσε γίνει αποδεκτή ούτε από τους πιο μετριοπαθείς παλαιστινιους.
Το Δεκέμβριο ο Κλίντον παρουσίασε τις δικές του παραμέτρους και είπε ότι και οι δυο πλευρές τις αποδέχτηκαν μα είχαν κάποιες επιφυλάξεις. Αργότερα συναντήθηκαν στην Αίγυπτο τον Ιανουάριο του 2001 και είχαν αρκετή επιτυχία. Στην τελευταία συνέντευξη τους είπαν ότι αν είχαν μερικές ακόμα μέρες θα συμφωνούσαν σε όλα τα ζητήματα. Το Ισραήλ τότε ακύρωσε τις διαπραγματεύσεις κι αυτό ήταν το τέλος.

Ο Αραφάτ έφυγε από το Καμπ Ντέηβιντ αλλά το θέμα δεν είναι ότι έφυγε αλλά ότι εξαπέλυσε την Ιντιφάντα.
Δεν είναι καθόλου ίδια η κατάσταση όταν υπάρχει ειρήνη και όταν υπάρχει πόλεμος.Σε κατάσταση πολέμου διαπραγματεύεται μόνο αυτός που τον έχει χάσει.Από τις συμφωνιες του Οσλο και μετά υπήρχε μια προσέγγιση των δύο πλευρών.Η προσέγγιση διεκόπη όχι επειδή απέτυχαν οι συνομιλίες του 2000 αλλά επειδή ξαναγυρίσαμε σε πολεμική κατάσταση.Το 2001 υπήρχε ήδη κατάσταση πολέμου.

Γράφεις ανακρίβειες και πάλι. Οι συνομιλίες μετά το καμπ ντέιβιντ συνεχίστηκαν
στην Αίγυπτο όπως σου είπα. Δεν ήταν οι Παλαιστίνιοι που διέκοψαν τις συνομιλίες.

Camp David 2000 Summit
Main article: Camp David 2000 Summit
In 2000, US President Bill Clinton convened a peace summit between Palestinian President Yasser Arafat and Israeli Prime Minister Ehud Barak. In May of that year, according to Nathan Thrall, Israel had offered Palestinians 66% of the West Bank, with 17% annexed to Israel, and a further 17% not annexed but under Israeli control, and no compensating swap of Israeli territory.[37] The Israeli prime minister offered the Palestinian leader between 91%[note 1] and 95%[38][39][40] (sources differ on the exact percentage) of the West Bank and the entire Gaza Strip if 69 Jewish settlements (which comprise 85% of the West Bank's Jewish settlers) be ceded to Israel. East Jerusalem would have fallen for the most part [41] under Israeli sovereignty, with the exception of most suburbs with heavy non-Jewish populations surrounded by areas annexed to Israel.[42][43] The issue of the Palestinian right of return would be solved through significant monetary reparations.[44]

Arafat rejected this offer and did not propose a counter-offer. No tenable solution was crafted which would satisfy both Israeli and Palestinian demands, even under intense U.S. pressure. Clinton blamed Arafat for the failure of the Camp David Summit. In the months following the summit, Clinton appointed former US Senator George J. Mitchell to lead a fact-finding committee that later published the Mitchell Report.

Clinton's "Parameters" and the Taba talks
Proposed in the fall of 2000 following the collapse of the Camp David talks, The Clinton Parameters included a plan on which the Palestinian State was to include 94-96% of the West Bank, and around 80% of the settlers were to become under Israeli sovereignty, and in exchange for that, Israel would concede some territory (so called 'Territory Exchange' or 'Land Swap') within the Green Line (1967 borders). The swap would consist of 1–3% of Israeli territory, such that the final borders of the West Bank part of the Palestinian state would include 97% of the land of the original borders.[45]

At the Taba summit (at Taba) in January 2001 talks continued based on the Clinton Parameters. The Israeli negotiation team presented a new map. The proposition removed the "temporarily Israeli controlled" areas from the West Bank, and the Palestinian side accepted this as a basis for further negotiation. However, Barak did not conduct further negotiations at that time; the talks ended without an agreement and the following month the right-wing Likud party candidate Ariel Sharon was elected Israeli prime minister in February 2001.

Όλες οι συνομιλίες και όλες οι διαπραγματεύσεις αποτελούν παραπέτασμα για τους Εβραίους. Στην πράξη δείχνουν ξεκάθαρα πως δεν έχουν καμιά διάθεση ούτε για δύο κράτη ούτε για απόδοση δικαιωμάτων στους παλαιστίνιους. Αυτό που θέλουν είναι είτε να τους εξαφανίσουν είτε να τους έχουν ζουν σε κατάσταση απαρτχαιντ.

[πατησιωτης]

Κάνεις λάθος. Μετά την κατάρρευση των συνομιλιών στο καμπ ντέηβιντ ο Κλίντον αναγνώρισε ότι η θέση του των Ισραήλ/ΗΠΑ στο ζήτημα δεν μπορούσε γίνει αποδεκτή ούτε από τους πιο μετριοπαθείς παλαιστινιους.
Το Δεκέμβριο ο Κλίντον παρουσίασε τις δικές του παραμέτρους και είπε ότι και οι δυο πλευρές τις αποδέχτηκαν μα είχαν κάποιες επιφυλάξεις. Αργότερα συναντήθηκαν στην Αίγυπτο τον Ιανουάριο του 2001 και είχαν αρκετή επιτυχία. Στην τελευταία συνέντευξη τους είπαν ότι αν είχαν μερικές ακόμα μέρες θα συμφωνούσαν σε όλα τα ζητήματα. Το Ισραήλ τότε ακύρωσε τις διαπραγματεύσεις κι αυτό ήταν το τέλος.

Ο Αραφάτ έφυγε από το Καμπ Ντέηβιντ αλλά το θέμα δεν είναι ότι έφυγε αλλά ότι εξαπέλυσε την Ιντιφάντα.
Δεν είναι καθόλου ίδια η κατάσταση όταν υπάρχει ειρήνη και όταν υπάρχει πόλεμος.Σε κατάσταση πολέμου διαπραγματεύεται μόνο αυτός που τον έχει χάσει.Από τις συμφωνιες του Οσλο και μετά υπήρχε μια προσέγγιση των δύο πλευρών.Η προσέγγιση διεκόπη όχι επειδή απέτυχαν οι συνομιλίες του 2000 αλλά επειδή ξαναγυρίσαμε σε πολεμική κατάσταση.Το 2001 υπήρχε ήδη κατάσταση πολέμου.

Γράφεις ανακρίβειες και πάλι. Οι συνομιλίες μετά το καμπ ντέιβιντ συνεχίστηκαν
στην Αίγυπτο όπως σου είπα. Δεν ήταν οι Παλαιστίνιοι που διέκοψαν τις συνομιλίες.

Camp David 2000 Summit
Main article: Camp David 2000 Summit
In 2000, US President Bill Clinton convened a peace summit between Palestinian President Yasser Arafat and Israeli Prime Minister Ehud Barak. In May of that year, according to Nathan Thrall, Israel had offered Palestinians 66% of the West Bank, with 17% annexed to Israel, and a further 17% not annexed but under Israeli control, and no compensating swap of Israeli territory.[37] The Israeli prime minister offered the Palestinian leader between 91%[note 1] and 95%[38][39][40] (sources differ on the exact percentage) of the West Bank and the entire Gaza Strip if 69 Jewish settlements (which comprise 85% of the West Bank's Jewish settlers) be ceded to Israel. East Jerusalem would have fallen for the most part [41] under Israeli sovereignty, with the exception of most suburbs with heavy non-Jewish populations surrounded by areas annexed to Israel.[42][43] The issue of the Palestinian right of return would be solved through significant monetary reparations.[44]

Arafat rejected this offer and did not propose a counter-offer. No tenable solution was crafted which would satisfy both Israeli and Palestinian demands, even under intense U.S. pressure. Clinton blamed Arafat for the failure of the Camp David Summit. In the months following the summit, Clinton appointed former US Senator George J. Mitchell to lead a fact-finding committee that later published the Mitchell Report.

Clinton's "Parameters" and the Taba talks
Proposed in the fall of 2000 following the collapse of the Camp David talks, The Clinton Parameters included a plan on which the Palestinian State was to include 94-96% of the West Bank, and around 80% of the settlers were to become under Israeli sovereignty, and in exchange for that, Israel would concede some territory (so called 'Territory Exchange' or 'Land Swap') within the Green Line (1967 borders). The swap would consist of 1–3% of Israeli territory, such that the final borders of the West Bank part of the Palestinian state would include 97% of the land of the original borders.[45]

At the Taba summit (at Taba) in January 2001 talks continued based on the Clinton Parameters. The Israeli negotiation team presented a new map. The proposition removed the "temporarily Israeli controlled" areas from the West Bank, and the Palestinian side accepted this as a basis for further negotiation. However, Barak did not conduct further negotiations at that time; the talks ended without an agreement and the following month the right-wing Likud party candidate Ariel Sharon was elected Israeli prime minister in February 2001.

Όλες οι συνομιλίες και όλες οι διαπραγματεύσεις αποτελούν παραπέτασμα για τους Εβραίους. Στην πράξη δείχνουν ξεκάθαρα πως δεν έχουν καμιά διάθεση ούτε για δύο κράτη ούτε για απόδοση δικαιωμάτων στους παλαιστίνιους. Αυτό που θέλουν είναι είτε να τους εξαφανίσουν είτε να τους έχουν ζουν σε κατάσταση απαρτχαιντ.

Σε όλο αυτό το λινκ δεν γράφεται λέξη για το τι επακολούθησε μεταξύ των συνομιλιών του καλοκαιριού και του 2001 : η Ιντιφάντα,δηλαδή ουσιαστικά πόλεμος.
Ο Μπάρακ δεν ήταν δυνατόν να δεχθεί τίποτα προεκλογικά ενώ ο πόλεμος που είχε εξαπολύσει ο Αραφάτ είχε υπονομεύσει ανεπανόρθωτα τη θέση του και ερχόταν ο αδιάλλακτος Σαρόν νικητής των εκλογών.
Ασε που ολα αυτά δεν είχαν και πολλή σημασία όταν ήδη από το Νοέμβριο είχε εκλεγεί ο Μπους.
Η ευκαιρία για τον Αραφάτ ήταν το καλοκαίρι με Μπάρακ στο Ισραήλ και Κλίντον στην Αμερική.

[Πορφύριος Εξαρχίδης]

Ο Αραφάτ έφυγε από το Καμπ Ντέηβιντ αλλά το θέμα δεν είναι ότι έφυγε αλλά ότι εξαπέλυσε την Ιντιφάντα.
Δεν είναι καθόλου ίδια η κατάσταση όταν υπάρχει ειρήνη και όταν υπάρχει πόλεμος.Σε κατάσταση πολέμου διαπραγματεύεται μόνο αυτός που τον έχει χάσει.Από τις συμφωνιες του Οσλο και μετά υπήρχε μια προσέγγιση των δύο πλευρών.Η προσέγγιση διεκόπη όχι επειδή απέτυχαν οι συνομιλίες του 2000 αλλά επειδή ξαναγυρίσαμε σε πολεμική κατάσταση.Το 2001 υπήρχε ήδη κατάσταση πολέμου.

Γράφεις ανακρίβειες και πάλι. Οι συνομιλίες μετά το καμπ ντέιβιντ συνεχίστηκαν
στην Αίγυπτο όπως σου είπα. Δεν ήταν οι Παλαιστίνιοι που διέκοψαν τις συνομιλίες.

Camp David 2000 Summit
Main article: Camp David 2000 Summit
In 2000, US President Bill Clinton convened a peace summit between Palestinian President Yasser Arafat and Israeli Prime Minister Ehud Barak. In May of that year, according to Nathan Thrall, Israel had offered Palestinians 66% of the West Bank, with 17% annexed to Israel, and a further 17% not annexed but under Israeli control, and no compensating swap of Israeli territory.[37] The Israeli prime minister offered the Palestinian leader between 91%[note 1] and 95%[38][39][40] (sources differ on the exact percentage) of the West Bank and the entire Gaza Strip if 69 Jewish settlements (which comprise 85% of the West Bank's Jewish settlers) be ceded to Israel. East Jerusalem would have fallen for the most part [41] under Israeli sovereignty, with the exception of most suburbs with heavy non-Jewish populations surrounded by areas annexed to Israel.[42][43] The issue of the Palestinian right of return would be solved through significant monetary reparations.[44]

Arafat rejected this offer and did not propose a counter-offer. No tenable solution was crafted which would satisfy both Israeli and Palestinian demands, even under intense U.S. pressure. Clinton blamed Arafat for the failure of the Camp David Summit. In the months following the summit, Clinton appointed former US Senator George J. Mitchell to lead a fact-finding committee that later published the Mitchell Report.

Clinton's "Parameters" and the Taba talks
Proposed in the fall of 2000 following the collapse of the Camp David talks, The Clinton Parameters included a plan on which the Palestinian State was to include 94-96% of the West Bank, and around 80% of the settlers were to become under Israeli sovereignty, and in exchange for that, Israel would concede some territory (so called 'Territory Exchange' or 'Land Swap') within the Green Line (1967 borders). The swap would consist of 1–3% of Israeli territory, such that the final borders of the West Bank part of the Palestinian state would include 97% of the land of the original borders.[45]

At the Taba summit (at Taba) in January 2001 talks continued based on the Clinton Parameters. The Israeli negotiation team presented a new map. The proposition removed the "temporarily Israeli controlled" areas from the West Bank, and the Palestinian side accepted this as a basis for further negotiation. However, Barak did not conduct further negotiations at that time; the talks ended without an agreement and the following month the right-wing Likud party candidate Ariel Sharon was elected Israeli prime minister in February 2001.

Όλες οι συνομιλίες και όλες οι διαπραγματεύσεις αποτελούν παραπέτασμα για τους Εβραίους. Στην πράξη δείχνουν ξεκάθαρα πως δεν έχουν καμιά διάθεση ούτε για δύο κράτη ούτε για απόδοση δικαιωμάτων στους παλαιστίνιους. Αυτό που θέλουν είναι είτε να τους εξαφανίσουν είτε να τους έχουν ζουν σε κατάσταση απαρτχαιντ.

Σε όλο αυτό το λινκ δεν γράφεται λέξη για το τι επακολούθησε μεταξύ των συνομιλιών του καλοκαιριού και του 2001 : η Ιντιφάντα,δηλαδή ουσιαστικά πόλεμος.
Ο Μπάρακ δεν ήταν δυνατόν να δεχθεί τίποτα προεκλογικά ενώ ο πόλεμος που είχε εξαπολύσει ο Αραφάτ είχε υπονομεύσει ανεπανόρθωτα τη θέση του και ερχόταν ο αδιάλλακτος Σαρόν νικητής των εκλογών.
Ασε που ολα αυτά δεν είχαν και πολλή σημασία όταν ήδη από το Νοέμβριο είχε εκλεγεί ο Μπους.
Η ευκαιρία για τον Αραφάτ ήταν το καλοκαίρι με Μπάρακ στο Ισραήλ και Κλίντον στην Αμερική.

H Intifanta ξεκίνησε Σεπτέμβριο του 2000 με αφορμή την προκλητική επίσκεψη του αρχηγού της αντιπολίτευσης στο Temple Mount. Οι Παλαιστίνιοι πέταξαν πέτρες, Οι Ισραηλινοί απάντησαν με σφαίρες.
Η δεύτερη συνάντηση στην Αίγυπτο χρονολογείται πολύ μετά. Τον Ιανουάριο του 2001. Μην μου πεις ότι μια Ιντιφάντα που ξεκίνησε 4 μήνες νωρίτερα ήταν η αιτία που το Ισραήλ διέκοψε τις συνομιλίες έτσι;
Θα τις διέκοπτε έτσι κι αλλιώς.

[πατησιωτης]

Ξεκίνησε αμέσως μετά τη διακοπή των συζητήσεων στο Καμπ Ντέιβιντ.Προσχήματα βρίσκονται.Ουσιαστικά ήταν ανταρτοπόλεμος.Υπονόμευσε οριστικά μαζί με τη διακοπή αυτή τη θέση του Μπάρακ και βεβαίως έβγαλε σίγουρο νικητή τον Σαρόν που ήταν αυτός που με την ανίερη επίσκεψη έδωσε το πρόσχημα και τον συνέφερε και τον ίδιο πολιτικά.Εν τω μεταξύ το Νοέμβριο στις εκλογές βγήκε ο Μπους.

[Πορφύριος Εξαρχίδης]

Όπως έχω φέρει πηγές παραπάνω τις συνομιλίες διέκοψε ο Μπαράκ στην Αίγυπτο 4 μήνες μετά την έναρξη της Ιντιφάντα κι ένα μήνα πριν τις εκλογές που ανακήρυξαν των δεξιό Σαρόν νικητή.
Είχε δηλαδή κάθε ευκαιρία να έρθει σε συμφωνία με τους Παλαιστίνιους και να βάλει τέλος σε όλες τις ιντιφάντα προσωρινές ή αυτές που θα ακολουθούσαν. Αν γνώριζε ότι θα χάσει που μάλλον το γνώριζε θα είχε ακόμα ένα κίνητρο. Την υστεροφημία του. Δεν το έκανε.
Όχι εξαιτίας κάποιας ινιφάντα (που ούτως ή άλλως οι ισραηλινοί πυροδότησαν) μα ακριβώς επειδή οι Ισραηλινοί δεν είχαν ούτε έχουν ούτε θα έχουν ποτέ καμία βλέψη προς μια συμφωνία που παραχωρεί οτιδήποτε.

[hades]

Είναι αστείο που υπάρχουν ακόμη παλαιάς κοπής αριστεροί του 1970, που δικαιώνουν τους Παλαιστίνιους και κατηγορούν το Ισραήλ. Μόνο στην Τεχεράνη και στην Αθήνα πρέπει να παίζει αυτό.

Πάντως τουλάχιστον στην Ευρώπη το Ισραήλ έχει χάσει το ηθικό πλεονέκτημα που θα έλεγε και μια ψυχή. Σε επίπεδο κοινής γνώμης εννοώ.

Φταίει και το ότι είναι ο Νο 1 στόχος των συνομωσιολόγων παγκοσμίως. Η μερίδα του κοινού που τους ακούει είναι μεγάλη και δεν αναφέρομαι στην ήπια, υγιή εκδοχή τους (προβληματισμός και εναλλακτική προσέγγιση) αλλά στην αρκετά ακραία έως ξεκάθαρα ακραία (τερατολογία).

. Η εικόνα είναι αμείλικτη και μετράει στην εποχή μας . Από την μια έχεις Μεργκάνα και από την άλλη νεαρούς με πέτρες.Τουλάχιστον αυτό περνάει στα ΜΜΕ .
ΣΤην δεύτερη ιντιφάντα νομίζω είχε κυκλοφορήσει παντού μια εικόνα με παιδιά παλαιστίνιους στο έδαφος με τα χέρια πίσω και μια κάνη από μερκάνα να χαμηλώνει και να τους σημαδεύει . Είχε γίνει χαμός

Ξέρω ότι οι Παλαιστίνιοι δεν διστάζουν να θυσιάσουν ακόμα και παιδιά για να περάσουν την εικόνα που θέλουν και το καταφέρνουν πολλές φορές. ΠΧ επανελλειμένα στήνουν κάτω από σχολεία και νοσοκομεία τα κέντρα διοίκησης τους. Τα χτυπούν οι Εβραίοι έχουν θύματα παιδιά και τραυματίες και βγαίνουν οι εικόνες με μανάδες να κλαίνε τα πεντάχρονα. Το Ισραήλ ότι και να κάνει δεν μπορεί να μεταδώσει τη δική του προπαγάνδα όπως θέλει .Και ας έχει δικιό πολλές φορές .ΚΑι αυτό γιατί είναι ο ισχυρός .

[Πορφύριος Εξαρχίδης]

Το Ισραήλ δεν μπορεί να επικοινωνήσει την προπαγάνδα του επειδή είναι ο ισχυρός; Τι γράφετε ρε μαλάκες; Μην ξεχάσετε να διαβάσετε το 1984 του Όργουελ. Ανάποδα.

[Πορφύριος Εξαρχίδης]

Τώρα φανταστείτε το εξής καλοί μου ανθρωπιστές.

Έχετε τα παιδιά σας να παίζουν ποδόσφαιρο στην παραλία της Επανωμής ή της Γλυφάδας και ξαφνικά ένας πύραυλος τα σκοτώνει.

Μετά από καιρό βγαίνει ο κάθε μαλάκας και λέει για εσένα που έχασες τα παιδιά σου πως τα χρησιμοποιούσες σαν ασπίδα υπερασπιζόμενος παράλληλα το δικαίωμα του δυνατού να σου τα σκοτώσει. Αυτό σκεφτείτε πρώτα και μετά ψάξτε τρόπο να μην εξεγερθείτε.

Four young boys – members of the same family – playing football and hide and seek on the beach were killed today by what is believed to have been gunfire from Israeli warships carrying out a blockade of Gaza.

The attack on the fishing port in Gaza City came at just after four o’clock on a sunny and clear afternoon with good visibility. The group of cousins, aged between nine and 11, were around what looked like a derelict shed when they were hit by a shell from the direction of the sea.

[The Rebel]

This is the values of Israel’s soldiers.

This is the life of the Palestinians under the Israeli apartheid regime.