γαμήθηκε 2η φορά, fuck it @otto weininger παρε την too long can write version
O σταθμάρχης είναι το τελευταίο (ή και πρώτο) σε μια σειρά εμποδίων που μειώνουν τον κίνδυνο καταστροφής
Κάθε επόμενη φέτα είναι α) περιορισμένου αποτελέσματος = μειωμένης μείωσης της συνολικής πιθανότητας στραβής, αυξημένης πολυπλοκότητας γιατί πρέπει να έρθει και να δέσει με τα προηγούμενα => γ) αυξημένου κόστους.
Στην περίπτωσή μας οι επόμενες φέτες (φωτεινές σημάνσεις - τηλεδιοίκηση/απεικόνιση ακριβούς στίγματος/ αυτοματοποιημένο σύστημα ακινητοποίησης) είτε δεν υπήρχαν γιατί δεν είναι ώριμο ως τεχνολογία, είτε λογω οπισθοδρόμησης για εξοικονόμηση κόστους - τεχνητης δημιουργίας κερδών (ζηλιασκόπουλος), είτε λόγω ανικανότητας προηγουμένων διοικήσεων, είτε λόγω εξωτερικών επεμβάσεων (γύφτοι-πεσμένα καλώδια) είτε τέλος λόγω "σΑμΠοΤάΖ!"
πουτινικων, αντιεκσυγχρονιστων, τελοσπάντων ότι πίπας το καθε σούργελο σκεφτεται.
Πάμε λοιπόν στον σταθμάρχη, who had one job.* O σταθμάρχης, βρέθηκε στην συγκεκριμένη θέση διότι εκπλήρωσε κάποια προαπαιτούμενα:
Ποια ήταν αυτά;
Ο ελληνικός κρατικός (δεκο εστω) μηχανισμός, έθεσε τις ελάχιστες απαιτήσεις που απαιτεί η θέση.
Ο ελληνικός κρατικός μηχανισμός αποφάσισε να αναθέσει την συγκεκριμένη θέση ευθύνης στον συγκεκριμένο άνθρωπο μετά την όποια εκπαίδευση.
Ο ελληνικός κρατικός μηχανισμός εκτίμησε και κοστολόγησε την αυξηση της πιθανότητας καταστροφής που συνεπάγεται μια λάθος επιλογή του στην συγκεκριμένη θέση ως αποδεκτή.
Κοστολόγησε την αξία του ρουσφετιού του όποιου/ας μπαστάρδου τον έστειλε εκεί ως σημαντικότερη της ζωης των θυμάτων.
Θα μπορούσε να ήταν κωλόφαρδος και να περάσει τα επόμενα χρόνια μεχρι την συμπλήρωση συνταξίμων χωρις να συνεβαινε το παραμικρό. Τοσοι και τόσοι το έκαναν πριν από αυτόν και αλλοι πόσοι θα συνεχίσουν να το κάνουν.
Έχει την ευθύνη που αναλογεί στο στρίψιμο του κλειδιού.
Ευθύνη ταξεις μεγέθους μικρότερη από αυτούς που α) σχεδίασαν, νομοθέτησαν και υλοποίησαν το συγκεκριμένο σύστημα, β) από αυτούς που τον επέλεξαν και του έδωσαν -εφεκτιβ- δύναμη ζωής και θανάτου επί των επιβατών/εργαζομένων.
Ενα ντόμινο ευθυνών που φτάνει μέχρι και τον πθ.-
Αυτή είναι είναι το βάρος της ηγεσίας. Αυτό απαιτεί και η ευθυνοδοσία.
Νοοτροπίες "όχι και να πέσει η κυβέρνηση για ένα κωλόσπιτο" (πόσο μάλλον για ΧΧ νεκρούς) είναι πηγές και πολλαπλασιαστές σαπίλας.