Phorum.com.gr

Green Dragon έγραψε: 13 Ιούλ 2024, 22:59

νύχτα έγραψε: 13 Ιούλ 2024, 22:50

Green Dragon έγραψε: 13 Ιούλ 2024, 19:08 Δεν είναι σοβαρός συνειδητοποιημένος ενήλικας αυτός που δεν φοβάται τον θάνατο, ψυχοπαθής είναι.

έχω ακούσει κάποιους να ισχυρίζονται ότι είναι απόλυτα
εξοικειωμένοι, και "σιγά το πράγμα, είναι η μόνη βεβαιότητα"
και μια χαρά ήρεμοι δείχνουν σαν να μη το σκέφτονται ποτέ

Ναι καλά, το πήγαν στο πίσω μέρος του μυαλού τους για να μην το βλέπουν Στρουθοκαμηλισμός, μόλις η αρρώστια τους χτυπήσει την πόρτα να δω εκεί 'συνειδητοποίηση'. Ψάχνεις κάτι που δεν υπάρχει, οι ψυχολογικοί αμυντικοί μηχανισμοί δεν είναι εξοικείωση. Δεν υπάρχει εξοικείωση σε αυτό.

Άλλο να το περιμένεις. Και τηλεφώνημα να περιμένεις θα σε αγχώσει, αλλά το ίδιο το τηλεφώνημα δεν είναι απαραίτητα αγχωτικό.

Ο ίδιος ο θάνατος δεν είναι τίποτα τρομακτικό, το μόνο τρομακτικό είναι η συνειδητοποίηση όσων δεν έχεις κάνει και θα ήθελες, πιστεύω.

νύχτα έγραψε: 13 Ιούλ 2024, 22:50

micmic έγραψε: 13 Ιούλ 2024, 18:46 Ρωτάς ως πιστή ή ως άθεη; Έχει διαφορά.

Θεωρητικά, όσοι δηλώνουν πιστοί θα έπρεπε να καλύπτονται από τις απαντήσεις της θρησκείας/εκκλησίας.

άθεη

Ok, τότε ξεκινάμε ότι από το ότι ο ίδιος ο θάνατος τις περισσότερες φορές δεν είναι ιδιαίτερα επώδυνος, και μάλιστα πολλές φορές δεν είναι και καθόλου επώδυνος (πχ σε εγκεφαλικό είναι αμφίβολο αν καταλαβαίνεις καν το οτιδήποτε). Κάπου διάβαζα ότι σχεδόν όλοι οι άνθρωποι έχουν πονέσει κάποιες στιγμές στη ζωή τους πολύ περισσότερο από όσο θα πονέσουν την στιγμή του θανάτου τους. Επίσης, ως άθεοι ξέρουμε ότι το "μετά το θάνατο" είναι ακριβώς ίδιο με το "πριν την γέννηση", δηλαδή τίποτα. Το οποίο σημαίνει ότι δεν υπάρχει λόγος να σε αγχώνει.

Η συχνή επαφή με τη φύση νομίζω ότι βοηθάει πολύ στο να συνειδητοποιήσει κάποιος τη θέση του στον φυσικό κόσμο ως μέρος ενός αιώνιου κύκλου. Το να βλέπουμε ανθρώπους να γεννιούνται και να πεθαίνουν είναι κάτι διαφορετικό επειδή είτε το θέλουμε είτε όχι μας προκαλεί πάντα μια έντονη συναισθηματική αντίδραση. Αλλά με τα φυτά και τα ζώα είναι πιο εύκολο να το δει κάποιος πιο αποστασιοποιημένα και σιγά-σιγά να τοποθετήσει και τον εαυτό του ως κομμάτι αυτού του κύκλου ζωής και θανάτου.

Έπειτα υπάρχει και η δύναμη του "τώρα". Ή αλλιώς, αυτό που λένε "the good old days are now". Αν ζεις αναπολώντας το παρελθόν ή ανησυχώντας για το μέλλον, τότε χάνεις το τώρα, το οποίο τελικά είναι το μόνο που έχει σημασία. Στο yt υπάρχουν πολλά βιντεάκια που διάφοροι ηλικιωμένοι μιλάνε για πράγματα που έχουν μετανιώσει. Πολλά από αυτά είναι αντιφατικά, αλλά το ότι δεν ζούσαν το "τώρα" κάθε τους στιγμή είναι κάτι που το λένε πολύ συχνά. Επίσης, κάτι άλλο που παρατηρεί κανείς είναι ότι άτομα που έχουν πολλά ενδιαφέροντα σε μεγάλη ηλικία, ακόμα και όταν πλησιάζει ο θάνατος, λένε ότι δεν μετανιώνουν σχεδόν για τίποτα και δεν έχουν καν χρόνο να σκεφτούν τί έκαναν λάθος ή τί θα γίνει αύριο. Αν δηλαδή έχεις συνέχεια κάτι που να σε γεμίζει και να το κάνεις με ευχαρίστηση, πραγματικά δεν έχεις χρόνο να σκεφτείς τον θάνατο.

Αυτό το βλέπεις και ιδίοις όμμασι σε διάφορα άτομα του περιβάλλοντός σου. Για να πω για ένα διάσημο πρόσωπο, πρόπερσι έτυχε να γνωρίσουμε την Κάρμεν Ρουγγέρη σε μια παιδική παράσταση. Σήμερα είναι 80 χρονών, και μόνο να μιλήσεις 5 λεπτά μαζί της διαπιστώνεις ότι δεν είναι δυνατόν να φοβάται το θάνατο επειδή πολύ απλά είναι απασχολημένη συνεχώς με ένα σωρό άλλα πράγματα. Αλλά φυσικά μπορείς να βρεις και ένα σωρό άλλους ηλικιωμένους με ιστοσελίδες ή κανάλια στο yt που έχουν τόσο πάθος με αυτό που κάνουν, ώστε να μην δίνουν καμμία ιδιαίτερη σημασία στον χρόνο που περνάει. Εντελώς τυχαία, έτυχε πρόσφατα να ανακαλύψω τον Tim Rowett που σε ηλικία 66 χρονών ξεκίνησε κανάλι στο yt που σήμερα έχει 2 εκ συνδρομητές.

να συνεισφερω με μια χαρουμενη νοτα

Α, βάζουμε και τέτοια;

micmic έγραψε: 14 Ιούλ 2024, 00:23 Επίσης, ως άθεοι ξέρουμε ότι το "μετά το θάνατο" είναι ακριβώς ίδιο με το "πριν την γέννηση", δηλαδή τίποτα. Το οποίο σημαίνει ότι δεν υπάρχει λόγος να σε αγχώνει.

Μπίστης έγραψε: 13 Ιούλ 2024, 18:56

micmic έγραψε: 13 Ιούλ 2024, 18:46 Ρωτάς ως πιστή ή ως άθεη; Έχει διαφορά.

Θεωρητικά, όσοι δηλώνουν πιστοί θα έπρεπε να καλύπτονται από τις απαντήσεις της θρησκείας/εκκλησίας.

Με την πίστη να ανεβοκατεβαίνει δεν είναι πάντα εύκολο, ο θάνατος μας κατατρώει καθημερινώς, περισσότερο ως φθορά και αδυναμία ια όχι μόνο σαν κάποιο τέλος μακρινό ...

Είσαι πολύ δυνατός ρε πούστη μου.

ο θανατος ειναι οτι και η γεννηση,μια κατακλυσμιαια αλλαγη
και παραγει τα αναλογα αποτελεσματα

επισης - απ τη ζωη στο θανατο ειναι ενα μονοπατι ....

συμπληρωστε ελευθερα

( αν ειναι δυνατον με ολιγη απο φαντασια )

Μπίστης έγραψε: 13 Ιούλ 2024, 18:56

micmic έγραψε: 13 Ιούλ 2024, 18:46 Ρωτάς ως πιστή ή ως άθεη; Έχει διαφορά.

Θεωρητικά, όσοι δηλώνουν πιστοί θα έπρεπε να καλύπτονται από τις απαντήσεις της θρησκείας/εκκλησίας.

Με την πίστη να ανεβοκατεβαίνει δεν είναι πάντα εύκολο, ο θάνατος μας κατατρώει καθημερινώς, περισσότερο ως φθορά και αδυναμία ια όχι μόνο σαν κάποιο τέλος μακρινό ...

(Μτ. 8, 22)
νομιζω η ολη αντιμετωπιση του θεματος(τουλαχιστον για εναν πιστο) αρχιζει και τελειωνει με αυτο το χωριο.
πώς μας βλεπει δηλαδη ο Θεος και οχι πως βλεπουμε εμεις τον εαυτο μας...
αρα ο θανατος δεν ειναι αυστηρα βιολογικος,ειναι πρωτα θανατος πνευματος.ειτε εχουμε είτε δεν έχουμε Αγιο Πνευμα,Αυτο κανει την διαφορα και τελικα αυτο ειναι η ζωη

Κόκκορας έγραψε: 14 Ιούλ 2024, 00:47

Μπίστης έγραψε: 13 Ιούλ 2024, 18:56

micmic έγραψε: 13 Ιούλ 2024, 18:46 Ρωτάς ως πιστή ή ως άθεη; Έχει διαφορά.

Θεωρητικά, όσοι δηλώνουν πιστοί θα έπρεπε να καλύπτονται από τις απαντήσεις της θρησκείας/εκκλησίας.

Με την πίστη να ανεβοκατεβαίνει δεν είναι πάντα εύκολο, ο θάνατος μας κατατρώει καθημερινώς, περισσότερο ως φθορά και αδυναμία ια όχι μόνο σαν κάποιο τέλος μακρινό ...

(Μτ. 8, 22)
νομιζω η ολη αντιμετωπιση του θεματος(τουλαχιστον για εναν πιστο) αρχιζει και τελειωνει με αυτο το χωριο.
πώς μας βλεπει δηλαδη ο Θεος και οχι πως βλεπουμε εμεις τον εαυτο μας...
αρα ο θανατος δεν ειναι αυστηρα βιολογικος,ειναι πρωτα θανατος πνευματος.ειτε εχουμε είτε δεν έχουμε Αγιο Πνευμα,Αυτο κανει την διαφορα και τελικα αυτο ειναι η ζωη

εκανα αναζητησ με Μτ .8,22 κ βγηκε αυτο

Dwarven Blacksmith έγραψε: 13 Ιούλ 2024, 23:53

Green Dragon έγραψε: 13 Ιούλ 2024, 22:59

νύχτα έγραψε: 13 Ιούλ 2024, 22:50

έχω ακούσει κάποιους να ισχυρίζονται ότι είναι απόλυτα
εξοικειωμένοι, και "σιγά το πράγμα, είναι η μόνη βεβαιότητα"
και μια χαρά ήρεμοι δείχνουν σαν να μη το σκέφτονται ποτέ

Ναι καλά, το πήγαν στο πίσω μέρος του μυαλού τους για να μην το βλέπουν Στρουθοκαμηλισμός, μόλις η αρρώστια τους χτυπήσει την πόρτα να δω εκεί 'συνειδητοποίηση'. Ψάχνεις κάτι που δεν υπάρχει, οι ψυχολογικοί αμυντικοί μηχανισμοί δεν είναι εξοικείωση. Δεν υπάρχει εξοικείωση σε αυτό.

Άλλο να το περιμένεις. Και τηλεφώνημα να περιμένεις θα σε αγχώσει, αλλά το ίδιο το τηλεφώνημα δεν είναι απαραίτητα αγχωτικό.

Ο ίδιος ο θάνατος δεν είναι τίποτα τρομακτικό, το μόνο τρομακτικό είναι η συνειδητοποίηση όσων δεν έχεις κάνει και θα ήθελες, πιστεύω.

Τι υλιστική σκέψη από έναν που δηλώνει Μαοϊκός, αριστερός κλπ.

Δηλ. άμα κάνεις, 1, 2, 3 είμαι οκ, τώρα ας πεθάνω;

Η ανυπαρξία είναι το πρόβλημα, το ότι αποχωρίζεσαι αυτό τον κόσμο με ότι αγαπάς και ότι σε αγαπάει. Και αυτά δεν τελειώνουν, αν τελειώσουν πέφτεις σε κατάθλιψη και τότε πράγματι είσαι συναισθηματικά νεκρός.

gassim έγραψε: 13 Ιούλ 2024, 19:25

GoBack έγραψε: 13 Ιούλ 2024, 19:08 Δεν ειναι σιγουρο οτι θα πεθανουμε

είναι όμως το πιο πιθανό για την γενιά μας.

Γιατί, οι άλλες γενιές την γλύτωσαν;

sharp έγραψε: 14 Ιούλ 2024, 02:09

gassim έγραψε: 13 Ιούλ 2024, 19:25

GoBack έγραψε: 13 Ιούλ 2024, 19:08 Δεν ειναι σιγουρο οτι θα πεθανουμε

είναι όμως το πιο πιθανό για την γενιά μας.

Γιατί, οι άλλες γενιές την γλύτωσαν;

Μπορεί να υπάρξουν μελλοντικές που θα την γλυτώσουν ή τέλος πάντων θα το καθυστερούν αρκετά.

ΣΚΕΠΤΙΚΟΣ έγραψε: 13 Ιούλ 2024, 23:39

Green Dragon έγραψε: 13 Ιούλ 2024, 22:59 Ναι καλά, το πήγαν στο πίσω μέρος του μυαλού τους για να μην το βλέπουν Στρουθοκαμηλισμός, μόλις η αρρώστια τους χτυπήσει την πόρτα να δω εκεί 'συνειδητοποίηση'. Ψάχνεις κάτι που δεν υπάρχει, οι ψυχολογικοί αμυντικοί μηχανισμοί δεν είναι εξοικείωση. Δεν υπάρχει εξοικείωση σε αυτό.

.

Να φοβάσαι το Θάνατο σαν ΤΕΛΟΣ ή σαν μεταθανάτια Κώλαση εννοείς ;;;


Αυτοί που αυτοκτονησαν δηλαδή δεν εξοικιώθηκαν με την Ιδέα του Θανάτου ;;;

.

Σαν τέλος.

Μιλάω για ανθρώπους που ζουν μια σχετικά κανονική ζωή όχι για κάποιον που υποφέρει αβάστακτα, άλλο αυτό. Και η αρχική ερώτηση σε αυτούς αναφέρεται, όχι σε λίγες ειδικές περιπτώσεις.