θα πεθάνουμε [ένα δροσερό καλοκαιρινό θέμα με μπόλικο κέφι]

[νύχτα]

έχετε εξοικειωθεί με την ιδέα του θανάτου;
αν ναι, με τον θάνατο των άλλων ή και τον δικό σας
θυμώνετε που πεθαίνουμε ή είστε τίποτα συνειδητοποιημένοι
σοβαροί ενήλικες;

όποιος έχει εξοικειωθεί και ζει ήρεμος, παρακαλώ να δώσει τιπς

παραπομπές σε φιλοσοφικά αναγνώσματα δεν είναι δεκτές






σας ευχαριστώ εκ των προτέρων
στην έξοδο έχει κέρασμα ζελέ (μαλιμπου)ανανάκι

[micmic]

Ρωτάς ως πιστή ή ως άθεη; Έχει διαφορά.

Θεωρητικά, όσοι δηλώνουν πιστοί θα έπρεπε να καλύπτονται από τις απαντήσεις της θρησκείας/εκκλησίας.

[Μπίστης]

Ρωτάς ως πιστή ή ως άθεη; Έχει διαφορά.

Θεωρητικά, όσοι δηλώνουν πιστοί θα έπρεπε να καλύπτονται από τις απαντήσεις της θρησκείας/εκκλησίας.

Με την πίστη να ανεβοκατεβαίνει δεν είναι πάντα εύκολο, ο θάνατος μας κατατρώει καθημερινώς, περισσότερο ως φθορά και αδυναμία ια όχι μόνο σαν κάποιο τέλος μακρινό ...

[nemo]

έχετε εξοικειωθεί με την ιδέα του θανάτου;
αν ναι, με τον θάνατο των άλλων ή και τον δικό σας
θυμώνετε που πεθαίνουμε ή είστε τίποτα συνειδητοποιημένοι
σοβαροί ενήλικες;

όποιος έχει εξοικειωθεί και ζει ήρεμος, παρακαλώ να δώσει τιπς

παραπομπές σε φιλοσοφικά αναγνώσματα δεν είναι δεκτές






σας ευχαριστώ εκ των προτέρων
στην έξοδο έχει κέρασμα ζελέ (μαλιμπου)ανανάκι

αναλογως το μεγεθος της απελπισιας

[student]

Ρωτάς ως πιστή ή ως άθεη; Έχει διαφορά.

Θεωρητικά, όσοι δηλώνουν πιστοί θα έπρεπε να καλύπτονται από τις απαντήσεις της θρησκείας/εκκλησίας.

Με την πίστη να ανεβοκατεβαίνει δεν είναι πάντα εύκολο, ο θάνατος μας κατατρώει καθημερινώς, περισσότερο ως φθορά και αδυναμία ια όχι μόνο σαν κάποιο τέλος μακρινό ...

Αμήν!

Κάπου εκεί όμως σκάει ξανά η... ελπίδα

[Fata_Morgana]

Καθόλου δεν έχω εξοικειωθεί. Όταν μου έρθει στο μυαλό σαν ενδεχόμενο η φθορά και η στιγμή του τέλους αρχίζω να νιώθω πανικό. Ακόμα και αν αυτό αφορά δικό μου άνθρωπο και όχι εμένα. Κατευθείαν διώχνω τη σκέψη από το μυαλό μου με άλλες σκέψεις επιφανεινειακού τύπου. Πχ πότε θα πάω χόντος. Μετά λέω πρέπει να γίνω πιο πνευματική και να εξοικειωθώ με το τέλος και να πω έζησα γεμάτα τη ζωή μου (δεν εννοώ λεφτά, ταξίδια κτλ)
Ότι έδωσα αγάπη κυρίως και φροντίδα. Μετά ξαναεπιστρεφω στην ασφάλεια των χοντος.

[Green Dragon]

έχετε εξοικειωθεί με την ιδέα του θανάτου;
αν ναι, με τον θάνατο των άλλων ή και τον δικό σας
θυμώνετε που πεθαίνουμε ή είστε τίποτα συνειδητοποιημένοι
σοβαροί ενήλικες;

όποιος έχει εξοικειωθεί και ζει ήρεμος, παρακαλώ να δώσει τιπς

παραπομπές σε φιλοσοφικά αναγνώσματα δεν είναι δεκτές






σας ευχαριστώ εκ των προτέρων
στην έξοδο έχει κέρασμα ζελέ (μαλιμπου)ανανάκι

Δεν είναι σοβαρός συνειδητοποιημένος ενήλικας αυτός που δεν φοβάται τον θάνατο, ψυχοπαθής είναι.

[GoBack]

Δεν ειναι σιγουρο οτι θα πεθανουμε

[runner]

έζησα γεμάτα τη ζωή μου

Αυτό δεν κατάλαβα ποτέ τι εννοεί.
Τι ακριβώς έχει κάνει αυτός που ''έζησε τη ζωή του'';

[Communio Sancta]

Μην αγχώνεστε. Ο θάνατος είναι το τελευταίο που θα συμβεί.

[student]

Καθόλου δεν έχω εξοικειωθεί. Όταν μου έρθει στο μυαλό σαν ενδεχόμενο η φθορά και η στιγμή του τέλους αρχίζω να νιώθω πανικό. Ακόμα και αν αυτό αφορά δικό μου άνθρωπο και όχι εμένα. Κατευθείαν διώχνω τη σκέψη από το μυαλό μου με άλλες σκέψεις επιφανεινειακού τύπου. Πχ πότε θα πάω χόντος. Μετά λέω πρέπει να γίνω πιο πνευματική και να εξοικειωθώ με το τέλος και να πω έζησα γεμάτα τη ζωή μου (δεν εννοώ λεφτά, ταξίδια κτλ)
Ότι έδωσα αγάπη κυρίως και φροντίδα. Μετά ξαναεπιστρεφω στην ασφάλεια των χοντος.

Ναιδούλα μου, αν στη ζωή σου έδωσες όντως αγάπη κυρίως και φροντίδα...το ουσιαστικό, θεωρητικά, έχει γίνει.

Στην πράξη όμως αποδεικνύεται ότι είναι άλλο τελικά το δύσκολο, το καθοριστικό...αυτό που φέρνει γαλήνη και ανάπαυση ψυχής. Κενό μεν χωρίς αγάπη, παντοδύναμο δε...με αγάπη.

Σε κάθε περίπτωση όμως, imho, κάθε άνθρωπος που στη ζωή του έδωσε ξεκάθαρα αγάπη και φροντίδα, ελάχιστα έχει να φοβάται.

[GoBack]

έζησα γεμάτα τη ζωή μου

Αυτό δεν κατάλαβα ποτέ τι εννοεί.
Τι ακριβώς έχει κάνει αυτός που ''έζησε τη ζωή του'';

Λογικα εννοει πολυ σεξ

[student]

Καθόλου δεν έχω εξοικειωθεί. Όταν μου έρθει στο μυαλό σαν ενδεχόμενο η φθορά και η στιγμή του τέλους αρχίζω να νιώθω πανικό. Ακόμα και αν αυτό αφορά δικό μου άνθρωπο και όχι εμένα. Κατευθείαν διώχνω τη σκέψη από το μυαλό μου με άλλες σκέψεις επιφανεινειακού τύπου. Πχ πότε θα πάω χόντος. Μετά λέω πρέπει να γίνω πιο πνευματική και να εξοικειωθώ με το τέλος και να πω έζησα γεμάτα τη ζωή μου (δεν εννοώ λεφτά, ταξίδια κτλ)
Ότι έδωσα αγάπη κυρίως και φροντίδα. Μετά ξαναεπιστρεφω στην ασφάλεια των χοντος.

Ναιδούλα μου, αν στη ζωή σου έδωσες όντως αγάπη κυρίως και φροντίδα...το ουσιαστικό, θεωρητικά, έχει γίνει.

Στην πράξη όμως αποδεικνύεται ότι είναι άλλο τελικά το δύσκολο, το καθοριστικό...αυτό που φέρνει γαλήνη και ανάπαυση ψυχής. Κενό μεν χωρίς αγάπη, παντοδύναμο δε...με αγάπη.

Σε κάθε περίπτωση όμως, imho, κάθε άνθρωπος που στη ζωή του έδωσε ξεκάθαρα αγάπη και φροντίδα, ελάχιστα έχει να φοβάται.

Ἀγαπητοί, ἄς ἀγαπῶμεν ἀλλήλους· διότι ἡ ἀγάπη εἶναι ἐκ τοῦ Θεοῦ· καὶ πᾶς ὅστις ἀγαπᾷ, ἐκ τοῦ Θεοῦ ἐγεννήθη, καὶ γνωρίζει τὸν Θεόν.
Ὅστις δὲν ἀγαπᾷ, δὲν ἐγνώρισε τὸν Θεόν· διότι ὁ Θεὸς εἶναι ἀγάπη.

[Fata_Morgana]

έζησα γεμάτα τη ζωή μου

Αυτό δεν κατάλαβα ποτέ τι εννοεί.
Τι ακριβώς έχει κάνει αυτός που ''έζησε τη ζωή του'';

Έγραψα παρακάτω τι σημαίνει για μένα έζησα γεμάτα τη ζωή μου. Έδωσα αγάπη, συμπόνοια, τρυφερότητα, παρουσία, φροντίδα. Ότι έζησα προσφέροντας, κατανοώντας,συγχωρόντας και όχι αδικώντας,εξαπατόντας ή αδιαφορώντας.

[gassim]

Δεν ειναι σιγουρο οτι θα πεθανουμε

είναι όμως το πιο πιθανό για την γενιά μας.