Καλώς ήρθατε στο Phorum.com.gr Είμαστε εδώ πολλά ενεργά μέλη της διαδικτυακής κοινότητας του Phorum.gr που έκλεισε. Σας περιμένουμε όλους! https://dev.phorum.com.gr/
Hunkar Begendi έγραψε: 29 Ιούλ 2022, 07:39
Έχω την τύχη να μένω στο ίδιο σπίτι από την Πέμπτη δημοτικού μέχρι σήμερα (έφυγα για μερικά χρόνια αλλά επέστρεψα).
Να δοκιμάσεις να δουλέψεις κάποτε. Από τη δουλειά του, πολύς κόσμος αντλεί ικανοιποίηση, αυτοπεποίθηση και αυτοσεβασμό και - για να μην το πολυκουράζουμε - ΛΕΦΤΑ ΓΙΑ ΝΑ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΜΕΝΕΙ ΜΑΚΡΙΑ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΓΟΝΕΙΣ ΤΟΥ.
Το δοκίμασα αλλα δεν μ άρεσε
Σοβαρά τώρα, το σπίτι ήταν αρχικά η μονοκατοικία των παππούδων, χτισμένη το 1955. Το 1978 προστέθηκαν άλλοι δύο όροφοι και μετακομίσαμε εκεί. Το 2000 δόθηκε αντιπαροχή και έγινε οκταόροφη οικοδομή. Μένω "μόνος" από τα 23 πληρώνοντας ενοίκιο σε διάφορες γκαρσονιέρες και διαμερίσματα, μέχρι τα 33 που παντρεύτηκα και επέστρεψα στο πατρικό (σε δικό μου διαμέρισμα φυσικά).
FYI έχω 30 χρόνια ένσημα.
Τότε μιλάς για το πατρικό οικόπεδο όχι πατρικό σπίτι...
Hunkar Begendi έγραψε: 29 Ιούλ 2022, 07:39
Έχω την τύχη να μένω στο ίδιο σπίτι από την Πέμπτη δημοτικού μέχρι σήμερα (έφυγα για μερικά χρόνια αλλά επέστρεψα).
Να δοκιμάσεις να δουλέψεις κάποτε. Από τη δουλειά του, πολύς κόσμος αντλεί ικανοιποίηση, αυτοπεποίθηση και αυτοσεβασμό και - για να μην το πολυκουράζουμε - ΛΕΦΤΑ ΓΙΑ ΝΑ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΜΕΝΕΙ ΜΑΚΡΙΑ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΓΟΝΕΙΣ ΤΟΥ.
Το δοκίμασα αλλα δεν μ άρεσε
Σοβαρά τώρα, το σπίτι ήταν αρχικά η μονοκατοικία των παππούδων, χτισμένη το 1955. Το 1978 προστέθηκαν άλλοι δύο όροφοι και μετακομίσαμε εκεί. Το 2000 δόθηκε αντιπαροχή και έγινε οκταόροφη οικοδομή. Μένω "μόνος" από τα 23 πληρώνοντας ενοίκιο σε διάφορες γκαρσονιέρες και διαμερίσματα, μέχρι τα 33 που παντρεύτηκα και επέστρεψα στο πατρικό (σε δικό μου διαμέρισμα φυσικά).
FYI έχω 30 χρόνια ένσημα.
ωραίος, ευχαριστώ για την κατανοηση - εγω για την ατακα το εγραψα. Δεν εχω επι προσωπικου
Να δοκιμάσεις να δουλέψεις κάποτε. Από τη δουλειά του, πολύς κόσμος αντλεί ικανοιποίηση, αυτοπεποίθηση και αυτοσεβασμό και - για να μην το πολυκουράζουμε - ΛΕΦΤΑ ΓΙΑ ΝΑ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΜΕΝΕΙ ΜΑΚΡΙΑ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΓΟΝΕΙΣ ΤΟΥ.
Το δοκίμασα αλλα δεν μ άρεσε
Σοβαρά τώρα, το σπίτι ήταν αρχικά η μονοκατοικία των παππούδων, χτισμένη το 1955. Το 1978 προστέθηκαν άλλοι δύο όροφοι και μετακομίσαμε εκεί. Το 2000 δόθηκε αντιπαροχή και έγινε οκταόροφη οικοδομή. Μένω "μόνος" από τα 23 πληρώνοντας ενοίκιο σε διάφορες γκαρσονιέρες και διαμερίσματα, μέχρι τα 33 που παντρεύτηκα και επέστρεψα στο πατρικό (σε δικό μου διαμέρισμα φυσικά).
FYI έχω 30 χρόνια ένσημα.
Τότε μιλάς για το πατρικό οικόπεδο όχι πατρικό σπίτι...
Το πατρικό σπίτι που είναι μέσα στο πατρικό οικόπεδο. Εγω βέβαια δεν το πρόλαβα οικόπεδο.
Re: Το πατρικό σας
Δημοσιεύτηκε: 29 Ιούλ 2022, 12:34
από Σιχαμερίων Αθλιοζήλευτος
Yochanan έγραψε: 29 Ιούλ 2022, 11:00
ωραίος, ευχαριστώ για την κατανοηση - εγω για την ατακα το εγραψα. Δεν εχω επι προσωπικου
Κανένα πρόβλημα, καραγουστάρω ατάκες γιόχι!
Re: Το πατρικό σας
Δημοσιεύτηκε: 29 Ιούλ 2022, 12:51
από Ζενίθεδρος
Κωστή Παλαμά, «Το σπίτι που γεννήθηκα»
Το σπίτι που γεννήθηκα κι ας το πατούν οι ξένοι
στοιχειό είναι και με προσκαλεί· ψυχή, και με προσμένει.
Το σπίτι που γεννήθηκα, ίδιο στην ίδια στράτα
στα μάτια μου όλο υψώνεται και μ' όλα του τα νιάτα.
Το σπίτι, ας του νοθέψανε το σχήμα και το χρώμα·
και ανόθευτο κι αχάλαστο, και με προσμένει ακόμα.
Της πόρτας του η παλαϊκή κορώνα, ώ! νά η καμάρα!
Μόνο οι χορδές της λείπουνε για να γενεί κιθάρα
να συνοδέψει του σπιτιού τ' ολόχαρο τραγούδι
προς το παιδί· γυρίζω ανθός, δροσιά, ξεπεταρούδι,
πάω στη φωλιά, στη γάστρα μου, στο πρωί μου, στο μαγνήτη,
στη ζέστα της μητέρας μου, στο πατρικό άγιο σπίτι.
[...]
Το σπίτι που γεννήθηκα κι ας το πατούν οι ξένοι.
Στοιχειό, και σαν απάτητο, με ζει και με προσμένει.
Από τη συλλογή Τα Παράκαιρα (1918)
[πηγή: Κωστής Παλαμάς, Άπαντα, τ. Ζ΄, Μπίρης, Αθήνα χ.χ., σ. 253-254]
Re: Το πατρικό σας
Δημοσιεύτηκε: 29 Ιούλ 2022, 12:53
από ΑΛΟΓΟΜΟΥΡΗΣ
talaipwros έγραψε: 29 Ιούλ 2022, 00:35
Πόσο συχνά ξυπνάτε και νομίζετε/ελπίζετε ότι είστε στο πατρικό σας;
Ότι μολις ανοιξετε τα μάτια θα δείτε το γραφείο σας που διαβάζατε για το σχολείο και την αφίσα στο τοίχο,
πολλές φορές βλέπω στον ύπνο μου το σπίτι που μεγάλωσα
μου λείπει πολύ αυτό το σπίτι επειδή είναι δεμένο με ένα σωρό όμορφες αναμνήσεις
Να δοκιμάσεις να δουλέψεις κάποτε. Από τη δουλειά του, πολύς κόσμος αντλεί ικανοιποίηση, αυτοπεποίθηση και αυτοσεβασμό και - για να μην το πολυκουράζουμε - ΛΕΦΤΑ ΓΙΑ ΝΑ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΜΕΝΕΙ ΜΑΚΡΙΑ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΓΟΝΕΙΣ ΤΟΥ.
Το δοκίμασα αλλα δεν μ άρεσε
Σοβαρά τώρα, το σπίτι ήταν αρχικά η μονοκατοικία των παππούδων, χτισμένη το 1955. Το 1978 προστέθηκαν άλλοι δύο όροφοι και μετακομίσαμε εκεί. Το 2000 δόθηκε αντιπαροχή και έγινε οκταόροφη οικοδομή. Μένω "μόνος" από τα 23 πληρώνοντας ενοίκιο σε διάφορες γκαρσονιέρες και διαμερίσματα, μέχρι τα 33 που παντρεύτηκα και επέστρεψα στο πατρικό (σε δικό μου διαμέρισμα φυσικά).
FYI έχω 30 χρόνια ένσημα.
ωραίος, ευχαριστώ για την κατανοηση - εγω για την ατακα το εγραψα. Δεν εχω επι προσωπικου
αααααααάσε ρε γιόχι, όλοι ξέρομε τι αλητήριος είσαι
talaipwros έγραψε: 29 Ιούλ 2022, 00:35
Πόσο συχνά ξυπνάτε και νομίζετε/ελπίζετε ότι είστε στο πατρικό σας;
Ότι μολις ανοιξετε τα μάτια θα δείτε το γραφείο σας που διαβάζατε για το σχολείο και την αφίσα στο τοίχο,
πολλές φορές βλέπω στον ύπνο μου το σπίτι που μεγάλωσα
μου λείπει πολύ αυτό το σπίτι επειδή είναι δεμένο με ένα σωρό όμορφες αναμνήσεις
Το πρωτο μας σπιτι στο οποιο μεγαλωσα εως και τα 10 μου περιπου, το πουλησαν οι γονεις μου και αλλαξαμε περιοχη. Μια φορα στο τοσο, πηγαινω περναω απεξω, κανω καμια βολτα στη γειτονια, τρωω κανα σουβλακι στη πλατεια που επαιζα μικρος.
Ομορφα χρονια τοτε, τωρα μονο αυτες οι αναμνησεις εχουν μεινει.
Το δικό μου πατρικό (μονοκατοικία του 1925) δεν το πάτησαν μέχρι στιγμής ξένοι
Είναι δυσπερίγραπτο το τι αισθάνομαι και τι μου ανακαλεί κάθε βδομάδα που το επισκέπτομαι.
Και κάτι ανεκδοτολογικό:
Μια μέρα, ενώ καθάριζα μέσα, στάθηκε μια κυρία στο ανοιχτό παράθυρο και σα να προσπαθούσε να διακρίνει πώς είναι μέσα το σπίτι. Την πλησιάζω.
-Ελάτε μέσα αν θέλετε να το δείτε
-Αχ, μπορώ; Έρχομαι από την Αθήνα βόλτα συχνά και πάντα περνάω από δω να χαζεύω αυτά τα σπίτια.
-Ελάτε μέσα, με τι ασχολείστε, αν επιτρέπεται;
-Αρχαιολόγος είμαι
-Εμ, τότε εδώ είναι η ειδικότητά σας!
talaipwros έγραψε: 29 Ιούλ 2022, 00:35
Πόσο συχνά ξυπνάτε και νομίζετε/ελπίζετε ότι είστε στο πατρικό σας;
Ότι μολις ανοιξετε τα μάτια θα δείτε το γραφείο σας που διαβάζατε για το σχολείο και την αφίσα στο τοίχο,
πολλές φορές βλέπω στον ύπνο μου το σπίτι που μεγάλωσα
μου λείπει πολύ αυτό το σπίτι επειδή είναι δεμένο με ένα σωρό όμορφες αναμνήσεις
Το πρωτο μας σπιτι στο οποιο μεγαλωσα εως και τα 10 μου περιπου, το πουλησαν οι γονεις μου και αλλαξαμε περιοχη. Μια φορα στο τοσο, πηγαινω περναω απεξω, κανω καμια βολτα στη γειτονια, τρωω κανα σουβλακι στη πλατεια που επαιζα μικρος.
Ομορφα χρονια τοτε, τωρα μονο αυτες οι αναμνησεις εχουν μεινει.
Re: Το πατρικό σας
Δημοσιεύτηκε: 29 Ιούλ 2022, 13:29
από Yochanan
συγκινηθηκα, δεν μπορω να γραψω τωρα για τα δικα μου
μου αρεσε το ποιημα του παλαμα, το ειχα διαβασει σα μαθητης σε ενα βιβλιο με τα ποιματα του
το παρακατω κολλαει στο πνευμα αν οχι στο γραμμα του νηματος
κωλογεροι ειστε κι εσεις, θα νιωσετε
Re: Το πατρικό σας
Δημοσιεύτηκε: 29 Ιούλ 2022, 13:33
από Airman68
Volk έγραψε: 29 Ιούλ 2022, 13:15
Το πρωτο μας σπιτι στο οποιο μεγαλωσα εως και τα 10 μου περιπου, το πουλησαν οι γονεις μου και αλλαξαμε περιοχη. Μια φορα στο τοσο, πηγαινω περναω απεξω, κανω καμια βολτα στη γειτονια, τρωω κανα σουβλακι στη πλατεια που επαιζα μικρος.
Τουλάχιστον το ψήνουν σωστά το σουβλάκι ή το κάνουν κάρβουνο κι αυτοί;
πολλές φορές βλέπω στον ύπνο μου το σπίτι που μεγάλωσα
μου λείπει πολύ αυτό το σπίτι επειδή είναι δεμένο με ένα σωρό όμορφες αναμνήσεις
Το πρωτο μας σπιτι στο οποιο μεγαλωσα εως και τα 10 μου περιπου, το πουλησαν οι γονεις μου και αλλαξαμε περιοχη. Μια φορα στο τοσο, πηγαινω περναω απεξω, κανω καμια βολτα στη γειτονια, τρωω κανα σουβλακι στη πλατεια που επαιζα μικρος.
Ομορφα χρονια τοτε, τωρα μονο αυτες οι αναμνησεις εχουν μεινει.
Re: Το πατρικό σας
Δημοσιεύτηκε: 29 Ιούλ 2022, 13:37
από under
talaipwros έγραψε: 29 Ιούλ 2022, 00:35
Πόσο συχνά ξυπνάτε και νομίζετε/ελπίζετε ότι είστε στο πατρικό σας;
Ότι μολις ανοιξετε τα μάτια θα δείτε το γραφείο σας που διαβάζατε για το σχολείο και την αφίσα στο τοίχο,
