Η ελευθερία του λόγου είναι αδιαπραγμάτευτη.

[1451]

Μπορώ να λέω αυτά που μου αρέσουν στο σπίτι μου και στις καφενειακές συζητήσεις με τους φίλους μου.
Δεν μπορώ να γράφω ό,τι μου αρέσει σε ένα φόρουμ που έχει συγκεκριμένους κανόνες κι αυτός ο περιορισμός είναι σωστός.

[dtri2020]

ΚΑΘΕ ΧΩΡΟΣ ανταλλαγής ιδεών, είτε ιδιωτικός είτε όχι, αν έχει ιδεολογική κατεύθυνση θα πρέπει να το δηλώνει από την αρχή. Αν δεν το κάνει και προσποιείται τον ανεξάρτητο και ελευθερο χώρο ανταλλαγής ιδεών, τότε σίγουρα εξαπατά τους "χρήστες".

Οχι, αν είσαι υπέρ της ελεύθερης αγοράς.

Αν υπάρξουν πολλοί δυσαρεστημένοι και αποχωρίσουν, θα πάνε αλλού. Και κάτι τέτοιο δεν συμφέρει καμία διαχείριση.

Τα ελληνικά ψηφιακά φόρουμ, είχαν ξεκινήσει αρχικά όταν τα δημιουργούσαν κάποιοι δερβέναγες, προκειμένου να επιβάλλουν εξουσία για να νιώθουν καλά και να μοιράζουν αβέρτα μπαν για να στανιάρουν.

Γρήγορα όμως συνειδητοποίησαν ότι με αυτό τον τρόπο, ξεμένουν από κόσμο. Γιατί ο κόσμος που τους εγκατέλειπε, πήγαινε αλλού, όπου ο διάλογος γινόταν πιο ελεύθερα.

Ετσι, υποχρεώθηκαν να συμμορφωθούν στην απαίτηση του κοινού για περισσότερη ελευθερία.

Ήμουν στα ελληνικά φόρα από τότε που υπάρχει μέχρι το 2010. Ήμουν και στο παλιό από τότε που πρωτοδημιουργήθηκε. Και εδώ και 6 μήνες είμαι και σε αυτό.

Αυτά που λες γενικά δεν ισχύουν, δεν υπήρχαν δερβέναγες του τύπου που περιγράφεις τον πρώτο καιρό.

Κάποια στιγμή βέβαια τα φόρουμ μετεξελίχθηκαν σε πολιτικούς χώρους. Έπαψε δηλαδή να γράφει στο φόρουμ η Ελένη για τις τριανταφυλιές της και την θέση της την πήραν οι πολιτικοί "ινστρούχτορες", κυρίως οι αριστεροί. Αυτό οι διαχειριστές, και τότε αλλά και τώρα, δεν μπορούσαν και, από ότι φαίνεται δεν μπορούν να το διαχειρισθούν.

Αλλά τα φόρουμ κάποια στιγμή θα τελειώσουν, όπως τελείωσαν και πολλά πράγματα στο διαδίκτυο. Αυτό δεν μπορεί να το αλλάξει τίποτε.

Νομίζεις.

Στην τελική ποιος σε υποχρεώνει να συνεχίζεις να χρησιμοποιείς έναν χώρο, όπου νοιώθεις εξαπατημένος;

Πως θα αισθανόσουν αν πήγαινες σε ένα κατάστημα που διαφημίζει τα ελληνικά προϊόντα του και ανακαλύψεις πως πουλάει τούρκικα;

Ο χώρος, αν έχει συγκεκριμένο πολιτικό προσανατολισμό, θα πρέπει να το δηλώνει από την αρχή.

[AlienWay]

Είτε από την καλή είτε από την ανάποδη εξετάσω το ζήτημα, για μένα παραμένει ίδιο.

Το θέμα δεν είναι το τι κρίνεις εσύ, εγώ ή ο οποιοσδήποτε ως "άδικο" αλλά στη διαφορά μεταξύ της προσωπικής εκτίμησης και του νόμιμου δίκιου ή άδικου.

Πράγμα που έχει τεθεί πολλές φορές με το κλασσικό πλέον ερώτημα "είναι το νόμιμο ηθικό;".

Υπάρχει έστω και ένας που να μπορει να ισχυρισθεί ότι είναι;



Εκτός αν μπλέξουμε το ηθικό με το απαραίτητο για μια στοιχειώδη λειτουργικότητα των πραγμάτων. Ε ναι, σ´ αυτην την περίπτωση είναι το νόμιμο ηθικό. Παρακάτω;

Με λίγα λόγια "εμείς" μπορούμε να λειτουργούμε κατά βούληση αλλά σαφώς και δεν είναι στο χέρι μας η νόμιμη αξιολόγηση των πραγμάτων.

Το πρόβλημα είναι ότι αν δεν το εξετάσουμε σε μία βάση που να είναι στοιχειωδώς αντικειμενική, θα χάσουμε τη μπάλα εντελώς, γιατί είναι σαν να λέμε ότι θα πρέπει να νομοθετηθεί οτιδήποτε εμπίπτει στον υποκειμενισμό μας.

Εγώ προσωπικά έχω κάποιες ενστάσεις επί του υπάρχοντος νομικού πλαισίου και σχετίζονται με το βίντεο που έβαλε προηγουμένως ο dtri2020. Δηλαδή σε ορισμένες χώρες εφαρμόζεται ο νόμος περί "ρητορικής μίσους" που υπάρχει και στην χώρα μας, κατά τέτοιο τρόπο, ώστε να είναι υποκειμενική η εφαρμογή.

Αυτό είναι αναμενόμενο, γιατί ο όρος "ρητορική μίσους" είναι εντελώς αφηρημένος και δεν περιγράφεται σαφώς.

Σε εμάς υπάρχει ο όρος "παρακίνηση σε παράνομες ενέργειες" που είναι πολύ πιο σαφώς ορισμένος.

Εγώ δεν προτείνω κάτι. Έχω ήδη αναφέρει πολλές φορές ότι αποδέχομαι τη λειτουργία της δικαιοσύνης ως ένα γραφειοκρατικό απαραίτητο διαδικαστικό, το οποίο δεν επηρεάζει στο ελάχιστο το ηθικό πλαίσιο μου.

Οπότε, δεν καταλαβαίνω τι ακριβώς πρέπει να συζητηθεί από τη στιγμή που όλοι θα μείνουμε με τις ίδιες απόψεις και τα ίδια σημεία αναφοράς για το τι είναι δίκαιο και τι όχι. Αυτό έχει ήδη διευκρινισθεί και από άλλες συζητήσεις.

Στην τελική, από πότε ο κυρίαρχος κρατικός λόγος έγινε ηθικό δόγμα;

Η δικαιοσύνη υπάρχει για να εφαρμόζει τον νόμο και ο τρόπος εφαρμογής είναι ένα ζήτημα που χρίζει συζήτησης. Ωστόσο οι νόμοι καθεαυτοί υπάρχουν και τους βλέπουμε όλοι. Μπορούμε να αναφέρουμε τα σημεία στα οποία συμφωνούμε ή διαφωνούμε με αυτούς, διότι είναι δεδομένοι.

Εκεί που φαίνεται η αξία της ελευθερίας του λόγου, είναι όταν κάτι προτείνεται ως "καταστροφικό" ή "επικίνδυνο" από κάποιες κοινωνικές ομάδες. Τότε αρκεί μονάχα ένα ερώτημα: Να απαγορευτεί;

Βλέπεις δεν ανακατεύω πουθενά τον νόμο σε αυτό το ερώτημα. Απλώς αν η απάντηση είναι "ναι, να απαγορευτεί", τότε ο μόνος τρόπος για να επιβληθεί αυτή η απαγόρευση, είναι από τον νόμο.

Δεν υπάρχει άλλος τρόπος με τον οποίο μπορεί να επιβληθεί μια απαγόρευση στο σύνολο του κοινωνικού συνόλου.

Επομένως και τον νόμο να μην ανακατέψουμε, θα πρέπει να επιχειρηματολογήσουμε ως προς το γιατί θα πρέπει να απαγορευτεί οτιδήποτε σε όλο το κοινωνικό σύνολο.

[ΓΑΛΗ]

Νομίζεις.

Στην τελική ποιος σε υποχρεώνει να συνεχίζεις να χρησιμοποιείς έναν χώρο, όπου νοιώθεις εξαπατημένος;

Πως θα αισθανόσουν αν πήγαινες σε ένα κατάστημα που διαφημίζει τα ελληνικά προϊόντα του και ανακαλύψεις πως πουλάει τούρκικα;

Ο χώρος, αν έχει συγκεκριμένο πολιτικό προσανατολισμό, θα πρέπει να το δηλώνει από την αρχή.

Δεν είδα κάποιον συντονιστή να διαφημίζει ελληνικό προϊόν και απλώς αναρωτιέμαι που τον είδες εσύ.

[πατησιωτης]

https://www.hellenicparliament.gr/Vouli ... rticle-14/



για δημοσίευμα που αποκαλύπτει πληροφορίες για τη σύνθεση, τον εξοπλισμό και τη διάταξη των ενόπλων δυνάμεων ή την οχύρωση της Xώρας ή που έχει σκοπό τη βίαιη ανατροπή του πολιτεύματος ή στρέφεται κατά της εδαφικής ακεραιότητας του Kράτους,
δ) για άσεμνα δημοσιεύματα που προσβάλλουν ολοφάνερα τη δημόσια αιδώ, στις περιπτώσεις που ορίζει ο νόμος.

[Otto Weininger]

Όποιος υιοθετεί την κατακρήμνιση της ελευθερίας του λόγου, δεν μπορεί να την επικαλείται σαν θέσφατο, όταν τον εξυπηρετεί. Η Δημοκρατία δίδει το δικαίωμα της ελεύθερης άποψης, ουχί της ασυδοσίας. Γνώμη μου και παραμένω αμετακίνητη σ'αυτήν.

+ 1000

[AlienWay]

ΚΑΘΕ ΧΩΡΟΣ ανταλλαγής ιδεών, είτε ιδιωτικός είτε όχι, αν έχει ιδεολογική κατεύθυνση θα πρέπει να το δηλώνει από την αρχή. Αν δεν το κάνει και προσποιείται τον ανεξάρτητο και ελευθερο χώρο ανταλλαγής ιδεών, τότε σίγουρα εξαπατά τους "χρήστες".

Οχι, αν είσαι υπέρ της ελεύθερης αγοράς.

Αν υπάρξουν πολλοί δυσαρεστημένοι και αποχωρίσουν, θα πάνε αλλού. Και κάτι τέτοιο δεν συμφέρει καμία διαχείριση.

Τα ελληνικά ψηφιακά φόρουμ, είχαν ξεκινήσει αρχικά όταν τα δημιουργούσαν κάποιοι δερβέναγες, προκειμένου να επιβάλλουν εξουσία για να νιώθουν καλά και να μοιράζουν αβέρτα μπαν για να στανιάρουν.

Γρήγορα όμως συνειδητοποίησαν ότι με αυτό τον τρόπο, ξεμένουν από κόσμο. Γιατί ο κόσμος που τους εγκατέλειπε, πήγαινε αλλού, όπου ο διάλογος γινόταν πιο ελεύθερα.

Ετσι, υποχρεώθηκαν να συμμορφωθούν στην απαίτηση του κοινού για περισσότερη ελευθερία.

Ήμουν στα ελληνικά φόρα από τότε που υπάρχει μέχρι το 2010. Ήμουν και στο παλιό από τότε που πρωτοδημιουργήθηκε. Και εδώ και 6 μήνες είμαι και σε αυτό.

Αυτά που λες γενικά δεν ισχύουν, δεν υπήρχαν δερβέναγες του τύπου που περιγράφεις τον πρώτο καιρό.

Κάποια στιγμή βέβαια τα φόρουμ μετεξελίχθηκαν σε πολιτικούς χώρους. Έπαψε δηλαδή να γράφει στο φόρουμ η Ελένη για τις τριανταφυλιές της και την θέση της την πήραν οι πολιτικοί "ινστρούχτορες", κυρίως οι αριστεροί. Αυτό οι διαχειριστές, και τότε αλλά και τώρα, δεν μπορούσαν και, από ότι φαίνεται δεν μπορούν να το διαχειρισθούν.

Αλλά τα φόρουμ κάποια στιγμή θα τελειώσουν, όπως τελείωσαν και πολλά πράγματα στο διαδίκτυο. Αυτό δεν μπορεί να το αλλάξει τίποτε.

Νομίζεις.

Στην τελική ποιος σε υποχρεώνει να συνεχίζεις να χρησιμοποιείς έναν χώρο, όπου νοιώθεις εξαπατημένος;

Πως θα αισθανόσουν αν πήγαινες σε ένα κατάστημα που διαφημίζει τα ελληνικά προϊόντα του και ανακαλύψεις πως πουλάει τούρκικα;

Ο χώρος, αν έχει συγκεκριμένο πολιτικό προσανατολισμό, θα πρέπει να το δηλώνει από την αρχή.

Δερβέναγες υπήρχαν και μάλιστα σε άλλα φόρουμ που το έχω αναφέρει, υπήρξαν ακόμη και άτομα της διαχείρισης που το είχαν ζήσει ως χρήστες. Διότι αυτή τη στιγμή έχουμε τα λεγόμενα "μεγάλα", αυτά που αντέξανε και αντέχουνε ακόμη.

Οι δερβέναγες υπήρχαν όταν ακόμη δεν είχαν κατασταλάξει δια του ανταγωνισμού τα μεγάλα. Τότε, ο κάθε πικραμένος, έφτιαχνε το δικό του φόρουμ. Αυτά ήταν τα "μικρά". Σε βάθος χρόνου, επιβίωσαν τα πιο ελεύθερα.

Και πώς επιβίωσαν; Οσοι είχαν πρόβλημα με κάποιο συγκεκριμένο, είχαν το ελεύθερο να φύγουν και να πάνε αλλού.

Αυτό που δεν κάνεις εσύ δηλαδή, εδώ πέρα.

[AlienWay]

https://www.hellenicparliament.gr/Vouli ... rticle-14/



για δημοσίευμα που αποκαλύπτει πληροφορίες για τη σύνθεση, τον εξοπλισμό και τη διάταξη των ενόπλων δυνάμεων ή την οχύρωση της Xώρας ή που έχει σκοπό τη βίαιη ανατροπή του πολιτεύματος ή στρέφεται κατά της εδαφικής ακεραιότητας του Kράτους,
δ) για άσεμνα δημοσιεύματα που προσβάλλουν ολοφάνερα τη δημόσια αιδώ, στις περιπτώσεις που ορίζει ο νόμος.

Στις περιπτώσεις που ορίζει ο νόμος και όχι ο κάθε πικραμένος.

[Aprilianos]

Κανονικα αποψεις περι υπαρξης μακεδονικης και τουρκικης μειονοτητας θα επρεπε να απαγορευονται. Οπως και αποψεις περι σοσιαλιστικης επαναστασης και εφαρμογης του κομμουνισμου.

[ΓΑΛΗ]

Το πρόβλημα είναι ότι αν δεν το εξετάσουμε σε μία βάση που να είναι στοιχειωδώς αντικειμενική, θα χάσουμε τη μπάλα εντελώς, γιατί είναι σαν να λέμε ότι θα πρέπει να νομοθετηθεί οτιδήποτε εμπίπτει στον υποκειμενισμό μας.

Εγώ προσωπικά έχω κάποιες ενστάσεις επί του υπάρχοντος νομικού πλαισίου και σχετίζονται με το βίντεο που έβαλε προηγουμένως ο dtri2020. Δηλαδή σε ορισμένες χώρες εφαρμόζεται ο νόμος περί "ρητορικής μίσους" που υπάρχει και στην χώρα μας, κατά τέτοιο τρόπο, ώστε να είναι υποκειμενική η εφαρμογή.

Αυτό είναι αναμενόμενο, γιατί ο όρος "ρητορική μίσους" είναι εντελώς αφηρημένος και δεν περιγράφεται σαφώς.

Σε εμάς υπάρχει ο όρος "παρακίνηση σε παράνομες ενέργειες" που είναι πολύ πιο σαφώς ορισμένος.

Εγώ δεν προτείνω κάτι. Έχω ήδη αναφέρει πολλές φορές ότι αποδέχομαι τη λειτουργία της δικαιοσύνης ως ένα γραφειοκρατικό απαραίτητο διαδικαστικό, το οποίο δεν επηρεάζει στο ελάχιστο το ηθικό πλαίσιο μου.

Οπότε, δεν καταλαβαίνω τι ακριβώς πρέπει να συζητηθεί από τη στιγμή που όλοι θα μείνουμε με τις ίδιες απόψεις και τα ίδια σημεία αναφοράς για το τι είναι δίκαιο και τι όχι. Αυτό έχει ήδη διευκρινισθεί και από άλλες συζητήσεις.

Στην τελική, από πότε ο κυρίαρχος κρατικός λόγος έγινε ηθικό δόγμα;

Η δικαιοσύνη υπάρχει για να εφαρμόζει τον νόμο και ο τρόπος εφαρμογής είναι ένα ζήτημα που χρίζει συζήτησης. Ωστόσο οι νόμοι καθεαυτοί υπάρχουν και τους βλέπουμε όλοι. Μπορούμε να αναφέρουμε τα σημεία στα οποία συμφωνούμε ή διαφωνούμε με αυτούς, διότι είναι δεδομένοι.

Εκεί που φαίνεται η αξία της ελευθερίας του λόγου, είναι όταν κάτι προτείνεται ως "καταστροφικό" ή "επικίνδυνο" από κάποιες κοινωνικές ομάδες. Τότε αρκεί μονάχα ένα ερώτημα: Να απαγορευτεί;

Βλέπεις δεν ανακατεύω πουθενά τον νόμο σε αυτό το ερώτημα. Απλώς αν η απάντηση είναι "ναι, να απαγορευτεί", τότε ο μόνος τρόπος για να επιβληθεί αυτή η απαγόρευση, είναι από τον νόμο.

Δεν υπάρχει άλλος τρόπος με τον οποίο μπορεί να επιβληθεί μια απαγόρευση στο σύνολο του κοινωνικού συνόλου.

Επομένως και τον νόμο να μην ανακατέψουμε, θα πρέπει να επιχειρηματολογήσουμε ως προς το γιατί θα πρέπει να απαγορευτεί οτιδήποτε σε όλο το κοινωνικό σύνολο.

Σχετικά με την ελευθερία του λόγου, ήδη υπάρχουν απτές αποδείξεις για το πότε απαγορεύεται κάτι και πότε όχι. Εγώ τουλάχιστον, δεν χρειάζομαι περαιτέρω διευκρινήσεις.

Αν εσύ έχεις απορίες σαφώς και μπορείς να τις εκθέσεις.

[ΓΑΛΗ]

https://www.hellenicparliament.gr/Vouli ... rticle-14/



για δημοσίευμα που αποκαλύπτει πληροφορίες για τη σύνθεση, τον εξοπλισμό και τη διάταξη των ενόπλων δυνάμεων ή την οχύρωση της Xώρας ή που έχει σκοπό τη βίαιη ανατροπή του πολιτεύματος ή στρέφεται κατά της εδαφικής ακεραιότητας του Kράτους,
δ) για άσεμνα δημοσιεύματα που προσβάλλουν ολοφάνερα τη δημόσια αιδώ, στις περιπτώσεις που ορίζει ο νόμος.

Στις περιπτώσεις που ορίζει ο νόμος και όχι ο κάθε πικραμένος.

Εδώ κάνεις λάθος. Ειδικώς στα θέματα προσβολής της δημοσίας αιδούς και όχι μόνον, ο νόμος πλέον υιοθετεί και προσπαθεί να ανταποκριθεί στα αιτήματα όλων των πικραμένων.

[AlienWay]

Εγώ δεν προτείνω κάτι. Έχω ήδη αναφέρει πολλές φορές ότι αποδέχομαι τη λειτουργία της δικαιοσύνης ως ένα γραφειοκρατικό απαραίτητο διαδικαστικό, το οποίο δεν επηρεάζει στο ελάχιστο το ηθικό πλαίσιο μου.

Οπότε, δεν καταλαβαίνω τι ακριβώς πρέπει να συζητηθεί από τη στιγμή που όλοι θα μείνουμε με τις ίδιες απόψεις και τα ίδια σημεία αναφοράς για το τι είναι δίκαιο και τι όχι. Αυτό έχει ήδη διευκρινισθεί και από άλλες συζητήσεις.

Στην τελική, από πότε ο κυρίαρχος κρατικός λόγος έγινε ηθικό δόγμα;

Η δικαιοσύνη υπάρχει για να εφαρμόζει τον νόμο και ο τρόπος εφαρμογής είναι ένα ζήτημα που χρίζει συζήτησης. Ωστόσο οι νόμοι καθεαυτοί υπάρχουν και τους βλέπουμε όλοι. Μπορούμε να αναφέρουμε τα σημεία στα οποία συμφωνούμε ή διαφωνούμε με αυτούς, διότι είναι δεδομένοι.

Εκεί που φαίνεται η αξία της ελευθερίας του λόγου, είναι όταν κάτι προτείνεται ως "καταστροφικό" ή "επικίνδυνο" από κάποιες κοινωνικές ομάδες. Τότε αρκεί μονάχα ένα ερώτημα: Να απαγορευτεί;

Βλέπεις δεν ανακατεύω πουθενά τον νόμο σε αυτό το ερώτημα. Απλώς αν η απάντηση είναι "ναι, να απαγορευτεί", τότε ο μόνος τρόπος για να επιβληθεί αυτή η απαγόρευση, είναι από τον νόμο.

Δεν υπάρχει άλλος τρόπος με τον οποίο μπορεί να επιβληθεί μια απαγόρευση στο σύνολο του κοινωνικού συνόλου.

Επομένως και τον νόμο να μην ανακατέψουμε, θα πρέπει να επιχειρηματολογήσουμε ως προς το γιατί θα πρέπει να απαγορευτεί οτιδήποτε σε όλο το κοινωνικό σύνολο.

Σχετικά με την ελευθερία του λόγου, ήδη υπάρχουν απτές αποδείξεις για το πότε απαγορεύεται κάτι και πότε όχι. Εγώ τουλάχιστον, δεν χρειάζομαι περαιτέρω διευκρινήσεις.

Αν εσύ έχεις απορίες σαφώς και μπορείς να τις εκθέσεις.

Τι εννοείς "αποδείξεις";

Υπάρχει η κοινή λογική της συνύπαρξης και της αρμονικής διαβίωσης. Δηλαδή τα σημεία στα οποία οφείλουμε να αυτολογοκρινόμαστε, ώστε να συνυπάρχουμε αρμονικά, χωρίς κάποιος να μας τα επιβάλλει. Εδώ υπεισέρχεται ο υποκειμενισμός του καθενός μας.

Υπάρχουν οι νόμοι, οι οποίοι μας απαγορεύουν να πούμε συγκεκριμένα πράγματα δημόσια.

Τέλος, υπάρχουν ιδιωτικοί και δημόσιοι φορείς, των οποίων η διοίκηση αποφασίζει αν θα πρέπει να απαγορεύσει κάτι από το να λέγεται ή όχι.

Όσο κι αν ψάξεις, άλλες αποδείξεις δεν πρόκειται να βρεις.

[AlienWay]

https://www.hellenicparliament.gr/Vouli ... rticle-14/



για δημοσίευμα που αποκαλύπτει πληροφορίες για τη σύνθεση, τον εξοπλισμό και τη διάταξη των ενόπλων δυνάμεων ή την οχύρωση της Xώρας ή που έχει σκοπό τη βίαιη ανατροπή του πολιτεύματος ή στρέφεται κατά της εδαφικής ακεραιότητας του Kράτους,
δ) για άσεμνα δημοσιεύματα που προσβάλλουν ολοφάνερα τη δημόσια αιδώ, στις περιπτώσεις που ορίζει ο νόμος.

Στις περιπτώσεις που ορίζει ο νόμος και όχι ο κάθε πικραμένος.

Εδώ κάνεις λάθος. Ειδικώς στα θέματα προσβολής της δημοσίας αιδούς και όχι μόνον, ο νόμος πλέον υιοθετεί και προσπαθεί να ανταποκριθεί στα αιτήματα όλων των πικραμένων.

Δεν κάνω λάθος, απλά είμαι καχύποπτος.

Είναι αλήθεια ότι στην πλειοψηφία των πολλών προσπαθεί να ανταποκριθεί ο νόμος. Οχι στη δικιά μου ή στη δικιά σου αποκλειστικά.

Αυτό που από την αρχή του νήματος υποστηρίζω είναι ότι είναι εντελώς διαφορετικό να λέει κάποιος ότι "δεν μου αρέσει κάτι και πρέπει να απαγορευτεί", από το να πρέπει πραγματικά να απαγορευτεί.

[ΓΑΛΗ]

Η δικαιοσύνη υπάρχει για να εφαρμόζει τον νόμο και ο τρόπος εφαρμογής είναι ένα ζήτημα που χρίζει συζήτησης. Ωστόσο οι νόμοι καθεαυτοί υπάρχουν και τους βλέπουμε όλοι. Μπορούμε να αναφέρουμε τα σημεία στα οποία συμφωνούμε ή διαφωνούμε με αυτούς, διότι είναι δεδομένοι.

Εκεί που φαίνεται η αξία της ελευθερίας του λόγου, είναι όταν κάτι προτείνεται ως "καταστροφικό" ή "επικίνδυνο" από κάποιες κοινωνικές ομάδες. Τότε αρκεί μονάχα ένα ερώτημα: Να απαγορευτεί;

Βλέπεις δεν ανακατεύω πουθενά τον νόμο σε αυτό το ερώτημα. Απλώς αν η απάντηση είναι "ναι, να απαγορευτεί", τότε ο μόνος τρόπος για να επιβληθεί αυτή η απαγόρευση, είναι από τον νόμο.

Δεν υπάρχει άλλος τρόπος με τον οποίο μπορεί να επιβληθεί μια απαγόρευση στο σύνολο του κοινωνικού συνόλου.

Επομένως και τον νόμο να μην ανακατέψουμε, θα πρέπει να επιχειρηματολογήσουμε ως προς το γιατί θα πρέπει να απαγορευτεί οτιδήποτε σε όλο το κοινωνικό σύνολο.

Σχετικά με την ελευθερία του λόγου, ήδη υπάρχουν απτές αποδείξεις για το πότε απαγορεύεται κάτι και πότε όχι. Εγώ τουλάχιστον, δεν χρειάζομαι περαιτέρω διευκρινήσεις.

Αν εσύ έχεις απορίες σαφώς και μπορείς να τις εκθέσεις.

Τι εννοείς "αποδείξεις";

Υπάρχει η κοινή λογική της συνύπαρξης και της αρμονικής διαβίωσης. Δηλαδή τα σημεία στα οποία οφείλουμε να αυτολογοκρινόμαστε, ώστε να συνυπάρχουμε αρμονικά, χωρίς κάποιος να μας τα επιβάλλει. Εδώ υπεισέρχεται ο υποκειμενισμός του καθενός μας.

Υπάρχουν οι νόμοι, οι οποίοι μας απαγορεύουν να πούμε συγκεκριμένα πράγματα.

Τέλος, υπάρχουν ιδιωτικοί και δημόσιοι φορείς, των οποίων η διοίκηση αποφασίζει αν θα πρέπει να απαγορεύσει κάτι από το να λέγεται ή όχι.

Όσο κι αν ψάξεις, άλλες αποδείξεις δεν πρόκειται να βρεις.

Ε, αυτό ακριβώς εννοώ ρε συ. Μόνον ό,τι πείθει εσένα θεωρείς απόδειξη.

Από τη στιγμή που ξεκινάς με αυτήν την οπτική, εγώ γιατί να μπω σε διαδικασία διαλόγου από την στιγμή που ούτε πρόκειται ούτε έχω καημό για να σε πείσω; Κρατάς τις απόψεις σου, για καταστάσεις και πρόσωπα, κρατάω τις δικές μου.

Το "εγώ" κι "εσύ" με τη γενική έννοια, έτσι;

[AlienWay]

Σχετικά με την ελευθερία του λόγου, ήδη υπάρχουν απτές αποδείξεις για το πότε απαγορεύεται κάτι και πότε όχι. Εγώ τουλάχιστον, δεν χρειάζομαι περαιτέρω διευκρινήσεις.

Αν εσύ έχεις απορίες σαφώς και μπορείς να τις εκθέσεις.

Τι εννοείς "αποδείξεις";

Υπάρχει η κοινή λογική της συνύπαρξης και της αρμονικής διαβίωσης. Δηλαδή τα σημεία στα οποία οφείλουμε να αυτολογοκρινόμαστε, ώστε να συνυπάρχουμε αρμονικά, χωρίς κάποιος να μας τα επιβάλλει. Εδώ υπεισέρχεται ο υποκειμενισμός του καθενός μας.

Υπάρχουν οι νόμοι, οι οποίοι μας απαγορεύουν να πούμε συγκεκριμένα πράγματα.

Τέλος, υπάρχουν ιδιωτικοί και δημόσιοι φορείς, των οποίων η διοίκηση αποφασίζει αν θα πρέπει να απαγορεύσει κάτι από το να λέγεται ή όχι.

Όσο κι αν ψάξεις, άλλες αποδείξεις δεν πρόκειται να βρεις.

Ε, αυτό ακριβώς εννοώ ρε συ. Μόνον ό,τι πείθει εσένα θεωρείς απόδειξη.

Από τη στιγμή που ξεκινάς με αυτήν την οπτική, εγώ γιατί να μπω σε διαδικασία διαλόγου από την στιγμή που ούτε πρόκειται ούτε έχω καημό για να σε πείσω; Κρατάς τις απόψεις σου, για καταστάσεις και πρόσωπα, κρατάω τις δικές μου.

Το "εγώ" κι "εσύ" με τη γενική έννοια, έτσι;

Αρα συμφωνούμε ότι όταν κάποιος επιθυμεί να απαγορευτεί κάτι που άπτεται του λόγου ή της έκφρασης, τρεις πιθανότητες υπάρχουν:

- Να απευθύνεται στον υποκειμενισμό του καθενός μας. Να λέει δηλαδή "αυτό καλό είναι να μη λέγεται" και από εκεί και πέρα, αν συμφωνούμε, να μη το λέμε.

- Να επιθυμεί νομική απαγόρευση, που σημαίνει ότι θα επιβληθεί στο σύνολο του πληθυσμού και όποιος επιμένει να το λέει ή να το κάνει, να έχει νομικές κυρώσεις.

- Να φτιάξει ο ίδιος έναν φορέα, όπου θα επιβάλλει σε όλους τους υποτελείς του, το να μη το λένε. Εδώ υπάρχει το ζήτημα της εκμετάλλευσης (π.χ. όταν πρόκειται για εργασία) και των καρτέλ (π.χ. πολλές εταιρίες να συμφωνήσουν από κοινού ότι θα απαγορεύσουν στους εργαζόμενους να λένε κάποια πράγματα).