Phorum.com.gr

Αυτό εδώ, 3 χρονών ήμουν, είχαν οι γονείς μου ένα κουρδιστό ρολόι που το έπαιζε και δεν χόρταινα να το ακούω, μαγεία. Ακόμη δεν το χορταίνω.

Κάπου στα 5 αυτό εδώ, μια φινλανδική προτοπανκ ροκ μπάντα που γνώριζε επιτυχία στη Σουηδία τότε, από τους δίσκους του πατέρα μου, είχα μάθει να χειρίζομαι το πικαπ για να μπορω να ακουω τον δίσκο αυτόν.

Πάλι κάπου στα 5 και από την δισκοθήκη του πατέρα μου, ένιωθα σα να είχα ανακαλύψει έναν θησαυρό στους δίσκους του (που αργότερα κατάσχεσα εννοείται)

Sid Vicious έγραψε: 14 Μάιος 2019, 14:05 Αυτό εδώ, 3 χρονών ήμουν, είχαν οι γονείς μου ένα κουρδιστό ρολόι που το έπαιζε και δεν χόρταινα να το ακούω, μαγεία. Ακόμη δεν το χορταίνω.

Έλα ρε! Εμένα είχε η μάνα μου μια μπιζουτιέρα, που όταν σήκωνες το καπάκι είχε μια μπαλαρίνα που γύριζε στο ένα πόδι και έπαιζε ακριβώς αυτό. Κι εγώ από νινί το θυμάμαι (δεν ξέρω αν υπάρχει ακόμα η μπιζουτιέρα, πρέπει να ψάξω).

Δεν ξέρω φυσικά ποιο ήταν το πρώτο-πρώτο κανονικό μουσικό άκουσμά μου, αλλά αν κρίνω απ' τα γούστα του κατά 9 χρόνια μεγαλύτερου αδελφού μου και απ' αυτά που θυμάμαι μετά μεγαλώνοντας, θα ήταν τίποτα Beatles, Stones, Animals... κάτι τέτοιο τέλος πάντων.
Αυτό που μου έμεινε πάντως απ' αυτήν την εποχή, είναι το "Show me the way" του Frampton.

shrike έγραψε: 14 Μάιος 2019, 14:16

Sid Vicious έγραψε: 14 Μάιος 2019, 14:05 Αυτό εδώ, 3 χρονών ήμουν, είχαν οι γονείς μου ένα κουρδιστό ρολόι που το έπαιζε και δεν χόρταινα να το ακούω, μαγεία. Ακόμη δεν το χορταίνω.

Έλα ρε! Εμένα είχε η μάνα μου μια μπιζουτιέρα, που όταν σήκωνες το καπάκι είχε μια μπαλαρίνα που γύριζε στο ένα πόδι και έπαιζε ακριβώς αυτό. Κι εγώ από νινί το θυμάμαι (δεν ξέρω αν υπάρχει ακόμα η μπιζουτιέρα, πρέπει να ψάξω).

Δεν ξέρω φυσικά ποιο ήταν το πρώτο-πρώτο κανονικό μουσικό άκουσμά μου, αλλά αν κρίνω απ' τα γούστα του κατά 9 χρόνια μεγαλύτερου αδελφού μου και απ' αυτά που θυμάμαι μετά μεγαλώνοντας, θα ήταν τίποτα Beatles, Stones, Animals... κάτι τέτοιο τέλος πάντων.
Αυτό που μου έμεινε πάντως απ' αυτήν την εποχή, είναι το "Show me the way" του Frampton.

Τι λέτε ρε τύποι;
Γω είχα ένα φορητό ηλεκτρονικό που είχε τον Σιλβέστερ να κυνηγάει τον Τουίτι κι έπαιζε αυτό το κομμάτι σε 8μπιτη εκδοχή. Μου άρεσε πάρα πολύ η μελωδία και μου χαράκτηκε στο μυαλό!

Feindflug έγραψε: 14 Μάιος 2019, 15:20

shrike έγραψε: 14 Μάιος 2019, 14:16

Sid Vicious έγραψε: 14 Μάιος 2019, 14:05 Αυτό εδώ, 3 χρονών ήμουν, είχαν οι γονείς μου ένα κουρδιστό ρολόι που το έπαιζε και δεν χόρταινα να το ακούω, μαγεία. Ακόμη δεν το χορταίνω.

Έλα ρε! Εμένα είχε η μάνα μου μια μπιζουτιέρα, που όταν σήκωνες το καπάκι είχε μια μπαλαρίνα που γύριζε στο ένα πόδι και έπαιζε ακριβώς αυτό. Κι εγώ από νινί το θυμάμαι (δεν ξέρω αν υπάρχει ακόμα η μπιζουτιέρα, πρέπει να ψάξω).

Δεν ξέρω φυσικά ποιο ήταν το πρώτο-πρώτο κανονικό μουσικό άκουσμά μου, αλλά αν κρίνω απ' τα γούστα του κατά 9 χρόνια μεγαλύτερου αδελφού μου και απ' αυτά που θυμάμαι μετά μεγαλώνοντας, θα ήταν τίποτα Beatles, Stones, Animals... κάτι τέτοιο τέλος πάντων.
Αυτό που μου έμεινε πάντως απ' αυτήν την εποχή, είναι το "Show me the way" του Frampton.

Τι λέτε ρε τύποι;
Γω είχα ένα φορητό ηλεκτρονικό που είχε τον Σιλβέστερ να κυνηγάει τον Τουίτι κι έπαιζε αυτό το κομμάτι σε 8μπιτη εκδοχή. Μου άρεσε πάρα πολύ η μελωδία και μου χαράκτηκε στο μυαλό!

Νεούδι. Άκου... ηλεκτρονικό. Και φορητό μάλιστα.

Όταν ήμασταν εμείς μικροί ρε τύπε, δεν είχαν ανακαλυφτεί ακόμα τα ηλεκτρόνια.

Α εγώ ακόμη μικρός είμαι shrike

shrike έγραψε: 14 Μάιος 2019, 15:28

Feindflug έγραψε: 14 Μάιος 2019, 15:20

shrike έγραψε: 14 Μάιος 2019, 14:16
Έλα ρε! Εμένα είχε η μάνα μου μια μπιζουτιέρα, που όταν σήκωνες το καπάκι είχε μια μπαλαρίνα που γύριζε στο ένα πόδι και έπαιζε ακριβώς αυτό. Κι εγώ από νινί το θυμάμαι (δεν ξέρω αν υπάρχει ακόμα η μπιζουτιέρα, πρέπει να ψάξω).

Δεν ξέρω φυσικά ποιο ήταν το πρώτο-πρώτο κανονικό μουσικό άκουσμά μου, αλλά αν κρίνω απ' τα γούστα του κατά 9 χρόνια μεγαλύτερου αδελφού μου και απ' αυτά που θυμάμαι μετά μεγαλώνοντας, θα ήταν τίποτα Beatles, Stones, Animals... κάτι τέτοιο τέλος πάντων.
Αυτό που μου έμεινε πάντως απ' αυτήν την εποχή, είναι το "Show me the way" του Frampton.

Τι λέτε ρε τύποι;
Γω είχα ένα φορητό ηλεκτρονικό που είχε τον Σιλβέστερ να κυνηγάει τον Τουίτι κι έπαιζε αυτό το κομμάτι σε 8μπιτη εκδοχή. Μου άρεσε πάρα πολύ η μελωδία και μου χαράκτηκε στο μυαλό!

Νεούδι. Άκου... ηλεκτρονικό. Και φορητό μάλιστα.

Όταν ήμασταν εμείς μικροί ρε τύπε, δεν είχαν ανακαλυφτεί ακόμα τα ηλεκτρόνια.

Μην μας λες για Beatles τότε ρε τύπε.

Πες ότι άκουγες τον μάγο της φυλής να παίζει αυτό

Sid Vicious έγραψε: 14 Μάιος 2019, 15:30 Α εγώ ακόμη μικρός είμαι shrike

Ναι ρε, ξέρω. Για μένα μιλούσα. Πληθυντικός μεγαλοπρέπειας κιέτς.

Ένα από τα τελευταία καλοκαίρια του 60 (Ιούλιος του 68 ή του 69) πήγα με τον πατέρα μου στο κέντρο βόλτα με τον Ηλεκτρικό.
Κι όπως βγαίναμε από τις σκάλες στον Μπακάκο κι η έξοδος έβγαζε ζέστη και εκτυφλωτικό φως, άκουσα μια φωνή να τραγουδάει:

Μαχαίρι δίκοπο,
βαθεια μου μπήξανε
κι ενώ δεν είχα εγώ πληγή
πληγή μ' ανοίξανε

στην κορφή της σκάλας ήταν τυφλός με ακορντεόν που τραγούδαγε Μενιδιάτη

Και όλη η ζαλάδα από΄την ζέστη και το φως στην κορφή της σκάλας που έκανε τους ανθρώπους σαν φαντάσματα και ο τυφλός που τραγουδούσε αυτά τα παράξενα λόγια, έμεινα παγωμένος. Δεν μπορούσα να κουνηθώ.
Μου έδωσε το χέρι του ο πατέρας, κι όπως φαινόταν έτσι ψηλός με το άσπρο του πουκάμισο, ήταν ο άγγελος μου



Κάθε φορά που το ακούω μου κόβει την καρδιά

'
Το πρώτο τραγούδι που έμαθα τσάτρα-πάτρα!

μου το τραγουδούσε ο μπαμπάς μου ,για το ρεφρέν κυρίως


με το που άκουγα Ελευσίνα -μου έλεγε η μάνα μου-πεταγόμουν από το κρεβατάκι μου .
καρμική σχέση με την Ελευσίνα.

Πρώτη ανάμνηση θυμάμαι να βλέπω το Ντόνι Όσμοντ, τι κουκλί και να χαζεύω στην τηλεόραση. Η ζωή ήταν καλή μαζί μου και είχα στα αλήθεια μερικά κουκλιά Όχι ότι είναι απαραίτητο να είμαστε όλοι κούκλοι, δεν είμαι ούτε εγώ, αλλά έχει την ομορφιά του και αυτό! Αγγελούδια