Phorum.com.gr

Dwarven Blacksmith έγραψε: 06 Ιαν 2019, 16:59 Αυτό λέμε, ο καθένας έχει τις δυσκολίες του και χρειάζεται στήριξη.
Δεν κάνουμε επίθεση σε κάποιον που μας ανοίγεται επειδή πεινάνε στην Αφρική.

Οταν ο άλλος σου απαντάει κάνοντας κουότ και γράφοντας παπαριές για ανύπαρκτες δυσκολίες κλπ. έχω δικαίωμα να πω τη γνώμη μου επί τούτου, δεν την έπιασα από μόνη μου να της λέω το μακρύ μου και το κοντό μου. Αν δεν σ'αρέσει μην τη διαβάζεις. Δεν κάνω καμία επίθεση, λέω ξεκάθαρα ότι όταν ο θεός σου φέρεται καλά και εσύ δεν το αναγνωρίζεις, είσαι αχάριστος. Από'κει και πέρα, ο καθένας ζει τη ζωή του, όπως επιλέγει.

Θα απάνταγα το ίδιο και για τα παιδάκια της Αφρικής που λες, αν μας έγραφε ότι πετάει το φαγητό, για να μη φάει ίδιο.

Δεν σου είπα να μην πεις τη γνώμη σου.

Η Αθηνά παίρνει αφορμή από κάτι και γράφει τα δικά της οπότε δεν κατάλαβα να σχετίζεται πολύ αυτό που έγραφε με αυτό που έκανε κουωτ.
Αν παρεξήγησα κάτι, λάθος μου. Αλλά γενικά μιλώντας καλή η ευγνωμοσύνη γι αυτά που έχουμε, καλή όμως και η ενσυναίσθηση. Το ένα δεν (πρέπει να) αποκλείει το άλλο.

Τι ακριβώς εννοεις με τη λέξη ενσυναισθηση;

Ερμής έγραψε: 06 Ιαν 2019, 17:22 Τι ακριβώς εννοεις με τη λέξη ενσυναισθηση;

Να μπορείς να βάλεις τον εαυτό σου στη θέση του άλλου, με λίγα λόγια. Όχι επιφανειακά, με την έννοια του "ΕΓΩ + το Χ που έχει ο άλλος", αλλά με επίγνωση ότι ο κάθε άνθρωπος είναι διαφορετικός και έχει άλλα βιώματα. Άλλες δυσκολίες, άλλους φόβους, άλλες ανασφάλειες, άλλες πράγματα στα οποία στρέφεται ως καταφύγιο, άλλα πράγματα που του γεμίζουν τις μπαταρίες, κι άλλα που του τις αδειάζουν.

Dwarven Blacksmith έγραψε: 06 Ιαν 2019, 17:34

Ερμής έγραψε: 06 Ιαν 2019, 17:22 Τι ακριβώς εννοεις με τη λέξη ενσυναισθηση;

Να μπορείς να βάλεις τον εαυτό σου στη θέση του άλλου, με λίγα λόγια. Όχι επιφανειακά, με την έννοια του "ΕΓΩ + το Χ που έχει ο άλλος", αλλά με επίγνωση ότι ο κάθε άνθρωπος είναι διαφορετικός και έχει άλλα βιώματα. Άλλες δυσκολίες, άλλους φόβους, άλλες ανασφάλειες, άλλες πράγματα στα οποία στρέφεται ως καταφύγιο, άλλα πράγματα που του γεμίζουν τις μπαταρίες, κι άλλα που του τις αδειάζουν.

Υπάρχει πάντα η κοινή λογική βέβαια ε.

Η κοινή λογική εμένα μου λέει ότι ανθρώπινος εγκέφαλος έχει εξελιχθεί για να λύνει προβλήματα, όχι για να μην έχει προβλήματα.
Δεν είναι φτιαγμένος για να είμαστε ευτυχισμένοι, δεν είναι κάτι φυσιολογικό.
Επομένως το κυνήγι της ευτυχίας είναι εξ ορισμού ένας αγώνας που δίνει ο καθένας από μας κόντρα στη φύση του. Αυτή είναι η θεωρία μου τέλος πάντων.

Cecily Anne έγραψε: 06 Ιαν 2019, 17:37

Dwarven Blacksmith έγραψε: 06 Ιαν 2019, 17:34

Ερμής έγραψε: 06 Ιαν 2019, 17:22 Τι ακριβώς εννοεις με τη λέξη ενσυναισθηση;

Να μπορείς να βάλεις τον εαυτό σου στη θέση του άλλου, με λίγα λόγια. Όχι επιφανειακά, με την έννοια του "ΕΓΩ + το Χ που έχει ο άλλος", αλλά με επίγνωση ότι ο κάθε άνθρωπος είναι διαφορετικός και έχει άλλα βιώματα. Άλλες δυσκολίες, άλλους φόβους, άλλες ανασφάλειες, άλλες πράγματα στα οποία στρέφεται ως καταφύγιο, άλλα πράγματα που του γεμίζουν τις μπαταρίες, κι άλλα που του τις αδειάζουν.

Υπάρχει πάντα η κοινή λογική βέβαια ε.

Δεν έχεις παιδιά και άλλο ένα ταμπού νομίζω είναι να λέμε απέξω απέξω πράγματα σε αυτούς που δεν έχουν! Για αυτό νομίζεις ότι το να κάνεις παιδιά είναι αυτό που βλέπεις τέλος πάντων έξω από το σπίτι!

Όταν ήμουν έγκυος όλο άκουγα καλές ευχές, μετά άλλαξε και άκουσα και την ευχή να είμαστε γεροί να τα μεγαλώσουμε. Δεν ξέρω γιατί δεν το έλεγαν πριν αυτό. Ξαφνικά έγινα θνητή που μπορούσε να της τύχει κάτι πριν την ώρα της, μόνο και μόνο γιατί βγήκε το παιδί από την κοιλιά.

Αν ήταν τόσο πάνω από όλα το παιδί δεν θα έβρισκες τις γυναίκες να χαλάνε το σπίτι τους με υπέροχους μπαμπάδες, δεν νομίζεις; Ούτε και γονεις να γίνονται ξένοι για τα παιδιά τους, ενώ τίποτα δεν έδειχνε αυτό το σενάριο πριν αρχίσουν να μένουν σε χωριστά σπιτια. Άρα κάτι άλλο παίζει, που δεν λένε. Ελπίζω βέβαια για όλους αυτά να είναι σενάρια επιστημονικής φαντασίας και να χανόμαστε όλοι στο ηλιοβασίλεμα και ζήσανε αυτοί καλά και εμείς καλύτερα!

Βαρέθηκα πια να βλέπω μανάδες να ... ε αυτό που γίνεται γιατί τέλος πάντων είμαστε στη σύγχρονη εποχή!

Athina__P έγραψε: 06 Ιαν 2019, 18:02
Δεν έχεις παιδιά και άλλο ένα ταμπού νομίζω είναι να λέμε απέξω απέξω πράγματα σε αυτούς που δεν έχουν! Για αυτό νομίζεις ότι το να κάνεις παιδιά είναι αυτό που βλέπεις τέλος πάντων έξω από το σπίτι!

Κοπελιά δε φυτρώσαμε σε μποστάνι με λάχανα, για να μην έχουμε άποψη. Έχουμε μανάδες, αδερφές, ανήψια κλπ. Κανένα ταμπού, τα ξανάγραψα. Άμα θελήσω θα κάνω, άμα δε θελήσω δε θα κάνω, αλλά θα είναι επιλογή μου και δε θα μπαίνω στα φόρα να κλαίγομαι, διότι τις επιλογές μου τις τιμάω, είτε είναι δουλειά, είτε γατιά είτε κολοκύθια τούμπανα.

Αν δε θέλετε να ακούτε απόψεις, να μην πατάτε κουότς. Εφόσον σχολιάζεις, θα παίρνεις απάντηση. Καλή συνέχεια.

Αθηνά μου εξηγείς λίγο την τελευταία σου πρόταση;

Το έχω πει με άλλα λόγια. Οι χωρισμοί έρχονται, αυτοί που βλέπω τώρα, από τη γυναίκα, όταν έχει ακόμα λίγα χρόνια νεότητας; Αλλά αυτό που αλλάζει είναι ότι τα παιδιά μεγαλώσαν λίγο και πάνω εκεί που λες ότι θα έρθουν πιο κοντά ή λιγότερο μακριά από τον άντρα τους, έρχονται πιο κοντά με κανέναν άλλο... Αλλά αυτό που είναι εντυπωσιακό είναι ότι δεν είναι καλύτεροι οι επομενοι. Πιστεύω ότι έχουν θολώσει οι γυναίκες από αυτό που γίνεται μέσα στο σπίτι και ένας τρόπος να αλλάξει είναι να κάνουν κάτι άλλο. Αλλά άσε και τίποτα να πέσει κάτω βρε παιδάκι μου, νομίζω είναι κουραστικό αυτό, προσπάθησα να το πω 2-3 φορές ήδη με άλλα λόγια. Καταληγω όμως ότι χρειάζονται και άλλα πράγματα οι άνθρωποι όπως το να μην έχουν το σύντροφό τους να πουν μια κουβέντα όλες τις καθημερινές τουλάχιστον. Και να έχουν πιο ενδιαφέροντα πράγματα να κάνουν εκτός από διαβάσματα, δραστηριότητες, αγώνες ποδοσφαίρου το ΣΚ στο παιδικό πρωτάθλημα και να υπομένουν το πλεϊστέσο τα απογεύματα.

Αν οι γυναίκες έπαιζαν περισσότερο πλεϊστέισο θα λύνονταν πολλά προβλήματα.

Athina__P έγραψε: 06 Ιαν 2019, 19:20 Και να έχουν πιο ενδιαφέροντα πράγματα να κάνουν εκτός από διαβάσματα, δραστηριότητες, αγώνες ποδοσφαίρου το ΣΚ στο παιδικό πρωτάθλημα και να υπομένουν το πλεϊστέσο τα απογεύματα.

Καταλαβαίνεις ότι μας περιγράφεις έναν άντρα που:
1. Ξέρεις που βρίσκεται
2. Βοηθάει στο μεγάλωμα
3. Έχει δραστηριότητες σώματος/νου
4. Δεν πηδάει Ρωσίδες

Αλλά είναι μπανάλ;

Ναι, ακριβώς. Και να μην ήταν πολύ μπανάλ έγινε μετά από 10 χρόνια frozen και happy feet, να φτιάχνει κοτσιδάκια στις κόρες, να πηγαίνει να εμψυχώνει στον αγώνα ποδοσφαίρου! Το ίδιο πράγμα λέμε. Και πάντως αυτόν τον άντρα διάξεξε η γυναίκα να ξεκινήσει κοινή ζωή.

Και όπως συνήθως ξεκίνησε ένα οφτοπικ. Συγκεκριμένα ότι υπάρχει και κάτι που δεν σου λένε όταν είναι ο κανόνας λέει να είμαστε με τα παιδιά στο χώρο που έχουν το ιντερνετ, που δεν τον αμφισβητώ ότι χρειάζεται, απλά είπα να υποψιάσω λίγο τι μπορεί να κρύβεται και εκεί. Ξεκινάς κάτι που μπορεί να κρατήσει χρόνια.

Το ότι μπορεί κάποια να πηδιέται δε σημαίνει ότι τα παιδιά της δεν είναι η πρώτη της προτεραιότητα. Το ότι σε κάποιες μπορεί να γυρνάνε τα μυαλά και να χωρίζουν γιατί έτσι, Ναι αυτό ισχύει και σε αυτό φυσικά και τις περισσότερες φορές φταίει και ο άντρας.
Και όχι δε νομίζω ότι με καποιον/α που παίζει πάθος τότε αυτό φεύγει εντελώς όταν ασχολείται με τα παιδιά. Ότι το πάθος κάποια στιγμή φεύγει είναι γεγονός, αυτό όμως δε γίνεται λόγω παιδιών. Ξέρω πολλά ζευγάρια που δεν είναι καν παντρεμένοι και το πάθος έχει εξαφανιστεί.