Καλώς ήρθατε στο Phorum.com.gr Είμαστε εδώ πολλά ενεργά μέλη της διαδικτυακής κοινότητας του Phorum.gr που έκλεισε. Σας περιμένουμε όλους!
https://dev.phorum.com.gr/
Καλά, καλά εντάξει.hellegennes έγραψε: 22 Μάιος 2021, 13:17Ναι, λέγεται ζήλεια.Naida έγραψε: 22 Μάιος 2021, 08:05hellegennes έγραψε: 22 Μάιος 2021, 00:43
Τελείως λογική αντίδραση. Η ζήλεια είναι από τα πιο ντεκαβλέ πράγματα σ' αυτήν την ζωή.Δεν είναι ζήλεια. Είναι αντίδραση σε κάτι που με ενόχλησε.
Χώρισες, τύπισσα; Σε 'πιασε με τον γκόμενο;Gherschaagk έγραψε: 23 Μάιος 2021, 14:38 Εκείνος: αν δεν επιτευχθεί ανοσία αγέλης, ακόμη κι αν εμβολιαστούμε με εμβόλιο 100% αποτελεσματικό κινδυνεύουμε και φέτος το καλοκαίρι είναι ζόρικα τα πράγματα και δεν βλέπω να επιτυγχάνεται το 75%.
Μετά από λίγο...
Εκείνος: τελικά που θέλετε να πάμε φέτος το καλοκαίρι;
Εγώ: στο χωριό να κανονίσω τάφο.
Όχι ακόμη αλλά το σκέφτομαι. Αυτός ο άντρας είναι εντελώς ακομπλεξάριστος. Αν έβλεπες με τι όρεξη και πόσο καλά έκανε το μεγάλο το μπαλκόνι θα τον γούσταρες κι εσύ.Feindflug έγραψε: 23 Μάιος 2021, 15:10Χώρισες, τύπισσα; Σε 'πιασε με τον γκόμενο;Gherschaagk έγραψε: 23 Μάιος 2021, 14:38 Εκείνος: αν δεν επιτευχθεί ανοσία αγέλης, ακόμη κι αν εμβολιαστούμε με εμβόλιο 100% αποτελεσματικό κινδυνεύουμε και φέτος το καλοκαίρι είναι ζόρικα τα πράγματα και δεν βλέπω να επιτυγχάνεται το 75%.
Μετά από λίγο...
Εκείνος: τελικά που θέλετε να πάμε φέτος το καλοκαίρι;
Εγώ: στο χωριό να κανονίσω τάφο.
Αυτό συμβαίνει όταν ο ένας νομίζει ότι κάνει χάρη στον άλλον που είναι μαζί του. Νεξτ.Βλήμα έγραψε: 23 Μάιος 2021, 18:36 Καλοκαίρι του 10. Έμενα σπίτι της, αν και πλήρωνα το μερίδιο του ενοικίου που μου αναλογούσε σε ένα άλλο σπίτι με φίλους μου. Επειδή είχα ρεπό κι αυτή όχι είχα κάνει όλες τις δουλειές του σπιτιού μέχρι να έρθει, και τις δικιές μου και τις δικιές της. Τίποτα το περίεργο μέχρι εδώ, κι αυτή θα έπραττε παρόμοια. Την περίμενα να γυρίσει από την δουλειά παίζοντας το πλεϊστέισο το 3.
Μπήκε μέσα με ύφος που ξέρω ότι σημαίνει "θα κάνουμε καυγά" κι ένοιωσα περήφανος που τα έχω κάνει τόσο τέλεια που δεν θα έβρισκε καμία αφορμή. Αν ήμουν στον στρατό θα μου δίνανε τιμητική. Κλείνω το παιχνίδι κι αρχίζω να σερβίρω το φαΐ που έχω φτιάξει και ξέρω ότι της αρέσει. Αφού τσεκάρει το πώς τα έχω κάνει ελπίζοντας κάτι να βρει, άρχισε να με ρωτά πράγματα που αν τα παραθέσω εδώ πέρα θα φανούν άκακα, αλλά από το ύφος της φαινόταν πως κάθε ένα ήταν προσπάθεια να βρει αφορμή να βγάλει το ηφαίστειο. Στο τέλος ρωτάει:
- Πού πήγατε χθες με τα παιδιά;
- Σε μια ταβέρνα μέσα στο κάστρο.
- Ποια ταβέρνα;
- Αφού μπεις από την είσοδο πίσω από το λιμάνι πας ίσια, μετά δεξιά και την πετυχαίνεις στα πενήντα μέτρα
- Και πώς την λέγανε;
- Δεν θυμάμαι.
- ΔΕΝ ΘΥΜΑΣΑΙ; ΝΑ ΘΥΜΗΘΕΙΣ! ΟΥΤΕ ΚΑΝ ΠΟΥ ΠΡΟΣΠΑΘΗΣΕΣ ΝΑ ΘΥΜΗΘΕΙΣ. ΤΟΜΥΑΛΟΣΟΥΣΤΟΠΛΕΙΣΤΕΪΣΟΜΟΥΕΙΝΑΙΔΕΝΜΠΟΡΟΥΜΕΝΑΚΑΝΟΥΜΕΜΙΑΚΟΥΒΕΝΤΑΣΑΝΑΝΘΡΩΠΟΙΟΛΟΤΑΠΑΙΧΝΙΔΙΑΚΑΙΤΑΚΟΜΙΞΣΚΕΦΤΕΣΑΙΤΙΘΑΚΑΝΩΜΕΕΣΕΝΑΜΠΛΑΜΠΛΑΜΠΛΑ.
Είχε γίνει κόκκινη, ό,τι και να προσπαθούσα να πω για να ηρεμήσει δεν έπιανε, χρειαζόταν πάλι να περιμένω υπομονετικά να της περάσει. Είχα ελπίσει αυτή η μέρα να είναι η πρώτη μετά από πολλές που θα κυλούσε ήρεμα.
Αναποδογύρισα την κατσαρόλα, το πάτωμα γέμισε μακαρονάδα με σολομό, την εκτόξευσα στον απέναντι τοίχο (την κατσαρόλα, όχι την κοπέλα) και πήγα στο σπίτι με τους φίλους μου. Λίγο καιρό μετά ξαναγύρισα Μυτιλήνη.
Καλά έκανες φίλε.Βλήμα έγραψε: 23 Μάιος 2021, 18:36 Καλοκαίρι του 10. Έμενα σπίτι της, αν και πλήρωνα το μερίδιο του ενοικίου που μου αναλογούσε σε ένα άλλο σπίτι με φίλους μου. Επειδή είχα ρεπό κι αυτή όχι είχα κάνει όλες τις δουλειές του σπιτιού μέχρι να έρθει, και τις δικιές μου και τις δικιές της. Τίποτα το περίεργο μέχρι εδώ, κι αυτή θα έπραττε παρόμοια. Την περίμενα να γυρίσει από την δουλειά παίζοντας το πλεϊστέισο το 3.
Μπήκε μέσα με ύφος που ξέρω ότι σημαίνει "θα κάνουμε καυγά" κι ένοιωσα περήφανος που τα έχω κάνει τόσο τέλεια που δεν θα έβρισκε καμία αφορμή. Αν ήμουν στον στρατό θα μου δίνανε τιμητική. Κλείνω το παιχνίδι κι αρχίζω να σερβίρω το φαΐ που έχω φτιάξει και ξέρω ότι της αρέσει. Αφού τσεκάρει το πώς τα έχω κάνει ελπίζοντας κάτι να βρει, άρχισε να με ρωτά πράγματα που αν τα παραθέσω εδώ πέρα θα φανούν άκακα, αλλά από το ύφος της φαινόταν πως κάθε ένα ήταν προσπάθεια να βρει αφορμή να βγάλει το ηφαίστειο. Στο τέλος ρωτάει:
- Πού πήγατε χθες με τα παιδιά;
- Σε μια ταβέρνα μέσα στο κάστρο.
- Ποια ταβέρνα;
- Αφού μπεις από την είσοδο πίσω από το λιμάνι πας ίσια, μετά δεξιά και την πετυχαίνεις στα πενήντα μέτρα
- Και πώς την λέγανε;
- Δεν θυμάμαι.
- ΔΕΝ ΘΥΜΑΣΑΙ; ΝΑ ΘΥΜΗΘΕΙΣ! ΟΥΤΕ ΚΑΝ ΠΟΥ ΠΡΟΣΠΑΘΗΣΕΣ ΝΑ ΘΥΜΗΘΕΙΣ. ΤΟΜΥΑΛΟΣΟΥΣΤΟΠΛΕΙΣΤΕΪΣΟΜΟΥΕΙΝΑΙΔΕΝΜΠΟΡΟΥΜΕΝΑΚΑΝΟΥΜΕΜΙΑΚΟΥΒΕΝΤΑΣΑΝΑΝΘΡΩΠΟΙΟΛΟΤΑΠΑΙΧΝΙΔΙΑΚΑΙΤΑΚΟΜΙΞΣΚΕΦΤΕΣΑΙΤΙΘΑΚΑΝΩΜΕΕΣΕΝΑΜΠΛΑΜΠΛΑΜΠΛΑ.
Είχε γίνει κόκκινη, ό,τι και να προσπαθούσα να πω για να ηρεμήσει δεν έπιανε, χρειαζόταν πάλι να περιμένω υπομονετικά να της περάσει. Είχα ελπίσει αυτή η μέρα να είναι η πρώτη μετά από πολλές που θα κυλούσε ήρεμα.
Αναποδογύρισα την κατσαρόλα, το πάτωμα γέμισε μακαρονάδα με σολομό, την εκτόξευσα στον απέναντι τοίχο (την κατσαρόλα, όχι την κοπέλα) και πήγα στο σπίτι με τους φίλους μου. Λίγο καιρό μετά ξαναγύρισα Μυτιλήνη.
Δεν χρειάζεται πολύς σολομός για να φτιάξεις μακαρονάδα. Είναι οικονομικό πιάτο.Τζιτζιμιτζιχότζιρας έγραψε: 23 Μάιος 2021, 18:50 Καλά έκανες φίλε.
Να φας και καμία φρέσκια σαρδέλα.
Ειχες πήξει στο σολωμό.
Κακό πράγμα να πετάς το φαγάκι.Βλήμα έγραψε: 23 Μάιος 2021, 18:36 Καλοκαίρι του 10. Έμενα σπίτι της, αν και πλήρωνα το μερίδιο του ενοικίου που μου αναλογούσε σε ένα άλλο σπίτι με φίλους μου. Επειδή είχα ρεπό κι αυτή όχι είχα κάνει όλες τις δουλειές του σπιτιού μέχρι να έρθει, και τις δικιές μου και τις δικιές της. Τίποτα το περίεργο μέχρι εδώ, κι αυτή θα έπραττε παρόμοια. Την περίμενα να γυρίσει από την δουλειά παίζοντας το πλεϊστέισο το 3.
Μπήκε μέσα με ύφος που ξέρω ότι σημαίνει "θα κάνουμε καυγά" κι ένοιωσα περήφανος που τα έχω κάνει τόσο τέλεια που δεν θα έβρισκε καμία αφορμή. Αν ήμουν στον στρατό θα μου δίνανε τιμητική. Κλείνω το παιχνίδι κι αρχίζω να σερβίρω το φαΐ που έχω φτιάξει και ξέρω ότι της αρέσει. Αφού τσεκάρει το πώς τα έχω κάνει ελπίζοντας κάτι να βρει, άρχισε να με ρωτά πράγματα που αν τα παραθέσω εδώ πέρα θα φανούν άκακα, αλλά από το ύφος της φαινόταν πως κάθε ένα ήταν προσπάθεια να βρει αφορμή να βγάλει το ηφαίστειο. Στο τέλος ρωτάει:
- Πού πήγατε χθες με τα παιδιά;
- Σε μια ταβέρνα μέσα στο κάστρο.
- Ποια ταβέρνα;
- Αφού μπεις από την είσοδο πίσω από το λιμάνι πας ίσια, μετά δεξιά και την πετυχαίνεις στα πενήντα μέτρα
- Και πώς την λέγανε;
- Δεν θυμάμαι.
- ΔΕΝ ΘΥΜΑΣΑΙ; ΝΑ ΘΥΜΗΘΕΙΣ! ΟΥΤΕ ΚΑΝ ΠΟΥ ΠΡΟΣΠΑΘΗΣΕΣ ΝΑ ΘΥΜΗΘΕΙΣ. ΤΟΜΥΑΛΟΣΟΥΣΤΟΠΛΕΙΣΤΕΪΣΟΜΟΥΕΙΝΑΙΔΕΝΜΠΟΡΟΥΜΕΝΑΚΑΝΟΥΜΕΜΙΑΚΟΥΒΕΝΤΑΣΑΝΑΝΘΡΩΠΟΙΟΛΟΤΑΠΑΙΧΝΙΔΙΑΚΑΙΤΑΚΟΜΙΞΣΚΕΦΤΕΣΑΙΤΙΘΑΚΑΝΩΜΕΕΣΕΝΑΜΠΛΑΜΠΛΑΜΠΛΑ.
Είχε γίνει κόκκινη, ό,τι και να προσπαθούσα να πω για να ηρεμήσει δεν έπιανε, χρειαζόταν πάλι να περιμένω υπομονετικά να της περάσει. Είχα ελπίσει αυτή η μέρα να είναι η πρώτη μετά από πολλές που θα κυλούσε ήρεμα.
Αναποδογύρισα την κατσαρόλα, το πάτωμα γέμισε μακαρονάδα με σολομό, την εκτόξευσα στον απέναντι τοίχο (την κατσαρόλα, όχι την κοπέλα) και πήγα στο σπίτι με τους φίλους μου. Λίγο καιρό μετά ξαναγύρισα Μυτιλήνη.
Κακώς, κάκιστα ,έπρεπε να ρίξεις ένα πανηγυρικό γαμήσι πρώτα και μετά να πετάξεις κατσαρόλα στον τοίχο με στεντόρεια φωνή:"πάρτα μωρή άρρωστη"Βλήμα έγραψε: 23 Μάιος 2021, 18:36 Καλοκαίρι του 10. Έμενα σπίτι της, αν και πλήρωνα το μερίδιο του ενοικίου που μου αναλογούσε σε ένα άλλο σπίτι με φίλους μου. Επειδή είχα ρεπό κι αυτή όχι είχα κάνει όλες τις δουλειές του σπιτιού μέχρι να έρθει, και τις δικιές μου και τις δικιές της. Τίποτα το περίεργο μέχρι εδώ, κι αυτή θα έπραττε παρόμοια. Την περίμενα να γυρίσει από την δουλειά παίζοντας το πλεϊστέισο το 3.
Μπήκε μέσα με ύφος που ξέρω ότι σημαίνει "θα κάνουμε καυγά" κι ένοιωσα περήφανος που τα έχω κάνει τόσο τέλεια που δεν θα έβρισκε καμία αφορμή. Αν ήμουν στον στρατό θα μου δίνανε τιμητική. Κλείνω το παιχνίδι κι αρχίζω να σερβίρω το φαΐ που έχω φτιάξει και ξέρω ότι της αρέσει. Αφού τσεκάρει το πώς τα έχω κάνει ελπίζοντας κάτι να βρει, άρχισε να με ρωτά πράγματα που αν τα παραθέσω εδώ πέρα θα φανούν άκακα, αλλά από το ύφος της φαινόταν πως κάθε ένα ήταν προσπάθεια να βρει αφορμή να βγάλει το ηφαίστειο. Στο τέλος ρωτάει:
- Πού πήγατε χθες με τα παιδιά;
- Σε μια ταβέρνα μέσα στο κάστρο.
- Ποια ταβέρνα;
- Αφού μπεις από την είσοδο πίσω από το λιμάνι πας ίσια, μετά δεξιά και την πετυχαίνεις στα πενήντα μέτρα
- Και πώς την λέγανε;
- Δεν θυμάμαι.
- ΔΕΝ ΘΥΜΑΣΑΙ; ΝΑ ΘΥΜΗΘΕΙΣ! ΟΥΤΕ ΚΑΝ ΠΟΥ ΠΡΟΣΠΑΘΗΣΕΣ ΝΑ ΘΥΜΗΘΕΙΣ. ΤΟΜΥΑΛΟΣΟΥΣΤΟΠΛΕΙΣΤΕΪΣΟΜΟΥΕΙΝΑΙΔΕΝΜΠΟΡΟΥΜΕΝΑΚΑΝΟΥΜΕΜΙΑΚΟΥΒΕΝΤΑΣΑΝΑΝΘΡΩΠΟΙΟΛΟΤΑΠΑΙΧΝΙΔΙΑΚΑΙΤΑΚΟΜΙΞΣΚΕΦΤΕΣΑΙΤΙΘΑΚΑΝΩΜΕΕΣΕΝΑΜΠΛΑΜΠΛΑΜΠΛΑ.
Είχε γίνει κόκκινη, ό,τι και να προσπαθούσα να πω για να ηρεμήσει δεν έπιανε, χρειαζόταν πάλι να περιμένω υπομονετικά να της περάσει. Είχα ελπίσει αυτή η μέρα να είναι η πρώτη μετά από πολλές που θα κυλούσε ήρεμα.
Αναποδογύρισα την κατσαρόλα, το πάτωμα γέμισε μακαρονάδα με σολομό, την εκτόξευσα στον απέναντι τοίχο (την κατσαρόλα, όχι την κοπέλα) και πήγα στο σπίτι με τους φίλους μου. Λίγο καιρό μετά ξαναγύρισα Μυτιλήνη.
Στον καβγά πάνω θα το έριχνε το πανηγυρικό γαμησι;Στύγιος έγραψε: 23 Μάιος 2021, 23:22
Κακώς, κάκιστα ,έπρεπε να ρίξεις ένα πανηγυρικό γαμήσι πρώτα και μετά να πετάξεις κατσαρόλα στον τοίχο με στεντόρεια φωνή:"πάρτα μωρή άρρωστη"
Καλά μη σε ζορίζω.
Νομίζω ότι ο άντρας σου δεν καταλαβαίνει τι σημαίνει 100%.Gherschaagk έγραψε: 23 Μάιος 2021, 14:38 Εκείνος: αν δεν επιτευχθεί ανοσία αγέλης, ακόμη κι αν εμβολιαστούμε με εμβόλιο 100% αποτελεσματικό κινδυνεύουμε
100% ναι. Neeeext!Winston Smith έγραψε: 23 Μάιος 2021, 18:43Αυτό συμβαίνει όταν ο ένας νομίζει ότι κάνει χάρη στον άλλον που είναι μαζί του. Νεξτ.Spoiler
Βλήμα έγραψε: 23 Μάιος 2021, 18:36 Καλοκαίρι του 10. Έμενα σπίτι της, αν και πλήρωνα το μερίδιο του ενοικίου που μου αναλογούσε σε ένα άλλο σπίτι με φίλους μου. Επειδή είχα ρεπό κι αυτή όχι είχα κάνει όλες τις δουλειές του σπιτιού μέχρι να έρθει, και τις δικιές μου και τις δικιές της. Τίποτα το περίεργο μέχρι εδώ, κι αυτή θα έπραττε παρόμοια. Την περίμενα να γυρίσει από την δουλειά παίζοντας το πλεϊστέισο το 3.
Μπήκε μέσα με ύφος που ξέρω ότι σημαίνει "θα κάνουμε καυγά" κι ένοιωσα περήφανος που τα έχω κάνει τόσο τέλεια που δεν θα έβρισκε καμία αφορμή. Αν ήμουν στον στρατό θα μου δίνανε τιμητική. Κλείνω το παιχνίδι κι αρχίζω να σερβίρω το φαΐ που έχω φτιάξει και ξέρω ότι της αρέσει. Αφού τσεκάρει το πώς τα έχω κάνει ελπίζοντας κάτι να βρει, άρχισε να με ρωτά πράγματα που αν τα παραθέσω εδώ πέρα θα φανούν άκακα, αλλά από το ύφος της φαινόταν πως κάθε ένα ήταν προσπάθεια να βρει αφορμή να βγάλει το ηφαίστειο. Στο τέλος ρωτάει:
- Πού πήγατε χθες με τα παιδιά;
- Σε μια ταβέρνα μέσα στο κάστρο.
- Ποια ταβέρνα;
- Αφού μπεις από την είσοδο πίσω από το λιμάνι πας ίσια, μετά δεξιά και την πετυχαίνεις στα πενήντα μέτρα
- Και πώς την λέγανε;
- Δεν θυμάμαι.
- ΔΕΝ ΘΥΜΑΣΑΙ; ΝΑ ΘΥΜΗΘΕΙΣ! ΟΥΤΕ ΚΑΝ ΠΟΥ ΠΡΟΣΠΑΘΗΣΕΣ ΝΑ ΘΥΜΗΘΕΙΣ. ΤΟΜΥΑΛΟΣΟΥΣΤΟΠΛΕΙΣΤΕΪΣΟΜΟΥΕΙΝΑΙΔΕΝΜΠΟΡΟΥΜΕΝΑΚΑΝΟΥΜΕΜΙΑΚΟΥΒΕΝΤΑΣΑΝΑΝΘΡΩΠΟΙΟΛΟΤΑΠΑΙΧΝΙΔΙΑΚΑΙΤΑΚΟΜΙΞΣΚΕΦΤΕΣΑΙΤΙΘΑΚΑΝΩΜΕΕΣΕΝΑΜΠΛΑΜΠΛΑΜΠΛΑ.
Είχε γίνει κόκκινη, ό,τι και να προσπαθούσα να πω για να ηρεμήσει δεν έπιανε, χρειαζόταν πάλι να περιμένω υπομονετικά να της περάσει. Είχα ελπίσει αυτή η μέρα να είναι η πρώτη μετά από πολλές που θα κυλούσε ήρεμα.
Αναποδογύρισα την κατσαρόλα, το πάτωμα γέμισε μακαρονάδα με σολομό, την εκτόξευσα στον απέναντι τοίχο (την κατσαρόλα, όχι την κοπέλα) και πήγα στο σπίτι με τους φίλους μου. Λίγο καιρό μετά ξαναγύρισα Μυτιλήνη.