Διάλογοι με μια πρώην μου

[Naida]

Τελείως λογική αντίδραση. Η ζήλεια είναι από τα πιο ντεκαβλέ πράγματα σ' αυτήν την ζωή.

Σώπα, καλέ. Εννοείται πως όχι.

Δεν είναι ζήλεια. Είναι αντίδραση σε κάτι που με ενόχλησε.

Ναι, λέγεται ζήλεια.

Καλά, καλά εντάξει.

[Gherschaagk]

Εκείνος: αν δεν επιτευχθεί ανοσία αγέλης, ακόμη κι αν εμβολιαστούμε με εμβόλιο 100% αποτελεσματικό κινδυνεύουμε και φέτος το καλοκαίρι είναι ζόρικα τα πράγματα και δεν βλέπω να επιτυγχάνεται το 75%.

Μετά από λίγο...

Εκείνος: τελικά που θέλετε να πάμε φέτος το καλοκαίρι;
Εγώ: στο χωριό να κανονίσω τάφο.

[Feindflug]

Εκείνος: αν δεν επιτευχθεί ανοσία αγέλης, ακόμη κι αν εμβολιαστούμε με εμβόλιο 100% αποτελεσματικό κινδυνεύουμε και φέτος το καλοκαίρι είναι ζόρικα τα πράγματα και δεν βλέπω να επιτυγχάνεται το 75%.

Μετά από λίγο...

Εκείνος: τελικά που θέλετε να πάμε φέτος το καλοκαίρι;
Εγώ: στο χωριό να κανονίσω τάφο.

Χώρισες, τύπισσα; Σε 'πιασε με τον γκόμενο;

[Gherschaagk]

Εκείνος: αν δεν επιτευχθεί ανοσία αγέλης, ακόμη κι αν εμβολιαστούμε με εμβόλιο 100% αποτελεσματικό κινδυνεύουμε και φέτος το καλοκαίρι είναι ζόρικα τα πράγματα και δεν βλέπω να επιτυγχάνεται το 75%.

Μετά από λίγο...

Εκείνος: τελικά που θέλετε να πάμε φέτος το καλοκαίρι;
Εγώ: στο χωριό να κανονίσω τάφο.

Χώρισες, τύπισσα; Σε 'πιασε με τον γκόμενο;

Όχι ακόμη αλλά το σκέφτομαι. Αυτός ο άντρας είναι εντελώς ακομπλεξάριστος. Αν έβλεπες με τι όρεξη και πόσο καλά έκανε το μεγάλο το μπαλκόνι θα τον γούσταρες κι εσύ.

[Βλήμα]

Καλοκαίρι του 10. Έμενα σπίτι της, αν και πλήρωνα το μερίδιο του ενοικίου που μου αναλογούσε σε ένα άλλο σπίτι με φίλους μου. Επειδή είχα ρεπό κι αυτή όχι είχα κάνει όλες τις δουλειές του σπιτιού μέχρι να έρθει, και τις δικιές μου και τις δικιές της. Τίποτα το περίεργο μέχρι εδώ, κι αυτή θα έπραττε παρόμοια. Την περίμενα να γυρίσει από την δουλειά παίζοντας το πλεϊστέισο το 3.
Μπήκε μέσα με ύφος που ξέρω ότι σημαίνει "θα κάνουμε καυγά" κι ένοιωσα περήφανος που τα έχω κάνει τόσο τέλεια που δεν θα έβρισκε καμία αφορμή. Αν ήμουν στον στρατό θα μου δίνανε τιμητική. Κλείνω το παιχνίδι κι αρχίζω να σερβίρω το φαΐ που έχω φτιάξει και ξέρω ότι της αρέσει. Αφού τσεκάρει το πώς τα έχω κάνει ελπίζοντας κάτι να βρει, άρχισε να με ρωτά πράγματα που αν τα παραθέσω εδώ πέρα θα φανούν άκακα, αλλά από το ύφος της φαινόταν πως κάθε ένα ήταν προσπάθεια να βρει αφορμή να βγάλει το ηφαίστειο. Στο τέλος ρωτάει:
- Πού πήγατε χθες με τα παιδιά;
- Σε μια ταβέρνα μέσα στο κάστρο.
- Ποια ταβέρνα;
- Αφού μπεις από την είσοδο πίσω από το λιμάνι πας ίσια, μετά δεξιά και την πετυχαίνεις στα πενήντα μέτρα
- Και πώς την λέγανε;
- Δεν θυμάμαι.
- ΔΕΝ ΘΥΜΑΣΑΙ; ΝΑ ΘΥΜΗΘΕΙΣ! ΟΥΤΕ ΚΑΝ ΠΟΥ ΠΡΟΣΠΑΘΗΣΕΣ ΝΑ ΘΥΜΗΘΕΙΣ. ΤΟΜΥΑΛΟΣΟΥΣΤΟΠΛΕΙΣΤΕΪΣΟΜΟΥΕΙΝΑΙΔΕΝΜΠΟΡΟΥΜΕΝΑΚΑΝΟΥΜΕΜΙΑΚΟΥΒΕΝΤΑΣΑΝΑΝΘΡΩΠΟΙΟΛΟΤΑΠΑΙΧΝΙΔΙΑΚΑΙΤΑΚΟΜΙΞΣΚΕΦΤΕΣΑΙΤΙΘΑΚΑΝΩΜΕΕΣΕΝΑΜΠΛΑΜΠΛΑΜΠΛΑ.
Είχε γίνει κόκκινη, ό,τι και να προσπαθούσα να πω για να ηρεμήσει δεν έπιανε, χρειαζόταν πάλι να περιμένω υπομονετικά να της περάσει. Είχα ελπίσει αυτή η μέρα να είναι η πρώτη μετά από πολλές που θα κυλούσε ήρεμα.
Αναποδογύρισα την κατσαρόλα, το πάτωμα γέμισε μακαρονάδα με σολομό, την εκτόξευσα στον απέναντι τοίχο (την κατσαρόλα, όχι την κοπέλα) και πήγα στο σπίτι με τους φίλους μου. Λίγο καιρό μετά ξαναγύρισα Μυτιλήνη.

[Winston Smith]

Καλοκαίρι του 10. Έμενα σπίτι της, αν και πλήρωνα το μερίδιο του ενοικίου που μου αναλογούσε σε ένα άλλο σπίτι με φίλους μου. Επειδή είχα ρεπό κι αυτή όχι είχα κάνει όλες τις δουλειές του σπιτιού μέχρι να έρθει, και τις δικιές μου και τις δικιές της. Τίποτα το περίεργο μέχρι εδώ, κι αυτή θα έπραττε παρόμοια. Την περίμενα να γυρίσει από την δουλειά παίζοντας το πλεϊστέισο το 3.
Μπήκε μέσα με ύφος που ξέρω ότι σημαίνει "θα κάνουμε καυγά" κι ένοιωσα περήφανος που τα έχω κάνει τόσο τέλεια που δεν θα έβρισκε καμία αφορμή. Αν ήμουν στον στρατό θα μου δίνανε τιμητική. Κλείνω το παιχνίδι κι αρχίζω να σερβίρω το φαΐ που έχω φτιάξει και ξέρω ότι της αρέσει. Αφού τσεκάρει το πώς τα έχω κάνει ελπίζοντας κάτι να βρει, άρχισε να με ρωτά πράγματα που αν τα παραθέσω εδώ πέρα θα φανούν άκακα, αλλά από το ύφος της φαινόταν πως κάθε ένα ήταν προσπάθεια να βρει αφορμή να βγάλει το ηφαίστειο. Στο τέλος ρωτάει:
- Πού πήγατε χθες με τα παιδιά;
- Σε μια ταβέρνα μέσα στο κάστρο.
- Ποια ταβέρνα;
- Αφού μπεις από την είσοδο πίσω από το λιμάνι πας ίσια, μετά δεξιά και την πετυχαίνεις στα πενήντα μέτρα
- Και πώς την λέγανε;
- Δεν θυμάμαι.
- ΔΕΝ ΘΥΜΑΣΑΙ; ΝΑ ΘΥΜΗΘΕΙΣ! ΟΥΤΕ ΚΑΝ ΠΟΥ ΠΡΟΣΠΑΘΗΣΕΣ ΝΑ ΘΥΜΗΘΕΙΣ. ΤΟΜΥΑΛΟΣΟΥΣΤΟΠΛΕΙΣΤΕΪΣΟΜΟΥΕΙΝΑΙΔΕΝΜΠΟΡΟΥΜΕΝΑΚΑΝΟΥΜΕΜΙΑΚΟΥΒΕΝΤΑΣΑΝΑΝΘΡΩΠΟΙΟΛΟΤΑΠΑΙΧΝΙΔΙΑΚΑΙΤΑΚΟΜΙΞΣΚΕΦΤΕΣΑΙΤΙΘΑΚΑΝΩΜΕΕΣΕΝΑΜΠΛΑΜΠΛΑΜΠΛΑ.
Είχε γίνει κόκκινη, ό,τι και να προσπαθούσα να πω για να ηρεμήσει δεν έπιανε, χρειαζόταν πάλι να περιμένω υπομονετικά να της περάσει. Είχα ελπίσει αυτή η μέρα να είναι η πρώτη μετά από πολλές που θα κυλούσε ήρεμα.
Αναποδογύρισα την κατσαρόλα, το πάτωμα γέμισε μακαρονάδα με σολομό, την εκτόξευσα στον απέναντι τοίχο (την κατσαρόλα, όχι την κοπέλα) και πήγα στο σπίτι με τους φίλους μου. Λίγο καιρό μετά ξαναγύρισα Μυτιλήνη.

Αυτό συμβαίνει όταν ο ένας νομίζει ότι κάνει χάρη στον άλλον που είναι μαζί του. Νεξτ.

[Τζιτζιμιτζιχότζιρας]

Καλοκαίρι του 10. Έμενα σπίτι της, αν και πλήρωνα το μερίδιο του ενοικίου που μου αναλογούσε σε ένα άλλο σπίτι με φίλους μου. Επειδή είχα ρεπό κι αυτή όχι είχα κάνει όλες τις δουλειές του σπιτιού μέχρι να έρθει, και τις δικιές μου και τις δικιές της. Τίποτα το περίεργο μέχρι εδώ, κι αυτή θα έπραττε παρόμοια. Την περίμενα να γυρίσει από την δουλειά παίζοντας το πλεϊστέισο το 3.
Μπήκε μέσα με ύφος που ξέρω ότι σημαίνει "θα κάνουμε καυγά" κι ένοιωσα περήφανος που τα έχω κάνει τόσο τέλεια που δεν θα έβρισκε καμία αφορμή. Αν ήμουν στον στρατό θα μου δίνανε τιμητική. Κλείνω το παιχνίδι κι αρχίζω να σερβίρω το φαΐ που έχω φτιάξει και ξέρω ότι της αρέσει. Αφού τσεκάρει το πώς τα έχω κάνει ελπίζοντας κάτι να βρει, άρχισε να με ρωτά πράγματα που αν τα παραθέσω εδώ πέρα θα φανούν άκακα, αλλά από το ύφος της φαινόταν πως κάθε ένα ήταν προσπάθεια να βρει αφορμή να βγάλει το ηφαίστειο. Στο τέλος ρωτάει:
- Πού πήγατε χθες με τα παιδιά;
- Σε μια ταβέρνα μέσα στο κάστρο.
- Ποια ταβέρνα;
- Αφού μπεις από την είσοδο πίσω από το λιμάνι πας ίσια, μετά δεξιά και την πετυχαίνεις στα πενήντα μέτρα
- Και πώς την λέγανε;
- Δεν θυμάμαι.
- ΔΕΝ ΘΥΜΑΣΑΙ; ΝΑ ΘΥΜΗΘΕΙΣ! ΟΥΤΕ ΚΑΝ ΠΟΥ ΠΡΟΣΠΑΘΗΣΕΣ ΝΑ ΘΥΜΗΘΕΙΣ. ΤΟΜΥΑΛΟΣΟΥΣΤΟΠΛΕΙΣΤΕΪΣΟΜΟΥΕΙΝΑΙΔΕΝΜΠΟΡΟΥΜΕΝΑΚΑΝΟΥΜΕΜΙΑΚΟΥΒΕΝΤΑΣΑΝΑΝΘΡΩΠΟΙΟΛΟΤΑΠΑΙΧΝΙΔΙΑΚΑΙΤΑΚΟΜΙΞΣΚΕΦΤΕΣΑΙΤΙΘΑΚΑΝΩΜΕΕΣΕΝΑΜΠΛΑΜΠΛΑΜΠΛΑ.
Είχε γίνει κόκκινη, ό,τι και να προσπαθούσα να πω για να ηρεμήσει δεν έπιανε, χρειαζόταν πάλι να περιμένω υπομονετικά να της περάσει. Είχα ελπίσει αυτή η μέρα να είναι η πρώτη μετά από πολλές που θα κυλούσε ήρεμα.
Αναποδογύρισα την κατσαρόλα, το πάτωμα γέμισε μακαρονάδα με σολομό, την εκτόξευσα στον απέναντι τοίχο (την κατσαρόλα, όχι την κοπέλα) και πήγα στο σπίτι με τους φίλους μου. Λίγο καιρό μετά ξαναγύρισα Μυτιλήνη.

Καλά έκανες φίλε.
Να φας και καμία φρέσκια σαρδέλα.
Ειχες πήξει στο σολωμό.

[Βλήμα]

Καλά έκανες φίλε.
Να φας και καμία φρέσκια σαρδέλα.
Ειχες πήξει στο σολωμό.

Δεν χρειάζεται πολύς σολομός για να φτιάξεις μακαρονάδα. Είναι οικονομικό πιάτο.
Edit 1: Με μια κοιλιά σολομού έγινες.
Edit 2: Σα να λέμε 4 ευρώ για να τρώνε δυο άτομα δυο μέρες.

[Naida]

Καλοκαίρι του 10. Έμενα σπίτι της, αν και πλήρωνα το μερίδιο του ενοικίου που μου αναλογούσε σε ένα άλλο σπίτι με φίλους μου. Επειδή είχα ρεπό κι αυτή όχι είχα κάνει όλες τις δουλειές του σπιτιού μέχρι να έρθει, και τις δικιές μου και τις δικιές της. Τίποτα το περίεργο μέχρι εδώ, κι αυτή θα έπραττε παρόμοια. Την περίμενα να γυρίσει από την δουλειά παίζοντας το πλεϊστέισο το 3.
Μπήκε μέσα με ύφος που ξέρω ότι σημαίνει "θα κάνουμε καυγά" κι ένοιωσα περήφανος που τα έχω κάνει τόσο τέλεια που δεν θα έβρισκε καμία αφορμή. Αν ήμουν στον στρατό θα μου δίνανε τιμητική. Κλείνω το παιχνίδι κι αρχίζω να σερβίρω το φαΐ που έχω φτιάξει και ξέρω ότι της αρέσει. Αφού τσεκάρει το πώς τα έχω κάνει ελπίζοντας κάτι να βρει, άρχισε να με ρωτά πράγματα που αν τα παραθέσω εδώ πέρα θα φανούν άκακα, αλλά από το ύφος της φαινόταν πως κάθε ένα ήταν προσπάθεια να βρει αφορμή να βγάλει το ηφαίστειο. Στο τέλος ρωτάει:
- Πού πήγατε χθες με τα παιδιά;
- Σε μια ταβέρνα μέσα στο κάστρο.
- Ποια ταβέρνα;
- Αφού μπεις από την είσοδο πίσω από το λιμάνι πας ίσια, μετά δεξιά και την πετυχαίνεις στα πενήντα μέτρα
- Και πώς την λέγανε;
- Δεν θυμάμαι.
- ΔΕΝ ΘΥΜΑΣΑΙ; ΝΑ ΘΥΜΗΘΕΙΣ! ΟΥΤΕ ΚΑΝ ΠΟΥ ΠΡΟΣΠΑΘΗΣΕΣ ΝΑ ΘΥΜΗΘΕΙΣ. ΤΟΜΥΑΛΟΣΟΥΣΤΟΠΛΕΙΣΤΕΪΣΟΜΟΥΕΙΝΑΙΔΕΝΜΠΟΡΟΥΜΕΝΑΚΑΝΟΥΜΕΜΙΑΚΟΥΒΕΝΤΑΣΑΝΑΝΘΡΩΠΟΙΟΛΟΤΑΠΑΙΧΝΙΔΙΑΚΑΙΤΑΚΟΜΙΞΣΚΕΦΤΕΣΑΙΤΙΘΑΚΑΝΩΜΕΕΣΕΝΑΜΠΛΑΜΠΛΑΜΠΛΑ.
Είχε γίνει κόκκινη, ό,τι και να προσπαθούσα να πω για να ηρεμήσει δεν έπιανε, χρειαζόταν πάλι να περιμένω υπομονετικά να της περάσει. Είχα ελπίσει αυτή η μέρα να είναι η πρώτη μετά από πολλές που θα κυλούσε ήρεμα.
Αναποδογύρισα την κατσαρόλα, το πάτωμα γέμισε μακαρονάδα με σολομό, την εκτόξευσα στον απέναντι τοίχο (την κατσαρόλα, όχι την κοπέλα) και πήγα στο σπίτι με τους φίλους μου. Λίγο καιρό μετά ξαναγύρισα Μυτιλήνη.

Κακό πράγμα να πετάς το φαγάκι.

[Στύγιος]

Καλοκαίρι του 10. Έμενα σπίτι της, αν και πλήρωνα το μερίδιο του ενοικίου που μου αναλογούσε σε ένα άλλο σπίτι με φίλους μου. Επειδή είχα ρεπό κι αυτή όχι είχα κάνει όλες τις δουλειές του σπιτιού μέχρι να έρθει, και τις δικιές μου και τις δικιές της. Τίποτα το περίεργο μέχρι εδώ, κι αυτή θα έπραττε παρόμοια. Την περίμενα να γυρίσει από την δουλειά παίζοντας το πλεϊστέισο το 3.
Μπήκε μέσα με ύφος που ξέρω ότι σημαίνει "θα κάνουμε καυγά" κι ένοιωσα περήφανος που τα έχω κάνει τόσο τέλεια που δεν θα έβρισκε καμία αφορμή. Αν ήμουν στον στρατό θα μου δίνανε τιμητική. Κλείνω το παιχνίδι κι αρχίζω να σερβίρω το φαΐ που έχω φτιάξει και ξέρω ότι της αρέσει. Αφού τσεκάρει το πώς τα έχω κάνει ελπίζοντας κάτι να βρει, άρχισε να με ρωτά πράγματα που αν τα παραθέσω εδώ πέρα θα φανούν άκακα, αλλά από το ύφος της φαινόταν πως κάθε ένα ήταν προσπάθεια να βρει αφορμή να βγάλει το ηφαίστειο. Στο τέλος ρωτάει:
- Πού πήγατε χθες με τα παιδιά;
- Σε μια ταβέρνα μέσα στο κάστρο.
- Ποια ταβέρνα;
- Αφού μπεις από την είσοδο πίσω από το λιμάνι πας ίσια, μετά δεξιά και την πετυχαίνεις στα πενήντα μέτρα
- Και πώς την λέγανε;
- Δεν θυμάμαι.
- ΔΕΝ ΘΥΜΑΣΑΙ; ΝΑ ΘΥΜΗΘΕΙΣ! ΟΥΤΕ ΚΑΝ ΠΟΥ ΠΡΟΣΠΑΘΗΣΕΣ ΝΑ ΘΥΜΗΘΕΙΣ. ΤΟΜΥΑΛΟΣΟΥΣΤΟΠΛΕΙΣΤΕΪΣΟΜΟΥΕΙΝΑΙΔΕΝΜΠΟΡΟΥΜΕΝΑΚΑΝΟΥΜΕΜΙΑΚΟΥΒΕΝΤΑΣΑΝΑΝΘΡΩΠΟΙΟΛΟΤΑΠΑΙΧΝΙΔΙΑΚΑΙΤΑΚΟΜΙΞΣΚΕΦΤΕΣΑΙΤΙΘΑΚΑΝΩΜΕΕΣΕΝΑΜΠΛΑΜΠΛΑΜΠΛΑ.
Είχε γίνει κόκκινη, ό,τι και να προσπαθούσα να πω για να ηρεμήσει δεν έπιανε, χρειαζόταν πάλι να περιμένω υπομονετικά να της περάσει. Είχα ελπίσει αυτή η μέρα να είναι η πρώτη μετά από πολλές που θα κυλούσε ήρεμα.
Αναποδογύρισα την κατσαρόλα, το πάτωμα γέμισε μακαρονάδα με σολομό, την εκτόξευσα στον απέναντι τοίχο (την κατσαρόλα, όχι την κοπέλα) και πήγα στο σπίτι με τους φίλους μου. Λίγο καιρό μετά ξαναγύρισα Μυτιλήνη.

Κακώς, κάκιστα ,έπρεπε να ρίξεις ένα πανηγυρικό γαμήσι πρώτα και μετά να πετάξεις κατσαρόλα στον τοίχο με στεντόρεια φωνή:"πάρτα μωρή άρρωστη"

[Naida]

Κακώς, κάκιστα ,έπρεπε να ρίξεις ένα πανηγυρικό γαμήσι πρώτα και μετά να πετάξεις κατσαρόλα στον τοίχο με στεντόρεια φωνή:"πάρτα μωρή άρρωστη"

Στον καβγά πάνω θα το έριχνε το πανηγυρικό γαμησι;

[Στύγιος]

Κακώς, κάκιστα ,έπρεπε να ρίξεις ένα πανηγυρικό γαμήσι πρώτα και μετά να πετάξεις κατσαρόλα στον τοίχο με στεντόρεια φωνή:"πάρτα μωρή άρρωστη"

Στον καβγά πάνω θα το έριχνε το πανηγυρικό γαμησι;

Κωλύομαι και δεν μπορώ .

[Naida]

Κακώς, κάκιστα ,έπρεπε να ρίξεις ένα πανηγυρικό γαμήσι πρώτα και μετά να πετάξεις κατσαρόλα στον τοίχο με στεντόρεια φωνή:"πάρτα μωρή άρρωστη"

Στον καβγά πάνω θα το έριχνε το πανηγυρικό γαμησι;

Κωλύομαι και δεν μπορώ .

Καλά μη σε ζορίζω.

[hellegennes]

Εκείνος: αν δεν επιτευχθεί ανοσία αγέλης, ακόμη κι αν εμβολιαστούμε με εμβόλιο 100% αποτελεσματικό κινδυνεύουμε

Νομίζω ότι ο άντρας σου δεν καταλαβαίνει τι σημαίνει 100%.

[hellegennes]

Spoiler

Καλοκαίρι του 10. Έμενα σπίτι της, αν και πλήρωνα το μερίδιο του ενοικίου που μου αναλογούσε σε ένα άλλο σπίτι με φίλους μου. Επειδή είχα ρεπό κι αυτή όχι είχα κάνει όλες τις δουλειές του σπιτιού μέχρι να έρθει, και τις δικιές μου και τις δικιές της. Τίποτα το περίεργο μέχρι εδώ, κι αυτή θα έπραττε παρόμοια. Την περίμενα να γυρίσει από την δουλειά παίζοντας το πλεϊστέισο το 3.
Μπήκε μέσα με ύφος που ξέρω ότι σημαίνει "θα κάνουμε καυγά" κι ένοιωσα περήφανος που τα έχω κάνει τόσο τέλεια που δεν θα έβρισκε καμία αφορμή. Αν ήμουν στον στρατό θα μου δίνανε τιμητική. Κλείνω το παιχνίδι κι αρχίζω να σερβίρω το φαΐ που έχω φτιάξει και ξέρω ότι της αρέσει. Αφού τσεκάρει το πώς τα έχω κάνει ελπίζοντας κάτι να βρει, άρχισε να με ρωτά πράγματα που αν τα παραθέσω εδώ πέρα θα φανούν άκακα, αλλά από το ύφος της φαινόταν πως κάθε ένα ήταν προσπάθεια να βρει αφορμή να βγάλει το ηφαίστειο. Στο τέλος ρωτάει:
- Πού πήγατε χθες με τα παιδιά;
- Σε μια ταβέρνα μέσα στο κάστρο.
- Ποια ταβέρνα;
- Αφού μπεις από την είσοδο πίσω από το λιμάνι πας ίσια, μετά δεξιά και την πετυχαίνεις στα πενήντα μέτρα
- Και πώς την λέγανε;
- Δεν θυμάμαι.
- ΔΕΝ ΘΥΜΑΣΑΙ; ΝΑ ΘΥΜΗΘΕΙΣ! ΟΥΤΕ ΚΑΝ ΠΟΥ ΠΡΟΣΠΑΘΗΣΕΣ ΝΑ ΘΥΜΗΘΕΙΣ. ΤΟΜΥΑΛΟΣΟΥΣΤΟΠΛΕΙΣΤΕΪΣΟΜΟΥΕΙΝΑΙΔΕΝΜΠΟΡΟΥΜΕΝΑΚΑΝΟΥΜΕΜΙΑΚΟΥΒΕΝΤΑΣΑΝΑΝΘΡΩΠΟΙΟΛΟΤΑΠΑΙΧΝΙΔΙΑΚΑΙΤΑΚΟΜΙΞΣΚΕΦΤΕΣΑΙΤΙΘΑΚΑΝΩΜΕΕΣΕΝΑΜΠΛΑΜΠΛΑΜΠΛΑ.
Είχε γίνει κόκκινη, ό,τι και να προσπαθούσα να πω για να ηρεμήσει δεν έπιανε, χρειαζόταν πάλι να περιμένω υπομονετικά να της περάσει. Είχα ελπίσει αυτή η μέρα να είναι η πρώτη μετά από πολλές που θα κυλούσε ήρεμα.
Αναποδογύρισα την κατσαρόλα, το πάτωμα γέμισε μακαρονάδα με σολομό, την εκτόξευσα στον απέναντι τοίχο (την κατσαρόλα, όχι την κοπέλα) και πήγα στο σπίτι με τους φίλους μου. Λίγο καιρό μετά ξαναγύρισα Μυτιλήνη.

Αυτό συμβαίνει όταν ο ένας νομίζει ότι κάνει χάρη στον άλλον που είναι μαζί του. Νεξτ.

100% ναι. Neeeext!