ST48410 έγραψε: 22 Απρ 2021, 17:43
hellegennes έγραψε: 22 Απρ 2021, 17:32
Μου λέει δύο πράγματα. Ένα είναι ότι ο ρυθμός μεταξύ δύο γλωσσών δεν αποδίδεται χωρίς να πάρεις μεγάλες ελευθερίες στην απόδοση, αλλάζοντας ακόμη και ολόκληρες φράσεις, πράγμα που ξέρω γιατί έχω κάνει μετάφραση αρκετών ποιημάτων.
ναι, αλλά τότε ποιητής του μεταφρασμένου ποιήματος είναι μάλλον ο μεταφραστής παρά ο αρχικός ποιητής. Το ποίημα δεν είναι αυτό που λέει. Είναι ο πολύ συγκεκριμένος τρόπος που το λέει.
Θα μου πεις από το καθόλου; Οκ ένας συμβιβασμός είναι η όλη κατάσταση.
Σιγά το τρομερό ποίημα και τον ωραίο ρυθμό. Ξαναλέω ότι από την στιγμή που μεταφράζεις ποίηση, δεν μπορείς να την αποδώσεις λέξη προς λέξη και να διατηρήσεις τα μετρικά στοιχεία, γιατί οι γλώσσες λειτουργούν διαφορετικά. Δεν έχει να κάνει με το αν μια γλώσσα είναι πλουσιότερη ή πιο εύηχη ή οτιδήποτε άλλο.
Μια μετάφραση λέξη προς λέξη από τα αγγλικά στα ελληνικά θα είναι ξερή και άσχημη, το ίδιο και μια απόδοση από τα ελληνικά στα αγγλικά. Είναι αμφίδρομες σχέσεις.
Εσύ επιχειρηματολογείς υπέρ του ότι η αρχαία είναι πιο μουσική και πιο εύηχη και πιο δενξερωκιεγωτιάλλο στην βάση ότι δεν μπορεί να αποδοθεί ένα χαζοποίημα με τις αντίστοιχες νεοελληνικές λέξεις χωρίς να ακούγεται ακόμα χαζότερο.
Απόδωσε αυτό στην αρχαία ελληνική να δούμε πόσο κακόηχο και πανηλίθιο θα είναι:
Έρωτα εσύ, με περισσή
όταν λαβώνεις δύναμη,
μηδ’ όνομα καλό από σε
μηδ’ αρετή μπορεί να βγει.
Μα μετρημένα αν πορευτεί
η Κύπριδα, άλλη σαν αυτή
θεά δεν έχει νοστιμιά.
Ω δέσποινά μου, απάνου μου
με το χρυσό δοξάρι σου
μη ρίξεις την αφεύγατη
σαγίτα, που `χει την αιχμή
βαμμένη στην αποθυμιά.
Hellegennes wins. Fatality.