Η ΑΜΕΡΙΚΗ των αρχών του 19ου αιώνα έγινε πόλος έλξης για έλληνες μετανάστες: πήραν τη φτώχεια τους, άφησαν τα χωριά τους και έφθασαν εκεί αναζητώντας καλύτερες συνθήκες ζωής. Το 1848 καταγράφεται ο πρώτος Ελληνας που φθάνει εκεί (ο αμερικανός εντεταλμένος για τη μετανάστευση δεν κάνει καμία αναφορά για τους Ελληνες ως το 1824) μαζί με 91.061 Ιρλανδούς και 51.593 Γερμανούς. Μετά το 1880 η εικόνα αλλάζει και ο αριθμός των Ελλήνων που φθάνουν στις ΗΠΑ αυξάνεται σταθερά. Το 1910 υπολογίζονται σε 186.204! Οι περισσότεροι ήταν άντρες που άρχισαν να συγκεντρώνονται στη Νέα Υόρκη, στις περιοχές πάνω από την κοιλάδα του Μισισίπι και κυρίως στο Σικάγο και στο Σαν Φρανσίσκο.
Σύντομα ο Ελληνας ανακάλυψε ότι υπήρχε «ένας θεός που λεγόταν Business». Αλλά ως μετανάστης ήξερε ότι για να πετύχει έπρεπε να αρχίσει πλένοντας πιάτα, δουλεύοντας στο εργοστάσιο, ως εργάτης στον σιδηρόδρομο, ως λούστρος στον δρόμο ή ως πλανόδιος πωλητής. Τσιγάρα, λουλούδια, λαχανικά και άλλα εμπορεύματα διακινούνταν σε στενά δρομάκια από τους έλληνες μετανάστες της πρώιμης περιόδου. Εκεί, όμως, δούλευε το σύστημα του αφεντικού που εκμεταλλευόταν με κάθε τρόπο τους μετανάστες. Η απόφαση του «boss» ήταν νόμος ανάμεσα στους εμιγκρέδες. Αυτός κανόνιζε σε ποιον θα δώσει δουλειά και βοήθεια στις δυσκολίες που συναντούσαν λόγω γλώσσας· αυτός γινόταν διαιτητής σε έναν καβγά.
Νεαροί Ελληνες έγιναν θύματα εκμετάλλευσης πατρώνων που τους έπαιρναν το μεροκάματο (προερχόταν από γυάλισμα παπουτσιών) ενώ συγχρόνως τους εκμεταλλεύονταν σωματικά και ηθικά... Μάλιστα δεν τους άφηναν να έρχονται σε επαφή με κόσμο για να μη φύγουν από τη δούλεψή τους.
Ψάχνοντας για δουλειά πολλοί μετανάστες τριγυρνούσαν σε διάφορα σημεία της πόλης περιμένοντας ένα νεύμα. Χωρίς να γνωρίζουν τη γλώσσα, προσπαθούσαν να επιβιώσουν σε δύσκολες συνθήκες και συχνά προέκυπταν απρόβλεπτες καταστάσεις. Οι πράξεις παραβατικότητας των Ελλήνων, λόγω της ίδιας της ιδιότητας των Ελλήνων ως μεταναστών, καταγράφονταν στο αστυνομικό δελτίο. Πολλοί είχαν περάσει μέρες σε αστυνομικά τμήματα ώσπου να ξεκαθαρίσουν το πού μένουν, πού δουλεύουν, τι ρόλο παίζουν. Κάποιοι έμπλεξαν σύντομα σε παράνομες δραστηριότητες με κυριότερη την εισαγωγή και εξαγωγή εμπορευμάτων.
Δεν έλειψαν και οι ρατσιστικές αντιδράσεις και το ανθελληνικό μένος, με διάφορες αφορμές. Ενα επεισόδιο στο Σικάγο είναι χαρακτηριστικό. Το 1904 ξέσπασε μια απεργία στα καταστήματα καυσίμων της πόλης. Πολλοί εργαζόμενοι άφησαν τις δουλειές τους που γέμισαν με νέους και άπειρους νεαρούς έλληνες μετανάστες. Μη γνωρίζοντας τι είχε συμβεί και βλέποντας μια ευκαιρία που τους εξασφάλιζε χρήματα για να ζήσουν, έσπευσαν να δουλέψουν εκεί. Αυτό προκάλεσε αμέσως την αντίδραση του εργατικού συνδικάτου και του Τύπου, που δεν έχασε καιρό και κατηγόρησε γενικά όλους τους Ελληνες. Μερικοί μικροκαταστηματάρχες, που είχαν ήδη νιώσει το απειλητικό χέρι των γηγενών και ανήσυχοι για την ανθελληνική υστερία, καταδίκασαν τους συμπατριώτες τους απεργοσπάστες ενώ συγχρόνως διαμαρτυρήθηκαν στον Τύπο για την επίθεσή του σε όλους αδιακρίτως τους Ελληνες.
Η οικονομική κρίση που ξέσπασε στην Αμερική έκανε όλο και πιο συχνά τα ρατσιστικά φαινόμενα. Από το Αϊντάχο έρχονταν μηνύματα για επιθέσεις 50 οπλισμένων κουκουλοφόρων που έφθασαν στο Mountain View, όπου ζούσαν και δούλευαν εκατό περίπου Ελληνες. «Συγκρίνοντας αναφορές που έφθαναν από την Καλιφόρνια, το Κολοράντο, τη Γιούτα και άλλες δυτικές πολιτείες», σημειώνει ο Θεόδωρος Σαλούτος στο βιβλίο του «The Greeks in the United States», «δυνάμωναν οι φωνές εναντίον των ξένων. Πολλοί απαίτησαν να διωχθούν οι Ελληνες από τις δουλειές επειδή δεν ήσαν αμερικανοί πολίτες...».
Η πιο συγκλονιστική περίπτωση επιθέσεων σε Ελληνες συνέβη στη South Omaha, στη Νεμπράσκα, το 1909. Η ελληνική κοινότητα αριθμούσε 18.000 εκεί. Το μένος κατά των Ελλήνων ξέσπασε όταν, στις 17 Φεβρουαρίου, ένας Ελληνας σκότωσε έναν αστυνομικό της περιοχής. Την επόμενη ημέρα με ψήφισμά τους που υπέγραφαν 5.000 άτομα κατηγορούσαν τους Ελληνες ως φυγόδικους που παραβλέπουν τους νόμους και τις αρχές της χώρας, «επιτίθενται στις γυναίκες μας, προσβάλλουν τους κατοίκους» και επιδίδονται σε διάφορες μορφές ανηθικότητας. Σε απάντηση, οργανώθηκε μαζική συγκέντρωση στο δημαρχείο της πόλης το απόγευμα της 21ης Φεβρουαρίου 1909 ώστε να πάρουν δραστικά μέτρα. Τα συνθήματα που ακούστηκαν άναψαν φωτιά: «Μία σταγόνα από το αίμα Αμερικανού αξίζει όλο το ελληνικό αίμα του κόσμου» και «Ηρθε η ώρα να απαλλάξουμε την πόλη μας από αυτούς τους ανθρώπους». Είχαν μαζί τους σφυριά και ρόπαλα που τα κράδαιναν. Κατέστρεψαν ελληνικές περιουσίες και στη συνέχεια έστρεψαν το μένος τους σε ανθρώπους από την Αυστροουγγαρία και την Τουρκία που τους πέρασαν για Ελληνες.
http://www.tovima.gr/relatedarticles/article/?aid=97865
Τα «καλά» του ρατσισμού..Όποιος θέλει κάνει και συγκρίσεις κασετών.