Υπάρχει μια σημαντική διαφορά. Η Πολωνία δεν βίωσε τα αντιχριστιανικά προγκρόμ του καθεστώτος που βίωσε η Ρωσία απο το 1917 μέχρι το 1941 (ειδικά στη σκληρή σταλινική δεκαετία του '30, αρκούσε το γεγονός να έχεις απλά υπάρξει ιερέας επι τσαρικής εποχής, για να διώκεσαι).Apergos8 έγραψε: 28 Ιουν 2020, 01:16Golden Age έγραψε: 27 Ιουν 2020, 18:53Σου είπα ότι απλά στη Ρωσία το πείραμα πέτυχε, χάρη στο ότι ο Λένιν ήταν οξύνους. Παρόμοιες περιπτώσεις υπήρξαν και στη Γερμανία και την Ισπανία (κι ως ένα βαθμό βρέθηκε και η Ιταλία στο προστάδιο), αλλά απέτυχαν.Apergos8 έγραψε: 27 Ιουν 2020, 15:21
Η Ρωσική Αυτοκρατορία ήταν (και είναι) η μόνη αυτοκρατορία στην ιστορία που έπεσε εκ των έσω. Οι άλλες αυτοκρατορίες έπεσαν όλες τους από άλλους λαούς που τις κατέλαβαν.Ο Λένιν βρήκε ευηκοα ωτα.Ισως έπαιξε ρόλο σε αυτό και η διαφθορά που υπήρχε στο Τσαρικό καθεστώς και στην Ρωσική Ορθόδοξη εκκλησία. Οπως είπε και ο Marios σε κάποιες άλλες χώρες που επιβλήθηκε κομμουνισμός όπως στην Αιθιοπία (μετά την ανατροπή της δυναστείας των Σολομονιδων το 1974 που κυβερνούσε από τον 13ο αιώνα μ.Χ),στην Πολωνία αλλά και σε μέρη της Ρωσικής αυτοκρατορίας που δεν κατοικούσαν κατά πλειοψηφία Ρώσοι (Κεντρική Ασία, Καύκασος βόρειος και νότιος κτλ) οι πληθυσμοί αυτοί στήριξαν την κυρίαρχη εκκλησία τους(ή την κυρίαρχη θρησκεία τους γενικά) και οι κομμουνιστές δεν ήταν τόσο βίαιοι εκεί (μάλιστα στο άρθρο για την Αιθιοπία διάβασα ότι οι κομμουνιστές μετά την απαλοτροιωση της γής της Ορθόδοξης εκκλησίας της Αιθιοπίας ανέλαβαν ως αντιστάθμισμα να πληρώνουν τους μισθούς των ιερέων και να αποζημιώσουν την εκκλησία για να μην εξαγριωθει μαζί τους ο πιστός λαός ο οποίος ήταν ήδη εκνευρισμένος από την ανατροπή του αυτοκράτορα). Στη Ρωσία δεν υπήρξε τέτοια υποστήριξη του λαού προς τον Τσάρο και την Ρωσική εκκλησία.
Δεν είχε να κάνει με "τα αίτια". Όλες οι αυτοκρατορίες και τα βασίλεια είχαν τα θετικά και τα αρνητικά τους. Η διαφορά είναι ότι στη Ρωσία υπήρχε ο Λένιν.
Οι δε Ρώσοι ήτανε βαθειά θρησκευόμενοι. Γι' αυτό και οι Μπολσεβίκοι δυσκολεύτηκαν να τους αποθρησκειοποιήσουν και πάλι απέτυχαν, παρά τους διωγμούς κλπ απο την εποχή που κατέλαβαν την εξουσία μέχρι τα σταλινικά χρόνια.
Η αποτυχία των Μπολσεβίκων στις άλλες εθνότητες της ρωσικής αυτοκρατορίας, έγκειται στο γεγονός ότι επιθυμούσαν ανεξαρτησία κι όχι ένα κομμουνιστικό καθεστώς.
Οπως σου είπα κάνεις λάθος. Αν δεις εδώ:
viewtopic.php?f=29&t=6904&p=1359610#p1359610 το πρώτο άρθρο προέρχεται από αγγλόφωνη ορθόδοξη ιστοσελίδα και το γράφει Ρώσος επίσκοπος. Αυτός σίγουρα ξέρει καλύτερα από εμάς.Στην κομμουνιστική ΕΣΣΔ τη δεκαετία του 1970 οι ναοί ήταν άδειοι. Αντίθετα την ίδια ακριβώς περίοδο στη γειτονική Πολωνία (επίσης κομμουνιστική χώρα) οι εκκλησίες ήταν τόσο γεμάτες που σχηματιζόταν ουρές έξω από τους ναούς και οι ιερείς έπαιρναν ντουντουκες για να ακούγεται το κήρυγμα τους στον κόσμο. Οταν το 1979 ο Ιωάννης Παύλος Β επισκέφτηκε την χώρα καταγωγής του την Πολωνία πάνω από 17 εκατομύρια άτομα παρακολούθησαν την επίσκεψη του(παρευρέθηκαν δηλαδή σε τουλάχιστον μία ομιλία του).Στην Ρωσία η ορθόδοξη εκκλησία είχε χάσει το κύρος της.Αν διαβάσεις τα ποστ πιο πάνω θα δεις ότι Ρώσος ιστορικός των αρχών του 20ου αιώνα μ.Χ περιγράφει τις διαφορές μεταξύ Ρώσων και Ελλήνων ιερέων της εποχής για να καταδείξει γιατί οι ρώσοι ιερείς είχαν χάσει το κύρος τους(και μάλιστα είχαν φτάσει τα παιδιά των παπάδων να είναι από τους πιο σκληρούς μπολσεβίκους κατά ομολογία του ίδιου του ιερέα).Μετά γίνεται και ομολογία από Ρώσο ιερέα ότι οι ίδιοι οι ιερείς (και το Τσαρικό καθεστώς) ήταν αυτοί που ώθησαν τον κόσμο να στηρίξει την επανάσταση των Μπολσεβίκων αντί να την καταπνίξουν.Διάβασε και το άρθρο για το πόσο μαζεμένοι ήταν οι Κομμουνιστές στην Πολωνία και την Αιθιοπία (χώρες στις οποίες οι εκεί κυρίαρχες εκκλησίες απολάμβαναν τεράστια λαϊκή υποστήριξη).Στην Πολωνία δεν έγινε κανένα πογκρόμ κατά ναών (ούτε στην Αιθιοπία) επειδή οι εκεί κομμουνιστικές κυβερνήσεις φοβόταν την επιρροή της εκκλησίας στον λαό(στην Αιθιοπία μάλιστα όταν οι κομμουνιστές δήμευσαν
μέρος από την γή της Αιθιοπικής Ορθόδοξης εκκλησίας ανέλαβαν να την αποζημιώσουν και ταυτόχρονα άρχισαν να καταβάλουν τους μισθούς των ιερέων γιατί φοβόταν την τεράστια επιρροή που είχε στον κόσμο και από την άλλη γνώριζαν ότι δεν υπήρχε επαρκής αριθμός άθεων κομμουνιστών να στελεχωσει οποιαδήποτε αντιθρησκευτική εκστρατεία γιατί ακόμα και μεταξύ των μελών του κομμουνιστικού κόμματος η συντριπτική πλειοψηφία ήταν βαθιά πιστοί).Η θρησκεία στη Ρωσία αρχισε να αναβιώνει μετά τη δεκαετία του 1980 και του 1990 επειδή είχε ξεθωριάσει η ανάμνηση από την Τσαρική Ρωσία.
Συν ότι ο κομμουνισμός στην Πολωνία επεβλήθη απο ξένο στρατό και σε αυτόν στηριζόταν η ύπαρξή του.
Μια άλλη σημαντική διαφορά είναι ότι η Καθολική εκκλησία έκανε αγώνα κατα του κομμουνισμού, κάτι που δεν έκανε η Ορθόδοξη.
Οι Ρώσοι το 1917 γνώρισαν τον κομμουνισμό ως κάτι πρωτόγνωρο τόσο για τους ίδιους, όσο και για όλη την ανθρωπότητα. Την εποχή που οι Σοβιετικοί τον επέβαλαν στους Πολωνούς δεν ίσχυαν αυτά.
Ισχύει ότι πολλοί παπάδες στη Ρωσία ευνόησαν τους Μπολσεβίκους, λόγω βλακείας. Στην επανάσταση του 1905 πχ, είχαν πρωταγωνιστικό ρόλο, νομίζοντας πως κάτι κάνουν (αν και για να 'μαστε δίκαιοι,τότε ήλθε η δημοκρατία στη Ρωσία (κι όχι το Φεβρουάριο του 1917 όπως ψευδώς αναφέρεται πολλές φορές, όπου αντιθέτως...περιορίστηκε!)). Αλλά γενικότερα ευνόησαν τους Μπολσεβίκους διάφοροι ιερείς.
Κατα τα λοιπά, το κράτος των Μπολσεβίκων και γενικότερα η ΕΣΣΔ ως τα χρόνια του Στάλιν, λειτουργούσε σε μεγάλο βαθμό ως "κηδεμόνας" του κάθε πολίτη. Γαλουχούσαν τα παιδιά, ακόμη και κόντρα στις οικογένειές τους εαν αυτές ήταν αντιδραστικές. Υπήρξε απίστευτη διαστροφή τότε.
Όσον αφορά τους Αιθίοπες και γνεικότερα τους Αφρικανούς κομμουνιστές, εκεί υπήρχε "άλλη κουλτούρα".
Οι περισσότεροι απο αυτούς είχαν επι της ουσίας "εθνικσιτικές" αντιλήψεις. Ο κομμουνισμός για αυτούς ήταν απλά η ιδεολογία που αντιτίθετο στον ιμπεριαλισμό και την αποικιοκρατία της Δύσεως. Πιο πολύ "εθνικιστές αντιιμπεριαλιστές" είναι ιδεολογικά.
Ειδικά στην Αιθιοπία, οι κομμουνιστές είχαν εμφύλιο και μεταξύ τους (φιλοσοβιετικοί εναντίον φιλοκινέζων
Αυτός που είναι σήμερα γενικός γραμματέας του ΠΟΥ, που κατηγορείται και για συγκάλυψη της Κίνας στο θέμα του κορωνοϊού, ανήκει σε ένα ημιμαρξιστικό κόμμα, με κομμουνιστικές μαοϊκές καταβολές, που έχει στενούς δεσμούς με την Κίνα. Στο παρελθόν είχε κάνει και υπουργός υγείας στην Αιθιοπία (και πολλοί τον κατηγορούν ότι τότε τα 'χε κάνει μαντάρα με τη διαχείρηση του Έμπολα στη χώρα του).
