Phorum.com.gr

Στο μεταξυ πισω στην Κωνσταντινούπολη ο Μιχαηλ μοιράζοντας χρυσό κατάφερε να παρει με το μερος του τον λαο της Πόλης και εξέδωσε Διάταγμα με το οποιο εξορκιζε το λαο με βαρεις ορκους και κατάρες να μη δεχτουν ποτε τον Κομνηνό ως Αυτοκράτορα. Υποχρέωσε επίσης και τους Συγκλητικους να συνυπογράψουν το κειμενο. Οι Συγκλητικοι δεχτηκαν να το υπογράψουν παρότι οι Αυτοκρατορικοι ειχαν ηττηθει καθως ο Κομνηνος ηταν ακομα μακρια και υπηρχε χρόνος να οργανώσουν αντισταση. Παράλληλα ο Κομνηνός εφτασε στο χωριο Αλμέας και θα διανυκτερευε στο Παλάτι Δαματρυς.

Την επομένη μερα το πρωι εμφανιστηκαν ξαφνικά εξω απο την Αγια Σοφία ο Μάγιστρος Μιχαήλ, ο Πατρίκιος Θεόδωρος Χρυσέλλιος, ο Πατρίκιος Χριστοφόρος Πύρρος ολοι τους αξιωματικοι της Εταιρείας μαζι με αλλους και φώναζαν στον Πατριάρχη να βγει στο παράθυρο. Μολις εμφανιστηκε ο Κηρουλάριος στο παράθυρο του ειπαν να κατέβει κάτω γιατι ειχαν να του παραδώσουν σημαντικα εγγραφα. Ο Πατριάρχης δεν ειχε διάθεση να τους συναντησει, πιθανοτατα γιατι υποπτευθηκε καποια μορφης συνομωσια και έδωσε αμέσως εντολη να κλεισουν και να σφραγίσουν τις πόρτες του Πατριαρχείου και της Αγίας Σοφίας.

Εν τουτοις ομως ηταν περιεργος να μαθει τι ηθελαν και έστειλε τους ανηψιους του Κωνσταντινο και Νικηφόρο με εντολη να παραδοθουν σε αυτους τα εγγραφα και να τα φέρουν αυτοι πανω. Στο μεταξυ η πλατεια πλημμυρισε απο κοσμο που ειχε ακουσει τι γινοταν εξω απο το Πατριαρχειο και οχι μονο περιεργους αλλα και Συγκλητικους οι οποιοι ηταν απο ουδέτεροι εως εχθρικοι στον Αυτοκράτορα.

Το πληθος μολις κατέβηκαν οι ανηψιοι του Πατριάρχη και απειλησαν να τους πετάξουν στη φυλακη αν δεν κατέβει κατω ο ιδιος ο Πατριάρχης. Ο Κηρουλάριος βλεποντας οτι δεν εχει επιλογη φόρεσε την πατριαρχικη στολη με το μεγάλο ωμοφόριο και κατέβηκε κατω. Εκει υποκριθηκε άγνοια και πως δεν ξερει τι γινόταν, ενω διαμαρτυρηθηκε για τη βια που υπέστη. Το πληθος ομως τον επιασε τον πηγε στην Αγια Σοφία (οι θυρωροι ανοιξαν τις σφραγισμένες πυλες εφοσον ερχοταν ο Πατριαρχης εστω και βιαζόμενος) οπου τον έστησε στον Πατριαρχικο θρόνο στα δεξια του ναου και ξεκινησαν την ανακριση. Τον ρώτησαν αν ηξερε για το εγγραφο που εστειλε ο Μιχαήλ στον Κομνηνο οπου τον αναγνώριζε ως Συναυτοκράτορα και αν ενα τετοιο εγγραφο υπάρχει τοτε ο ιδιος επρεπε να παει να το πάρει απο τον Μιχαηλ και να το καταστρέψει. Διαφορετικα θα βρισκονταν σε δυσκολη θέση καθως ειτε θα εβγαιναν επίορκοι στηρίζοντας τον Κομνηνο ειτε θα υπέφεραν την τιμωρια του Αυτοκράτορα για προσβολη του.


Ο Πατριαρχης δεχτηκε να παει στο Παλάτι να ερευνησει, αλλα λιγο αργοτερα πριν καν ξεκινησει ακουσε το πληθος να επευφημει τον Κομνηνο ως Αυτοκράτορα και να καταριεται οσους δεν τον στηριζαν ως Εχθρους του Κράτους και αποστάτες των οποιων τα σπιτια επρεπε να καταστραφουν απο τον οχλο. Μη εχοντας αλλη επιλογη και με την παρακίνηση του Πρωτοσυγκελλου του Στεφάνου ο Πατριάρχης στηριξε και αυτός τον Ισαακιο Κομνηνό οπως και ο Πατριάρχης Αντιοχείας Θεόδωρος που βρισκόταν στην Κωνσταντινουπολη. Μαλιστα ο ιδιος ο Κηρουλάριος εδωσε άδεια να καταστραφουν οι οικιες οσων αντιστρατευονταν τον Κομνηνο και μαλιστα μεσα στην Αγια Σοφια με καθε θρησκευτικη επισημότητα. Μετα εστειλε αγγελιοφόρο στον Κομνηνο λεγοντας του να βιαστει να ερθει στην Κωνσταντινουπολη και μαλιστα του ζήτησε αμοιβη για τη συνεργασια του λεγοντας του οτι αυτος ηταν που τα κανονισε με τον λαο να τον ανακηρυξει Αυτοκράτορα. Ο Κηρουλάριος δεν ειχε αγνοια. Απλα ενεργουσε βασει σχεδιου. Αντικειμενικος σκοπος του ηταν να εξασφαλισει την εξουσια για την ανηψια του Ευδοκία Μακρεμβολιτισσα και τον αντρα της Κωνσταντινο Δουκα. Επι του παροντος δεν μπορουσε να κανει κινηση αλλα ειχε ερθει σε σημειο οπου ειχε την ευνοια του νεου Αυτοκρατορα και επιπλεον ηλεγχε την Εταιρεια και αλλες στρατιωτικες μοναδες. Θα εκανε την κινηση του αργότερα.

Παραλληλα με τον αγγελιοφόρο στον Κομνηνο εστειλε και αγγελιοφόρο στον Μιχαήλ ΣΤ' λεγοντας του να φυγει απο το Παλάτι πανω στο οποιο δεν εχει κανένα δικαιωμα. Τον αγγελιοφορο στον Μιχαήλ συνοδευσαν 3 Μητροπολίτες και οταν παραδόθηκε το μηνυμα και το διάβασε ο Μιχαήλ ρώτησε τους Μητροπολίτες “Θα εχει ο Πατριάρχης ενα μερος και για μένα στο Βασίλειο?” και οι Μητροπολίτες απάντησαν “Ναι. Στο Βασιλειο των Ουρανών”. Ακουγοντας αυτο ο Μιχαήλ εβγαλε τον πορφυρο μανδυα του και τις πορφυρές μπότες, φόρεσε τα ρουχα του απλου πολίτη και εγκατέλειψε το Παλάτι.

Το πρωι της 31ης Αυγούστου 1057 ο Ισαακιος Κομνηνός εκανε θριαμβευτικη εισοδο στην Κωνσταντινουπολη υπο τις επευφημίες του λαου. Απο το απογευμα της ιδιας εγκατασταθηκε στο Παλάτι και την επομενη μέρα 1η Σεπτεμβρίου συνοδευομενος απο την φρουρα του πηγε στην εκκκλησια της Αγίας Σοφίας οπου στεφθηκε επίσημα απο τον Πατριάρχη Αυτοκράτορας Ισαακιος Α'. Αμεσως εδωσε τιμές και δωρα σε οσειχαν πολεμησει μαζι του κατα την επανάσταση εναντιον του Μιχαήλ ΣΤ' καθως και διορισμους σε υψηλα αξιωματα. Φυσικα δεν ξεχασε και το λαο αλλα πρωτα απο ολα τιμησε τον Πατριαρχη ο οποιος ειχε παιξει κομβικο ρολο (η τουλαχιστον ετσι νομιζε ο Ισαακιος) στην επιτυχια της επαναστασης του. Τον τιμησε σαν πατέρα και διορισε τους ανηψιους του Κωνσταντινο και Νικηφόρο στα υπατα αξιωματα της κυβέρνησης. Μετα απο συμβουλη του Πατριάρχη απέσπασε την Αγία Σοφία απο τον ελεγχο του Παλατιου και παρέδωσε τον ελεγχο της Μεγάλης Εκκλησιας στον Πατριαρχη. Ετσι ολοι οι διορισμοι και ο ελεγχος του Θησαυροφυλακιου της Αγιας Σοφιας περνουσαν πλεον στο Πατριαρχείο οπως γενικοτερα ολη η διοκηση της Αγιας Σοφιας.

Εχοντας εξασφαλισει τη στηριξη, λαου, στρατου, Εκκλησιας και ευγενών, ο Ισαακιος επικεντρώθηκε στα οικονομικα καθως απο ελεγχο που εκανε διαπιστωσε οτι τα εξοδα ειχαν διογκωθεί και οι προμηθειες του στρατου ηταν βουτηγμένες στην διαφθορα. Αναγνωριζοντας οτι η αναγκη συγκεντρωσης χρημάτων ηταν μεγάλη ξεκίνησε ενα αυστηρο φορολογικο σχέδιο οπου οποιος χρωσταγε στο δημοσιο δεν θα ξεφευγε με τιποτα. Μετα κατάργησε τις διαφορες αργομισθιες που ειχαν δωθεί στους ευνοουμενους των προκατόχων του και δημευσε κομματια ιδιωτικών περιουσιων που ανηκαν σε οικογένειες που ειχαν πλουτισει υπερβολικά.

Ακομα και τα μοναστήρια δεν ξεφυγαν απο αυτο το ανελεητο κυνηγι χρήματος. Δημευσε κομματια περιουσιων απο πλουσια μοναστηρια και τους αφησε με οση περιουσια χρειάζονταν για να συντηρησουν τους καλογέρους που διεμεναν σε αυτά. Το περισσευμα το κατέσχεσε και το εβαλε στο κρατικο θησαυροφυλακιο. Ο Πατριάρχης τον κατηγόρησε για ιεροσυλία αλλα ο Ισαακιος το ξεπερασε γρηγορα αυτο καθως οι περισσότεροι του εδιναν δικιο λεγοντας πως ο Αυτοκράτορας ελαφρώνει τους καλογέρους απο μια κοσμικη φροντίδα που δεν τους ταιριαζε και πως επαιρνε τα χρήματα απο ανθρωπους που ειχαν πάρει ορκο πενίας. Φυσικα οπως ειπαμε δεν τους αφησε και γυμνους αλλα με πολυ λιγα ισα για να τρωνε.

Επισης υο μετρο αυτο απελευθέρωσε και τους αγρότες που δουλευαν τη μοναστηριακη γη καθως οι μοναχοι ειχαν γινει καταπιεστικοι προς αυτους (ενας απο τους λογους που μεγάλωσαν τα κτηματα των μοναστηριων ειναι πως οι αγροτες αρχικα τα νοικιαζαν/αγοραζαν απο τους καλογέρους με αντάλλαγμα μεριδιο απο τη σοδεια αλλα οταν οι σοδειες ηταν κακες και τα χρεη συσσωρευοταν στο μοναστηρι οι αγροτες εχαναν τη γη και γινονταν δουλοπαροικοι του μοναστηριου μεχρι να ξεχρεώσουν, αν ξεχρεωσουν ποτε).

Ομως ο Πατριάρχης θεωρουσε οτι ειχε μεγαλυτερη εξουσία απο τον Αυτοκράτορα και η ευνοια που του εδειχνε ο Ισαακιος τον εκανε αλαζόνα και συχνα προσπαθούσε να μπλοκαρει τις πρωτοβουλίες του Αυτοκράτορα που δεν ενεκρινε, ενω πολλες φορές προσπαθουσε να τον πατρονάρει ουσιαστικα δινοντας του εντολές η ακομα και να τον απειλει.

Με τον καιρό κατάφερε να κανει τον Αυτοκράτορα εχθρό του, τον ιδιο άνθρωπο που μεχρι χτες υμνουσε σημερα ηταν αδυσωπητος αντιπαλος του. Ο Αυτοκράτορας δεν ανεχοταν συμπεριφορές τετοιου τυπου και αποφάσισε την καθαίρεση του καθως ο Κηρουλάριος του ειχε γινει στενος κορσες.

Στις αρχες Νοεμβρίου 1058 ο Πατριάρχης επισκεφτηκε το μοναστηρι που ειχε χτισει εξω απο την Κωνσταντινουπολη στα δυτικα για να προετοιμάσει τον εορτασμο των Αρχαγγέλων ενω ο Ισαακιος εξυφαινε τη συνομωσια του για να τον καθαιρέσει. Ετσι έστειλε εναν φιλο του ιερέα στον Πατριαρχη στο μοναστηρι για να συνομιλησουν δηθεν για καποια εμπιστευτικα ζητητματα αλλα στην πραγματικοτητα ηθελε να μαθει εαν ο Πατριαρχης γνωριζει για τη συνομωσια και να του ριξει στάχτη στα ματια.

Οταν βεβαιωθηκε οτι ο Πατριαρχης αγνοουσε έστειλε ενα αποσπασμα το οποιο περιμενε κρυμενο μεχρι να παει ο Πατριαρχης στη λειτουργία στο μοναστηρι. Ετσι σε καποια στιγμη εμφανιστηκε ο Πατριαρχης με τον ιερέα και αφου μπηκαν στην εκκλησια και ο Κηρουλάριος καθισε στο θρόνο ξαφνικα ο ναος πλημμυρισε απο στρατιωτες. 4 στρατιωτες βγηκαν μπροστά και πηραν τον Πατριάρχη σηκωτό τον εβαλαν πανω σε ενα μουλάρι και τον πηγαν στην ακτη των Βλαχερνών και τον εβαλαν σε μια βαρκα στέλνοντας τον εξορία. Την ιδια στιγμη στην Κωνσταντινουπολη συλλαμβάνονταν και εξορίζονταν οι στενοτεροι συγγενεις του.

Αλλα ο Ισαακιος δεν περιορίστηκε μονο σε αυτο. Αποφάσισε να τον φέρει σε δίκη και εστειλε σε αυτον μερικους Επισκόπους να τον πεισουν να παραιτηθει ησυχα αλλιως θα τον πηγαιναν σε δημοσια δικη με κατηγορίες και θα τον εξευτέλιζαν. Αλλα οι Επισκοποι ειδαν εναν ανθρωπο αμετακινητο στις αποψεις του, με παθος στον λογο του και ιωβεια υπομονη στα παθη του και αισθανθηκαν ντροπη. Ετσι αντι να τον πεισουν να παραιτηθει τον ικετεψαν να τους συγχωρέσει. Οταν επεστρεψαν και τους ρωτησε ο Ισαακιος τι εγινε του απάντησαν “Ηττηθηκαμε Βασιλευ! Ηττηθηκαμε! Αυτος ο ανθρωπος ειναι περα απο καθε απειλη και δυνατοτερος απο καθε επιχειρημα η αποπειρας να τον μεταπεισουμε. Θα αποτινάξει ευκολα οτι και αν επιχειρησεις να του προσάψεις. Αν επιμένεις να κινηθεις εναντιον αυτου του ανθρώπου να σκεφτεσαι την ηττα που θα υποστεις και τη μετάνοια”

Ο Αυτοκράτορας προβληματιστηκε και σκεφτηκε πως να κινηθεί μετα απο αυτο αλλα τελικα ο Θεος εδωσε τη λυση καθως στις 12 Ιανουαριου 1059 ο Πατριάρχης Μιχαήλ Α' Κηρουλάριος εκοιμηθη εν ειρηνη εξοριστος στην Ιμβρο εξ αποπληξίας. Ο Ισαακιος μεταμεληθηκε για τη συμεπριφορα του στον Πατριάρχη και για να επανορθώσει εφερε το σώμα του εν πομπη στην Κωνσταντινουπολη και το ενταφιασε στο μοναστήρι που ειχε χτίσει ο Κηρουλαριος εξω απο την πολη. Νεος Πατριάρχης ορίστηκε ο Πρόεδρος και Πρωτοβεστιάριος Κωνσταντίνος Λειχουδης.

Συνεχιζεται...

Ένα ιστορικό βίντεο με επική δραματική μουσική που σε κάνει να αναθεματίζεις τους αυτοκαταστροφικούς εμφυλιολάγνους Βυζαντινούς της ύστερης περιόδου της αυτοκρατορίας. Τους ανθρώπους που μας στέρησαν την ευκαιρία να έχουμε τώρα ένα κράτος μικρή-υπερδύναμη στις δύο πλευρές τους Αιγαίου.

Το βλέπεις και συγκινείσαι αν έχεις μπει στο πνεύμα των γεγονότων. Μια μεγάλη ευκαιρία που χάθηκε βλακωδώς από τα ίδια "μας" τα λάθη.

Την ίδια περίοδο οι Ούγγροι συμμάχησαν με τους Πετσενέγγους και εκαναν επιδρομές στον Δούναβη λεηλατώντας τις περιοχές μεχρι την Θρακη και την Μακεδονία. Αυτο αναγκασε τον Αυτοκράτορα να συγκροτησει στρατό ωστε να σταματήσει την απειλη αυτή. Ετσι την ανοιξη του 1059 τεθηκε επικεφαλης του στρατου και φτάνοντας στη Σαρδικη (σημερινη Σόφια Βουλγαριας) συνάντησε τους Ουγγρους.

Οι Ουγγροι φοβήθηκαν απο το μέγεθος του Βυζαντινου στρατου και δεν τολμησαν να αντιπαρατεθουν μαζι του και ξεκινησαν συνομιλιες υποτασσόμενοι στον Αυτοκράτορα. Ο Ισαακιος εκλεισε ειρήνη και συμμαχια μαζι τους ενω του παραδόθηκε και το φρούριο του Σιρμιου (σημερινη Μιτρόβιτσα Σερβιας) που ειχαν καταλάβει οι Ουγγροι και απο εκει στράφηκε κατά των Πετσενέγγων που συνέχιζαν να λεηλατουν τα συνορα του Δουναβη. Οι περισσοτεροι φυλαρχοι υποτάχθηκαν οπως και οι Ουγγροι εκτος απο εναν τον Σελτη ο οποιος συνεχισε να επιτιθεται σε Βυζαντινό έδαφος. Ο Ισαακιος προχώρησε στο εδαφος του και ο Σέλτης βγηκε να τον συναντησει σε μάχη.

Ο Σελτης ηττήθηκε κατα κράτος απο τον Ισαακιο ο οποιος δεν εκανε καν τον κόπο να στειλει ολο τον στρατό του εναντιον του παρα μονο ενα αποσπασμα. Ο Σελτης διέφυγε και κρυφτηκε σε ενα δάσος αλλα πολυ γρηγορα τον ξετρυπωσαν και συνεληφθη. Ο Ισαακιος οχυρωσε τη θέση δημιουργώντας μια Κλεισούρα και αφου αφησε φρουρά αποχώρησε επιστρεφοντας στην Κωνσταντινούπολη.

Στις 23 Σεπτεμβρίου 1059 εφτασε σε ενα λοφο κοντα στην περιοχη Λοβτσου οπου στρατοπεδευσε. Το βραδυ της ιδιας μερας επιασε καταρρακτώδης βροχή στη περιοχη η οποια προκάλεσε ζημιες στο στρατό αλλα και απώλειες σε εμψυχο υλικο καθως το φουσκωμένο απο τα νερά ποτάμι παρέσυρε πολλους ανδρες και αρκετες προμηθειες. Το επόμενο πρωι οταν κοπασε η καταιγίδα ο Ισαακιος συνέχισε την πορεία του και προσπάθησε να περάσει το φουσκωμένο ποτάμι αλλα και παλι εχασε πολλους ανδρες που πνιγηκαν στην προσπάθεια τους να περάσουν τα μανιασμένα νερα του ποταμου.
Ο Ισαακιος διέταξε να σταματησει η διάβαση του ποταμου προσωρινα και αποσυρθηκε μαζι με τους Στρατηγους του κατω απο ενα δεντρο. Δεν προφτασαν ομως να φτάσουν εκει και ενας εκκωφαντικος θόρυβος μαζι με μια λευκη λάμψη τους πέταξαν ολους στο χώμα. Οταν σηκώθηκαν το δέντρο κατω απο το οποιο θα καθονταν ειχε σκιστει απο πάνω μεχρι τη ριζα είχε μαυρίσει και καιγόταν. Ειχε χτυπηθεί απο κεραυνό. Αν ειχαν παει 1 λεπτο νωριτερα κατω απο το δέντρο θα ειχαν σκοτωθεί ολοι. Ο Ισαακιος αρχισε να τρέμει και δεν μπορουσε να μιλησει οταν καταλαβε οτι γλιτωσε την τελευταια στιγμη. Αλλα του ειχε καρφωθει η ιδεα τωρα οτι αυτος ο οιωνός δεν ηταν για καλό.

Οταν συνήλθε συνέχισε την πορεία προς την Κωνσταντινουπολη αλλα συντομα ηρθαν κι αλλα ασχημα νεα πως ο αξιωματουχος που ειχε στειλει στα Αυτοκρατορικα Κτηματα της Ανατολης ειχε στασιάσει και ειχε ανακηρυχτει Αυτοκράτορας. Τρομοκρατημένος ο Ισαακιος εδωσε εντολη να σπεύσουν το γρηγοροτερο δυνατο οι στρατιωτες στην Κωνσταντινουπολη ακομα και αν χρειαστεί να σκάσουν τα αλογα.

Φτανοντας στην Κωνσταντινουπολη ακομα τρομοκρατημένος και αγχωμενος διαπίστωσε προς μεγάλη του ανακουφιση πως τα νεα της επανάστασης ηταν ψεύτικα. Ετσι χαλαρωμένος αποφάσισε να πάει για διακοπές στην απέναντι πλευρα της Κωνσταντινουπολης και να διασκεδάσει με κυνηγι καθως ειχε περάσει πολλά το τελευταίο διάστημα. Ετσι μερικές μερες μετά ενα πρωι την ωρα που επαιρνε το πρωινο του πριν πάει για κυνηγι αρχισε να μην νιωθει καλά και πολυ γρηγορα η αρρώστια τον κατέβαλλε σε τετοιο βαθμο που γυρισε πισω στην Κωνσταντινουπολη κλινηρης με πλοιο. Ο πυρετος συνέχισε να τον κατατρώει και μερικές μερες μετά ο Ισαακιος θεώρησε πως ηταν πλεον ετοιμοθάνατος και για να εξιλεωθει με τον Θεο ορκιστηκε να ανταλλαξει την Αυτοκρατορικη εξουσια με την ταπεινοτητα της μοναστικης ζωης και να μετανοησει. Και υπο την επιρροη των συμβούλων του και ειδικότερα του Ψελλού όρισε διάδοχο του τον Στρατηγό Κωνσταντίνο Δούκα αντι για τον αδελφο του Ιωάννη η τον ανηψιο του, παρα τις διαμαρτυρίες της Αυτοκράτειρας Αικατερίνης στις 22 Νοεμβρίου 1059.

Βεβαια αμεσως μετα την υπογραφη του Χρυσοβουλου που οριζε τον Κωνσταντινο Δουκα διάδοχο του θρόνου ο Ισαακιος αρχισε να νιωθει καλύτερα και ειχε δευτερες σκέψεις για τον διορισμο αυτο αλλα οταν ο Ψελλός το εμαθε αυτό οργάνωσε την δημόσια ανακήρυξη του Δουκα ως Αυτοκράτορα Κωνσταντινου Ι' στις 23 Δεκεμβρίου 1059 και μαλιστα ο ιδιος ο Ψελλός του φόρεσε τις πορφυρές μποτες. Ο Ισαακιος τοτε κατάλαβε οτι πλεον δεν εχει ελπιδα και υπέβαλλε την παραίτηση του απο τον θρόνο την ιδια μερα. Αποσυρθηκε στη Μονη Στουδιου οπου εκάρη μοναχός.

Η Αυτοκράτειρα Αικατερίνη παρέμεινε στο Παλάτι για λιγο χρονο ακομη και ηταν παρουσα στη στέψη του Κωνσταντινου Ι' μεχρι που καποια στιγμη μερικους μηνες μετα ο Κωνσταντινος την έστειλε στη Μονη Μυρελαιου οπου την εκανε μοναχη με το ονομα Ξένη. Ο Ισαακιος παρεμεινε στη Μονη Στουδιου μεχρι το θανατο του το 1062.

Κωνσταντίνος Ι' Δουκας

Ο νεος Αυτοκράτορας Κωνσταντινος Ι' μολις ανακηρυχτηκε στις 23 Δεκεμβρίου απευθυνθηκε στο λαο στον Ιππόδρομο λεγοντας: “Ο Βασιλέας των Ουρανών όρισε εμένα να μοιραστώ την μεγαλυτερη ευθυνη στον κοσμο. Δεν θα τον απογοητευσω σε αυτη τη συμφωνια μεταξυ εμου και αυτου και θα ειμαι ευγενης και ελεημων, πατέρας στους νεους αδελφος στου συνομηλικους μου, στηριγμα και γιος στους γηραιοτερους. Θα πλουτισετε μαζι μου και οι λογοι του προφητη θα επαληθευθουν. <<Η αληθεια θα φανερωθει στη γη και η δικαιοσυνη θα ελθει απο τον ουρανο>> και σας υποσχομαι πως κανεις απο μας δεν θα λυπηθει η θρηνησει”

Αφου ειπε αυτα τα λογια αποχωρησε προς το Παλάτι υπο τις επευφημιες του λαου οι οποιοι περιμεναν πολλά απο αυτον. Οσον αφορά τους ευγενεις αποκατέστησε οσους ειχαν χάσει τα αξιωματα τους απο τον Ισαακιο και μοιρασε απλοχερα νεους τιτλους και τιμες και σε Συγκλητικους και σε λαικους. Μετα το Πάσχα κατα το εθιμο που ειχε δημιουργησει ο Αυτοκρατορας Κωνσταντινος Θ' ο Αυτοκράτορας επισκεφτηκε την εκκλησια του Αγιου Γεωργιου τη μερα της γιορτης του Αγιου και συμμετειχε στις λατρευτικες εκδηλώσεις. Καποιοι ομως εξυφαιναν συνομωσία εναντιον του αποσκοπώντας σε αλλαγη καθεστώτος δλδ νεο Αυτοκράτορα. Μελη του στρατου και του στόλου αποφάσισαν πως στις 23 Απριλιου και ενω ο Αυτοκράτορας θα βρισκεται στο ναο του Αγιου Γεωργίου καποιοι θα δημιουργουσαν επεισόδια στις κεντρικες πλατειες και θα εξουδετερωναν τους φρουρους με σκοπο να δημιουργηθει αντιπερισπασμος και η Αυτοκρατορικη Φρουρα να αναγκαστει να παρέμβει.

Στο μεταξυ ο στόλος θα εφτανε στο λιμάνι κοντα στην εκκλησια του Αγιου Γεωργίου και με το προσχημα της ασφάλειας του Αυτοκράτορα θα τον μετέφεραν στα πλοια. Εκει θα τον εκτελουσαν και θα ανακηρυσσαν νεο Αυτοκράτορα. Το σχεδιο ξεκινησε τη συγκεκριμένη μερα και αναφορές εφταναν στον Αυτοκράτορα η μια μετα την αλλη οπου ανεφεραν επεισόδια και επιθεσεις σε φρουρους σε διαφορα μερη της πολης. Επικράτησε αναταραχη στο πληθος και ο Κωνσταντινος μαζι με τη γυναικα του Ευδοκια και τα παιδια τους αποφάσισαν να μετακινηθουν προς την ακτη για ασφάλεια.

Εκει ομως δεν βρηκαν τον Αυτοκρατορικο στολο (ο Κωνσταντινος αγνοουσε οτι ο στόλος ηταν μερος της συνομωσιας) καθως δεν ειχαν φτάσει ακομα και πανω στον πανικο τους ανεβηκαν στον Δρομωνα ενος Μαγιστρου που έτυχε να βρισκεται στην προβλήτα της περιοχης ο οποιος Μαγιστρος ηταν πιστος στον Αυτοκρατορα. Ετσι με τον Αυτοκρατορα και την οικογενεια του ασφαλη ο Δρομωνας ξεκινησε να παραπλευσει τον Κεράτιο και να μεταφέρει τον Αυτοκράτορα πισω στο Παλάτι. Καπου στα μεσα της διαδρομης συναντηθηκαν με ενα απο τα πλοια του Αυτοκρατορικου Στόλου (το οποιο μετειχε στη συνομωσια) και ο πλοιαρχος ζητησε απο τον Αυτοκράτορα να ανεβει στο δικο του πλοιο λεγοντας του οτι εχει αποσταλλει απο τον Ναυαρχο να τον μεταφέρει γιατι ειναι πιο γρηγορο το δικο του πλοιο.

Ο Κωνσταντινος αρνηθηκε γιατι ειχε υποψιαστει οτι κατι δεν πηγαινε καλα και αυτο του εσωσε την ζωη. Εν τουτοις ο συνομώτης πλοιαρχος προσπαθησε να κανει ζημια στο πλοιο του Κωνσταντινου για να τον αναγκασει να ερθει στο δικο του χτυπωντας με τα κουπια του τα κουπια του αλλου πλοιου για να σπάσουν. Δεν τα κατάφεραν ομως και ο Κωνσταντινος του ζητησε να απομακρυνθει αλλιως θα χρησιμοποιουσε Υγρο Πυρ εναντιον του αν πλησιαζε. Ο πλοιαρχος δικαιολογηθηκε οτι κατα λαθος εγινε το χτυπημα λογω της κακοκαιριας και αναγκαστικα απομακρυνθηκε.

Ο Κωνσταντινος εφτασε ασφαλης στο Παλάτι και εκει ενημερώθηκε οτι η ανταρσια εχει συντριβει καθως ο αδελφος του Ιωάννης Δουκας εισήλθε στην Πολη με στρατιωτες και κατέστειλε την εξεγερση αλλα και οτι η συνομωσια ουτως η αλλως δεν ειχε μεγάλη στηριξη. Οι συνομώτες εντρομοι απο την αποτυχία του σχεδιου τους κατέφυγαν στην Αγια Σοφια ζητώντας άσυλο και διακηρυσσοντας πως αν ο Αυτοκράτορας θελει ανταλλάσουν τις ζωες τους με ολη τους την κινητη και ακινητη περιουσια. Τα υπολοιπα κατώτερα μελη της συνομωσίας κατεφυγαν στα σπιτια τους πιστευοντας οτι ο Αυτοκρατορας θα επικεντρωθει σε αυτους που ειχαν καταφυγει στην Αγια Σοφια και δεν θα ασχοληθει με αυτους. Ο Επαρχος της Πολης ενωθηκε με τον Ιωάννη Δουκα στις εκκαθαριστικες επιχειρησεις στην Μεση Οδο για την αποκατάσταση της τάξης.

Αφου αποκατασταθηκε πληρως η τάξη Ο Αυτοκράτορας ξεκινησε ερευνα για να διαπιστωθει το ευρος και οι αιτιοι της συνομωσιας οι οποιοι συντομα αποκαλυφθηκαν και ενας μεγάλος αριθμος αξιωματουχων φυλακιστηκαν η τεθηκαν υπο περιορισμο για να προσαχθουν σε δικη με την κατηγορία της προδοσιας και στάσης κατα του Αυτοκρατορα ενω αλλοι για να αποφυγουν τη θανατικη καταδίκη κατέθεταν εναντιον των φιλων τους μετα απο συμφωνια που τους προσφέρθηκε.

Ο Κωνσταντινος δεν καταδικασε κανεναν σε θανατο και οι περισσοτεροι καταδικάστηκαν σε εξορια και δημευση περιουσιας και αλλοι σε μαστιγωση. Αναμεσα τους κατηγορηθηκε και ο Επαρχος της Πολης (ο ιδιος που ειχε συμβάλλει με τον Ιωάννη Δουκα στην αποκατάσταση της ταξης) οτι γνωριζε για τη συνομωσια και την απεκρυψε ενω οι κινησεις του μετα την συνομωσια ηταν για να ριξει σταχτη στα ματια και ηταν ο πρωτος που καταδικαστηκε σε εξορια και δημευση περιουσιας και το αστειο ηταν οτι μπηκε στο Παλάτι καυχωμενος οτι κατέστειλε την ανταρσια μονο και μονο για να βγει κατάδικασμενος και καθαιρεμενος.


Συνεχιζεται...

Απο τα πρωτα εργα του νεου Αυτοκρατορα ηταν η αυξηση των δημοσιων εσόδων και η αναδιοργάνωση της δικαιοσυνης. Ασχοληθηκε με αυτά σε τέτοιο βαθμο ωστε ουσιαστικα να παραμελησει τους υπολοιπους τομεις. Το αποτέλεσμα ηταν να βαθυνει περισσότερο η πολυπλοκότητα της γραφειοκρατειας με αποτέλεσμα η διαφθορα να χτυπησει κόκκινο. Γρηγορα συνεδεσε τους γιους του Μιχαηλ και Κωνσταντιο με τον θρόνο ως Συναυτοκράτορες και διόρισε τον αδελφο του Ιωαννη ως Καισαρα.

Ο Κωνσταντινος Ι' ηταν ευκολα προσβάσιμος, μετριοπαθης και δεν επεβαλλε συχνά σωματικες τιμωριες (οι πιο πολλες ποινές ηταν χρηματικου χαρακτηρα. Οπως ειπαμε εψαχνε να βρει χρηματα για να ενισχυσει τα δημοσια εσοδα). Επίσης ηταν αρκετα ευσεβης και νομοθέτησε υπερ των αδυνάτων οικονομικα και σε μερικες περιπτώσεις παραπανω απο οσο επρεπε. Υπηρξε φιλος των μοναστηριων σε σημειο που να μεροληπτει εις βαρος του κοσμικου κληρου. Απο την αλλη ομως ο ζηλος του να μαζεψει χρήματα ακομα και με μεθόδους επιλήψιμες, η κατάχρηση της δικαστικης εξουσιας και η αμελεια στρατηγικου σχεδιασμου και συντηρησης του στρατου ειδικοτερα στα συνορα εβλαψε και την δικη του εξουσια αλλα και τους υπηκοους του.

Οι άδικες καταδικες αρχισαν να επιφέρουν φωνές εναντιον του ειδικα απο αυτους που ειχαν καταδικαστει σε υψηλα προστιμα αλλα και απο τις επαρχίες που η υψηλή φορολογία και οι ξενες επιδρομές τους ειχαν τσακισει καθως ειχαν αποδυναμωθει οι φρουρες. Ο Κωνσταντινος πριν γινει Αυτοκρατορας ηταν γενναιόδωρος και ελεημων αλλα μετα την ανοδο του στο θρόνο μετατράπηκε σε ανθρωπο που ενεργουσε για το δικο του συμφέρον και μονο

Με την ανοδο του Κωνσταντινου Ι' η ανατολη βρισκοταν σε δυσκολη θέση καθως λεηλατουνταν συχνα απο Τουρκικες επιδρομές. Οι Τουρκοι ευκολα περνουσαν τις Βυζαντινες φρουρες οι οποιες ειχαν αποδυναμωθει και μερικές ακομα άφηναν τους Τουρκους να περάσουν ανενοχλητοι καθως ηταν απληρωτοι. Οι περιοχές που ειχαν πληγει περισσότερο ηταν η Ιβηρία που ειχε σχεδον ερημωθεί, η Μεσοποταμία, η Χαλδία, η Μελιτήνη, η Κολωνεία και περιοχές κοντά στον Ευφράτη. Και αν οι Τουρκοι δεν ειχαν μπλοκαριστει καποιες φορές απο τον τακτικο στρατό τοτε θα ειχαν φτάσει το λιγοτερο στη Γαλατία και την Φρυγία. Ακομα και με το ηθικο στο μηδεν, απληρωτος και χωρις προμηθειες και οπλισμο ο στρατος μπορουσε ακομα να τους σταματήσει και να τους πεταξει εξω απο τα συνορα.

Εν τουτοις η ελλειψη συνοριακης φυλαξης αποθράσυνε τους Τουρκους οι οποιοι πυκνωναν ολοενα τις επιδρομές τους σε Βυζαντινο εδαφος και αυτο ειχε ως αποτέλεσμα να συμβει κατι το οποιο προκάλεσε σοκ στην Αυτοκρατορια και απωλεια εδαφών.

Η πολη του Ανι η πρωτευουσα της Αρμενιας μια πολυπληθης πολη περιτριγυρισμένη απο βαθιες αδιαβατες χαραδρες σαν μια φυσικη ταφρος και βαθια λαγκαδια απο την αλλη πλευρα οπου κυλουσε ενα ποτάμι αρκετα βαθυ ωστε και απο εκει να ειναι αδιαβατο. Η μονη εισοδος στην πολη ηταν απο ενα στενο περασμα το οποιο ηταν οχυρωμενο και ασφαλισμένο με ισχυρη φρουρα. Η δε πολη ειχε μεγάλα και δυνατα τειχη. Ο Αυτοκράτορας Κωνσταντινος Θ' ειχε επιχειρήσει να την καταλάβει και απέτυχε αλλα κατάφερε να την εντάξει στο Βυζαντινο κράτος με συνθηκη και δώρα. Η συνθηκη περιελάμβανε και την αποστολη σιταριου ετησιως απο την Κωνσταντινουπολη στο Ανι. Ετσι βρέθηκε ενας Αρμενιος ονοματι Μπαγκρατ ο οποιος πηγε στον Αυτοκράτορα Κωνσταντινο Ι' και του ειπε πως αν τον διορίσει Κυβερνητη στην Αρμενια τοτε αυτος δεν θα ζητάει το σιτάρι απο την Κωνσταντινουπολη αλλα θα φέρει δικο του σιτάρι και θα την κυβερνησει καλυτερα απο τους προηγουμενους.

Ο Κωνσταντινος δέχτηκε καθως ετσι θα γλιτωνε την αποστολη σιταριου και το κοστος του και ετσι διόρισε τον Μπαγκρατ Δούκα και τον έστειλε στην Αρμενια. Επισης πεπεισμένος απο τις υποσχεσεις του Μπαγκρατ διέλυσε και το σώμα των 50000 Αρμενιων στρατιωτων στο Ανι για να γλιτώσει τους μισθους τους. Αλλα αποδειχτηκε ανικανος κυβερνητης και οχι μονο δεν εφερε σιτάρι οπως ειχε υποσχεθει στον Κωνσταντινο αλλα δεν πηρε και κανενα μετρο ασφαλειας της πολης.


Ετσι καποια στιγμη που περασε Τουρκικος στρατος απο εκει χωρις να λεηλατησει η να κανει οτιδηποτε αλλο ο Μπαγκρατ θελοντας να βγάλει κερδος επιτέθηκε στην οπισθοφυλακη του στρατου που κουβαλουσε τα λαφυρα και τις προμηθειες και αφου σκοτωσε πολλους εκλεψε οτι βρήκε. Τα νεα εφτασαν στον Σουλτάνο που βρισκόταν κοντα με τον κυριο ογκο του στρατου του και δεν θα αφηνε αυτη την προσβολη ατιμώρητη. Ετσι ο Σουλτάνος βαδισε κατα του Ανι και το πολιορκησε. Ο Σουλτανος ηταν προετοιμασμένος για πολιορκια με αποθεματα τροφιμων και νερου. Το Ανι παλι οχι. Η φρουρα του ηταν αποδυναμωμενη και οσοι ειχαν μεινει ηταν απληρωτοι λογω της διαφθοράς του Μπαγκρατ αλλα και της τσιγκουνιας του Αυτοκράτορα και επισης δεν ειχαν και αποθεματα τροφίμων καθως ειχαν διακοπει οι αποστολές σιταριου και ο Μπαγκράτ δεν ειχε φέρει το σιτάρι που ειχε υποσχεθει.

Οι κατοικοι της πολης προσπαθησαν να αντισταθουν αλλα δεδομενου οτι ηταν εμποροι δεν ειχαν καμια εμπειρια σε μάχη και στρατιωτικες επιχειρησεις και δεν ειχαν και αρχηγο καθως ο διοικητης της φρουρας τσακωνοταν με τον Μπαγκρατ για το ποιος εχει την διοικηση. Ετσι αποφάσισαν να εγκαταλειψουν την πολη κρυφα. Ομως οι Τουρκοι εμαθαν για την εξοδο και επιτέθηκαν στην πολη. Κατέστρεψαν τις πυλες και κατελαβαν την πολη εξ εφόδου και η σφαγη ηταν ανευ προηγουμενενου. Οι μονοι που γλιτωσαν ηταν μερικοι ευγενεις, ο αρχηγος της φρουράς και ο Μπαγκρατ που ετρεξαν και κλειδώθηκαν στην Ακρόπολη. Οποιος δεν σφαγιάστηκε πουληθηκε σκλαβος ειτε ηταν αντρας, γυναικα, παιδι. Οσοι κλειδώθηκαν στην Ακροπολη συντομα κατάλαβαν οτι δεν εχουν προμηθειες να αντέξουν. Ετσι διαπραγματευτηκαν με τους Τουρκους και τους παρέδωσαν την Ακρόπολη με ανταλλαγμα να φυγουν ζωντανοι. Και αυτη ηταν η πρωτη περιπτωση κατάληψης Βυζαντινου εδάφους απο Τουρκους.

Ετσι ειχε η κατάσταση στην Ανατολη αλλα και στη Δυση τα ιδια χάλια γινονταν καθως οι Πετσενεγγοι αρχισαν να κινουνται παλι και ξεκινησαν τις επιδρομες εκ νεου. Το 1063 ομως οι Ογκουζοι Τουρκοι περασαν τον Δουναβη και αφου νικησαν τους Βουλγάρους συναντησαν τον Βυζαντινο στρατο που διοικουσαν ο Στρατηγός Βασίλειος Αποκάπης και ο Στρατηγος Νικηφόρος Βοτανειατης. Ο Βυζαντινος στρατος διαλυθηκε και ο Αποκάπης με τον Βοτανειατη αιχμαλωτιστηκαν. Οι Ογκουζοι που ηταν μεταξυ 60000 και 100000 πλημμυρισαν την περιοχη ενω ενα αλλο κομματι λεηλατησε ολο το Ιλλυρικο μεχρι τη Θεσσαλονικη και την Θεσσαλία αλλα ο χειμώνας τους επιασε νωρις και εχασαν οχι μονο τα λαφυρα τους αλλα και τα δικα τους υπαρχοντα και ετσι επεστρεψαν με εντελως αδεια χέρια.

Ο Κωνσταντινος Ι' ζητησε πληροφορίες για αυτον τον εχθρο και αγχωθηκε με αυτα που έμαθε και ακομα χειρότερο δίσταζε να μαζέψει στρατό να τους αντιμετωπίσει. Δεν ηθελε να επωμιστει το κοστος ενος τοσο μεγάλου στρατου καθως ηταν τσιγκουνης. Ετσι εστειλε πρέσβεις στους Ογκουζους για να τους καθυστερησει προσωρινα μεχρι να σκεφτει τι να κανει. Τους εστειλε μετικα δώρα και καλεσε τους αρχηγους να τον επισκεφτουν και καποιοι οντως πηγαν. Αλλα ενας τοσο μεγάλος στρατος επρεπε να λεηλατει καθε μερα για να επιβιώσει προκαλωντας ετσι χαος στην Αυτοκρατορία. Ο Αυτοκράτορας δεν μπορουσε να αντέξει τα παράπονα που εφταναν καθε μερα στο Παλατι αλλα και τους ψιθυρους πισω απο την πλατη του οτι πουλουσε τους υπηκοους του ενεκα της τσιγκουνιας του και ετσι βγηκε απο την Πολη με 150 ανδρες και στρατοπεδευσε στην περιοχη Χοιροβακχοι οπου βρισκοταν τα Αυτοκρατορικα Κτηματα. Πολλοι αναρωτηθηκαν που παει με 150 στρατιωτες? Γιατι δεν περιμένει να ερθει ο στρατός απο την Ανατολη?

Μερικες μερες μετα εφτασαν στο στρατόπεδο αγγελιοφόροι απο τους Στρατηγους Αποκάπη και Βοτανειάτη που ειχαν αιχμαλωτιστει απο τους Τουρκους και ειπαν στον Αυτοκράτορα οτι οι Στρατηγοι ειναι ελευθεροι πλεον και πως η απειλη ειχε εξουδετερωθει. Αλλοι αγγελιοφόροι ανεφεραν πως οι Τουρκοι με παροτρυνση των Βυζαντινων περασαν ξανα πισω απο τον Δουναβη αλλα ο κυριως ογκος τους ειχε καταστραφεί απο μια επιδημία και ειχαν επιβιώσει λιγότεροι απο τους μισους κατι που τους εκανε ευκολο στόχο για τους Βουλγαρους και τους Πετσενέγγους οι οποιοι εξολοθρευσαν οτι ειχε μεινει.

Ο Αυτοκράτορας επεσε στα γόνατα και ευχαρίστησε τον Θεο που τον εσωσε και επέστρεψε θριαμβευτικα στην Κωνσταντινουπολη. Οσο για τους υπολοιπους Τουρκους οσοι περασαν τον Δουναβη πεθαναν και αυτοι μετα απο λιγο απο λιμο.

Στις 23 Σεπτεμβριου 1063 κατα τη δευτερη φυλακη της νυχτας (μεταξυ 9 και 12 τη νυχτα) ενας σφοδρός σεισμός έπληξε την Κωνσταντινουπολη. Ηταν τοσο ισχυρος που γκρέμισε τα περισσότερα σπίτια στην Πολη. Δεν ηταν ενας σεισμος αλλα τρεις σεισμικές δονησεις η μια μετα την αλλη. Οι ανθρωποι πετάχτηκαν εντρομοι απο τα σπιτια τους κλαιγοντας και φωνάζοντας. Ακομα και γυναικες πετάχτηκαν σχεδον γυμνές απο τα δωματια τους.

Την ιδια νυχτα 10 με 12 ισχυροι μετασεισμοι ολοκληρωσαν την καταστροφη γκρεμιζοντας οτι ειχε απομεινει απο τον πρωτο σεισμο. Η Ραιδεστός, το Πανιον και η Μυριόφυτος χτυπηθηκαν και αυτες απο τον σεισμο οπου τα τειχη τους γκρεμιστηκαν μαζι με πολλα σπιτια και υπηρξαν πολλα θυματα. Η Κυζικος σειστηκε επισης και κατέρρευσε ενας αρχαιος ναος που ειχε επιβιώσει επι 1500 χρονια. Οι μετασεισμοι συνεχίστηκαν για 2 χρόνια ακομα σποραδικά. Οι γηραιοτεροι στην Κωνσταντινουπολη ελεγαν οτι ειχαν ξανασυμβει τουλάχιστον 2 σεισμοι παρομοιου μεγέθους στο παρελθον οπως ειχαν ακουσει και αυτοι απο τους παππουδες τους αλλα ο τωρινος σεισμος ηταν ο μεγαλύτερος. Επισης προσθεταν πως στους δυο προηγουμενους σεισμους η γη σειοταν για 40 μερες μετα το σεισμο αλλα εδω οι μετασεισμοι εξακολουθησαν για 2 χρόνια κατι το οποιο δεν ειχε ξαναγινει ποτέ.

2 χρονια μετα το 1065 ενας αλλος σφοδρος σεισμος αλλα μικρότερος απο το σεισμο του 1063 χτυπησε τη Νικαια της Βιθυνιας και κατέστρεψε την πολη. Η Εκκλησια της Αγίας Σοφίας οπου εγινε η Α' Οικουμενικη Συνοδος κατερρευσε τελειως οπως και αλλες εκκλησιες και κτιρια καθως και τα τειχη της πολης.

Τον Μαιο του 1066 φάνηκε ενας κομητης μετα τη δυση του ηλιου με μεγεθος οσο η σελήνη και ηταν ορτατος για 40 μερες. Αυτο σε συνδιασμό με τους σεισμους θεωρήθηκε κακος οιωνός για την Αυτοκρατορία και τον Αυτοκράτορα. Δεν επεσαν πολυ εξω καθως ο Κωνσταντινος Ι' αρρώστησε βαρια τον Οκτώβριο του 1066.

Στις 21 Μαιου 1067 ο Κωνσταντινος Ι' υπαγόρευσε την διαθηκη του και ζητησε να προστατευθει ο θρόνος για τον γιο του Συναυτοκράτορα Μιχαηλ Ζ' ενω απο τη γυναίκα του Ευδοκια Μακρεμβολιτισσα ζητησε να μην ξαναπαντρευτει και την εβαλε να ορκιστει για αυτο. Την επομενη μέρα πέθανε. Η κηδεία του έγινε στην Αγια Σοφία και μετα με πλοιο μεταφέρθηκε το σωμα του στη Μονη Αγιου Νικολάου κοντα στη Χρυση Πυλη και ενταφιαστηκε εκει.

Συνεχίζεται...

Μετα τον θάνατο του Κωνσταντίνου Ι' η εξουσία πέρασε σε Συμβούλιο Αντιβασιλείας υπο την Αυτοκρατειρα Ευδοκία Μακρεμβολιτισσα η οποια επανελαβε τους ορκους οτι δεν θα ξαναπαντρευτει ενωπιον της Συγκλήτου και του Πατριάρχη Ιωάννη Η'.

Την ιδια περίοδο οι Τουρκοι αρχισαν να κινουνται εκ νεου και εισέβαλλαν ξανα στην Βυζαντινη επικράτεια και επιτέθηκαν στις Βυζαντινές φρουρές στην Μελιτηνη τις οποιες και εξόντωσαν καθως ειχαν ξεμεινει απο προμηθειες και ο Βυζαντινός στρατός οντας απληρωτος για μηνες αρνηθηκε να περάσει τον Ευφράτη και να τους βοηθήσει. Οσοι γλιτωσαν απο τους Τουρκους κατέφυγαν στην πολη της Μελιτήνης.

Απο εκει οι Τουρκοι συνέχισαν τις επιδρομές φτάνοντας μεχρι την Καισάρεια λεηλατώντας τα παντα στο πέρασμα τους. Στην Καισάρεια λεηλατηθηκε η μεγάλη Εκκλησια του Αγίου Βασιλείου και εκλαπησαν ολα τα πολυτιμα ιερά σκεύη της εκκλησιας ενω η εκκλησια γκρεμιστηκε. Ανοιξαν μεχρι και τον τάφο του Αγιου Βασιλείου αλλα ευτυχώς δεν μπορεσαν να βεβηλώσουν το λείψανο καθως ηταν σφραγισμένο σε μια δεμένη με σιδερα μαρμαρινη κατασκευη η οποια θα τους επαιρνε παρα πολυ χρόνο να την σπάσουν και να την ανοιξοιυν. Ομως εκλεψαν τα καλυματα του τάφου τα οποια ηταν κατασκευασμενα απο χρυσο 24 καρατιων και καλυμένα με πολυτιμες πετρες. Αφου λεηλατησαν και την πολη της Καισαρειας αποχώρησαν.

Επιστρέφοντας περασαν απο τα περάσματα του Ταυρου που οδηγουσαν στην Κιλικία και οταν εμφανιστηκαν εκει οι κατοικοι της Κιλικιας πανικοβληθηκαν αλλα δεν προφτασαν να φυγουν. Ο πληθυσμος σφαγιαστηκε και η περιοχη λεηλατηθηκε ενω καποιοι ενωθηκαν μαζι τους οπως ο Αμερτικης ο οποιος ετρεφε μισος προς τους Βυζαντινους γιατι θεωρουσε οτι τον ειχαν εξαπατησει. Ο Αμερτικης ζουσε στην Κωνσταντινουπολη απο την εποχη του Μιχαηλ ΣΤ' αλλα ειχε κατηγορηθει για αποπειρα δολοφονιας εναντιον του Αυτοκράτορα απο τον Κωνσταντινο Ι' και ειχε καταδικαστει σε εξορία.

Με δικη του συμβουλη οι Τουρκοι πηγαν στο Χαλέπι και υποτάχθηκαν στον τοπικο Αραβα Εμίρη και απο εκει τρομοκρατουσαν ολοκληρη την Συρία μεχρι την Αντιοχεια σφάζοντας, καιγοντας, αιχμαλωτιζοντας και λεηλατώντας τα παντα απ οπου περνουσαν. Η κυβέρνηση της Κωνσταντινουπολης εστειλε στρατο να τους αντιμετωπισει αλλα και παλι η τσιγκουνια της διοικησης εκανε το θαυμα της. Η κυβερνηση τους πληρωνε τους μισους μισθους και αυτοι νομιζαν οτι ειναι προκαταβολη. Οταν εμαθαν οτι αυτος ειναι ολος ο μισθος και απο πανω θα τους στειλουν να πολεμησουν τους Τουρκους με τις μισες προμηθειες και εξοπλισμο 50+ ετών τοτε διαμαρτυρηθηκαν εντονως και αποχώρησαν αφηνοντας την κυβέρνηση στα κρυα του λουτρου και χωρις στρατό.

Ετσι συνέχισαν οι επιδρομες και η κυβέρνηση επιστράτευσε μερικους νεαρους απο την Κωνσταντινουπολη και τους εστειλε στην Αντιόχεια υπο την διοικηση του Δουκα της Αντιοχειας Νικηφορου Βοτανειάτη. Αλλα δεν καταφεραν να κανουν απολυτως τιποτα εναντιον των Τουρκων καθως ηταν απειροι απο πολεμο, χωρις αλογα και χωρις οπλισμο. Αφου υπεμειναν πολλα γυρισαν απρακτοι στην Κωνσταντινουπολη. Εν τουτοις ομως ο Βοτανειατης καταφερε να συγκρατησει τους Τουρκους με οτι μπορουσε και τα κατάφερε προσωρινα. Οταν ομως ανακληθηκε στην Κωνσταντινουπολη οι Τουρκοι αποθρασυνθηκαν παλι και ξεκινησαν εκ νεου τις επιδρομες.

Η κατάσταση ειχε ξεφυγει απο τον ελεγχο και ηταν πλεον επιβεβλημένο να αναλάβει καποιος δυνατος τα ηνια της Αυτοκρατοριας. Ο πρώτος που προτάθηκε ηταν ο Στρατηγος Νικηφόρος Βοτανειάτης αλλα οι προσφατες επιτυχίες του ειχαν προκαλέσει το φθόνο καποιων κυκλων στην Κωνσταντινουπολη και ετσι φρόντισαν η υποψηφιότητα του να καει σχετικα γρήγορα. Ετσι αντιπροτάθηκε ο Βεστάρχης Ρωμανος Διογένης απο την Αντιβασιλισσα Ευδοκια ο οποιος ομως βρισκοταν φυλακισμένος στην Κωνσταντινουπολη και περιμενε την ετυμηγορια των δικαστών για την αποπειρα ανταρσιας κατα του Μιχαηλ Ζ' και του Συμβουλίου Αντιβασιλειας.

Ο Διογένης ειχε διοριστει Στρατηγός του Θεματος Βουλγαρίας με εδρα τη Σαρδικη απο τον Κωνσταντινο Ι' το 1067 και ειχε αγανακτησει με την απαθεια και την παραλυσία του κράτους εναντι της Τουρκικης απειλης. Ετσι ξεκινησε μυστικες διαπραγματευσεις με τους Ουγγρους για συμμαχια.

Η συμμαχια κλειστηκε γρηγορα και οι Ουγγροι θα ηταν στη διαθεση του καθως γνωριζαν οτι ηταν αριστος Στρατηγος απο πρωτο χέρι. Ειχαν πολεμησει εναντιον του οταν διοικουσε τον στρατό στα συνορα του Δουναβη μαζι με τον Στρατηγο Βοτανειατη. Ο Διογένης ομως προδοθηκε απο εναν Αρμένιο συμβουλο του ο οποιος τον συνέλαβε και τον εστειλε δεσμιο στην Κωνσταντινουπολη οπου δικάστηκε απο την Συγκλητο.Ο Ρωμανος αρνηθηκε να απαντησει στις κατηγοριες αλλα δεν τις αρνηθηκε κιολας ουσιαστικα αυτοκαταδικαζοντας τον εαυτό του. Η Συγκλητος διέκοψε τις εργασιες της και αποσυρθηκε για να εκδόσει αποφαση εντος ολιγων ημερων.

Οταν συμππληρώθηκαν οι μερες και ο Ρωμανός παρουσιαστηκε εκ νεου στο δικαστηριο για να ακουσει την ποινη του. Πριν ομως ανακοινωθεί η ποινη σηκώθηκε η Αντιβασίλισσα Ευδοκία απο τον θρόνο της και με δάκρυα στα ματια ειπε πως συγχωρεί τον Ρωμανο Διογένη και πως τον επέλεξε για συζυγο της και κηδεμόνα των παιδιων της. Η Συγκλητος πιαστηκε στον υπνο και με την επιρροη Συγκλητικών συμπαθούντων προς τον Ρωμανο το δικαστηριο τον απάλλαξε απο τις κατηγοριες. Ο Ρωμανός εφυγε για την Καππαδοκία αλλα επέστρεψε γρήγορα και στις 25 Δεκεμβριου 1067 η Ευδοκια τον προηγαγε σε Μάγιστρο και Αρχιστράτηγο.

Οι στιγμές ηταν κρισιμες. Η Αυτοκρατορία πιεζόταν απο παντου με τις περιοχές της Κιλικιας και της Αντιόχειας να βρισκονται υπο αμεσοτατο κινδυνο. Στις βορειες επαρχίες ο Σουλτάνος με το στρατο του αλώνιζε ελευθερος και σχεδιαζε να εισβάλλει την άνοιξη του 1068 στην Βυζαντινη Αυτοκρατορια. Η Ευδοκία ομως ειχε προβλημα. Παρότι ειχε επιλέξει να παντρευτει τον Ρωμανο και να τον κανει Αυτοκράτορα ειχε ορκιστει δημόσια μια μερα πριν πεθάνει ο Κωνσταντινος Ι' (βασικα αυτος την αναγκασε) να μην ξαναπαντρευτει. Ετσι αν παντρευοταν τον Ρωμανο θα φαινοταν επιορκη. Μετα απο μια βδομάδα διαβουλευσεων ο Πατριάρχης προτεινε να κηρυχθουν ακυροι οι ορκοι της Ευδοκιας καθως δεν μπορουσαν να αφησουν το κράτος χωρις Αυτοκράτορα επειδη ο Κωνσταντινος Ι' ηταν ζηλιάρης και δεν ηθελε η γυναικα του να ξαναπαντρευτει. Οι ιδιωτικες συμφωνιες οπως ειπε μπορουν να ανατραπουν εαν κινδυνευει το δημοσιο καλο. Με αυτη την αποψη συμφωνησαν και οι Συγκλητικοι και ψηφισαν να απελευθερωθει η Ευδοκια απο τους ορκους της.

Ετσι την 1η Ιανουαρίου 1068 ο Ρωμανος Διογένης στέφθηκε Αυτοκράτορας με συναυτοκρατορα τον Μιχαηλ Ζ'. Ομως ο δρομος του ως Αυτοκράτορα ηταν στρωμένος με αγκάθια και ο ιδιος ο Ρωμανός Δ' βρισκόταν σε καθεστώς συνεχους ενεδρας απο τον Μιχαηλ Ζ' αλλα κυριως απο τον αδελφο του Κωνσταντινου Ι' τον Καισαρα Ιωάννη Δουκα ο οποιος τον εβλεπε ως απειλη εναντια στην οικογενεια του και τον θρονο. Εν τουτοις ομως επιασε αμέσως δουλεια αναδιοργανωνοντας τον στρατό και κανοντας πολεμικα σχέδια. Στο Παλατι εμεινε λιγο καιρο καθως 1 μηνα μετα τη στέψη του μετακινηθηκε στα ανατολικα της Προποντίδας και στρατοπεδευσε εκει για να προετοιμαστει για εκστρατεια στα ανατολικά μαζευοντας προμηθειες ενω παράλληλα εδωσε διαταγη να μαζευτει ο στρατος στην Καισάρεια. Επίσης εστειλε επιστολές στους Πετσενέγγους για βοηθεια αλλα πριν ερθει η απαντηση τους ο Αυτοκράτορας ξεκινησε την πορεια του προς την Καισάρεια και μεσω Βιθυνιας εφτασε στο Θεμα των Ανατολικών. Ο Ρωμανος αιφνιδιαστηκε βλεποντας πως ειχε σχεδον διαλυθεη το παλαι ποτε κραταιο θεμα με ελαχιστους ανδρες σε καθε μονάδα και αυτους κακοπληρωμενους και ανεξοπλιστους καθως τα ανατολικα θεματα ειχαν παραμεληθει απο τους προκατοχους του. Εν τουτοις ομως ο Ρωμανος δεν απογοητευτηκε και συνεχισε την γρηγορη πορεία του προς την Καισάρεια.

Οταν εμαθε ο Σουλτάνος πως ερχεται ο Αυτοκράτορας διαιρεσε το στρατό του σε 2 τμηματα και υποχωρησε προς την κεντρικη Ασια. Ομως και ο Ρωμανος δεν εμεινε με σταυρωμενα τα χέρια. Απο οπου περνουσε στρατολογουσε κοσμο και εκπαιδευε συνεχως τους στρατιωτες και τοποθετουσε τους πιο ικανους και γενναιους αξιωματικους να τους διοικουν.

Ο Ρωμανος ειδε οτι το βορειο κομμάτι του στρατου του Σουλτάνου υποχωρουσε αποφάσισε να επιτεθει στο νότιο κομμάτι που λεηλατουσε την Κοιλη Συρία. Ετσι εγκατέλειψε το σχέδιο μεταβασης σε Σεβαστεια και Κολωνεία και αποφάσισε να περάσει στην Συρια μεσω Λυκάνδου οπου θα εμενε το καλοκαιρι και το φθινοπωρο να μπει στην Συρια. Επελεξε να πολεμησει φθινοποωρο για να μην αναγκαστει να πολεμησει εν μεσω καυσωνος.

Οι Τουρκοι ομως κατάφεραν να ξεγελάσουν τον Αυτοκράτορα και να επιτεθουν κατα της Νεοκαισάρειας την οποια κατέστρεψαν και λεηλατησαν. Οταν το εμαθε ο Αυτοκράτορας εξοργιστηκαν για το κολπο που τους εστησαν οι Τουρκοι και πως τους την εφεραν και γυρισαν πισω προς την Σεβάστεια. Φτάνοντας στην πόλη έστειλε τις αποσκευές του στρατου μαζι με τον προγονο του Ανδρόνικο Δουκα και το πεζικο στην πολη και ο Ρωμανος ξεκινησε με το Ιππικο να καταδιώκει τους Τουρκους φτανοντας μεχρι την Τεφρικη καλπαζοντας συνεχομενα για 8 μερες.

Τους προλαβαν εξω απο την πολη αλλα ο στρατος του Ρωμανου ηταν τοσο εξαντλημενος που δεν μπορουσαν να καλπασουν γρηγορα και ετσι δεν μπορεσαν να τους επιτεθουν αμεσα. Ομως η ξαφνικη εμφάνιση του Ρωμανου τρομαξε τους Τουρκους οι οποιοι παρέλυσαν απο φοβο επιτρεποντας στον Αυτοκράτορα να τους φτάσει και επακολουθησε σφαγη και οσοι πιαστηκαν αιχμαλωτοι εκτελεστηκαν μετα τη μαχη με συνοπτικες διαδικασιες. Οι αιχμαλωτοι των Τουρκων απελευθερώθηκαν απο ανδρα μεχρι κτηνους και ολοι επευφημησαν τον Αυτοκράτορα Ρωμανο.

Αφου εμειναν στην Τεφρικη για ξεκουραση την 1η Οκτωβριου 1068 επέστρεψαν στην Σεβάστεια οπου μετα απο ξεκουραση 3 ημερών ξεκίνησαν για την Συρία περνωντας απο την Κουκουσο και τη Γερμανικεια και απο εκει στο Θεμα Τελούς οπου χωρισε το στρατό του και εστειλε ενα τμημα στη Μελιτηνη για να ασφαλισει τα ανατολικα συνορα και να μπλοκάρει την εισοδο σε οποιον ηθελε να εισβαλλει στα νωτα του και διορισε αρχηγο του τον Στρατηγο Αυσινάλιο στον οποιο εδωσε και ολους τους Φράγκους μισθοφόρους. Ο Αυσινάλιος ομως κλειστηκε στην Μελιτηνη και οι Τουρκοι αν και τον προκάλεσαν πολλες φορές δεν βγηκε να τους αντιμετωπισει. Οταν οι Τουρκοι κατάλαβαν οτι δεν βγαινει απο το καστρο τοτε απλα προσπερασαν την Μελιτηνη απο ορεινα μονοπατια και επιτέθηκαν στα νωτα του Αυτοκρατορα εξοντωνοντας μερικες μονάδες οπισθοφυλακης που ειχαν βγει σε αναζήτηση σιταριου. Ο Αυτοκράτορας ειδοποιηθηκε την τελευταια στιγμη και εσπευσε αλλα οι Τουρκοι εξαφανιστηκαν οταν τον ειδαν στα γυρω βουνα.

Ο Ρωμανος επέστρεψε στο στρατοπεδο και συνεχισε προς το Χαλέπι. Εστειλε τους Πετσενεγγους να κανουν αναγνωριση και αυτοι επεστρεψαν φέρνοντας αιχμαλωτους ανδρες, γυναικες και κοπαδια. Ο Ρωμανος συνεχισε την προέλαση ανεμποδιστος και την τριτη μερα εφτασε στην Ιεράπολη (σημερινο Μανμπιζ Συρια) οπου ειδε τους Αραβες να προετοιμαζονται για μαχη. Μετα τις πρωτες βολες τοξων εκατέρωθεν ομως και κανα δυο αψιμαχίες οι Αραβες μαζι με τους Τουρκους υπο τον προδότη Αμερτίκη υποχώρησαν.

Το απογευμα ο Ρωμανος στρατοπεδευσε εξω απο την Ιεράπολη αλλα πριν προλαβει να πει κατι η Αυτοκρατορικη Φρουρά και οι Αρμενιοι στρατιωτες εκαναν εφοδο στην πολη καθως παρατηρησαν οτι ειναι σχεδον ερημη και ελαχιστοι στρατιωτες ηταν στα τειχη. Σκαρφαλωσαν γρηγορα στα τειχη και ανοιξαν τις πυλες καταλαμβανοντας την πολη. Οι Αραβες την ειχαν εγκαταλειψει.

Στα χέρια τους επεσαν μεγαλες ποσοτητες σιταριου και τροφιμων καθως και αρκετοι ασκοι κρασιου. Δεν βρηκαν τιποτε αλλο πολυτιμο στην πολη καθως οι Αραβες τα ειχαν παρει ολα μαζι τους.

Συνεχίζεται....

Η πολη κατεληφθη χωρις προσπάθεια αλλα στα χέρια των Αράβων ειχαν μεινει 3-4 πυργοι και η Ακρόπολη. Οι Βυζαντινοι περικυκλωσαν τους πυργους και μετα απο συντομη μάχη κατόρθωσαν να τους κυριευσουν αιχμαλωτίζοντας τις φρουρες τους. Η Ακροπολη απο την αλλη ομως ειχε υψηλά τειχη και φαινόταν απρόσβλητη ενω ικανος αριθμος Αράβων την υπερασπιζόταν. Ο Διογένης την περικυκλωσε και εφερε πολιορκητικες μηχανές μεσα στην πολη και την βομβάρδισε ανηλεως.

Μερος των τειχών κατέρρευσε και ενω οι Βυζαντινοι ηταν ετοιμοι να κάνουν έφοδο οι Αραβες σηκωσαν λευκη σημαία και ζήτησαν διαπραγματεύσεις. Ο Διογένης δέχτηκε τους πρέσβεις των Αράβων οι οποιοι θα του παρέδιδαν την πολη με αντάλλαγμα την πληρωμη λυτρων για ολους αιχμαλώτους και μη καθως και να μπορέσουν να εγκαταλειψουν την πολη με τις περιουσιες τους.

Ο Ρωμανος δέχτηκε τους ορους και σηκωσε τις σημαιες του στην Ακρόπολη στελνοντας τον Μαγιστρο Πετρο Λιβελισσιο με αποσπασμα να την ασφαλισει και να εγγυηθει την ασφαλη εξοδο των Αραβων. Στο μεσοδιάστημα ομως ειχε καταφτάσει ο Εμίρης του Χαλεπιου ο οποιος ειχε συμμαχησει με τους Τουρκους και σκοπευε να μπλοκάρει τον Διογένη στην Ιεράπολη και να τον αναγκάσει να πολεμησει εκει η να τον κλεισει μεσα στην πολη σε πολιορκία.

Ο Αραβοτουρκικος στρατος ξεκινησε να ριχνει βέλη κατα των Βυζαντινών απο αποσταση και αναγκασαν μερικους ιππεις να βγουν απο την παραταξη να τους κυνηγησουν. Μετα υποχώρησαν αλλα ξαναγυρισαν και επανελαβαν το ιδιο. Αυτο επανεληφθη 2-3 φορές ακομα και μετα κράτησαν το εδαφος τους τρέποντας σε υποχώρηση τους ιππεις που βγηκαν να τους αντιμετωπίσουν.

Αφου γυρισαν πισω τους ιππεις επιτέθηκαν κατευθειαν στο κέντρο της παράταξης οπου ενεπλακησαν σε μάχη σωμα με σωμα με προωθημενη μονάδα Σχολαριων την οποια και ετρεψαν σε φυγη, γυριζοντας να φυγουν επεσαν πανω σε δευτερο τάγμα Σχολαριων το οποιο ειχαν προσπεράσει νωριτερα οσο πολεμουσαν το πρωτο και αφου μπηκαν παλι σε μαχη σωμα με σωμα ετρεψαν και αυτους σε φυγη κυνηγώντας τους ακομα και μεσα στο στρατόπεδο του Ρωμανου καταφέρνωντας να τους κλέψουν και τα λαβαρα ενω μερικοι Αραβες εκοψαν μερικά κεφάλια Βυζαντινων τα οποια εστειλαν στο Χαλέπι για να δειξουν τη νικη τους.

Τα νεα εφτασαν στον Ρωμανο ο οποιος βρισκόταν μεσα στην Ιεράπολη και αμεσως πηρε τις πρωτες διαθεσιμες μονάδες που βρηκε, συγκεκριμένα απο την Καππαδοκια και βγηκε εξω βρίζοντας για την βλακεια των στρατιωτών του. Οι Αραβες ειχαν φυγει αλλα ο Ρωμανος αποφάσισε να διανυκτερευσει στο στρατόπεδο μηπως και ξαναερθουν. Εν τουτοις τα νευρα ολονων ηταν τεντωμένα και η νυχτα προβλεποταν μακρά. Ειναι χαρακτηριστικο οτι οι μονάδες των Αρμενιων που διατάχθηκαν να φυλάνε την ταφρο γυρω απο το στρατοπεδο αρνηθηκαν να εκτελεσουν την διαταγη και αντικατασταθηκαν απο αλλη μονάδα. Οι Αρμενιοι περασαν την νυχτα συζητώντας για το αν θα πρέπει να λιποτακτησουν η οχι.

Μετα απο μια πολυ δυσκολη νυχτα και πριν χαράξει η 20η Νοεμβριου οι σκοποι ειδοποιησαν τον Ρωμανο πως εφτασαν οι Αραβες. Ο Εμιρης του Χαλεπιου ενθαρρυμενος απο τη χτεσινη νικη εφερε ολο το στρατο του και περικυκλωσε το στρατοπεδο με σκοπο να συλλάβει τον Αυτοκράτορα και να διαλυσει τον Βυζαντινο στρατο. Ομως δεν εδινε εντολη να επιτεθουν. Περιμεναν και με κραυγές και ιαχές πιεζαν τους Βυζαντινους να βγουν εξω απο το στρατοπεδο.

Στις 9 το πρωι ο Ρωμανος βγηκε απο τη σκηνη του και χωρις τρομπέτες και φανφάρες εφτιαξε το στρατό του, σηκωθηκαν τα λαβαρα και βγηκε απο το στρατόπεδο. Οι Αραβες επικεντρώθηκαν στο σημειο που βρισκόταν ο Αυτοκράτορας και επιτέθηκαν. Η συγκρουση ηταν σφοδρη αλλα οι Βυζαντινοι κατάφεραν να διασπάσουν τις Αραβικες γραμμές και να τους τρεψουν σε φυγη. Συντομα ολοκληρος ο Βυζαντινος στρατός κυνηγουσε τους Αραβες οι οποιοι πετουσαν τα οπλα και εφευγαν. Εγινε σφαγη και οσοι παραδινονταν τους επαιρναν αιχμαλώτους. Λιγο πριν εξαντληθουν τα αλογα των Αραβων ομως για καποιο λογο οι Βυζαντινοι διεκοψαν την καταδιωξη με εντολη του Αυτοκράτορα αφηνοντας αρκετους να διαφυγουν μαζι με αυτους και τον Εμιρη του Χαλεπιου.

Ο Ρωμανος επεστρεψε στο στρατοπεδο μετα την καταδίωξη οπου εβαλε φρουρα στην Ιεράπολη και διορισε κυβερνητη της τον Αρμένιο Φαρασμάν Αποκάπη. Και απο εκει εφυγε για το φρουριο του Αζάς. Οι Αραβες ομως συνεχισαν να τον παρενοχλουν με επιδρομές στην οπισθοφυλακη του και την σκευοφορο του η εστηναν ενεδρες σε τμηματα του στρατου. Ο Ρωμανος ομως εβαλε ελαφρους στρατιωτες και τοξότες στα μετοπισθεν για να μπορει να αποκρουει τις επιδρομές και συνεχισε για το Αζάς. Εκει εμαθε οτι η περιοχη ειναι πλουσια σε νερο ικανο να καλυψει τις αναγκες του στρατου του. Το μειονεκτημα ηταν πως το Αζας ηταν πολυ καλα οχυρωμένο με διπλά τειχη τα οποια περικλειαν και τις πηγες του νερου αφηνοντας εξω 1 πηγη η οποια δεν εφτανε ουτε για να ξεδιψάσει το 1% του στρατου του.

Ετσι αποφάσισε να μη στρατοπεδευσει εκει και μετα απο πορεια εφτασε σε μερος με περισσοτερο νερο. Αλλα απο εκει μεχρι το Αζάς ειναι μεγάλη αποσταση και δεν θα μπορουσε να πολιορκησει το φρουριο. Καθως αν τους επιανε η νυχτα θα επρεπε να βαδιζουν μεγάλη αποσταση για να επιστρέψουν στο στρατοπεδο και το αλλο πρωι τα ιδια. Επίσης ερχοταν και χειμωνας και θα ηταν δυσκολο να αντεξει ειδικα με τις επιδρομες με τα γρηγορα αλογα των Αραβων. Ετσι επεστρεψαν στην Αυσωνιτιδα. Στην επιστροφη εκαψε το χωριο Κατμα που ηταν υπηκοοι του Εμιρη του
Χαλεπιου και μετα σταμάτησε στο χωριο Τερ-Χαλά στο οποιο και στρατοπεδευσε. Ο Ρωμανος εστησε τη σκηνη του στη υπερυψωμενη δεξια οχθη του ποτσμου και ολοι οι υπολοιποι γυρω απο το ποτάμι.
Πιο αριστερα και μακρυτερα ειχαν στρατοπεδευσει οι Αραβες που ακολουθουσαν τον Ρωμανο μεσα σε ενα φαραγγι.

Ξαφνικα φανηκαν 2 Αραβες ιππεις οι οποιοι βγηκαν απο το φαραγγι σκότωσαν 2 στρατιωτες-σκοπους με ακοντια και εφυγαν. Ο Αυτοκράτορας ετυχε να ειναι παρών στο επεισόδιο και σημανε συναγερμο αλλα μεχρι να τους πιάσουν οι Βυζαντινοι οι 2 Αραβες ειχαν χαθει μεσα στο φαράγγι. Το ιδιο μοτιβι συνχίστηκε ολη νυχτα με τους Αραβες να παρενοχλουν τον Ρωμανο με τον ιδιο τροπο. Την επομενη μερα ο Αυτοκρατορας με τον στρατό του εισήλθε ξανα σε Βυζαντινο εδαφος και κατευθυνθηκε στο κάστρο Αρτάχ κοντα στην Αντιόχεια το οποιο ειχαν καταλαβει οι Αραβες και απο εκει παρενοχλουσαν την Αντιοχεια. Ενω ο Ρωμανος εκανε προετοιμασιες πολιορκιας οι Αραβες το εγκατέλειψαν κατα τη διάρκεια της νυχτας. Ο Αυτοκρατορας αφου τοποθετησε φρουρα και και διοιοκητη εφυγε παρακαμπτωντας την Αντιοχεια για να μην χαλασει και αλλο απο το ηδη χαμηλο αποθεμα προμηθειων της πολης και περασε αποτην Κοιλη Συρία στην Κιλικια φτάνοντας στην πολη Αλέξανδρον οπου στρατοπεδευσε. Αφου περασαν μια ακομα ασχημη νυχτα καθως οι στρατιωτες γκρινιαζαν που τους εφερε απο αυτο το στενο δρόμο συνεχισαν την επομενη μερα περνώντας απο τα περάσματα του Ταυρου οπου ειχαν αρκετες απώλειες καθως ειχε ηδη φτάσει τελος Δεκεμβριου και το κρυο και το χιονι ηταν τσουχτερο. Εχασαν αρκετα αλογα, μουλαρια και αλλα ζωα καθως και πολλους στρατιωτες που τους αφηναν στην ακρη του δρομου αταφους.

Ο Ρωμανος ειχε ηδη φτάσει στο Γυψάριον κοντα στην Κλεισουρα του Ποδανδου οταν εφτασαν τα νεα οτι ο Στρατηγός που ειχαν αφησει στη Μελιτηνη αποδειχτηκε ανικανος και οχι μονο ηταν βουτηγμένος στη διαφθορά αλλα ειχε αφησει να περάσει ανενοχλητη μια δυναμη Τουρκων η οποια επιτέθηκε στη πολη του Αμοριου και την κατέλαβε εξ εφόδου, σφαγιασε μεγάλο αριθμο κατοικων και πηρε ολους τους υπολοιπους αιχμαλώτους. Κοντα στο φρουριο του Τζαμανδου ειχε στρατοπεδευσει ο τοπικος Τουρμαρχης Χαλκεύς με το στρατο του ο οποιος ομως δεν εκανε καμια κινηση να βοηθησει το Αμοριο. Αντιθετα οι Τουρκοι στο γυρισμο περασαν κοντα απο την Τζαμανδο επεσαν πανω στο στρατόπεδο και αφου σκοτωσαν πολλους πολιορκησαν τους υπολοιπους.

Ο Ρωμανος απελπιστηκε αλλα δεν μπορουσε να κανει τιποτε αλλο λογω του χειμώνα και αφου εστειλε τους μισθοφορους και τα δυτικα στρατευματα στο Ιλλυρικο ενω τα ανατολικα στρατευματα τα εστειλε στην Καισαρεια αναχωρησε για την Κωνσταντινουπολη.

Στην Κωνσταντινουπολη εμεινε μεχρι την ανοιξη του 1069 που εφυγε παλι για εκστρατεια πριν το Πασχα και πηγε στο Παλατι της Ιέρειας για να περιμενει εκει τις προετοιμασιες. Εκει εφτασαν τα νεα πως ενας απο τους μισθοφόρους ο Ροβερτος Κρισπίν με τους ανδρες του επειδη θεωρησαν οτι δεν ειχαν τιμηθει οσο επρεπε απο τον Αυτοκρατορα επαναστατησε και ληστευε τους φοροεισπράκτορες του Αυτοκράτορα στην Μ. Ασια αλλα μονο ληστευε. Δεν σκοτωσε κανεναν.

Ο Ρωμανος διέταξε αποσπασματα στρατου να τον κυνηγησουν αλλα ολα ηττηθηκαν στη μαχη με τον Κρισπιν. Τελικα ο Ρωμανος εστειλε εναντιον του ενα μεγάλο στρατο απο 5 δυτικές μοναδες που ειχαν μεινει για φρουρα στο Θεμα Αρμενιακών με διοικητη τον Βεστάρχη Σαμουηλ Αλουσιανό ο οποιος στριμωξε τον Κρισπιν το πρωι της Κυριακης του Πασχα του 1069 αλλα μετα απο κακη συνεννοηση οι Νορμανδοι του Κρισπιν καταφεραν να τους νικησουν και πολλοι σκοτωθηκαν και αλλοι αιχμαλωτιστηκαν.

Μετα τη μαχη ο Κρισπιν τους μαζεψε και εβγαλε λογο καταδικαζοντας την ασέβεια των Βυζαντινων οι οποιοι εχυσαν χριστιανικο αιμα τις αγιες αυτες μερες και ειδικοτερα σημερα που οι Ορθοδοξοι γιορταζουν την Ανασταση του Κυριου, μια μερα που ουτε σε αλλοθρησκους δεν επιτιθονται ρεζιλευοντας ετσι τον Αναστάντα Κυριο.

Εν τουτοις ομως τους φέρθηκε με μεγάλη επιεικια και απελευθέρωσε ολους τους αιχμαλώτους ενω τους τραυματιες φροντισε να τους βάλει σε πανδοχεία και πληρωσε για την θεραπεια τους.

Ο Ρωμανος ακουγοντας αυτο εφυγε απο το Παλατι της Ιέρειας και πηγε στην Μελαγγεια οπου τεθηκε επικεφαλης του στρατου κατευθυνομενος προς Δορυλαιο οπου περιμενε 3 μερες να ερθουν οι πρεσβεις του Κρισπινου.

Οι πρεσβεις μετεφεραν στον Αυτοκρατορα πως ο Κρισπίνος υποτασσεται σε αυτον και πως θα εξηγησει αυτοπροσωπως τι τον οδηγησε στην επανασταση. Το μονο που ζητησε ηταν η χορηγηση αμνηστιας καθως ανγκαστηκε να σκοτώσει οπως ειπε γιατι οι Βυζαντινοι τον προκαλεσαν πρωτοι. Ο Ρωμανος συμφωνησε σε ολα και ο Κρισπινος ελαβε αμνηστια. Μερικες μερες μετα και ενω ο Ρωμανος ειχε φυγει απο το Δορυλαιο ηρθε και ο Κρισπινος ο οποιος τον προσκυνησε μαζι με τους λιγους στρατιωτες που ειχε φερει καθως ειχε αφησει τους υπολοιπους στο Μαυροκαστρο στο Θεμα Αρμενιακων.

Πριν προλαβει να σηκωθει ομως απο την προσκυνηση του κατηγορηθηκε απο τους Αυλικους του Ρωμανου οτι σχεδιάζει κατι κακο για τον Αυτοκράτορα καθως η ρατσα των Φράγκων ειναι κακη και απιστη οπως του ειπαν και πως η προσκυνηση του ειναι ψευτικη. Τον Αυτοκράτορα ηθελε να σκοτώσει αλλα δεν μπορουσε με τοσους λιγους στρατιωτες. Ο Κρισπιν συνεληφθη και φυλακιστηκε μετα απο αυτο. Οι στρατιωτες του στο Μαυροκαστρο οταν εμαθαν τι ειχε συμβει αφησαν το καστρο και εισεβαλλαν στη Μεσοποταμια καιγοντας τα παντα.

Στο μεταξυ ο Ρωμανος εφτασε στην Καισαρεια και απο κει πηγε στη Λαρισσα οταν εφτασαν νεα πως οι Τουρκοι κινουνται με μεγάλο στρατό. Εστειλε ενα αποσπασμα αλλα δεν εγινε τιποτα. Οπως προχωρουσε συναντησε τα υπολειματα του αποσπασματος που ειχε τραπει σε φυγη και ετσι αποφασισε να κινηθει προς αυτους. Μετα απο πορεια στρατοπεδευσαν σε ενα μερος αλλα μολις ειχαν στησει τη σκηνη του Αυτοκράτορα και ειχαν υψωσει ενα προχειρο ξυλινο τειχος εμφανιστηκαν οι Τουρκοι στους λοφους γυρω.

Ο Ρωμανος εδωσε εντολη να ηχησουν αμεσως οι σαλπιγγες εφοδου. Οι στρατιωτες βαδισαν κατα των Τουρκων σε σχηματισμο παροτι η οπισθοφυλακη δεν ειχε σχηματιστει καθως προστατευε ακομα αυτους που μετεφεραν προμηθειες. Τα λαβαρα υψωθηκαν και ο Ρωμανος ανελαβε τη διοικηση του κέντρου. Αρκετοι Τουρκοι βγηκαν μπροστά αλλα απωθηθηκαν απο το ταγμα των Λυκαιονων και το ταγμα των Αριθμων τα οποια αντεπιτέθηκαν πρωτα και εσπασαν το μετωπο ενω Ρωμανος εκκαθαριζε ολους τους υπολοιπους απο πισω. Οταν κατερρευσε πληρως ο Τουρκικος στρατος ο Αυτοκράτορας εστειλε τους Πετσενεγγους να κθνηγησουν τους Τουρκους. Ομως μια μικρη Τουρκικη μονάδα που κρυβοταν μεχρι τοτε περασε αθεατη και επιτέθηκε στο Βυζαντινο στρατοπεδο και συγκρουστηκαν με τους Φραγκους μισθοφορους που φυλουσαν το στρατοπεδο. Μετα απο σκληρη μαχη οι Φραγκοι εξοντωσαν τους Τουρκους με τις Βυζαντινες μονάδες να μην κανουν το παραμικρο για να βοηθησουν τους Φραγκους. Μετα απο λιγο εφτασε και ο Ρωμανος ο οποιος ασχοληθηκε με την ανασυγκροτηση του στρατου και τους τραυματιες καθως οι ανιχνευτες του ανεφεραν οτι υπαρχει και δευτερος στρατος στην περιοχη και μια δευτερη μαχη ειναι αναποφευκτη.

Την επομενη μερα ο Ρωμανος περασε ολους τους αιχμαλωτους απο στρατοδικειο στο οποιο προηδρευσε ο ιδιος και τους καταδικασε ολους σε θανατο απο τον αρχηγο μεχρι τον τελευταιο υπηρετη με την ποινη να εκτελειται αμεσα. Ο Τουρκος αρχηγος προτεινε να πληρώσει λυτρα για να σωθει καθως και να απελευθερωσει μεγαλο αριθμο Βυζαντινων αιχμαλωτων αλλα ο Ρωμανος επεμενε στην αρχικη εισηγηση του, θανατος.

Συνεχίζεται....

Ο Ρωμανός μετα τη νικη του παρεμεινε 3 μερες στο στρατόπεδο για ξεκουραση αλλα αυτο εδωσε την ευκαιρία στους Αραβες και στους Τουρκους να υποχωρησουν συντεταγμένα και με ολα τα λαφυρα που ειχαν παρει απο τις λεηλασιες τους. Οταν ξεκινησε ο Ρωμανος οι Αραβες ειχαν ηδη περάσει τον Ευφράτη. Ο Ρωμανος εστησε το στρατοπεδο του κοντα στην Μελιτήνη και ξεκινησε να σχεδιάζει τις επομενες κινησεις του. Συντομα ομως ανακαλυψε οτι ο εχθρος ηταν παντα μπροστα του και απεφευγε να δώσει μάχη εκ παραταξεως. Η καταδιωξη ηταν ματαιη καθως ειχαν πιο γρηγορα αλογα και προπορευονταν τουλαχιστον 1 μερα πορεια. Οποτε αποφάσισε να ενισχυσει απλα τα συνορα αφηνοντας μοναδες του στρατου του κατα μηκος των συνόρων και ο ιδιος να επιστρέψει στην Κωνσταντινουπολη με σκοπο να επιστρέψει τον επομενο χρόνο με ξεκουραστο στρατό.

Αλλα μετα απο συζητηση με τον Μιχαηλ Ψελλό και αλλους αξιωματουχους του στρατου αλλαξε γνώμη και κινηθηκε προς τον Ευφράτη οπου ειχαν στρατοπεδευσει οι Αραβες περιμένοντας τον Ρωμανο να φυγει. Απο εκει ο Αυτοκράτορας ειχε σκοπο να κινηθει κατα της Ρωμανόπολης για να εξασφαλισει τον δρομο προς το Χλιατ της Αρμενιας αλλα την τελευταια στιγμη αλλαξε γνωμη και εστριψε προς τα αριστερά οπου περνοντας απο στενες ατραπους εφτασε σε μια κοιλάδα. Εκει στρατοπεδευσε και αφου διαιρεσε το στρατο σε 2 μερη διορισε αρχηγό στο ενα τον Φιλάρετο Βραχαμιο και ο ιδιος πηρε το αλλο και κατευθυνθηκε στην Ανθια.

Αφου στρατοπεδευσε εκει για 3 μερες περασε τα στενα του Μουντζουρου στον Ταυρο και απο κει στην Κελεσίνη οπου περασε τον Ευφρατη στις παρυφες του Ταυρου και στρατοεπδευσε εκει οπου παρεμειναν για αρκετες ημερες ως που εφτασαν τα νεα οτι ο στρατος του Βραχάμιου ειχε ηττηθει απο τους Τουρκους και οι επιζωντες ειχαν καταφυγει κοντα στον Ταυρο και σιγα σιγα ενωνονταν με τον στρατο του Διογένη.


Οι Αραβες εκμεταλλευομενοι την ακινησια του Ρωμανου εισέβαλλαν στο Θεμα Καππαδοκιας λεηλατώντας τα παντα και κατευθυνονταν προς το Ικόνιο οσο ο Ρωμανος ενσωματωνε ακομα τους επιζωντες του Βραχαμιου. Οταν ολοκληρωθηκε αυτο ο Ρωμανος ξεκινηξσε να αντιμετωπισει τους Αραβες. Ο Ρωμανος ηθελε να κινηθει προς Μελιτηνη μεσω Κεράμου αλλα ο Ψελλος ειχε αντιρρηση καθως θεωρουσε οτι τα στενα περάσματα θα τους καθυστερουσε. Ο Ψελλος επεισε τα υπολοιπα μελη του Συμβουλίου και ο στρατος κινηθηκε προς Σεβαστεια μεσω Κολωνειας και εκει εμαθε οτι οι Τουρκοι ειχαν ηδη φτάσει και λεηλατησει την Πισιδια και την Λυκαονιαμε στοχο την καταληψη του Ικονιου. Ο Ρωμανος διεταξε γρηγορη πορεια να τους προλάβουν αλλα οταν εφτασαν στην Ηράκλεια εμαθαν οτι το Ικονιο ειχε ηδη λεηλατηθει απο τους Τουρκους οι οποιοι εφυγαν αμεσως μετα για να μη τους προλάβει ο Ρωμανος.

Ο Αυτοκράτορας απέστειλε μονάδες στην Κιλικια για να ενωθουν με το στρατου του Δουκα της Αντιοχειας Χαρατουριου ο οποιος ειχε διαταχθει απο τον Ρωμανο να περιπολει στη Μοψουεστια και να σταματα οποιονδηποτε περναει τα συνορα μαζι με τους Αρμενιους που ζουσαν στα βουνα της Σελευκειας.

Οι Τουρκοι φευγοντας απο το Ικονιο περασαν στην Ταρσο για να αποφυγουν τον Ρωμανο αλλα συγκρουστηκαν με τους ορεσιβιους Αρμενιους της Σελευκειας και αναγκαστηκαν να εγκαταλειψουν τα λαφυρα τους για να γλιτώσουν και με δυσκολια διεσχισαν την Κιλικια φτάνοντας στα συνορα με το Εμιράτο του Χαλεπιου αλλα εγιναν αντιληπτοι απο τον στρατο του Δουκα της Αντιόχειας ο οποιος τους εστησε ενεδρα στην Μοψουεστια και περιμενε μεχρι να στρατοπεδευσουν. Οι Τουρκοι ομως εμαθαν για την ενεδρα οταν αιχμαλώτισαν μερικους ανιχνευτες και αντι να στρατοπεδευσουν στη θεση Λιβάδι οπως ειχαν αρχικα αποφασισει αλλα περασαν το ορος Σαρβανδικον τη νυχτα και περασαν τα συνορα του Εμιρατου του Χαλεπιου.

Ο Ρωμανος απογοητευτηκε οταν εμαθε οτι ξεφυγαν οι Τουρκοι στη Μοψουεστια και αποφασισε να διαλυσει το στρατοπεδο στην Κλαυδιοπολη και να επιστρέψει στην Κωνσταντινουπολη καθως ηταν ηδη φθινόπωρο. Αφησε ομως συνοριακες φρουρες για να καλυπτουν τα συνορα απο Τουρκικες επιδρομές.

Την ανοιξη του 1070 ο Ρωμανός αποφάσισε να παραμείνει στην Κωνσταντινουπολη καθως ειχε επειγοντα θεματα να ασχοληθει, μεσα σε αυτά και την επικειμενη πτώση του Μπάρι στους Νορμανδους. Το Μπαρι ηταν η τελευταία Βυζαντινη κτηση στην Ιταλια και οι Νορμανδοι το πολιορκουσαν επι τριετια. Και ετσι ανεθεσε την αρχηγία του στρατου στον Πρωτοπρόεδρο και Κουροπαλάτη Μανουηλ Κομνηνό ανηψιο του προηγουμενου Αυτοκράτορα Ισαακιου Α'.

Ο Μανουηλ με το στρατό του αναχώρησε αμεσα για την Καισάρεια οπου ειχε συγκεντρωθει ηδη ο κυριος ογκος του στρατου οπου διεταξε ενα τμημα του στρατου να μεταβει στη Συρία και να λυσει την πολιορκία της Ιεράπολης ενω ο ιδιος με τον υπολοιπο στρατο πηγε στην Σεβάστεια οπου ενεπλακη σε μάχη με Τουρκικο στρατο. Η μαχη ηταν σφοδρή αλλα οι Τουρκοι υποκριθηκαν οτι υποχωρουν και ετσι οι Βυζαντινοι εσπασαν τις γραμμες τους για να τους κυνηγησουν. Τοτε ομως οι Τουρκοι αντεπιτέθηκαν και εγινε σφαγη. Επεσαν πολλοι στο πεδιο της μάχης και αλλοι πιαστηκαν αιχμαλωτοι. Αναμεσα στους αιχμαλώτους ηταν και ο Στρατηγος Μανουηλ Κομνηνός. Οσοι γλιτωσαν κατέφυγαν πισω απο τα τειχη της Σεβαστειας.

Οταν τα νεα εφτασαν στον Αυτοκράτορα και την Αυλη ολοι απογοητευθηκαν και τα ασχημα νεα συνεχισαν καθως εμαθαν μετα απο λιγο οτι οι Τουρκοι κατελαβαν εξ εφοδου και την πολη Χωναί οπου βεβηλωσαν τον αρχαιο ναο του Αρχαγγελου Μιχαηλ χτισμενο στο σημειο που ειχε γινει το “Εν Χωναις Θαυμα” και πολλοι απο τους κατοικους που ζητησαν ασυλο στην εκκλησια ειτε πνιγηκαν στο ποτάμι ειτε σφαγιαστηκαν.

Αυτα τα νεα εφεραν ακομα μεγαλυτερη θλιψη στην Κωνσταντινουπολη καθως θεωρησαν οτι ο Θεος εχει στραφει εναντιον τους. Ο Ρωμανος αποφάσισε να τεθει επικεφαλης του στρατου και να παει στην ανατολη να βοηθησει την κατάσταση αλλα η Αυλη του δεν θελησε να παει ο Αυτοκράτορας σε εκστρατεια καθως δεν ειχαν στοιχεια για το μεγεθος του Τουρκικου στρατου αλλα και γιατι δεν θα υπηρχε υποστηριξη καθως ο στρατος του Κομνηνου ειχε διαλυθει. Ετσι αναγκαστικα ο Ρωμανός εμεινε στην Κωνσταντινουπολη.

Μερικες μερες μετα ομως εφτασε αγγελιοφορος στην Κωνσταντινουπολη. Στον Αυτοκράτορα ειπε πως ερχόταν απο τον Στρατηγο Χρουτζ τον Τουρκο Στρατηγο που νικησε και συνέλαβε τον Μανουηλ Κομνηνο. Ο Τουρκος Στρατηγος γνωστοποιουσε στον Αυτοκράτορα την προθεση του να αυτομολησει και να απελευθερώσει τον Κομνηνο. Προσθεσε οτι προτιμουσε να ειναι υπηρέτης του Αυτοκράτορα παρα Στρατηγός των Τουρκων.

2-3 μερες μετα εμφανιστηκε ο Χρουτζ στην Κωνσταντινουπολη μαζι με τον Κομνηνο. Ο εν λογω Στρατηγος διαλεξε να προδοσει τους δικους του καθως ειχε πεσει στη δυσμένεια του Τουρκου Σουλτάνου ο οποιος ειχε στειλει στρατο να τον φέρει δεσμιο μπροστα του. Ετσι τρομοκρατημενος ο Χρουτζ σκεφτηκε οτι καλυτερη λυση θα ηταν να ζητησει ασυλο στην Κωνσταντινουπολη.

Ετσι διέμεινε στο σπιτι του Μανουηλ Κομνηνου μεχρι να γινει δεκτος απο τον Αυτοκράτορα ο οποιος καθυστέρησε την ακροαση για μερες μεχρι να πειστει οτι δεν ηταν καποιας μορφης συνομωσια αλλα τελικα τον δέχτηκε στη Μεγάλη Αιθουσα του Χρυσοτρικλινου παρουσια ολοκληρης της Συγκλητου περι την 3η ωρα της ημερας (9 το πρωι). Ο Χρουτζ ηταν ενας νεαρος ανδρας κοντος με ασχημο προσωπο και αμυγδαλωτα ματια οπως ολα τα τουρκικα φυλα. Ο Ρωμανος του εδωσε το αξιωμα του Προέδρου και του χάρισε μια βιλα στην Κωνσταντινουπολη. Εκτοτε τον ειχε μαζι του στα Πολεμικα Συμβουλια ως συμβουλο.

Παραλληλα ομως με αυτά το Μπαρι οπως ειπαμε βρισκοταν εδω και 3 χρονια σε πολιορκια απο τους Νορμανδους του Ροβερτου Γυισκαρδου. Ο νεος Κατεπάνω της Ιταλιας που ειχε διορίσει ο Ρωμανος, ο Αβαρτουτέλης εφτασε στην Ιταλια το 1069 οταν οι Βυζαντινοι ειχαν ηττηθει ηδη 2 φορές απο τους Νορμανδους και ειχαν χασει την Γκραβινα και το Ομπιανο. Ο Γυισκαρδος αφησε την πολιορκια του Μπαρι να συνεχιστει και ο ιδιος παρεμεινε στο Μπριντεζι οπου πολιορκουσε το καστρο του. Το Μπριντεζι παραδοθηκε το φθινόπωρο του 1070 και εμεινε μονο το Μπάρι σε Βυζαντινα χέρια. Ο Αβαρτουτελης σχεδιασε την δολοφονια του Γυισκάρδου με σκοπο να ριξει τους Νορμανδους σε εμφυλιο για το θρόνο αλλα ο Πατρικιος Βυζαντιος απέτυχε στην εκτέλεση του σχεδιου

Στο μεταξυ οι πολιτες του Μπαρι αρχιζαν να εκβιαζουν τον Κατεπάνω λεγοντας του να ενισχυσει την αμυνα της πολης γιατι αλλιως θα παρεδιδαν οι ιδιοι την πολη στον Γυισκαρδο. Ο Κατεπανω καταφερε να κερδισει χρονο για να συννενοηθει με την Κωνσταντινουπολη και καταφερε να του αποσταλουν φορτια σιτάρι τα οποια ανακουφισαν τον πληθυσμο του Μπάρι. Οταν ομως τελειωσε το σιτάρι οι πολιτες πιεσαν τον Αβαρτουτέλη να ζητησει ενισχυσεις απο την Κωνσταντινουπολη.

Ο Ρωμανος σε απαντηση ξήλωσε τον Αβαρτουτελη απο Κατεπάνω της Ιταλιας και διόρισε στη θέση του τον Στεφανο Πατεράνο ενω παροτι δεν ειχε στρατιωτες να στειλει εξαιτιας της τουρκικης απειλης καταφερε να στειλει 20 πλοια με αρχηγο τον Γκοσελιν εναν Νορμανδο εξωμοτη που ειχε ζητησει ασυλο στην Κωνσταντινουπολη.

ΟΙ Νορμανδοι ομως ξετρυπωσαν τον στόλο εξω απο το Μπάρι και σε ναυμαχια που επακολουθησε τα περισσοτερα πλοια αναγκαστηκαν να υποχωρήσουν. Οι Νορμανδοι αναγνωρισαν την ναυαρχιδα του Γκοσελιν και εκαναν ρεσάλτο για να πιασουν και τον Γκοσελιν και τον Στεφανο Πατεράνο ζωντανους. Μετα απο σφοδρη μάχη σωμα με σώμα και απωλειες 150 ανδρών η ναυαρχιδα κατεληφθη αλλα ο Στέφανος Πατεράνος ειχε προλάβει να το σκάσει πηδώντας στη θάλασσα οπου περισυνελλέγη απο αλλο Βυζαντινο σκαφος και εφτασε ασφαλης στο Μπάρι. Εκει ομως ειδε οτι το Μπαρι δεν προκειται να αντέξει και ετσι έστειλε εναν τοπικο προυχοντα τον Αργυρίτζη να διαπραγματευτει την παράδοση της πολης. Ο Αργυριτζης πετυχε ευνοικους ορους και το Μπάρι παραδοθηκε στις 15 Απριλιου 1071 τερματιζοντας απαξ δια παντος την Βυζαντινη παρουσια στην Ιταλια μετα απο 500+ χρονια.

Πισω στην Κωνσταντινουπολη ο Ρωμανος περασε τον χειμώνα στην Κωνσταντινουπολη και την Κυριακη της Ορθοδοξιας τον Μαρτιο του 1071 περασε απεναντι στο Παλάτι της Ιέρειας. Την ωρα που περνουσε με τον Βασιλικο Δρομωνα τα στενα προς την Χαλκηδόνα ενα περιστέρι εκανε κυκλους πανω απο το κεφάλι του. Οταν κατέβηκε πιο χαμηλα ο Ρωμανος ειδε οτι ηταν μαυρο και τελικα το περιστέρι ηρθε και καθισε στις παλαμες των χεριων του. Ο Ρωμανος εστειλε το περιστέρι στη γυναικα του που ειχε επιλέξει να παραμεινει στην Κωνσταντινουπολη. Το περιστέρι ηταν καποιου ειδους οιωνος αλλα κανεις δεν ηξερε να του πει τι οιωνος ειναι. Αλλοι ελεγαν καλος, αλλοι κακος.

Συνεχίζεται...

Φτανοντας στη Χαλκηδόνα ο Ρωμανος διέταξε το Δρόμωνα να κατευθυνθει προς την Ελενόπολη αντι για τους παραδοσιακους τοπους ελλιμενισμου του Δρομωνα στις Πυλες ή στη Νεα Κώμη. Στην Ελενόπολη ο Αυτοκράτορας εστησε τη σκηνη του αλλα κατα τη διαρκεια του στησίματος ο κεντρικος στυλος εσπασε και η σκηνη κατέρρευσε. Και αλλος οιωνος σκεφτηκαν οσοι το ειδαν. Και αυτη τη φορά μαλλον για κακος φαινόταν


Αφου περασε εκει τη νυχτα εφυγε την επομένη ανατολικά και εφτασε στο Θεμα Ανατολικών οπου αντι να στρατοπεδευσει στο ποταμι στην κοιλαδα διαλεξε να μεινει σε ενα χωριο στις παρυφες ενος βουνου χωρις νερο. Εκει οπως κοιμόταν το βράδυ ξεσπασε πυρκαγια στα σπιτια κοντα σε αυτο που κοιμοταν ο Ρωμανός η οποια εξαπλωθηκε γρηγορα σε ολο το χωριο. Οι στρατιωτες ετρεξαν να σωσουν τον Αυτοκράτορα και να σβησουν τη φωτια αλλα δεν μπορεσαν να σωσουν τα αλογα και τα οπλα του Ρωμανου τα οποια εγιναν στάχτη. Και αλλος ενας οιωνος. Ακομα χειροτερος απο τον προηγουμενο αλλα ο Ρωμανος συνέχισε.

Εφτασε στον Σαγγαριο και περασε απεναντι απο τη γέφυρα του Ζόμπου οπου στρατολόγησε και αλλους στρατιωτες και αφου περασε τον ποταμο Αλυ μπηκε στο Θεμα Χαρσιανών οπου ο στρατος στρατοπεδευσε εξω απο την Καισαρεια στην περιοχη Κυρά Πηγη. Εκει εμειναν για 7 μερες αλλα οταν ο Αυτοκράτορας ειδε οτι οι στρατιωτες λυμαινονταν την περιοχη κλεβοντας σοδειες και κοβοντας ξυλα αβερτα αφανιζοντας δάση και οτι αυθτο το εκαναν κυριως οι μισθοφοροι δεν αντεξε αλλο και επέπληξε τους μισθοφορους, χειρότερα δε τους Ουγγρους μισθοφόρους και καποιους τους μαστιγωσε κιολας.

Οι Ουγγροι μισθοφόροι εξοργιστηκαν απο την προσβολη αυτη και την ωρα του μεσημεριανου φαγητου καβάλησαν τα αλογα τους και πηγαν στη σκηνη του Αυτοκράτορα να ξεκαθαρισουν τους λογαριασμους τους. Συντομα μαθευτηκαν τα νεα και ξεσηκώθηκε ολο το στρατόπεδο. Πηρε ειδηση τι γινοταν ο Αυτοκράτορας και καβαλησε το αλογο του και ετοιμαστηκε για μαχη. Εβαλε τη σωματοφυλακη του σε σειρά και τους περιμενε εφιππος με το ξιφος στο χέρι.

Οι μισθοφοροι εντυπωσιαστηκαν με αυτη την μικρη επιδειξη εξουσιας και κατέθεσαν τα οπλα. Ο Αυτοκράτορας τους δεχτηκε πισω αλλα τους υποβιβασε απο την εμπροσθοφυλακη στην οπισθοφυλακη.

Μετα απο αυτο το επεισόδιο εφυγαν απο την Καισάρεια και κατευθυνθηκε προς την Σεβάστεια καθως βιαζόταν να φτάσει στα συνορα με την Ιβηρία. Βγαινοντας απο την Σεβαστεια σε μια διχάλα του δρόμου συναντησαν τα πτωματα των Βυζαντινων στρατιωτών που ειχαν σφαγιαστει κατα την εκστρατεια του Μανουηλ Κομνηνου. Οι στρατιωτες αρχισαν να μουρμουράνε καθως το θεωρησαν κακο οιωνο για την εκστρατεια.

Την επομενη μερα εφτασαν στη Θεοδοσιοπολη η οποια ειχε εγκαταλειφθει χρονια πριν καθως ο πληθυσμος της ειχε μετοικησει στην Αρτζα η οποια ειχε γινει εμπορικος κομβος προιοντων απο Περσια, Ινδια και Ιβηρία. Εκει ο Αυτοκράτορας εμεινε για μερικές μερες και διέταξε το στρατο και καθε στρατιωτη να μαζεψει προμηθειες για 2 μηνες καθως θα περνουσαν μεσα απο ερημο και δεν θα υπηρχε τροπος ανεφοδιασμου.
Αφου μαζευτηκαν οι προμηθειες ο Ρωμανος εστειλε τους Πετσενεγγους σε αναγνωριστικη αποστολη στην Αρμενια μεχρι το Χλιατ μαζι με τους Φραγκους μισθοφορους υπο τον Ρουσελ για να επιτεθουν στο Χλιατ. Ο Αυτοκρατορας πηγαινε προς το Μαντζικερτ. Τον προηγουμενο χρονο ειχε καταληφθει το Μαντζικερτ απο τους Τουρκους το οποιο ηταν ο πραγματικος στοχος της εκστρατειας αλλα ο Διογένης ηθελε πρωτα να εξασφαλισει τα νωτα του με το Χλιατ και μετα να κινηθει κατα του Μαντζικερτ.

Εκει ειδε οτι η φρουρα του Μαντζικερτ ηταν μικρη χωρισε το στρατο του σε 2 μερη και διορισε αρχηγο του αλλου μερους τον Μαγιστρο Ιωσηφ Ταρχανειωτη ο οποιος διατάχθηκε να παει στο Χλιατ και να υποστηρίξει την επιθεση των μισθοφόρων καθως ειχε πληροφοριες οτι ορδες Τουρκων κινουνται στην περιοχη της Αρμενιας.

Ο Ρωμανος σκοπευε να κατακτησει το Μαντζικερτ το συντομοτερο δυνατον για να μπορεσει να γυρισει πισω στην Κωνσταντινουπολη. Αλλα εαν δεχοταν επιθεση θα μπορουσε να ανακαλεσει τον Ταρχανειωτη για να τον βοηθησει. Αναφορες απο τους κατασκοπους του ελεγαν οτι ο Σουλτάνος Αλπ Αρσλαν βιαζόταν να φυγει και θεωρησε οτι θα ηταν μια ευκολη νικη αν δινοταν η μαχη.

Ο Ρωμανος στρατοπεδευσε κοντα στο Μαντζικερτ και οι ανιχνευτες μαζι με τον Αυτοκράτορα περιτριγυρισαν την πολη ψαχνοντας το πιο αδυναμο σημειο για να κανουν επιθεση και που να στησουν τις πολεμικες μηχανες. Απο τα τειχη οι Τουρκοι φωναζαν και εβριζαν κουνωντας τα σπαθια τους.

Αμεσως ο Αυτοκράτορας εδωσε διαταγη για εφοδο και πρωτοι ορμησαν στα τειχη οι Αρμενιοι στρατιωτες και περιπου γυρω στη δυση του ηλιου κατάφεραν να καταλαβουν την πολη. Αμεσως ηρθαν πρεσβεις των Τουρκων οι οποιοι ζητησαν ελεος και συμφωνια να εγκαταλειψουν την πολη με τις οικογενειες και τις περιουσιες τους. Ο Ρωμανος τους εδωσε οτι ζητουσαν συν πλουσια δώρα και τους εστειλε πισω συνοδευομενους απο εναν αξιωματικο ο οποιος θα ασφαλιζε την παράδοση της πολης.

Εν τουτοις ομως επειδη ειχε νυχτώσει οι κάτοικοι φοβοντουσαν να εγκαταλειψουν την πολη καθως νομιζαν οτι οι Βυζαντινοι ισως τους εχουν στησει παγιδα. Ετσι φανηκαν σαν να υπαναχωρουν απο την συμφωνια που εκλεισαν νωριτερα με τον Ρωμανο. Ετσι ο Αυτοκράτορας προσβεβλημένος διέταξε να ηχησουν οι σάλπιγγες και ολος ο στρατός εκανε εφοδο στην πολη. Οι Τουρκοι εξεπλαγησαν και εστειλαν εκ νεου πρεσβεις στον Αυτοκρατορα οπου εξηγησαν τι ειχε συμβει και του ζητησαν εγγυησεις για την ασφαλεια τους. Ο Ρωμανος δεχτηκε και σταματησε την επιθεση. Οι Τουρκοι εφυγαν με τις περιουσιες τους και τις οικογενειες τους, τοποθετηθηκε Βυζαντινη φρουρα και κυβερνητης και ο Ρωμανος επευφημηθηκε ως θριαμβευτης.

Την επομενη μερα ετοιμαστηκε να φυγει για το Χλιατ αλλα ηρθαν αναφορες οτι εκει κοντα βρισκεται μεγαλη Τουρκικη δυναμη η οποια παρενοχλει Βυζαντινες περιπολους. Ο Ρωμανος εστειλε τον Μάγιστρο Νικηφόρο Βρυεννιο με στρατιωτες να δει τι συμβαινει και να απωθησει τους εισβολεις ενω ο Ρωμανος πηρε τη θεση του στη διοικηση και περιμενε. Οταν εμφανιστηκαν οι πρωτοι εχθροι ο Βρυεννιος διέταξε πυρα και εστειλε μονάδες ιππικου εναντιον τους. Μετα απο μερικες αψιμαχιες χωρις αποτελεσμα οι Τουρκοι αποσυρθηκαν για να ξαναγυρίσουν και να επιιτεθουν παλι με τοξα στους Βυζαντινοιυς σκοτωνοντας αρκετους. Αυτο επαναληφθηκε αρκετες φορες και ο Βρυεννιος αναγκαστηκε να ζητησει ενισχυσεις απο τον Ρωμανο.

Ο Ρωμανος μη καταλαβαινοντας τι συμβαινει κατηγορησε τον Βρυεννιο για δειλια και δεν του εεστειλε ενισχυσεις. Συγκεντρωσε το στρατο και τους επεπληξε για να μη δειλιασουν και αυτοι. Μετα απο λιγο ενας ιερεας ηρθε και διαβασε το Ευαγγελιο της ημερας στους στρατιωτες και οι πιο προληπτικοι απο αυτους πιστεψαν οτι στα λογια του Ευαγγελιου κρυβοταν το αποτέλεσμα της μαχης. Ο ιερέας άρχισε να διαβαζει το εξης χωριο: “Εαν εμε διωξουν τοτε θα διωξουν και εσας. Εαν τηρησουν το λογο μου τοτε θα τηρησουν και το δικο σας. Αλλα ολα αυτα θα τα κανουν δε σας γιατι δε γνωριζουν ποιος με απεστειλλε. Αληθεια ηρθε η ωρα οτι οποιος σας φονευσει θα νομιζει οτι προσφερει υπηρεσια στον Κυριο” οι προληπτικοι αρχισαν να νησυχουν για αυτα τα λογια πιστευοντας οτι ηταν προβλεψη για το μελλον τους.

Οσο γενικευοταν η μαχη ο Ρωμανός εστειλε τον Κατεπανω της Θεοδοσιοπολης τον Μαγιστρο Βασιλάκη με μερικους στρατιωτες να ενισχυσει τον Βρυέννιο. Μετα απο μερικες αψιμαχίες ο Βασιλάκης εκανε εφοδο και ετρεψε σε φυγη τους Τουρκους μαζι με τον Βρυεννιο. Αφου τους κυνηγησαν για καποιο διάστημα ο Βρυεννιος γυρισε πισω με τους στρατιωτες του αλλα μεσα στον ορυμαγδό της μάχης ο Βασιλάκης δεν τον ειδε και συνέχισε να κυνηγάει τους Τουρκους με τους δικους του στρατιώτες φτάνοντας μεχρι το Τουρκικο στρατόπεδο. Εκει χτυπηθηκε το άλογο του Βασιλάκη και ο Μάγιστρος επεσε απο το άλογο αλλα πιαστηκε η πανοπλια του στη σέλα και αφου συρθηκε για μερικα μετρα συνεληφθη αιχμάλωτος απο τους Τουρκους.


Οταν εφτασαν τα νεα της συλληψης του Βασιλάκη στον Αυτοκράτορα και τον στρατο προκληθηκε αναταραχη και φοβος ο οποιος εγινε μεγαλυτερος οσο ερχονταν πανω σε φορεια και οι τραυματιες της μάχης. Ο Ρωμανος προσπαθησε να τους καθησυχάσει και αναγκαστικα πηρε το στρατό για να δει τι συμβαινει και για να πολεμησει εαν η μαχη ερχοταν κοντα του. Παρεμεινε στους λοφους μεχρι το απογευμα αλλα δεν ειδε σημεια του εχθρου πουθενα και αποφάσισε να γυρίσει πισω στο στρατόπεδο καθως ο ηλιος εγερνε προς την δυση. Τοτε ξαφνικα χιλιαδες Τουρκοι αρχισαν να βγαινουν απο παντου και να επιτιθονται στο στρατόπεδο που υπεράσπιζαν οι Ουγγροι μισθοφοροι οι οποιοι ξαφνικα ειδαν χιλιαδες ιππεις να αλλαλαζουν και να τους χτυπανε με τοξα. Οποιοι προλαβαν μπηκαν μεσα στο στρατόπεδο. Ολοι οι αλλοι στριμώχτηκαν στην πυλη.

Εν τουτοις ομως δε μπορεσαν να καταλαβουν το στρατόπεδο αλλα δεν υποχωρουσαν ομως και συνεχιζαν να περιτρεχουν το στρατοπεδο ουρλιαζοντας και ριχνοντας βέλη. Η εμφανιση του Ρωμανου χαλαρωσε την πολιορκια αλλα οι Βυζαντινοι περασαν μια πολυ αγρυπνη νυχτα.

Το πρωινο της 25ης Αυγουστου 1071 οι Τουρκοι κατάφεραν να καταλάβουν το ποτάμι στερώντας το νερο απο το στρατόπεδο του Ρωμανου ενω μια μονάδα Ουγγρων μισθοφόρων υπο τον φυλαρχο Ταμις αυτομόλησαν στους Τουρκους προκαλωντας προβληματισμο στο Βυζαντινο στρατόπεδο καθως η πραξη αυτη μπορουσε να ανοιξει τον ασκο του Αιολου και να οδηγησει σε αυτομολια και αλλες μονάδες του Βυζαντινου στρατου. Στο μεταξυ οι αψιμαχιες συνεχίζονταν και καποιες μονάδες πεζικου βλέποντας οτι δεν μπορουν να εμπλακουν σε αγωνα εκ παραταξεως καθως οι Τουρκοι εφαρμοζαν hit and run tactics πηραν τα τοξα τους και κατάφεραν να σκοτώσουν αρκετους Τουρκους που δεν περιμεναν ανταποδοση πυρών σε τετοιο βαθμο.

Ο Ρωμανος ηθελε να τελειωσει τη μαχη φερνοντας τους Τουρκους σε μαχη εκ παραταξεως μπροστα απο το στρατόπεδο αλλα περιμενε τους στρατιωτες του Ταρχανειωτη που ειχε στειλει στο Χλιάτ. Ειχε στειλει αγγελιοφορους απο χτες και καμια απαντηση δεν ειχε ερθει μεχρι σημερα. Ο Ρωμανος αρχισε να φοβάται το χειρότερο. Ισως και να καταστραφηκαν απο τους Τουρκους. Τους περιμενε μεχρι το απογευμα και μετα σταματησε να περιμένει αλλο. Ισως οντως ειχαν διαλυθει. Αλλιως θα απαντουσαν στα μηνυματα του.

Ετσι αποφάσισε να δώσει την κρισιμη μάχη την επομενη μερα 26 Αυγουστου 1071 με οσους στρατιωτες ειχε διαθέσιμους. Δλδ περιπου 40000. Πιστευε ακομα οτι ισως και αυριο να ερχοταν ο Ταρχανειωτης με τους 40000 στρατιωτες του. Αλλα δεν ηξερε ακομα οτι ο Ταρχανειωτης ειχε υποχωρησει στην Μεσοποταμια οταν αντικρυσε τον στρατο του Σουλτάνου χωρις να δώσει καν μαχη.

Το αλλο πρωι ο Ρωμανος εκανε τις ετοιμασιες για μαχη αλλα ειχε ανησυχιες μηπως τον προδώσουν οι Ουγγροι και οι Τουρκοι μισθοφόροι. Ο Μιχαήλ Ψελλος του προτεινε να τους δέσει με ορκους για να ειναι σιγουρος. Ο Ρωμανος δέχτηκε και ο Ψελλος ανελαβε να τους ορκισει και κανενας τους δεν προδοσε τους ορκους του.

Οσο συνεχιζόταν η προετοιμασια ο Σουλτανος εστειλε πρέσβεις στον Ρωμανο για ειρήνη. Ο Ρωμανος τους δεχτηκε στη σκηνη του οπου και συνομιλησαν αρκετη ωρα με το Ρωμανο να σηκωνει τον τονο της φωνης του πολλες φορές. Ο Ρωμανος ειπε στους πρέσβεις να μεταφέρουν στο Σουλτάνο πως πρέπει να διαλυσει το στρατοπεδο και να φυγει μακρια απο Βυζαντινο εδαφος, ενω αυτος θα καταλαβει το Τουρκικο στρατοπεδο. Μονο τοτε θα συζητουσαν για συνθηκη ειρηνης.

Η ακροαση με τους πρεσβεις δεν ειχε ληξει ακομα οταν οι συμβουλοι του Αυτοκράτορα του ζητησαν να απορριψει την ειρηνη του Αλπ Αρσλαν καθως ο Σουλτανος ειναι αδυναμος και τους φοβάται. Η προσφορα ειρηνης ειναι κολπο για να κερδισει χρόνο μεχρι να ερθουν οι ενισχυσεις του. Ο Ρωμανος πειστηκε και διεκοψε τις διαπραγματευσεις ξανανοιγοντας τις εχθροπραξίες.

Οι Τουρκοι αιφνιδιαστηκαν καθως πιστευαν οτι ο Ρωμανος θα δεχόταν την ειρηνη αλλα ηταν οπλισμενοι ηδη και εφτιαξαν στα γρηγορα τις γραμμες τους. Οταν ομως ειδαν τον Βυζαντινο στρατο με τη σειρα του και την πειθαρχία του φοβηθηκαν να πολεμησουν και αρχισαν να υποχωρουν. Ο Ρωμανος οπως παντα διοικουσε το κεντρο της παράταξης με τον Βρυεννιο στην αριστερη πλευρα και τον Θεοδωρο Αλυαττη στη δεξια.

Οι Βυζαντινοι εκαναν εφοδο και τους κυνηγησαν μεχρι το απογευμα. Οταν ειδαν οτι κανεις δδεν αντιστέκεται ουσιαστικα και το στρατόπεδο ηταν αδειο γιατι ο στρατος τους ηταν μικρότερος απο οτι νομιζαν ο Ρωμανος σταματησε την καταδίωξη και αποφασισε να γυρισει πισω γιατι φοβηθηκε μηπως ο αδειο στρατοπεδο ειναι και ενεδρα. Ετσι διεταξε αναστροφη του Λαβαρου για να δωσει το σημα της αποχωρησης. Αντιθετα με το κεντρο οι δυο πτερυγες ειχαν υποστει σοβαρές απωλειες απο τις επιθέσεις των Τουρκων αλλα κρατουσαν ακομα.

Ομως η δεξια πτερυγα βλεποντας απο μακρια την αναστροφη του Λαβαρου δεν ειδαν καθαρα και θεωρησαν οτι η αναστροφη του Λαβαρου ηταν ενδειξη οτι ο Αυτοκράτορας ηττηθηκε. Την ιδια στιγμη ο Ανδρόνικος Δουκας ο γιος του Καισαρα Ιωάννη Δουκα και εξαδελφος του Αυτοκράτορα Μιχαήλ Ζ' αρχισε να διαδιδει οτι ο Ρωμανος ειχε σκοτωθεί και μαζευοντας τους ανδρες του εγκατέλειψε το πεδιο της μάχης γυριζοντας στο στρατόπεδο και δυστυχως τον ακολουθησαν και αλλες μονάδες που πιστεψαν οτι ο Ρωμανος σκοτώθηκε.

Οταν ο Ρωμανος ειδε οτι ο στρατος του υποχωρει ατάκτως προσπαθησε να τους συγκρατησει αλλα οταν ειδε οτι δεν τον ακουγαν εμεινε μα συγκρατησει τους Τουρκους με τους δικους του ανδρες μονο. Οι Τουρκοι βλεποντας το χάος στις Βυζαντινες γραμμες το ειπαν στον Σουλτάνο και αυτος διέταξε αντεπιθεση αμεσα στο κεντρο εκει που βρισκόταν ο Ρωμανός.

Ο Ρωμανος εμεινε ακλονητος και ειπε στους αντρες του να μη λυγίσουν και να μην αφησουν κανενα εχθρο να περάσει και ετσι ξεκίνησε μια τιτανομαχία αναμεσα στο Ρωμανο και στους αντρες του και στα στιφη των Τουρκων που επεφταν απανω τους.

Στο μεταξυ επικρατουσε χαος σε ολο το Βυζαντινο στρατό εξω απο το στρατόπεδο οπου ειχαν συγκεντρωθει ολοι και φωναζαν η ετρεχαν πανικοβλητοι. Κανεις δεν ηξερε τι γινοταν. Αλλοι ελεγαν οτι ο Αυτοκράτορας αμυνεται μονος του εναντια σε χιλιαδες εχθρων και τους ειχε τρέψει σε φυγη, αλλοι ελεγαν οτι σκοτώθηκε και αλλοι πως τον επιασαν οι Τουρκοι. Αλλοι ελεγαν πως νικησαν οι Βυζαντινοι και αλλοι πως νικησαν οι Τουρκοι. Ο Ψελλος προσπαθουσε να ανασυγκροτησει οσες δυναμεις μπορουσε και οταν εφτασαν καποιοι ιππεις τους ρωτησε που ειναι ο Αυτοκράτορας. Αυτοι του ειπαν πως ειναι οτι εχει απομεινει απο το Ιππικο και πως δεν τον εχουν δει. Ομως την ιδια στιγμη εν μεσω αλλαλαγμων τους περικυκλωσαν οι Τουρκοι ιππεις και οι Βυζαντινοι αρχισαν παλι να τρεχουν πανικοβλητοι ενω οι Τουρκοι εσφαζαν τους παντες και αλλους ποδοπατουσαν με τα αλογα.

Στο μεταξυ ο Ρωμανος ηταν περικυκλωμένος αλλα δεν παραδινόταν. Συνέχιζε να μαχεται με οσους ανδρες του ειχαν απομείνει και οι Τουρκοι ειχαν προβλημα στο να τον πιασουν ζωντανο. Καποια στιγμη απο τα χτυπηματα εσπασε η ασπίδα του την οποια και πεταξε και παιρνοντας ενα δευτερο σπαθι απο νεκρο στρατιωτη συνέχισε να μάχεται με δυο ξίφη εναντια στις ορδες των Τουρκων και τα πτωματα κανανε σωρο μπροστά του. Το αλογο του ειχε σκοτωθει πολυ ωρα πριν απο σωρο βελών και πολεμουσε πεζος. Ο Ρωμανος πολεμουσε απο το απογευμα (περιπου 3 το απογευμα) μεχρι το σουρουπο της 26ης Αυγουστου μονος του. Αφου νυχτωσε ο Ρωμανος κουρασμένος και τραυματισμένος δεν ειχε αλλες δυνάμεις και οι Τουρκοι βρηκαν ευκαιρία να τον πιάσουν ζωντανο και να τον δέσουν.

Ο Ρωμανος περασε μια νυχτα αγωνιας μαζι με τους αλλους αιχμαλώτους ως που το επομενο πρωι του ανακοινώθηκε πως θελει να τον δει ο Σουλτάνος Αλπ Αρσλαν ο οποιος μολις ειχε μαθει οτι αναμεσα στους αιχμαλώτους ηταν ο Αυτοκράτορας και ηθελε να το επιβεβαιωσει με τα ιδια του τα ματια καθως δεν το πιστευε.

Ετσι ο Ρωμανος οδηγηθηκε μπροστα στο Σουλτανο φορώντας μια κουρελιασμένη, ματωμένη και απλη στολη στρατιωτη και ο Αλπ Αρσλαν ακομα δεν πιστευε πως αυτος ο ματωμενος, λερωμενος και λιτα ντυμένος στρατιωτης ηταν ο Ρωμαιος Αυτοκράτορας. Ετσι έφερε Βυζαντινους αιχμαλώτους οι οποιοι αναγνωρισαν τον Αυτοκρατορά τους αλλα και τους πρέσβεις που τον ειχαν συναντησει τη χτεσινη μερα και οι οποιοι επιβεβαιωσαν πως ειναι οντως ο Αυτοκρατορας που ειδαν την προηγουμενη μερα.

Αφου πειστηκε οτι ηταν οντως ο Αυτοκράτορας ο Αλπ Αρσλαν σηκωθηκε και αφου εβαλε το ποδι του στο σβερκο του Ρωμανου ως ενδειξη νικης τον αγκαλιασε τον σηκωσε και του ειπε: “Μη φοβασαι Αυτοκράτωρ και πανω απο ολα να εχεις ελπιδα πως δεν θα σου συμβει τιποτα αλλα αντιθετα θα τιμηθεις κατα πως αξιζει στο υψηλο αξιωμα σου. Γιατι ο ανθρωπος θα ηταν χαζος αν δεν φοβοταν τις ξαφνικες αλλαγες της τυχης που μπορει να ανατρεψουν μια κατασταση” διέταξε να του δοθει μια πολυτελης σκηνη οπου θα εμενε φρουρουμενος και το μεσημερι τον καλεσε για
φαγητο στο τραπέζι του βαζοντας τον να καθισει διπλα του. Και αυτο επαναληφθηκε για 8 μερες.

Την τελευταια μερα ο Σουλτανος τον ρωτησε: “Τι θα εκανες αν ειμουν εγω στη θεση σου?” και ο Ρωμανος απαντησε “Θα σε βασανιζα οικτρα” και ο Σουλτάνος απαντησε “Εγω δεν θα σε μιμηθω. Θα σου κανω κατι χειρότερο. Θα σε αφησω ελευθερο”. Ο Σουλτάνος τον αφησε ελευθερο με την προυποθεση να παραδοθουν στους Τουρκους, η Αντιοχεια, η Εδεσσα, η Ιεράπολη και το Μαντζικερτ, να πληρωθουν λυτρα 1000000 χρυσων σολιδων εκ των οποιων 1500000 ντουκου και τα υπολοιπα σε ετησιες δόσεις των 360000 χρυσων σολιδων και τελος η συμφωνια εκλεισε με επιγαμια μεταξυ των παιδιων του Αλπ Αρσλαν και του Ρωμανου.

Συνεχιζεται...

Jimmy81 έγραψε: 08 Μαρ 2021, 23:11 Ένα ιστορικό βίντεο με επική δραματική μουσική που σε κάνει να αναθεματίζεις τους αυτοκαταστροφικούς εμφυλιολάγνους Βυζαντινούς της ύστερης περιόδου της αυτοκρατορίας. Τους ανθρώπους που μας στέρησαν την ευκαιρία να έχουμε τώρα ένα κράτος μικρή-υπερδύναμη στις δύο πλευρές τους Αιγαίου.

Το βλέπεις και συγκινείσαι αν έχεις μπει στο πνεύμα των γεγονότων. Μια μεγάλη ευκαιρία που χάθηκε βλακωδώς από τα ίδια "μας" τα λάθη.

Οφείλω να παρατηρήσω ότι οι απόγονοι αυτών των ανθρώπων δεν έχουν ένα , αλλά δύο κράτη ( τρία με την Κύπρο ) . Η διαφορά είναι ότι οι νόμιμοι κληρονόμοι τους είμαστε εμείς , οι δε πολυπληθέστεροι απόγονοι τους νομίζουν ότι ήρθαν από το … Τουράν . Καίριας σημασίας παράγοντα ήταν ότι το Ισλάμ ήταν αρκετά πιο ανεκτικό σε πολλά θέματα από την Ορθοδοξία .
Εγώ στέκομαι περήφανος σαν απόγονος ανθρώπων που έμειναν στην Καππαδοκία χίλια χρόνια κρατώντας γερά την κληρονομιά τους ενώ όλοι οι γείτονες είχαν εξισλαμισθεί - εκτουρκιστεί .
Στο ότι δεν είμαστε υπερδύναμη φταίνε οι εκλογές του 1920 μαζί με ένα σωρό πράγματα που έχουν αναλυθεί σε πολλά θέματα και επιπλέον η έλλειψη ικανών λογίων να στρέψουν τους “ Τούρκους ”!στον Ελληνισμό .

Κατά τη γνώμη μου δεν υπήρχε η πληθυσμιακή βάση το 1920 και εκείνη την εποχή γενικότερα για να κρατηθεί ένα ισχυρό ελληνικό κράτος και στις δύο πλευρές του Αιγαίου. Ακόμα και μια νίκη στο μικρασιατικό πόλεμο μπορεί να δημιουργούσε προβλήματα αργότερα με το κομμάτι που θα είχαμε πάρει να ήταν κάτι σαν "ανοιχτή πληγή" η οποία θα πιεζόταν από το πολυπληθέστερο τουρκικό στοιχείο που θα καραδοκούσε για ρεβάνς όταν οι συνθήκες θα το επέτρεπαν (ίσως στον Β ΠΠ;). Εγώ έτσι όπως έχω καταλάβει την ιστορία της ύστερης βυζαντινής αυτοκρατορίας από αυτά που έχω διαβάσει, χάθηκε μεγάλη ευκαιρία στα τέλη του 13ου αιώνα και αρχές 14ου να αποκρούσουμε οριστικά τους Οθωμανούς και να στερεωθούμε και στις δύο πλευρές του Αιγαίου. Και η ιστορία από τότε θα ήταν διαφορετική.
https://www.history-point.gr/lt-div-gt- ... -lt-div-gt

Λόρδος Ταντρίδης έγραψε: 14 Φεβ 2022, 01:39

Jimmy81 έγραψε: 08 Μαρ 2021, 23:11 Ένα ιστορικό βίντεο με επική δραματική μουσική που σε κάνει να αναθεματίζεις τους αυτοκαταστροφικούς εμφυλιολάγνους Βυζαντινούς της ύστερης περιόδου της αυτοκρατορίας. Τους ανθρώπους που μας στέρησαν την ευκαιρία να έχουμε τώρα ένα κράτος μικρή-υπερδύναμη στις δύο πλευρές τους Αιγαίου.

Το βλέπεις και συγκινείσαι αν έχεις μπει στο πνεύμα των γεγονότων. Μια μεγάλη ευκαιρία που χάθηκε βλακωδώς από τα ίδια "μας" τα λάθη.

Οφείλω να παρατηρήσω ότι οι απόγονοι αυτών των ανθρώπων δεν έχουν ένα , αλλά δύο κράτη ( τρία με την Κύπρο ) . Η διαφορά είναι ότι οι νόμιμοι κληρονόμοι τους είμαστε εμείς , οι δε πολυπληθέστεροι απόγονοι τους νομίζουν ότι ήρθαν από το … Τουράν . Καίριας σημασίας παράγοντα ήταν ότι το Ισλάμ ήταν αρκετά πιο ανεκτικό σε πολλά θέματα από την Ορθοδοξία .
Εγώ στέκομαι περήφανος σαν απόγονος ανθρώπων που έμειναν στην Καππαδοκία χίλια χρόνια κρατώντας γερά την κληρονομιά τους ενώ όλοι οι γείτονες είχαν εξισλαμισθεί - εκτουρκιστεί .
Στο ότι δεν είμαστε υπερδύναμη φταίνε οι εκλογές του 1920 μαζί με ένα σωρό πράγματα που έχουν αναλυθεί σε πολλά θέματα και επιπλέον η έλλειψη ικανών λογίων να στρέψουν τους “ Τούρκους ”!στον Ελληνισμό .

Μοιαζει σαν να ηταν αναποφευκτο το τελος της ανατολικης νεας ρωμης του κωνσταντινου, απο την ημερα που την εχτισε ο ιδιος και επειτα.

Η δυτικη πλευρα της αυτοκρατοριας που ηταν και η ριζα της για 1000 χρονια, αφεθηκε στην τυχη της σαν επαρχιακη πολη, καθοσον παιζανε τις κουμπαρες στην Κων/πολη - Ισταμπούλ οι αυτοκρατοροι με το παπαδαριο που ηταν αντιρωμαϊκο στην φυση του.

«Οποιος δεν τιμαει το σπιτι του πεφτει και τον πλακωνει». Καπηλευτηκανε το ονομα Ρωμαιος οι ανατολιτικοί ρωμαιοι πολιτες και δεν εμεινε ουτε το ονομα κωνσταντινουπολη ουτε ψευτορωμαιοι.....καλημερα, Ισταμπουλ...

Ηταν αδυνατο να ελεγχει την αχανη εκταση απο την νεα ρωμη και χασανε τον μπουσουλα οι επομενοι συνεχομενα , με μια δυο αναλαμπες, μεχρι την τελικη πτωση και αφανισμο της ανατολικης ψευτορωμης.

Προδοτης για original ρωμαιους ο κωνσταντινος που πηγε να απαξιωσει σε δευτεραντζα την μονη Ρωμη που ειχε ηδη 1000 χρονια ιστορια...

Που πας ρε κακομοιρη κωνσταντινε και απογονοι; πηρες στα χερια σου μια αυτοκρατορια με ολη την μεσογειο για εσωτερικη λιμνη και παρεδωσες διαμερισματα αντιπαροχη....

Αλλα την γλυτωνεις γιατι σε λιβανιζουν οι εχθροι της αυτοκρατοριας και σε ειπανε και μεγα.... μεγα διαμελιστη της αυτοκρατοριας επρεπε να σε λενε κανονικα....

και δεν ντρεπονται κιολας να δηλωνουν σημερα καποιοι περηφανοι απογονοι μακεδονων και ρωμαιων της κων/πολης δηθεν.... ξεχασανε το γαμησι που φαγανε οι μακεδονες απο τους ρωμαιους........ συνδρομο stocholm ..... να ειναι καποιος περηφανος απογονος μακεδονων και ταυτοχρονα να ειναι και περηφανος απογονος «ρωμαιων» επι «βυζαδιου»... θυμα που το παιζει θυτης για να μην αισθανεται μαλακας....χαχαχα

η ιστορια δικαιωνει τον ισχυρισμο..... τα φαγανε τα μουτρα τους οι wanabe ρωμαιοι, ρωμαιΐσκοι της ανατολιας και ειχανε στα χερια τους το mare nostrum και μεινανε με το οθωμανικο πουλι στο χερι...

με τις υγειες μας.... καλη χωνεψη..... μετα τα πολλα κολυβα που μας σερβιρουν οι ελληνογραφεις ιστορικοι για το τι εγινε και τις πταιει.......

το να κανεις τον πουστη με ξενο κωλο, φταιει...

wannabe ρωμαιοι....

ουστ γραικυλοι....!!!



ΥΓ. ιου, ιου,.... διονυσιακο opus dei αυτομαστιγωμα..... βελαξτε......ιου, ιου.....