Phorum.com.gr

Otto Weininger έγραψε: 01 Νοέμ 2024, 00:26

Chilloutbuddy έγραψε: 01 Νοέμ 2024, 00:17

Otto Weininger έγραψε: 31 Οκτ 2024, 23:37 Εγώ έχω θέμα με τα αεροπλάνα, παρότι έχω μπει αμέτρητες φορές.

Όμως μέχρι 3.5 ώρες το πολύ θεωρώ ότι μπορώ να αντέξω. Γι'αυτό και δεν έχω βγει εκτός Ευρώπης κλπ και όλο αναβάλλω το ταξίδι στις ΗΠΑ.

Μια φορά να κάνεις μια πτήση 12-13 ωρες γιατρεύεσαι. Τις πρωτες ώρες σου βγαίνουν όλα τα σύνδρομα, κλειστοφοβία, υψοφοβια, πιάνεσαι, σε ενοχλούν οι διπλανοί, σιχαίνεσαι ο,τι ακουμπάς, τα πάντα όλα. Αφού τα περασεις όλα αυτά από 2-3 φορές το καθένα και εξαντληθεις, τις τελευταίες ώρες είσαι πια σαν το σπίτι σου, σε φάση σηκώνεσαι κι αρχίζεις να κατεβάζεις παντελόνι για να πέσεις για ύπνο και σταματάς όταν συνειδητοποιείς που βρίσκεσαι.

Όχι, δεν κατάλαβες. Φοβάμαι τα αεροπλάνα.
Έχω νευρικότητα, όταν κουνήσει γατζώνομαι στην καρέκλα κλπ.
Εν τω μεταξύ είναι ψυχολογικό γιατί φοβάμαι στην διάρκεια της πτήσης. Απογείωση/προσγείωση στα παπαρια μου. Έχουμε κάνει ταξίδι που δεν κούνησε ούτε μια φορά και στην προσγείωση περάσαμε μέσα από καταιγίδα τρελή.
Ε, σε όλο το ταξίδι εγώ ήμουν ακίνητος και γατζωμένος, στην προσγείωση που έγινε της πουτάνας από κούνημα και τσίριζαν κάποιοι εγώ ήμουν χαλαρός και χαρουμενος και κοίταγα από το παράθυρο γιατί τελείωσε το μαρτύριο, προσγειωνομαστε.

Ναι το καταλαβαίνω, κι εγώ τα ίδια, πώς να μη φοβάσαι; Είναι τελείως αφύσικο πράγμα αυτό που κάνουμε, δεν είμαστε φτιαγμένοι για να είμαστε στον αέρα.

Εμένα εκείνο που με ηρέμησε τελικά και για πάντα είναι ότι παρατηρούσα τις αεροσυνοδούς που το κάνουν κάθε μέρα και στ'αρχίδια τους και οι αναταράξεις και όλα. Και σκέφτηκα πώς γίνεται δηλαδή αυτές οι μικροσκοπικές Ασιάτισες και είναι τόσο στ'αρχίδια τους; κάτι θα ξέρουν, άρα δεν υπάρχει λόγος κι εγώ να τρομάζω. Αλλά αυτό είναι το δικό μου μυαλό, καλώς ή κακώς έτσι λειτουργεί, το δικό σου μυαλό είναι άλλο και ό,τι και να σου πώ εγώ πρέπει να βρεις και να ακολουθήσεις τη δική του διαδικασία.

Chilloutbuddy έγραψε: 01 Νοέμ 2024, 01:17

Otto Weininger έγραψε: 01 Νοέμ 2024, 00:26

Chilloutbuddy έγραψε: 01 Νοέμ 2024, 00:17
Μια φορά να κάνεις μια πτήση 12-13 ωρες γιατρεύεσαι. Τις πρωτες ώρες σου βγαίνουν όλα τα σύνδρομα, κλειστοφοβία, υψοφοβια, πιάνεσαι, σε ενοχλούν οι διπλανοί, σιχαίνεσαι ο,τι ακουμπάς, τα πάντα όλα. Αφού τα περασεις όλα αυτά από 2-3 φορές το καθένα και εξαντληθεις, τις τελευταίες ώρες είσαι πια σαν το σπίτι σου, σε φάση σηκώνεσαι κι αρχίζεις να κατεβάζεις παντελόνι για να πέσεις για ύπνο και σταματάς όταν συνειδητοποιείς που βρίσκεσαι.

Όχι, δεν κατάλαβες. Φοβάμαι τα αεροπλάνα.
Έχω νευρικότητα, όταν κουνήσει γατζώνομαι στην καρέκλα κλπ.
Εν τω μεταξύ είναι ψυχολογικό γιατί φοβάμαι στην διάρκεια της πτήσης. Απογείωση/προσγείωση στα παπαρια μου. Έχουμε κάνει ταξίδι που δεν κούνησε ούτε μια φορά και στην προσγείωση περάσαμε μέσα από καταιγίδα τρελή.
Ε, σε όλο το ταξίδι εγώ ήμουν ακίνητος και γατζωμένος, στην προσγείωση που έγινε της πουτάνας από κούνημα και τσίριζαν κάποιοι εγώ ήμουν χαλαρός και χαρουμενος και κοίταγα από το παράθυρο γιατί τελείωσε το μαρτύριο, προσγειωνομαστε.

Ναι το καταλαβαίνω, κι εγώ τα ίδια, πώς να μη φοβάσαι; Είναι τελείως αφύσικο πράγμα αυτό που κάνουμε, δεν είμαστε φτιαγμένοι για να είμαστε στον αέρα.

Εμένα εκείνο που με ηρέμησε τελικά και για πάντα είναι ότι παρατηρούσα τις αεροσυνοδούς που το κάνουν κάθε μέρα και στ'αρχίδια τους και οι αναταράξεις και όλα. Και σκέφτηκα πώς γίνεται δηλαδή αυτές οι μικροσκοπικές Ασιάτισες και είναι τόσο στ'αρχίδια τους; κάτι θα ξέρουν, άρα δεν υπάρχει λόγος κι εγώ να τρομάζω. Αλλά αυτό είναι το δικό μου μυαλό, καλώς ή κακώς έτσι λειτουργεί, το δικό σου μυαλό είναι άλλο και ό,τι και να σου πώ εγώ πρέπει να βρεις και να ακολουθήσεις τη δική του διαδικασία.

βασικα μολις περιεγραψες τον λογο για τον οποιο μπαινουν αεροσυνοδοι ακομα και για μικρες αποστασεις.για αυτο ακριβως τις βαζουν,να τις βλεπεις και να ηρεμεις.

Είναι τελείως αφύσικο πράγμα αυτό που κάνουμε, δεν είμαστε φτιαγμένοι για να είμαστε στον αέρα.

Και να σκεφτείς οτι υπάρχουν άνθρωποι που πιστεύουν ακριβώς το αντίθετο!




Είναι φυσικό το ποδήλατο; το αυτοκίνητο; η ιστιοπλοΐα;
Τελικά σίγουρα δεν είναι μια ράτσα η ανθρωπότητα, ο,τι και να λένε οι λελούδηδες.

Imperium έγραψε: 01 Νοέμ 2024, 04:32

Είναι τελείως αφύσικο πράγμα αυτό που κάνουμε, δεν είμαστε φτιαγμένοι για να είμαστε στον αέρα.

Και να σκεφτείς οτι υπάρχουν άνθρωποι που πιστεύουν ακριβώς το αντίθετο!




Είναι φυσικό το ποδήλατο; το αυτοκίνητο; η ιστιοπλοΐα;
Τελικά σίγουρα δεν είναι μια ράτσα η ανθρωπότητα, ο,τι και να λένε οι λελούδηδες.

Ποδηλατάκηδες τύποι σας ψάχνουμε!

Feindflug έγραψε: 31 Οκτ 2024, 19:50

Nandros έγραψε: 31 Οκτ 2024, 19:27

Ερμής έγραψε: 31 Οκτ 2024, 16:39

Spoiler

Απο όσο θυμάμαι τον εαυτό μου τουλάχιστον 2-3 φορές το χρόνο ήμουν σε ένα αεροπλάνο.
Μετά όταν ενηλικιώθηκα και μπήκα ενεργά στη δουλεια, το αεροπλάνο ήταν ένα πολύ γνώριμο μέσο μιας και δουλειά, αναψυχή, οικογενειακές υποχρεώσεις ήθελαν συνεχώς αεροπορικό ταξίδι. Κοινώς τουλάχιστον μια φορά το μήνα το χρησιμοποιούσα
Εχοντας ταξιδέψει σε καμια 25αρια-30 χώρες κυρίως στην προ Ινστα εποχή, τα τελευταία χρόνια πιάνω τον εαυτό μου να έχει ξενερώσει φουλ στην ιδέα του ταξιδιού. Δεν έχω κανένα ενθουσιασμό πλέον για ταξίδι. Δε ξέρω που οφείλεται
Έκανε τον κύκλο του όλο αυτό;
Έπαθα overdose;
το οτι μεγαλώνω και έχω οικογένεια;
Ο Υπερτουρισμός έχει επιδράσει αποτρεπτικά για εμένα; Και αντίστοιχη σύγκριση ενος ταξιδιού στην εποχή προ αυτού;
Η τόσοι ταξιδιάρηδες παντού και η υπερπροβολή τους;
Ο συνδυασμός τους;

Ειδικά όσοι έχετε ταξιδέψει πολύ και ειδικά πριν την εποχή του υπερτουρισμού, σας έχει συμβεί κάτι αντίστοιχο;

Αν έχεις παιδιά αναγκαστικά κάνεις διακοπές μαζί με το υπόλοιπο κοπάδι και τρως στην μάπα τους κάφρους που καφρίζουν και στις μεγάλες πόλεις, μαζί και τους υπερπληθείς τουρίστες.
Ο πατέρας μου αγόρασε καινούργιο αυτοκίνητο το '67 και του άρεσαν τα ταξίδια. Όμως λόγω επαγγέλματος (ΕΕ) δεν είχε άδειες και μπορούσαμε να ταξιδεύουμε μόνο στις αργίες+ΣΚ. Μπορεί οι δρόμοι τότε να ήταν χάλια, αλλά είχε λιγότερα αυτοκίνητα. Κάναμε μεγάλα ταξίδια και γνωρίσαμε μεγάλο μέρος της Ελλάδας.
Εγώ δεν έχω παιδιά, πάντα έπαιρνα άδεια Μάιο και Σεπτέμβρη, γλίτωνα από τους κάφρους και έβρισκα φθηνότερη διαμονή+φαγητό.
Μου αρέσει η οδήγηση και ακόμα συνεχίζω να κάνω μεγάλα ταξίδια, παρά την ηλικία μου.
.

Τον νου σου, τύπε, γιατί έρχεται και το πιο μεγάλο ταξίδι της ζωής σου.

Για όλους έρχεται η στιγμή. Για κάποιους μπορεί να είναι πολύ νωρίτερα από οτι εύχονται στους άλλους.
.

Albrecht έγραψε: 31 Οκτ 2024, 17:06 Εγώ βάζω στόχο να δω τα 250 κορυφαία αξιοθέατα του κόσμου. Όσα μπορώ τέλος πάντων. Μου φαίνεται πιο σημαντικό από το σε πόσες χώρες έχεις πάει

Το ίδιο κάνω και ρηω


Επί του θέματος δεν τα βαριέμαι καθόλου.
Ακόμα και σε τουριστικές πατάτες σαν το Στόουν εντζ καραγουσταρα. Ο κόσμος έχει πολύ ωραία πράγματα να δεις και από το βίντεο δεν είναι το ίδιο.
Όταν εισια μέσα στην βασιλική του Αγίου Πέτρου, τον πύργο της Πίζας, το παλάτι Αλχαμπρα, την ρουμανική βουλή, κτλ καταλαβαίνεις την αρχιτεκτονική και καλλιτεχνική αξία και το τι ωραία πράγματα φτιάχνει ο άνθρωπος όταν κάθεται και δουλεύει

.
Το αεροπλάνο, μετά την εμπειρία της πρώτης φοράς, είναι απλά αναγκαίο κακό τρόπου μεταφοράς, χειρότερο από υπεραστικό λεωφορείο. Με το δεύτερο τουλάχιστον βλέπεις κάτι έξω από το τζάμι.
Ο χώρος έχει περιοριστεί, και με την πτώση των τιμών έγινε προσιτό, όχι μόνο σε σοβαρούς ταξιδιώτες, αλλά και στον κάθε αμόρφωτο/ανάγωγο/Κάρεν.
Η κρουαζιέρα δεν με τράβηξε ποτέ, ίσως επειδή έχω ταξιδέψει σαν ναυτικός τις καλές εποχές, που καθόμασταν στα λιμάνια. Έχω πάει ίσως σε 40 χώρες, σε κάποιες σε 3-4 λιμάνια και πάνω από μια φορά.
Έμεινε η καύλα της οδήγησης, για βόλτα και όχι γκαζώματα, και ειδικά πάνω στα βουνά, όπως λέει ο Πσι.

Chilloutbuddy έγραψε: 01 Νοέμ 2024, 01:17

Otto Weininger έγραψε: 01 Νοέμ 2024, 00:26 Όχι, δεν κατάλαβες. Φοβάμαι τα αεροπλάνα.
. . .

Ναι το καταλαβαίνω, κι εγώ τα ίδια, πώς να μη φοβάσαι;
. . .

Ελάτε ρε και οι δυο σας! Ντροπή, μορφωμένοι άνθρωποι, λες και δεν γνωρίζετε για την άντωση.
Μήπως είναι πιο φυσικό να τρέχουμε στην γη με 100 χλμ/ώρα ή να πλέουμε με αυτά τα σιδερένια πράγματα που βουλιάζουν στο νερό?
.

Otto Weininger έγραψε: 01 Νοέμ 2024, 00:26

Chilloutbuddy έγραψε: 01 Νοέμ 2024, 00:17

Otto Weininger έγραψε: 31 Οκτ 2024, 23:37 Εγώ έχω θέμα με τα αεροπλάνα, παρότι έχω μπει αμέτρητες φορές.

Όμως μέχρι 3.5 ώρες το πολύ θεωρώ ότι μπορώ να αντέξω. Γι'αυτό και δεν έχω βγει εκτός Ευρώπης κλπ και όλο αναβάλλω το ταξίδι στις ΗΠΑ.

Μια φορά να κάνεις μια πτήση 12-13 ωρες γιατρεύεσαι. Τις πρωτες ώρες σου βγαίνουν όλα τα σύνδρομα, κλειστοφοβία, υψοφοβια, πιάνεσαι, σε ενοχλούν οι διπλανοί, σιχαίνεσαι ο,τι ακουμπάς, τα πάντα όλα. Αφού τα περασεις όλα αυτά από 2-3 φορές το καθένα και εξαντληθεις, τις τελευταίες ώρες είσαι πια σαν το σπίτι σου, σε φάση σηκώνεσαι κι αρχίζεις να κατεβάζεις παντελόνι για να πέσεις για ύπνο και σταματάς όταν συνειδητοποιείς που βρίσκεσαι.

Όχι, δεν κατάλαβες. Φοβάμαι τα αεροπλάνα.
Έχω νευρικότητα, όταν κουνήσει γατζώνομαι στην καρέκλα κλπ.
Εν τω μεταξύ είναι ψυχολογικό γιατί φοβάμαι στην διάρκεια της πτήσης. Απογείωση/προσγείωση στα παπαρια μου. Έχουμε κάνει ταξίδι που δεν κούνησε ούτε μια φορά και στην προσγείωση περάσαμε μέσα από καταιγίδα τρελή.
Ε, σε όλο το ταξίδι εγώ ήμουν ακίνητος και γατζωμένος, στην προσγείωση που έγινε της πουτάνας από κούνημα και τσίριζαν κάποιοι εγώ ήμουν χαλαρός και χαρουμενος και κοίταγα από το παράθυρο γιατί τελείωσε το μαρτύριο, προσγειωνομαστε.

Τα περισσότερα δυστυχήματα συμβαίνουν κατά την απογείωση ή κατά την προσγείωση.

Τώρα βέβαια, αν το δούμε από άλλη οπτική, εγώ δεν είμαι της άποψης ότι "ο προορισμός είναι το ταξίδι". Δηλαδή δεν θα μου έλειπε το ταξίδι αυτό καθεαυτό αν μπορούσα να τηλεμεταφερθώ σε κάποια σημεία που θα ήθελα να δω. Και ούτε θα ήθελα να μείνω εκεί μόνο 7-10-15 μέρες, όπως γίνεται στα περισσότερα ταξίδια αναψυχής. Το ιδανικό θα ήταν να μένω πχ 3 μήνες σε ένα μέρος, και εκεί να έκανα σχετικά μικρές εξερευνητικές εκδρομές γύρω από τη βάση μου όποτε ήθελα. Μετά από 3 μήνες θα πήγαινα κάπου αλλού.

Leporello έγραψε: 01 Νοέμ 2024, 09:26

Otto Weininger έγραψε: 01 Νοέμ 2024, 00:26

Chilloutbuddy έγραψε: 01 Νοέμ 2024, 00:17
Μια φορά να κάνεις μια πτήση 12-13 ωρες γιατρεύεσαι. Τις πρωτες ώρες σου βγαίνουν όλα τα σύνδρομα, κλειστοφοβία, υψοφοβια, πιάνεσαι, σε ενοχλούν οι διπλανοί, σιχαίνεσαι ο,τι ακουμπάς, τα πάντα όλα. Αφού τα περασεις όλα αυτά από 2-3 φορές το καθένα και εξαντληθεις, τις τελευταίες ώρες είσαι πια σαν το σπίτι σου, σε φάση σηκώνεσαι κι αρχίζεις να κατεβάζεις παντελόνι για να πέσεις για ύπνο και σταματάς όταν συνειδητοποιείς που βρίσκεσαι.

Όχι, δεν κατάλαβες. Φοβάμαι τα αεροπλάνα.
Έχω νευρικότητα, όταν κουνήσει γατζώνομαι στην καρέκλα κλπ.
Εν τω μεταξύ είναι ψυχολογικό γιατί φοβάμαι στην διάρκεια της πτήσης. Απογείωση/προσγείωση στα παπαρια μου. Έχουμε κάνει ταξίδι που δεν κούνησε ούτε μια φορά και στην προσγείωση περάσαμε μέσα από καταιγίδα τρελή.
Ε, σε όλο το ταξίδι εγώ ήμουν ακίνητος και γατζωμένος, στην προσγείωση που έγινε της πουτάνας από κούνημα και τσίριζαν κάποιοι εγώ ήμουν χαλαρός και χαρουμενος και κοίταγα από το παράθυρο γιατί τελείωσε το μαρτύριο, προσγειωνομαστε.

Τα περισσότερα δυστυχήματα συμβαίνουν κατά την απογείωση ή κατά την προσγείωση.

Μην του τα λες αυτά βρε του ανθρώπου
Δεν φτάνει που φοβάται όσο είναι στον αέρα και ηρεμεί για λίγο, να του το στερήσουμε και αυτό;

Ο φόβος είναι φόβος. Είναι πολύ δύσκολο να εκλογικευτεί.

Υπάρχουν σεμινάρια αεροφοβίας στην Κύπρο. Κοιτάξτε αν υπάρχουν παρόμοια και στην Ελλάδα. Είσαι στην πτήση με εκπαιδευτή και ψυχολόγους. Μόνο όταν αντιμετωπίζουν τις φοβίες μας γίνονται σταδιακά πιο αδύναμες, αν και όπως το περιγράφει ο Όττο, δεν το βλέπω να έχει χοντρό θέμα. Αρκετοί από εμάς σε αναταράξεις χεζόμαστε, και ας ταξιδεύουμε συχνά. Είναι το συναίσθημα ότι στον αέρα, οι επιβάτες δεν έχουν κανένα έλεγχο. Και είναι διαφορετικό και με το να είσαι συνοδηγός σε αμάξι. Γιατί εκεί βλέπεις τουλάχιστον τι γίνεται. Στον αέρα δεν ξέρεις τι υπάρχει μπροστά/πίσω, ούτε τι συμβαίνει στο πιλοτήριο. Θέλω να πω, είναι λογικός φόβος.

Leporello έγραψε: 01 Νοέμ 2024, 09:26

Otto Weininger έγραψε: 01 Νοέμ 2024, 00:26

Chilloutbuddy έγραψε: 01 Νοέμ 2024, 00:17
Μια φορά να κάνεις μια πτήση 12-13 ωρες γιατρεύεσαι. Τις πρωτες ώρες σου βγαίνουν όλα τα σύνδρομα, κλειστοφοβία, υψοφοβια, πιάνεσαι, σε ενοχλούν οι διπλανοί, σιχαίνεσαι ο,τι ακουμπάς, τα πάντα όλα. Αφού τα περασεις όλα αυτά από 2-3 φορές το καθένα και εξαντληθεις, τις τελευταίες ώρες είσαι πια σαν το σπίτι σου, σε φάση σηκώνεσαι κι αρχίζεις να κατεβάζεις παντελόνι για να πέσεις για ύπνο και σταματάς όταν συνειδητοποιείς που βρίσκεσαι.

Όχι, δεν κατάλαβες. Φοβάμαι τα αεροπλάνα.
Έχω νευρικότητα, όταν κουνήσει γατζώνομαι στην καρέκλα κλπ.
Εν τω μεταξύ είναι ψυχολογικό γιατί φοβάμαι στην διάρκεια της πτήσης. Απογείωση/προσγείωση στα παπαρια μου. Έχουμε κάνει ταξίδι που δεν κούνησε ούτε μια φορά και στην προσγείωση περάσαμε μέσα από καταιγίδα τρελή.
Ε, σε όλο το ταξίδι εγώ ήμουν ακίνητος και γατζωμένος, στην προσγείωση που έγινε της πουτάνας από κούνημα και τσίριζαν κάποιοι εγώ ήμουν χαλαρός και χαρουμενος και κοίταγα από το παράθυρο γιατί τελείωσε το μαρτύριο, προσγειωνομαστε.

Τα περισσότερα δυστυχήματα συμβαίνουν κατά την απογείωση ή κατά την προσγείωση.

Το ξέρω, γι'αυτό λέω ότι είναι καθαρά ψυχολογικό το θέμα μιας και έχω κάνει κάτι προσγειώσεις που θα έκαναν τους περισσότερους φανατικούς χριστιανούς σε 1 δευτερόλεπτο και εμένα αν μου μετραγες τους παλμούς θα ήταν σαν να κοιμάμαι με ηρεμιστικό.
Σχεδόν "απολάμβανα" την φάση.

Otto Weininger έγραψε: 01 Νοέμ 2024, 10:25

Leporello έγραψε: 01 Νοέμ 2024, 09:26

Otto Weininger έγραψε: 01 Νοέμ 2024, 00:26

Όχι, δεν κατάλαβες. Φοβάμαι τα αεροπλάνα.
Έχω νευρικότητα, όταν κουνήσει γατζώνομαι στην καρέκλα κλπ.
Εν τω μεταξύ είναι ψυχολογικό γιατί φοβάμαι στην διάρκεια της πτήσης. Απογείωση/προσγείωση στα παπαρια μου. Έχουμε κάνει ταξίδι που δεν κούνησε ούτε μια φορά και στην προσγείωση περάσαμε μέσα από καταιγίδα τρελή.
Ε, σε όλο το ταξίδι εγώ ήμουν ακίνητος και γατζωμένος, στην προσγείωση που έγινε της πουτάνας από κούνημα και τσίριζαν κάποιοι εγώ ήμουν χαλαρός και χαρουμενος και κοίταγα από το παράθυρο γιατί τελείωσε το μαρτύριο, προσγειωνομαστε.

Τα περισσότερα δυστυχήματα συμβαίνουν κατά την απογείωση ή κατά την προσγείωση.

Το ξέρω, γι'αυτό λέω ότι είναι καθαρά ψυχολογικό το θέμα μιας και έχω κάνει κάτι προσγειώσεις που θα έκαναν τους περισσότερους φανατικούς χριστιανούς σε 1 δευτερόλεπτο και εμένα αν μου μετραγες τους παλμούς θα ήταν σαν να κοιμάμαι με ηρεμιστικό.
Σχεδόν "απολάμβανα" την φάση.

Δεν έχεις πετύχει ποτέ αεροσυνοδό να δένεται και να κάνει το σταυρό της, γιαυτο το λες

Εν τω μεταξύ ο ίδιος τύπος που δεν την παλεύει κάστανο στο αεροπλάνο, ταξιδεύει με 10 μποφόρ και ενώ εσυ ξερνάς δίπλα του αυτός τρώει σαπιογκουντις σαν να μη συμβαίνει τίποτα.

Leporello έγραψε: 01 Νοέμ 2024, 09:26

Otto Weininger έγραψε: 01 Νοέμ 2024, 00:26

Chilloutbuddy έγραψε: 01 Νοέμ 2024, 00:17
Μια φορά να κάνεις μια πτήση 12-13 ωρες γιατρεύεσαι. Τις πρωτες ώρες σου βγαίνουν όλα τα σύνδρομα, κλειστοφοβία, υψοφοβια, πιάνεσαι, σε ενοχλούν οι διπλανοί, σιχαίνεσαι ο,τι ακουμπάς, τα πάντα όλα. Αφού τα περασεις όλα αυτά από 2-3 φορές το καθένα και εξαντληθεις, τις τελευταίες ώρες είσαι πια σαν το σπίτι σου, σε φάση σηκώνεσαι κι αρχίζεις να κατεβάζεις παντελόνι για να πέσεις για ύπνο και σταματάς όταν συνειδητοποιείς που βρίσκεσαι.

Όχι, δεν κατάλαβες. Φοβάμαι τα αεροπλάνα.
Έχω νευρικότητα, όταν κουνήσει γατζώνομαι στην καρέκλα κλπ.
Εν τω μεταξύ είναι ψυχολογικό γιατί φοβάμαι στην διάρκεια της πτήσης. Απογείωση/προσγείωση στα παπαρια μου. Έχουμε κάνει ταξίδι που δεν κούνησε ούτε μια φορά και στην προσγείωση περάσαμε μέσα από καταιγίδα τρελή.
Ε, σε όλο το ταξίδι εγώ ήμουν ακίνητος και γατζωμένος, στην προσγείωση που έγινε της πουτάνας από κούνημα και τσίριζαν κάποιοι εγώ ήμουν χαλαρός και χαρουμενος και κοίταγα από το παράθυρο γιατί τελείωσε το μαρτύριο, προσγειωνομαστε.

Τα περισσότερα δυστυχήματα συμβαίνουν κατά την απογείωση ή κατά την προσγείωση.

Τον κατεστρεψες τον άνθρωπο τώρα...