Εχετε ξενερώσει και εσείς με τα ταξίδια;

[Ερμής]

Απο όσο θυμάμαι τον εαυτό μου τουλάχιστον 2-3 φορές το χρόνο ήμουν σε ένα αεροπλάνο.
Μετά όταν ενηλικιώθηκα και μπήκα ενεργά στη δουλεια, το αεροπλάνο ήταν ένα πολύ γνώριμο μέσο μιας και δουλειά, αναψυχή, οικογενειακές υποχρεώσεις ήθελαν συνεχώς αεροπορικό ταξίδι. Κοινώς τουλάχιστον μια φορά το μήνα το χρησιμοποιούσα
Εχοντας ταξιδέψει σε καμια 25αρια-30 χώρες κυρίως στην προ Ινστα εποχή, τα τελευταία χρόνια πιάνω τον εαυτό μου να έχει ξενερώσει φουλ στην ιδέα του ταξιδιού. Δεν έχω κανένα ενθουσιασμό πλέον για ταξίδι. Δε ξέρω που οφείλεται
Έκανε τον κύκλο του όλο αυτό;
Έπαθα overdose;
το οτι μεγαλώνω και έχω οικογένεια;
Ο Υπερτουρισμός έχει επιδράσει αποτρεπτικά για εμένα; Και αντίστοιχη σύγκριση ενος ταξιδιού στην εποχή προ αυτού;
Η τόσοι ταξιδιάρηδες παντού και η υπερπροβολή τους;
Ο συνδυασμός τους;

Ειδικά όσοι έχετε ταξιδέψει πολύ και ειδικά πριν την εποχή του υπερτουρισμού, σας έχει συμβεί κάτι αντίστοιχο;

[Albrecht]

Καταρχάς λες ότι ήταν κυρίως για επαγγελματικούς λόγους οπότε μπορεί απλά να μην το χαιροσουν εξ αρχής και να εκανες αγγαρεία. 25- 30 χώρες δεν είναι τίποτα για κάποιον σοβαρό traveller. Εγώ έχω πάει σε 20 και θεωρώ τον εαυτό μου νεογνό.
Επίσης μπορεί να το έκανες μια εποχή που το έκαναν λίγοι και έκανες τη διαφορά . Τώρα που είναι χόμπι/εθισμός για πολλους και δεν κανεις τη διαφορα δε βρίσκεις νοημα.
Υποθέσεις κάνω.
Πάντως δε νομίζω ότι για κάποιον που γουστάρει ταξίδια υπάρχει κορεσμός αφού στο μυαλό του οι καλύτεροι προορισμοί είναι αυτοί που δεν έχει επισκεφτεί ακόμα.

[Ερμής]

Καταρχάς λες ότι ήταν κυρίως για επαγγελματικούς λόγους οπότε μπορεί απλά να μην το χαιροσουν εξ αρχής και να εκανες αγγαρεία. 25- 30 χώρες δεν είναι τίποτα για κάποιον σοβαρό traveller. Εγώ έχω πάει σε 20 και θεωρώ τον εαυτό μου νεογνό.
Επίσης μπορεί να το έκανες μια εποχή που το έκαναν λίγοι και έκανες τη διαφορά . Τώρα που είναι χόμπι/εθισμός για πολλους και δεν κανεις τη διαφορα δε βρίσκεις νοημα.
Υποθέσεις κάνω.
Πάντως δε νομίζω ότι για κάποιον που γουστάρει ταξίδια υπάρχει κορεσμός αφού στο μυαλό του οι καλύτεροι προορισμοί είναι αυτοί που δεν έχει επισκεφτεί ακόμα.

Τις περισσότερες φορές καθόμουν μερικές μέρες ακόμη για αναψυχή.
Δεν ειπα πως ειμαι σοβαρος τραβελερ, απλά έχω δει δυο τρια πραγματάκια απο τις εποχές που δεν έπαιζαν ακόμη οι ψηφιακές μηχανες σε αφθονία.
Το μπολνταρισμένο το έχω σκεφτεί και εγώ μηπως παίζει υποσυνείδητα.
Απο την άλλη μαρέσει πάρα πολύ να ταξιδεύω οδικώς στην Ελλάδα και ειδικά την ορεινή χώρα σε πολύ μικρά χωριά και οικισμούς.

ένα παράδειγμα του οτι ίσως έχει επιδράσει πάρα πολύ αρνητικά ο υπερτουρισμός.
Το 2006 πήγα πορτογαλία, ήταν ένα πολύ όμορφο ταξίδι, μια πολύ ωραία εμπειρία, η Λισαβόνα μπορεί να μην είχε την ομορφιά της Πράγα πχ αλλά ειχε μια γοητεία άλλο πράγμα.
Έτυχε να την επισκεφτω για λίγο μετά τον Κοβιντ.
Είδα μια γυφτοτουριστική μηχανη, χαρακτήρας μηδέν.

[Albrecht]

Εγώ βάζω στόχο να δω τα 250 κορυφαία αξιοθέατα του κόσμου. Όσα μπορώ τέλος πάντων. Μου φαίνεται πιο σημαντικό από το σε πόσες χώρες έχεις πάει

[enaon]

μόνο αν εχεις πάει ταξίδια πρίν το 1990 μετράει, μετά εγιναν ολα τρε μπανάλ, της σειράς, πολυ στενάχωρο, αλλα ειναι η πραγματικότητα.


ρε τον Ερμή

[ΓΑΛΗ]

Απο όσο θυμάμαι τον εαυτό μου τουλάχιστον 2-3 φορές το χρόνο ήμουν σε ένα αεροπλάνο.
Μετά όταν ενηλικιώθηκα και μπήκα ενεργά στη δουλεια, το αεροπλάνο ήταν ένα πολύ γνώριμο μέσο μιας και δουλειά, αναψυχή, οικογενειακές υποχρεώσεις ήθελαν συνεχώς αεροπορικό ταξίδι. Κοινώς τουλάχιστον μια φορά το μήνα το χρησιμοποιούσα
Εχοντας ταξιδέψει σε καμια 25αρια-30 χώρες κυρίως στην προ Ινστα εποχή, τα τελευταία χρόνια πιάνω τον εαυτό μου να έχει ξενερώσει φουλ στην ιδέα του ταξιδιού. Δεν έχω κανένα ενθουσιασμό πλέον για ταξίδι. Δε ξέρω που οφείλεται
Έκανε τον κύκλο του όλο αυτό;
Έπαθα overdose;
το οτι μεγαλώνω και έχω οικογένεια;
Ο Υπερτουρισμός έχει επιδράσει αποτρεπτικά για εμένα; Και αντίστοιχη σύγκριση ενος ταξιδιού στην εποχή προ αυτού;
Η τόσοι ταξιδιάρηδες παντού και η υπερπροβολή τους;
Ο συνδυασμός τους;

Ειδικά όσοι έχετε ταξιδέψει πολύ και ειδικά πριν την εποχή του υπερτουρισμού, σας έχει συμβεί κάτι αντίστοιχο;

Όχι, δεν έχει σχέση ο υπερτουρισμός για αμιγώς πρακτικούς λόγους με τα "ταξίδια". Δεν έχει καν σχέση με την περαιτέρω εμπειρία για την πιο σαφή άποψη του κάθε "λαού" σε αμιγώς ταξιδιωτικές εμπειρίες.

Αν το δεις αντίστροφα, δηλαδή το κατά πόσον ο κάθε τουρίστας ή εποχιακός φοιτητής ή εργαζόμενος ξένος αποκτά συνολική αντίληψη για την Ελλάδα, θα καταλάβεις τι εννοώ.

Αυτό που θέλω να πω είναι ότι ακόμη και οι περισσότεροι "ταξιδιώτες" δεν έχουν καταλάβει χριστό από όσα τους ελκύουν ως προσωπικά και όχι ως τουριστικά δρώμενα. Όσοι γουστάρουν το κάτι παραπάνω, πέραν του επιμορφωτικού ή
αμιγώς επαγγελματικού πεδίου, επιλέγουν τη χ ή ψ χώρα ως μόνιμη διαμονή.

[ΓΑΛΗ]

Προτείνω μια επαρκώς απλή αλλά σαφή απάντηση στο ερώτημα.

Πόσοι Έλληνες ή ξένοι ταξιδιώτες, επιλέγουν ως συνταξιούχοι την Ελλάδα ή άλλες χώρες, που έχουν συγκινήσει περιστασιακά το θυμικό τους όταν ταξίδευαν;

[micmic]

Ανάλογα το ταξίδι. Για μένα το να πάω σε μια πόλη που στριμώχνονται τουρίστες για να δουν καθεδρικούς, μουσεία, πλατείες, παλάτια κτλ... είναι μάλλον βαρετό. Δηλαδή βασικά όλα τα ανθρώπινα δημιουργήματα μου φαίνονται κάπως βαρετά. Εντάξει, να δεις ένα ωραίο αρχιτεκτονικό έργο από κοντά... πόσο πια παραπάνω θα το ευχαριστηθείς από μια φωτογραφία ή από ένα βίντεο ξενάγησης στο youtube; Ή να πας σε μια πόλη και να γυρνάς σε εστιατόρια, καφέ, κλάμπ κτλ... πόσο εντυπωσιακό θα είναι αν δεν πρόκειται για κάποιες περιοχές που έχουν εντελώς διαφορετική κουλτούρα;

Από την άλλη, θα μπορούσα άνετα να περάσω μερικά χρονάκια στο Serengeti μένοντας σε σκηνή. Δεν υπάρχει περίπτωση ποτέ να βαρεθώ τα πάρκα της Αφρικής. Οπότε, όλα είναι θέμα γούστου.

[Allah]

Απο όσο θυμάμαι τον εαυτό μου τουλάχιστον 2-3 φορές το χρόνο ήμουν σε ένα αεροπλάνο.
Μετά όταν ενηλικιώθηκα και μπήκα ενεργά στη δουλεια, το αεροπλάνο ήταν ένα πολύ γνώριμο μέσο μιας και δουλειά, αναψυχή, οικογενειακές υποχρεώσεις ήθελαν συνεχώς αεροπορικό ταξίδι. Κοινώς τουλάχιστον μια φορά το μήνα το χρησιμοποιούσα
Εχοντας ταξιδέψει σε καμια 25αρια-30 χώρες κυρίως στην προ Ινστα εποχή, τα τελευταία χρόνια πιάνω τον εαυτό μου να έχει ξενερώσει φουλ στην ιδέα του ταξιδιού. Δεν έχω κανένα ενθουσιασμό πλέον για ταξίδι. Δε ξέρω που οφείλεται
Έκανε τον κύκλο του όλο αυτό;
Έπαθα overdose;
το οτι μεγαλώνω και έχω οικογένεια;
Ο Υπερτουρισμός έχει επιδράσει αποτρεπτικά για εμένα; Και αντίστοιχη σύγκριση ενος ταξιδιού στην εποχή προ αυτού;
Η τόσοι ταξιδιάρηδες παντού και η υπερπροβολή τους;
Ο συνδυασμός τους;

Ειδικά όσοι έχετε ταξιδέψει πολύ και ειδικά πριν την εποχή του υπερτουρισμού, σας έχει συμβεί κάτι αντίστοιχο;

Ένα πράγμα που έχει αλλάξει πάρα πολύ από τα τέλη της δεκαετίας του 90 που άρχισα να ταξιδεύω, είναι το αεροπορικό ταξίδι ως εμπειρία. Έχει γίνει εξαιρετικά δυσάρεστο. Τα αεροπλάνα έχουν γίνει ιπτάμενα ΚΤΕΛ.

Φυσικά και έχει σχέση ο υπερτουρισμός. Όλη η τουριστική βιομηχανία άλλαξε το μοντέλο λειτουργίας της, και μετατόπισε την έμφαση από την ποιότητα στην ποσότητα. Βγάζουν λεφτά διασφαλίζοντας ότι μπορεί να ταξιδέψει ακόμα και η κουτσή Μαρία, η οποία ανάθεμα κι αν κατάλαβε κάτι από τον τόπο που επισκέφτηκε. Πάνε, τρώνε, πίνουν, φωτογραφίζουν, ποστάρουν στο ίνστα και γυρνάνε σπίτι τους. Και είναι παντού, και μαγαρίζουν όπου πάνε, δηλαδή παντού.

Επίσης όλοι οι προορισμοί τείνουν να γίνουν ίδιοι, το ίδιο και τα καταλύματά τους. Πας κάπου, το οποίο κάπου θα μπορούσε να είναι οπουδήποτε. Και αναρωτιέσαι αν άξιζε τον κόπο, τον χρόνο και τα έξοδα.

Με άλλα λόγια, δεν συμβαίνει μόνο σε σένα, και ναι, είναι συνδυασμός όλων αυτών που παραθέτεις.

[ΓΑΛΗ]

Επίσης όλοι οι προορισμοί τείνουν να γίνουν ίδιοι, το ίδιο και τα καταλύματά τους. Πας κάπου, το οποίο κάπου θα μπορούσε να είναι οπουδήποτε. Και αναρωτιέσαι αν άξιζε τον κόπο, τον χρόνο και τα έξοδα.

Με άλλα λόγια, δεν συμβαίνει μόνο σε σένα, και ναι, είναι συνδυασμός όλων αυτών που παραθέτεις.

Ισχύει ακόμη και για περιπτώσεις που είναι πληρωμένα από άλλους τα έξοδα.

Μια από τα ίδια, γενικώς.

[enaon]

Ένα πράγμα που έχει αλλάξει πάρα πολύ από τα τέλη της δεκαετίας του 90 που άρχισα να ταξιδεύω

τελη του 90; Τοτε δεν υπηρχαν ταξίδια πλεον, πήγαινε και ο κουτσός γιώργος, φωναζες "ρε μαλάκα" στην κεντρική πλατεία της πολης που ήσουν και ακουγες "ελα, τι;" απο 10 πλευρές.

Δυστυχως τα αληθινά ταξίδια ταξίδια σταμάτησαν να υπάρχουν πριν το 1990, οπως οι πίτσες, αδικία για μερικά δισεκατομμύρια ανθρώπων που δεν πρόλαβαν να πανε ουτε ενα, αλλα τι να κανουμε;

[ΓΑΛΗ]

Γενικώς, τα "ταξίδια" που είχαν κάποια σχεδόν επική ή ποιητική προσέγγιση στο παρελθόν είναι πλέον μια τέρμα κυρπαντελίδικη άποψη ως κατιτίς το εξαιρετικόν.

Ειδικώς από τύπους που δεν έχουν ιδέα από ταξιδιωτικές και όχι μόνον εμπΥρίες στην Ελλάδα.

[micmic]

Ειδικά τα περισσότερα μουσεία είναι εντελώς ξεπερασμένα από την εποχή. Πας και βλέπεις πχ έναν πίνακα ή ένα γλυπτό ή ένα κόσμημα με 30 άτομα πάνω απ'το κεφάλι σου, συχνά μέσα από ένα γυαλί ή από απόσταση, και διαβάζεις βιαστικά ένα κειμενάκι που σου εξηγεί πέντε πράγματα, και όλα αυτά πρέπει να τα κάνεις και σχετικά γρήγορα αν θες να δεις τέλος πάντων ένα έστω λογικό κομμάτι του μουσείου μέσα σε 1-2 μέρες. Τη στιγμή κατά την οποία στο σπίτι θα είχες πρόσβαση σε εικόνα με τεράστια λεπτομέρεια, πολλές φορές 3D, και άπειρες πληροφορίες για να εντρυφήσεις όσο θέλεις.

Δεν είναι όλα τα μουσεία και όλα τα εκθέματα τόσο flat βέβαια, αλλά τα περισσότερα είναι.

[Κόκκορας]

Ανάλογα το ταξίδι. Για μένα το να πάω σε μια πόλη που στριμώχνονται τουρίστες για να δουν καθεδρικούς, μουσεία, πλατείες, παλάτια κτλ... είναι μάλλον βαρετό. Δηλαδή βασικά όλα τα ανθρώπινα δημιουργήματα μου φαίνονται κάπως βαρετά. Εντάξει, να δεις ένα ωραίο αρχιτεκτονικό έργο από κοντά... πόσο πια παραπάνω θα το ευχαριστηθείς από μια φωτογραφία ή από ένα βίντεο ξενάγησης στο youtube; Ή να πας σε μια πόλη και να γυρνάς σε εστιατόρια, καφέ, κλάμπ κτλ... πόσο εντυπωσιακό θα είναι αν δεν πρόκειται για κάποιες περιοχές που έχουν εντελώς διαφορετική κουλτούρα;

Από την άλλη, θα μπορούσα άνετα να περάσω μερικά χρονάκια στο Serengeti μένοντας σε σκηνή. Δεν υπάρχει περίπτωση ποτέ να βαρεθώ τα πάρκα της Αφρικής. Οπότε, όλα είναι θέμα γούστου.

ετσι ειναι προγραμματισμενος ο ανθρωπος,να χαιρεται στη φυση,κατι παιζει με το chipακι

[ΓΑΛΗ]

Ειδικά τα περισσότερα μουσεία είναι εντελώς ξεπερασμένα από την εποχή. Πας και βλέπεις πχ έναν πίνακα ή ένα γλυπτό ή ένα κόσμημα με 30 άτομα πάνω απ'το κεφάλι σου, συχνά μέσα από ένα γυαλί ή από απόσταση, και διαβάζεις βιαστικά ένα κειμενάκι που σου εξηγεί πέντε πράγματα, και όλα αυτά πρέπει να τα κάνεις και σχετικά γρήγορα αν θες να δεις τέλος πάντων ένα έστω λογικό κομμάτι του μουσείου μέσα σε 1-2 μέρες. Τη στιγμή κατά την οποία στο σπίτι θα είχες πρόσβαση σε εικόνα με τεράστια λεπτομέρεια, πολλές φορές 3D, και άπειρες πληροφορίες για να εντρυφήσεις όσο θέλεις.

Δεν είναι όλα τα μουσεία και όλα τα εκθέματα τόσο flat βέβαια, αλλά τα περισσότερα είναι.

Κι αυτό ισχύει. Μπορεί ο οποιοσδήποτε που δεν έχει επισκεφθεί ποτέ κάποιο μουσείο να έχει πιο σαφή γνώση για την ιστορία του κάθε εκθέματος.