Ερμής έγραψε: 10 Οκτ 2020, 10:50
Ποιος το απέφευγε από παλια; Ο πιο συνηθισμένος μεζές στα καφενεία του Πειραιά και των νησιών ήταν μια μαριδα/γαυρος/αθερινα και φέτα. Όπως επίσης και οι γαρίδες σαγανάκι.
Μήπως εννοείς το αυγό με τα θαλασσινα; εκεί ίσως.
Το λέει και το τραγούδι:
Αυτό πάλι δεν ξέρω από που προκύπτει.Δηλαδή δεν τρώμε μαγιονέζα (=ωμό αυγό με σπορέλαιο) με το ψάρι;
Ακριβως.
Τη μαγιονέζα την έχω αφαιρέσει από το μυαλό μου, δε μ'αρέσει.
"Chiedi a un bambino di disegnare una macchina e sicuramente la farà rossa"
ΑΛΟΓΟΜΟΥΡΗΣ έγραψε: 10 Οκτ 2020, 21:24ούτε 'γω
πάντα βάζω τυρί στα μακαρόνια, ακόμη κι όταν έχουν θαλασσινά
Δεν έχω αντιρρήσεις περί ορέξεως. Του καθενός το στομάχι είναι περιουσία του. Π.χ. έχω φάει στην Μαδρίτη ψάρι σε πήλινο, κοκκινιστό, με τυρί ψημένο από πάνω.
Cecily Anne έγραψε: 10 Οκτ 2020, 21:07
Το ζυμαρικό δεν είναι πλήρης τροφή και είναι απολύτως συνοδευτικό και μόνο. Ηλίθιο είναι να έχεις το ζυμαρικό σαν πλήρη τροφή. Πιο άκυρες, κενές θερμίδες δεν βρίσκεις, εκτός και αν είναι τίποτα ολικής, ρεβυθιού, φακής κλπ.
είμεθα αντιθέτου ιδεολογίας
άπαξ του δεκαπενθημέρου, για βασική τροφή παρασκευάζεται φάβα και μόνον φάβα (μετά καραμελωμένων κρεμμυδοπράσων και προσθήκης κούρι - σανσκριτικά curry)
εκ Λήμνου, ουχί οποία-οποία Spoiler
Σαλαμούσας, δοκιμάστε υπεύθυνα
Tα ζυμαρικά λέω, αξίζουν μόνο, αν ειναι φτιαγμενα από όσπριο ή ολικής. Δεν ξέρω πού κολλάνε οι φάβες.
“I ought to of shot that dog myself, George. I shouldn't ought to of let no stranger shoot my dog.”