Juno έγραψε: 01 Οκτ 2019, 17:48
Giorgos 574 έγραψε: 01 Οκτ 2019, 17:27
Juno έγραψε: 01 Οκτ 2019, 17:23
Η συζήτηση του νήματος ξεκίνησε για τις γλώσσες. Μάθε να διαβάζεις ελληνικά και τα ξαναλέμε.
Τη συζήτηση μου με τον Καλαβρια για τους αδελφούς Ζάππα εννοούσα
Επίσης μάθε να κάνεις παραθέσεις, τρομάζεις τον κόσμο.
Δώσε link του διαλόγου να γελάσω λίγο.
Και να ρωτήσω τώρα γιατί ό,τι και να διαβάσω οι ερωτήσεις είναι αυτές: αν οι αδελφοί Ζάππα από το Λάμποβο της Βορείου Ηπείρου, ήταν Αλβανοί γιατί έχτισαν το Ζάππειο στην Αθήνα και όχι στα Τίρανα; Γιατί πολέμησαν για ελεύθερη Ελλάδα και όχι για ελεύθερη Αλβανία; Γιατί χρηματοδότησαν την εκπαίδευση Ελλήνων, κατασκεύασαν παρθεναγωγεία και ορφανοτροφεία σε περιοχές με ελληνικό πληθυσμό και έκαναν δωρεές στην Εθνική Βιβλιοθήκη, την Ακαδημία Αθηνών, το Ωδείο, το Πολυτεχνείο, το Εθνικό Αρχαιολογικό Μουσείο και το Εθνικό Πανεπιστήμιο Αθηνών και όχι των Τιράνων;
Γιατί οι περισσότεροι Αλβανοί ορθόδοξοι είχαν ελληνική συνείδηση παλαιότερα.
Μπερατι:
Μαρτυρία τους Αλβανούς χριστιανους του Μπερατίου από τον Τουρκαλβανο Εκρεμ Μπέη Βλόρα, 1908:
«Παράλληλα με την επίσκεψη μου στο τουρκικό σχολείο ινταντιγιέ, επισκέφτηκα επίσης το κύριο ελληνικό σχολείο. Αυτό μου έδωσε μία ευκαιρία να ελέγξω τις προσπάθειες των σημερινών Ελλήνων να εκπολιτίσουν τους αγροίκους και βάρβαρους Αλβανούς. Ο οδηγός μου ήταν ο Έλληνας Πρόξενος. Το σχολείο είναι σε ένα μεγάλο, αρκετά ρημαγμένο σπίτι στη γειτονιά Mangalem. Είναι το αντίστοιχο του εξατάξιου γυμνάσιου. Επιπλέον, το Μπεράτι έχει οκτώ δημοτικά ελληνικά σχολεία – τέσσερα για αγόρια και τέσσερα για κορίτσια. Το γυμνάσιο λειτουργεί για περισσότερο από τριάντα χρόνια και είναι το πρώτο ίδρυμα του είδους του που έχει χτιστεί στο σαντζάκι του Μπερατίου. Εβδομήντα με ογδόντα αγόρια διδάσκονται εδώ χωρίς δίδακτρα, αφού τα έξοδα καλύπτονται από την Ένωση για τη Διάδοση της Ελληνικής Γλώσσας στην Αθήνα. Οι δάσκαλοι διορίζονται κυρίως από τον μητροπολίτη και πληρώνονται απ’ την Αθήνα. Η εκκλησία έχει επιβάλλει έναν μικρό φόρο στον πληθυσμό, στο επίπεδο των δέκα πιάστρων (δύο κορώνες) ετησίως, τις οποίες συλλέγει ο subashi, συχνά μόνο από τους πλουσιότερους. Είναι για την πληρωμή των μισθών των ιερέων, αλλά το μεγαλύτερο μέρος καταλήγει στο θησαυροφυλάκιο της ελληνικής σχολικής ένωσης στην Αθήνα. Πρέπει να πω ότι η διδασκαλία σε αυτό το σχολείο και στα άλλα κρατικά ελληνικά σχολεία είναι καλύτερη σχεδόν σε όλα από αυτή στο τουρκικό σχολείο. Οι Έλληνες έχουν δουλέψει αφοσιωμένοι επιμελώς για δεκαετίες, ακολουθώντας σταθερούς στόχους, με την πρόθεση αφομοίωσης του πληθυσμού. Οποιοσδήποτε δεν είναι πεπεισμένος από τη δικιά μου ερμηνεία των προθέσεων και των αποτελεσμάτων αυτής της “εκπολιτιστικής και σχολαστικής” δουλειάς, θα έπρεπε να έρθει στο Μπεράτι το απόγευμα, όταν τα παιδιά – όλοι Αλβανοί – φεύγουν από το σχολείο, ενώ τραγουδάνε τον ελληνικό εθνικό ύμνο ».
Κορυτσά:
Η έκθεση του Προξένου Κορυτσάς τον Απρίλιο του 1924 είναι διαφωτιστική:
«Έχω την τιμήν να ανακοινώσω εις το Σεβαστόν Υπουργείον τας εντυπώσεις μου εκ της ενταύθα καταστάσεως, όσας ήτο δυνατόν να αποκομίσω εκ της μέχρι τούδε μελέτης της εξαιρετικώς ενδιαφερούσης ελληνικής –διότι τοιαύτη δύναται να ονομασθή- ταύτης γωνίας. [..]. Πάντως, η μεγάλη πλειοψηφία των Κορυτσαίων, εξ ων περί τας 5 μόνον χιλιάδες είναι μουσουλμάνοι, παρά την μη εξωτερίκευσιν των αισθημάτων και το απαθές εκ φύσεως εξωτερικόν, παρά το άκρως εμπορικόν πνεύμα των, είναι ενθουσιωδώς φιλέλληνες, των μεν αμορφώτων αγαπώντων την Ελλάδα εκ συγχύσεως κυρίως της θρησκείας προς την πατρίδα και εκ του συλλογισμού ότι θα είναι Έλληνες αφ’ου και οι εν τη ελληνική Ηπείρω ομόφυλοι αυτοίς έχουσιν ελληνικήν συνείδησιν, των δε πεπαιδευμένων εκ της αναποφεύκτου και ισχυροτάτης επηρείας των ελληνικών γραμμάτων και του μεγάλου πολιτισμού ον εσπούδασαν. Είναι αξιοσημείωτον ότι οι τελευταίοι, πάντες ανεξαιρέτως, φρονούσι μετά πεποιθήσεως ότι είναι ουχί Έλληνες την καταγωγήν αλλ’ Αλβανοί.
Η σωβινιστική πολιτεία του προκατόχου εν Αλβανία καθεστώτος και η εκδηλωθείσα παρά των αλβανιστών χριστιανών και ιδιαίτατα παρά των εξ Αμερικής ελθόντων ενταύθα τοιούτων λύσσα κατά παντός ελληνικού δεν κατώρθωσαν ή να εξάψουν έτι μάλλον τα ελληνικά αισθήματα των ελληνοφρόνων (γρεκομάνων αποκαλουμένων ενταύθα) και δεν επετεύχθη διά της πλήρους καταργήσεως της διδασκαλίας της ελληνικής γλώσσης ή η εν τω κρυπτώ λατρεία αυτής. Η μητρική γλώσσα πάντων των αυτοχθόνων Κορυτσαίων είναι η αλβανική, η γλώσσα αυτή και μόνον – ως ανέκαθεν άλλως τε- ακούεται εις τας οδούς, τα νεώτερα παιδία αγνοούν τελείως την γλώσσαν μας διότι από πολλού δεν υφίστανται ελληνικά σχολεία, εις τους ορθοδόξους ναούς της πόλεως ταύτης αλβανιστί τελείται η Λειτουργία και αναγινώσκεται το Ευαγγέλιον (πλην ελαχίστων ύμνων και άλλων μερών της Λειτουργίας) και εν τούτοις, εις τα μύχια των ελληνοφρόνων Κορυτσαίων και περιέργως έτι φανατικώτερον εις τας γυναίκας και παιδία, πάλλει ψυχή ελληνική. Αν ερωτήσετε καθ’οδόν οιονδήποτε μείρα καενταύθα, και τους έχοντας ακόμη γονείς αλβανιστάς, αν είναι Έλλην ή Αλβανός, θα σας δηλώση ανενδοιάστως ότι είναι Έλλην. Έσχον αλλεπαλλήλους και συγκινητικάς εκδηλώσεις Κορυτσαίων, παρά τον φόβον – δίκαιον άλλως τε- μη εκτεθώσι απέναντι των αλβανιστών ορθοδόξων ή των Τουρκαλβανών, και προσήλθον εις το Προξενείον πολλοί χωρικοί των πέριξ χωρίων, οι οποίοι μετά καταφανούς συγκινήσεως εξέφρασαν τον ενθουσιασμόν των διά την ίδρυσιν του Προξενείου. Είναι βαθεία η απογοήτευσις αυτών εκ των συστάσεών μου περί ευπειθείας προς την Κυβέρνησίν των και περί της ανάγκης επιδείξεως ενδιαφέροντος διά τα κοινά και εκ των δηλώσεών μου ότι το συμφέρον της Ελλάδος απαιτεί σήμερον την ύπαρξιν ισχυράς Αλβανίας.»
Ανατολική Θράκη:
Ο Πρόξενος Αδριανουπόλεως, Κωνσταντίνος Δημαράς, ενημερώνει άμεσα το Υπουργείο Εξωτερικών σχετικά με τις μηχανορραφίες της συγκεκριμένης επιτροπής (1905):
«Έχω την τιμήν ν’ αναφέρω, ότι, καθ’ας έλαβον χθες πληφορορίας παρά του εν Ουζούν Κιοπρού διευθυντού του ημετέρου Σχολείου των αρρένων, εις ον είχον συστήσει την επιτήρησιν των ενεργειών της επί της απογραφής των κατοίκων επιτροπής, αύτη εν τοις δυσί αλβανοφώνοις αλλ’ελληνικοίς το φρόνημα και την θρησκείαν χωρίοις της υποδιοικήσεως Ουζούν Κιοπρού, Ιμπρίκ Τεπέ και Αλτίν Τάς και εν τω ομοίω χωρίω της υποδιοικήσεως Κεσσάνης, Παζάρ-Δερέ, παρά τας εντόνους διαμαρτυρίας των κατοίκων, δηλωσάντων εαυτούς ως Έλληνας (Ρουμ) Πατριαρχικούς, επέμεινε ν’απογράψη τούτους ως Αρναούτ Ορθοδόξους. Και τους μεν κατοίκους των δύο χωριών Ιμπρίκ Τεπέ και Αλτίν Τάς τους απέγραψε ως τοιούτους, μηδόλως λαβούσα υπ ́όψιν τας αντιρρήσεις των κατοίκων, ρητώς δηλωσάντων, ότι, καίτοι λαλούσι την Αλβανικήν εισίν όμως Έλληνες την καταγωγήν και την συνείδησιν».
Ελμπασαν:
Ο Victor Bèrard, επισκεπτόμενος την χριστιανική κοινότητα του Ελμπασάν στα τέλη του 19ου αιώνα, έγραφε:
«Η χριστιανική κοινότητα του Ελβασάν είναι το προκεχωρημένο φυλάκιο του ελληνισμού εδώ, στα βόρεια. Όλοι αυτοί οι Αλβανοί καταλαβαίνουν και όλοι τους σχεδόν μιλούν τα ελληνικά. Έχουν ελληνικό σχολείο για τα αγόρια τους και ελληνικό σχολείο για τα κορίτσια τους. Θεωρούν τους εαυτούς τους Έλληνες. Η ελληνικότητά τους όμως αυτή δεν έχει επαναστατικό χαρακτήρα. Οι επιθυμίες τους για την πολιτική δεν πηγαίνουν πιο πέρα από το ξαλάφρωμα των φόρων, την ορθή απονομή της δικαιοσύνης και την ανόρθωση της διοίκησης. Είναι και παραμένουν προπάντων πιστοί υπήκοοι του σουλτάνου, του οποίου το πορτρέτο προεδρεύει στη συνέλευση εκείνη της εστεμμένης Ευρώπης από μια καλή θέση, κάτω από τις αγίες Εικόνες, ανάμεσα στο βασιλιά και στη βασίλισσα της Ελλάδας. Όταν λένε ότι είναι Έλληνες, εννοούν μ’αυτό ότι δε θέλουν να συγχέονται με τους Βουλγαρομακεδόνες και τους καθολικούς της άνω Αλβανίας. Ποτέ δεν αναρωτήθηκαν αν θα μπορούσαν ή αν θα ήθελαν να γίνουν κάποια μέρα υπήκοοι του βασιλιά Γεώργιου ή του γιου του, είναι όμως βαθιά αποφασισμένοι να μη γίνουν ποτέ Βούλγαροι, όπως εκείνοι της Ρωμυλίας, ούτε καθολικοί, όπως εκείνοι οι εβραίοι οι Μιρδίτες. Εξάλλου η μακρινή Βουλγαρία δεν τους τρομάζει. Φοβούνται μονάχα τις ιταλικές μηχανορραφίες, που νιώθουν και υποψιάζονται παντού γύρω τους. Ζητούν συγνώμη που στην αρχή ήταν δύσπιστοι απέναντί μας, μας νόμισαν για Γερμανούς και μυστικούς πράκτορες κάποιας ευρωπαϊκής δύναμης. Περνούν και ξαναπερνούν τόσο συχνά από δω Γερμανοί στην υπηρεσία της Βουλγαρίας, της Σερβίας, της Ρουμανίας και της Αυστρίας! Ένας από δαύτους είχε έρθει τον περσινό χρόνο κιόλας, με σκοπό να προσηλυτίσει τους χριστιανούς του Ελβασάν. Ήθελε να τους αποστρέψει από τον φιλελληνισμό τους. Τους δασκάλευε πως ένας Αλβανός οφείλει να σκέφτεται την Αλβανία και να κάνει τα παιδιά του γνήσιους Αλβανούς, πως αντί για ελληνικά σχολεία τους χρειάζονταν αλβανικά σχολεία και αλβανοί παπάδες και αλβανική λειτουργία, κοντολογίς, για να είναι αντάξιοι των πατεράδων τους και του ονόματός τους, έπρεπε να γίνουν αλβανίζοντες, αλβανόφρονες. Σε τούτο τον απόστολο λοιπόν, Βέιγκαν, το όνομά του, οι Έλληνες αυτοί αποκρίθηκαν ότι Αλβανία και αγριότητα ήσαν γι’αυτούς συνώνυμα, ότι αυτοί την πατρίδα τους τη λένε Ήπειρο και ονομάζουν πρόγονό τους τον Πύρρο τον Έλληνα[...]. Τούτο το χρόνο έστειλαν δύο από τα παιδιά τους στο Πανεπιστήμιο της Αθήνας, το ένα για να σπουδάσει τη φιλολογία και να γίνει μια μέρα σχολάρχης τους, το άλλο για να σπουδάσει την ιατρική και να τους γλιτώσει από τους κομπογιαννίτες και καλόγερους δερβίσηδες».
