Για να στοιχειοθετήσεις πράγματα στα οποία δεν ήσουν παρών χρειάζεσαι στοιχεία τα οποία να υπακούν σε συγκεκριμένους κανόνες ή νόμους. Οι δαρβινιστές αντί για κανόνες και στοιχεία χρησιμοποιούν την αχαλίνωτη φαντασία τους για να αναπαραστήσουν το παρελθόν.Stalker έγραψε: 16 Νοέμ 2019, 07:12Mε άλλα λόγια ότι είναι δυνατό να χρησιμοποιήσουμε το μυαλό μας για να στοιχειοθετήσουμε πράγματα στα οποία δεν ήμασταν αυτόπτες μάρτυρες, και ότι ο κόσμος δεν εξαφανίζεται κάθε φορά που κλείνουν τα μάτια τους, αν και θα το 'θελαν
Όταν πχ γράφουμε ένα βιβλίο, ακολουθούμε κάποιους κανόνες (ορθογραφία, συντακτικό κλπ). Ο δαρβινιστής όμως επικεντρώνεται στα τυπογραφικά/ορθογραφικά λάθη και προσπαθεί να μας πείσει με ατελείωτες εκθέσεις ιδεών και αοριστολογίες ότι σε βάθος χρόνου είναι εφικτό να προκύψει ένα τελείως νέο βιβλίο μόνο με τυχαίες αλλαγές.
Και φυσικά δεν έχει ιδέα πώς ξεκίνησε η ζωή. Ιδού πώς το θέτει ο αρχιερέας της εξέλιξης (και αρχιτσαρλατάνος) Ντώκινς στο βιβλίο ΤΟ ΕΓΩΙΣΤΙΚΟ ΓΟΝΙΔΙΟ:
Η εξήγηση της καταγωγής της ζωής που θα δώσω, είναι κατ’ ανάγκη θεωρητική. Σίγουρα δεν υπήρχε κανείς εκεί για να δει τι συνέβη. Υπάρχουν και άλλες θεωρίες, όλες όμως έχουν μερικά κοινά χαρακτηριστικά. Η απλουστευμένη εξήγηση που θα δώσω ίσως να μην απέχει πολύ από την αλήθεια.
Μάλιστα. Θεωρίες λοιπόν που ΙΣΩΣ να μην απέχουν πολύ από την αλήθεια. Πάμε παρακάτω.
Κάποτε, εντελώς τυχαία σχηματίστηκε ένα ιδιαίτερα σημαντικό μόριο. Θα το ονομάσουμε αυτοαντιγραφέα [μερικές φορές θα αναφέρεται ως αντιγραφέας ή αντιγραφικό μόριο]. Μπορεί να μην ήταν απαραιτήτως το μεγαλύτερο ή το πολυπλοκότερο μόριο, είχε όμως την εκπληκτική ιδιότητα να κατασκευάζει αντίγραφα του εαυτού του. Αυτό μπορεί να θεωρηθεί εντελώς απίθανο συμβάν. Και ήταν. Ηταν εξαιρετικά απίθανο. Στη ζωή ενός ανθρώπου πράγματα τόσο απίθανα μπορεί να χαρακτηριστούν πρακτικώς αδύνατα. Αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο δεν θα κερδίσετε μεγάλα ποσά στο ΠΡΟ-ΠΟ. Ομως, οι άνθρωποι, στις κρίσεις τους για το τι είναι δυνατό και τι αδύνατο, δεν συνηθίζουν να παίρνουν υπόψη τους χρονικά διαστήματα εκατοντάδων εκατομμυρίων χρόνων. Αν συμπληρώνατε δελτία ΠΡΟ-ΠΟ κάθε εβδομάδα για 100.000.000 χρόνια, θα ήταν πολύ πιθανό να πιάσετε τη καλή πολλές φορές. Στην πραγματικότητα, δεν είναι τόσο δύσκολο (όσο φαίνεται εκ πρώτης όψεως) να φανταστεί κανείς ένα μόριο που να κατασκευάζει αντίγραφα του εαυτού του. Αρκεί να παρουσιαζόταν μια φορά μόνο. Φανταστείτε τον αυτοαντιγραφέα σαν καλούπι ή οδηγό. Φανταστείτε τον σαν ένα μεγάλο μόριο αποτελούμενο από μια πολύπλοκη αλυσίδα μικρών μορίων διαφορετικών ειδών, τα οποία είναι οι δομικοί λίθοι του. Οι δομικοί λίθοι βρίσκονται σε αφθονία μέσα στη σούπα που περιβάλλει τον αυτοαντιγραφέα. Υποθέστε τώρα ότι κάθε δομικός λίθος του μεγαλομορίου έχει κάποια συγγένεια με έναν όμοιό του. Τότε, όταν κάποιος δομικός λίθος της «σούπας» πλησιάσει στο τμήμα του φωτοαντιγραφέα με το οποίο έχει τη συγγένεια, θα τείνει να προσκολληθεί εκεί. Οι δομικοί λίθοι που κολλούν μ’ αυτόν τον τρόπο θα αποτελέσουν αυτόματα μια διάταξη μορίων πανομοιότυπη με τον ίδιο τον αυτοαντιγραφέα. Δεν είναι δύσκολο λοιπόν να φανταστούμε ότι αυτά τα μικρά μόρια ενώνονται μεταξύ τους και σχηματίζουν μια σταθερή αλυσίδα, όπως ακριβώς σχηματίστηκε η αλυσίδα του αρχικού αυτοαντιγραφέα. Αυτή η διαδικασία θα μπορούσε να συνεχιστεί με συνεχές στοίβαγμα στρώματος πάνω σε στρώμα. [...] Δεν ξέρουμε επακριβώς τον τρόπο με τον οποίο τα αρχικά αντιγραφικά μόρια κατασκεύαζαν τα αντίγραφά τους.
Τόσο καλά! Κάπου κάπως κάποτε, εντελώς τυχαία, σχηματίστηκε ένα μόριο. Κατόπιν φανταστήτε αυτό, υποθέστε εκείνο, θα μπορούσε να γίνει έτσι, ίσως έγινε αλλιώς, αλλά δεν είναι δύσκολο να το φανταστούμε, αρκεί να έγινε μία μόνο φορά!
Αυτά πλασάρουν οι δαρβινιστές ως επιστήμη.
