Esperos έγραψε: 02 Ιουν 2018, 19:29Μηχανικός έγραψε: 02 Ιουν 2018, 19:06zteo έγραψε: 02 Ιουν 2018, 11:39Παντως το μεγαλυτερο εμποδιο για να γινει ενα τετοιο ταξιδι εκεινη την εποχη ηταν το ποσιμο νερο.
Ναι στον βόρειο Ατλαντικό δεν βρέχει ποτέ.

Και το χιόνι-πάγος, πόσιμο νερό γίνεται.
Νομίζω πως το πρόβλημα, εκτός του κτασκευαστικού, ναυπηγικού, είναι στη διατροφή.
Πριν τον Κουκ, που ανακάλυψε Αυστραλία, όλες οι αποστολές αποτύγχαναν λόγω σκορβούτου.
Δεν είχαν φρέσκα λαχανικά να φάνε, ο Κούκ, αυτό που έκανε , πήρε κάτι χόρτα και τάιζε τους ναύτες με το ζόρι. Και μάλιστα ΔΕΝ ήξερε περί βιταμίνης, απλές παρατηρήσεις έκανε και διαπίστωσε ότι άμα τρώνε αυτά τα χόρτα, τα συμπτώματα του σκορβούτου καθυστερούν ή δεν εμφανίζονται.
Στο Βρεταννικό Ναυτικό - και μάλλον και στα άλλα - η βάση της διατροφής ήταν παστό χοιρινό/μοσχάρι, γαλέτες σκουληκιασμένες, γκρογκ, και φρέσκα χορταρικά/φρούτα, όσο αυτά μπορούσαν να αντέξουν.
Έκαναν συχνά σκάλα σε λιμάνια για ανεφοδιασμό: Κανάρια, Βραζιλία, Κεϊπ Τάουν, κλπ.
Εμπειρικά μόνο γνώριζαν για την θεραπεία του σκορβούτου.
Εκμεταλλεύονταν τις ετήσιες αλλαγές των ανέμων (μουσόνια) και έπλεαν συνήθως με τον καιρό πρίμα ή στην πάντα. Επομένως τα μακρινά ταξίδια διαρκούσαν έναν χρόνο το καλύτερο.
Χιλιάδες καράβια είχαν εξωκείλει σε ξέρες, σε νερά θεωρούμενα χαρτογραφημένα και σχετικά ασφαλή.
Και όλα αυτά με τεράστια καράβια(***) - σε σύγκριση με τα Μινωικά - και έπειτα από συσσωρευμένη εμπειρία αιώνων στην ωκεανοπλοΐα.
Επιμένω το σενάριο επαγγελματικής μεταφοράς χαλκού από Καναδά στην Κρήτη δεν παίζει. Είχα γράψει ένα σωρό στο παλιό και χάθηκαν μαζί με τόσα άλλα. Κρίμα.
(***)
Κάθε φρεγάτα (μεσαίου μεγέθους καράβι) χρειαζόταν ένα μέτριου μεγέθους δάσος για να χτιστεί!
.