Και από που προκύπτει ότι ο συνδυασμός του συγκεκριμένου βηματισμού με τη συγκεκριμένη επέτειο εκφράζει κάποιο ειρηνικό ή αντιπολεμικό στοιχείο; Και από πότε η φιλειρηνικη και αγαπησιάρικη διάθεση εκδηλώνεται με μια επιθετικότητα όπως η συγκεκριμένη προσβολή τόσο προς τους θεατές όσο προς τους νεκρούς της επετείου;alexandroso έγραψε: 31 Οκτ 2019, 16:52Οκ. Τότε να σου πω ότι πιο πειθαρχημένες, σε αυτό που εκτελούσαν, μου φάνηκαν οι δέκα που "χάλασαν" την παρέλαση παρά οι μαθητές. Γιατί η πειθαρχία ήταν εσωτερική και προερχόταν από ιδανικά και συγκεκριμένη σκέψη, όχι από παπαγαλία και μιμητισμό.Maspoli έγραψε: 31 Οκτ 2019, 16:45 Η κριτική σκέψη-σου ξαναλέω-είναι αποτέλεσμα πειθαρχίας κ συγκρότησης. Δεν είναι το αντίθετο της.
Μήπως εκφράζει το τελείως αντίθετο; Δηλαδή την ναρκισσιστική αδιαφορία της υπεροψίας και τον ελιτισμό του κάθε κατά φαντασία καλλιτέχνη; Τι σχέση έχει η εσωτερική και εξωτερική πειθαρχία με αυτό; Σε τι ακριβώς πειθάρχησαν; Στο ...όραμα τους; Ποιο είναι αυτό το όραμα;




