alexandroso έγραψε: 23 Οκτ 2019, 12:03
axilmar έγραψε: 22 Οκτ 2019, 10:43
Το γενικοτερο συμπερασμα σου ειναι οτι φταιει ο καπιταλισμος, ετσι γενικα και αοριστα ομως. Δεν το εξιδικευεις. Μονο και μονο η υπαρξη χωρων που δεν εκμεταλλευονται τριτες χωρες αλλα ειναι πετυχημενες καπιταλιστικα ανατρεπει την γενικοτητα της θεωρησης σου.
Το εξειδικεύω.
alexandroso έγραψε: 17 Οκτ 2019, 15:58
Να εξηγήσω αλλιώς πως δουλεύει το σύστημα. Μία επιχείρηση παράγει εκεί που η καμπύλη προσφοράς και ζήτησης τέμνονται μεγιστοποιώντας το κέρδος της. Δεν παράγει όσο μπορεί να παράξει, δεν παράγει όσο χρειάζεται να παράξει για να καλυφθούν οι ανάγκες όλων, παράγει όσο χρειάζεται για να μεγιστοποιηθεί το κέρδος της (και όχι το κέρδος δεν μεγιστοποιείται όταν παράγεις όσο μπορείς περισσότερο). Αυτό απλά σημαίνει ότι όσοι έχουν να διαθέσουν αυτή την τιμή που προκύπτει έχουν το προιόν, όσοι δεν έχουν να τη διαθέσουν δεν το έχουν. Απ τη στιγμή που μιλάμε για βασικά αγαθά όπως τρόφιμα ή φάρμακα αυτό αυτομάτως σημαίνει και θάνατο γι αυτούς που δεν μπορούν.
Αυτο που λες ειναι ασχετο με την κουβεντα περι εκμεταλλευσης χωρων του τριτου κοσμου. Αλλαζεις θεμα δλδ.
Δεν με πειραζει βεβαια αυτο. Οποτε να σου απαντησω και για αυτο: ναι μεν το κερδος ειναι ο στοχος στον καπιταλισμο, αλλα απο την αλλη ανεβαινει το επιπεδο διαβιωσης και τελικα στις χωρες που εχει καπιταλισμο σχεδον κανεις δεν πεθαινει απο ελλειψη τροφιμων ή φαρμακων.
Οι περιπτωσεις στις οποιες καποιος στις ανεπτυγμενες καπιταλιστικες χωρες της δυσης πεθανε απο ασιτια ειναι σχεδον ανυπαρκτες. Και εαν εχουνε συμβει, ειναι ενας συνδυασμος αιτιων και οχι απλα "ο καπιταλισμος".
Για τα φαρμακα ειναι λιγο πιο περιπλοκη η κατασταση, εξαιτιας του κοστους της ερευνας. Σιγουρα σε καποια φαρμακα υπαρχει υπερτιμολογηση, αλλα και σε αυτες τις περιπτωσεις η κοινωνια αντιδρα θετικα και τελικα βρισκεται λυση. Δλδ στις δυτικες ανεπτυγμενες καπιταλιστικες χωρες παλι ειναι σχεδον ανυπαρκτοι οι θανατοι απο ελλειψεις σε φαρμακα.
Παμε τωρα στο μοντελο που περιγραφεις: η παραγωγη να γινεται με κριτηριο τις αναγκες. Αυτο εχει τεραστια πρακτικα προβληματα:
1) δεν υπαρχει κινητρο για εργασια. Το κερδος στον καπιταλισμο αποτελει κινητρο για εργασια. Στο μοντελο αυτο, ποιο ειναι το κινητρο; το καλο των υπολοιπων μελων της κοινωνιας; πρακτικα μιλωντας, δεν γινεται αυτο. Απο την στιγμη που θα βρεθει εστω και ενας να δρασει εγωιστικα προς οφελος του εαυτου του σε βαρος των υπολοιπων θα τον ακολουθησουν και πολλοι αλλοι. Οποτε, θα φτασει η κοινωνια στο σημειο οι λιγοι να κινουν τα νηματα παρασκηνιακα και οι πολλοι να κανουν οτι εργαζονται. Για να δουμε που εχει συμβει αυτο; α ναι, στην ΕΣΣΔ..."εμεις κανουμε οτι εργαζομαστε και αυτοι κανουν οτι μας πληρωνουν". Η παραγωγικοτητα στην ΕΣΣΔ δεν μπορεσε να ξεπερασει ενα συγκεκριμενο οριο για αυτον ακριβως τον λογο.
2) ειναι αδυνατον να προβλεφτουν οι αναγκες 100%. Οποτε, ανα πασα στιγμη, ειτε η παραγωγη θα ειναι πολυ μικρη, οποτε δεν θα καλυπτονται οι αναγκες, ειτε πολυ μεγαλη, οποτε το παραγωμενο προιον θα πετιεται. Τουλαχιστον, με τον καπιταλισμο, υπαρχει ενα οριο στο οποιο μπορει καποιος να αγορασει προιοντα, και αυτο λειτουργει σαν ενας δεικτης για τον σχεδιασμο της παραγωγης.
Εν τελει, το μοντελο αυτο εφαρμοστηκε και απετυχε. Οι χωρες που το εφαρμοσαν κατερρευσαν. Ο λογος ειναι απλος: δεν ειναι ρεαλιστικο.