Καθημερινά καπιταλιστικά εγκληματα

[ΓΑΛΗ]

Μόνο που σήμερα αυτό τον ρόλο, της έρευνας, τον αναλαμβάνει το κράτος. Οι φαρμακοβιομηχανίες απλά απολαμβάνουν τα κέρδη απ την έρευνα που έγινε με τα λεφτά των φορολογουμένων που καλούνται μετά να ξαναπληρώσουν για το κέρδος του καπιταλιστή γιατί προφανώς το κράτος μπορεί να κάνει την έρευνα άλλα την παραγωγή και τη διανομή των φαρμάκων όχι γιατί... Γιατί έτσι, δεν μπορεί λαίμαι.

Ούτε κατά διάνοια. Η φαρμακοβιομηχανία είναι ένας από τους κατεξοχήν τομείς που γίνεται εκτεταμένη και πολυετής έρευνα από εταιρείες.

Με ποιανού τα λεφτά; Δεν λέω ότι τα βάζει παντού όλα το κράτος (δυστυχώς γιατί οι ιδιωτικές έρευνες εξυπηρετούν πρώτα τα συμφέροντα και μετά τη δημόσια υγεία με αποτέλεσμα να αλλοιώνονται επίτηδες σε πολλές περιστάσεις) αλλά βάζει την μερίδα του λέοντος στις περισσότερες χώρες. https://www.ncbi.nlm.nih.gov/pmc/articles/PMC3727685/

[...]In the U.S., public funding for medical research has traditionally been delivered by the government's annual or biannual appropriations process; states also follow this model. The reliance on this process has historically led to major swings in research funding. Any negative economic cycle, war, or other financial stress for the U.S. government results in intense competition for annual appropriations, which in turn generates an extremely high level of uncertainty and fluctuations in funding patterns for medical research.[...]

https://en.wikipedia.org/wiki/Medical_research
[...]Research funding in many countries derives from research bodies and private organizations which distribute money for equipment, salaries, and research expenses. United States, Europe, Asia, Canada, and Australia combined spent $265.0 billion in 2011, which reflected growth of 3.5% annually from $208.8 billion in 2004.[3] The United States contributed 49% of global governmental funding from these regions in 2011 compared to 57% in 2004.[3]

In the United Kingdom, funding bodies such as the Medical Research Council derive their assets from UK tax payers, and distribute revenues to institutions by competitive research grants. The Wellcome Trust is the UK's largest non-governmental source of funds for biomedical research and provides over £600 million per year in grants to scientists and funds for research centres.[4]

In the United States, data from ongoing surveys by the National Science Foundation (NSF) show that federal agencies provided only 44% of the $86 billion spent on basic research in 2015.[5] The National Institutes of Health and pharmaceutical companies collectively contribute $26.4 billion and $27 billion, which constitute 28% and 29% of the total, respectively. Other significant contributors include biotechnology companies ($17.9 billion, 19% of total), medical device companies ($9.2 billion, 10% of total), other federal sources, and state and local governments. Foundations and charities, led by the Bill and Melinda Gates Foundation, contributed about 3% of the funding. These funders are attempting to maximize their return on investment in public health.[6] One method proposed to maximize the return on investment in medicine is to fund the development of open source hardware for medical research and treatment.[7]

The enactment of orphan drug legislation in some countries has increased funding available to develop drugs meant to treat rare conditions, resulting in breakthroughs that previously were uneconomical to pursue. [...]

Εδώ λέει ακριβώς το αντίθετο από αυτό που ισχυρίζεσαι. Στο uk η έρευνα γίνεται κυρίως από εξωκρατικούς φορείς και στις ηπα, το ποσοστό του κράτους είναι πολύ μικρότερο.

Και δεν μπορεί να γίνει διαφορετικά γιατί η έρευνα είναι πολύχρονη και πολυδάπανη διαδικασία, που δεν έχει πάντα θετικά αποτελέσματα. Αυτά που γίνονται γνωστά, είναι τα θετικά αποτελέσματα των ερευνών. Δεν είναι διαδικασία μηνών ούτε ενός ή δύο χρόνων. Και ακριβώς γι' αυτό είναι πανάκριβη ιστορία η φαρμακοβιομηχανία.

[ΓΑΛΗ]

Ναι, κανένα κίνητρο δεν υπάρχει για να θεραπεύσεις την ασθένεια του παιδιού σου πέρα από το χρηματικό κέρδος. Αν δεν έχεις κάτι να κερδίσεις άστο να ψοφήσει κι αυτό κι όλα τα παιδιά του κόσμου. Πράγμα που ακριβώς κάνει ο καπιταλισμός με αποτέλεσμα αυτή την καθημερινή εκατόμβη. Γι αυτό χρειάζεται ένα άλλο σύστημα που θα εστιάζει στις ανάγκες του ανθρώπου και όχι στο ατομικό κέρδος.

Εσύ θα δούλευες ποτέ αφιλοκερδώς για να θρέψεις ένα παιδί (όχι το δικό σου προφανώς) που δεν έχει να φάει (ας πούμε) ;

Παίδες, το θέμα δεν είναι η διατροφή ενός παιδιού. Είναι το κατα κεφαλήν κόστος για τη διατροφή, στέγαση, μόρφωση κλπ εκατομμυρίων ανθρώπων από τη γέννηση τους μέχρι το θάνατο τους.

Τα θέματα υιοθεσίας από απόσταση της unicef παραδείγματος χάριν, ορίζουν ένα χ ποσό γύρω στα 30 με 40 ευρώ για τα εμβόλια και τη διατροφή ενός παιδιού στην Αφρική. Σε ένα χ περιβάλλον, με συγκεκριμένες δομές για συγκεκριμένο χρόνο.

Πόσο είναι το κατά κεφαλήν κόστος για την ανατροφή ενός ανθρώπου, τις σπουδές του, την κάλυψη των ισόβιων αναγκών του, ακόμη κι αν δεν είναι από την Αφρική αλλά μπορεί να είναι και δικό μας παιδί;

Σε ποσά που καλύπτουν αυτό που αναφέρουμε ως αξιοπρεπή τρόπο ζωής.

Και ΠΟΣΗ ανιδιοτέλεια, ανθρωπισμός αλλά και εργατικές ώρες χρειάζονται από έναν καπιταλιστή για να καλυφθεί αυτό;

Ναι, οι άνθρωποι δεν είναι αριθμοί κλπ Αυτό είναι μια καραμελίτσα και το ξέρουμε. Οι άνθρωποι είναι και αριθμοί και το οτιδήποτε έχει να κάνει με τη ζωή τους εξαρτάται επίσης από άλλους αριθμούς. Με αγάπη δεν ζει κανείς.

[μίστερ μαξ]

Τέτοιες φασούλες, μαλάκες μου, μόνο με Άγιο Καπιταλισμό. Άμα είχατε ακόμη στάλιν θα αφήνατε από ένα δάκτυλο από κρυοπαγήματα κάθε μέρα στα αλατωρυχεία του γιακούτσκ, ενώ ο τοπικός κομισάριος θα βάτευε από κάθε διαθέσιμη τρύπα ότι αγαπάτε

Ο καπιταλισμος προυπήρχε του 1800. Αντιθέτως, ο Μαρξ και ο Μπακουνιν ζήσανε στο δεύτερο μισο του 19ου αιώνα. Το συνδικαλιστικο κινημα μεγάλωσε απότομα στις αρχές του 20ου αιώνα. Με την πτώση της Σοβιετικής Ένωσης στα τέλη του 20ου (και ακομη απο τα μεσα του 20ου με το που τελείωσαν οι ψευδαισθήσεις της εσσδ) η αντι-ιεραρχική αριστερά κερδίζει βηματισμό και ο κοσμος γίνεται όλο και λιγότερο καπιταλιστικός.

[alexandroso]

Εχουμε λοιπόν όλες τις χώρες που εχουν τον ιδιο τρόπο παραγωγής και αλλες εχουν π.θ. κι αλλες όχι αλλά η λογική σου λέει ότι φταίει ο τρόπος παραγωγής.

Παιδικη θνησιμότητα δεν υπαρχει στις ανεπτυγμενες χωρες εκτός από το μηδέν τόσο % που γενιουνται με προβλήματα ή που κάνουν μαλακίες οι γονείς, αδιάφοροι, βίγκαν, αντιεμβολιαστές κλπ.

Η ανισότητα είναι βασικό δομικό στοιχείο της φύσης, την συναντάς παντού.
Ο έξυπνος κι ο χαζός δεν είναι ίσοι, ο εργατικός κι ο τεμπέλης το ίδιο κι ότι άλλο παραδειγμα γουστάρεις.
Όταν κυβερνήσετε να την καταργήσετε με ένα νόμο κι ένα άρθρο.

Θα απαντήσω για την παιδική θνησιμότητα στις αναπτυγμένες χώρες ξεχωριστά για να απαντήσω και στον Χέλη. Εδώ θα απαντήσω στο τελευταίο σκέλος της τοποθέτησής σου. Οι άνθρωποι μπορεί να μην είναι ίσοι αλλά ο καπιταλισμός δημιουργεί τεχνητή ανισότητα. Ενα απ τα παιδιά του άρθρου που πεθαίνει πριν τα πέντε γιατί δεν έχει πχ πρόσβαση σε φάρμακα μπορεί να έχει iq 180. Αλλά πεθαίνει πριν τα πέντε. Την ίδια στιγμή το παιδί ενός εκατομμυριούχου μπορεί να είναι καθυστερημένο αλλά θα ζήσει μια ζωή γεμάτη ευκολία έχοντας απλά ένα καλό board διευθυντών που θα διαχειρίζεται την περιουσία του για πάρτη του. Καλύτερη υγεία, καλύτερη παιδεία και έτοιμο κεφάλαιο είναι αυτά με τα οποία ξεκινάει ένα παιδί πλούσιας αστικής οικογένειας. Το παιδί της εργατικής τάξης δεν ξεκινάει με τίποτα άλλο παρά τα φυσικά του εφόδια και ένα σκασμό εμπόδια. Δεν το λες κι ακριβώς αξιοκρατικό αυτό το πράγμα ή βασισμένο στις φυσικές ανισότητες.

[alexandroso]

Στα κοινωνικά στρώματα που δεν προσέχουν τόσο την υγιεινή τους; Που είναι πιο στον πούτσο τους με την ανατροφή των παιδιών τους; Που αφήνουν το μωρό τους παρέα με ροτβάιλερ γιατί είναι ηλίθιοι;

Που δεν έχουν λεφτά για φάρμακα και καλά νοσοκομεία και καταλήγουν σε χασάπηδες προσπαθώντας να γιατρευτούν με ασπιρίνες.

Σε ποια ευρωπαϊκή χώρα συμβαίνει αυτό;

Τις ΗΠΑ είχα βασικά στο μυαλό μου μια που οι Ευρωπαικές χώρες έχουν λίγο πολύ κάποιο κοινωνικό κράτος. Θα έλεγα λοιπόν ότι όπου υπάρχει καλή και ποιοτική δημόσια υγεία τα ποσοστά είναι χαμηλότερα σε σχέση με τις χώρες που το βάρος πέφτει στον ιδιωτικό τομέα και η υγεία που προσφέρεται είναι ανάλογη με το πορτοφόλι. Δες το παράδειγμα της Κούβας που έχει χαμηλότερη θνησιμότητα απ τις ΗΠΑ τη στιγμή που οι ΗΠΑ δίνουν πολλαπλάσια χρήματα τόσο σε απόλυτα ποσά όσο και σε κατά κεφαλήν για την υγεία. Ο λόγος δεν είναι ότι είναι καλύτεροι γιατροί οι Κουβανοί. Είναι το σύστημα. Οι Αμερικάνοι προσπάθησαν να το φτιάξουν αυτό με το Obamacare μέχρι που ήρθε ο Τραμπ και το γάμησε.

[alexandroso]

ποιος θα αποφασιζει ποιες ειναι οι αναγκες τους; τωρα αποφασιζουν μονοι τους, το που θα δωσουν τα λεφτα τους.

αυτο που προτεινεις ειναι ολοκληρωτισμος.

Ολοκληρωτισμός είναι να λες ότι χρειάζομαι πενήντα χιλιάδες τόνους στάρι να θρέψω τον πληθυσμό μου και θα τους παράξω και θα τους διαθέσω αντί να ρίξω τους μισούς στη χωματερή για να ανεβεί το κέρδος μου και να ψοφήσουν όσοι δεν έχουν να πληρώσουν την τιμή αυτή στο οποίο θα αυτό θα μεγιστοποιηθεί; Ολοκληρωτισμός είναι να πεις πρέπει να παράξω τόσα εμβόλια και να τα διαθέσω σε όλους και όχι μόνον σε όσους έχουν να πληρώσουν; Και πάει λέγοντας σε όλα τα βασικά αγαθά.

[alexandroso]

Μόνο που σήμερα αυτό τον ρόλο, της έρευνας, τον αναλαμβάνει το κράτος. Οι φαρμακοβιομηχανίες απλά απολαμβάνουν τα κέρδη απ την έρευνα που έγινε με τα λεφτά των φορολογουμένων που καλούνται μετά να ξαναπληρώσουν για το κέρδος του καπιταλιστή γιατί προφανώς το κράτος μπορεί να κάνει την έρευνα άλλα την παραγωγή και τη διανομή των φαρμάκων όχι γιατί... Γιατί έτσι, δεν μπορεί λαίμαι.

το οποιο κρατος εχει δυνατο μεριδιο στα κερδη απο την αγορα φαρμακων. ποσα ν ακονομαει λες απο φπα και λοιπους φορους;

Οσα δεν κονομάει με το να αφήνει το κέρδος στα χέρια του ιδιώτη και να παίρνει μόνο το ποσοστό που αναλογεί φορολογικά σε αυτά τα κέρδη (αν δεν έχουν ήδη βγει απ τη χώρα και δεν γίνεται η παραγωγή σε καμιά Ινδία).

[hellegennes]

Που δεν έχουν λεφτά για φάρμακα και καλά νοσοκομεία και καταλήγουν σε χασάπηδες προσπαθώντας να γιατρευτούν με ασπιρίνες.

Σε ποια ευρωπαϊκή χώρα συμβαίνει αυτό;

Τις ΗΠΑ είχα βασικά στο μυαλό μου μια που οι Ευρωπαικές χώρες έχουν λίγο πολύ κάποιο κοινωνικό κράτος. Θα έλεγα λοιπόν ότι όπου υπάρχει καλή και ποιοτική δημόσια υγεία τα ποσοστά είναι χαμηλότερα σε σχέση με τις χώρες που το βάρος πέφτει στον ιδιωτικό τομέα και η υγεία που προσφέρεται είναι ανάλογη με το πορτοφόλι. Δες το παράδειγμα της Κούβας που έχει χαμηλότερη θνησιμότητα απ τις ΗΠΑ τη στιγμή που οι ΗΠΑ δίνουν πολλαπλάσια χρήματα τόσο σε απόλυτα ποσά όσο και σε κατά κεφαλήν για την υγεία. Ο λόγος δεν είναι ότι είναι καλύτεροι γιατροί οι Κουβανοί. Είναι το σύστημα. Οι Αμερικάνοι προσπάθησαν να το φτιάξουν αυτό με το Obamacare μέχρι που ήρθε ο Τραμπ και το γάμησε.

Ναι, δεν διαφωνώ σ' αυτά, αλλά οι μόνοι που θέλουν τέτοιου είδους καπιταλισμό είναι οι Αμερικάνοι. Όλοι οι Ευρωπαίοι ξύνουν το κεφάλι τους που οι Αμερικάνοι θεωρούν την δωρεάν υγεία αριστερή θέση. Ακόμη και η ακροδεξιά της Ευρώπης θεωρεί δεδομένα τα δημόσια συστήματα υγείας.

[alexandroso]

Ναι, κανένα κίνητρο δεν υπάρχει για να θεραπεύσεις την ασθένεια του παιδιού σου πέρα από το χρηματικό κέρδος. Αν δεν έχεις κάτι να κερδίσεις άστο να ψοφήσει κι αυτό κι όλα τα παιδιά του κόσμου. Πράγμα που ακριβώς κάνει ο καπιταλισμός με αποτέλεσμα αυτή την καθημερινή εκατόμβη. Γι αυτό χρειάζεται ένα άλλο σύστημα που θα εστιάζει στις ανάγκες του ανθρώπου και όχι στο ατομικό κέρδος.

Εσύ θα δούλευες ποτέ αφιλοκερδώς για να θρέψεις ένα παιδί (όχι το δικό σου προφανώς) που δεν έχει να φάει (ας πούμε) ;

Εγώ δουλεύω για να καλύπτω τις βασικές μου ανάγκες. Το θέμα είναι αν μου τις καλύπτει καλύτερα ένα σύστημα που βασίζει την παραγωγή του στο ατομικό κέρδος του κατόχου των μέσων παραγωγής ή ένα σύστημα που βασίζεται στην κάλυψη των αναγκών των πολιτών. Εφόσον δεν είμαι κάτοχος μέσων μαζικής παραγωγής πιστεύω το δεύτερο.

[alexandroso]

Ούτε κατά διάνοια. Η φαρμακοβιομηχανία είναι ένας από τους κατεξοχήν τομείς που γίνεται εκτεταμένη και πολυετής έρευνα από εταιρείες.

Με ποιανού τα λεφτά; Δεν λέω ότι τα βάζει παντού όλα το κράτος (δυστυχώς γιατί οι ιδιωτικές έρευνες εξυπηρετούν πρώτα τα συμφέροντα και μετά τη δημόσια υγεία με αποτέλεσμα να αλλοιώνονται επίτηδες σε πολλές περιστάσεις) αλλά βάζει την μερίδα του λέοντος στις περισσότερες χώρες. https://www.ncbi.nlm.nih.gov/pmc/articles/PMC3727685/

[...]In the U.S., public funding for medical research has traditionally been delivered by the government's annual or biannual appropriations process; states also follow this model. The reliance on this process has historically led to major swings in research funding. Any negative economic cycle, war, or other financial stress for the U.S. government results in intense competition for annual appropriations, which in turn generates an extremely high level of uncertainty and fluctuations in funding patterns for medical research.[...]

https://en.wikipedia.org/wiki/Medical_research
[...]Research funding in many countries derives from research bodies and private organizations which distribute money for equipment, salaries, and research expenses. United States, Europe, Asia, Canada, and Australia combined spent $265.0 billion in 2011, which reflected growth of 3.5% annually from $208.8 billion in 2004.[3] The United States contributed 49% of global governmental funding from these regions in 2011 compared to 57% in 2004.[3]

In the United Kingdom, funding bodies such as the Medical Research Council derive their assets from UK tax payers, and distribute revenues to institutions by competitive research grants. The Wellcome Trust is the UK's largest non-governmental source of funds for biomedical research and provides over £600 million per year in grants to scientists and funds for research centres.[4]

In the United States, data from ongoing surveys by the National Science Foundation (NSF) show that federal agencies provided only 44% of the $86 billion spent on basic research in 2015.[5] The National Institutes of Health and pharmaceutical companies collectively contribute $26.4 billion and $27 billion, which constitute 28% and 29% of the total, respectively. Other significant contributors include biotechnology companies ($17.9 billion, 19% of total), medical device companies ($9.2 billion, 10% of total), other federal sources, and state and local governments. Foundations and charities, led by the Bill and Melinda Gates Foundation, contributed about 3% of the funding. These funders are attempting to maximize their return on investment in public health.[6] One method proposed to maximize the return on investment in medicine is to fund the development of open source hardware for medical research and treatment.[7]

The enactment of orphan drug legislation in some countries has increased funding available to develop drugs meant to treat rare conditions, resulting in breakthroughs that previously were uneconomical to pursue. [...]

Εδώ λέει ακριβώς το αντίθετο από αυτό που ισχυρίζεσαι. Στο uk η έρευνα γίνεται κυρίως από εξωκρατικούς φορείς και στις ηπα, το ποσοστό του κράτους είναι πολύ μικρότερο.

Και δεν μπορεί να γίνει διαφορετικά γιατί η έρευνα είναι πολύχρονη και πολυδάπανη διαδικασία, που δεν έχει πάντα θετικά αποτελέσματα. Αυτά που γίνονται γνωστά, είναι τα θετικά αποτελέσματα των ερευνών. Δεν είναι διαδικασία μηνών ούτε ενός ή δύο χρόνων. Και ακριβώς γι' αυτό είναι πανάκριβη ιστορία η φαρμακοβιομηχανία.

Μαζί τα διαβάζουμε χώρια τα καταλαβαίνουμε μου φαίνεται.

[alexandroso]

Σε ποια ευρωπαϊκή χώρα συμβαίνει αυτό;

Τις ΗΠΑ είχα βασικά στο μυαλό μου μια που οι Ευρωπαικές χώρες έχουν λίγο πολύ κάποιο κοινωνικό κράτος. Θα έλεγα λοιπόν ότι όπου υπάρχει καλή και ποιοτική δημόσια υγεία τα ποσοστά είναι χαμηλότερα σε σχέση με τις χώρες που το βάρος πέφτει στον ιδιωτικό τομέα και η υγεία που προσφέρεται είναι ανάλογη με το πορτοφόλι. Δες το παράδειγμα της Κούβας που έχει χαμηλότερη θνησιμότητα απ τις ΗΠΑ τη στιγμή που οι ΗΠΑ δίνουν πολλαπλάσια χρήματα τόσο σε απόλυτα ποσά όσο και σε κατά κεφαλήν για την υγεία. Ο λόγος δεν είναι ότι είναι καλύτεροι γιατροί οι Κουβανοί. Είναι το σύστημα. Οι Αμερικάνοι προσπάθησαν να το φτιάξουν αυτό με το Obamacare μέχρι που ήρθε ο Τραμπ και το γάμησε.

Ναι, δεν διαφωνώ σ' αυτά, αλλά οι μόνοι που θέλουν τέτοιου είδους καπιταλισμό είναι οι Αμερικάνοι. Όλοι οι Ευρωπαίοι ξύνουν το κεφάλι τους που οι Αμερικάνοι θεωρούν την δωρεάν υγεία αριστερή θέση. Ακόμη και η ακροδεξιά της Ευρώπης θεωρεί δεδομένα τα δημόσια συστήματα υγείας.

Οι φιλελεύθεροι, όχι μόνο οι Αμερικάνοι. Βήμα βήμα διαλύουν τα κοινωνικά τους κράτη και στην Ευρώπη. Αλλά τέλος πάντων επί της ουσίας, ότι πρέπει να υπάρχει δημόσια ποιοτική υγεία προσβάσιμη σε όλους, νομίζω ότι συμφωνούμε.

[Belladonna]

Ναι, κανένα κίνητρο δεν υπάρχει για να θεραπεύσεις την ασθένεια του παιδιού σου πέρα από το χρηματικό κέρδος. Αν δεν έχεις κάτι να κερδίσεις άστο να ψοφήσει κι αυτό κι όλα τα παιδιά του κόσμου. Πράγμα που ακριβώς κάνει ο καπιταλισμός με αποτέλεσμα αυτή την καθημερινή εκατόμβη. Γι αυτό χρειάζεται ένα άλλο σύστημα που θα εστιάζει στις ανάγκες του ανθρώπου και όχι στο ατομικό κέρδος.

Εσύ θα δούλευες ποτέ αφιλοκερδώς για να θρέψεις ένα παιδί (όχι το δικό σου προφανώς) που δεν έχει να φάει (ας πούμε) ;

Εγώ δουλεύω για να καλύπτω τις βασικές μου ανάγκες. Το θέμα είναι αν μου τις καλύπτει καλύτερα ένα σύστημα που βασίζει την παραγωγή του στο ατομικό κέρδος του κατόχου των μέσων παραγωγής ή ένα σύστημα που βασίζεται στην κάλυψη των αναγκών των πολιτών. Εφόσον δεν είμαι κάτοχος μέσων μαζικής παραγωγής πιστεύω το δεύτερο.

Ποιός είναι ο κάτοχος των μέσων παραγωγής;

[alexandroso]

Ποιός είναι ο κάτοχος των μέσων παραγωγής;

Αυτός στον οποίο ανήκουν. Ο βιομήχανος, ο εφοπλιστής, ο ιδιοκτήτης της επιχείρησης. Και να διευκρινήσω ότι μιλάω για μέσα μαζικής παραγωγής.

[Belladonna]

Ποιός είναι ο κάτοχος των μέσων παραγωγής;

Αυτός στον οποίο ανήκουν. Ο βιομήχανος, ο εφοπλιστής, ο ιδιοκτήτης της επιχείρησης. Και να διευκρινήσω ότι μιλάω για μέσα μαζικής παραγωγής.

Πολύ ωραία. Αυτός (ο κάτοχος) δουλεύει για να παράγει το ο,τιδήποτε. Και έχει άλλους να δουλεύουν έμμισθα για αυτόν. Πιθανώς και εσύ να δουλεύεις για κάποιον τέτοιο κάτοχο.
Ξανακάνω την ερώτηση.
Εσύ θα δούλευες ποτέ αφιλοκερδώς για να θρέψεις ένα παιδί (όχι το δικό σου προφανώς) που δεν έχει να φάει (ας πούμε) ;

[Chainis]

Εχουμε λοιπόν όλες τις χώρες που εχουν τον ιδιο τρόπο παραγωγής και αλλες εχουν π.θ. κι αλλες όχι αλλά η λογική σου λέει ότι φταίει ο τρόπος παραγωγής.

Παιδικη θνησιμότητα δεν υπαρχει στις ανεπτυγμενες χωρες εκτός από το μηδέν τόσο % που γενιουνται με προβλήματα ή που κάνουν μαλακίες οι γονείς, αδιάφοροι, βίγκαν, αντιεμβολιαστές κλπ.

Η ανισότητα είναι βασικό δομικό στοιχείο της φύσης, την συναντάς παντού.
Ο έξυπνος κι ο χαζός δεν είναι ίσοι, ο εργατικός κι ο τεμπέλης το ίδιο κι ότι άλλο παραδειγμα γουστάρεις.
Όταν κυβερνήσετε να την καταργήσετε με ένα νόμο κι ένα άρθρο.

Θα απαντήσω για την παιδική θνησιμότητα στις αναπτυγμένες χώρες ξεχωριστά για να απαντήσω και στον Χέλη. Εδώ θα απαντήσω στο τελευταίο σκέλος της τοποθέτησής σου. Οι άνθρωποι μπορεί να μην είναι ίσοι αλλά ο καπιταλισμός δημιουργεί τεχνητή ανισότητα. Ενα απ τα παιδιά του άρθρου που πεθαίνει πριν τα πέντε γιατί δεν έχει πχ πρόσβαση σε φάρμακα μπορεί να έχει iq 180. Αλλά πεθαίνει πριν τα πέντε. Την ίδια στιγμή το παιδί ενός εκατομμυριούχου μπορεί να είναι καθυστερημένο αλλά θα ζήσει μια ζωή γεμάτη ευκολία έχοντας απλά ένα καλό board διευθυντών που θα διαχειρίζεται την περιουσία του για πάρτη του. Καλύτερη υγεία, καλύτερη παιδεία και έτοιμο κεφάλαιο είναι αυτά με τα οποία ξεκινάει ένα παιδί πλούσιας αστικής οικογένειας. Το παιδί της εργατικής τάξης δεν ξεκινάει με τίποτα άλλο παρά τα φυσικά του εφόδια και ένα σκασμό εμπόδια. Δεν το λες κι ακριβώς αξιοκρατικό αυτό το πράγμα ή βασισμένο στις φυσικές ανισότητες.

Οι ανισότητες είναι κάθε εϊδους στον κόσμο και σαφως η π.θ. δεν εξαρταται απο το iq των παιδιων αλλά κάλλιστα μπορεί να εξαρτάται από το iq άλλων.
Η Ελλάδα ειναι μια χώρα χωρις π.θ. και με εντονες ανισοτητες.

Κοψε τις πιρουέτες, αν πεθαίνουν παιδια στην Αφρική φταίνε πρώτα οι κυβερνήσεις των χωρων τους και μετά οποιοιδήποτε άλλοι.
Εκτος ειδικών περιπτώσεων κάθε φορά όπως τώρα η Υεμένη.