ST48410 έγραψε: 16 Οκτ 2019, 00:22
Λευκός Λύκος έγραψε: 15 Οκτ 2019, 19:54
Δυστυχώς η περιπτωση του μικρού είναι εξαιρετικά δυσκολη από οποια άποψη και αν το δει κανείς.
Συμφωνώ. Για κάποιο λόγο πιστεύω πως θα γινόταν τρελή πολιτική εκμετάλλευση αν ο υπουργός υπερέβαινε τις αποφάσεις της επιτροπής και προχωρούσε την διαδικασία. Κάποιοι θα βρίσκονταν να τον κατηγορήσουν ότι πήρε μίζα από την φαρμακευτική (θυγατρική της Novartis ή κάτι τέτοιο) για να εγκρίνει μια τόσο ακριβή θεραπεία.
Νομίζω το θέμα χρίζει άμεσα μεγάλης προβολής από κάποιο γνωστό κανάλι / δημοσιογράφο για να μαζευτεί το ποσό. Και ναι, εκεί ο υπουργός μπορεί να πάρει μερικούς γνωστούς του επιχειρηματίες, δημοσιογράφους, ηθοποιούς, τραγουδιστές κλπ να βοηθήσουν. Καταλαβαίνω ότι ούτε αυτό είναι η βέλτιστη λύση αλλά προέχει η θεραπεία του μικρού.
Καμιά φορά απλά δεν υπάρχει θεραπεία και κάποιοι εκμεταλλεύονται τους γονείς για να κερδίσουν μίζα από τα 3 εκατομμύρια και ένα πειραματόζωο που θα τους πει ποιες είναι οι παρενέργειες από τη συνδυαστική χρήση των δύο φαρμάκων.
Υπήρχε μια περίπτωση στην Αγγλία που συζητήθηκε πολύ πέρυσι, το παιδί σε παρόμοια ηλικία με παρόμοια εκφυλιστική ασθένεια, είχε γίνει κυριολεκτικά ο εγκέφαλός του χυλός, δεν υπήρχε πια εγκέφαλος και βασιζόταν σε μηχανική υποστήριξη ακόμα και για τετριμμένες αυτόματες λειτουργίες όπως η αναπνοή ενώ τα όργανά του κατέρρεαν το ένα μετά το άλλο, ουσιαστικά ήταν ένα πτώμα σε αποσύνθεση που τα μηχανήματα ανάγκαζαν να "κάνει τις κινήσεις" ανθρώπου σε κώμα. Οι γιατροί ήθελαν να σταματήσει η μηχανική υποστήριξη, οι γονείς δεν το δεχόντουσαν και αντί για αυτό ήθελαν να μεταφερθεί Αμερική όπου κάποιος τους έταζε θεραπεία. Το θέμα πήρε διαστάσεις, μπλέχτηκαν pro-lifers, μπλέχτηκε ο... Πάπας, χαμός έγινε. Οι γονείς πήγαν δικαστικά και όλα τα δικαστήρια, από το τοπικό μέχρι το Ευρωπαϊκό δικαίωσαν τους γιατρούς ξανά και ξανά.
Στο σκεπτικό της αγγλικής απόφασης που αν το βρω θα το βάλω, φαίνεται η διαφορά νοοτροπίας ανάμεσα σε σύσσωμη την αγγλική (και ευρωπαϊκή) ιατρική κοινότητα και τον αμερικανό μεγαλογιατρό με την πειραματική θεραπεία: οι πρώτοι έλεγαν "σταματήστε να βασανίζετε αυτό το σαρκίο", ο δεύτερος έλεγε "ισως μπορέσω να αποκαταστήσω μέρος της εγκεφαλικής λειτουργίας" που είναι καθίκι-talk για το "θα πειραματιστώ ελεύθερα και στο τέλος
ίσως αν του κάνεις ηλεκτροσόκ 500 βολτ να καταγράφεται όντως κάποια αντίδραση στο εγκεφαλογράφημα". Δηλαδή αντί να έχει στο νου του το καλό του ασθενούς, το έβλεπε απλά σαν... πρόκληση και ευκαιρία να μάθει πράγματα. Τελικά το δικαστήριο ανάγκασε το γιατρό να παραδεχτεί ότι σε καμία περίπτωση δεν εγγυάται ούτε θεωρεί πιθανή κάποια αξιόλογη βελτίωση της κατάστασης του μικρού σε σχέση με την τωρινή και ότι η θεραπεία του είναι έτσι κι αλλιώς για άλλες, παρόμοιες όχι ίδιες περιπτώσεις και ότι η πιθανότητα να επιβιώσει ο μικρός από υπερατλαντικό ταξίδι ήταν κάτω από το μηδέν. Αυτά όμως δεν τα έλεγε στους γονείς. Και να τα έλεγε όμως, οι γονείς κράταγαν μόνο μία πληροφορία: ότι ΙΣΩΣ, ΚΑΤΙ, να γίνει ΛΙΓΟ καλύτερο για ΚΑΠΟΙΟ ορισμό του καλύτερου.