The Childfree Life

[shrike]

ενοοω συγκεκριμενο φορο οχι ετσι γενικα .

Τι θα πει «όχι έτσι γενικά»; Αυτοί που δεν έχουν παιδιά πληρώνουν φόρους για τα παιδιά των άλλων, που κατά μέσο όρο δεν καλύπτουν με τους δικούς τους φόρους τα έξοδα που κάνει το κράτος για τα παιδιά τους. Άρα είναι φόρος στους άτεκνους για τα παιδιά των άλλων. Εσύ τι θέλεις, να του βάλουμε και ταμπέλα;

Για έναν τρίτεκνο, η εκπαίδευση των παιδιών του μόνο κοστίζει 10.000 ευρώ τον χρόνο. Αν αρχίσουμε να βάζουμε μέσα επιδόματα, κοινωνικά προγράμματα, υγεία, κτλ, ο λογαριασμός ανεβαίνει πολύ. Αμφίβολο ότι η μέση τρίτεκνη οικογένεια τα καλύπτει όλα αυτά με τους δικούς της φόρους και ταυτόχρονα συμμετέχει στην κάλυψη των υπόλοιπων αναγκών του κράτους (άμυνα, σώματα ασφαλείας, δημόσιες υπηρεσίες, δικαστικό σύστημα, κτλ).

Φυσικά αυτό είναι το σωστό. Αυτός που έχει περισσότερες δυνατότητες να μοιράζεται με αυτόν που δεν έχει. Αλλά αυτή η εκδικητικότητα που εκθέτεις εδώ και η ηρωοποίηση των γονέων είναι μαλακισμένη.

Δεν ξέρω για το δικό σου χωριό, αλλά στο δικό μου αυτό το μπολνταρισμένο το λένε "ρίχνει μια στην καρδάρα και πάει το γάλα...".

[hellegennes]

Καταλαβαίνεις τι γράφει ή σε παρασύρει ο συναισθηματισμός σου;

[hellegennes]

ναι και η ταμπελα να κοστιζει κατ επιλογην ατεκνος ,δεν ειναι θεμα εκδικητικοτητος αλλα απλης λογικης .

Απλή λογική είναι να δοθεί όνομα σε έναν φόρο που πληρώνουμε; Μυστήρια τα λες, γέροντα.

[Ιδεολόγος]

νύχτα , δεν κάνεις παιδιά για να σου δίνουν χαρά όσο σκατά κι αν εισαι. Αυτό το διαπιστώνεις μετά. Δε σκεφτόμουν δηλαδή, θα κάνω παιδι για να ΜΕ κάνει ευτυχισμένη. Απλώς με κάνει κάποιες φορές, χωρίς το ίδιο να το συνειδητοποιεί ή να του στοιχίζει κάτι.

Πολύ καλά. Όμως δεν συμφωνώ με το πνεύμα του ποστ. Τείνει να δικαιολογήσει πολλά που θα έπρεπε η κάθε επόμενη γενιά να τα καταργεί. Η αυτοκριτική που ισχυρίζεσαι ότι λείπει επίσης είναι κι αυτό ένα λάθος. Ούτε είπα ότι φταίνε για τα πάντα στη ζωή μου οι γονείς μου. Φταίνε μαζί με όλα τα άλλα. Απλό είναι. Το ότι εσύ θέλεις να βιώνεις μία ισορροπία με όλα αυτά και γι αυτό το λόγο ιεραρχείς ευθύνες και φταιξίματα και ψαλιδίζεις ότι πετάει και είναι άσχημο,
εγώ δεν το ακολουθώ. Δεν θέλω. Προτιμώ να ρίχνω αφορεσμούς και είναι το ηπιότερο που μπορώ να κάνω συναρτήσει αυτού που νιώθω.

Επίσης άσε με να ξέρω κάτι παραπάνω (ίσως). Είμαι 50 και έχω τρία παιδιά. Το μεγαλύτερο 20. Δεν μιλάω κουτουρού.

οκ, αν εισαι 50 κι εχεις 3 παιδιά, σίγουρα ξέρεις κάτι παραπάνω

Οι αφορισμοί όμως Ιδεολόγε, δε σε έκαναν να αισθανθείς καλύτεραΠαπάρια Τα ίδια σκατά θα αισθανθώ στο τέλος. Παραμένεις γεμάτος θυμό. Θυμό που κάνει κακό σε σένα, όχι στους γονείς σου, θυμό που μπορεί ασυνείδητα να μετέδωσες στα παιδιά σου πάντα ανησυχούσα γι αυτό. Γι αυτό και έφτιαξα μια κουλ ιδεολογία, πραγματολογική και σεβόμενος ιδιοσυστασίες. ή στη διαπαιδαγώγιση αυτών. Εσύ τί κερδιζεις για την ψυχική σου υγεία μέσω των αφορισμών τα πάπαρια μου. Το ξαναλέω για να μην το ξεχνάω, πέρα απο μια στιγμιαία ικανοποιησηΑυτό ακριβώς. Δεν προσδοκώ ανάσταση νεκρών. Δεν περιμένω να χτίσω κάτι και να μείνει στο διηνεκές. Η χαοτική ιδεολογία μου δεν είναι θέμα γούστου μόνο. Είναι και λειτουργική και με έχει βοηθήσει στη ζωή μου. ; Είσαι μια χύτρα που βράζει κι ανα διαστήματα ανοίγει η βαλβίδα κι απελευθερώνει λίγο ατμό. Που μπορεί ανα πάσα στιγμή να σκάσει και να πάρει κεφάλια. Σε τι σου κάνει καλό; Σε τίποτα. Μα δεν περιμένω και κανένα καλό να μου συμβεί
Δε σου λέω να δικαιολογήσεις τους γονείς σου για να αισθανθούν αυτοί καλύτερα ή για το δικό τους καλό. Σου λέω να εξηγήσεις και να κατανοήσεις τα υπέρ και τα κατά, για το δικό σου καλό. Αλλιώς παραμένεις δέσμιός τους, τους δίνεις περισσότερη δύναμη απ όση πραγματικά έχουν

Μια χαρά είμαι με την οικογένεια. Αλλά τις νευρώσεις στα παιδιά τις περάσαμε. Και μόνο οι δικοί μας τσακωμοί που τους ακούσανε φτάνουν. Δεν νιώθω ότι πρέπει να αντιπαραθέσω κάτι καλύτερο από αυτό που είναι καλό για τους άλλους και εγώ το απορρίπτω.
Δεν λειτούργησα ποτέ έτσι γιατί συνήθισα σε μία μόνιμη κατάσταση άγχους.

[casper quantum]

παιδιά δε θέλω να προσβάλω στ αλήθεια κανέναν,
μα από πολύ μικρή ηλικία, είχα προσωπικά αισθανθεί τα κίνητρα
που οδηγούν πολλούς σε τέτοιου είδους αποφάσεις,
και πήρα την απόφαση λοιπόν κι εγώ πολύ πολύ έγκαιρα,
πως όσο σκατάνθρωπος κι αν μπορώ να γίνω, τουλάχιστον
θα έχω σώσει ένα παιδί από μένα


κατά τ άλλα, θαυμάζω το κουράγιο σας για τις αγωνίες σας
και το λέω ειλικρινά

Θυμήθηκα ένα σχόλιο που διάβασα κάποτε κάτω από ένα άρθρο. Έλεγε πως αν κάτι παρηγορεί αυτό τον άνθρωπο είναι το ότι έχει σώσει ένα παιδί από τον άδικο κόσμο. Και εγώ σκέφτηκα ακριβώς το ίδιο. Από τον κόσμο και από τον ίδιο μου τον εαυτό.

Κλαίω με το τελευταίο. Είναι φρικτό να είσαι μέλος μιας οικογένειας (πόσο μάλλον γονιός) και να βιώνεις μια ολόκληρη ζωή και κάθε στιγμή αυτή την αναθεματισμένη αγωνία για το τι πρόκειται να σας ξημερώσει. Κυρίως για το/τα άτομα που αγαπάς. Ό,τι χειρότερο και ειλικρινά βιώνοντας κιόλας αυτές τις καταστάσεις, αν από μικρή ταυτιζόμουν με τα πιο πάνω στο 99%, τώρα είμαι εντελώς σίγουρη. Δεν θα άντεχα να περνούσα τα ίδια σαν γονέας. Ειλικρινά θαυμάζω το κουράγιο κάποιων ανθρώπων. Ό,τι και να λέμε στην θεωρία και με όσα ξέρει ο καθένας και έχει βιώσει, η κάθε περίπτωση είναι διαφορετική και ποτέ δεν ξέρεις τι θα σου ξημερώσει και πώς θα αντιδράσεις. Όλοι εκ του ασφαλούς ή με διαφορετικές συνθήκες και καταστάσεις θα σου πούνε πως θα αντιδρούσαν ή αντέδρασαν με τον άλφα τρόπο και εσύ που αντέδρασες με τον βήτα είσαι λάθος. Να μην τύχει να βρεθεί στην θέση που θα αντιδράσει με τον άλφα τρόπο και το αποτέλεσμα να είναι το εντελώς αντίθετο από αυτό που περίμενε.

[Lugozzi]

ψηφίστε στο πολλ!

[casper quantum]

Υπάρχουν παιδιά που κάνουν να κοιμηθούν πάνω απο 2 ωρο συνεχόμενο, 2 χρόνια, μαζί και οι γονείς τους. Έκαναν τα πάντα για να βοηθήσουν, το είχαν συνέχεια αγκαλιά να νιώθει ασφάλεια όπως λένε, θήλασαν, νανούρισαν, έκαναν συγκοίμηση, πήγαν σε γιατρούς, τίποτα.

Εχει παιδιά που χτυπάνε κι ας μη τα χτύπησαν ποτέ, κι ας τους είπαν ένα εκατομμύριο φορές με τον ψυχραιμο και ενδεδειγμένο τρόπο πως αυτό που κάνουν ειναι λάθος και δεν ειναι αποδεκτή συμπεριφορά. Το είδαν μια φορά στο πάρκο, το τσίμπησαν, τέλος.

Εχει γονείς που ακολούθησαν τον καλύτερο θεωρητικά τρόπο για να τα ταίζουν, χωρίς να τα πιέζουν, τρώγοντας όλοι μαζί, αφήνοντάς τα να επεξεργαστούν τις τροφές για να αποκτήσουν ερεθίσματα, ασχέτως αν αυτό σήμαινε πως θα μαζεύουν φαγητά απ το πάτωμα 15 φορές τη μέρα και θα βαζουν 2-3 ηλεκτρικές. Ε τα ίδια τα παιδιά μπορεί να περνάνε μέρες που να τρώνε ελάχιστα κι εσύ να τρελαίνεσαι απο ανησυχία
Φάσεις είναι, θα περάσουν, λένε.

Γονείς που βγαίνουν βόλτα με τα παιδιά τους καθε μέρα, τους διαβάζουν κάθε μέρα και περνάνε ώρες ποιοτικού χρόνου μαζί

Έχει και παιδιά πολύ πιο συνεργάσιμα.
Υπάρχουν παιδιά που θα κοπανάνε το κεφάλι τους στο πάτωμα, θα τους εξηγήσεις ήρεμα γιατί δεν κάνει, κι αυτά θα ακούσουν, θα σταματήσουν. Υπάρχουν παιδιά που θα χτυπάνε το κεφάλι τους στο πάτωμα, ακόμα κι αν τους πεις 20 φορές πως δεν κάνει και γιατί δεν κάνει, αλλά αυτά θα συνεχίσουν να χτυπάνε το κεφάλι τους γιατί έτσι. Έχει πλάκα.

Για να μάθει ένα παιδί να αντιμετωπίζει τα πράγματα ψύχραιμα πρέπει να του το διδάσκεις καθημερινά, πολλές φορές τη μέρα, για μήνες ή και χρόνια, ενόσω εσύ θα βαράς μπιέλες. Κι οι γονείς άνθρωποι είναι. Όταν έχεις να κοιμηθείς καλά χρόνια, αφιερώνεσαι συνέχεια στο παιδί 18 ωρες το λιγότερο τη μέρα, κάθε μέρα, περνάνε όλα απ τα χέρια σου, χωρίς βοήθεια κλπ κάποια στιγμή κλατάρεις. Ανθρώπινο.


Δεν είναι μόνο στον γονιό, είναι και στο παιδί.

Μόλις έγραψα ένα κείμενο που θα κάνει ακόμα κι αυτούς που θέλουν πολύ να κάνουν παιδιά να το ξανασκεφτούν

Πρεπει να το ζησει καποιος ολο αυτο. Εστω να ειναι πολυ κοντα για να καταλαβει τι λες.

Νομιζουν οτι τα παιδια τα χωριζουμε σε δυο κατηγοριες. Αυτα που μεγαλωσαν με σωστους γονεις και τα αλλα που μεγαλωσαν με χαλια γονεις. Υπαρχουν ενα καρο κατηγοριες, να μιλαμε μεχρι αυριο. Εδω στην ιδια οικογενεια, με τους ιδιους γονεις, ακομη και διδυμα, βγαινουν διαφορετικα! Τι να λεμε...

Καποια πραγματα τα λεμε ωραια στη θεωρια, αλλα απλως μενουν εκει, στη θεωρια.

Και αλιμονο αν εχεις να πληρωσεις καποια αμαρτια, πχ... ειχες βγαλει το λαδι της μανας σου! Θα την πληρωσεις την πτανα την αμαρτια ρε!

Τώρα τα διάβασα αυτά

+1000 και στις 2

[νύχτα]

ψηφίστε στο πολλ!

τί λες!
να στιγματιστούμε;;

[Lugozzi]

ψηφίστε στο πολλ!

τί λες!
να στιγματιστούμε;;

[mec]

Πιστευω ότι στο μέλλον οι γέννες στη Δύση θα περιοριστούν σημαντικά. Το ιντερνετ συνετέλεσε ώστε ο άνθρωπος να αντιληφθεί τις δυνατότητές του και να αναπτύξει μία φιλαυτία που εξελίσσεται σε τρόπο ζωής. Θα θυσιάσει πολλά για την καλοπέραση, την εμφάνιση, τον εγωισμό του και θα περιορίσει τις ταλαιπωρίες όπως τη γέννα ή την ανατροφή παιδιών, υποκαθιστώντας τες με άλλες πρακτικές, πχ υιοθεσία ή «νονός εξ αποστάσεως», δηλαδή μια σχέση υποστήριξης σε παιδάκια της Αφρικής ή χορηγός σε νεανικά προτζεκτ κλπ. Οι κριτικές θα είναι πολλές στην αρχή, όπως στα 90'ς που κάποιοι εναντιώνονταν στα κινητά και σήμερα θεωρείται η νόρμα.

[lyna]

Μεκ διαφωνώ . Ένστικτο είναι η μητροπατροτητα, δεν αντικαθίσταται με νονους εξ αποστάσεως

[Αγις]

Μεκ διαφωνώ . Ένστικτο είναι η μητροπατροτητα, δεν αντικαθίσταται με νονους εξ αποστάσεως

Αντικαθίσταται.

[mec]

Μεκ διαφωνώ . Ένστικτο είναι η μητροπατροτητα, δεν αντικαθίσταται με νονους εξ αποστάσεως

Ναι, είναι ένστικτο, αλλά αν ήταν τόσο επιτακτικό, δεν θα ετίθετο θέμα αν θα κάνεις ή όχι παιδιά. Θα έκανες χωρίς να το σκεφτείς, δηλ όπως τρως και πίνεις, διότι δεν θα είχες άλλη επιλογή.

Αλλά και πάλι: είναι σίγουρα ένστικτο ή ανάγκη για αυτοπραγμάτωση; όσα άτομα ξέρω που δεν κάναν και πολλά πράγματα στη ζωή τους, όλο για τα παιδιά τους μιλάνε και τα δείχνουν και στο facebook.

Ειλικρινά τώρα άμα σου πούνε ότι θα ζήσεις μια άνετη ζωή όπως τη θες, αλλά με την προυπόθεση να μην κάνεις παιδιά, πόσοι θα αρνηθούν;

[dna replication]

[dna replication]