The Childfree Life

[YouOnlyLiveOnce]

το "εχει να κανει με το παιδι" το δεχομαι, ως ενα βαθμο. αλλα και ο γονιος μπορει να διαχειριστει το καθε παιδι αναλογα με την οποια ιδιεταιροτητα του.



οταν το νηπιο μαθαινει οτι με γκρινια, υστερια και κλαμματα μπορει να πετυχει αυτο που θελει, προφανως σαν εφηβος δεν θα πειθεται με τη λογικη. οταν του μικρου του παιζεις 2 φαπες να υσηχασει, σαν εφηβος θα σου ριξει κι αυτος καμμια.

οταν το αντιμετωπιζεις με ψυχραιμια και λογικη, θα αντιμετωπιζει ετσι τη ζωη του σε καθε στιγμη στο μελλον, οτι και αν κανουν οι ορμονες. οταν μαθει οτι οι φωνες και οι υστεριες βγαινουν παντα σε κακο, θα σταματησει να ειναι φωνακλαδικο και υστερικο, για ολη του τη ζωη, μεχρι τα γεραματα του.

Ναι πολυ σωστα και αυτα ειδικα το πρωτο πρωτο

[Ίφιδα]

όπως το είπες.
Ρωταω μαναδες και σε κάθε φαση ως τωρα με λένε 'τωρα είναι καλά, μετά να δεις'! wtf!
Ολες συμφωνουν οτι τα χειρότερα ειναι στην εφηβεία...θελω να πιστεύω οτι το λενε γιατι ξεχ'ασανε τα προηγούμενα

οχι. το λενε γιατι εκαναν λαθη στην παιδικη-νηπιακη ηλικια.

τα ζευγαρια που δεν κανουν λαθη (πολλα) και διαπαιδαγωγουν σωστα, δεν εχουν ποτε σημαντικα προβληματα, και τα παιδια τους οσο μεγαλωνουν γινονται και πιο "ευκολα"

Υπάρχουν παιδιά που κάνουν να κοιμηθούν πάνω απο 2 ωρο συνεχόμενο, 2 χρόνια, μαζί και οι γονείς τους. Έκαναν τα πάντα για να βοηθήσουν, το είχαν συνέχεια αγκαλιά να νιώθει ασφάλεια όπως λένε, θήλασαν, νανούρισαν, έκαναν συγκοίμηση, πήγαν σε γιατρούς, τίποτα.

Εχει παιδιά που χτυπάνε κι ας μη τα χτύπησαν ποτέ, κι ας τους είπαν ένα εκατομμύριο φορές με τον ψυχραιμο και ενδεδειγμένο τρόπο πως αυτό που κάνουν ειναι λάθος και δεν ειναι αποδεκτή συμπεριφορά. Το είδαν μια φορά στο πάρκο, το τσίμπησαν, τέλος.

Εχει γονείς που ακολούθησαν τον καλύτερο θεωρητικά τρόπο για να τα ταίζουν, χωρίς να τα πιέζουν, τρώγοντας όλοι μαζί, αφήνοντάς τα να επεξεργαστούν τις τροφές για να αποκτήσουν ερεθίσματα, ασχέτως αν αυτό σήμαινε πως θα μαζεύουν φαγητά απ το πάτωμα 15 φορές τη μέρα και θα βαζουν 2-3 ηλεκτρικές. Ε τα ίδια τα παιδιά μπορεί να περνάνε μέρες που να τρώνε ελάχιστα κι εσύ να τρελαίνεσαι απο ανησυχία
Φάσεις είναι, θα περάσουν, λένε.

Γονείς που βγαίνουν βόλτα με τα παιδιά τους καθε μέρα, τους διαβάζουν κάθε μέρα και περνάνε ώρες ποιοτικού χρόνου μαζί

Έχει και παιδιά πολύ πιο συνεργάσιμα.
Υπάρχουν παιδιά που θα κοπανάνε το κεφάλι τους στο πάτωμα, θα τους εξηγήσεις ήρεμα γιατί δεν κάνει, κι αυτά θα ακούσουν, θα σταματήσουν. Υπάρχουν παιδιά που θα χτυπάνε το κεφάλι τους στο πάτωμα, ακόμα κι αν τους πεις 20 φορές πως δεν κάνει και γιατί δεν κάνει, αλλά αυτά θα συνεχίσουν να χτυπάνε το κεφάλι τους γιατί έτσι. Έχει πλάκα.

Για να μάθει ένα παιδί να αντιμετωπίζει τα πράγματα ψύχραιμα πρέπει να του το διδάσκεις καθημερινά, πολλές φορές τη μέρα, για μήνες ή και χρόνια, ενόσω εσύ θα βαράς μπιέλες. Κι οι γονείς άνθρωποι είναι. Όταν έχεις να κοιμηθείς καλά χρόνια, αφιερώνεσαι συνέχεια στο παιδί 18 ωρες το λιγότερο τη μέρα, κάθε μέρα, περνάνε όλα απ τα χέρια σου, χωρίς βοήθεια κλπ κάποια στιγμή κλατάρεις. Ανθρώπινο.


Δεν είναι μόνο στον γονιό, είναι και στο παιδί.

Μόλις έγραψα ένα κείμενο που θα κάνει ακόμα κι αυτούς που θέλουν πολύ να κάνουν παιδιά να το ξανασκεφτούν

[Αγις]

Τα παιδιά λειτουργούν με παρατήρηση περιβάλλοντος - μιμητισμό.
Είναι πολύ καλά και στα δύο.
Για οτιδήποτε πρόβλημα υπάρξει η ευθύνη είναι 100 % των γονέων και της συμπεριφοράς τους.
Οβερ.

[Lugozzi]

το σκεφτήκαμε ήδη

καλό κουράγιο

[Ασέβαστος]

το "εχει να κανει με το παιδι" το δεχομαι, ως ενα βαθμο. αλλα και ο γονιος μπορει να διαχειριστει το καθε παιδι αναλογα με την οποια ιδιεταιροτητα του.

οταν το νηπιο μαθαινει οτι με γκρινια, υστερια και κλαμματα μπορει να πετυχει αυτο που θελει, προφανως σαν εφηβος δεν θα πειθεται με τη λογικη. οταν του μικρου του παιζεις 2 φαπες να υσηχασει, σαν εφηβος θα σου ριξει κι αυτος καμμια.

οταν το αντιμετωπιζεις με ψυχραιμια και λογικη, θα αντιμετωπιζει ετσι τη ζωη του σε καθε στιγμη στο μελλον, οτι και αν κανουν οι ορμονες. οταν μαθει οτι οι φωνες και οι υστεριες βγαινουν παντα σε κακο, θα σταματησει να ειναι φωνακλαδικο και υστερικο, για ολη του τη ζωη, μεχρι τα γεραματα του.

Εμενα δεν ειναι στην εφηβεια, τωρα η κορη μου ειναι προεφηβεια, και εχουμε καποια σημαδια. Δεν ξερω απο εμπειρια λοιπον. Ισως να εχεις δικιο, φανταζομαι τα δικα σου θα ειναι πιο μεγαλα.

εχω ενα, και κοντευει 6.

εχω πολυ κοντα μου ομως, ειμαι "κατι σαν πατερας" αν μπορω να το τεντωσω τοσο πολυ, σε 2 παιδια 8 και 13, που εχασαν τον πατερα τους (και καλυτερο μου φιλο) εδω και 5 χρονια.

[Ασέβαστος]

Υπάρχουν παιδιά που κάνουν να κοιμηθούν πάνω απο 2 ωρο συνεχόμενο, 2 χρόνια, μαζί και οι γονείς τους. Έκαναν τα πάντα για να βοηθήσουν, το είχαν συνέχεια αγκαλιά να νιώθει ασφάλεια όπως λένε, θήλασαν, νανούρισαν, έκαναν συγκοίμηση, πήγαν σε γιατρούς, τίποτα.

tough luck. δεν μπορεις να κανει κατι. δεν ειναι ομως και κατι που θα επηρεασει το μελλον του παιδιου, μονο προσκαιρη ταλαιπωρια για τους γονεις.

Εχει παιδιά που χτυπάνε κι ας μη τα χτύπησαν ποτέ, κι ας τους είπαν ένα εκατομμύριο φορές με τον ψυχραιμο και ενδεδειγμένο τρόπο πως αυτό που κάνουν ειναι λάθος και δεν ειναι αποδεκτή συμπεριφορά. Το είδαν μια φορά στο πάρκο, το τσίμπησαν, τέλος.

δεν ισχυει. η ειναι εντελως σπανια-απιθανη περιπτωση.

Εχει γονείς που ακολούθησαν τον καλύτερο θεωρητικά τρόπο για να τα ταίζουν, χωρίς να τα πιέζουν, τρώγοντας όλοι μαζί, αφήνοντάς τα να επεξεργαστούν τις τροφές για να αποκτήσουν ερεθίσματα, ασχέτως αν αυτό σήμαινε πως θα μαζεύουν φαγητά απ το πάτωμα 15 φορές τη μέρα και θα βαζουν 2-3 ηλεκτρικές. Ε τα ίδια τα παιδιά μπορεί να περνάνε μέρες που να τρώνε ελάχιστα κι εσύ να τρελαίνεσαι απο ανησυχία
Φάσεις είναι, θα περάσουν, λένε.

προβλημα των γονιων, οχι του παιδιου. κανενα παιδι δεν πεθανε απο ασιτια εχοντας προσβαση σε φαγητο.

Για να μάθει ένα παιδί να αντιμετωπίζει τα πράγματα ψύχραιμα πρέπει να του το διδάσκεις καθημερινά, πολλές φορές τη μέρα, για μήνες ή και χρόνια, ενόσω εσύ θα βαράς μπιέλες. Κι οι γονείς άνθρωποι είναι. Όταν έχεις να κοιμηθείς καλά χρόνια, αφιερώνεσαι συνέχεια στο παιδί 18 ωρες το λιγότερο τη μέρα, κάθε μέρα, περνάνε όλα απ τα χέρια σου, χωρίς βοήθεια κλπ κάποια στιγμή κλατάρεις. Ανθρώπινο.

αληθεια. ειναι πραγματι ανθρωπινο. αλλα ειναι αυτο που πρεπει να κανεις.

[Custom_F]

Υπάρχουν παιδιά που κάνουν να κοιμηθούν πάνω απο 2 ωρο συνεχόμενο, 2 χρόνια, μαζί και οι γονείς τους. Έκαναν τα πάντα για να βοηθήσουν, το είχαν συνέχεια αγκαλιά να νιώθει ασφάλεια όπως λένε, θήλασαν, νανούρισαν, έκαναν συγκοίμηση, πήγαν σε γιατρούς, τίποτα.

Εχει παιδιά που χτυπάνε κι ας μη τα χτύπησαν ποτέ, κι ας τους είπαν ένα εκατομμύριο φορές με τον ψυχραιμο και ενδεδειγμένο τρόπο πως αυτό που κάνουν ειναι λάθος και δεν ειναι αποδεκτή συμπεριφορά. Το είδαν μια φορά στο πάρκο, το τσίμπησαν, τέλος.

Εχει γονείς που ακολούθησαν τον καλύτερο θεωρητικά τρόπο για να τα ταίζουν, χωρίς να τα πιέζουν, τρώγοντας όλοι μαζί, αφήνοντάς τα να επεξεργαστούν τις τροφές για να αποκτήσουν ερεθίσματα, ασχέτως αν αυτό σήμαινε πως θα μαζεύουν φαγητά απ το πάτωμα 15 φορές τη μέρα και θα βαζουν 2-3 ηλεκτρικές. Ε τα ίδια τα παιδιά μπορεί να περνάνε μέρες που να τρώνε ελάχιστα κι εσύ να τρελαίνεσαι απο ανησυχία
Φάσεις είναι, θα περάσουν, λένε.

Γονείς που βγαίνουν βόλτα με τα παιδιά τους καθε μέρα, τους διαβάζουν κάθε μέρα και περνάνε ώρες ποιοτικού χρόνου μαζί

Έχει και παιδιά πολύ πιο συνεργάσιμα.
Υπάρχουν παιδιά που θα κοπανάνε το κεφάλι τους στο πάτωμα, θα τους εξηγήσεις ήρεμα γιατί δεν κάνει, κι αυτά θα ακούσουν, θα σταματήσουν. Υπάρχουν παιδιά που θα χτυπάνε το κεφάλι τους στο πάτωμα, ακόμα κι αν τους πεις 20 φορές πως δεν κάνει και γιατί δεν κάνει, αλλά αυτά θα συνεχίσουν να χτυπάνε το κεφάλι τους γιατί έτσι. Έχει πλάκα.

Για να μάθει ένα παιδί να αντιμετωπίζει τα πράγματα ψύχραιμα πρέπει να του το διδάσκεις καθημερινά, πολλές φορές τη μέρα, για μήνες ή και χρόνια, ενόσω εσύ θα βαράς μπιέλες. Κι οι γονείς άνθρωποι είναι. Όταν έχεις να κοιμηθείς καλά χρόνια, αφιερώνεσαι συνέχεια στο παιδί 18 ωρες το λιγότερο τη μέρα, κάθε μέρα, περνάνε όλα απ τα χέρια σου, χωρίς βοήθεια κλπ κάποια στιγμή κλατάρεις. Ανθρώπινο.


Δεν είναι μόνο στον γονιό, είναι και στο παιδί.

Μόλις έγραψα ένα κείμενο που θα κάνει ακόμα κι αυτούς που θέλουν πολύ να κάνουν παιδιά να το ξανασκεφτούν

Πρεπει να το ζησει καποιος ολο αυτο. Εστω να ειναι πολυ κοντα για να καταλαβει τι λες.

Νομιζουν οτι τα παιδια τα χωριζουμε σε δυο κατηγοριες. Αυτα που μεγαλωσαν με σωστους γονεις και τα αλλα που μεγαλωσαν με χαλια γονεις. Υπαρχουν ενα καρο κατηγοριες, να μιλαμε μεχρι αυριο. Εδω στην ιδια οικογενεια, με τους ιδιους γονεις, ακομη και διδυμα, βγαινουν διαφορετικα! Τι να λεμε...

Καποια πραγματα τα λεμε ωραια στη θεωρια, αλλα απλως μενουν εκει, στη θεωρια.

Και αλιμονο αν εχεις να πληρωσεις καποια αμαρτια, πχ... ειχες βγαλει το λαδι της μανας σου! Θα την πληρωσεις την πτανα την αμαρτια ρε!

[Ίφιδα]

Έτσι, δυστυχώς

[Naida]

Γενικότερα καλό είναι ότι απόφαση πάρει κάποιος, να κάνει ή όχι παιδιά, να την πάρει με πλήρη συναίσθηση τη σημαίνει το ένα και τι το άλλο. Ούτε οι άντρες να λένε έλα μωρέ θα κάνουμε παιδί και θα το μεγαλώσει η γυναίκα αυτή είναι η δουλειά της, να είμαστε και οκ απέναντι στα σόγια, κοινωνία κτλ , ούτε οι γυναίκες έλα μωρέ σιγά θα κάνω ένα παιδί να δέσω και τον άντρα να είμαστε και οκ απέναντι στα σόγια, κοινωνία κτλ

[Hope]

Πιστεύω ειλικρινά πως δεν κάνουν όλοι οι άνθρωποι για γονείς.
Ο καθένας θα ήταν καλό να κάνει αυτό που γουστάρει.
Ξέρω γυναίκες που, ακόμα κι αν δεν έχουν παιδιά, βλέπεις ότι θα ήταν κατάλληλες για μητέρες... κι άλλες που πραγματικά δεν το έχουν και δεν υπάρχει τίποτα μεμπτό σ'αυτό.

Κάποτε όντως τα ζευγάρια κάνανε παιδιά "γιατί έτσι", όλα στον αυτόματο.
Κατ'εμέ πρέπει να γίνονται όλα συνειδητά. Να κάνεις παιδί επειδή το θες (εσύ κι εκείνος) κι όχι επειδή σε πρήζουν οι γονείς & τα πεθερικά, όχι για να σώσεις μια σχέση που τελείωσε, όχι για να αναγκάσεις τον άλλον να σε παντρευτεί κλπ.
Αντιστοίχως αν δε θες να κάνεις, να είσαι σε θέση να υποστηρίξεις τη στάση σου (μόνο σε όσους σε αφορούν) και να αδιαφορείς/βάζεις όρια σε όλους τους υπόλοιπους.

Edit: Naida το ίδιο λέμε! ^

[Lugozzi]

Να κάνεις παιδί επειδή το θες (εσύ κι εκείνος) κι όχι επειδή σε πρήζουν οι γονείς & τα πεθερικά, όχι για να σώσεις μια σχέση που τελείωσε, όχι για να αναγκάσεις τον άλλον να σε παντρευτεί κλπ.

τι ποσοστό παιδιών πιστεύεις
ότι γεννιούνται για τους παραπάνω λόγους?

[Αγις]

Ανοιξα μπυρα.

[Hope]

Να κάνεις παιδί επειδή το θες (εσύ κι εκείνος) κι όχι επειδή σε πρήζουν οι γονείς & τα πεθερικά, όχι για να σώσεις μια σχέση που τελείωσε, όχι για να αναγκάσεις τον άλλον να σε παντρευτεί κλπ.

τι ποσοστό παιδιών πιστεύεις
ότι γεννιούνται για τους παραπάνω λόγους?

Μεγάλο, γι'αυτό το επισημαίνω.
Στους λόγους βάζω κι αυτό που δεν έχει κουοτ αλλά είπα παραπάνω, δηλ. το "έτσι κάνουν όλοι".

[hellegennes]

ενοοω συγκεκριμενο φορο οχι ετσι γενικα .

Τι θα πει «όχι έτσι γενικά»; Αυτοί που δεν έχουν παιδιά πληρώνουν φόρους για τα παιδιά των άλλων, που κατά μέσο όρο δεν καλύπτουν με τους δικούς τους φόρους τα έξοδα που κάνει το κράτος για τα παιδιά τους. Άρα είναι φόρος στους άτεκνους για τα παιδιά των άλλων. Εσύ τι θέλεις, να του βάλουμε και ταμπέλα;

Για έναν τρίτεκνο, η εκπαίδευση των παιδιών του μόνο κοστίζει 10.000 ευρώ τον χρόνο. Αν αρχίσουμε να βάζουμε μέσα επιδόματα, κοινωνικά προγράμματα, υγεία, κτλ, ο λογαριασμός ανεβαίνει πολύ. Αμφίβολο ότι η μέση τρίτεκνη οικογένεια τα καλύπτει όλα αυτά με τους δικούς της φόρους και ταυτόχρονα συμμετέχει στην κάλυψη των υπόλοιπων αναγκών του κράτους (άμυνα, σώματα ασφαλείας, δημόσιες υπηρεσίες, δικαστικό σύστημα, κτλ).

Φυσικά αυτό είναι το σωστό. Αυτός που έχει περισσότερες δυνατότητες να μοιράζεται με αυτόν που δεν έχει. Αλλά αυτή η εκδικητικότητα που εκθέτεις εδώ και η ηρωοποίηση των γονέων είναι μαλακισμένη.

[perseus]

ναι και η ταμπελα να κοστιζει κατ επιλογην ατεκνος ,δεν ειναι θεμα εκδικητικοτητος αλλα απλης λογικης .