JOKER

[Χουργιατς]

Υπάρχει ωστόσο ένα ζήτημα ως την πατρότητα των έργων του.

περαιτέρω απόδειξη πως ήταν έγχρωμος και μάλιστα απο το χουντ

[hellegennes]

Εσύ έχεις μπερδέψει τι προσπαθείς να πεις. Άγραφο χαρτί το μυαλό κάποιου από τα 30 έως τα 42;

Όχι, στα 42 του είναι παππούς κάποιος, γεμάτος από δεκαετίες εμπειριών. Καλά τα λες. Ας το πω άλλη μια φορά. Οι δημιουργικές ηλικίες είναι μεταξύ 20-45. Από εκεί και πέρα μπορείς να έχεις μόνο εκλάμψεις ή πρέπει να είσαι μια περίπτωση 1 στο δισεκατομμύριο για να καταφέρνεις να δημιουργείς εξίσου καλά και καλύτερα από πριν. Σου ζήτησα ας πούμε 5 συγγραφείς και κατάφερες να βρεις 2.

Πόσο ήταν ο Διονύσιος Σολωμός όταν έγραψε τον Ύμνο εις την Ελευθερίαν, την Γυναίκα της Ζάκυθος, την Καταστροφή των Ψαρών, τους Ελεύθερους Πολιορκημένους; Στα 60 του πέθανε. Πες μου ένα σημαντικό πράγμα που έγραψε μετά τα 35 του.

Μήπως θέλεις νομπελίστα; Ο Σεφέρης έγραψε μακράν το πιο σημαντικό του έργο μέχρι τα 30 του. Η Στροφή είναι το πρώτο και πιο σημαντικό του έργο. Όχι ότι είναι ανάξιο αναφοράς το υπόλοιπο έργο του, αλλά ποτέ δεν άγγιξε το ίδιο ύψος. Το ίδιο και ο Ελύτης, τα δυο πιο σημαντικά του έργα είναι οι Προσανατολισμοί (27) και το Άξιον Εστί (47), το οποίο ήταν στην ουσία το πρώτο του έργο μετά από παύση μιας δεκαετίας.

[Πορφύριος Εξαρχίδης]

για τις κακές έχει μια λογική αυτό που λες

Χωρίς πλάκα. Η γυναίκα μου αποτελεί αντικείμενο φθόνου άλλων νοικοκυρών λόγω της άφταστης μαγειρικής της μαεστρίας. Πριν κάποια χρόνια ετοιμαζόμουν να δω το Λίνκολν του Σπίλμπεργκ. Πεινούσα και άνοιξα το ψυγείο για να βρω κάτι οτιδήποτε να φάω. Είχε μια σαλάτα από φουρνισμένα πατζάρια με κουκουνάρι και ροκφόρ. Ωραία σκέφτηκα και έβαλα την ταινία.
Ενώ έτρωγα ένιωθα μια γεύση μούχλας στο στόμα μου αλλά υπέθεσα πως ήταν το ροκφόρ. Μετά από 1,5 ώρες αδυσώπητου ντανιεντειλιουισμού ξερνούσα βολίδες στην τουαλέτα.

[Πορφύριος Εξαρχίδης]

Εσύ έχεις μπερδέψει τι προσπαθείς να πεις. Άγραφο χαρτί το μυαλό κάποιου από τα 30 έως τα 42;

Όχι, στα 42 του είναι παππούς κάποιος, γεμάτος από δεκαετίες εμπειριών. Καλά τα λες. Ας το πω άλλη μια φορά. Οι δημιουργικές ηλικίες είναι μεταξύ 20-45. Από εκεί και πέρα μπορείς να έχεις μόνο εκλάμψεις ή πρέπει να είσαι μια περίπτωση 1 στο δισεκατομμύριο για να καταφέρνεις να δημιουργείς εξίσου καλά και καλύτερα από πριν. Σου ζήτησα ας πούμε 5 συγγραφείς και κατάφερες να βρεις 2.

Πόσο ήταν ο Διονύσιος Σολωμός όταν έγραψε τον Ύμνο εις την Ελευθερίαν, την Γυναίκα της Ζάκυθος, την Καταστροφή των Ψαρών, τους Ελεύθερους Πολιορκημένους; Στα 60 του πέθανε. Πες μου ένα σημαντικό πράγμα που έγραψε μετά τα 35 του.

Μήπως θέλεις νομπελίστα; Ο Σεφέρης έγραψε μακράν το πιο σημαντικό του έργο μέχρι τα 30 του. Η Στροφή είναι το πρώτο και πιο σημαντικό του έργο. Όχι ότι είναι ανάξιο αναφοράς το υπόλοιπο έργο του, αλλά ποτέ δεν άγγιξε το ίδιο ύψος. Το ίδιο και ο Ελύτης, τα δυο πιο σημαντικά του έργα είναι οι Προσανατολισμοί (27) και το Άξιον Εστί (47), το οποίο ήταν στην ουσία το πρώτο του έργο μετά από παύση μιας δεκαετίας.

Ρε Καραμήτρο ποιος μίλησε για παππούδες; Εγώ είπα ότι πρέπει να έχεις ζήσει για να γράψεις. Εσύ έγραψες ότι πρέπει να είναι το μυαλό σου άγραφο χαρτί. Με το στανιό θα 'χεις δίκιο δηλαδή; Δε γίνεται ρε φίλε. Άστο.

Πάρε κι αυτόν

Ο Νίκος Καζαντζάκης (Ηράκλειο Κρήτης, 18 Φεβρουαρίου/2 Μαρτίου 1883

1906: «Όφις και Κρίνο» (με το ψευδώνυμο Κάρμα Νιρβαμή) - ISBN 960-7948-01-7
1908: «Σπασμένες Ψυχές» (με το ψευδώνυμο Πέτρος Ψηλορείτης), α' δημοσίευση σε συνέχειες στο περιοδικό «Ο Νουμάς», 1909-1910
1929: «Τόντα-Ράμπα», α' έκδοση, Παρίσι, 1934. Α' έκδοση στην Ελλάδα, 1956 σε μετάφραση του Γιάννη Μαγκλή, εκδ. Δίφρος - ISBN 960-7948-04-1
1936:«Ο Βραχόκηπος», μετάφραση Παντελής Πρεβελάκης, Εστία, 1960[σ 4]
1946: «Βίος και πολιτεία του Αλέξη Ζορμπά» - ISBN 978-960-7948-46-5
1948: «Ο Χριστός Ξανασταυρώνεται», α' έκδοση Δίφρος, 1954[σ 5] ISBN 978-960-7948-22-9
1950: «Ο Καπετάν Μιχάλης», α' έκδοση Μαυρίδης, 1953 ISBN 978-960-7948-20-5
1951: «Ο Τελευταίος Πειρασμός», α' έκδοση Δίφρος, 1955[σ 6] ISBN 978-960-7948-23-6
1953: «Ο Φτωχούλης του Θεού», α' δημοσίευση σε συνέχειες στην εφημερίδα «Ελευθερία» το 1954, - ISBN 978-960-7948-14-4
1955: «Οι Αδερφοφάδες», α' έκδοση 1965 - ISBN 978-960-7948-28-1
1957: «Αναφορά στον Γκρέκο», α' έκδοση 1961 (αυτοβιογραφική μυθιστορία) ISBN 978-960-7948-50-2

[ΟΥΤΙΣ]

Εσύ έχεις μπερδέψει τι προσπαθείς να πεις. Άγραφο χαρτί το μυαλό κάποιου από τα 30 έως τα 42;

Όχι, στα 42 του είναι παππούς κάποιος, γεμάτος από δεκαετίες εμπειριών. Καλά τα λες. Ας το πω άλλη μια φορά. Οι δημιουργικές ηλικίες είναι μεταξύ 20-45. Από εκεί και πέρα μπορείς να έχεις μόνο εκλάμψεις ή πρέπει να είσαι μια περίπτωση 1 στο δισεκατομμύριο για να καταφέρνεις να δημιουργείς εξίσου καλά και καλύτερα από πριν. Σου ζήτησα ας πούμε 5 συγγραφείς και κατάφερες να βρεις 2.

Πόσο ήταν ο Διονύσιος Σολωμός όταν έγραψε τον Ύμνο εις την Ελευθερίαν, την Γυναίκα της Ζάκυθος, την Καταστροφή των Ψαρών, τους Ελεύθερους Πολιορκημένους; Στα 60 του πέθανε. Πες μου ένα σημαντικό πράγμα που έγραψε μετά τα 35 του.

Μήπως θέλεις νομπελίστα; Ο Σεφέρης έγραψε μακράν το πιο σημαντικό του έργο μέχρι τα 30 του. Η Στροφή είναι το πρώτο και πιο σημαντικό του έργο. Όχι ότι είναι ανάξιο αναφοράς το υπόλοιπο έργο του, αλλά ποτέ δεν άγγιξε το ίδιο ύψος. Το ίδιο και ο Ελύτης, τα δυο πιο σημαντικά του έργα είναι οι Προσανατολισμοί (27) και το Άξιον Εστί (47), το οποίο ήταν στην ουσία το πρώτο του έργο μετά από παύση μιας δεκαετίας.

Ρε Καραμήτρο ποιος μίλησε για παππούδες; Εγώ είπα ότι πρέπει να έχεις ζήσει για να γράψεις. Εσύ έγραψες ότι πρέπει να είναι το μυαλό σου άγραφο χαρτί. Με το στανιό θα 'χεις δίκιο δηλαδή; Δε γίνεται ρε φίλε. Άστο.

Γιατί σκοτώνεστε; Κάθε συγγραφέας είναι ξεχωριστή περίπτωση. Το ηλικιακό δεν έχει σημασία πάντοτε.

[hellegennes]

Το απέδειξα με τα κορυφαία παραδείγματα της λογοτεχνίας. Σολωμός, Σαίξπηρ, Ουάιλντ, Σεφέρης. Για να γράψεις θέλει να έχεις φαντασία και πάθος. Αυτά είναι και τα δυο νεανικά στοιχεία. Εξασθενούν αμφότερα με τον χρόνο.

[Πορφύριος Εξαρχίδης]

Το απέδειξες υποστηρίζοντας το αντίθετο από αυτό που αρχικά έλεγες.

[Ορέστης 35]

Σε ποιο σινεμα προτεινετε να τη δω; Δε θελω να εχει ενοχλητικους που μιλανε και τραγανιζουν βρωμερα νατσοζ.

[hellegennes]

Πάρε κι αυτόν

Ο Νίκος Καζαντζάκης (Ηράκλειο Κρήτης, 18 Φεβρουαρίου/2 Μαρτίου 1883

1906: «Όφις και Κρίνο» (με το ψευδώνυμο Κάρμα Νιρβαμή) - ISBN 960-7948-01-7
1908: «Σπασμένες Ψυχές» (με το ψευδώνυμο Πέτρος Ψηλορείτης), α' δημοσίευση σε συνέχειες στο περιοδικό «Ο Νουμάς», 1909-1910
1929: «Τόντα-Ράμπα», α' έκδοση, Παρίσι, 1934. Α' έκδοση στην Ελλάδα, 1956 σε μετάφραση του Γιάννη Μαγκλή, εκδ. Δίφρος - ISBN 960-7948-04-1
1936:«Ο Βραχόκηπος», μετάφραση Παντελής Πρεβελάκης, Εστία, 1960[σ 4]
1946: «Βίος και πολιτεία του Αλέξη Ζορμπά» - ISBN 978-960-7948-46-5
1948: «Ο Χριστός Ξανασταυρώνεται», α' έκδοση Δίφρος, 1954[σ 5] ISBN 978-960-7948-22-9
1950: «Ο Καπετάν Μιχάλης», α' έκδοση Μαυρίδης, 1953 ISBN 978-960-7948-20-5
1951: «Ο Τελευταίος Πειρασμός», α' έκδοση Δίφρος, 1955[σ 6] ISBN 978-960-7948-23-6
1953: «Ο Φτωχούλης του Θεού», α' δημοσίευση σε συνέχειες στην εφημερίδα «Ελευθερία» το 1954, - ISBN 978-960-7948-14-4
1955: «Οι Αδερφοφάδες», α' έκδοση 1965 - ISBN 978-960-7948-28-1
1957: «Αναφορά στον Γκρέκο», α' έκδοση 1961 (αυτοβιογραφική μυθιστορία) ISBN 978-960-7948-50-2

Μαλάκα, σταμάτα να αυτοφαπώνεσαι. Μου βάζεις τον Καζαντζάκη, που δεν άρχισε να γράφει πριν τα 45 του (έγραφε θεατρικά, αλλά δεν είναι γνωστός για τα θεατρικά του). Δεν ξέρουμε τι έργο θα είχε αφήσει αν άρχιζε να γράφει στα 20.

[ΟΥΤΙΣ]

Ο Καζαντζάκης έγραψε τα σημαντικότερα μυθιστορήματα του μεταξύ 1946-1951. Δηλαδή από τα πενήντα φεύγα του και μετά.

Ο Σαραμάγκου μετά τα εξήντα του.

[Πορφύριος Εξαρχίδης]

Πάρε κι αυτόν

Ο Νίκος Καζαντζάκης (Ηράκλειο Κρήτης, 18 Φεβρουαρίου/2 Μαρτίου 1883

1906: «Όφις και Κρίνο» (με το ψευδώνυμο Κάρμα Νιρβαμή) - ISBN 960-7948-01-7
1908: «Σπασμένες Ψυχές» (με το ψευδώνυμο Πέτρος Ψηλορείτης), α' δημοσίευση σε συνέχειες στο περιοδικό «Ο Νουμάς», 1909-1910
1929: «Τόντα-Ράμπα», α' έκδοση, Παρίσι, 1934. Α' έκδοση στην Ελλάδα, 1956 σε μετάφραση του Γιάννη Μαγκλή, εκδ. Δίφρος - ISBN 960-7948-04-1
1936:«Ο Βραχόκηπος», μετάφραση Παντελής Πρεβελάκης, Εστία, 1960[σ 4]
1946: «Βίος και πολιτεία του Αλέξη Ζορμπά» - ISBN 978-960-7948-46-5
1948: «Ο Χριστός Ξανασταυρώνεται», α' έκδοση Δίφρος, 1954[σ 5] ISBN 978-960-7948-22-9
1950: «Ο Καπετάν Μιχάλης», α' έκδοση Μαυρίδης, 1953 ISBN 978-960-7948-20-5
1951: «Ο Τελευταίος Πειρασμός», α' έκδοση Δίφρος, 1955[σ 6] ISBN 978-960-7948-23-6
1953: «Ο Φτωχούλης του Θεού», α' δημοσίευση σε συνέχειες στην εφημερίδα «Ελευθερία» το 1954, - ISBN 978-960-7948-14-4
1955: «Οι Αδερφοφάδες», α' έκδοση 1965 - ISBN 978-960-7948-28-1
1957: «Αναφορά στον Γκρέκο», α' έκδοση 1961 (αυτοβιογραφική μυθιστορία) ISBN 978-960-7948-50-2

Μαλάκα, σταμάτα να αυτοφαπώνεσαι. Μου βάζεις τον Καζαντζάκη, που δεν άρχισε να γράφει πριν τα 45 του (έγραφε θεατρικά, αλλά δεν είναι γνωστός για τα θεατρικά του). Δεν ξέρουμε τι έργο θα είχε αφήσει αν άρχιζε να γράφει στα 20.

Ρε συ; Διαβάζεις πριν γράψεις; Το όφις και κρίνο, ένα αξιοπρεπέστατο μυθιστόρημα, το έγραψε στα 22-23. Όσο καλό κι αν ήταν δεν θα μπορούσε να συγκριθεί με αυτά που έγραψε μετά τα 40. Δεν είναι κακό να παραδεχτείς ότι ενίοτε σου ξεφεύγει και μια μαλακία. Άντε δύο.

[hellegennes]

Το απέδειξες υποστηρίζοντας το αντίθετο από αυτό που αρχικά έλεγες.

Αυτό που αρχικά είπα ήταν ότι είναι εξαιρετικά σπάνιο να καλυτερεύει κάποιος με τα χρόνια πέρα από ένα σημείο ακμής, σε οποιοδήποτε δημιουργικό επάγγελμα. Κανείς δεν γράφει στα 60 του καλύτερα από ό,τι έγραφε στα 30. Ο πήζον bot πιστεύει ότι οι ηθοποιοί, οι σκηνοθέτες και γενικά οι δημιουργεί καλυτερεύουν χρόνο με τον χρόνο, που δεν στέκει. Η τοποθέτησή μου και εδώ αλλά και σε άλλο νήμα, που μιλούσαμε για σκηνοθέτες, με αφορμή τον Γαβρά, είναι πως το σημαντικότερο έργο του το αφήνει κάποιος σε νεαρή ηλικία, όπως είναι λογικό. Μεταξύ 25 και 45 είναι το συνηθέστερο και είναι τρομερά σπάνιο να σπάσει κάποιος αυτόν τον κανόνα και πάλι μιλάμε για εκλάμψεις. Δηλαδή αν κάποιος έχει κάνει 20 γαμάτα έργα μέχρι τα 45 του και στα 60 κάνει ένα αριστούργημα, όχι μόνο θα είναι κάτι σπάνιο αλλά θα είναι και μη επαναλήψιμο. Δεν πρόκειται ξαφνικά να κάνει άλλα 20 αριστουργήματα.

Το αυτό ισχύει για οτιδήποτε απαιτεί φαντασία και δημιουργικότητα. Είναι βιολογικό το θέμα:

[hellegennes]

Ρε συ; Διαβάζεις πριν γράψεις; Το όφις και κρίνο, ένα αξιοπρεπέστατο μυθιστόρημα, το έγραψε στα 22-23. Όσο καλό κι αν ήταν δεν θα μπορούσε να συγκριθεί με αυτά που έγραψε μετά τα 40. Δεν είναι κακό να παραδεχτείς ότι ενίοτε σου ξεφεύγει και μια μαλακία. Άντε δύο.

Μυθιστόρημα δεν είναι. Μυθοπλασία μπορείς να το χαρακτηρίσεις, αλλά δεν είναι μυθιστόρημα. Είναι το αντίστοιχο με τα γραπτά του blackpaint, που διέσχισε την Αλάσκα με έλκηθρο.

[Πορφύριος Εξαρχίδης]

Σε ποιο σινεμα προτεινετε να τη δω; Δε θελω να εχει ενοχλητικους που μιλανε και τραγανιζουν βρωμερα νατσοζ.

Οκ. Αλλά αν έχει υποσχέσου ότι δεν θα τους πειράξεις.

[Ορέστης 35]

Σε ποιο σινεμα προτεινετε να τη δω; Δε θελω να εχει ενοχλητικους που μιλανε και τραγανιζουν βρωμερα νατσοζ.

Οκ. Αλλά αν έχει υποσχέσου ότι δεν θα τους πειράξεις.

Και να ηθελα δεν εχω οπλα δυστυχως. Για ριχτε προτασεις γιατι φαινεται ταινια που μπορει να αλλαξει τη ζωη ενος ανθρωπου.