Κανόνες Δ. Συζήτησης
Οι πληροφορίες, οι συμβουλές και γενικότερα το υλικό που δημοσιεύεται σε αυτή την ενότητα έχουν αποκλειστικά ενημερωτικό χαρακτήρα και εκφράζουν τις προσωπικές απόψεις των αρχικών συγγραφέων στα πλαίσια της δημόσιας συζήτησης. Σε καμία περίπτωση δεν αποτελούν επιστημονική ιατρική πληροφόρηση. Το Phorum.com.gr δεν παρέχει ιατρικές συμβουλές, ούτε φέρει ευθύνη για το υλικό που δημοσιεύεται εδώ ή σε άλλη ενότητα της κοινότητας, ή μεταφέρεται ως πληροφορία με τη χρήση προσωπικών μηνυμάτων, e-mail και άλλων τρόπων. Δεν φέρουμε καμία απολύτως ευθύνη για οποιαδήποτε τυχόν σωματική / ψυχική βλάβη λόγω εσφαλμένης πληροφόρησης.Συστήνουμε πάντοτε να συμβουλεύεστε γιατρό για θέματα υγείας.
Η ανάγνωση ή/και η συμμετοχή σας στην παρούσα ενότητα συνεπάγεται ότι συμφωνείτε και αποδέχεστε ανεπιφύλακτα τους παραπάνω όρους.
Feindflug έγραψε: 28 Σεπ 2019, 10:21
Είδα μια πρώην μου. Με είχε καλέσει στο σπίτι της, το οποίο ήταν διαφορετικό από την πραγματικότητα. Εν τέλει βρεθήκαμε σε έναν χώρο που είχε δίπλα από το φαρμακείο που είχε η μάνα της, στην πραγματικότητα όμως η μάνα της δεν είχε σχέση με φαρμακεία. Η ατμόσφαιρα ήταν φιλική, σε φάση "έχουμε χρόνια να τα πούμε και σου είπα να βρεθούμε γιατί σε σκέφτομαι" από μέρους της. Εγώ πάλι ένιωθα τρομερή αμηχανία γιατί δεν το περίμενα το όλο σκηνικό, χώρια που μπαινόβγαιναν διάφοροι συγγενείς της εκεί που καθόμασταν και τα λέγαμε στον καναπέ.
Feindflug έγραψε: 28 Σεπ 2019, 10:21
Είδα μια πρώην μου. Με είχε καλέσει στο σπίτι της, το οποίο ήταν διαφορετικό από την πραγματικότητα. Εν τέλει βρεθήκαμε σε έναν χώρο που είχε δίπλα από το φαρμακείο που είχε η μάνα της, στην πραγματικότητα όμως η μάνα της δεν είχε σχέση με φαρμακεία. Η ατμόσφαιρα ήταν φιλική, σε φάση "έχουμε χρόνια να τα πούμε και σου είπα να βρεθούμε γιατί σε σκέφτομαι" από μέρους της. Εγώ πάλι ένιωθα τρομερή αμηχανία γιατί δεν το περίμενα το όλο σκηνικό, χώρια που μπαινόβγαιναν διάφοροι συγγενείς της εκεί που καθόμασταν και τα λέγαμε στον καναπέ.
Feindflug έγραψε: 28 Σεπ 2019, 10:21
Είδα μια πρώην μου. Με είχε καλέσει στο σπίτι της, το οποίο ήταν διαφορετικό από την πραγματικότητα. Εν τέλει βρεθήκαμε σε έναν χώρο που είχε δίπλα από το φαρμακείο που είχε η μάνα της, στην πραγματικότητα όμως η μάνα της δεν είχε σχέση με φαρμακεία. Η ατμόσφαιρα ήταν φιλική, σε φάση "έχουμε χρόνια να τα πούμε και σου είπα να βρεθούμε γιατί σε σκέφτομαι" από μέρους της. Εγώ πάλι ένιωθα τρομερή αμηχανία γιατί δεν το περίμενα το όλο σκηνικό, χώρια που μπαινόβγαιναν διάφοροι συγγενείς της εκεί που καθόμασταν και τα λέγαμε στον καναπέ.
Είδα ότι με κυνηγούσαν κάτι κακοί τύποι σε ένα κτίριο και στο κλιμακοστάσιό του, σε φάση ταινίας δράσεως - βιντεοπαιχνιδιού. Εγώ κρυβόμουν στις γωνίες από διαδρόμους για να τους αιφνιδιάσω. Πολύ ξύλο και πιστολίδι.
Feindflug έγραψε: 04 Οκτ 2019, 10:04
Είδα ότι με κυνηγούσαν κάτι κακοί τύποι σε ένα κτίριο και στο κλιμακοστάσιό του, σε φάση ταινίας δράσεως - βιντεοπαιχνιδιού. Εγώ κρυβόμουν στις γωνίες από διαδρόμους για να τους αιφνιδιάσω. Πολύ ξύλο και πιστολίδι.
Feindflug έγραψε: 04 Οκτ 2019, 10:04
Είδα ότι με κυνηγούσαν κάτι κακοί τύποι σε ένα κτίριο και στο κλιμακοστάσιό του, σε φάση ταινίας δράσεως - βιντεοπαιχνιδιού. Εγώ κρυβόμουν στις γωνίες από διαδρόμους για να τους αιφνιδιάσω. Πολύ ξύλο και πιστολίδι.
Παιζεις βιντεογκεημ
Καθόλου, τύπε. Μάλλον επηρεάστηκα από τις ταινίες που είδα (John Wick 3, Fast & Furious: Hobbs & Shaw).
Είδα ότι είχα σπάσει το πόδι μου, το είχα σε γύψο και με μετέφερε ο πατέρας μου σε γιατρούς, εξόδους και τέτοια. Σε κάποια φάση με πήγε στο γυμναστήριο, αλλά ξέχασα κάτι στο αυτοκίνητο και τον είδα να καπνίζει (έχει κόψει το τσιγάρο στην πραγματικότητα εδώ και 25 χρόνια περίπου).
Έβλεπα ότι ήμουν σε ένα δωμάτιο χωρίς παράθυρα και φορούσα μια φούστα κόκκινη, μακριά και από κάπου άκουγα μουσική και χόρευα και στριφογυρναγα και μπήκε στο δωμάτιο ένας ψηλός και έσβησε το φως και έκλεισε και η μουσική και έψαχνα μες στο σκοτάδι τον διακόπτη και έπεσα πάνω σ' αυτόν και του είπα γιατί έσβησες το φως και κόλλησε πάνω μου και μου είπε σχεδόν γρυλλίζοντας σαν σκυλί "τι το θες το φως" και άναψαν τα μάτια του κόκκινα λες και έκαιγαν φωτιές. Ένιωθα ότι θα με φάει. Ήταν τόσο αληθινό και σκιαχτικό που πετάχτηκα κι με είχε πιάσει ταχυπαλμία
Εγω παλι σημερα απορησα με την ιδιοτητα του μυαλου να καταγραφει τον φανταστικο ονειρικο κοσμο ως μια εξτρα εμπειρια πραγματικοτητας, εξηγουμαι.
Στο παρελθον ισως και χρονια πριν ριχα δει ενα εφιαλτη οτι το δημοτικο μου σχολειο ειχε μεταφερθει σε ενα υπο κατασκευη κτηριο και εγω το επισκεφθηκα γιατι ειχα ειδοποιηθει πως θα λειτουργουσε πιλοτικα πριν τη σχολικη περιοδο με λιγα ατομα. Οταν πηγα εκει ειδα περιεργους τυπους συμμαθητες να ερχονται, στο τελος αποδειχθηκε οτι ο ενας ηταν σαν βαμπιρ που σκοτωνε τους υπολοιπους και θα ερχοταν και η σημερα μου, εψαχνα απεγνωσμενα τροπο να το σκασω, φοβερη αγωνια, ακομα και το κτηριο αλλαζε για να μεινω εκει, εβλεπα απο μακρια τους γειτονους να ζουν τη ζωη τους, να τους φωναζω για βοηθεια και τιποτα κλπ στο τελος βρισκω τροπο και το σκαω τελευταια στιγμη εχωντας ενα αισθημα απιστευτης αγωνιας διοτι ενοιωθα το βαμπιρ να πλησιαζει.
Σημερα μετα απο τοσο καιρο που το ειχα δει ( και δεν το θυμομουν καν οπως γινεται με τα ονειρα) ειδα παλι να μπαινω στο ιδιο κτηριο και οταν ειδα να ερχονται παλι οι ιδιοι συμμαθητες, λες και θυμηθηκα την προηγουμενη εμπειρια το εσκασα νωρις πρωτου εγκλωβιστω γνωριζοντας πως γλιτωσα απο αυτο που θα παθαινανε οι αλλοι και ετσι θυμηθηκα ολο το στορι του παρελθοντος.
Απορω, δηλαδη την ασχημη και φανταστικη εμπειρια που βιωνεις στους εφιαλτες, ο εγκεφαλος την αποθηκευει (ισως στο ιδιο μερος που αποθηκευει και της πραγματικης ζωης) για να την ανασυρει απο τη μνημη παλι οταν βρεθεις στον ιδιο εστω και φανταστικο κινδυνο; Τι κουλα ειναι αυτα;
«Μνημείο περιβαλλοντικού χάους, αρρώστιας και ανθρώπινου πόνου».
Για τον ΧΥΤΑ ΦΥΛΗΣ η Επιτροπη Αναφορων του Ευρωπαικου Κοινοβουλιου.
Είδα ότι εμένα σε κάτι κοιτώνες που έμοιαζαν με στρατιωτικοί. Ήταν ένα κτίριο μέσα σε μια έκταση σαν δάσος, σαν πάρκο, σαν χώρος πανεπιστημίων. Μέσα και έξω από το κτίριο υπήρχανε γνωστοί και άγνωστοί μου, μεταξύ αυτών και γυναίκες.
Έξω από το κτίριο χτιζόταν ένα άλλο μικρότερο που τελικά έγινε τουαλέτες. Είχα μια απορία μέσα στο όνειρο, αν θα είναι καλό που θα έχουμε καινούριες τουαλέτες κοντά μας ή θα υποφέραμε από την μπόχα
