The Childfree Life

[Lugozzi]

[Φινγκόλφιν]

Εγώ πάντως δεν έχω δεχτεί καμία πίεση από το περιβάλλον μου επειδή δεν θέλω οικογένεια και παιδιά.

[Υπερκουλτουριάρης]

Να δω ποιος θα σας ξεσκατώνει όταν γίνετε κωλογεροι/καλόγριες

Σαν επιχείρημα δεν παίζει. Οι σημερινοι 80-90αριδες, με παιδιά στα 50-60 μεγαλωμενα ελληνοχριστιανικά, εχουν παει άπαντες σούμπιτοι στα γηροκομεία, πολλοί από αυτούς υγιεστατοι και παρά την θέληση τους. Αν περιμένεις το πλάσμα που θα μεγαλώσει με 40 τατουαζ,80 σκουλαρίκια και με ρευστή αισθηση φύλου και τόπου κατοικίας να σε φροντίσει μετα από μισο αιώνα, κάνεις μια κακή επένδυση.
Αν ζούμε μακάρι η αντιγήρανση να έχει προχωρήσει και να υπάρχει και κανα φράγκο στην τσέπη μας. Ως τότε προσέχουμε , 2 Ω3 το πρωι, 1000 mg βιταμινη C έπειτα, μια τζούρα κολλαγονο,λίγο ιπποφαες, 2 μαγνησια το βράδυ, όπως τα λεει ο Θεος Φικιόρης.

[YouOnlyLiveOnce]

Καποιοι δεν θελετε παιδια αλλα νοσοκομους.
Αλλοι δεν ψαχνετε γυναικα για να κανετε παιδια
αλλα μηχανη για να κανετε παιδια γιατι ετσι πρεπει.

[alekhine]

εμενα παντως οταν μια πρωην σχεση μου αρχισε να μου λεει για γαμο χωρις παιδια της κουνησα μαντηλι χωρις πολλα πολλα

[YouOnlyLiveOnce]

Το ιδανικο ειναι να βρεις εναν ανθρωπο που θελει το ιδιο μ εσενα.
Απο εκει και περα...

[Αγις]

Συμφωνώ με το τετραγωνίδιον g 4 - 5 οριζοντίως κ καθέτως.

[lyna]

εμενα παντως οταν μια πρωην σχεση μου αρχισε να μου λεει για γαμο χωρις παιδια της κουνησα μαντηλι χωρις πολλα πολλα

Ενώ παιδιά χωρίς γάμο

[alekhine]

εμενα παντως οταν μια πρωην σχεση μου αρχισε να μου λεει για γαμο χωρις παιδια της κουνησα μαντηλι χωρις πολλα πολλα

Ενώ παιδιά χωρίς γάμο

κοιτα αν ολο το προβλημα ειναι να μην πας στην εκκλησια δεν εχω αντιρρηση

[lyna]

εμενα παντως οταν μια πρωην σχεση μου αρχισε να μου λεει για γαμο χωρις παιδια της κουνησα μαντηλι χωρις πολλα πολλα

Ενώ παιδιά χωρίς γάμο

κοιτα αν ολο το προβλημα ειναι να μην πας στην εκκλησια δεν εχω αντιρρηση

Καλε δεν το κοροϊδεύω (παραδόξως).

[alekhine]

ρε συ αλλο λεω
οτι παιδια χωρις γαμο μπορει να το καταλαβω και να συναινεσω
γαμος χωρις παιδια δεν εχει και πολυ νοημα

[Ιδεολόγος]

θεωρείς ότι όλοι κάνουν για γονείς?

ένα παιδί με δυστυχισμένους γονείς
δεν θα είναι δυστυχισμένο?

Αρχίδια. Ευτυχία και δυστυχία απόλυτη, είναι παροδική και ταυτόσημη μονο με ακραίες καταστάσεις. Πάντα είναι καλύτερα να γεννηθείς,από το αντίθετο. Λες την στιγμή που σήκωνε ο Μπάνε το Κορατς στης Τεργέστη ή που έπιανα τα βυζιά της Θωμαής, να έδινα φράγκο για το αν οι γονείς μου έπαιζαν το Ιραν-Ιρακ;
Τα παιδιά είναι πολύ σκληρότερα από τους μεγάλους, γιατι ζουν με μια αίσθηση αθανασίας, δεν μετράνε χρόνο. Αν έχουν χαρτζιλίκι στην τσέπη, πάει ο ΠΑΟΚ καλά και σφίγγουν καμιά γκόμενα, όλα είναι σούπερ,καλύτερα δεν πρόκειται να περάσουν σαν ενήλικες.
Πάντως γάμος χωρίς παιδί,για τους άνδρες πάντα, είναι στις περισσότερες περιπτώσεις μαλακία. Ως εναν γενικό αφορισμό, είναι πολύ σπάνιο να πετύχεις αρσενικό που να μην είναι σκεπτικιστής ή κάργα δυσαρεστημένος που φορτώθηκε ένα ορκ με νιμου,αλλά δεν θα βρεθεί ούτε ένας να σου πει πως μετάνιωσα που έγινα πατέρας.
Το ότι η ανθρωπότητα σε όλα τα μηκη και πλάτη της γης, πήγε κάπου εκεί, στον οικογενειακό θεσμό, είναι απόρια μια σοφίας χιλιετερίδων. Πιθανόν το πράγμα αυτό να αλλάξει, τουλάχιστόν για την λευκή φυλή, αλλά καλύτερα να μην είσαι από τις πρωτοπόρες γεννιές, γιατί αυτές πάντα τρώνε το πακέτο.
Γνώμη μου είναι πως η πολυγαμία και η διάλυση των παλιών αξιών,τόσο γρήγορα, χειροτέρεψε την ζωή των ανθρώπων,παρά την καλυτέρεψε.

Πολύ καλό ποστ, έχει πολλές αλήθειες. Το μπολνταρισμένο όμως απαντάει εν μέρει στο ερώτημα της νύχτας.

Παπάρια αγάπη. όλοι τα απωθημένα τους προβάλουν στα παιδιά. Την καφρίλα, αδιαφορία, αχρηστίλα τους.

Ούτως ή άλλως η οικογένεια είναι ο πυρήνας των νευρώσεων (ψυχικών διαταραχών).

+1
επίσης, γινόμαστε κάπως αυτιστικοί
όταν αποκτούμε παιδιά

η αλήθεια είναι ότι πέρα από τους
σημαντικούς λόγους που δεν θέλω μέχρι
στιγμής ν αποκτήσω παιδιά, με τρομάζει
το πώς βλέπω να μεταφορτώνονται όσοι
γίνονται γονείς

Η αντίληψη του χρόνου, η συνείδηση της θνητότητας η συνείδηση ότι όλο αυτό το θαυμάσιο φαινόμενο είναι παροδικό και έχει μία και μοναδική μοίρα, σε κάνει να απαξιώνεις τα όνειρα σου.
Και καλά κάνεις, σιγά!

Δηλαδή εσύ δεχτηκες απ τους γονείς σου καφρίλα, αδιαφορία κι αχρηστίλα;
Πως μεταμορφώνονται;
Δεν περιμενα υποστηριξη στο απόλυτο, νευρωτικό ποστ του ιδεολόγου

Όμως αυτό ακριβώς λέω. Ότι οι νευρώσεις από κάπου προκαλούνται και δεν είναι επιλογή μέσα στον πλουραλισμό χαρακτηριστικών που διατίθενται κάπου, ώστε να κατηγορήσεις ένα άτομο ή μία ενέργειά του ως "νευρωτική"

[Ίφιδα]

σέβομαι τα βιώματα του καθενός
και αντιλαμβάνομαι τον πόσο πόνο μπορεί να δώσει ένα παιδί στους γονείς του

κάποιος μπορεί να πει:
σε μένα δεν θα συμβεί / δεν θα το αφήσω να συμβεί

κάποιος άλλος θα πει:
καμία ευτυχία δεν αξίζει τέτοιο ρίσκο

Σκέψου όμως, πως δεν μπορείς να αντιληφθείς την ευτυχία που μπορεί να σου δώσει ένα παιδί.

Πολλοί γονείς αναπολούν την ελευθερία να κάνουν ότι θέλουν, όποτε το θέλουν, όπως θέλουν.
Πολλοί γονείς αναπολούν την ψυχική ηρεμία του νά χεις να νοιαστείς μόνο για το σαρκίο σου και για κανεναν άλλον
Πολλοί θα ήθελαν, τα λεφτά που βγάζουν να τα χρησιμοποιούν για ότι θέλουν αυτοί κι όχι για όσα πρέπει
Τους ίδιους όμως, αν τους πεις, ήρθα να σου δώσω την ελευθερία σου παίρνοντάς σου το παιδί, θα σε στείλουν στα θυμαράκια με συνοπτικές διαδικασίες.

Σήμερα φίλε, ο μικρός έσκασε στα γέλια όσο του διάβαζα ονόματα δεινοσαύρων π.χ. Σαυρόποδας, Τυραννόσαυρος, Τρικεράτωψ κλπ. Του φάνηκαν πάρα πολύ άστεια, κάθε φορά που διάβαζα ένα αυτός χτυπιόταν πάνω στον καναπέ. Αυτός γελούσε με τους δεινόσαυρους κι εγώ με το γέλιο του. Τόσο γαμημένα απλό, τόσο μικρό, αλλά φώτισε τη μέρα μου, με έκανε χαρούμενη κι ας έχω γενικά τα χάλια μου.

Να δω ποιος θα σας ξεσκατώνει όταν γίνετε κωλογεροι/καλόγριες .

Αν ειναι να κάνεις παιδιά για να στο ξεπληρώσουν ξεσκατώνοντάς σε στα γεράματα, καλύτερα να μην τα κάνεις ποτέ. ΔΕΝ είναι δουλειά των παιδιών σου να σε γηροκομήσουν. Να σε αγαπάνε, να σε σκέφτονται να σε επισκέπτονται ναι. Όχι να σε γηροκομούν. Καλύτερα να τα σκάσεις σε γηροκομείο ή να πας κάπου να περιμένεις να πεθάνεις σαν τους ελέφαντες. Υποθέτω κι ότι δεν ξεσκάτωσες ποτέ ενήλικα.

η συνείδηση ότι όλο αυτό το θαυμάσιο φαινόμενο είναι παροδικό

Τα πάντα είναι παροδικά. Δεν υπάρχει τίποτα σταθερό και μόνιμο

Όμως αυτό ακριβώς λέω. Ότι οι νευρώσεις από κάπου προκαλούνται και δεν είναι επιλογή μέσα στον πλουραλισμό χαρακτηριστικών που διατίθενται κάπου, ώστε να κατηγορήσεις ένα άτομο ή μία ενέργειά του ως "νευρωτική"

Όλοι οι γονείς, όσο καλοί και μορφωμένοι και να είναι, θα κάνουν λάθη. Δεν υπάρχει τέλειος γονιός, δεν υπάρχει γονεική εκπαίδευση, η διαπαιδαγώγιση των παιδιών δεν ειναι έμφυτη, είναι επίκτητη.
Και καταλαβαίνω πως όλα τα παιδιά σε κάποια φάση της ζωής τους απομυθοποιούν ή και μισούν τους γονείς τους. Είναι φυσικό. Για την ακρίβεια, αν δε σε μισήσει το παιδί σου κάποια στιγμή, κάτι δεν έχεις κάνει καλά.
Απ΄τα 25 και μετά όμως, το κατηγορείς τους γονείς σου-μου για όλες σου-μου τις νευρώσεις δεν είναι ούτε αληθές, ούτε θεμιτό, για σένα-μενα σαν άτομο λέω. Δείχνει ότι δεν υπάρχει ίχνος αυτοκριτικής, ότι θεωρείς τον εαυτό σου φτερό στον άνεμο, ότι θεωρείς πως ΕΣΥ-ΕΓΩ δεν έχουμε καμία δύναμη πάνω στον ίδιο μας τον εαυτό.
Κι εγώ έχω τσιμπήσει νευρώσεις απ τον πατέρα μου π.χ. τίποτα δεν είναι αρκετό, όσο καλά κι αν το κάνω. Ακόμα κι αν κάνω τέλεια κάτι, θα πω "σιγά το πράγμα". Είμαι 38 όμως πιά, δεν μπορώ να κατηγορώ εκείνον για τα πάντα. Δε μου φταίει πιά αυτός, εγώ μου φταίω που δεν δίνω στον εαυτό μου τα εύσημα, εγώ μου φταίω που δε δούλεψα αρκετά με τον εαυτό μου, ώστε να μου αναγνωρίζω τα καλά. Καταλαβαίνεις τί θέλω να πω;

[Ιδεολόγος]

Όλοι οι γονείς, όσο καλοί και μορφωμένοι και να είναι, θα κάνουν λάθη. Δεν υπάρχει τέλειος γονιός, δεν υπάρχει γονεική εκπαίδευση, η διαπαιδαγώγιση των παιδιών δεν ειναι έμφυτη, είναι επίκτητη.
Και καταλαβαίνω πως όλα τα παιδιά σε κάποια φάση της ζωής τους απομυθοποιούν ή και μισούν τους γονείς τους. Είναι φυσικό. Για την ακρίβεια, αν δε σε μισήσει το παιδί σου κάποια στιγμή, κάτι δεν έχεις κάνει καλά.
Απ΄τα 25 και μετά όμως, το κατηγορείς τους γονείς σου-μου για όλες σου-μου τις νευρώσεις δεν είναι ούτε αληθές, ούτε θεμιτό, για σένα-μενα σαν άτομο λέω. Δείχνει ότι δεν υπάρχει ίχνος αυτοκριτικής, ότι θεωρείς τον εαυτό σου φτερό στον άνεμο, ότι θεωρείς πως ΕΣΥ-ΕΓΩ δεν έχουμε καμία δύναμη πάνω στον ίδιο μας τον εαυτό.
Κι εγώ έχω τσιμπήσει νευρώσεις απ τον πατέρα μου π.χ. τίποτα δεν είναι αρκετό, όσο καλά κι αν το κάνω. Ακόμα κι αν κάνω τέλεια κάτι, θα πω "σιγά το πράγμα". Είμαι 38 όμως πιά, δεν μπορώ να κατηγορώ εκείνον για τα πάντα. Δε μου φταίει πιά αυτός, εγώ μου φταίω που δεν δίνω στον εαυτό μου τα εύσημα, εγώ μου φταίω που δε δούλεψα αρκετά με τον εαυτό μου, ώστε να μου αναγνωρίζω τα καλά. Καταλαβαίνεις τί θέλω να πω;

Πολύ καλά. Όμως δεν συμφωνώ με το πνεύμα του ποστ. Τείνει να δικαιολογήσει πολλά που θα έπρεπε η κάθε επόμενη γενιά να τα καταργεί. Η αυτοκριτική που ισχυρίζεσαι ότι λείπει επίσης είναι κι αυτό ένα λάθος. Ούτε είπα ότι φταίνε για τα πάντα στη ζωή μου οι γονείς μου. Φταίνε μαζί με όλα τα άλλα. Απλό είναι. Το ότι εσύ θέλεις να βιώνεις μία ισορροπία με όλα αυτά και γι αυτό το λόγο ιεραρχείς ευθύνες και φταιξίματα και ψαλιδίζεις ότι πετάει και είναι άσχημο,
εγώ δεν το ακολουθώ. Δεν θέλω. Προτιμώ να ρίχνω αφορεσμούς και είναι το ηπιότερο που μπορώ να κάνω συναρτήσει αυτού που νιώθω.

Επίσης άσε με να ξέρω κάτι παραπάνω (ίσως). Είμαι 50 και έχω τρία παιδιά. Το μεγαλύτερο 20. Δεν μιλάω κουτουρού.

[Η φωνή της Αληθειας]

Το «ξεσκατωμα» ειναι σχήμα λόγου. Οπου «ξεσκατωμα» βάλτε «να μαζεύουν τα σκουπίδια», «να πληρώνουν εισφορές για να πληρώνονται οι συντάξεις», «να τυλίγουν σουβλάκια» κτλ, ο,τι θέλετε!