Ευρυσάκης ο αρτοποιός

[Nero]

θα συμφωνήσω ωστόσο ότι η σύζυγος Τριμάλχιου

'Trimalchio's wife,' he told me, 'Fortunata is her name and she counts her money by the sackful. And before, before, what was she? You'll pardon me saying so, but you wouldn't of touched a bit of bread from her hand. Nowadays - and who knows how or why - she's in heaven, and she's absolutely everything to Trimalchio. In fact, if she tells him at high noon it's dark, he'll believe her. He doesn't know himself how much he's got, he's so loaded - but this bitch looks after everything; she's even in places you wouldn't think of. She's dry, sober and full of ideas - you see all that gold! - but she's got a rough tongue and she's a real magpie when she gets her feet up. If she likes you, she likes you - if she doesn't like you, she doesn't like you.

είχε κάτι από Βικάρα

[Μαυροβασίλης]

Μιμή περισσότερο, κρίνοντας από το υπόβαθρο

ο Τριμάλχιος πιο πολύ σε εργολάβο κάνει, ο μόνος χαρακτήρας που φαίνεται να λείπει από την αφήγηση είναι ο costopulus που τους ξεσαμνίτεψε

[Nero]

Μιμή περισσότερο, κρίνοντας από το υπόβαθρο

ο Τριμάλχιος πιο πολύ σε εργολάβο κάνει, ο μόνος χαρακτήρας που φαίνεται να λείπει από την αφήγηση είναι ο costopulus που τους ξεσαμνίτεψε

plot twist: Ο κωστόπουλος δεν είναι στην ιστορία αλλά ενδεχομένως να ήταν ο συγγραφέας. Ήταν προσωπικός στυλίστας του συνονόματου και αυθεντία σε θέματα dolce vita

Tacitus, Plutarch and Pliny the Elder describe Petronius as the elegantiae arbiter (also phrased arbiter elegantiarum), "judge of elegance" in the court of the emperor Nero. He served as suffect consul in 62.[1] Later, he became a member of the senatorial class who devoted themselves to a life of pleasure. His relationship to Nero was apparently akin to that of a fashion advisor.

Tacitus gives this account of Petronius in his historical work the Annals (XVI.18):

He spent his days in sleep, his nights in attending to his official duties or in amusement, that by his dissolute life he had become as famous as other men by a life of energy, and that he was regarded as no ordinary profligate, but as an accomplished voluptuary. His reckless freedom of speech, being regarded as frankness, procured him popularity. Yet during his provincial government, and later when he held the office of consul, he had shown vigor and capacity for affairs. Afterwards returning to his life of vicious indulgence, he became one of the chosen circle of Nero's intimates, and was looked upon as an absolute authority on questions of taste [elegantiae arbiter; note the pun on Petronius' cognomen] in connection with the science of luxurious living

[Nero]

2 απελεύθεροι μπαμπάς και γιος. Πάνω είναι η δουλειά τους-σιδεράδες, δεξιά είναι μάλλον τα χομπυ τους, μαχαιράκι και καλάμι ψαρέματος. Αυτοί δεν είχαν τα λεφτά του Ευρυσάκη

[Nero]

O Λεύκιος Καικίλιος και το σπίτι του. Γιος απελεύθερου μεγαλοτραπεζίτης, τοκογλύφος και γεράκι που παραμόνευε σε δημοπρασίες



ακόμα και η φάτσα φωνάζει "μην μπλέξεις"



για τον φίλο ΦΙΛΕΛΕ ΚΑΙ ΤΡΟΛΕΛΕ να αναφέρω ότι σε αντίθεση με τις ελληνικές πόλεις, οι απελεύθεροι ήταν αυτόματα πολίτες, πληβείοι και σε κάποιες περιπτώσεις, άμα τους είχαν μεγάλη συμπάθεια τα αφεντικά με την απελευθέρωση τους γράφανε και ένα μικρό κομμάτι απο την περιουσία. Γενικά έχω την εντύπωση ότι στη Ρώμη ήταν πολύ πιο τακτικό φαινόμενο να απελευθερώνουν δούλους, και σε κάποιες περιόδους είχε ενταθεί τρομερά το φαινόμενο. Στην Ελλάδα δεν έπαιζε

[ΦΙΛΕΛΕ ΚΑΙ ΤΡΟΛΕΛΕ]

O Λεύκιος Καικίλιος και το σπίτι του. Γιος απελεύθερου μεγαλοτραπεζίτης, τοκογλύφος και γεράκι που παραμόνευε σε δημοπρασίες



ακόμα και η φάτσα φωνάζει "μην μπλέξεις"



για τον φίλο ΦΙΛΕΛΕ ΚΑΙ ΤΡΟΛΕΛΕ να αναφέρω ότι σε αντίθεση με τις ελληνικές πόλεις, οι απελεύθεροι ήταν αυτόματα πολίτες, πληβείοι και σε κάποιες περιπτώσεις, άμα τους είχαν μεγάλη συμπάθεια τα αφεντικά με την απελευθέρωση τους γράφανε και ένα μικρό κομμάτι απο την περιουσία. Γενικά έχω την εντύπωση ότι στη Ρώμη ήταν πολύ πιο τακτικό φαινόμενο να απελευθερώνουν δούλους, και σε κάποιες περιόδους είχε ενταθεί τρομερά το φαινόμενο. Στην Ελλάδα δεν έπαιζε

Λάθος μου τότε.Ισχύει ο μύθος που
λέει ότι οι δούλοι ζούσαν χειρότερα στη Ρώμη από ότι στην Ελλάδα?

[Μαυροβασίλης]

Νερο, ο κοσκωτάς Κράσσος πώς έκαμε φράγκα;
[Νομίζω και ο Σάύλλας είχε βρεθεί ξαφνικά φορτωμένος.]

[Nero]

Λάθος μου τότε.Ισχύει ο μύθος που
λέει ότι οι δούλοι ζούσαν χειρότερα στη Ρώμη από ότι στην Ελλάδα?

Γενικά και πολύ χοντρικά, απο όλες τις πηγές που έχω δει, θα έλεγα η εντύπωσή μου είναι ναι. Μου φαίνεται ότι στον ελληνιστικό κόσμο και στη Ρώμη τους αντιμετώπιζαν λιιιιγο περισσότερο σαν ανθρώπους. Ήτανε μια σχέση ιεραρχίας φυσικά που έπρεπε να τηρείται αλλά δε νομίζω ότι ήταν τόσο έντονη στη Ρώμη αυτό το ιδεολόγημα περι ανδράποδου, αυτά τα σαδιστικά που διαβάζουμε στον Αριστοτέλη πχ.

Στην πραγματικότηταμ εξαρτάται απολύτως απο που δούλευες. Και στις δυο περιπτώσεις, οι οικιακοί δούλοι έκαναν την καλύτερη δουλειά, γιατί ήταν κοντά στο αφεντικό, χειρίζονταν τις καθημερινές υποθέσεις του κλπ, υπήρχε προφανώς πολύ μεγαλύτερος χώρος για να αναπτύξουν προσωπικές σχέσεις. Αυτοί που ήταν στην ύπαιθρο κλπ, για τις βαριές δουλειές ήταν στην πιο άθλια κατάσταση, οπότε όπως καταλαβαίνεις, ο οικιακός δούλος στην Αθήνα ζούσε καλύτερα απο τον δούλο στο λατιφούντιο. Επίσης- προφανώς- έπαιζε πολύ μεγάλο ρόλο στο τις αφεντικό έπεφτες. Αν είχες αφεντικό τον, Κάτωνα τη γάμησες.

[Nero]

Νερο, ο κοσκωτάς Κράσσος πώς έκαμε φράγκα;
[Νομίζω και ο Σάύλλας είχε βρεθεί ξαφνικά φορτωμένος.]

είχε ιδιωτικό πυροσβεστικό σώμα τύπου..το μοναδικό στην εποχή του. Αν έπιανε φωτιά ένα διαμέρισμα, έσκαγε μύτη και βασικά εκβίαζε τους ιδιωκτήτες να το το πουλήσουν επι τόπου κοψοχρονιά και μετά μάζευε ενοίκια, αν δεν το πούλαγαν το άφηνε να καεί

ο Σύλας είναι απο τα αγαπημένα μου καθίκια της ιστορίας. Ήταν εντελώς άφραγκος μέχρι που βρήκε μια ματσωμένη χήρα και τις τα έφαγε

[ΦΙΛΕΛΕ ΚΑΙ ΤΡΟΛΕΛΕ]

Νερο, ο κοσκωτάς Κράσσος πώς έκαμε φράγκα;
[Νομίζω και ο Σάύλλας είχε βρεθεί ξαφνικά φορτωμένος.]

είχε ιδιωτικό πυροσβεστικό σώμα τύπου..το μοναδικό στην εποχή του. Αν έπιανε φωτιά ένα διαμέρισμα, έσκαγε μύτη και βασικά εκβίαζε τους ιδιωκτήτες να το το πουλήσουν επι τόπου κοψοχρονιά και μετά μάζευε ενοίκια, αν δεν το πούλαγαν το άφηνε να καεί

ο Σύλας είναι απο τα αγαπημένα μου καθίκια της ιστορίας. Ήταν εντελώς άφραγκος μέχρι που βρήκε μια ματσωμένη χήρα και τις τα έφαγε

Ενδιαφέρον και αυτό.Δεν υπήρχε δημόσια πυροσβεστική υπηρεσία στη Ρώμη?Για την
αστυνόμευση γνωρίζω ότι το κράτος στρατολογούσε απελεύθερους.Πάντως,αυτό
που γράφεις για την πυροσβεστική συνέβαινε και στις ΗΠΑ τον 19ο αιώνα.Όσοι έχουν
δει τις Συμμορίες της Νέας Υόρκης του Σκορτσέζε(αναφερόμενη σε πραγματικά πρόσωπα-
γεγονότα) πιθανόν να θυμούνται τη σκηνή όπου ένα σπίτι καίγεται και οι πυροσβέστες
απ'εξω τσακώνονται,ήταν κάτι σαν τη μαφιόζικη προστασία...

[Nero]

Νερο, ο κοσκωτάς Κράσσος πώς έκαμε φράγκα;
[Νομίζω και ο Σάύλλας είχε βρεθεί ξαφνικά φορτωμένος.]

είχε ιδιωτικό πυροσβεστικό σώμα τύπου..το μοναδικό στην εποχή του. Αν έπιανε φωτιά ένα διαμέρισμα, έσκαγε μύτη και βασικά εκβίαζε τους ιδιωκτήτες να το το πουλήσουν επι τόπου κοψοχρονιά και μετά μάζευε ενοίκια, αν δεν το πούλαγαν το άφηνε να καεί

ο Σύλας είναι απο τα αγαπημένα μου καθίκια της ιστορίας. Ήταν εντελώς άφραγκος μέχρι που βρήκε μια ματσωμένη χήρα και τις τα έφαγε

Ενδιαφέρον και αυτό.Δεν υπήρχε δημόσια πυροσβεστική υπηρεσία στη Ρώμη?Για την
αστυνόμευση γνωρίζω ότι το κράτος στρατολογούσε απελεύθερους.Πάντως,αυτό
που γράφεις για την πυροσβεστική συνέβαινε και στις ΗΠΑ τον 19ο αιώνα.Όσοι έχουν
δει τις Συμμορίες της Νέας Υόρκης του Σκορτσέζε(αναφερόμενη σε πραγματικά πρόσωπα-
γεγονότα) πιθανόν να θυμούνται τη σκηνή όπου ένα σπίτι καίγεται και οι πυροσβέστες
απ'εξω τσακώνονται,ήταν κάτι σαν τη μαφιόζικη προστασία...

Οι αστυνόμοι εμφανίζονται αργότερα. Εγώ τους ίδρυσα. Παράλληλα με την επιβολή της τάξης είχαν και καθήκοντα πυροσβέστη, διασώστη κλπ. Ο Κράσσος στην εποχή του ήταν μονοπώλιο

[Dorian]

σύντεκνος στην Ρώμη ο Ευρυσάκης.

Το "Ευρυσάκης" μάλλον του το δωσε το αφεντικό του. Είναι απο τον ομηρικό κύκλο. Μπορεί να δηλώνει καταγωγή αλλά ίσως απλά να έδωσε στο ατοικίδιό του ένα χαριτωμένο όνομα celebrity. Το υπόλοιπο Μάρκος Βιργίλιος είναι λογικά το όνομα του αφεντικό του. Ήταν τυπικό για του απελεύθερους να παίρνουν το όνομα του αφεντικού

Nομίζω ήταν φανερό πως ήταν αστεϊσμός. Ενδιαφέρουσες πάντως και οι ονοματολογικές διευκρινήσεις.