Eν κατακλείδι (συμπεράσματα για την ζωή, τον άνθρωπο κτλ...)

[ksk]

Ελεύθερα πράττει, όποιος πράττει, όχι κατά τη γνώμη του (ήτοι είτε αγαθό, είτε πονηρό), αλλά κατά την αρχικά αγαθή δημιουργημένη φύση του.

Αφού πλέον φέρει το πρώτο αμάρτημα και έχει χαθεί η αρχικά αγαθή δημιουργημένη φύση του, πως ειναι δυνατόν να πράττει ελεύθερα; Εκτός κι αν κάτι μου διαφεύγει... Για φώτισε με...

[ksk]

Και
Αν κάποτε κάτι θα μείνει
Από Αυτή
Την εποχή της Μεταπολίτευσης
Του Χρυσούν δηλαδή Αιώνα
Της Νεώτερης Ελλάδας
Θα ειναι
Η Ζωή και η Σκέψη
Του
ΑΙΝΕΙΑΝ ..

Θα έλεγα ότι αυτοτρολλαρεσαι αλλα δεν ταιριάζει στον χαρακτήρα σου... Όποτε...

[jey_pap]

Ελεύθερα πράττει, όποιος πράττει, όχι κατά τη γνώμη του (ήτοι είτε αγαθό, είτε πονηρό), αλλά κατά την αρχικά αγαθή δημιουργημένη φύση του.

Αφού πλέον φέρει το πρώτο αμάρτημα και έχει χαθεί η αρχικά αγαθή δημιουργημένη φύση του, πως ειναι δυνατόν να πράττει ελεύθερα; Εκτός κι αν κάτι μου διαφεύγει... Για φώτισε με...

Για να πράττουμε ελεύθερα (ήτοι, καταπως "φκιαχτήκαμε" αρχικά), αρκεί να "ευθυγραμμίσουμε" τη γνωμική προαίρεση (παρότι φέρουμε το προπατορικό),με την αρχικά φυσική τοιαύτη, που είχε όρεξη για το αγαθό.

[Νατάσα]

Ελεύθερα πράττει, όποιος πράττει, όχι κατά τη γνώμη του (ήτοι είτε αγαθό, είτε πονηρό), αλλά κατά την αρχικά αγαθή δημιουργημένη φύση του.

Αφού πλέον φέρει το πρώτο αμάρτημα και έχει χαθεί η αρχικά αγαθή δημιουργημένη φύση του, πως ειναι δυνατόν να πράττει ελεύθερα; Εκτός κι αν κάτι μου διαφεύγει... Για φώτισε με...

Για να πράττουμε ελεύθερα (ήτοι, καταπως "φκιαχτήκαμε" αρχικά), αρκεί να "ευθυγραμμίσουμε" τη γνωμική προαίρεση (παρότι φέρουμε το προπατορικό),με την αρχικά φυσική τοιαύτη, που είχε όρεξη για το αγαθό.

Ωραίο αυτο, μου αρεσε.

[ksk]

Ελεύθερα πράττει, όποιος πράττει, όχι κατά τη γνώμη του (ήτοι είτε αγαθό, είτε πονηρό), αλλά κατά την αρχικά αγαθή δημιουργημένη φύση του.

Αφού πλέον φέρει το πρώτο αμάρτημα και έχει χαθεί η αρχικά αγαθή δημιουργημένη φύση του, πως ειναι δυνατόν να πράττει ελεύθερα; Εκτός κι αν κάτι μου διαφεύγει... Για φώτισε με...

Για να πράττουμε ελεύθερα (ήτοι, καταπως "φκιαχτήκαμε" αρχικά), αρκεί να "ευθυγραμμίσουμε" τη γνωμική προαίρεση (παρότι φέρουμε το προπατορικό),με την αρχικά φυσική τοιαύτη, που είχε όρεξη για το αγαθό.

Περίμενε να ξεκαθαρίσουμε κάποια πράγματα, υπάρχει φυσική προαίρεση; Μήπως εννοείς κάτι άλλο, και δεύτερον αν γίνει η ευθυγράμμιση τοτε δεν πέφτουμε σε ατρεψια προαίρεσης; Αυτο όμως ειναι εφικτό εν ζωή; Μην μπλέξουμε τώρα Αγίους κλπ...

[jey_pap]

Αφού πλέον φέρει το πρώτο αμάρτημα και έχει χαθεί η αρχικά αγαθή δημιουργημένη φύση του, πως ειναι δυνατόν να πράττει ελεύθερα; Εκτός κι αν κάτι μου διαφεύγει... Για φώτισε με...

Για να πράττουμε ελεύθερα (ήτοι, καταπως "φκιαχτήκαμε" αρχικά), αρκεί να "ευθυγραμμίσουμε" τη γνωμική προαίρεση (παρότι φέρουμε το προπατορικό),με την αρχικά φυσική τοιαύτη, που είχε όρεξη για το αγαθό.

Περίμενε να ξεκαθαρίσουμε κάποια πράγματα, υπάρχει φυσική προαίρεση; Μήπως εννοείς κάτι άλλο, και δεύτερον αν γίνει η ευθυγράμμιση τοτε δεν πέφτουμε σε ατρεψια προαίρεσης; Αυτο όμως ειναι εφικτό εν ζωή; Μην μπλέξουμε τώρα Αγίους κλπ...

Μια φτωχή εξομοίωση της φυσικής (αρχικά σχηματισμένης στους πρωτανθρώπους) και γνωμικής προαίρεσης, είναι οι κάπως αγνές προθέσεις- στάση - ενσυναίσθηση ενός μικρού παιδιού, από τη μια, κι αυτές ενός μεσήλικα από την άλλη, όπως και σ' όποιο βαθμό αυτές τυχόν μεταλλάχθηκαν, για πρόσωπα, καταστάσεις, πράγματα ...
Η γνωμική προαίρεση προέρχεται από την ανάπτυξη και επικράτηση των λειτουργιών του λογικού μέρους της φύσης μας, αναφορικά με τις προσλαμβάνουσες περί ωφελίμου ή βλαβερού, ωραίου ή ειδεχθούς, φιλικού ή εχθρικού, κλπ.

Η ... "ευθυγράμμιση" γνωμικής προαίρεσης μετά της φυσικής τοιαύτης, για να 'ναι σταθερή, απαιτείται συνεχής επαγρύπνηση λόγω κινδύνων εκ πλάνης.

[ksk]

Για να πράττουμε ελεύθερα (ήτοι, καταπως "φκιαχτήκαμε" αρχικά), αρκεί να "ευθυγραμμίσουμε" τη γνωμική προαίρεση (παρότι φέρουμε το προπατορικό),με την αρχικά φυσική τοιαύτη, που είχε όρεξη για το αγαθό.

Περίμενε να ξεκαθαρίσουμε κάποια πράγματα, υπάρχει φυσική προαίρεση; Μήπως εννοείς κάτι άλλο, και δεύτερον αν γίνει η ευθυγράμμιση τοτε δεν πέφτουμε σε ατρεψια προαίρεσης; Αυτο όμως ειναι εφικτό εν ζωή; Μην μπλέξουμε τώρα Αγίους κλπ...

Μια φτωχή εξομοίωση της φυσικής (αρχικά σχηματισμένης στους πρωτανθρώπους) και γνωμικής προαίρεσης, είναι οι κάπως αγνές προθέσεις- στάση - ενσυναίσθηση ενός μικρού παιδιού, από τη μια, κι αυτές ενός μεσήλικα από την άλλη, όπως και σ' όποιο βαθμό αυτές τυχόν μεταλλάχθηκαν, για πρόσωπα, καταστάσεις, πράγματα ...
Η γνωμική προαίρεση προέρχεται από την ανάπτυξη και επικράτηση των λειτουργιών του λογικού μέρους της φύσης μας, αναφορικά με τις προσλαμβάνουσες περί ωφελίμου ή βλαβερού, ωραίου ή ειδεχθούς, φιλικού ή εχθρικού, κλπ.

Η ... "ευθυγράμμιση" γνωμικής προαίρεσης μετά της φυσικής τοιαύτης, για να 'ναι σταθερή, απαιτείται συνεχής επαγρύπνηση λόγω κινδύνων εκ πλάνης.

Άρα σύμφωνα με αυτο που γράφεις κρίθηκαν σαν ¨ νηπια¨...
Υ.Γ τι ειναι η προαίρεση κατα τους Πατέρες;
Κι αν υπήρχε φυσική προαίρεση και είχε βούληση προς το αγαθό τοτε πως το προσπέρασε; Σαφώς απο τα λεγόμενα σου δεν είχε γνωμικη προαίρεση αφού δεν υπήρχε το δίπολο ...
Έχω απορίες...

[jey_pap]

Περίμενε να ξεκαθαρίσουμε κάποια πράγματα, υπάρχει φυσική προαίρεση; Μήπως εννοείς κάτι άλλο, και δεύτερον αν γίνει η ευθυγράμμιση τοτε δεν πέφτουμε σε ατρεψια προαίρεσης; Αυτο όμως ειναι εφικτό εν ζωή; Μην μπλέξουμε τώρα Αγίους κλπ...

Μια φτωχή εξομοίωση της φυσικής (αρχικά σχηματισμένης στους πρωτανθρώπους) και γνωμικής προαίρεσης, είναι οι κάπως αγνές προθέσεις- στάση - ενσυναίσθηση ενός μικρού παιδιού, από τη μια, κι αυτές ενός μεσήλικα από την άλλη, όπως και σ' όποιο βαθμό αυτές τυχόν μεταλλάχθηκαν, για πρόσωπα, καταστάσεις, πράγματα ...
Η γνωμική προαίρεση προέρχεται από την ανάπτυξη και επικράτηση των λειτουργιών του λογικού μέρους της φύσης μας, αναφορικά με τις προσλαμβάνουσες περί ωφελίμου ή βλαβερού, ωραίου ή ειδεχθούς, φιλικού ή εχθρικού, κλπ.

Η ... "ευθυγράμμιση" γνωμικής προαίρεσης μετά της φυσικής τοιαύτης, για να 'ναι σταθερή, απαιτείται συνεχής επαγρύπνηση λόγω κινδύνων εκ πλάνης.

Άρα σύμφωνα με αυτο που γράφεις κρίθηκαν σαν ¨ νηπια¨...
Υ.Γ τι ειναι η προαίρεση κατα τους Πατέρες;
Κι αν υπήρχε φυσική προαίρεση και είχε βούληση προς το αγαθό τοτε πως το προσπέρασε; Σαφώς απο τα λεγόμενα σου δεν είχε γνωμικη προαίρεση αφού δεν υπήρχε το δίπολο ...
Έχω απορίες...

Από τη στιγμή που "γευόταν" διπολικές καταστάσεις, μη έχοντας αποκτήσει πρώτα δ ι ά κ ρ ι σ η, πέραν της " γεύσης", των μεν από των δε ( ωφέλιμο - βλαβερό, πονηρό - αγαθό, φρόνιμο - απρεπές, ευσεβές - δυσώνυμο, , αληθές- ψευδές, πλανερό - απλανές, ευσπλαχνικό - υποκριτικό, χαμερπές- αξιέραστο, προπετές - άμεμπτον, αγνό - φαύλον, γλισχρό - ευθύμον, θηριώδες - ευήρατον, άτιμον - άψογον, μνησίκακο - αμήνιτον ...) , περιφερόταν σε πεδίο γνωμικής προαίρεσης, αφίνοντας την φυσική τοιαύτη (όρέγεσθαι το αγαθόν)να υποσταλεί εντός, μη έχοντας πλέον κάποιον ασφαλή "οδηγό" (όπως το "ορέγεσθαι το αγαθόν") για να διακρίνει με προνοητικότητα ή ενορατικό τρόπο τις όποιες λεπτότερες διαφορές των διπολικών αυτών πραγμάτων.

[ksk]

Υπήρχαν στον παράδεισο διπολικες καταστάσεις τις οποίες ¨γευοταν¨ πριν την ανυπακοή;
Μιλάς για μετά την πτώση; Αποσαφήνισε το λίγο.
Υ.Γ αυτο το ¨ορεγεσθαι το αγαθον¨ μήπως λέω μήπως δεν ειναι ο ορισμός της προαίρεσης; Άντε της φυσικής όπως την αποκαλείς...

[jey_pap]

Αρχικά, δεν είχαμε διπολικές καταστάσείς, γιατί, καμιά ροπή, καμιά επιθυμία, καμιά πρόθεση ή κράση ή πάθος από τα πριν την "πτώση" δεν χρησιμοποιείτο με γνωμική προαίρεση, κι οπότε με πλανεμένο τρόπο. Ο θυμός εστρέφετο κατά απλανή τρόπο, μόνο κατά της πλάνης, κι όχι κατά του διπλανού μας, η ζήλεια ήταν ζήλος για αύξηση αρετών. Υπάρχει εντός η επιθυμία για δόξα, που εκ φύσεως επρόκειτο για την ουράνια δόξα. Εκ φύσεως η υπερηφάνεια ετρέφετο από την ήττα των υποχθονίων-καταχθονίων πραγμάτων. Χαρά υπήρχε μόνο για την ευημερία του διπλανού ή εκ του "ορέγεσθαι το αγαθόν" και ασφαλώς εκ των θείων "θεάσεων". Η μνησικακία εκ φύσεως ήταν χρήσιμη για την μάχη εναντίων των επιβουλών για την απογύμνωση αρετών που καταφέραμε με. κόπο να "ενδυθούμε". Η ορμή για θρέψη, δεν προσκαλούσε την Ασωτία. Η ύπαρξη ικανότητας για διαιώνιση, ήταν προμελετημένη σοφία για να διατηρηθεί η ζωή στη γη, όμως για τα δυνάμει έλλογα όντα που "κοσμήθηκαν" με φυσική προαίρεση, η εξομοίωση με τα άλογα δημιουργήματα δεν υπήρχε αρχικά (φιλακόλαστον, φιλήδονον, φιλόσαρκον, οιστροπληγία, ασέλγεια, μοιχεία κλπ ασχημοσύνες. Με την επικράτηση της πλάνης, άλλαξε η χρήση ωφελίμων μέσων του χαρακτήρα μας, δημιουργώντας αντίστοιχες "κακίες" (εκ πλάνης) μ' αυτές των απλανών φυσικών "ορέξεων" "παθών" - ροπών κλπ.

[ksk]

Καταρχάς ξέρεις τι πρεσβεύω , έπειτα πιάνω κάτι να αιωρείται και εξαυτου θέλω να αποσαφηνίσω ότι σκοπός μου δεν ειναι να σε φέρω σε δύσκολη θέση απλά τον χαίρομαι αυτόν τον δύσκολο για σένα διάλογο που πρέπει να απαντήσεις για πράγματα που οι λέξεις δεν μπορούν να εκφράσουν ...
Λόγω της ημέρας που ειναι πολύ σημαντική για σενα το συνεχίζουμε αύριο, σου εύχομαι να την περάσεις μέσα σε ηρεμια Ψυχής.

[jey_pap]

Για σένα κάνω τόσο δρόμο
.....
Θεσσαλονίκη - Γιάνν'να
με δυό παπούτσια πάνινα.

[ΣΚΕΠΤΙΚΟΣ]

έχεις πμ

Ο Έρως πάει μαζί
Με τον Πόλεμο ..

Μπορείς να μου το αναλυσεις αυτό λίγο;

.
Στά Λάτιν η λέξη είναι Bello-a......κούνια μπέλλα ομορφη κοπέλλα πού λέγανε.....

καί Bellum...... ο πόλεμος.....

Στά δικά μας παραπλήσιο τό ..... Ο Ερωτας κι ο Θάνατος (πόλεμος) ίδια σπαθιά κρατάνε.....


.

[ksk]

Για σένα κάνω τόσο δρόμο
.....
Θεσσαλονίκη - Γιάνν'να
με δυό παπούτσια πάνινα.

Αυτο μου το είχες ξαναβάλει και στο phorum.gr...

[ksk]

Αρχικά, δεν είχαμε διπολικές καταστάσείς, γιατί, καμιά ροπή, καμιά επιθυμία, καμιά πρόθεση ή κράση ή πάθος από τα πριν την "πτώση" δεν χρησιμοποιείτο με γνωμική προαίρεση, κι οπότε με πλανεμένο τρόπο. Ο θυμός εστρέφετο κατά απλανή τρόπο, μόνο κατά της πλάνης, κι όχι κατά του διπλανού μας, η ζήλεια ήταν ζήλος για αύξηση αρετών. Υπάρχει εντός η επιθυμία για δόξα, που εκ φύσεως επρόκειτο για την ουράνια δόξα. Εκ φύσεως η υπερηφάνεια ετρέφετο από την ήττα των υποχθονίων-καταχθονίων πραγμάτων. Χαρά υπήρχε μόνο για την ευημερία του διπλανού ή εκ του "ορέγεσθαι το αγαθόν" και ασφαλώς εκ των θείων "θεάσεων". Η μνησικακία εκ φύσεως ήταν χρήσιμη για την μάχη εναντίων των επιβουλών για την απογύμνωση αρετών που καταφέραμε με. κόπο να "ενδυθούμε". Η ορμή για θρέψη, δεν προσκαλούσε την Ασωτία. Η ύπαρξη ικανότητας για διαιώνιση, ήταν προμελετημένη σοφία για να διατηρηθεί η ζωή στη γη, όμως για τα δυνάμει έλλογα όντα που "κοσμήθηκαν" με φυσική προαίρεση, η εξομοίωση με τα άλογα δημιουργήματα δεν υπήρχε αρχικά (φιλακόλαστον, φιλήδονον, φιλόσαρκον, οιστροπληγία, ασέλγεια, μοιχεία κλπ ασχημοσύνες. Με την επικράτηση της πλάνης, άλλαξε η χρήση ωφελίμων μέσων του χαρακτήρα μας, δημιουργώντας αντίστοιχες "κακίες" (εκ πλάνης) μ' αυτές των απλανών φυσικών "ορέξεων" "παθών" - ροπών κλπ.

Δηλαδή πριν την γνωμικη προαίρεση υπήρχαν εν δυνάμει όλες οι κακίες και ένεργοποιηθηκαν μέσω αυτής; Και όταν λες ότι μετά μέσω αυτής εξομοιωθηκαν τα δυνάμει έλλογα όντα με τα άλογα δημιουργήματα τι ακριβώς εννοείς λέγοντας άλογα δημιουργήματα; Τελικά ο απαγορευμένος καρπός ήταν το μέσο που ενεργοποίησε τον νου στο ¨ σκέφτομαι και κρινω¨;