Κι όμως τον θέλουν - Liberal tears

[alexandroso]

και ποιος να ειναι στην ηγεμονια για να μην τα κανει γης μαδιαμ; θεωρω οτι απο τους σημερινους πιθανους ανταγωνιστες, δηλαδη τους κινεζους, καλυτερα ναναι οι αμερικανοι ηγεμονες, και απο τους προηγουμενους, τους ρωσους, παλι καλυτερα.
αν υπαρχει καμμια πθανοτητα στο μελλον να ηγηθει η εε, που δεν το βλεπω, ισως ναναι καλυτερα απο τους αμερικανους. μακαρι ναπαιζε πιθανοτητα για καποιον ακομηκαλυτερο, καναν καναδα, καμμια αυστραλια, αλλα δεν το βλεπω με τιποτα.

απο τις επιλογες που παιζουν τωρα και στο ορατο μελλον, η αμερικη ειναι η καλυτερη κοσμοκρατορας που μπορει να μας τυχει.

Το καλύτερα ή το χειρότερα αποτελούν σενάρια φαντασίας απ τη στιγμή που ο παγκόσμιος ηγέτης είναι αυτός που είναι και όχι κάποιος άλλος. Αν παραγκωνιζόταν η Αμερική θα μπορούσαμε να δούμε και τι διαφορά θα είχαμε. Απ τη στιγμή που το παγκόσμιο σύστημα αυτή τη στιγμή βασίζεται στην ανάγκη των ισχυρών για όλο και μεγαλύτερα κέρδη βέβαια, όποιος και να ναι η υπερδύναμη τα ίδια σκατά θα τρώμε εμείς εδώ πέρα αλλά και οι εργάτες τους στην πανίσχυρη αυτοκρατορική τους πατρίδα. Κι εγώ αμφισβητώ κατά πολύ ότι η σημερινή Κίνα ή η Ρωσία θα ήταν καλύτερες εναλλακτικές. Το καλύτερο για μας που δεν έχουμε στον ήλιο μοίρα θα ήταν ένας πολυπολικός κόσμος. Αλλά και πολυπολικό κόσμο να έχεις πρέπει να έχεις και πολιτική που το εκμεταλλεύεται αυτό και παίζει ανάμεσα στις διαφορές τους και όχι πολιτική γιες σερ όπως παραδοσιακά είναι η Ελληνική εξωτερική πολιτική.

[Lugozzi]

Μα η Γεωπολιτική είναι πιο πάνω από πολιτικές και ιδεολογίες.

Μικρή διαφορά έχει πχ η αυτοκρατορική ρωσία, η σε και η πουτινική ρωσία σε θέματα γεωπολιτικής
γιατί να έχει μεγαλύτερη, η διαφορά δύο κομμάτων στο αυτό σύστημα

τώρα δεν θα έλεγα τις ΗΠΑ εθνικιστικές
τουλάχιστον όχι με τον ευρωπαϊκό όρο

Μα και το εγώ να μαι καλά κι ας ψοφήσουν χίλια αρνιά ή το ο Ολυμπιακός και το Αιγάλεω να νικάνε κι οι άλλοι να πα να γαμηθούνε, ιδεολογία είναι. Η πλέον διαδεδομένη και εμπεδωμένη ως μονόδρομος για τον πολύ κόσμο, αλλά ιδεολογία. Από κει και πέρα η γεωπολιτική κατευθύνεται από αυτή τη λογική. Δε διαφωνώ καθόλου ότι όλοι αυτοί την ιδεολογία ακολουθούνε.

πάρτο αλλιώς

[alexandroso]

πάρτο αλλιώς

Ναι ξέρω, ρεαλισμός. Μα ρεαλισμός είναι να αντιστέκεσαι σε αυτή την ιδεολογία του τα γαμάω όλα για το συμφέρον μου απ τη στιγμή που δεν είσαι εσύ ο αυτοκράτορας αλλά αυτός που θα την φάει στο κεφάλι έτσι και στραβώσουν μαζί σου γιατί δεν λες σε όλα ναι.

[Dwarven Blacksmith]

Ενας πολυπολικος κόσμος στη βασική εκδοχή του θα ήταν ήταν ένας ατελείωτος proxy war για το χώρισμα του πλανήτη σε σφαίρες επιρροής, με διαλείμματα για απαλειφη του πιο αδύναμου κρίκου και επανάληψη της διαδικασίας μέχρι να βρεθεί πάλι ένας ηγεμόνας.

Η μόνη βιώσιμη εναλλακτική στην ηγεμονία είναι ένα αξιοκρατικό διεθνές σύστημα στο οποίο η ανέλιξη μιας χώρας στο κλαμπ των ισχυρών θα γιορτάζεται και δεν θα γίνεται στόχος των αντιδραστικων.

[Lugozzi]

Η μόνη βιώσιμη εναλλακτική στην ηγεμονία είναι ένα αξιοκρατικό διεθνές σύστημα στο οποίο η ανέλιξη μιας χώρας στο κλαμπ των ισχυρών θα γιορτάζεται και δεν θα γίνεται στόχος των αντιδραστικων.

πως θα γίνεται αυτή η ανέλιξη τύπε?

[Dwarven Blacksmith]

Η μόνη βιώσιμη εναλλακτική στην ηγεμονία είναι ένα αξιοκρατικό διεθνές σύστημα στο οποίο η ανέλιξη μιας χώρας στο κλαμπ των ισχυρών θα γιορτάζεται και δεν θα γίνεται στόχος των αντιδραστικων.

πως θα γίνεται αυτή η ανέλιξη τύπε?

Με την παραγωγή πλούτου φυσικά.

[alexandroso]

Η μόνη βιώσιμη εναλλακτική στην ηγεμονία είναι ένα αξιοκρατικό διεθνές σύστημα στο οποίο η ανέλιξη μιας χώρας στο κλαμπ των ισχυρών θα γιορτάζεται και δεν θα γίνεται στόχος των αντιδραστικων.

πως θα γίνεται αυτή η ανέλιξη τύπε?

Με την παραγωγή πλούτου φυσικά.

Και πως προτείνεις να καλυφθεί η διαφορά μεταξύ πλούσιων ανεπτυγμένων κρατών και φτωχών υπανάπτυκτων τη στιγμή που είναι νόμος των οικονομικών ότι το μεγάλο ψάρι (κεφάλαιο) θα φάει το μικρό; Εχεις παρατηρήσει πχ ότι όποτε μια χώρα προσπαθεί να αμφισβητήσει την κυριαρχία ξένων πολυεθνικών τρώει ή εισβολή ή χούντα ή εμπάργκο;

[Lugozzi]

Η μόνη βιώσιμη εναλλακτική στην ηγεμονία είναι ένα αξιοκρατικό διεθνές σύστημα στο οποίο η ανέλιξη μιας χώρας στο κλαμπ των ισχυρών θα γιορτάζεται και δεν θα γίνεται στόχος των αντιδραστικων.

πως θα γίνεται αυτή η ανέλιξη τύπε?

Με την παραγωγή πλούτου φυσικά.

την αξιοκρατία ποιος θα την διασφαλίζει τύπε?

[sys3x]

πως θα γίνεται αυτή η ανέλιξη τύπε?

Με την παραγωγή πλούτου φυσικά.

την αξιοκρατία ποιος θα την διασφαλίζει τύπε?

Το μικρό μου πόνυ.

[Dwarven Blacksmith]

πως θα γίνεται αυτή η ανέλιξη τύπε?

Με την παραγωγή πλούτου φυσικά.

την αξιοκρατία ποιος θα την διασφαλίζει τύπε?

Ήδη προσπαθείς δηλαδή με το γράμμα του νόμου να γαμήσεις το πνεύμα του νόμου.
Κανένας δεν θα τη διασφαλίζει, σίγουρα κανένας εκ των ήδη ισχυρών.

[Dwarven Blacksmith]

πως θα γίνεται αυτή η ανέλιξη τύπε?

Με την παραγωγή πλούτου φυσικά.

Και πως προτείνεις να καλυφθεί η διαφορά μεταξύ πλούσιων ανεπτυγμένων κρατών και φτωχών υπανάπτυκτων τη στιγμή που είναι νόμος των οικονομικών ότι το μεγάλο ψάρι (κεφάλαιο) θα φάει το μικρό; Εχεις παρατηρήσει πχ ότι όποτε μια χώρα προσπαθεί να αμφισβητήσει την κυριαρχία ξένων πολυεθνικών τρώει ή εισβολή ή χούντα ή εμπάργκο;

Καλύπτεται, υπάρχουν διάφορα μοντέλα που διαφέρουν πολύ μεταξύ τους. Από την ΕΣΣΔ του Στάλιν μέχρι τη Χιλή του Πινοσέτ και τη δημοκρατική Ινδία.

Φυσικά και το έχω παρατηρήσει, αυτό που έγινε στη Huawei είναι το πλήρες ξεμπρόστιαμα του πόσο σάπιο είναι το σύστημα. Κονταίνει τα στάχυα όπως ο Θρασύβουλας της Κορίνθου. Αρκετά με τους Θρασύβουλες.

[perseus]

Ας πάρουμε για παράδειγμα τον πρόεδρο που θεωρείται σαν σύμβολο της ειρήνης στις ΗΠΑ. Τον Κένεντι. Ο ειρηνόφιλος αυτός πρόεδρος, με τον οποίο έχουν ψύχωση οι δημοκρατικοί, αύξησε τις δυνάμεις των Αμερικανών στρατιωτών στο Βιετνάμ (συμβούλους τους λέγανε) από μερικές εκατοντάδες σε δεκαέξι χιλιάδες, ενέκρινε την απόβαση στον κόλπο των χοίρων στην Κούβα, απείλησε με πυρηνικό πόλεμο τις ΕΣΣΔ κατά την πυραυλική κρίση ενώ ήταν αυτός που ξεκίνησε τον πλήρη αποκλεισμό της Κούβας. Σκέψου δηλαδή να μην ήταν και ειρηνόφιλος δημοκρατικός.

Πόλεμο είχαμε, ψυχρό.
Αν κέρδιζε η ΣΕ εσύ θα ήσουν κομισαριος κι εγώ στα γκουλάγκ.
Τώρα και οι 2 τον παίζουμε στο πχορουμ κι εγώ λέω να σηκωθώ από την ξαπλώστρα και να ρίξω μια βουτιά.
Νοτ μπαντ.

Αλλο είναι το θέμα που προσπαθώ να θίξω. Οτι οι ΗΠΑ είναι μία χώρα με σταθερή εξωτερική πολιτική ανεξαρτήτως προέδρου ή κόμματος. Παραλλαγές πάντα υπάρχουν αλλά η λογική με την οποία λειτουργεί είναι αυτή του παγκόσμιου ηγέτη. Και έχει αποδείξει ότι προκειμένου να επιβάλλει την ηγεμονία της ούτε να κάνει πόλεμους κωλώνει, ούτε να ρίξει με κάθε τρόπο που μπορεί κυβερνήσεις που δεν γουστάρει. Και για να το κάνει αυτό καλλιεργεί συστηματικά τον εθνικισμό. Ετσι φτάνουμε στο σημείο να βγάζουν οι Αμερικανοί από Μπους β μέχρι Τραμπ και να αναρωτιόμαστε τι έγινε. Αλλά και οι δημοκρατικοί να βγουν η εξωτερική πολιτική τους δεν θα αλλάξει όπως δεν θα αλλάξει και ότι το εκλογικό τους σώμα άγεται και φέρεται υπό των ήχο των εμβατηρίων. Με αποτέλεσμα και τον Τραμπ να διώξουνε κανείς να μην μπορεί να εγγυηθεί ότι η εναλλακτική θα είναι καλύτερη τη στιγμή μάλιστα που η κριτική διάθεση των Αμερικανών για τους πολέμους που εξαπολύει, ακόμα και με αποδεδειγμένα ψέματα όπως στην περίπτωση του Ιράκ, ο κάθε πρόεδρος τους είναι σχεδόν μηδενική. Η εποχή των κινημάτων κατά του Βιετνάμ φαίνεται να έχει περάσει.

Αυτο ειναι το θεμα ο Τραμπ δεν ακολουθεί αυτή την πολιτικη κανει του κεφαλιου του.

[Lugozzi]

Με την παραγωγή πλούτου φυσικά.

την αξιοκρατία ποιος θα την διασφαλίζει τύπε?

Ήδη προσπαθείς δηλαδή με το γράμμα του νόμου να γαμήσεις το πνεύμα του νόμου.
Κανένας δεν θα τη διασφαλίζει, σίγουρα κανένας εκ των ήδη ισχυρών.

Πάλι Πόλεμο θα εχομε δηλαδή

[Ασέβαστος]

Το καλύτερο για μας που δεν έχουμε στον ήλιο μοίρα

ενταξει, τα παραλες, δεν ειναι και τοσο ασχημα τα πραγματα.

[Ασέβαστος]

Και πως προτείνεις να καλυφθεί η διαφορά μεταξύ πλούσιων ανεπτυγμένων κρατών και φτωχών υπανάπτυκτων τη στιγμή που είναι νόμος των οικονομικών ότι το μεγάλο ψάρι (κεφάλαιο) θα φάει το μικρό;

δεν υπαρχει τετοιος νομος. αντιθετως, το κεφαλαιο για να υπαρξει και να αβγατισει, θελει να μην υπαρχει φτωχεια, για να υπαρχει καταναλωση.