Οχι ρε τη γυναικα! - ΜΕΡΚΕΛ

[ΓΑΛΗ]

Δε συμφωνώ μαζί σας. Δεν πιστεύω ότι το ενδιαφέρον σας για την υγεία της Μέρκελ είναι πραγματικό. Είναι ενοχικό, για να μη νιώθετε ότι είστε κακοί άνθρωποι και να νιώθετε οτι είστε καλοί άνθρωποι, ώριμοι, ανώτεροι κι όλα αυτά. Στην πραγματικότητα όμως κι εσάς δε σας καίγεται καρφί.

Με τι ακριβώς δεν συμφωνείς;

Για να το κάνω πιο σαφές, με ποιους χρήστες δεν συμφωνείς;

Το "μαζί σας" είναι τελείως αόριστο.

[pal]

Σόρρυ, το επεξεργάστηκα και το συμπλήρωσα

[perseus]

Πραγματικα δεν μου καιγεται καρφι ,αν ηταν κανα φτωχαδακι η κανενας νεος ανθρωπος ενταξει ,αλλα η μερκελ την καλυτερη περιθαλψη θα εχει.

[ΓΑΛΗ]

Δε συμφωνώ μαζί σας. Δεν πιστεύω ότι το ενδιαφέρον σας για την υγεία της Μέρκελ είναι πραγματικό. Είναι ενοχικό, για να μη νιώθετε ότι είστε κακοί άνθρωποι και να νιώθετε οτι είστε καλοί άνθρωποι, ώριμοι, ανώτεροι κι όλα αυτά. Στην πραγματικότητα όμως κι εσάς δε σας καίγεται καρφί.

Όταν όμως είναι ένας άνθρωπος που ξέρω ή ένας άνθρωπος που έχω μπροστά μου, τότε μπορεί να είναι εκεί και να είναι αληθινό και να μην έχει καμία σχέση με ενοχές ή ο,τιδήποτε. Οι άνθρωποι είναι φτιαγμένοι να νιώθουν οίκτο ο ένας για τον άλλο και να βοηθάνε ο ένας τον άλλο είναι μέρος της φύσης τους. Αλλά αυτό με το να νιώθω οίκτο για άγνωστους που δεν σημαίνουν τίποτε για εμένα, είναι μεγάλος βαθμός αφαίρεσης και δεν πυροδοτεί καθόλου τους αρχέγονους αυτούς μηχανισμούς

Συμφωνώ, αλλά όλοι έχουμε σαφέστατη επίγνωση το ότι η συμπάθεια, αδιαφορία ή ακόμα και μια σαδιστική ικανοποίηση για ό,τι αφορά στην υγεία της Μέρκελ δεν αφορά στον άνθρωπο αλλά την πολιτικό.

Και ακριβώς αυτό είναι που μεγιστοποιεί το θέμα. Ο άνθρωπος Μέρκελ δεν υφίσταται καν σε αυτό το πλαίσιο. Ποτέ δεν θα γινόταν πρωτοσέλιδο ή πρώτο θέμα, ένα τρέμουλο νευρικής φύσεως, με τον ίδιο ακριβώς τρόπο που δεν γίνονται πρώτο θέμα, τα νεκρά σώματα των παιδιών στην Αφρική ή σε οποιοδήποτε άλλο μέρος του κόσμου. Το συγκινησιακό στοιχείο που δεν έχει πολιτική (για την ακρίβεια μικροπολιτική) ανάγνωση και προβολή, είναι επικοινωνιακώς αδιάφορο στο ευρύτερο πλαίσιο.

[pal]

Δε συμφωνώ μαζί σας. Δεν πιστεύω ότι το ενδιαφέρον σας για την υγεία της Μέρκελ είναι πραγματικό. Είναι ενοχικό, για να μη νιώθετε ότι είστε κακοί άνθρωποι και να νιώθετε οτι είστε καλοί άνθρωποι, ώριμοι, ανώτεροι κι όλα αυτά. Στην πραγματικότητα όμως κι εσάς δε σας καίγεται καρφί.

Όταν όμως είναι ένας άνθρωπος που ξέρω ή ένας άνθρωπος που έχω μπροστά μου, τότε μπορεί να είναι εκεί και να είναι αληθινό και να μην έχει καμία σχέση με ενοχές ή ο,τιδήποτε. Οι άνθρωποι είναι φτιαγμένοι να νιώθουν οίκτο ο ένας για τον άλλο και να βοηθάνε ο ένας τον άλλο είναι μέρος της φύσης τους. Αλλά αυτό με το να νιώθω οίκτο για άγνωστους που δεν σημαίνουν τίποτε για εμένα, είναι μεγάλος βαθμός αφαίρεσης και δεν πυροδοτεί καθόλου τους αρχέγονους αυτούς μηχανισμούς

Συμφωνώ, αλλά όλοι έχουμε σαφέστατη επίγνωση το ότι η συμπάθεια, αδιαφορία ή ακόμα και μια σαδιστική ικανοποίηση για ό,τι αφορά στην υγεία της Μέρκελ δεν αφορά στον άνθρωπο αλλά την πολιτικό.

Και ακριβώς αυτό είναι που μεγιστοποιεί το θέμα. Ο άνθρωπος Μέρκελ δεν υφίσταται καν σε αυτό το πλαίσιο. Ποτέ δεν θα γινόταν πρωτοσέλιδο ή πρώτο θέμα, ένα τρέμουλο νευρικής φύσεως, με τον ίδιο ακριβώς τρόπο που δεν γίνονται πρώτο θέμα, τα νεκρά σώματα των παιδιών στην Αφρική ή σε οποιοδήποτε άλλο μέρος του κόσμου. Το συγκινησιακό στοιχείο που δεν έχει πολιτική (για την ακρίβεια μικροπολιτική) ανάγνωση και προβολή, είναι επικοινωνιακώς αδιάφορο στο ευρύτερο πλαίσιο.

Άρα δεν απέχουν πολύ αυτά που λέμε.

Συμφωνώ κι εγώ ότι έρχονται και μας δείχνουν την εικόνα της Μέρκελ που έχει κάποιο πρόβλημα υγείας και για εμάς η Μέρκελ δεν είναι καν άνθρωπος, όπως πολύ σωστά λες, είναι ένα αφήγημα, σε ένα βαθμό μάλιστα, το αφήγημα αυτό είναι αρνητικά χρωματισμένο (=δεν την πολυχωνεύουμε). Κι εκεί αρχίζει να δημιουργείται το μπέρδεμα. Εγώ καλούμαι, ως νορμάλ άνθρωπος με συναισθήματα απέναντι στο κάθε συνάνθρωπο να νιώσω συμπάθεια και θλίψη όχι για έναν αληθινό άνθρωπο, αλλά για κάτι που για εμένα είναι ένα αφήγημα και μάλιστα αρνητικά χρωματισμένο. Νομίζω λοιπόν ότι όπως κι εγώ, έτσι κι οι περισσότεροι άνθρωποι νιώθουμε ότι δεν μας καίγεται καρφί (κάπως υπερτονισμένη αδιαφορία καθότι δεν την πολυχωνεύουμε ως αφήγημα), αλλά ταυτόχρονα νιώθουμε τύψεις και κάπως άβολα γι αυτό, γιατί ξέρουμε με το μυαλό μας ότι είναι και άνθρωπος με σάρκα και οστά κι έτσι παριστάνουμε ότι νοιάζομαστε και δημιουργείται μια ατέλειωτη δυσάρεστη καλπικωσύνη.

Ε, λοιπόν, αυτό εγώ δεν το ξαναπαίζω. Βαρέθηκα.Μια χαρά νιώθω όπως νιώθω. Άλλο πράγμα η αληθινή Μέρκελ που είναι άνθρωπος με σάρκα και οστά κι άλλο πράγμα το αφήγημα Μέρκελ που υπάρχει στα κεφάλια μας.

[nik_killthemall]

Δε συμφωνώ μαζί σας. Δεν πιστεύω ότι το ενδιαφέρον σας για την υγεία της Μέρκελ είναι πραγματικό. Είναι ενοχικό, για να μη νιώθετε ότι είστε κακοί άνθρωποι και να νιώθετε οτι είστε καλοί άνθρωποι, ώριμοι, ανώτεροι κι όλα αυτά. Στην πραγματικότητα όμως κι εσάς δε σας καίγεται καρφί.

Όταν όμως είναι ένας άνθρωπος που ξέρω ή ένας άνθρωπος που έχω μπροστά μου, τότε μπορεί να είναι εκεί και να είναι αληθινό και να μην έχει καμία σχέση με ενοχές ή ο,τιδήποτε. Οι άνθρωποι είναι φτιαγμένοι να νιώθουν οίκτο ο ένας για τον άλλο και να βοηθάνε ο ένας τον άλλο είναι μέρος της φύσης τους. Αλλά αυτό με το να νιώθω οίκτο για άγνωστους που δεν σημαίνουν τίποτε για εμένα, είναι μεγάλος βαθμός αφαίρεσης και δεν πυροδοτεί καθόλου τους αρχέγονους αυτούς μηχανισμούς

Διάβασε λίγο τι έγραψα

έτσι κι αλλιώς εκ φύσεως ο ανθρώπινος οίκτος ας τον πούμε, είναι ιδιοτελής και η μόνη του σκοπιμότητα είναι η απενοχοποίηση.

Προφανώς αναφέρομαι στον οίκτο προς κάποιον που ΔΕΝ γνωρίσαμε προσωπικά ! Οπότε για αυτήν την περίπτωση γράφουμε ακριβώς το ίδιο πράγμα και μάλλον συμφωνείς !

Ο οίκτος για το πρόβλημα υγείας της Μέρκελ είναι ακριβώς τόσο αληθινός όσο ο οίκτος για το πρόβλημα υγείας ενός πυρόπληκτου στο Μάτι για παράδειγμα. Εκεί βασικά στόχευα, η εξήγηση "αποστασιοποίηση, ενοχικά σύνδρομα και μη γνήσιο ενδιαφέρον" ισχύει καμιά αντίρρηση, αλλά ισχύει για όλες τις περιπτώσεις ανθρώπων που δεν έχουμε γνωρίσει προσωπικά, και όχι επιλεκτικά δηλ. στις μεν να είναι γνήσιο και στις δε δήθεν.

[ΓΑΛΗ]

Ε, λοιπόν, αυτό εγώ δεν το ξαναπαίζω. Βαρέθηκα.Μια χαρά νιώθω όπως νιώθω. Άλλο πράγμα η αληθινή Μέρκελ που είναι άνθρωπος με σάρκα και οστά κι άλλο πράγμα το αφήγημα Μέρκελ που υπάρχει στα κεφάλια μας.

Ε ναι, αυτό ακριβώς διαφοροποιεί και τα συναισθήματα του καθενός, εκπεφρασμένων ή μη, για τα δημόσια* πρόσωπα.

Η διαφορά του αφηγήματος.


*Αναφέρομαι τόσο στα "επώνυμα" πρόσωπα όσο και στα περιοδικώς "αναγνωρίσιμα" λόγω του χ ή ψ γεγονότος.

[Γραφικός]

Όταν βλέπεις την Μέρκελ να παθαίνει νευρικής φύσεως αρρώστιες κι όταν βλέπεις τον Στιβ Τζομπς να πεθαίνει από καρκίνο, όταν βλέπεις τόσο δυνατούς ανθρώπους να έχουν τόσο άσχημη μοίρα, συνειδητοποιείς ότι αν είναι να σου έρθει θα σου έρθει και δεν πρόκειται να σε προστατέψει τίποτα και κανένας.

[pal]

Δε συμφωνώ μαζί σας. Δεν πιστεύω ότι το ενδιαφέρον σας για την υγεία της Μέρκελ είναι πραγματικό. Είναι ενοχικό, για να μη νιώθετε ότι είστε κακοί άνθρωποι και να νιώθετε οτι είστε καλοί άνθρωποι, ώριμοι, ανώτεροι κι όλα αυτά. Στην πραγματικότητα όμως κι εσάς δε σας καίγεται καρφί.

Όταν όμως είναι ένας άνθρωπος που ξέρω ή ένας άνθρωπος που έχω μπροστά μου, τότε μπορεί να είναι εκεί και να είναι αληθινό και να μην έχει καμία σχέση με ενοχές ή ο,τιδήποτε. Οι άνθρωποι είναι φτιαγμένοι να νιώθουν οίκτο ο ένας για τον άλλο και να βοηθάνε ο ένας τον άλλο είναι μέρος της φύσης τους. Αλλά αυτό με το να νιώθω οίκτο για άγνωστους που δεν σημαίνουν τίποτε για εμένα, είναι μεγάλος βαθμός αφαίρεσης και δεν πυροδοτεί καθόλου τους αρχέγονους αυτούς μηχανισμούς

Διάβασε λίγο τι έγραψα

έτσι κι αλλιώς εκ φύσεως ο ανθρώπινος οίκτος ας τον πούμε, είναι ιδιοτελής και η μόνη του σκοπιμότητα είναι η απενοχοποίηση.

Προφανώς αναφέρομαι στον οίκτο προς κάποιον που ΔΕΝ γνωρίσαμε προσωπικά ! Οπότε για αυτήν την περίπτωση γράφουμε ακριβώς το ίδιο πράγμα και μάλλον συμφωνείς !

Ο οίκτος για το πρόβλημα υγείας της Μέρκελ είναι ακριβώς τόσο αληθινός όσο ο οίκτος για το πρόβλημα υγείας ενός πυρόπληκτου στο Μάτι για παράδειγμα. Εκεί βασικά στόχευα, η εξήγηση "αποστασιοποίηση, ενοχικά σύνδρομα και μη γνήσιο ενδιαφέρον" ισχύει καμιά αντίρρηση, αλλά ισχύει για όλες τις περιπτώσεις ανθρώπων που δεν έχουμε γνωρίσει προσωπικά, και όχι επιλεκτικά δηλ. στις μεν να είναι γνήσιο και στις δε δήθεν.

[pal]

Ε, λοιπόν, αυτό εγώ δεν το ξαναπαίζω. Βαρέθηκα.Μια χαρά νιώθω όπως νιώθω. Άλλο πράγμα η αληθινή Μέρκελ που είναι άνθρωπος με σάρκα και οστά κι άλλο πράγμα το αφήγημα Μέρκελ που υπάρχει στα κεφάλια μας.

Ε ναι, αυτό ακριβώς διαφοροποιεί και τα συναισθήματα του καθενός, εκπεφρασμένων ή μη, για τα δημόσια* πρόσωπα.

Η διαφορά του αφηγήματος.


*Αναφέρομαι τόσο στα "επώνυμα" πρόσωπα όσο και στα περιοδικώς "αναγνωρίσιμα" λόγω του χ ή ψ γεγονότος.

[nik_killthemall]

Και για να ολοκληρώσω βλέποντας και το τελευταίο μήνυμα που έγραψες : Σε ανθρώπους που δεν έχουμε γνωρίσει προσωπικά, ο υποκειμενισμός και το δήθεν του ενδιαφέροντος του οίκτου μας, καθ'υποβάλλονται αποκλειστικά από εκείνο το αφήγημα της κάθε περίπτωσης, που αναφέρεις (γιατί αφήγημα δεν εχει γινει μόνο η Μέρκελ).

[pal]

Και για να ολοκληρώσω βλέποντας και το τελευταίο μήνυμα που έγραψες : Σε ανθρώπους που δεν έχουμε γνωρίσει προσωπικά, ο υποκειμενισμός και το δήθεν του ενδιαφέροντος του οίκτου μας, καθ'υποβάλλονται αποκλειστικά από εκείνο το αφήγημα της κάθε περίπτωσης, που αναφέρεις (γιατί αφήγημα δεν εχει γινει μόνο η Μέρκελ).

Όλη αυτή η κατάσταση όμως, που γίνεται συνεχώς επίκληση αυτού του βασικού στοιχείου της ανθρώπινης υπόστασης, δηλαδή της λύπησης προς το συνάνθρωπο, για να ιδέες και αφηγήματα, δε νομίζεις ότι οδηγεί σε έκπτωση και παρακμή το πραγματικό συναίσθημα απέναντι στους πραγματικούς ανθρώπους?

[enaon]

εγώ νοιώθω εκνευρισμό από την εικόνα, η ηγέτιδα του πιο δυνατού κράτους της ένωσης, ένας σημαντικός άνθρωπος θεωρητικά, τρέμει σαν το ψάρι και για χάρη του πόπολου την αφήνουν εκεί, δεν βαριέσαι.

δεν μπορώ να καταλάβω σε ποιό πλαίσιο αυτό είναι αποδεκτό, ανθρώπινα είναι τρέλα, πολιτικά είναι ανοησία, εκτός αν δεν είναι σημαντική στα αλήθεια.

[nik_killthemall]

Και για να ολοκληρώσω βλέποντας και το τελευταίο μήνυμα που έγραψες : Σε ανθρώπους που δεν έχουμε γνωρίσει προσωπικά, ο υποκειμενισμός και το δήθεν του ενδιαφέροντος του οίκτου μας, καθ'υποβάλλονται αποκλειστικά από εκείνο το αφήγημα της κάθε περίπτωσης, που αναφέρεις (γιατί αφήγημα δεν εχει γινει μόνο η Μέρκελ).

Όλη αυτή η κατάσταση όμως, που γίνεται συνεχώς επίκληση αυτού του βασικού στοιχείου της ανθρώπινης υπόστασης, δηλαδή της λύπησης προς το συνάνθρωπο, για να ιδέες και αφηγήματα, δε νομίζεις ότι οδηγεί σε έκπτωση και παρακμή το πραγματικό συναίσθημα απέναντι στους πραγματικούς ανθρώπους?

προφανώς !

[Dante Alighieri]

Δεν την ξέρω προσωπικά ούτε μου φαίνεται και πολύ συμπαθητική από τις φώτος και τα βίντεο. Είναι θετικό που ήταν μία από τις πιο δυναμικές και αξιομνημόνευτες γυναίκες ηγέτιδες στην Ευρώπη και αυτό μου αρέσει και το εκτιμώ. Καιρός ήταν βέβαια να φεύγει σιγά σιγά από την πολιτική σκηνή, αλλιώς να την κάνουν ισόβια πρωθυπουργό της Γερμανίας, να μη σκοτίζονται με εκλογές και τέτοια. Δεν ήταν ό,τι καλύτερο ούτε για την Ευρώπη, ούτε για την Ελλάδα.

Αναφορικά με την αρρώστια, δεν είναι φίλη μου ούτε είναι είναι κάνα αγαπητό δημόσιο πρόσωπο για να με αφορά. Το θεωρώ χαζό και κάλπικο να παθαίνω τάχα θλίψεις και συμπόνιες και να χύνω κροκοδείλια δάκρυα για άτομα για τα οποία στην πραγματικότητα δε μου καίγεται καρφί αν ζουν, πέθαναν, αρρώστησαν, έγιναν καλά, παντρεύτηκαν, χώρισαν ή ο,τιδήποτε τέτοιο.

Ξέρω γω, περαστικά.

Δεν νιωθουμε συμφωνα με το τι είναι χαζο η εξυπνο. Ανα πασα στιγμη μπορει να νιωσουμε ταυτιση με το θυμα μιας ασθενειας γιατι ανθρωποι ειμαστε και στο θεμα της υγειας ειμαστε ολοι το ιδιο ευαλωτοι. Δεν χυνουμε δακρυα για να τα πεις κιολας κροκοδειλια. Απλα ειναι κατι στεναχωρο μια τεοια εικονα και το σχολιαζουμε αναλογα.