Η παιδοκεντρική ταυτότητα της σημερινής ελληνικής οικογένειας

[ΓΑΛΗ]

Απόψεις όχι μόνον δεκτές αλλά και επιθυμητές.


Προς το παρόν αφήνω ένα λινκ ενός παλιότερου βιβλίου που έχω διαβάσει.

https://www.scribd.com/doc/284091984/13 ... E%B1%CF%82

[talaipwros]

Ενδιαφερον θεμα
Θα ηθελες να πεις τι εννοεις με τον ορο παιδοκεντρικη και πως αυτο διαφερει ως προς αυτον η ελληνικη απο την ιταλικη ή την αγγλικη ξερω γω οικογενεια;

[ΓΑΛΗ]

Ενδιαφερον θεμα
Θα ηθελες να πεις τι εννοεις με τον ορο παιδοκεντρικη και πως αυτο διαφερει ως προς αυτον η ελληνικη απο την ιταλικη ή την αγγλικη ξερω γω οικογενεια;

Ας βάλω ως πρώτο στοιχείο του παιδοκεντρισμού αυτό που λέμε μεγάλη χρονική καθυστέρηση του απογαλακτισμού ή αποκοπή του ομφάλιου λώρου από την οικογένεια, όχι μόνον στο συναισθηματικό* αλλά και στο πρακτικό επίπεδο.

Για να το θέσω πιο απλά, στις παιδοκεντρικές οικογένειες, τα παιδιά δεν θεωρούνται ποτέ ενήλικοι από τους γονείς τους, ανεξαρτήτως ηλικίας.



*Δεν εννοώ το φυσικό συναίσθημα αγάπης ή ενδιαφέροντος αλλά τη συναισθηματική εξάρτηση.

[Nero]

Πρέπει να το διαβάσουμε όλο για να καταλάβουμε τι θες να πεις?

και μετά κατηγορούν εμένα για σεντόνια

[Ορέστης 35]

Οι γονεις μας εκαναν παιδια γιατι επρεπε. Οι σημερινοι γονεις ειναι πιο tigers. Ασχολουνται συνεχεια με τα παιδια, τα γραφουν σε ενα σωρο σχολες, τα ταιζουν δυναμωτικα φαγητα, γενικα τρωνε πολυ χρονο να ασχολουνται με πραγματα που δεν ασχολουνταν καθολου οι παλιοι. Αυτο θα ονομαζα παιδοκεντρισμο. Τωρα εσυ μαλλον εννοουσες κατι αλλο.

[Yochanan]

Οι γονεις μας εκαναν παιδια γιατι επρεπε. Οι σημερινοι γονεις ειναι πιο tigers. Ασχολουνται συνεχεια με τα παιδια, τα γραφουν σε ενα σωρο σχολες, τα ταιζουν δυναμωτικα φαγητα, γενικα τρωνε πολυ χρονο να ασχολουνται με πραγματα που δεν ασχολουνταν καθολου οι παλιοι. Αυτο θα ονομαζα παιδοκεντρισμο. Τωρα εσυ μαλλον εννοουσες κατι αλλο.

Πιθανότατα εσένα.

υγ: σορρυ, ειλικρινα ήταν πανω απο τις δυνάμεις μου να αντισταθω

[Ορέστης 35]

Οι γονεις μας εκαναν παιδια γιατι επρεπε. Οι σημερινοι γονεις ειναι πιο tigers. Ασχολουνται συνεχεια με τα παιδια, τα γραφουν σε ενα σωρο σχολες, τα ταιζουν δυναμωτικα φαγητα, γενικα τρωνε πολυ χρονο να ασχολουνται με πραγματα που δεν ασχολουνταν καθολου οι παλιοι. Αυτο θα ονομαζα παιδοκεντρισμο. Τωρα εσυ μαλλον εννοουσες κατι αλλο.

Πιθανότατα εσένα.

υγ: σορρυ, ειλικρινα ήταν πανω απο τις δυνάμεις μου να αντισταθω

Δεν καταλαβα τι εννοεις.

[ΓΑΛΗ]

Πρέπει να το διαβάσουμε όλο για να καταλάβουμε τι θες να πεις?

και μετά κατηγορούν εμένα για σεντόνια

Όχι ρε συ, φυσικά και δεν το έβαλα για διάβασμα. Ανέβασα το λινκ πληροφοριακά γιατί είναι ένα παλιό βιβλίο (δεκαετίας '80 ή και νωρίτερα) με περισσότερα στοιχεία για την ελληνική οικογένεια και το θεωρούσα από τα κλασσικά του είδους του.

Βρήκα μια περίληψη του και είναι αυτό.

Μέσα στον ίδιο κοινωνικό χώρο υπάρχουν ομάδες που λειτουργούν με βάση διαφορετικά συστήματα αντιλήψεων. Η συνειδητοποίηση αυτών των διαφορών οδηγούν σε σύγχυση και χάος. Δεν είναι καθόλου εύκολο για ένα άτομο να τοποθετήσει τον εαυτό του απέναντι σε αυτές τις αλληλοσυγκρουόμενες αντιλήψεις.

Ο σκοπός της ύπαρξης της οικογένειας αναθεωρείται κι αυτό οδηγεί σε ανακατατάξεις όσον αφορά τους ρόλους και τους κανόνες συμπεριφοράς. Για να γίνει κατανοητός ο σκοπός της οικογένειας πρέπει να ειδωθεί σε συνάρτηση με τους σκοπούς ενός κοινωνικού συνόλου. Η λειτουργία του συστήματος της οικογένειας συντονίζεται με άλλα συστήματα, με τους σκοπούς και τους στόχους του όλου συστήματος ώστε να πραγματοποιούνται αυτοί οι σκοποί. Αλλαγές στους σκοπούς τους συστήματος επιφέρουν αλλαγές και στα επιμέρους συστήματα. Σε περιόδους κοινωνικών ανακατατάξεων δημιουργείται ανακολουθία σε όλα τα επίπεδα και στη σχέση μεταξύ τους. Οι ενέργειες ατόμων και ομάδων εξακολουθούν να διέπονται από ορισμένους κώδικες, αξίες και ρόλους που δεν ευνοούν πια αλλά αντίθετα δυσχεραίνουν τη λειτουργία τους γιατί δημιουργήθηκαν για να ανταποκριθούν στις ανάγκες μιας προηγούμενης φάσης.

Η εξέλιξη της ελληνικής οικογένειας

Παραδοσιακή οικογένεια-ο προορισμός του ανθρώπου
Η κεντρική σημασία που αποδίδει ο παραδοσιακός άνθρωπος στην οικογένεια εξηγείται εν μέρει από το γεγονός πως άλλοτε η οικογένεια ικανοποιούσε όλες του τις ανάγκες. Η παραγωγή των αγαθών μέσα στην οικογένεια δημιουργούσε το υπόβαθρο για την ανάπτυξη αρμονικών σχέσεων. Η αρμονία στις σχέσεις θεωρούνταν απαραίτητη και επιδιωκόταν ενώ κάθε ενέργεια η οποία στρεφόταν ενάντια στο σύνολο καταδικαζόταν. Σύμφωνα με αυτήν την αντίληψη, θεωρείται πως μόνον ένας τρελός ή κάποιος που παρασύρθηκε θα μπορούσε να προκαλέσει βλάβη στην οικογένειά του. Η βία δηλαδή θεωρείται εξαίρεση αφού το κοινό καλό θεωρείται μέλημα κάθε μέλους. Η αρμονία των σχέσεων θεωρούταν δεδομένη και δεν ήταν δυνατόν να αμφισβητηθεί. Στο παραδοσιακό πλαίσιο της οικογένειας η παροχή υπηρεσιών στους άλλους αποτελούσε βασικό έργο των μελών από την οποία αντλούσαν αναγνώριση και ικανοποίηση. Ταυτόχρονα δηλαδή, οι υποχρεώσεις προς τους άλλους ήταν συνυφασμένες με την ικανοποίηση προσωπικών αναγκών. Η θυσία ατομικών αναγκών και επιθυμιών απέβλεπε στην ικανοποίηση των αναγκών της ομάδας και επομένως του ίδιου του ατόμου. Σήμερα συμβιβασμός, θυσία, προσωπική αδικία.

Πυρηνική οικογένεια-η βασιλεία του παιδιού
Στην αστική οικογένεια ένα μέλος, το παιδί, αποκτά ξαφνικά πρωταρχικό ρόλο. Πάνω σε αυτό βασίζεται ο γάμος και η δημιουργία της οικογένειας. Οι επιδιώξεις και οι φιλοδοξίες δύο ατόμων που αποφασίζουν να ζήσουν μαζί εναποτίθενται σε ένα τρίτο. Στο παιδί. Αυτή η παιδοκεντρική αντίληψη του γάμου και της οικογένειας εξυπηρετεί τη βασική ανάγκη για σταθεροποίηση της οικογενειακής ενότητας που οι νέες συνθήκες ζωής απειλούσαν με διάλυση. Η παιδοκεντρικότητα εκφράζεται μέσα από την υπερβολική προσήλωση στην προσπάθεια για τη μόρφωση των παιδιών, την αγωνία και την πίεση για την επίδοση στο σχολείο. Οι γονείς ζουν μέσα από τα παιδιά τους. Μου έφερε καλούς βαθμούς, μας απογοήτευσε. Η αναγγελία των βαθμών των πανελληνίων αποτελεί εθνική επέτειο…τεράστιο μέρος του οικογενειακού εισοδήματος ξοδεύεται στην εκπαίδευση του παιδιού. Ο μύθος πληρώνεται. Τα παιδιά φεύγουν. Οι γονείς μένουν μόνοι στα 40-45…διαζύγια και χωρισμοί.

Το νέο ζευγάρι και η σχέση του
Η δημιουργία σχέσης και η επένδυση σε αυτή αποτελεί το κύριο μέλημα αρκετών σημερινών νέων. Πολλοί νέοι διαγράφουν το θεσμό της οικογένειας. Οι στατιστικές βέβαια δείχνουν πως δεν μειώνονται τα ποσοστά των γάμων. Αντίθετα αυξάνονται αυτά των διαζυγίων. Η σχέση είναι σίγουρο πως προσφέρει συναισθηματική ασφάλεια και σιγουριά. Από την άλλη υπάρχει ο φόβος της καταπίεσης, του φόβου εγκατάλειψης της επαγγελματικής σταδιοδρομίας για τις γυναίκες, την ολοκλήρωση, τη δημιουργικότητα, την κοινωνική δραστηριότητα.

Χάρις Κατάκη (1998) Οι τρεις ταυτότητες της ελληνικής οικογένειας. Ελληνικά γράμματα

[Cavaliere]

Δεν έχω διαβάσει το βιβλίο, δεν ξέρω καν τι λέει στο περίπου.

[ΓΑΛΗ]

Οκ, αφήστε το βιβλίο, τη δική σας άποψη θέλω.

Είναι ή δεν είναι παιδοκεντρική η σημερινή ελληνική οικογένεια;

[ΓΑΛΗ]

Κάτι πιο σύντομο και αρκετά πιο κοντά στο θέμα.

Η Ελληνίδα μάνα και η παιδοκεντρική οικογένεια.

Γράφει ο Γιώργος Παπακωνσταντής

Η Ελληνίδα μάνα είναι  εκείνη που θεωρεί ότι είναι η καλύτερη μάνα του κόσμου. Ότι θυσιάζεται για τα παιδιά της, ότι σκέφτεται το καλό τους πολύ πριν το σκεφτούν αυτά. Ότι χωρίς αυτήν δεν υπάρχει περίπτωση να επιβιώσουν. Η Ελληνίδα μάνα έχει καταγραφεί στις Ελληνικές ταινίες, έχει καταγραφεί από ψυχολόγους και ψυχιάτρους, καταγράφεται κάθε μέρα στις καθημερινές μας συνήθειες. « Να πάρει ζακέτα μη μου  κρυώσει  το παιδί…» 35 χρονών και βάλε, αλλά παιδί είναι.
Να κανονίσει τι θα σπουδάσει το «παιδί», που θα μείνει το «παιδί». «Να ρθεις εδώ γιατί να πληρώνεις σπίτι…». Αγωνίζεται να περάσει το παιδί στο πανεπιστήμιο στην ίδια πόλη μη τυχόν και της φύγει. Και αν πάει σε άλλη πόλη να γεμίσει τάπερ για το παιδί.  
Θέλει να ξέρει με  ποια θα βγει το παιδί, αν και  καμιά δεν είναι αντάξιά του κανακάρη της. Να σκεφτεί αυτή πρώτη, τη στρατηγική ζωής του, να σκεφτεί πολύ πριν από αυτόν  ποια του ταιριάζει, να μην αφήσει εύκολα την εξουσία της, χειραγωγώντας μέσα από την τρυφερότητά της, τις παρεμβάσεις της, τη μαγειρική της αλλά και τη δήθεν θυσία της, τα παιδιά της. Συχνά είναι τόσο δυναμική στη διεκδίκηση της κυριαρχίας της μητρικής της σχέσης, που «σπρώχνει» τον άνδρα σε δευτερεύοντα ρόλο
Η Ελληνίδα μάνα, η Ελληνική οικογένεια, είναι απίστευτα παιδοκεντρική. Οι πραγματικοί «αφέντες» είναι τα παιδιά, ιδιαίτερα τα αγόρια, σε  μια ιδιότυπη σχέση με τους γονείς τους που προβάλλουν τον εαυτό τους σ αυτά.
 Η οικογένεια «επιτυγχάνει» μέσα από την ενδυνάμωση του παιδικού εγώ. Του αγοριού, ως άντρα-αφέντη με υπερεκτιμημένες ικανότητες  που όλοι τον υπηρετούν και της κόρης-πριγκίπισσας που νομίζει ότι όλοι και όλα, πρέπει να περιστρέφονται γύρω της.
Από το «Μάνα φέρε μου ένα ποτήρι νερό», που η μάνα τρέχει να ικανοποιήσει την επιθυμία-διαταγή, πιστεύοντας ότι έτσι  ικανοποιεί το ρόλο της, μέχρι τη μικρή πριγκίπισσα που κορδώνει στον καθρέπτη μαζί με τη μάνα για το πόσο όμορφη είναι και πόσο οι άλλοι είναι υποχρεωμένοι να το αποδεχτούν, διαμορφώνονται χαρακτήρες εγωιστές. Διακρίνονται από έντονη ατομικότητα, με αδυναμία κατανόησης του άλλου, χωρίς ενσυναίσθηση και με ανικανότητα συνεργασίας, ή εργασίας σε ομάδες.
Διαμορφώνονται επίσης  αγόρια «ευνουχισμένα» με αδυναμία να αυτονομηθούν και να ζήσουν τη δική τους ζωή, ενώ το κυριότερο, δημιουργούνται χαρακτήρες –κυνηγοί δικαιωμάτων χωρίς ευθύνη και χωρίς υποχρεώσεις απέναντι στους άλλους, με πολλές ματαιώσεις που οδηγούν σε ένα μόνιμο θυμό και σε μια διαρκή αίσθηση «αδικίας» σε σχέση με νομιζόμενα υπερβολικά δικαιώματα.
Δεν είναι προφανώς όλες οι περιπτώσεις   έτσι, όμως είναι τόσο γενικευμένη η κατάσταση, που έχει διαμορφώσει συγκεκριμένα κοινωνικά χαρακτηριστικά. Οι νέες γενιές δυσκολεύονται. Δυσκολεύονται πολύ σε απλά πράγματα. Μπορεί να έχουν δυο-τρία πτυχία, αλλά δεν ξέρουν πώς να συνεργαστούν σε μια ομάδα, ή να βιδώσουν μια λάμπα. Μπορεί να δουλεύουν σε κάποια δουλειά, αλλά δεν είναι σε θέση να θέσουν αυτόνομους στόχους και να ξεδιπλώσουν τις πραγματικές τους επιθυμίες.
Σε πολλές περιπτώσεις έχουν παραπλανηθεί προχωρώντας σε ατελέσφορες επαγγελματικές επιλογές παρασυρμένοι από όνειρα γονιών, θείων, παππούδων κλπ.  Πολλοί νέοι και νέες σπουδάζουν τις σχολές που θα ήθελαν οι γονείς, όχι οι ίδιοι. Αρκετοί συνεχίζουν τη δουλειά των γονιών. Φαρμακοποιός ο πατέρας; Φαρμακοποιός ο γιός ή η κόρη. Χωρίς να είναι πάντοτε κακό αυτό, ας αναρωτηθούμε πόσα νεανικά όνειρα πνίγονται στους ωκεανούς των επιθυμιών των γονιών.
 Έτσι τα πράγματα είναι αντιφατικά. Ενώ η Ελληνική οικογένεια είναι παιδοκεντρική, κυρίως στην ανατροφή και στη φυσική υποστήριξη, στην πραγματικότητα  αυτή η ασφυκτική υποστήριξη των γονέων, καταλήγει συνήθως σε χειραγώγηση με γνώμονα τα δικά τους όνειρα και επιθυμίες, καθιστώντας αδύνατη την αυτονόμηση των παιδιών και την ανάπτυξη των ταλέντων και των επιθυμιών τους. Για να μη μιλήσουμε για το γονικό ανταγωνισμό όπου οι γονείς ανταγωνίζονται ποιο παιδί έχει τις καλύτερες επιδόσεις, ποια παιδιά πετυχαίνουν σε αθλήματα, ή κάνουν τις περισσότερες δραστηριότητες. Και βέβαια όλα αυτά συχνά ξεσπούν στις ενδοσχολικές σχέσεις, όπου γονείς δεν σέβονται δασκάλους αφού τα καμάρια τους είναι υπεράνω αξιολόγησης, νόμων και κανονισμών.
Έτσι γονείς και παιδιά βρίσκονται κάτω από διαρκή ψυχολογική πίεση, σε μια αλληλοεξάρτηση αναγκών προβολής, επιβράβευσης και ανταγωνισμού.
Αυτονόητο είναι βέβαια ότι αυτά τα παιδιά ως γονείς, φροντίζουν να αναπαράγουν την ίδια κατάσταση, έχοντας τα πρότυπα των γονιών τους 
Σε μια ισορροπημένη οικογένεια είναι ανάγκη οι γονείς να τονώνουν την αυτοπεποίθηση των παιδιών, αλλά όχι τον εγωισμό. Πρέπει να εστιάζουν στην ικανότητα να αυτονομηθούν και να φύγουν από κοντά τους και  να μπορούν να ζήσουν σαν να μην υπάρχουν οι γονείς. Να μπορούν να συνυπάρχουν με τους άλλους και να είναι  δικές τους οι επιλογές  για τη ζωή τους. Με δικαιώματα, υποχρεώσεις, ευθύνη, αξιοπρέπεια, σεβασμό στους άλλους, συνεργατικότητα και κυρίως εσωτερική ισορροπία
Δυστυχώς, προς το παρόν η Ελληνική Οικογένεια παράγει σε μεγάλο βαθμό ανασφάλεια και αδυναμία που δε συνάδουν με υπερανεπτυγμένα εγώ και ναρκισσισμούς. Κατά συνέπεια, παράγει ματαιώσεις και εν τέλει  θυμό στα νέα της μέλη. Και όλα αυτά έχουν συνέπειες ευρύτερες στην Ελληνική Κοινωνία. Συνέπειες κοινωνικές, πολιτικές, οικονομικές. Συνέπειες που διαμορφώνουν με μη ευνοϊκούς όρους, το μέλλον μας.

http://www.cretewoman.gr/el/25813/.php

Συμφωνώ στα μπολντ, τα υπόλοιπα σαφώς και έχουν στοιχεία υπερβολής αλλά σε κάποιο βαθμό ισχύουν.

[Yochanan]

Οκ, αφήστε το βιβλίο, τη δική σας άποψη θέλω.

Είναι ή δεν είναι παιδοκεντρική η σημερινή ελληνική οικογένεια;

σε ολο το δυτικο κοσμο το πυρηνικο μοντελο ειναι αυτο που περιγραφει η κατικω σαν "παιδοκεντρικη". γιατι πολυ απλα εχει παει απο k σε r reproductive mode στα πλαίσια τα ανθρωπινα προφανως που ειναι ηδη high-k.Πριν 100 χρονια κανανε 6-7 γεννες στα χωρια καθε οικογενεια και αμα επιβιωνανε τα 5 παλι καλα. Τωρα με παιδικη θνησιμοτητα κατω και αφενος τα σκιλζ για να γινεις παραγωγικος περισσοτερα και πολυπλοκοτερα (αρα μεγαλυτερη επενδυση να τα αποκτησεις), αφετερου την μεταβαση απο το εκτεταμενο μοντελο οικογενειας που ευνοουσε η αγροτικη παραγωγη στο πυρηνικο που ευνοει η αστικη παραγωγη δεν υπαρχει αναγκη (οικονομικη) για τοσα παιδια

[Ζενίθεδρος]

Δηλαδή άμα δεν ήταν παιδοκεντρικη τι θα έπρεπε να γίνει, να δουλεύουν τα αγόρια από τα 9 στα χωράφια και τα κορίτσια από τα 7 στον αργαλειό;

[Yochanan]

Δηλαδή άμα δεν ήταν παιδοκεντρικη τι θα έπρεπε να γίνει, να δουλεύουν τα αγόρια από τα 9 στα χωράφια και τα κορίτσια από τα 7 στον αργαλειό;

αυτο λεω κι εγω στη γαλη, με πιο πολλά λόγια

[ΓΑΛΗ]

Δηλαδή άμα δεν ήταν παιδοκεντρικη τι θα έπρεπε να γίνει, να δουλεύουν τα αγόρια από τα 9 στα χωράφια και τα κορίτσια από τα 7 στον αργαλειό;

αυτο λεω κι εγω στη γαλη, με πιο πολλά λόγια

Αυτό είναι αυτονόητο.

Το δικό μου ερώτημα αφορά στο σήμερα, που σαφώς τα παιδιά δεν αντιμετωπίζονται ως παραγωγικά εργαλεία για την οικογένεια. Θεωρώ ότι ζούμε την αντιστροφή της φάσης.