«Άνθρωποι θα δουλεύουν δύο ώρες τη μέρα και θα κάνουν διακοπές για μήνες» προβλέπουν επιστήμονες

[Νατάσα]

Θυμάμαι γ λυκείου για προετοιμασία έκθεσης που μας έπρηζαν οι καθηγητές με κάτι κείμενα του παπανουτσου που πρέπει να ταν από το 70'. Από τότε αυτή η γραμμή, για το μέλλον της ελάχιστης εργασίας και των αιωνίων διακοπών που μας χτυπάει την πόρτα

αυτός ο παπανουτσος ζει;

[Dwarven Blacksmith]

Ο καπιταλισμός έχει τη θεοποίηση της εργασίας και ο κομμουνισμός τη θεοποίηση του εργάτη.

Κανένας δεν είναι φτιαγμένος για τη νέα εποχή.

[ΓΑΛΗ]

Μπούμπη, το διάβασες το άρθρο;

Κάποιοι ψυχολόγοι κατέληξαν στο εκπληκτικό συμπέρασμα ότι οι λίγες ώρες εβδομαδιαίας εργασίας είναι πιο ευχάριστες για τους εργαζόμενους. Γουάου λέμε.

Συνεπώς, σύμφωνα με τους ερευνητές, για να απολαύσει κανείς τα ψυχικά οφέλη της (αμειβόμενης) δουλειάς, δεν χρειάζεται να εργάζεται πάνω από ένα οκτάωρο την εβδομάδα. Φυσικά, είναι ένα τελείως διαφορετικό ζήτημα πώς θα τα βγάζει πέρα από οικονομικής πλευράς…

[Antares]

Μα δεν είναι ότι δεν γίνεται. Οι εργάτες στα γερμανικά εργοστάσια (από τα οποία γνωρίζω) δεν είναι πια μόνιμοι γιατί δεν χρειάζονται τόσους πολλούς. Πηγαίνουν όποτε τους καλούν. Ακόμη και μηχανικοί πηγαίνουν όποτε τους καλούν.
Κάποτε ζούσα με πεντάωρο σε εργοστάσιο καθημερινά αλλά αρκετά λιτά. Να φανταστώ τώρα τι γίνεται. Μερικές χώρες (αν δεν τις καταστρέψουν) βρίσκουν τον τρόπο (Σουηδία, Νορβηγία, Γερμανία κλπ.). Ο λόγος είναι ότι έχουν μια αυτοδιάθεση σε εισαγωγικά και καλλιεργημένους πολίτες.

[Ζενίθεδρος]

Το άρθρο είναι παραπλανητικο. Πως άμα κάποιος εργάζεται λίγες ώρες την εβδομαδα και τις υπόλοιπες ασχολειται με την αυτοπραγματωση του, το είχε γράψει και ο Λαφαργκ τον 19ο. Το νέο ποιο είναι, πως κάποτε θα είναι αυτό εφικτό; Ποτέ, όταν περάσει και η Αφρική στο στάδιο των υπηρεσιών;

[Γραφικός]

Μα δεν είναι ότι δεν γίνεται. Οι εργάτες στα γερμανικά εργοστάσια (από τα οποία γνωρίζω) δεν είναι πια μόνιμοι γιατί δεν χρειάζονται τόσους πολλούς. Πηγαίνουν όποτε τους καλούν. Ακόμη και μηχανικοί πηγαίνουν όποτε τους καλούν.
Κάποτε ζούσα με πεντάωρο σε εργοστάσιο καθημερινά αλλά αρκετά λιτά. Να φανταστώ τώρα τι γίνεται. Μερικές χώρες (αν δεν τις καταστρέψουν) βρίσκουν τον τρόπο (Σουηδία, Νορβηγία, Γερμανία κλπ.). Ο λόγος είναι ότι έχουν μια αυτοδιάθεση σε εισαγωγικά και καλλιεργημένους πολίτες.

Η επιφυλακή είναι απλήρωτη εργασία. Οποτεδήποτε δεν μπορεί να απαντήσει ο εργαζόμενος "ό,τι γουστάρω κάνω, εσένα τι σε κόφτει;" στον εργοδότη του, εργάζεται.

[ΣΑΤΑΝΙΚΟΣ ΕΓΚΕΦΑΛΟΣ]

Θυμάμαι γ λυκείου για προετοιμασία έκθεσης που μας έπρηζαν οι καθηγητές με κάτι κείμενα του παπανουτσου που πρέπει να ταν από το 70'. Από τότε αυτή η γραμμή, για το μέλλον της ελάχιστης εργασίας και των αιωνίων διακοπών που μας χτυπάει την πόρτα

αυτός ο παπανουτσος ζει;

Μετασταθεί είναι ο τεχνικός όρος

[Kauldron]

τελικα ολα οδηγουν στο να γινει το αντιθετο

Ακριβώς. Νομίζω τη δεκαετία του '50 είχαν προβλέψει οτι θα μπορούν να ζούν 4 άνθρωποι με το μισθό ενός, που θα δουλεύει 10 ώρες τη βδομάδα. 10 ώρες τη μέρα δουλεύει ο κόσμος, θα δε φτάνουν ούτε για να ζήσει ένας.

[ΓΕΣΑΡ]

Θυμάμαι γ λυκείου για προετοιμασία έκθεσης που μας έπρηζαν οι καθηγητές με κάτι κείμενα του παπανουτσου που πρέπει να ταν από το 70'. Από τότε αυτή η γραμμή, για το μέλλον της ελάχιστης εργασίας και των αιωνίων διακοπών που μας χτυπάει την πόρτα

αυτός ο παπανουτσος ζει;

Μετασταθεί είναι ο τεχνικός όρος

[ΓΕΣΑΡ]

Θυμάμαι γ λυκείου για προετοιμασία έκθεσης που μας έπρηζαν οι καθηγητές με κάτι κείμενα του παπανουτσου που πρέπει να ταν από το 70'. Από τότε αυτή η γραμμή, για το μέλλον της ελάχιστης εργασίας και των αιωνίων διακοπών που μας χτυπάει την πόρτα

αυτός ο παπανουτσος ζει;

παμπάλαια ήταν τα κείμενα του, πρέπει να μας έχει χαιρετίσει καιρό

[Γραφικός]

Ακριβώς. Νομίζω τη δεκαετία του '50 είχαν προβλέψει οτι θα μπορούν να ζούν 4 άνθρωποι με το μισθό ενός, που θα δουλεύει 10 ώρες τη βδομάδα. 10 ώρες τη μέρα δουλεύει ο κόσμος, θα δε φτάνουν ούτε για να ζήσει ένας.

Πλούτος παράγεται, αλλά η πλειονότητά του πηγαίνει στα χέρια λίγων. Το πρώτο βήμα για να επιτύχουμε λιγότερες ώρες δουλειάς και δικαιότερη κατανομή εργασίας είναι να καταπολεμήσουμε την υπερσυσσώρευση του πλούτου.

[Antares]

Η επιφυλακή είναι απλήρωτη εργασία. Οποτεδήποτε δεν μπορεί να απαντήσει ο εργαζόμενος "ό,τι γουστάρω κάνω, εσένα τι σε κόφτει;" στον εργοδότη του, εργάζεται.

Σ' αυτή την περίπτωση μιλάμε για εργάτες που ανήκουν σε διάφορες κατηγορίες και δουλεύουν για λίγα αφορολόγητα χρήματα. Νοικοκυρές, συνταξιούχοι, φοιτητές κλπ. Δεν είναι σε επιφυλακή.
Αυτό που λες είναι διαφορετικό, εκεί ανήκουν άλλες ομάδες εργαζομένων, εξειδικευμένων ή πτυχιούχων που δουλεύουν χωρίς καθορισμένο ωράριο προφανώς και φυσικά είναι εργασία και η επιφυλακή.

[Kauldron]

Ακριβώς. Νομίζω τη δεκαετία του '50 είχαν προβλέψει οτι θα μπορούν να ζούν 4 άνθρωποι με το μισθό ενός, που θα δουλεύει 10 ώρες τη βδομάδα. 10 ώρες τη μέρα δουλεύει ο κόσμος, θα δε φτάνουν ούτε για να ζήσει ένας.

Πλούτος παράγεται, αλλά η πλειονότητά του πηγαίνει στα χέρια λίγων. Το πρώτο βήμα για να επιτύχουμε λιγότερες ώρες δουλειάς και δικαιότερη κατανομή εργασίας είναι να καταπολεμήσουμε την υπερσυσσώρευση του πλούτου.

Δε διαφωνώ.

[Perp]

Και τώρα η εργασία είναι οργανωμένη ανορθολογικά. Μία έρευνα, νομίζω στην Μ Βρετανία είχε γίνει, είχε δείξει ότι ο μέσος εργαζόμενος γραφείου έχει περίπου 2,5 παραγωγικές ώρες στο 8ωρο. Υπάρχουν επίσης επαγγέλματα (bullshit jobs) που δεν προσφέρουν τίποτα στην παραγωγή και θα μπορούσαν να εκλείψουν.

[gassim]

Ακριβώς. Νομίζω τη δεκαετία του '50 είχαν προβλέψει οτι θα μπορούν να ζούν 4 άνθρωποι με το μισθό ενός, που θα δουλεύει 10 ώρες τη βδομάδα. 10 ώρες τη μέρα δουλεύει ο κόσμος, θα δε φτάνουν ούτε για να ζήσει ένας.

Πλούτος παράγεται, αλλά η πλειονότητά του πηγαίνει στα χέρια λίγων. Το πρώτο βήμα για να επιτύχουμε λιγότερες ώρες δουλειάς και δικαιότερη κατανομή εργασίας είναι να καταπολεμήσουμε την υπερσυσσώρευση του πλούτου.

δεν υπάρχει καμία υπερσυσσώρευση πλούτου. Δεν υπάρχει καν συσσώρευση, συσσώρευση σημαίνει να μαζεύεται ο πλούτος κάπου και απο πάνω του να πέφτει άλλος πλούτος και απλά να μαζεύεται. Κάτι σαν το χρηματοκιβώτιο του σκρουτζ.
Στην πραγματικότητα οι λίγοι που έχουν τα δισεκατομμύρια δεν τα συσσωρεύουν καθόλου, τα επενδύουν σε νέες επιχειρήσεις ή χρηματοδοτούν έρευνα ή τα δίνουν σε φιλανθρωπίες, ή αγοράζουν startups με το τσουβάλι και μέσω αυτής της διαδικασίας το χρήμα διαχέεται και παράγεται νέος πλούτος.