Η ιστορια με τα τατουαζ εχει ξεκινησει απο τη Βρετανια στην εποχη της αποικιοκρατιας. Ασφαλως υπηρχαν τατου στους κελτες, στους μαορι και σε αλλες παραδοσεις, εγω ομως θ αναφερθω στην θεση των τατου στη νεωτερικη εποχη. Στην Βρετανια λοιπον τοτε, οι ναυτικοι εκαναν πολλα και εμφανη τατου προκειμενου να εισελθουν στην καλη κοινωνια. Σε μια εποχη χωρις καθολου μεσα ενημερωσης, οι πολυταξιδεμενοι ανθρωποι ηταν περιζητητοι για τις εξιστορησεις τους στα σαλονια της καλης κοινωνιας, οποτε τα πολλα τατου ηταν αποδειξη μεγαλων ταξιδιων κι εξωτικων εμπειριων γιατι δεν υπηρχαν τατουατζιδικα ακομα στην ευρωπη.
Στο δευτερο παγκοσμιο, οι αμερικανοι ναυτες και στρατιωτες αρχισαν να κανουν επισης εμφανη τατου για τον ιδιο λογο, να καταγραψουν μ εμφανη τροπο την πολεμικη εμπειρια τους στο δερμα τους.
Τα τατου οπως τα γνωριζουμε σημερα εχουν τις καταβολες τους στην μεταλ, πανκ, και συμμοριτικη αμερικανικη κουλτουρα, αλλα η διαχυση τους οφειλεται σε μεγαλο βαθμο στα μκδ, οπου καπως πρεπει να γινεσαι αμεσα αναγνωρισιμος. Για καποιον λογο μου θυμιζουν εκεινα τα ραφτα που φοραγανε οι πανκ και οι μεταλαδες πανω στα δερματινα μπουφαν τους, μονο που τωρα ειναι πανω στο δερμα.
Εκεινα που θεωρω τελειως αηδια ειναι αυτα τα καινουρια μανικια που μοιαζουν με κολαζ φωτογραφιων σε λειζερ εκτυπωση. Τα αγαπημενα μου τελικα ειναι αυτα που χτυπανε μονοι τους στη φυλακη, με απλες καρφιτσες, σπαγγο και μελανι μπικ.
