Έχετε δει το βίντεο με το κινεζάκι που πετάει κάτω μαξιλάρια για να κατεβεί από το κρεβάτι; Ε, σε αυτή την ηλικία ανεβοκατεβαίναν τα δικά μου κανονικά και το ήρεμο μαζί.
Εντάξει, αυτό με το μπαλκόνι, όντως βάζει σε σκέψεις.
Το δικό μου ήταν Ταρζάν, αλλά τελικά άκουγε μπορώ να πω. Πολύ μικρό είχε το δικό του μπαϊράκι, αλλά σταδιακά παραδέχτηκε ότι κάτι ξέρει και αυτή η έρμη η μάνα. Έτσι και αλλιώς ξέδινε καθημερινά έξω. Μια φορά είχε χώσει το κεφάλι του σε κάτι κάγκελα, τον έβγαλα πρώτα φωτογραφία και μετά τον απεγκλώβισα. Δεν κινδύνευε βέβαια, αλλά έτσι, για να δει πώς είναι να κάνεις του κεφαλιού σου. Δεν έκανε πολλές ταρζανιές όμως. Κάπου δηλαδή ήθελε να κινείται, αλλά σαν τους μεγάλους περίπου. Δεν ήθελε να κάθεται.
Το άλλο από μωρό ήταν το στυλ, η μάνα τα ξέρει όλα. Αυτή ξέρει γιατί ντυνόμαστε, γιατί πλένουμε δόντια, τα έκανε όλα υπάκουα. Ο μικρός ο Ταρζάν δεν καταλάβαινε γιατί να φοράμε ρούχα, γιατί να πλενόμαστε, γιατί να καθόμαστε κάτω στο εστιατόριο να παραγγείλουμε, γιατί η μαμά μας βάζει για ύπνο ενώ εμείς θέλουμε να παίζουμε μέχρι να πέσουμε κάτω ξεροί χωρίς πολλά πολλά και έβγαζε μια αγανάκτηση για όλα αυτά από νεογέννητο. Μετά όμως προσαρμόστηκε, αφού έκοψα τα πολλά βασανιστήρια, όπως ήταν τα πολλά ντυσίματα και το πλύσιμο των δοντιών εντελώς.
Ιφιδα έχετε ταμπλετ; Δεν σου λέω να πάρεις, ε;
Αλλά όλα αυτά ήταν πριν το ταμπλετ και μετά ήρθαν οι μέλισσες
Ένα παιδί δε σταματάει ποτέ να σε εκπλήσσει και μπορούν να σε κάνουν να ξεραθείς στα γέλια 2 δευτερόλεπτα μετά τη φάση που ήθελες να εκτοξευτεις στο διάστημα απ τα νεύρα σου
Υγεία, Αγάπη, Χαρά μπαμπάκα....πώς αισθάνεσαι;