ποντος 19 μαίου

[Στύγιος]

Ναι τώρα το θυμηθήκατε, ΞΕΦΤΙΛΕΣ ΚΩΛΟΕΛΛΗΝΕΣ.

[Yochanan]

Συνήθως το 99,9% των ανθρώπων στην Ελλάδα που αναφέρονται στους Έλληνες του Πόντου λένε Πόντιοι, άρα όταν κάποιος μιλάει για γενοκτονία των Ποντίων σίγουρα θα αναφέρεται στην ίδια γενοκτονία που αναφέρεσαι κι εσύ, των Ελλήνων του Πόντου δηλαδή. Μέχρι εδώ κανένα πρόβλημα χαρά μου κτλ.
Τούτου λεχθέντος φαίνεται ότι έχεις μπερδέψει και κάτι ακόμη, αυτό το ωμό εννοώ με το οποίο οπισθογεμίζεσαι και κάνεις τους άλλους να πεθαίνουν από τα γέλια.

τι λες ρε πόντιε; καταλαβες τι έγραψες; η γενοκτονια που καπηλευεστε δεν αφορα μονο εσας αλλα ολους τους ελληνες της οα και - ακομα περισσοτερο - ολους τους χριστιανους (κι εδω πεφτει καπηλεια απο τους ετερους μυτογκες τους αρμενηδες)

[sys3x]

Συνήθως το 99,9% των ανθρώπων στην Ελλάδα που αναφέρονται στους Έλληνες του Πόντου λένε Πόντιοι, άρα όταν κάποιος μιλάει για γενοκτονία των Ποντίων σίγουρα θα αναφέρεται στην ίδια γενοκτονία που αναφέρεσαι κι εσύ, των Ελλήνων του Πόντου δηλαδή. Μέχρι εδώ κανένα πρόβλημα χαρά μου κτλ.
Τούτου λεχθέντος φαίνεται ότι έχεις μπερδέψει και κάτι ακόμη, αυτό το ωμό εννοώ με το οποίο οπισθογεμίζεσαι και κάνεις τους άλλους να πεθαίνουν από τα γέλια.

τι λες ρε πόντιε; καταλαβες τι έγραψες; η γενοκτονια που καπηλευεστε δεν αφορα μονο εσας αλλα ολους τους ελληνες της οα και - ακομα περισσοτερο - ολους τους χριστιανους (κι εδω πεφτει καπηλεια απο τους ετερους μυτογκες τους αρμενηδες)

μα δεν διαφωνούμε ως προς το γεγονός ότι η γενοκτονία αφορά όλους τους Έλληνες απλά α στην Ελλάδα όταν λέμε Πόντιοι εννοούμε τους Έλληνες του Πόντου και β άλλο ωμογεμής γελοκτόνος (βλέπε παραπάνω) άλλο ομογενής.
τι καπηλεύομαι είπαμε;

[Nero]

«Έρθανε ασ’ ση Ρωσίαν, έρθαν τ’ εμετέρ» λέει το ποντιακό τραγούδι που ερμήνευσε ο Γιωρίκας Μουστόπουλος, καλεσμένος στα εγκαίνια του καταστήματος της αλυσίδας République du Pont στη Θεσσαλονίκη, για τους Πόντιους που έρχονται από τη Ρωσία στη Ελλάδα.

Το τραγούδι τόνισε και την καταγωγή του επιχειρηματία Γιώργου Μαρτασίδη.

Ο ιδιοκτήτης της εμπορικής αλυσίδας με την ονομασία που μας παραπέμπει στο 1918 και στο Παμποντιακό Συνέδριο το οποίο πραγματοποιήθηκε στη Μασσαλία, είναι από τη Ρωσία, όμως με βαθιές ποντιακές ρίζες. Τον είχε εμπνεύσει ο χάρτης της Δημοκρατίας του Πόντου με την ονομασία αποτυπωμένη στα γαλλικά – μια έκκληση των Ποντίων που δεν ακούστηκε ποτέ.

«Διάβαζα την ιστορία του Πόντου του 19ου - αρχών 20ού αιώνα και σχημάτιζα την εικόνα της πατρίδας μας όπως ήταν τότε. Θυμόμουν και τα λόγια του ειδικού στα θέματα της ποντιακής ιστορίας και του ζητήματος της Γενοκτονίας των Ελλήνων του Πόντου Μιχάλη Χαραλαμπίδη, ο οποίος μου είπε κάποτε "Ο ποντιακός ελληνισμός δεν είναι μόνο η Γενοκτονία, είναι η ιστορία μας, είναι το ελληνικό πνεύμα, είναι οι εμπορικές δραστηριότητες των Ποντίων". Ο Χαραλαμπίδης χαρακτήριζε την Τραπεζούντα (την περίοδο πριν από τη Γενοκτονία) ως μια από τις πρωτεύουσες της μόδας, ως δεύτερο Μιλάνο».

«Με εμπνέουν επίσης και οι συζητήσεις με τον καθηγητή Ιστορίας Κωνσταντίνο Φωτιάδη. Μιλώντας με τους ειδικούς και διαβάζοντάς τους, καταλαβαίνεις περισσότερα πράγματα και με τη σωστή σειρά», είπε ο Γ. Μαρτασίδης στο pontos-news.gr στη διάρκεια των εγκαινίων.

Η τελετή των εγκαινίων ξεκίνησε με τον αγιασμό και την παρουσίαση της νέας συλλογής για το φθινόπωρο και το χειμώνα υπό τους ήχους τζαζ μουσικής, και πολύ γρήγορα εξελίχθηκε σε ποντιακό γλέντι. Στον χορευτικό κύκλο μπήκαν ο ιδιοκτήτης της αλυσίδας République du Pont και ο Πόντιος ιστορικός Κωνσταντίνος Φωτιάδης. Μέσα σε μερικά λεπτά το στενό της Προξένου Κορομηλά γέμισε ποντιακή ατμόσφαιρα.

Στο τέλος της συνέντευξης ο Γιώργος Μαρτασίδης περιέγραψε τις συνθήκες στις οποίες ξεκινάει τις δραστηριότητές του στην Ελλάδα και εξέφρασε τη συγκίνησή του για την υποστήριξη των Ποντίων της Ελλάδας και του εξωτερικού.

«Βλέπω μεγάλη προοπτική για την ανάπτυξη της επιχείρησής μου, τόσο στην Ελλάδα όσο και σε άλλες χώρες. Στη διάρκεια της πρώτης περιόδου λειτουργίας του καταστήματος και των εγκαινίων ένιωσα την υποστήριξη των Ποντίων από πολλά μέρη του κόσμου. Θέλω να ευχαριστήσω όλους όσοι στάθηκαν δίπλα σε μένα και την οικογένειά μου αυτήν τη χαρούμενη, αλλά και γεμάτη συγκίνηση στιγμή, αλλά και την ιστοσελίδα pontos-news.gr για τη μεγάλη υποστήριξη».

Κείμενο, βίντεο, φωτογραφίες: Βασίλης Τσενκελίδης.

http://www.pontos-news.gr/article/15531 ... oto-vinteo

Mole

[Mole]

Τα identity politics και η εμπορευματοποιηση είναι οι δύο όψεις του ίδιου νομισματος: μιας πλέον αποδιαφοροποιημενης κοινωνίας, της οποίας ο ζωτικός κόσμος έχει εποικισθει από το μέσο του χρήματος, και που γι'αυτο αναζητά απεγνωσμένα τη λύτρωση στην επαναμαγευση της, μέσω κάποιας "φυσικής-αυθεντικης" (eigentlichen) ταυτοτητας· ενός νέου επιπέδου και βαθμού αποξένωσης.

[Nero]

έχουν ξεσκιστεί τον τελευταίο καιρό, στήνουν όλο ημερίδες με "genocide scholars", μέχρι και προπαγανδιστικά φιλμάκια φτιάχνουν



αναρωτιέμαι που οφείλεται όλο αυτό

[πατησιωτης]

Επειδή μερικοί μπορεί να μην ξέρουν όλο το παρασκήνιο του ορισμού της ημέρας θα το περιγράψω.
Η ημερομηνία της 19ης Μαίου επροτάθη από τον τέως αρχηγό της ΕΔΗΚ Νεοκλή Σαρρή,Κωναταντινουπολίτη και εξειδικευμένο στην τουρκική πολιτική.Εξειδικευμένο διότι κάποτε,πριν έλθει στην Ελλάδα,συμμετείχε σε αυτήν.
Έγινε κάτι την 19η Μαίου; έγινε - το 1919 αποβιβάσθηκε ο Κεμάλ στον Πόντο.Για το λόγο αυτό αργότερα καθιέρωσε την 19η Μαίου ως ημέρα της τουρκικής νεολαίας.Εκεί λοιπόν που αυτοί έβαλαν την ημέρα νεολαίας,εμείς τους κοτσάραμε την ημέρα γενοκτονίας.
Με δική του πρωτοβουλία αποβιβάσθηκε ο Κεμάλ στον Πόντο;όχι.Όσο και εάν φαίνεται περίεργο με εντολή της Αντάντ που μάλιστα ήταν παρεάκι με την εντολή της Αντάντ για να πάει ελληνικός στρατός στη Σμύρνη.Διότι η Αντάντ δεν είχε υπ όψιν της τότε ελληνοτουρκικούς πολέμους,άσχετα εάν ήσαν αναπόφευκτοι,αλλά να ελέγξει την Οθωμανική αυτοκρατορία που είχε συνθηκολογήσει.Έστειλε λοιπόν τον ελληνικό στρατό στη Σμύρνη και τον Κεμάλ στον Πόντο.Ο Πόντος δεν είχε πιθανότητα να γίνει ελληνικός έτσι κι αλλιώς.Προοριζόταν για ρωσικός (έμπαινε Ιβάν) μέχρι που η επανάσταση των μπολσεβίκων ανέτρεψε τα αρχικά σχέδια της Αντάντ.Αφού λοιπόν οι Ρώσοι είχαν βγει εκτός παιγνιδιού από το 1918 έστειλαν τον Κεμάλ.
Οι κατηγορίες λοιπόν εναντίον του ελληνικού κράτους (και του Βενιζέλου ακόμη στην περίπτωση αυτή,όχι μόνο των βασιλικών) ότι αδιαφόρησε για τον Πόντο ευσταθούν αλλά θα πρέπει να ληφθεί υπ όψιν ότι το κράτος αυτό ήταν μέλος μιας συμμαχίας.Πήγαινε όπου συμφωνείτο από τη συμμαχία και η συμμαχία είπε Σμύρνη και Δυτική Μ.Ασία και όχι Πόντος.
Πως ξεκίνησε η ιστορία της γενοκτονίας : η ιστορία αυτή ξεκίνησε από το ΠΑΣΟΚ της δεκαετίας του 80.Πρωταγωνιστής ο Μιχάλης Χαραλαμπίδης,ο ίδιος που ανακατευόταν με το ΡΚΚ του Οτσαλάν.Ήταν δηλαδή στο πλαίσιο της γενικότερης αντιτουρκικής πολιτικής του Παπανδρέου.Το ποντιακό έφθασε στο σημείο να αλλάξει ο καθιερωμένος εορτασμός του Δεκαπενταύγουστου και ο Παπανδρέου αντί να πηγαίνει στην Τήνο πήγαινε στην Παναγία Σουμελά στο Βέρμιο.
Η ΝΔ χωρίς να λέει όχι κρατούσε αποστάσεις και ήταν επιφυλακτική σε όλα αυτά τότε διότι δεν ήξερε που θα οδηγήσουν.Δεν ήθελε κρίση στις ελληνοτουρκικές σχέσεις.
Πότε αναγνωρίσθηκε η γενοκτονία;το 1994 γιατί μόνο τότε ήταν έτοιμη και η ΝΔ.Για να έχει νόημα θα έπρεπε να βγει ομόφωνη απόφαση της βουλής.Μόλις έπεσε ο Μητσοτάκης από τον Σαμαρά και ανέλαβε αρχηγός της ΝΔ ο ενθουσιώδης Έβερτ βγήκε το ψήφισμα.Για ένα σύντομο διάστημα 1993-1996 όλα τα κόμματα στην Ελλάδα ήσαν "εθνικιστικά" κατά τη σημερινή ορολογία.
Αυτό άλλαξε με την εκλογή Σημίτη το 1996,τον οποίο δικαίως καταράται ο Ρουμελιώτης διότι είναι σημείο τομής.Μέχρι τότε αν και οι νεότεροι δεν μπορούν να το φαντασθούν η κεντροαριστερά στην Ελλάδα ήταν πιο επιθετική στα εθνικά από τη δεξιά.
Η δεξιά όμως έχει το εξής μειονέκτημα ή πλεονέκτημα όπως το πάρει κανείς : μπορεί να αργεί να πάρει μπρος αλλά άπαξ και κάτι θεωρηθεί εθνικό κεκτημένο είτε αυτό λέγεται όνομα Μακεδονίας ή γενοκτονία των Ποντίων κολλάει εκεί.Σου λέει αφού το ψηφίσαμε τέλος.Διότι πολύ γρήγορα ο ίδιος χώρος που μας έφαγε τα αυτιά για τη γενοκτονία,δηλαδή ο πασοκικός,άρχισε να την αμφισβητεί και η δεξιά να την υπερασπίζεται.

[run]

https://www.history-point.gr/pontiaki-g ... yn-exigoyn


Η γενοκτονία του ποντιακού ελληνισμού – που από το 1994 αναγνωρίζεται επισήμως από την ελληνική πολιτεία με την ανακήρυξη της 19ης Μαΐου, ως Ημέρας Μνήμης της Γενοκτονίας των Ελλήνων του Πόντου – αναφέρεται στα βίαια, μαζικά, φονικά γεγονότα, της δεύτερης και των αρχών της τρίτης δεκαετίας του 20ο αι. που έλαβαν χώρα στην καταρρέουσα τότε Οθωμανική Αυτοκρατορία, μέχρι τη δημιουργία του σύγχρονου τουρκικού κράτους, τα οποία είχαν ως αποτέλεσμα την φυσική εξόντωση, τον αφανισμό, τον εκτοπισμό, την εκρίζωση εκατοντάδων χιλιάδων Ελλήνων του Πόντου από τις πατρογονικές τους εστίες.

Τα γεγονότα αυτά πυροδοτήθηκαν από την σταδιακά αυξανόμενη ανάδυση και εντεινόμενη επίδραση του τουρκικού εθνικισμού στην πολυεθνική Οθωμανική Αυτοκρατορία, ο οποίος προς τα τέλη της πρώτης δεκαετίας του προηγούμενου αιώνα κατέστη κυρίαρχη ιδεολογία, αναλαμβάνοντας δια των πολιτικών εκφραστών του, την εξουσία και τον έλεγχο της αυτοκρατορίας.
Η ανάληψη της εξουσίας από τους Νεότουρκους το 1908 στην Οθωμανική Θεσσαλονίκη θεωρείται η απαρχή του για τους συστηματικούς και οργανωμένους διωγμούς, εξαντλητικές πορείες εξόντωσης, εγκλεισμούς σε τάγματα καταναγκαστικής εργασίας, λεηλασίες, βιαιότητες, σε βάρος όλων των χριστιανικών πληθυσμών της Ανατολής.

Όπως επισημαίνουν, οι ίδιοι, οι ωμότητες αυτές πραγματοποιήθηκαν σε διαφορετικούς χρόνους και τόπους και σε διάφορες φάσεις, μέσα στη δεκαετία 1913-1923 και μέσα σε εμπόλεμες συνθήκες, αλλά και σε ειρηνικά μεσοδιαστήματα, στο χώρο της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας.
Ο ακριβής αριθμός των θυμάτων είναι δύσκολο να υπολογιστεί, λόγω των συνθηκών που επικρατούσαν. Ο ιστορικός Βλάσης Αγτζίδης αναφέρει :

«Οι Έλληνες σε όλη την Οθωμανική Αυτοκρατορία, πριν την έναρξη των διωγμών, σε ήταν περίπου 2 με 2.2 εκατομμύρια. Στο χώρο του Πόντου ήταν περίπου 450.000. Στην επίσημη απογραφή του 1928 καταμετρήθηκαν, ως πρόσφυγες στην Ελλάδα, επισήμως, 1.2 εκατομμύρια. Υπολογίζεται ότι ο αριθμός των Ελλήνων που χάθηκαν στην περίοδο 1914-22, αυτών που αγνοείται η τύχη τους, είναι της τάξης των 700.000- 800.000, σε όλη την έκταση της οθωμανικής αυτοκρατορίας».

Το επίσημο τουρκικό κράτος, που διαδέχθηκε την Οθωμανική Αυτοκρατορία, αρνείται ότι διαπράχθηκε «γενοκτονία» εναντίον των χριστιανικών μειονοτήτων της Ανατολής τα τελευταία χρόνια ύπαρξης της αυτοκρατορίας.

«Η Τουρκική Δημοκρατία, δημιουργείται το 1923, δηλαδή μετά το τέλος των γεγονότων. Τα γεγονότα και τις γενοκτονίες τις προκάλεσε ο ακραίος τουρκικός εθνικισμός, οι Νεότουρκοι στην αρχή και ο Κεμάλ στη συνέχεια. Η σχέση του σύγχρονου τουρκικού κράτους με αυτούς που διέπραξαν τις γενοκτονίες μπορεί να μην είναι θεσμική, είναι όμως οργανική, γιατί ουσιαστικά αυτοί δημιουργούν το τουρκικό κράτος» αναφέρει ο κ. Αγτζίδης.

Ο ίδιος, ο όρος «γενοκτονία» διατυπώθηκε και ενσωματώθηκε στο διεθνές δίκαιο, μεταγενέστερα (1948) από τον Πολωνό νομομαθή Ράφαελ Λέμκιν, με σκοπό τη νομική περιγραφή «μαζικών εγκλημάτων» από κυρίαρχες εξουσίες, με προσχεδιασμό, οργάνωση, συστηματικότητα και με σκοπό «τη μεθοδευμένη εξολόθρευση, ολική, ή μερική» διαφόρων «εθνικών, φυλετικών, θρησκευτικών, ή άλλων μειονοτήτων» και έδωσε το έναυσμα για την ανάπτυξη ενός ευρύτερου επιστημονικού διαλόγου και κοινωνικού προβληματισμού.

Το αίτημα της αναγνώρισης της γενοκτονίας των Ποντίων, σύμφωνα με μελετητές των γεγονότων, είτε εξαιτίας των ελληνοτουρκικών σχέσεων, είτε και του συνεχιζόμενου επιστημονικού διαλόγου και της διαδικασίας τεκμηρίωσης, ή και των δύο, κρατήθηκε χαμηλά για δεκαετίες, ώσπου άρχισε σταδιακά να τίθεται εντονότερα από την προσφυγική «Κοινωνία των Πολιτών», τους επιζήσαντες και τους απογόνους τους, κατά τις τελευταίες δεκαετίες του 20ου αιώνα

Η οργανωμένη μελέτη των πηγών, η αξιοποίηση των μαρτυριών, αλλά και έργα νεώτερων ιστορικών, Ελλήνων και ξένων, μεταξύ αυτών και σύγχρονων Τούρκων ιστορικών, τις τελευταίες δεκαετίες βοήθησε στην αποσαφήνιση του ιστορικού τοπίου και σε ευρεία επιστημονική τεκμηρίωση του αιτήματος «μνήμης» και αναγνώρισης γενοκτονικών πρακτικών, οι οποίες εφαρμόστηκαν κατά των χριστιανικών πληθυσμών της Ανατολής, μεταξύ αυτών και κατά του ποντιακού ελληνισμού (1916-1922).

Έγκριτοι Έλληνες και ξένοι, ιστορικοί, νομικοί, κοινωνιολόγοι, αποφαίνονται σήμερα, παραθέτοντας στοιχεία και επιχειρήματα, ότι οι διωγμοί, οι θάνατοι, οι πυρπολήσεις χωριών και οι εκτοπίσεις, εκείνη της περιόδου στην Οθωμανική Αυτοκρατορία, αποτελούσαν μέρος ενός μεθοδευμένου και συστηματικού σχεδίου της εθνικιστικής «ελίτ» των Νεότουρκων, με κύριο στόχο τον εκτοπισμό, την εκδίωξη από τα εδάφη της αυτοκρατορίας, με τη χρήση βίαιων, απάνθρωπων πρακτικών που είχαν ως αποτέλεσμα μια τεράστια ανθρωπιστική καταστροφή, με ανεπανόρθωτες συνέπειες για τις χριστιανικές μειονότητες της Ανατολής.

Ιδού οι απόψεις τεσσάρων Ελλήνων επιστημόνων, μελετητών των γεγονότων εκείνης της περιόδου, τα οποία σφράγισαν τη μοίρα του προσφυγικού στοιχείου, του ποντιακού και μικρασιατικού ελληνισμού.

[run]

https://www.history-point.gr/pontiaki-g ... yn-exigoyn




Βασίλειος Μεϊχανετζίδης. Μέλος της Διεθνούς Ένωσης Μελέτης Γενοκτονιών

Η «Διεθνής Ένωση Μελέτης Γενοκτονιών» έχει αποφανθεί από το 2007 ότι οι διώξεις που έλαβαν χώρα από το 1913-14 μέχρι το 1923 συνιστούν όντως γενοκτονία, όπως αυτή ορίζεται στο διεθνές δίκαιο. Με αυτή την άποψη συμφωνεί ένας αυξανόμενος αριθμός γενοκτονολόγων, νομικών και ιστορικών και αυτό συνιστά το πρώτο βήμα για την περαιτέρω αναγνώριση της γενοκτονίας.

Η γενοκτονία είναι νομικός, αλλά και ιστοριογραφικός όρος, γιατί έχει εισαχθεί στην ιστοριογραφία ως τέτοιος, επειδή εκφράζει κατά τρόπο ακριβή ένα συγκεκριμένο γεγονός που είναι η γενοκτονία ενός λαού.

Όταν συντελέσθηκαν τα γεγονότα αυτά, ο όρος «γενοκτονία», τουλάχιστον στη μορφή που του έδωσε ο Λέμκιν, μπορεί να μην υπήρχε σε αυτή τη μορφή, υπήρχε όμως στις γερμανικές γλώσσες με την ίδια ακριβώς σημασία. Ο Λέμκιν, ο οποίος επινόησε τον όρο και τον εισήγαγε στο διεθνές ποινικό δίκαιο, με τη σύμβαση του ΟΗΕ το 1948 βασίστηκε στα προηγούμενα, κατά Αρμενίων και Ελλήνων στην Οθωμανική Αυτοκρατορία και κατά των Εβραίων στο Β’ ΠΠ, για να ορίσει την έννοια του συγκεκριμένου εγκλήματος. Και μας το λέει αυτό ο ίδιος.

Η αναγνώριση μιας γενοκτονίας είναι ένα περίπλοκο γεγονός. Προηγείται η επιστημονική αναγνώριση και ακολουθεί ενδεχομένως η πολιτική αναγνώριση, κοινοβουλίων, πολιτικών φορέων και διεθνών οργανισμών. Η σημαντικότερη αναγνώριση είναι η επιστημονική γιατί σε αυτή βασίζεται η πολιτική αναγνώριση που έρχεται κατόπιν.

Αυτό έγινε πιο φανερό, στην περίπτωση των Αρμενίων. Αυτοί που μελετούν την αρμενική γενοκτονία διαβλέπουν ότι ίδια πράγματα συνέβησαν την ίδια εποχή και αργότερα και στους Έλληνες τις Οθωμανικής Αυτοκρατορίας.

Η πολιτική αναγνώριση έχει καταρχήν σημασία ηθική. Και είναι πάρα πολύ σημαντική και απαραίτητη, στη συγκεκριμένη περίπτωση, διότι ο θύτης, η Τουρκία, είναι και αμετανόητος και δυνητικά επιρρεπής στην επανάληψη του εγκλήματος. Επειδή, λοιπόν, το 1918 με την ήττα της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας, ή αργότερα το 1923, δε συστήθηκαν διεθνή δικαστήρια για να δικάσουν την Τουρκία για τα εγκλήματα που διέπραξε, από τον Α’ ΠΠ, μέχρι το 1923 και παραμένει εκ τούτου ατιμώρητη και χωρίς μεταμέλεια έρχεται η διεθνής κοινότητα να επανορθώσει, εν μέρει, δια της πολιτικής αναγνώρισης της γενοκτονίας, τις συνέπειες της γενοκτονίας. Διότι οι συνέπειες της γενοκτονίας παραμένουν αθεράπευτες.

Η Τουρκία δεν ακολούθησε το πρότυπο της Γερμανίας, όπως όφειλε να ακολουθήσει. Εκ τούτου είναι απαραίτητο να συνεχιστεί η διαδικασία αναγνώρισης και διεθνοποίησης της γενοκτονίας, ώστε ο θύτης να μην παραμένει παντελώς ατιμώρητος.

Νίκος Μιχαηλίδης. Κοινωνικός Ανθρωπολόγος, Λέκτορας στο Πανεπιστήμιο Πρίνστον


«Το έγκλημα της γενοκτονίας συντελέστηκε από οθωμανικές παρακρατικές ομάδες και τμήματα του οθωμανικού στρατού κυρίως, με τη συμμετοχή μιας πολύ ιδιαίτερης οργάνωσης «Τεσκιλάτ-ι-Μαχουσά», της μυστικής υπηρεσίας (ελεγχόμενης από το Κομιτάτο Ένωσης και Προόδου) της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας εκείνης της περιόδου. Στόχος ήταν να εντοπίσει που ζούσαν χριστιανικοί, ελληνικοί και αρμενικοί πληθυσμοί, ώστε να εκδιωχθούν και να εξαφανιστούν από την περιοχή.

Οθωμανοί αξιωματούχοι σχεδίαζαν ήδη από τα τέλη του 19ου αι. – έχουμε νεώτερες μελέτες που έρχονται στο φως της δημοσιότητας και από νέους Τούρκους ιστορικούς – να εκδιώξουν ολόκληρο τον ελληνικό πληθυσμό, μετά την ίδρυση του πρώτου ανεξάρτητου ελληνικού κράτους, το 1830. Σχεδίαζαν να εκδιώξουν τον ελληνικό πληθυσμό ακόμη και από την Αίγυπτο. Για διαφόρους λόγους αυτό το σχέδιο δεν υλοποιήθηκε, αλλά είναι πολύ σημαντικό να το έχουμε υπόψη μας, γιατί δείχνει τη γενοκτονική πρόθεση που διαμορφώθηκε σταδιακά ως αντίληψη.

Θεώρησαν ότι οι Έλληνες θα γίνουν εργαλείο των δυτικών στα εδάφη της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας και θεώρησαν σκόπιμο να τους εκδιώξουν όχι μόνο από τον Πόντο, αλλά και από τη Θράκη, τη Μακεδονία, από την Αίγυπτο από όλα τα εδάφη που ζούσαν ελληνικές κοινότητες.

Η τουρκική αστική τάξη δημιουργήθηκε σε μεγάλο βαθμό από την περιουσία των εκδιωχθέντων Ελλήνων και Αρμενίων. Πολλοί μεγάλοι τουρκικοί επιχειρηματικοί όμιλοι, όπως τους γνωρίζουμε σήμερα, έχουν τις ρίζες τους στη γενοκτονία των χριστιανικών πληθυσμών στην εκδίωξη και στην κατάχρηση του πλούτου από τους χριστιανικούς πληθυσμούς. Έχει τη και αυτό τη σημασία του.

Δημιουργήθηκε ο «μύθος» του τουρκικού απελευθερωτικού αγώνα. Στην ουσία δεν υπήρξε απελευθερωτικός αγώνας, αυτό που υπήρξε ήταν μια πολιτική γενοκτονίας και διώξεων των χριστιανικών πληθυσμών. Δεν είναι τυχαίο, άλλωστε, ότι συγκροτήθηκαν οι λεγόμενες ομάδες «τουρκικής αυτοάμυνας» μόνο στις περιοχές που ζούσαν χριστιανικοί πληθυσμοί, πουθενά αλλού στην Ανατολία δεν υπήρξε κάτι τέτοιο.

Ο Κεμάλ Ατατούρκ, ως κομμάτι αυτού του νεοτουρκικού κινήματος, του «Κομιτάτου Ένωση και Πρόοδος» κατάφερε να κινητοποιήσει, χρησιμοποιώντας το μουσουλμανικό σουνιτικό ένστικτο, σημαντικά τμήματα του μουσουλμανικού πληθυσμού τα οποία γειτόνευαν με χριστιανικούς πληθυσμούς και να τους χρησιμοποιήσει ως εργαλεία για την εξόντωση των χριστιανικών πληθυσμών.

Δυστυχώς, η κυρίαρχη αντίληψη σήμερα στην Τουρκία είναι ότι η ίδια υπήρξε θύμα του λεγόμενου δυτικού ιμπεριαλισμού κι όχι θύτης και αυτό ερμηνεύει και τη συμπεριφορά της προς άλλους, ιδιαίτερα τους πρώην υποτελείς λαούς της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας. Φανταστείτε, την ίδια οπτική και συμπεριφορά να είχαν άλλες πρώην δυτικές αυτοκρατορίες προς τους πρώην αποικιοκρατούμενους τους; Κάτι τέτοιο σήμερα είναι αδιανόητο.

Θεωρώ, ότι η αναγνώριση της γενοκτονίας και από ελληνικής πλευράς – αναφορικά με τις ελληνοτουρκικές σχέσεις – χρειάζεται μια νέα προσέγγιση, η οποία θα ενσωματώνει το ζήτημα της γενοκτονίας και θα το κάνει θεμελιώδες στις σχέσεις στην Ανατολική Μεσόγειο, ως ζήτημα ανθρωπίνων δικαιωμάτων, δημοκρατίας και προοπτικής συνεργασίας.

Το γεγονός, ότι μέχρι στιγμής η Τουρκία δεν έχει πιεστεί να αναγνωρίσει αυτό το έγκλημα σημαίνει ότι ουσιαστικά ότι έχουμε μια αναπαραγωγή της πολιτικής κουλτούρας της βίας και των διώξεων. Η προώθηση του ζητήματος αναγνώρισης της γενοκτονίας μέσα στην ίδια την τουρκική κοινωνία και στο εξωτερικό θα συμβάλει καθοριστικά στην αλλαγή και στη φιλελευθεροποίηση της κυρίαρχης τουρκικής πολιτικής κουλτούρας, που είναι μια κουλτούρα επεκτατισμού και κρατικής βίας, όχι μόνο έναντι των γειτόνων, αλλά και των ίδιων των πολιτών της χώρας.

Βαθύτατα πιστεύω ότι αν καταφέρουμε και προωθήσουμε το αίτημα της αναγνώρισης της γενοκτονίας θα αλλάξει αυτή η πολιτική κουλτούρα και η πολιτική συμπεριφορά του τουρκικού κράτους, όχι μόνο έναντι της Ελλάδας και της Κύπρου, αλλά και στο εσωτερικό. Θα είναι ένα σημαντικό λιθαράκι προς τον εκδημοκρατισμό αυτής της χώρας και επομένως στη βελτίωση των ελληνοτουρκικών σχέσεων.

Το Χρονικό της Γενοκτονίας

1908: Κίνημα των Νεότουρκων στην οθωμανική Θεσσαλονίκη. Οι εθνικιστές ηγέτες (Κεμάλ – Ενβέρ – Ταλάτ) υποσκελίζουν το σουλτάνο Αμπτούλ Χαμίτ και αναλαμβάνουν τον πολιτικό έλεγχο της αυτοκρατορίας.

1910: Αυταρχικά, κατασταλτικά μέτρα κατά των χριστιανικών κοινοτήτων της αυτοκρατορίας.

1911: Σε συνέδριο του «Κομιτάτου Ένωση και Πρόοδος» των Νεότουρκων κυριαρχεί το σύνθημα: «Η Τουρκία στους Τούρκους».

1913: Οργανώνεται από τους Νεότουρκους το «Γραφείο Εγκατάστασης Φυλών και Μεταναστών» και ιδρύεται η μυστική υπηρεσία (Teskilat i-mahsusa)

1914: Έναρξη του Α’ ΠΠ. Οι πρώτες μαζικές διώξεις κατά Ελλήνων στην Ανατολική Θράκη. Πογκρόμ στη Δυτική Μικρά Ασία και η σφαγή της Φώκαιας. Ρωσοτουρκικός Πόλεμος. Έξαρση του τουρκικού εθνικισμού, συσπείρωση του μουσουλμανικού στοιχείου.

1915: Καλούνται στην Κωνσταντινούπολη και εξοντώνονται οι πρόκριτοι των Αρμενίων. Η Γενοκτονία των Αρμενίων ολοκληρώνεται σε λίγους μήνες.

1916 – 1917: Πορείες «θανάτου» στο εσωτερικό της Ανατολίας από τον οθωμανικό δυτικό Πόντο (Σαμψούντα, Μπάφρα, κ.α) και απώλειες χιλιάδων χριστιανών – αντρών, γυναικών και παιδιών – από τις κακουχίες, το κρύο και την πείνα. Τάγματα καταναγκαστικής εργασίας (Αμελέ Ταμπουρού). Ο ανατολικός Πόντος υπό ρωσική κυριαρχία. Οκτωβριανή Επανάσταση στη Ρωσία και λήξη ρωσοτουρκικού πολέμου.

1918: Λήξη Α’ ΠΠ. Η ηγεσία των Νεότουρκων παραδίδεται στους συμμάχους της Αντάντ. Αποχώρηση Ρώσων από τον ανατολικό Πόντο και τον Καύκασο.

1919: Αποβίβαση του ελληνικού στρατού στη Σμύρνη. Αναχώρηση από Κωνσταντινούπολη στις 15 Μαΐου και άφιξη στις 19 Μαΐου του Μουσταφά Κεμάλ Πασά στη Σαμψούντα, με αποστολή την «ειρήνευση» από τη δράση ομάδων ατάκτων. Αυτονόμηση του από την Υψηλή Πύλη και συνάντηση του στη Χάμσα, στις 29 Μαΐου, με τον Τοπάλ Οσμάν.

1920: Συνθήκη των Σεβρών. Ανατολική Θράκη και Σαντζάκι της Σμύρνης υπό όρους, σε ελληνικό έλεγχο, ο Πόντος εξαιρείται των ρυθμίσεων.

1920-1922: Από την περιοχή της Βιθυνίας ξεκινούν σε όλο τον Πόντο σφαγές, λεηλασίες, καταστροφή χριστιανικών χωριών από παρακρατικές νεοτουρκικές ομάδες. Δεκάδες χιλιάδες Πόντιοι και Αρμένιοι φεύγουν να σωθούν προς τη Σοβιετική Αρμενία και προς τους υπό γαλλικό έλεγχο Συρία και Λίβανο.

1922: Μικρασιατική καταστροφή.

1923: Συνθήκη της Λωζάννης. Ανταλλαγή πληθυσμών, προσφυγιά.

ΠΗΓΗ: ΑΠΕ-ΜΠΕ

[DIOMEDESGR]

14 ΣΕΠΤΕΜΒΡΙΟΥ !!

[Yochanan]

Επειδή μερικοί μπορεί να μην ξέρουν όλο το παρασκήνιο του ορισμού της ημέρας θα το περιγράψω.
Η ημερομηνία της 19ης Μαίου επροτάθη από τον τέως αρχηγό της ΕΔΗΚ Νεοκλή Σαρρή,Κωναταντινουπολίτη και εξειδικευμένο στην τουρκική πολιτική.Εξειδικευμένο διότι κάποτε,πριν έλθει στην Ελλάδα,συμμετείχε σε αυτήν.
Έγινε κάτι την 19η Μαίου; έγινε - το 1919 αποβιβάσθηκε ο Κεμάλ στον Πόντο.Για το λόγο αυτό αργότερα καθιέρωσε την 19η Μαίου ως ημέρα της τουρκικής νεολαίας.Εκεί λοιπόν που αυτοί έβαλαν την ημέρα νεολαίας,εμείς τους κοτσάραμε την ημέρα γενοκτονίας.
Με δική του πρωτοβουλία αποβιβάσθηκε ο Κεμάλ στον Πόντο;όχι.Όσο και εάν φαίνεται περίεργο με εντολή της Αντάντ που μάλιστα ήταν παρεάκι με την εντολή της Αντάντ για να πάει ελληνικός στρατός στη Σμύρνη.Διότι η Αντάντ δεν είχε υπ όψιν της τότε ελληνοτουρκικούς πολέμους,άσχετα εάν ήσαν αναπόφευκτοι,αλλά να ελέγξει την Οθωμανική αυτοκρατορία που είχε συνθηκολογήσει.Έστειλε λοιπόν τον ελληνικό στρατό στη Σμύρνη και τον Κεμάλ στον Πόντο.Ο Πόντος δεν είχε πιθανότητα να γίνει ελληνικός έτσι κι αλλιώς.Προοριζόταν για ρωσικός (έμπαινε Ιβάν) μέχρι που η επανάσταση των μπολσεβίκων ανέτρεψε τα αρχικά σχέδια της Αντάντ.Αφού λοιπόν οι Ρώσοι είχαν βγει εκτός παιγνιδιού από το 1918 έστειλαν τον Κεμάλ.
Οι κατηγορίες λοιπόν εναντίον του ελληνικού κράτους (και του Βενιζέλου ακόμη στην περίπτωση αυτή,όχι μόνο των βασιλικών) ότι αδιαφόρησε για τον Πόντο ευσταθούν αλλά θα πρέπει να ληφθεί υπ όψιν ότι το κράτος αυτό ήταν μέλος μιας συμμαχίας.Πήγαινε όπου συμφωνείτο από τη συμμαχία και η συμμαχία είπε Σμύρνη και Δυτική Μ.Ασία και όχι Πόντος.
Πως ξεκίνησε η ιστορία της γενοκτονίας : η ιστορία αυτή ξεκίνησε από το ΠΑΣΟΚ της δεκαετίας του 80.Πρωταγωνιστής ο Μιχάλης Χαραλαμπίδης,ο ίδιος που ανακατευόταν με το ΡΚΚ του Οτσαλάν.Ήταν δηλαδή στο πλαίσιο της γενικότερης αντιτουρκικής πολιτικής του Παπανδρέου.Το ποντιακό έφθασε στο σημείο να αλλάξει ο καθιερωμένος εορτασμός του Δεκαπενταύγουστου και ο Παπανδρέου αντί να πηγαίνει στην Τήνο πήγαινε στην Παναγία Σουμελά στο Βέρμιο.
Η ΝΔ χωρίς να λέει όχι κρατούσε αποστάσεις και ήταν επιφυλακτική σε όλα αυτά τότε διότι δεν ήξερε που θα οδηγήσουν.Δεν ήθελε κρίση στις ελληνοτουρκικές σχέσεις.
Πότε αναγνωρίσθηκε η γενοκτονία;το 1994 γιατί μόνο τότε ήταν έτοιμη και η ΝΔ.Για να έχει νόημα θα έπρεπε να βγει ομόφωνη απόφαση της βουλής.Μόλις έπεσε ο Μητσοτάκης από τον Σαμαρά και ανέλαβε αρχηγός της ΝΔ ο ενθουσιώδης Έβερτ βγήκε το ψήφισμα.Για ένα σύντομο διάστημα 1993-1996 όλα τα κόμματα στην Ελλάδα ήσαν "εθνικιστικά" κατά τη σημερινή ορολογία.
Αυτό άλλαξε με την εκλογή Σημίτη το 1996,τον οποίο δικαίως καταράται ο Ρουμελιώτης διότι είναι σημείο τομής.Μέχρι τότε αν και οι νεότεροι δεν μπορούν να το φαντασθούν η κεντροαριστερά στην Ελλάδα ήταν πιο επιθετική στα εθνικά από τη δεξιά.
Η δεξιά όμως έχει το εξής μειονέκτημα ή πλεονέκτημα όπως το πάρει κανείς : μπορεί να αργεί να πάρει μπρος αλλά άπαξ και κάτι θεωρηθεί εθνικό κεκτημένο είτε αυτό λέγεται όνομα Μακεδονίας ή γενοκτονία των Ποντίων κολλάει εκεί.Σου λέει αφού το ψηφίσαμε τέλος.Διότι πολύ γρήγορα ο ίδιος χώρος που μας έφαγε τα αυτιά για τη γενοκτονία,δηλαδή ο πασοκικός,άρχισε να την αμφισβητεί και η δεξιά να την υπερασπίζεται.

εξαιρετικός όπως πάντα πατησιώτη!!

[Ζαποτέκος]

Ο ιστορικός Βλάσης Αγτζίδης αναφέρει :
«Οι Έλληνες σε όλη την Οθωμανική Αυτοκρατορία, πριν την έναρξη των διωγμών, σε ήταν περίπου 2 με 2.2 εκατομμύρια. Στο χώρο του Πόντου ήταν περίπου 450.000. Στην επίσημη απογραφή του 1928 καταμετρήθηκαν, ως πρόσφυγες στην Ελλάδα, επισήμως, 1.2 εκατομμύρια. Υπολογίζεται ότι ο αριθμός των Ελλήνων που χάθηκαν στην περίοδο 1914-22, αυτών που αγνοείται η τύχη τους, είναι της τάξης των 700.000- 800.000, σε όλη την έκταση της οθωμανικής αυτοκρατορίας».

Nα σταθούμε λίγο εδώ. Aν ήταν 450.000 και εξοντώθηκαν 350.000 , αυτό σημαίνει ότι από τον Πόντο στην Ελλάδα ήρθαν μόλις 100.000 Πόντιοι ;


Γενικά κυκλοφορούν διάφορα νούμερα.

Στο βιβλίο Γ. Λυκ. κ/σης (για τον Πόντο γράφει ο Κωνσταντίνος Φωτιάδης, καθηγητής Πανεπιστημίου Δ. Μακεδονίας: Παρευξείνιος Ελληνισμός ).
3. Η μεθοδευμένη εξόντωση (γενοκτονία) των Ελλήνων του Πόντου
Είναι γνωστή η γενοκτονία του αρμενικού λαού το 1915 από τους Νεότουρκους, αλλά δεν είναι γνωστή η μεθοδευμένη εξόντωση των Ελλήνων του Πόντου που είχε τις ίδιες αναλογίες ποσοτικά και ηθικά με τη γενοκτονία των Αρμενίων την περίοδο 1916-1923.
Από τους 697.000 *Πόντιους που ζούσαν το 1913 στον Πόντο, περισσότεροι από 353.000, δηλαδή ποσοστό μεγαλύτερο από το 50%, θανατώθηκαν μέχρι το 1923 από τους Νεότουρκους και τους Κεμαλικούς στις πόλεις και τα χωριά, στις εξορίες και τις φυλακές, καθώς και στα τάγματα εργασίας, τα λεγόμενα «αμελέ ταμπουρού».
Η φύση και η μέθοδος της εξαπόλυσης συστηματικών διώξεων κατά των Ελλήνων του Πόντου από τους Νεότουρκους και τους Κεμαλικούς, ενώ έχει πολλά κοινά χαρακτηριστικά με τη γενοκτονία των Εβραίων, έχει δύο βασικές διαφορές, κατά τον Π. Ενεπεκίδη. Δεν έχει καμία ιδεολογική, κοσμοθεωρητική ή ψευδοεπιστημονική θεμελίωση περί γενετικής, ευγονικής και αρίας ή σημιτικής φυλής. Εξυπηρετούσε μόνο τη συγκεκριμένη πρακτική πολιτική σκοπιμότητα της εκκαθάρισης της Μ. Ασίας από το ελληνικό στοιχείο. Οι εξορίες των κατοίκων ολόκληρων χωριών, οι εξοντωτικές εκείνες οδοιπορίες μέσα στο χιόνι των γυναικόπαιδων και των γερόντων -οι άνδρες βρίσκονταν ήδη στα τάγματα εργασίας ή στο στρατό- συνετέλεσαν ώστε πολλοί να πεθάνουν από τις κακουχίες.

http://ebooks.edu.gr/modules/ebook/show ... /657,2422/

* Σύμφωνα με γαλλική στατιστική του 1914 - 1915 στις διοικητικές περιοχές Κασταμονής, Τραπεζούντας και Σεβάστειας ήταν γύρω στις 479.000


Στο Βιβλίο της Γ΄Λυκείου ( Σκουάτου - Δημακοπούλου - Κόνδη ) που διδάχτηκα εγώ στις σελ. 89 - 91 λέει πως οι Έλληνες του Πόντου ήταν περίπου 400.000 και το 1915 - 1922 θανατώθηκαν περισσότεροι από 200.000 .

[run]

και σαυτο δεν μπορεσαν να βρουν ακρη οι ελληνικες ελιτ πολιτικες και πανεπιστημιακες

[run]

εξαλλου το θεεμα γενοκτονια των ελλην ν της μικρας ασιας από την εποχη σιμιτισταν και εντευθεν είναι ΑΠΑΓΟΡΕΥΜΕΝΟ

[Beria]

14 ΣΕΠΤΕΜΒΡΙΟΥ !!

14 Σεπτεμβρίου 1890
Ιδρύεται ο Πανιώνιος Γυμναστικός Σύλλογος Σμύρνης