ΤΕΛΙΚΑ ΤΙ ΜΑΘΑΜΕ ΑΠΟ ΤΗΝ ΕΚΠΟΜΠΗ ΤΟΥ ΣΚΑΪ ΓΙΑ ΤΗΝ ΤΡΑΓΩΔΙΑ ΣΤΟ ΜΑΤΙ;
ΑΠΟΨΗ από Νίκος Ηλιάδης
Πέρα από τη στενά μικροκομματική οπτική, η εκπομπή του Παπαχελά και των συνεργατών του έχει ξεχωριστή αξία για δύο λόγους.
Η προχθεσινοβραδινή εκπομπή του Αλέξη Παπαχελά στον ΣΚΑΪ αναφορικά με όσα συνέβησαν τον περασμένο Ιούλιο στην ανατολική Αττική σήκωσε πολλή σκόνη, κάτι απολύτως λογικό και αναμενόμενο. Ο χρόνος στον οποίο προβλήθηκε, τρεις εβδομάδες πριν από τις εκλογές, ήταν βέβαιο πως θα πυροδοτούσε πολιτικές αντιπαραθέσεις. Η αντιπολίτευση έσπευσε να εκμεταλλευτεί πολιτικά όσα συγκλονιστικά ήρθαν στο φως της δημοσιότητας∙ λογικό, αυτό θα έκανε οποιαδήποτε αντιπολίτευση. Η δε κυβέρνηση επιχείρησε να ενοχοποιήσει τους δημοσιογράφους και το κανάλι αφήνοντας υπονοούμενα ότι παίζουν πολιτικά παιχνίδια∙ επίσης λογικό, αυτό θα έκανε η κάθε κυβέρνηση. Βλέπετε, για το Μέγαρο Μαξίμου η αναμόχλευση της τραγωδίας στο Μάτι συνιστά απόπειρα παρέμβασης στις εκλογές ενώ οι επικείμενες κυβερνητικές ανακοινώσεις περί παροχών είναι κάτι απολύτως θεμιτό και φυσιολογικό.
Όμως, πέρα από τη στενά μικροκομματική οπτική, η εκπομπή του Παπαχελά και των συνεργατών του έχει ξεχωριστή αξία, κυρίως για δύο λόγους. Ο πρώτος είναι ότι από δημοσιογραφικής σκοπιάς ήταν εξαιρετική.
Περιορίστηκε στα ντοκουμέντα, κατά βάση ηχητικά, προερχόμενα προφανώς από στοιχεία της ογκώδους δικογραφίας. Είχε έντονο συναισθηματικό φορτίο, χωρίς όμως να σκυλεύσει. Σεβάστηκε τα θύματα, απέφυγε να εκμεταλλευτεί τον ανθρώπινο πόνο συγγενών που έχασαν αγαπημένα τους πρόσωπα. Είχε μαρτυρίες ανθρώπων, εθελοντών, που έδωσαν μάχη με τις φλόγες προσπαθώντας να σώζουν έστω και μια ανθρώπινη ζωή.
Παρέθετε μόνον στοιχεία και μαρτυρίες, χωρίς σχόλια σε βάρος οποιουδήποτε, παρά μόνον ενδιάμεσες σιωπές προκειμένου να δώσει στον τηλεθεατή τον αναγκαίο χρόνο για να εμπεδώσει όσα ξεδιπλώνονταν μπροστά στα μάτια του.
Ο δεύτερος λόγος είναι ότι η εκπομπή επιβεβαίωσε με τον πλέον αδιάψευστο τρόπο όλα όσα γνωρίζαμε ήδη από την επομένη κιόλας της μεγάλης καταστροφής, παρά την ενορχηστρωμένη κυβερνητική προσπάθεια συσκότισης και παραποίησης των γεγονότων. Τα ηχητικά ντοκουμέντα και οι μαρτυρίες επιβεβαίωσαν την απόλυτη διάλυση ολόκληρου του συστήματος Πολιτικής Προστασίας, τις τραγικές ελλείψεις σε ανθρώπινο δυναμικό, εξοπλισμό και μέσα πυρόσβεσης, τα μοιραία σφάλματα και, βεβαίως, το μεγάλο ψέμα της πολύωρης απόκρυψης των νεκρών.
Ακόμη και σήμερα, πολλά από τα ερωτήματα παραμένουν αναπάντητα από κυβερνητικής πλευράς. Για ποιο λόγο στήθηκε εκείνη η μεταμεσονύκτια σύσκεψη – παρωδία μπροστά στις τηλεοπτικές κάμερες; Γνώριζε ή όχι ο πρωθυπουργός για ύπαρξη νεκρών; Μόλις χθες και υπό το βάρος των συνταρακτικών ηχητικών ντοκουμέντων, ο τέως υπουργός Πολιτικής Προστασίας Νίκος Τόσκας αναγκάστηκε να παραδεχθεί ότι πράγματι υπήρχαν αναφορές για νεκρούς αλλά απέφυγε, ισχυρίστηκε, να ενημερώσει τον πρωθυπουργό γιατί οι αναφορές ήταν ασαφείς.
Πόσο ασαφής μπορεί να είναι η απεγνωσμένη και έντρομη φωνή που ενημερώνει από τον ασύρματο για απανθρακωμένους ανθρώπους; Και πόσο αφελείς μπορεί να μας θεωρεί ο κ. Τόσκας ο οποίος θέλει να πιστέψουμε ότι ανέλαβε το ρίσκο και την ευθύνη να αποκρύψει από τον πρωθυπουργό την ύπαρξη νεκρών, με κίνδυνο να τον εκθέσει ανεπανόρθωτα;
Όμως το θέμα δεν είναι πλέον η πλήρης κατάρρευση του κυβερνητικού αφηγήματος με την παράσταση που δόθηκε τα μεσάνυχτα της 23ης Ιουλίου στο Συντονιστικό και τις απίθανες θεωρίες περί εμπρηστών τις οποίες επιβεβαίωνε η διαστημική υπηρεσία του Νίκου Παππά…
Μόνον όσοι διαθέτουν κομματικές παρωπίδες απέμειναν να πιστεύουν αυτά τα παραμύθια ή να μην ενοχλούνται από την απόλυτη διάψευσή τους.
Το κρίσιμο ζήτημα είναι ότι δέκα μήνες μετά την τραγωδία στο Μάτι και τέσσερις ημέρες από την επίσημη έναρξη της νέας αντιπυρικής περιόδου, δεν έχει αλλάξει σχεδόν το παραμικρό στο όλο σύστημα Πολιτικής Προστασίας. Απόδειξη ότι μόλις προχθές το υπουργείο Προστασίας του Πολίτη έδωσε σε δημόσια διαβούλευση το νομοσχέδιο για το «Εθνικό Σύστημα Πολιτικής Προστασίας», το οποίο περιλαμβάνει και την ίδρυση Εθνικής Αρχής Πολιτικής Προστασίας, την οποία είχε ανακοινώσει ως κατεπείγουσα τον περασμένο Αύγουστο ο πρωθυπουργός μετά την φονική πυρκαγιά στο Μάτι. Συνεπώς, ας ελπίσουμε να μην τύχει κι άλλη μια στραβή στη βάρδια τους…
Το 1981 η Ελλάδα είχε δημόσιο χρέος/ΑΕΠ στο 25%,ήτοι 2,5 φορές μικρότερο από το όριο Μάαστριχτ 60% που τέθηκε δέκα χρόνια ως προυπόθεση για να μπει στην ευρωζώνη.Αλλά όταν έφθασε η ώρα εκείνη το χρέος είχε ήδη υπερβεί το 100%.Ποιός το έκανε αυτό;Η μεγάλη αλλαγή,το ΠΑΣΟΚ του Παπανδρέου.Η κυβέρνηση Μητσοτάκη που προσπάθησε να κάνει μεταρρυθμίσεις ανετράπη από τις "λαικές κινητοποιήσεις" και ακολούθησαν άλλα 11 χρόνια ΠΑΣΟΚ.Η μόνη κυβέρνηση της ΝΔ που προσπάθησε να μιμηθεί το ΠΑΣΟΚ ήταν του Καραμανλή και δεν είναι καθόλου τυχαίο ότι είναι η μόνη που στελέχωσε τον ΣΥΡΙΖΑ με ανθρώπους της.
Aλλά και από τον πίνακα προκύπτει ότι βασικά η παγκόσμια οικονομική κρίση οδήγησε στη διόγκωση των ελλειμμάτων και την καραμανλική περίοδο.Κατ αρχήν έλλειμμα 4-5 δις σε μια οικονομία 240 δις όπως η ελληνική τότε είναι 2% του ΑΕΠ.Σε πληροφορώ ότι έλλειμμα 2% με ανάπτυξη 4% είναι καλή οικονομική πολιτική διότι έχεις έλλειμμα το μισό από αυτό που αυξάνει το ΑΕΠ και σημασία έχει ο λόγος χρέος/ΑΕΠ.Ο λόγος αυτός δεν μεταβλήθηκε ουσιωδώς τα χρόνια Καραμανλή πλην των τελευταίων.Ήταν ήδη 110-120% το 2004.
