Αυτό το Πάσχα παραέγινε το κακό. Ήμουν σε μέρος που έγινε ολίγον γλέντι, αλλά έδειχνε ότι ακόμα και άνθρωποι του περασμένου αιώνα, σηκώθηκαν για έναν χορό, βγάλαν τις σέλφι τους για να φανεί ΤΙ ΩΡΑΙΑ ΠΕΡΝΑΜΕ, ΓΑΜΑΤΑ και ξαναέκατσαν πίσω στο τραπέζι χορτάτοι από χορό. Έγινε και το άλλο, άτομο της παρέας αποσύρεται γιατί ενώ φαινόταν ότι ετοιμαζόταν χορός, δεν ερχόταν η κατάλληλη στιγμή, αποσύρεται το άτομο για να ασχοληθεί προφανώς με τα σόσιαλ, επιστρέφει, έχει τελειώσει η φάση του χορού, αλλά οι αναρτήσεις, εκεί, περνάμε ωραία!
Το καλό της υπόθεσης είναι ότι άνθρωποι που θα τους έλεγες εντάξει, περιπετειώδεις αλλά σε λογικά πλαίσια, έχουν βαλθεί να κάνουν αγώνα τι γαμάτο μέρος θα πάνε και με παίρνουν και εμένα οι σφαίρες, που δεν με απασχολεί να δείξω στα σόσιαλ εκείνη τη στιγμή τι ωραία που είναι. Και όντως είναι ωραία αρκετές φορές. Έχω αρχίσει όμως να δυσκολεύομαι να διαχειριστώ τις διάσπαρτες εξαφανίσεις σε ανύποπτες στιγμές μέσα στη μέρα για δημιουργία σέλφι και ανταλλαγή μηνυμάτων με ανθρώπους που δεν βρίσκονται εκεί!
Αποφάσισα μελλοντικά με τέτοια άτομα να κανονίζω διάσπαρτες δουλειές, πχ να κάνω κανά ντουζάκι, που δεν θα έκανα κανονικά εκείνη την ώρα.
Τι παίζει;
