Κα(η)μένο μυαλό

[Nandros]

'
Τα οικονομικά εγκλήματα και τα σκάνδαλα της Χούντας
Είναι παράδοξο, καθώς δεν στηρίζεται σε στοιχεία και δεν συγκροτεί ένα πειστικό ακροδεξιό αφήγημα, αλλά η αλήθεια είναι ότι εξακολουθούν -προφανώς λόγω της μεγάλης και παρατεταμένης πολλαπλής κρίσης- να υπάρχουν άνθρωποι, που αναμασούν τα φληναφήματα για το “οικονομικό θαύμα” της επταετίας.

Βέβαια, εδώ και δεκαετίες ακόμα και οι συστημικοί οικονομολόγοι έχουν χωρίσει την ήρα από το στάρι υπογραμμίζοντας όπως ο Ξενοφών Ζολώτας ότι “η οικονομική πολιτική της δικτατορίας ήταν πολιτική οικονομικής μεγεθύνσεως και όχι οικονομικής αναπτύξεως” και έχουν βάλει τα πράγματα στη θέση τους ξεκαθαρίζοντας όπως ο Γιάγκος Πεσματζόγλου ότι “η αντιμετώπιση της φτώχειας εξαντλήθηκε στη διαγραφή των αγροτικών χρεών”, αλλά οι ακροδεξιοί παπαγάλοι επιμένουν επιβεβαιώνοντας την αρχαία ρήση “εκ στόματος κόρακος κρα εξελεύσεται”.

Γιατί όσοι αναφέρονται στην περιβόητη διαγραφή χρεών των αγροτών από τους πραξικοπηματίες, που προσπαθούσαν να αποκτήσουν λαϊκό έρεισμα και να περιορίσουν τις αντιδράσεις κατά της δικτατορίας, “ξεχνούν”, επειδή έτσι τους βολεύει, ότι στη χουντική επταετία αποδιοργανώθηκε η αγροτική παραγωγή και έπεσε το κατά κεφαλήν αγροτικό εισόδημα, κάτι που οδήγησε στον εκπατρισμό εκατοντάδων χιλιάδων εργαζομένων, γεγονός που είχε ως συνέπεια την αναζήτηση από τη χούντα φτηνού εργατικού δυναμικού στην Αφρική και την άνευ προηγουμένου εισαγωγή αγροτικών προϊόντων.

Άλλωστε η μετανάστευση περίπου μισού εκατομμυρίου Ελλήνων πολιτών την πενταετία 1968-1972 ήταν αυτή που “επέτρεψε” την μείωση της ανεργίας για την οποία κόμπαζαν οι χουντικοί εξοβελίζοντας κάθε άλλο παράγοντα από την συζήτηση. Ας θυμηθούμε μερικούς από αυτούς:

Το δημόσιο χρέος υπερδιπλασιάστηκε φτάνοντας τα 87,5 δισεκατομμύρια δραχμές στις αρχές του 1973 ενώ ήταν 37,8 δισεκατομμύρια τον Δεκέμβριο του 1967 ενώ παράλληλα:

Το εμπορικό έλλειμμα την αντίστοιχη περίοδο πενταπλασιάστηκε.

Η αγροτική οικονομία αναπτύχτηκε μόλις 1,8% την επταετία, ενώ το 1968 το καθεστώς είχε προβλέψει ανάπτυξη 5,2% με χρονικό ορίζοντα πενταετίας, ενώ οι εξαγωγές αγροτικών προϊόντων μειώθηκαν κατά 25%.

Ο πληθωρισμός κάλπαζε, παρ' ότι όλη την δεκαετία του '60 η χώρα μας είχε το χαμηλότερο ποσοστό πληθωρισμού από όλες τις χώρες του ΟΟΣΑ. Χάρη στην χούντα και το οικονομικό της "θαύμα”, ο δείκτης τιμών καταναλωτή αυξήθηκε 15,3% από το 1972 στο 1973 και κατά 37,8% την επόμενη χρονιά, και μάλιστα στα είδη πρώτης ανάγκης και την υγεία. Σε αυτό το πλαίσιο το “θαύμα” ήταν ότι οι πραγματικοί μισθοί μειώθηκαν μόνο κατά 4%!

Οι φόροι που βάρυναν τα νοικοκυριά έφταναν το 91% του συνόλου των φορλογικών εσόδων του καθεστώτος, ενώ οι φόροι των επιχειρήσεων μειώνονταν και η "δικαιότερη κατανομή” που επαγγέλθηκαν οι πραξικοπηματίες αποδείχτηκε αφόρητη επιβάρυνση των απλών εργαζομένων.

Το έλλειμμα τρεχουσών συναλλαγών οκταπλασιάστηκε μεταξύ 1967 και 1972: το ισοζύγιο πληρωμών που εμφάνιζε μέσο πλεόνασμα 14,6 εκατ. δολαρίων την περίοδο 1960-1966 βρέθηκε την επταετία να εμφανίζει μέσο έλλειμμα ύψους 117 εκατομμυρίων δολαρίων.

Οι δαπάνες για την εκπαίδευση όπως θα ανέμενε κάθε αμερόληπτος παρατηρητής μειώθηκαν από 11,6% σε 10% του συνόλου των κρατικών δαπανών όπου βέβαια πολλαπλασιάστηκαν οι δαπάνες για την “άμυνα” και την “δημόσια ασφάλεια” και ιδίως την δεύτερη καθώς όσοι έζησαν την μεταπολίτευση θυμούνται τα χουντικά ρεζιλίκια της επιστράτευσης, με τα κιβώτια που αντί για οπλισμό περιείχαν... πέτρες!

Οι κοινωνικές δαπάνες, ως ποσοστό του ΑΕΠ, στην αρχή της χουντικής επταετίας αυξήθηκαν, κάτι που οι νεοφασίστες νοσταλγοί των Απριλιανών συχνά μνημονεύουν. Αυτό που λησμονούν όμως επιτηδείως είναι ότι, στη συνέχεια, οι χουντικοί περιόριζαν κάθε χρόνο τις κοινωνικές δαπάνες, με αποτέλεσμα το 1974 το ποσοστό των κοινωνικών δαπανών στο ΑΕΠ να έχει συρρικνωθεί στα επίπεδα του... 1965.

Το περίγραμμα της κατάστασης άλλωστε το έχει δώσει με πολύ λακωνικό τρόπο ο Σπύρος Μαρκεζίνης που υπήρξε “πρωθυπουργός” με εντολή Παπαδόπουλου για... 47 ημέρες, καθώς μετά την Εξέγερση του Πολυτεχνείου τα ηνία της χούντας ανέλαβε η ομάδα Ιωαννίδη:

“Η οικονομική κατάστασις έβαινε σταθερώς επιδεινούμενη... Η προσπάθεια αστυνομικής καθηλώσεως των τιμών οδήγησε εις πλήρη εξάρθρωσιν της αγοράς”.
Χουντική “δημιουργική λογιστική”

Στην προσπάθεια της χούντας να κρατηθεί χαμηλά ο εξωτερικός δανεισμός υπερτετραπλασιάστηκε ο εσωτερικός, τόσο με την έκδοση ομολόγων όσο και με... δημιουργικές πατέντες στα δημοσιονομικά.

Έτσι, για να μπορούν να γίνονται τα τεχνικά έργα, για τα οποία οι πρωτεργάτες της χούντας είχαν άμεσο ενδιαφέρον, όπως ο Παττακός με το μυστρί και τον γαμπρό που χωνόταν σε όλα, οι εργοληπτικές εταιρείες έπαιρναν δάνεια από τράπεζες του εξωτερικού με την εγγύηση βέβαια του ελληνικού Δημοσίου.

Στη συνέχεια το βάρος των δανείων περνούσε μεν στο κράτος αλλά με την τριγωνική διαδρομή Τράπεζες – Εργολήπτες – Κράτος ο χαρακτήρας του δανεισμού “άλλαζε” και το χρέος χρακτηριζόταν “εσωτερικό”.

Μπορεί οι κάθε λογής Μιχαλολιάκοι να ισχυρίζονται ότι οι δικτάτορες ήταν... άμεμπτοι και ότι την επταετία της στρατιωτικής χούντας (1967-1974) η οικονομία πήγαινε από επιτυχία σε επιτυχία αλλά τα στοιχεία δεν δείχνουν να υπάρχει έστω και ίχνος αληθείας σε αυτούς τους ισχυρισμούς. Αντίθετα τα πάντα οδηγούν με ασφάλεια στο συμπέρασμα ότι οι συνταγματάρχες, οι συγγενείς και οι φίλοι τους έφαγαν ποικιλοτρόπως με χρυσά κουτάλια.

Εν αρχή βέβαια, τουλάχιστον σε αυτά που έβλεπαν οι πολλοί, ήταν το περίφημο “Τάμα του Έθνους”: η “υπόσχεση” που έδωσαν τα μέλη της Δ' Εθνοσυνέλευσης που πραγματοποιήθηκε το... 1829 στο Άργος για την ανέγερση ναού του Σωτήρος και την οποία θυμήθηκε ο επικεφαλής της Χούντας Γεώργιος Παπαδόπουλος σχεδόν 90 χρόνια μετά, το 1968.

Ο μεγαλοπρεπής ναός που οραματίστηκαν οι δικτάτορες να στηθεί στα Τουρκοβούνια ώστε να αποτελέσει “το τρίτο αρχιτεκτονικό οικοδόμημα των Αθηνών μετά τον κλασικό Παρθενώνα και τον βυζαντινό Λυκαβηττό” μπορεί να μην χτίστηκε ποτέ αλλά το χρυσοφόρο για ορισμένους σχέδιο μπήκε για τα καλά μπροστά.

Φτιάχτηκε Ανώτατη Επιτροπή για την υλοποίηση του σχεδίου, με πρόεδρο τον ίδιο τον Παπαδόπουλο και τη συμμετοχή των άλλων δύο της χουντικής τριανδρίας, του Παττακού και του Μακαρέζου, αλλά και του χουντικού αρχιεπισκόπου Ιερώνυμου, δημιουργήθηκε Γνωμοδοτικό Συμβούλιο στο οποίο συμμετείχαν προθύμως ένα σωρό μεγαλόσχημοι παράγοντες, ακαδημαϊκοί και πρυτάνεις, και άρχισε η συγκέντρωση χρημάτων.

Το “Τάμα” μπορεί να διαφημιζόταν, χρήματα μπορεί να συγκεντρώνονταν αλλά τα χρόνια περνούσαν και το “έργο' στα... μακέτα καθώς ποτέ δεν μπήκε ούτε ένα τούβλο, έστω για τα μάτια του κόσμου που δικαιολογημένα “ψιθύριζε” για το μεγάλο φαγοπότι των αθεόφοβων. Όταν λοιπόν, οι ενδοχουντικές αντιθέσεις, τον Ιανουάριο του 1974 υποχρέωσαν τους υπεύθυνους του “Ειδικού Ταμείου” σε απολογισμό δεν ήταν πολλοί αυτοί που εξεπλάγησαν.

Τα στοιχεία επιβεβαίωσαν αυτό που ο κόσμος είχε τούμπανο και οι εμπλεκόμενοι... κρυφό καμάρι: Από τα 453,3 εκατομμύρια δραχμές που είχαν συγκεντρωθεί, από εισφορές κυρίως κρατικών φορέων αλλά και ιδιωτικών, “επιχορηγήσεις” από τον κρατικό προϋπολογισμό, αλλά και... δάνεια, στο Ταμείο υπήρχαν μόνο 47,3 εκατ. Τα υπόλοιπα 406 εκατ. είχαν “ταξιδέψει” σε άλλη γη και άλλα μέρη! Και βέβαια ουδείς ποτέ τιμωρήθηκε για αυτές τις λοβιτούρες.

Όταν ήταν να στοχοποιήσουν τους πολιτικούς οι χουντικοί είχαν εύκολα τα λόγια, δεν φείδονταν χαρακτηρισμών για την “φαυλοκρατία”, τα ρουσφέτια και τον νεποτισμό, την οικογενειοκρατία. Όταν βέβαια ο λόγος ερχόταν στα δικά τους, τους γαμπρούς, τα αδέλφια, τα ξαδέλφια και τυος λοιπούς συγγενείς οι συνταγματάρχες γίνονταν φειδωλοί και έκρυβαν λόγια. Αλλά μερικά γεγονότα δεν μπορούν να κρυφτούν.

Όπως φαίνεται λοιπόν, τα στελέχη της χούντας που κοίταζαν με μισό μάτι όλους τους άλλους, αλλά και -μεταξύ τους- ο ένας παρακολουθούσε τις κινήσεις του άλλου για να προστατεύσουν εξουσίες και “προνόμια”, ένιωθαν εμπιστοσύνη μόνο εν μέσω ημετέρων.!

Αρχίζοντας από τον Παπαδόπουλο και καταλήγοντας στον Λαδά, οι “αδιάφθοροι” φαίνεται ότι έκτός από το ¨Τάμα του Έθνους” είχαν και το τάμα της... οικογένειας, οπότε πολύ “φυσιολογικά” διόριζαν παντού φίλους, γνωστούς και συγγενείς, για να μένουν οι θέσεις και το χρήμα στο σόι!

Ο επικεφαλής της Χούντας για παράδειγμα, στήριξε την καριέρα του αδελφού του Κωνσταντίνου Παπαδόπουλου διορίζοντάς τον στρατιωτικό ακόλουθο για αρχή και στη συνέχεια γενικό γραμματέα του κορυφαίου υπουργείου Προεδρίας, Περιφερειακό Διοικητή Αττικής αλλά και Υπουργό παρά τω Πρωθυπουργώ ώστε να αξιοποιηθούν όλα τα ταλέντα του.

Ο άλλος αδελφός του δικτάτορα ο Χαράλαμπος ήταν πιο απλός άνθρωπος τις... ημέρες, οπότε απλώς πήρε κάποιες προαγωγές για να καταλήξει Γενικός Γραμματέας του υπουργείου Δημοσίας Τάξεως φυλώντας τα νώτα του αδελφού του. Τις... νύχτες όμως έπαιρνε κι αυτός τα πάνω του και κόλλαγε “ένσημα” σε διάφορα νυχτερινά κέντρα αποκτώντας το προσωνύμιο “μπον φιλέ”!

Αλλά και ο Παττακός ήταν άνθρωπος της οικογένειας. Ως γνωστόν μάλιστα, αυτός είχε αδυναμία στα έργα, για αυτό και έγινε διάσημος για το... μυστρί του, καθώς ό,τι και να εγκαινίαζε έβρισκε την ευκαιρία να το βγάλει στη μόστρα και να τοποθετήσει ένα δυο τούβλα για να τον πάρουν οι κάμερες της εποχής, ώστε να πρωταγωνιστήσει στα “Επίκαιρα” προπαγανδιστικά φιλμάκια που προβάλλονταν πριν από την ταινία στους κινηματογράφους. Αυτός κανόνισε να αναλάβει ο γαμπρός του Ανδρέας Μεϊντάσης διάφορες μελέτες και τεχνικά έργα (τι άλλο;) κυρίως στον Δήμο Αθηναίων, όπως την κατασκευή του υπόγειου γκαράζ στην Πλατεία Κλαυθμώνος.

Και είναι ενδεικτικό της σημασίας που έχουν οι... συγγένειες ειδικά με χουντικούς αξιωματικούς που δεν σήκωναν μύγα στο σπαθί τους, ότι ο Μεϊντάσης για μια τεχνική μελέτη “αξιοποίησης δημοτικού ακινήτου” πληρώθηκε το ποσόν του 1.109.000 δραχμών. Ναι, τόσα ακριβώς: ένα ζεστό εκατομμυριάκι και εκατό χιλιαρικάκια για να... μελετήσει ο γαμπρός του Παττακού πώς θα “αξιοποιηθεί” το ακίνητο.

Καλός αδελφός ήταν και ο Νικόλαος Μακαρέζος που προφανώς ανάλογα με τα... έργα, διόριζε τον κουνιάδο του Αλ. Ματθαίου, πότε υπουργό Γεωργίας και πότε Βορείου Ελλάδος και καλός... ξάδελφος ο Ιωαν. Λαδάς που εξυπηρέτησε πολλούς συγγενείς του , διορίζοντας άλλον στην ΑΣΔΕΝ για να κρατάει τα μπόσικα και άλλον γενικό γραμματέα του υπουργείου Κοινωνικών Υπηρεσιών, προφανώς γιατί και τότε γινόταν πάρτι με τα φάρμακα και τα εμβόλια και τα παραϊατρικά υλικά.

Ο οικονομικός εγκέφαλος της χούντας Ν. Μακαρέζος το 1969, με τυμπανοκρουσίες και πανηγυρικούς, υπέγραψε σύμβαση για την κατασκευή της Εγνατίας Οδού! Καθώς γνωρίζουμε ότι η (πραγματική) κατασκευή της οδού άρχισε το 1994 και ολοκληρώθηκε το 2009 με τμήματά της να παραδίδονται μέχρι και το 2014, όλοι μπορούμε να καταλάβουμε τι σήμαινε το “έργο” που συμφωνήθηκε από την χούντα και ποιοι πραγματικά ωφελήθηκαν.

Άλλωστε οι αριθμοί, κυριολεκτικά, μιλούν! Ο Αμερικανός “ενδιάμεσος” Ρόμπερτ Μακντόναλντ πήρε την δουλειά και άρχισε να κερδίζει πριν ακόμα δείξει έστω μία μακέτα: Του αναγνωρίζονταν έξοδα (και όχι φραγκοδίφραγκα!) ενώ αυτός αναζητούσε -έχοντας την εγγυήση της χούντας- δάνεια για την υλοποίηση του έργου που είχε κοστολογηθεί στα 150 εκατομμύρια δολάρια από τα οποία τα 50 εκ. θα τα έβαζε το ελληνικό κράτος.

Κανείς δεν γνωρίζει εάν ο Μακντόναλντ αναζήτησε όντως δάνεια ή απλώς ροκάνισε τον χρόνο συσσωρεύοντας... έξοδα. Το βέβαιο είναι ότι η Εγνατία δεν κατασκευάστηκε και ο Μακντόναλντ αποχώρησε ενθυλακώνοντας όμως μια προκαταβολή 4,5 εκατομμυρίων δολαρίων έναντι της αμοιβής του και περίπου 33 εκατομμύρια δραχμές σε ομόλογα του ελληνικού δημοσίου έναντι των εξόδων του.

Δεν ήταν ο μόνος! Είχαν προηγηθεί οι “επενδυτές” μιας άλλης αμερικανικής εταιρείας, της Litton Industries , στους οποίους, μόλις 24 ημέρες μετά από το πραξικόπημα, στις 15 Μαΐου 1967, το ελληνικό δημόσιο ανέθεσε την... “οργάνωσιν και διεκπεραίωσιν της οικονομικής αναπτύξεως” στην Κρήτη και την Δυτική Πελοπόννησο.

Η Litton πήρε 1,2 εκατ. δολάρια προκαταβολή για να βρει αυτούς που θα... επένδυαν 840 εκατ. δολάρια τα προσεχή 12 χρόνια. Το κέρδος της συμφωνήθηκε στο 11% των όποιων... εξόδων της, ενώ θα έπαιρνε και προμήθεια 2% επί της αξίας όποιας επένδυσης γινόταν. Όπως ήταν λογικό και αναμενόμενο οι υπεύθυνοι της αμερικανικής εταιρείας κάθισαν αναπαυτικά στις πολυθρόνες τους και έβλεπαν τον καιρό να περνάει έχοντας βέβαια φροντίσει να αυγαταίνουν τα “έξοδα” της πολύ κουραστικής και ιδιαίτερα δαπανηρής αναζήτησης επενδυτών.

Δυόμισι χρόνια μετά, και επειδή η μπίζνα προφανώς είχε παρατραβήξει και αυτοί που δεν είχαν διάφορο τσινούσαν, η χούντα -προς δόξαν του... αδιάφθορου των μελών της- σταμάτησε το “έργο” αφού βέβαια εκπλήρωσε όλες τις συμβατικές υποχρεώσεις του Δημοσίου καταβάλλοντας το 11% των εξόδων που παρουσίασε η Litton.

Ούτε αυτοί ήταν οι μόνοι! Ένας άλλος επιχειρηματίας, που είχε πολύ στενές παρτίδες με τους χουντικούς, ο Ελληνοαμερικανός Τομ Πάπας έστηνε τις δικές του επιχειρήσεις: διυλιστήριο της ESSO στη Θεσσαλονίκη και εργοστάσιο εμφιάλωσης. Για να πάρει την σχετική άδεια, το 1968, είχε αναλάβει την αντισταθμιστική υποχρέωση να στήσει έξι αγροτοβιομηχανικές μονάδες σε διάφορες περιοχές της χώρας.

Καθώς όμως η δουλειά του είχε γίνει, ο Ελληνοαμερικανός υποστηρικτής της “πατρίδας και της οικογένειας” δεν είχε καμιά όρεξη να τηρήσει τις υποχρεώσεις του. Τι πιο εύκολο από το απευθυνθεί (και αυτός!) στους χουντικούς φίλους του και να ζητήσει την βοήθειά τους: Το 1972, η χούντα αποφάσισε και διέταξε την “απαλλαγή” του. Ο Τομ Πάπας μπορούσε να συνεχίσει να κερδίζει χωρίς να καταβάλει ούτε μία δραχμή για αντισταθμιστικά.

Είναι δυνατόν όλα αυτά να έγιναν επειδή απλώς κάποιοι ήταν αδαείς και... οικονομικά αστοιχείωτοι; Κομμάτι δύσκολο. Αντίθετα, όλα αυτά μάλλον μυρίζουν πολύ καλή οικονομική “οργάνωση”. 'Αλλωστε, επιχειρηματίες σαν τον Τομ Πάπας και πραξικοπηματίες σαν τους χουντικούς συνδέονται με ποικίλους δεσμούς ώστε τίποτε από αυτά που συμφωνούν να μην είναι τυχαίο.

Ο Πάπας λόγου χάριν ήταν ο “γεφυροποιός” μεταξύ του Αμερικανού προέδρου Ρίτσαρντ Νίξον, της γνωστής και μη εξαιρετέας για τις σχέσεις της με το πραξικόπημα στην Ελλάδα, CIA και των χουντικών που είχαν “στενούς δεσμούς” με την ΚΥΠ αλλά και με την αμερικανική οργάνωση. Ο Τομ Πάπας λοιπόν μεσολάβησε για την οικονομική ενίσχυση της ΚΥΠ από την CIA. Στη συνέχεια, ο τότε διοικητής της ΚΥΠ Ρουφογάλης κατ' εντολή Παπαδόπουλου κανόνισε τμήμα αυτών των κονδυλίων να “επιστραφεί” στις ΗΠΑ, ως “ελληνική” συνεισφορά στην προεκλογική εκστρατεία του Νίξον που δεν ήταν βέβαια δυνατόν να χρηματοδοτηθεί απευθείας από τη CIA!

Τώρα, εάν σε αυτές τις δαιδαλώδεις και σκοτεινές διαδρομές κάποια κονδύλια ξέμειναν σε ορισμένες “τσέπες”, το γεγονός θα πρέπει να θεωρηθεί... φυσιολογικό, μια ακόμα παράπλευρη απώλεια από αυτές που συμβαίνουν και στις μέρες μας, με τους φύλαρχους της Λιβύης, τους Ταλιμπάν στο Αφγανιστάν και τους συμμορίτες του ISIS.

Οι διάφοροι νοσταλγοί της επταετίας, χρυσαυγίτες, βασιλοχουντικοί και λοιποί παρεπιδημούντες στη σκοτεινή νεοφασιστική πλευρά του υποκόσμου, συχνά ισχυρίζονται ότι οι πραξικοπηματίες είχαν “καθαρά χέρια”.

Ας προσπεράσουμε το γεγονός ότι ο αρχιπραξικοπηματίας Ιωάννης Λαδάς που διεκδίκησε αυτήν την... καθαρότητα για τον εαυτό του “έδειξε” σαφώς ως βρώμικα τα χέρια των... συναγωνιστών του, ας αφήσουμε για αργότερα την εμπλοκή του “καθαρού” Λαδά στα χαριστικά δάνεια σε ημέτερους και ας μείνουμε σε αυτό που περιγράφουν οι νόμοι και οι αποφάσεις των χουντικών για πάρτη τους!

Μια από τις πρώτες αποφάσεις των “αδιάφθορων” που έκαναν το πραξικόπημα για να ανατρέψουν την “φαυλοκρατία”, να αποτρέψουν την “οχλοκρατία” και να αποσοβήσουν τον “κομμουνιστικό κίνδυνο” ήταν να πολλαπλασιάσουν αυτά που έμπαιναν στις τσέπες τους: ο μισθός του πρωθυπουργού διπλασιάστηκε (από 23.600 σε 45.000 δρχ), των υπουργών και υφυπουργών αυξήθηκε από 22.400 σε 35.000 δρχ, ενώ -για πρώτη φορά- θεσπίστηκαν ημερήσιες αποζημιώσεις «εκτός έδρας» 1.000 και 850 δρχ αντίστοιχα, κάτι που εξηγεί τις συνεχείς περιοδείες των χουντικών για να... αφουγκραστούν τον παλμό του λαού.

Οι πραξικοπηματίες πάντως ήταν σε όλα... παραδοσιακοί. Μπορεί να αύξησαν τους μισθούς τους, μπορεί να είχαν τα “τυχερά” τους (“φρέσκα ψάρια από τα νησιά και το καλύτερο χαβιάρι της Περσίας”, όπως ανέφερε σε βιβλίο της η Ντέλλα Ρουφογάλη, σύζυγος του τότε αρχηγού της ΚΥΠ), μπορεί χάρη στις “υπηρεσίες τους στο έθνος” να γνώριζαν διευκολύνσεις, όπως ο Παπαδόπουλος που ζούσε σε βίλες παραχωρημένες από “γνωστή οικογένεια εφοπλιστών” στο Ψυχικό ή από τον Ωνάση στο Λαγονήσι, αλλά ήθελαν να έχουν και ένα δικό “κεραμίδι”.

Με ειδική ρύθμιση λοιπόν, το 1970, φρόντισαν την «τακτοποίηση» και αυτού του θέματος που μόνο αυτούς αφορούσε, θεσμοθετώντας την στεγαστική αποκατάσταση «αξιωματικών διαδραματισάντων εξέχοντα ρόλον» στο πραξικόπημα.

Και επειδή των φρονίμων τα παιδιά πριν πεινάσουν μαγειρεύουν σχεδίαζαν να θεσμοθετήσουν και την ασυλία τους, αλλά δεν πρόκαμαν καθώς η εξέγερση του Πολυτεχνείου τίναξε στον αέρα την “φιλελευθεροποίηση” που σχεδίαζε ο Παπαδόπουλος δια του Μαρκεζίνη και οι σχετικές διατάξεις κατέληξαν στον σκουπιδοτενεκέ της ιστορίας.
Χαριστικές ρυθμίσεις, θαλασσοδάνεια και “μαύρα κρέατα”

Οι χουντικοί φρόντιζαν ιδιαιτέρως αυτούς που ανέπτυσσαν “ειδικές σχέσεις” μαζί τους. Έτσι, έσπευσαν να νομοθετήσουν την απαλλαγή από δασμούς στη ναυτιλία, την βιομηχανία, σε εμπορικά και τουριστικά εγχειρήματα “ιδίως αυτά που ελέγχονταν από ξένες επιχειρήσεις”, όπως σημειώνει ο Βασίλης Καφίρης στη μελέτη του “Η ελληνική οικονομία κατά τη διάρκεια της δικτατορίας”.

Όπως χαρακτηριστικά αναφέρει, “τα φορολογικά έσοδα από τις ναυτιλιακές εταιρείες μειώθηκαν από 109 εκατομμύρια το 1968 σε 29 εκατομμύρια το 1972, περίοδο κατά την οποία ο ελληνικός στόλος αυξήθηκε κατά 16,7 εκατομμύρια τόνους”. Με αυτά τα δεδομένα δεν είναι διόλου περίεργο ότι οι εφοπλιστές τίμησαν τον Γεώργιο Παπαδόπουλο που τόσο τους “τίμησε”, ανακηρύσσοντάς τον, το 1972, “ισόβιο πρόεδρο” τους!

Οι “επενδύσεις” πάντως χρειάζονται κατάλληλο “επενδυτικό περιβάλλον” και “τραπεζική στήριξη”. Οι πρωτοκλασάτοι της χούντας τα γνώριζαν αυτά απέξω κι ανακατωτά και φρόντισαν από την πρώτη στιγμή που ανέλαβαν να δανειοδοτούνται και να φορολογούνται “όπως έπρεπε” αυτοί που... έπρεπε. Έτσι, στα 1971, “οι φοροπαλλαγές των 464 μεγαλύτερων επιχειρήσεων ήταν τρεις φορές υψηλότερες από τους φόρους που είχαν καταβάλει”.

Το αποτέλεσμα ήταν ότι, ενώ οι χουντικοί ισχυρίζονταν ότι κατάφεραν να μοιράσουν καλύτερα τα φορολογικά βάρη σε σχέση με ό,τι ίσχυε πριν το 1967, το 55% των φορολογικών εσόδων του κράτους προερχόταν από έμμεσους φόρους, που πάντοτε πλήττουν τους ασθενέστερους, και το 36% από την φορολόγηση των νοικοκυριών.

Οι χουντικοί διέπρεψαν και στα θαλασσοδάνεια που δίνονταν κυριολεκτικά με ονοματεπώνυμο! Πρώτος και καλύτερος μάλιστα στις επιλεκτικές δανειδοτήσεις ήταν ο Ι. Λαδάς, ο χουντικός αστέρας που διατεινόταν ότι “αυτός έχει καθαρά χέρια”. Μάλιστα, σε έγγραφα της ΚΥΠ που δημοσιοποιήθηκαν μετά από την μεταπολίτευση του 1974, αναφέρονταν χορηγήσεις δανείων περί το 1,5 δισεκατομμύριο δραχμές και δάνεια “υπό έγκρισιν” αντίστοιχου ύψους, ενώ πλάι στα ποσά και τους δικαιούχους αναφερόταν ο “παράγοντας” που “υποστήριζε” την δανειοδότηση.

Σε τέτοιες συνθήκες κανείς δεν παραξενεύτηκε όταν, λόγω των ενδοχουντικών αντιθέσεων, βρέθηκε στο εδώλιο ο Μπαλόπουλος, ένας χουντικός στρατιωτικός που είχε τοποθετηθεί υφυπουργός Εμπορίου, κατηγορούμενος για δωροληψία “κατά συρροήν” καθώς, κατά το κοινώς λεγόμενον, τα έπιανε από μεγαλέμπορους της Ροδεσίας για να σπρώχνει στην αγορά τα δικά τους κρέατα.

Ενδεικτικό των διασυνδέσεων του Μπαλόπουλου και της λειτουργίας της χούντας ως συμμορίας είναι διαταγή του Παττακού που αναγνώστηκε στο δικαστήριο και με την οποία απαγορευόταν η διάθεση... ντόπιου κρέατος για να απορροφηθούν τα εισαγόμενα που είχαν αρχίσει να “μαυρίζουν” και να “μυρίζουν”.

Ο Μπαλόπουλος καταδικάστηκε τελικά σε κάθειρξη τρεισήμισι ετών για τα σάπια κρέατα και βρέθηκε στον Κορυδαλλό, πριν καταδικαστεί σε ισόβια ως ένας από τους πρωταίτιους της δικτατορίας. Για τις δραστηριότητές του στον τουρισμό πάντως, όπου όταν ήταν επικεφαλής του ΕΟΤ αποκαλείτο “κύριος 10%” για την προμήθεια που έπαιρνε από τις επενδύσεις που ενέκρινε, δεν δικάστηκε και δεν καταδικάστηκε ποτέ.

Για να έχουν οφέλη βέβαια οι χουντικοί διέπρεψαν στις αναθέσεις έργων και τις προμήθειες χωρίς διαγωνισμό. Και είναι χαρακτηριστική για τον διαχρονικό της συμβολισμό η πρόταση του στρατηγού Καρδαμάκη, αρχηγού ΓΕΣ την περίοδο 1959-1962, που επί δικτατορίας είχε αναλάβει τη διοίκηση της ΔΕΗ, να αγοράσει η επιχείρηση “απευθείας από τη Siemens και την AEG χωρίς διαγωνισμό, μηχανήματα για να μπορέσει να ανταποκριθεί στο πρόγραμμά της”. Ο αποδέκτης της εισήγησης “πρωθυπουργός” Παπαδόπουλος ήταν ακόμα πιο... αποφασιστικός: Αποδέχτηκε την αγορά χωρίς διαγωνισμό και επέλεξε την Siemens, τιμώντας και αυτός την ποιότητα επαφών της συγκεκριμένης γερμανικής εταιρείας.

Για όλα αυτά τα σκοτεινά χουντικά αλισβερίσια ο Ευάγγελος Αβέρωφ, ήδη από το 1968, σε επιστολή του προς τον Κωνσταντίνο Καραμανλή, ανέφερε: «Κυκλοφορούσαι φήμαι περί μεγάλων ή μικρών σκανδάλων (δημοπρασίαι τηλεοράσεως, ΟΛΠ, σύμβασις Reynold’s, βέβαιοι μικρολοβιτούραι Ματθαίου και άλλα”.

Ενώ πέντε χρόνια αργότερα, τον Δεκέμβριο του 1973, ο βασικός προπαγανδιστής της δικτατορίας, εκδότης του “Ελεύθερου Κόσμου” Σάββας Κωνσταντόπουλος, σε επιστολή του επίσης στον Κωνσταντίνο Καραμανλή, έγραφε: “Εδημιουργήθη μία αποπνικτική ατμόσφαιρα σκανδάλων δια την οποίαν δεν δυνάμεθα ακόμη να γνωρίζωμεν μέχρι ποίου σημείου ανταπεκρίνετο εις την πραγματικότητα. Πάντως, αντιστοιχία υπήρχε οπωσδήποτε”.

[The Rebel]

27|04|2019
Τι είπε λίγο πριν πεθάνει το 1999 ο Γεώργιος Παπαδόπουλος νοσηλευόμενος στο Λαϊκό Νοσοκομείο….



Σύμφωνα με αναντίρρητη αφήγηση, λίγες μέρες πριν αποβιώσει ο Γεώργιος Παπαδόπουλος στο Λαϊκό Νοσοκομείο και ενώ ήταν
ετοιμοθάνατος, τον φιλούσε ακόμη αστυνομική δύναμη και έγινε το γνωστό επεισόδιο με τον φίλο του
(και συνεργάτη του) Λυκούργο Γαϊτανάρο και τον αξιωματικό, επεισόδιο που έγραψε και ο τύπος.

Παρόντων των Γαϊτανάρου, Παττακού, Λαδά και Θεοφιλογιαννάκου, ο Παπαδόπουλος έκανε την εξής τελευταία του δήλωση από το κρεβάτι του θανάτου:

«Εγώ τελειώνω.

Εύχομαι εσείς να είστε καλά.

Εμείς δεν θα υπάρχουμε αλλά το αργότερο σε μια εικοσαετία πιστεύω ότι ο Ελληνικός λαός θα νοσταλγήσει την 21η Απριλίου».
Δεν ξέρουμε εάν ο Λαός νοστάλγησε την Επταετία, ένα όμως είναι σίγουρο.

Ότι ακόμα πιο πολλοί σήμερα, ψιθυρίζουν:

« που ‘ σαι Παπαδόπουλε ».

[perseus]

μονο τα σκανδαλα ενος μελους μια οικογενειας ειναι 100 φορες περισσοτερα απο τα σκανδαλα της Επταετιας

[OrderAndChaos]

Καποιες απαντήσεις του Χατζηδάκη στον Ελευθερατο (Λαμογια στο χακι)

ΤΟ ΔΗΜΟΣΙΟ ΧΡΕΟΣ ΕΠΙ ΓΕΩΡΓΙΟΥ ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟΥ
(1967 - 1973)
Η Αλήθεια και η παραποίησίς της
Κατά καιρούς, διάφοροι συκοφάντες δημοσιογραφίσκοι τύπου Δ. Ελευθεράτου (βλπ. "Λαμόγια στο χακί" κ.λπ), προσπαθούν να αλλοιώσουν ακόμη και την απτή πραγματικότητα του οικονομικού θαύματος που επετεύχθη την περίοδο 1967 - 1973. Ένα από τα κύρια επιχειρήματά τους, είναι και η δήθεν αύξησις του Δημοσίου Χρέους κατά την περίοδο εκείνη. Και όμως:
Ψεύδονται ασυστόλως! Και παραποιούν την αλήθεια με ψευδή και παραπλανητικά στοιχεία. Ιδού λοιπόν η Αλήθεια για το θέμα, μέσα από τα πλέον επίσημα στοιχεία: Χρηματοδότησις οἰκονομίας καί ἐσωτερικό χρέοςΤό 5ετές Πρόγραμμα Οἰκονομικῆς Ἀναπτύξεως 1968 - 1972 προέβλεπε τήν κάλυψι τῶν ἀπαιτούμενων πιστωτικῶν ἐσόδων του (382.400.000.000 δρχ.) κατά 90% ἀπό τήν ἐγχώρια ἀποταμίευσι (344.400.000.000 δρχ.).Καθιερώθηκε λοιπόν, κάθε ἔτος ἡ ἔκδοσις Ὁμολογιακῶν Δανείων. Στόχος τούς
ἦταν ἡ χρηματοδότησις τῶν ἔργων χωρίς ἐξωτερικό δανεισμό. Καί κάλυπταν
κατά μέσο ὅρο τό 20% τῶν δαπανῶν τοῦ Προγράμματος Δημοσῖων Ἐπενδύσεων
πού προέβλεπε τό 5ετές Πρόγραμμα 1968 - 1972 σέ κάθε τομέα!
Τό Ὁμολογιακό Δάνειο τοῦ 1968 ἦταν ὕψους 1.800.000.000 δρχ καί
ὑπερκαλύφθηκε ἀπό τήν δεύτερη ἡμέρα. Τοῦ 1969 ἦταν 2.000.000.000 δρχ καί
ὑπερκαλύφθηκε 5 ἡμέρες πρό τῆς λήξεως τῶν κανονικῶν ἐγγραφῶν. Τοῦ 1970
ἦταν 2.200.000.000 δρχ. καί ὑπερκαλύφθηκε ἐντός τριῶν ἡμερῶν. Τοῦ 1971
ἦταν 2.350.000.000 δρχ. καί ὑπερκαλύφηκε ἐντός 4 ἡμερῶν ἀπό τήν ἔναρξι
τῶν προεγγραφῶν καί 3 ἡμέρες πρίν τήν ἔναρξι τῶν κανονικῶν ἐγγραφῶν. Καί
τοῦ 1972 ἦταν 3.000.000.000 δρχ. καί ὑπερέβη τό ὀνομαστικό κεφάλαιο
φθάνοντας τά 3.953.845.000 δρχ.
Ἡ πρωτοφανής ὑπερκάλυψις τῶν Ὁμολογιακῶν Δανείων ἀποκλειστικά ἀπό τήν ἰδιωτική ἀποταμίευσι, κάθ΄ὅλη τήν 5ετία 1968 - 1972, μαρτυροῦσε τήν ἀμέριστη ἐμπιστοσύνη καί συμπαράστασι τοῦ λαοῦ στό συντελεσθέν ἔργο καί στήν σταθερότητα τοῦ ἐθνικοῦ νομίσματος.
Ἡ καθαρή αὔξησις τῆς χρηματοδοτήσεως τοῦ
ἰδιωτικοῦ τομέως συμπεριλαμβανομένης τῆς διαγραφῆς τῶν ἀγροτικῶν χρεῶν
ἀνῆλθε στήν πενταετία 1967 - 1971 στά 88.100.000.000 δρχ. ἔναντι μόνο
27.600.000.000 δρχ. τῆς προηγούμενης 5ετίας. Αὐξήθηκε δηλαδή κατά
155,5%.
Ἀντιθέτως, ὁ ρυθμός ἀνόδου χρηματοδοτήσεως τοῦ δημοσίου
τομέως ἀπό τό τραπεζικό σύστημα, μειώθηκε κατά 130%! Τοῦτο ἐπετεύχθη
χάρις στήν ἄντλησι τῶν ἀναγκαίων κεφαλαίων τῶν Δημοσῖων ἐπιχειρήσεων ἀπό
τά Ὁμολογιακά Δάνεια καί τήν παῦσι τῶν παγωμένων δανείων ἀπό τήν
Ἐκδοτική Τράπεζα, πού ἴσχυε στό παρελθόν.
Στό τέλος τοῦ 1973, ὁ ἐσωτερικός δανεισμός βρισκόταν στό ὕψος τῶν 67.260.000.000 δρχ. Τά εἰσαχθέντα κεφάλαια ἀπό τόν ἐσωτερικό δανεισμό δαπανήθηκαν μέχρι
τελευταίας δραχμῆς γιά παραγωγικές ἐπενδύσεις.
Τό ἐξωτερικό χρέος

Τό 5ετές Πρόγραμμα Οἰκονομικῆς Ἀναπτύξεως 1968 - 1972 προέβλεπε τήν
κάλυψι τῶν ἀπαιτούμενων πιστωτικῶν ἐσόδων του (382.400.000.000 δρχ.)
μόνο κατά 10% ἀπό πόρους ἐξωτερικοῦ. (38.000.000.000 δρχ.).
Ἀλλά καί ἀπό αὐτά τά 38.000.000.000 δρχ., τά περισσότερα καλύφθηκαν ἀπό ξένες
παραγωγικές ἐπενδύσεις καί ὄχι ἀπό ἐξωτερικό δανεισμό.
Τήν περίοδο 1967 - 1973, ὁ ἐξωτερικός δανεισμός αὐξήθηκε ἀπό 13.480.000.000
δρχ. σέ 26.820.000.000 δρχ. Ἀνῆλθε δηλαδή μόνον κατά 13.340.000.000
δρχ. Ὁ διπλασιασμός σέ τέτοιο ποσό, εἶναι μηδαμινός. Καί κυρίως
ἐπρόκειτο γιά παραγωγικό χρέος πού αὐτοκαλύφθηκε λόγω διευρύνσεως τοῦ
ἐθνικοῦ πλούτου.
Τό ποσό ἐξωτερικοῦ δανεισμοῦ ἀποτελοῦσε μόλις τό 2,97% τοῦ Α.Ε.Π.! Καί κάλυψε μόλις τό 3,48% τῶν πιστωτικῶν ἐσόδων πού ἀπαιτοῦσε τό 5ετές Πρόγραμμα!
Δηλαδή στό σύνολό του, τό ἐξωτερικό χρέος τῆς Ἑλλάδος στό τέλος τοῦ 1973 (26.820.000.000 δρχ.), ἀναλογοῦσε μόλις στό 5,6% τοῦ Α.Ε.Π.!...
Ἐπρόκειτο πράγματι γιά ἕνα ἀπό τά μικρότερα ἐξωτερικά χρέη παγκοσμίως.(συνεχιζεται)

Το συνολικό Δημόσιο Χρέος (ἐσωτερικό καί ἐξωτερικό), ἀπό
32.074.000.000 δρχ. τό 1967, ἀνῆλθε στά 94.283.000.000 δρχ. καί ὑπῆρξε
ἐπίσης ἀπό τά χαμηλότερα διεθνῶς.
Διατηρήθηκε στό 21,32% τοῦ Α.Ε.Π. ποῦ ἦταν σχεδόν 9 ποσοστιαῖες μονάδες κάτω ἀπό τήν κόκκινη γραμμή (ἡ ὁποία βρίσκεται ἀπό τό 30% τοῦ Α.Ε.Π. καί ἄνω). Καί ἀπό αὐτό, τό
ἐξωτερικό χρέος ἀντιπροσώπευε μόνον τό 5,6%.
Ὁ μέσος ἐτήσιος ρυθμός αὐξήσεως τοῦ Δημοσίου Χρέους. γιά τό χρονικό διάστημα 1953 - 1989:
- Τήν περίοδο 1953 - 1963: 31,24%
- Τήν περίοδο 1964 - 1966: 22,17%
- Τήν περίοδο 1967 - 1973: 16,79%
- Τήν περίοδο 1975 - 1981: 28,51%
- Τήν περίοδο 1982 - 1989: 33,57%
Δηλαδή, τήν περίοδο 1967 - 1973, ὑπῆρξε ὁ χαμηλότερός της μεταπολεμικῆς περιόδου.
Ὅπως εἶδαμε, ὁ Γ. Παπαδόπουλος παρέδωσε τό 1973, τό Δημόσιο Χρέος στό 21,32% τοῦ Α.Ε.Π.
Οἱ Καραμανλῆς - Ράλλης τό παρέδωσαν τό 1981 στό 55% τοῦ Α.Ε.Π.!
Ὁ Α. Παπανδρέου τό 1989 τό παρέδωσε στό 113% τοῦ Α.Ε.Π.!
Και ὁ Κ. Μητσοτάκης τό 1993 τό παρέδωσε στό 145% τοῦ Α.Ε.Π.!
Τό πιό σημαντικό ὅμως ἦταν ὅτι μία Χώρα δανείζεται εἴτε γιά
συμπλήρωσι τῶν παραγωγικῶν ἐπενδύσεων, εἴτε γιά κοινωνικές παροχές καί
κάλυψι ἐλλειμάτων.
Στήν πρώτη περίπτωσι τό χρέος εἶναι παραγωγικό καί ὠφέλιμο. Στήν δεύτερη, ὑπονομεύει τό μέλλον τῶν ἐπερχομένων γενεῶν…

Την περίοδο 1967 - 1973 τό χρέος ὑπῆρξε παραγωγικό καί
αὐτοεξυπηρετούμενο: Ἡ ἀνοδική πορεία τῶν δεικτῶν συσσωρεύσεως ἐθνικοῦ
πλούτου καί ἐπεκτάσεως τῆς παραγωγικῆς μηχανῆς τῆς Χώρας, ὑπερκέρασαν
τούς στόχους τοῦ 5ετούς Προγράμματος 1968 – 1972 καί τό ἐκμηδένισαν! Ἡ Ἑλλάς, χώρα ἐξωτερικοῦ δανεισμοῦ Ἐνδεικτικό εἶναι τό ἑξῆς:

Σύμφωνα μέ τό 15ετές Πρόγραμμα Προοπτικῆς Ἐθνικῆς Ἀναπτύξεως 1973 -
1987, ἀπό τό 1985 καί ἔπειτα, ἡ Ἑλλάς ὄχι μόνο δέν θά εἶχε καθόλου
Δημόσιο Χρέος, ἀλλά θά μποροῦσε νά διαθέτη κάθε ἔτος 300.000.000
δολλάρια (τό 1% τῶν διαθεσίμων πόρων τῆς ἐτησίως), γιά ἐνίσχυσι τῶν
ὑπαναπτύκτων χωρῶν.
Μέ ἄλλα λόγια θά γινόταν Χώρα ἐξωτερικοῦ
δανεισμοῦ, (πού δανειοδοτεῖ ἄλλες χῶρες), ἀκολουθώντας ἐπεκτατική
οἰκονομική πολιτική, ὅπως οἱ ἰσχυρές Χῶρες τῆς Δύσεως!!! Τά σχόλια ἐπαφίενται στόν ἀναγνώστη…
(Πηγές: Τράπεζα τῆς Ἑλλάδος «Ἡ Ἑλληνική Οἰκονομία» Τόμος ΙΙΙ. Τράπεζα
τῆς Ἑλλάδος «Τά πρῶτα 50 χρόνια», Ἐκθέσεις Δ/τῶν Τραπέζης Ἑλλάδος 1961 -
1990, Ἐθνικοί Λογαριασμοί 1987, Ἐθνικοί Λογαριασμοί 1989).

1) Στην Γεωργία λοιπόν κ. Ελευθεράτε:
Ὁ
ὄγκος ἀγροτικῆς παραγωγῆς ἀπό αὔξησι 3,4% τό 1966, ἀνῆλθε στό 4,6% τό
1967, στό 5,6% τό 1968, στό 5,9% τό 1969 καί στό 9,1% τό 1970!
Τό ἀκαθάριστο ἀγροτικό προϊόν ἀπό 2,58% τήν περίοδο 1961 - 1966,
σημείωσε μέση ἐτήσια αὔξησι 2,83% τό διάστημα 1967 - 1973.
Ὁ μέσος ἐτήσιος ρυθμός ἀγροτικῆς ἀναπτύξεως ὑπερέβη τό 4%.
Ὁ μέσος ἐτήσιος ρυθμός παραγωγικότητος τῆς Γεωργίας ἔφτασε στό 6%.
Ἡ μέσος ἐτήσιος ρυθμός αὐξήσεως τοῦ ἀγροτικοῦ εἰσοδήματος ἔφθασε στό
πρωτοφανές ποσοστό τοῦ 8 - 10%!
Ἡ ἀγροτική πολιτική ἀπέσπασε ἐπανειλημμένα τούς ἐπαίνους τῆς
Ὑποεπιτροπῆς Γεωργικῆς Πολιτικῆς τοῦ Ο.Ο.Σ.Α. 2) Στην Ναυτιλία κ.
Ελευθεράτε:

Τό 1967 εὑρίσκοντο 1.775 πλοῖα ὑπό ἑλληνική σημαία μέ χωρητικότητα
7.850.000 κόρους. Τό 1973 ἔφθασαν τά 3.150 πλοῖα ὑπό ἑλληνική σημαία,
χωρητικότητος 24.000.000 κόρων. Ὑπῆρξε δηλαδή ἐντός 6 ἐτῶν αὔξησις κατά
154% ἔναντι τῶν 152 ἐτῶν προηγούμενου ἐλεύθερου ἑλληνικοῦ βίου!
Ἡ
θεαματική αὐτή αὔξησις, ὑπῆρξε καί ἡ μεγαλύτερη σέ ποσοστιαία ἀναλογία
διεθνῶς. Τοῦτο ἀναγνώρισε ἀπό τόν Ἰούνιο τοῦ 1970 καί τό “Lloyds
Register of Shipping” κατατάσσοντας τήν Ἑλλάδα πρώτη μεταξύ τῶν 17
μεγαλυτέρων σέ ἐμπορικό στόλο, χωρῶν! 3) Στην Απασχόλησι και Ἐργατικό
εἰσόδημα κ. Ελευθεράτε:
Ἀπό 89.503 ἀνέργους τό 1967, ἔφτασαν μόνο σέ 14.962 τό τέλος τοῦ 1971.
Καί αὐτοί ἐποχικοί!
Ἡ ἀμοιβή ἑργασίας σέ μονάδες ἀπό 10 ἑργαζομένους καί πάνω, εἶχε
συγκριτικά τήν ἀκόλουθη ἑξέλιξι:

- Περίοδος 1956 - 1963 (Ε.Ρ.Ε.): Τό ὡρομίσθιo ἀνήλθε (τό 1963) σέ 9,8
δρχ. Οἱ ἑβδομαδιαῖες ἀποδοχές σέ 439 δρχ. Οἱ μηνιαῖες ἀποδοχές ὑπαλλήλων
σέ 3.454 δρχ.
- Περίοδος 1964 - 1966 (Ε.Κ. - “αποστατών”): Τό
ὡρομίσθιo ἀνήλθε σέ 13,3 δρχ. (συνολική αὔξησις 35,7% καί μέση ἑτησία
αὔξησις 11,9%). Οἱ ἑβδομαδιαῖες ἀποδοχές σέ 588 δρχ. (συνολική αὔξησις
33,9% καί μέση ἑτησία αὔξησις 11,3%) Οἱ μηνιαῖες ἀποδοχές ὑπαλλήλων σέ
4.522 δρχ. (συνολική αὔξησις 30,9% καί μέση ἑτησία αὔξησις 10,3%).
-
Περίοδος 1967 - 1973 (Γ. Παπαδοπούλου): Τό ὡρομίσθιo ἀνήλθε σέ 31,9
δρχ. (συνολική αὔξησις 139,8% καί μέση ἑτησία αὔξησις 14%). Οἱ
ἑβδομαδιαῖες ἀποδοχές σέ 1.428 δρχ. (συνολική αὔξησις 142,9% καί μέση
ἑτησία αὔξησις περίπου 14%). Οἱ μηνιαῖες ἀποδοχές ὑπαλλήλων σέ 10.619
δρχ. (συνολική αὔξησις 134,8% καί μέση ἑτησία αὔξησις περίπου 14%).


Τό Διεθνές Γραφεῖο Ἐργασίας ἀνεκοίνωσε ὅτι ἡ Ἑλλάς κατεῖχε ἀπό τό 1969
τήν πρώτη θέσι μεταξύ 180 χωρῶν σέ ποσοστό αὐξήσεως ἀμοιβῆς τῶν
ἐργαζομένων! Σύμφωνα μέ στατιστική τοῦ Ο.Ο.Σ.Α., ἡ Ἑλλάς κατέλαβε τήν
πρώτη θέσι στήν Εὐρώπη καί τήν δεύτερη παγκοσμίως σέ αὔξησι τοῦ
πραγματικοῦ ἐργατικοῦ εἰσοδήματος καί τῆς ἀμοιβῆς ἐργασίας! 4) Στην
Μετανάστευσι & Παλλινόστησι κ. Ελευθεράτε:
Τό φαινόμενο τῆς μεταναστεύσεως μάστιζε τήν Ἑλλάδα καθ’ ὅλη τήν
διάρκεια τῶν δεκαετιῶν ’50 καί ’60.

Ἀπό 29.787 ἄτομα τό 1955, ἀνῆλθε στά 100.072 ἄτομα τό 1963! Καί μόνο
τήν προαπριλιανή διετία 1965 - 1966 μετανάστευσαν γιά ἐργασία στό
ἐξωτερικό 204.063 Ἕλληνες!
Ἡ περίοδος Γ. Παπαδοπούλου ὑπῆρξε ἐκείνη
πού ἀνέστρεψε αὐτό τό δυσάρεστο φαινόμενο. Μέ μέτρα τολμηρά καί
δραστικά ὅπως π.χ. τά Ν.Δ. 270/1969 καί Ν.Δ. 54/1973.
Τά ρεύματα μεταναστεύσεως καί παλλινοστήσεως κατά τήν περίοδο 1969 -
1973, ὑπῆρξαν τά ἀκόλουθα:
1969: Μετανάστευσαν 91.552. Παλλινόστησαν 18.132. Καθαρή μετανάστευσις
73.420.
1970: Μετανάστευσαν 92.684. Παλλινόστησαν 22.665. Καθαρή μετανάστευσις
70.019. (μείωσις 4,6%)
1971: Μετανάστευσαν 61.748. Παλλινόστησαν 24.709. Καθαρή μετανάστευσις
37.039 (μείωσις 47,1%)
1972: Μετανάστευσαν 43.397. Παλλινόστησαν 27.552. Καθαρή μετανάστευσις
15.875 (μείωσις 57,2%)
Δηλαδή, ἡ καθαρή μετανάστευσις ἀπό 73.420 ἄτομα τό 1969 μειώθηκε σέ
15.875 ἄτομα τό 1972!(συνεχιζεται)

ΑΡΧΙΛΑΜΟΓΙΑ «ΧΩΡΙΣ ΧΑΚΙ», ΑΛΛΑ ΜΕ ΑΠΥΘΜΕΝΟ ΘΡΑΣΟΣ Μία απάντησις στο «Λαμόγια στο χακί» του Δ. Ελευθεράτου
Μόλις χθες, η φυλλάδα “Documento” μοίραζε ως ένθετο το… “πόνημα” (ο
Θεός να το κάνει), ενός δημοσιογραφίσκου ονόματι Διονύση Ελευθεράτου.
Τίτλος; «Λαμόγια στο χακί»!!!
Ναι! Καλά καταλάβατε. Το σάπιο
πολιτικό σύστημα, προσπαθώντας να καταπολεμήση την αναπόφευκτη σύγκριση,
εφευρίσκει... σκάνδαλα της 21ης Απριλίου… Αλλά ας πάρουμε τα πράγματα
από την αρχή: Φαιδρότητες και “κατινολογία” Είναι
πραγματικά κωμική η προσπάθεια εφευρέσεως «σκανδάλων» με μοναδικούς
καρπούς της τις φαιδρότητες. Σκάνδαλα γι' αυτούς τους κυρίους αποτελούν η
επί Κόλλια αύξησις του πρωθυπουργικού μισθού σε μέγεθος λίγο μεγαλύτερο
υψηλοβάθμου δημοσίου υπαλλήλου. Αρκεί να δει κανείς τις απολαβές των
σημερινών πρωθυπουργών και βουλευτών!
Υποστηρίζουν, ότι τα περί
τιμιότητος των Απριλιανών δεν ισχύουν, διότι η μίζερη εικόνα των
επιζώντων οφείλεται στο ότι «έχασαν την εξουσία, στερήθηκαν όσα είχαν
παράνομα καρπωθεί και υπέστησαν τις οικονομικές συνέπειες της κοινωνικής
απομόνωσής τους»!...
Σε όποιον έχει στοιχειώδη κοινό νου, ο
ανωτέρω ισχυρισμός θα προκαλέσει τουλάχιστον ειρωνικό μειδίαμα. Ποιος
δικτάτωρ στην ιστορία, όταν έχασε την εξουσία, στερήθηκε όσα είχε
καρπωθεί; Ουδείς!
Ο Παπαδόπουλος και οι συνεργάτες του, εάν
είχαν... «καρπωθεί», δεν θα είχαν τραπεζικούς λογαριασμούς στην Ελβετία;
Και δεν θα είχαν φύγει από την χώρα, όπως τους προτάθηκε επανειλημμένως
για να «καρπώνονται» τα κέρδη τους σε κάποια χώρα της Λατινικής
Αμερικής;
Και εν τέλει, πού πήγαν τα «κέρδη» τους; Μήπως
δημεύθηκαν; Η «μεταπολίτευση» πάντως, δεν βρήκε τίποτε να τους δημεύση.
Και μόνον αυτός ο ισχυρισμός καταρρίπτει την όποια αμφισβήτηση της
τιμιότητός τους.
Η μη εύρεσις πραγματικών «σκανδάλων» οδήγησε τον
απελπισμένο συντάκτη αυτού του προπαγανδιστικού λιβελλογραφήματος σε
περιγραφές της Ντέλας Ρουφογάλη από το βιβλίο της. Τι περιγράφεται εκεί;
Πάντως όχι σκάνδαλα ούτε ατασθαλίες. Περιγράφει την παρουσία σε
κάποιους γάμους ή δεξιώσεις οικονομικών παραγόντων του τόπου, όπως ο
Λάτσης, ο Μποδοσάκης, ο Πάππας, ο Βαρδινογιάννης κλπ. Λες κι αυτό
αποτελεί σκάνδαλο και δεν συμβαίνει πάντοτε και παντού. Αναφέρει ακόμη
ότι στον αρραβώνα της με τον Ρουφογάλη ήλθαν δώρα «καινούριες
ανθοδέσμες, φρέσκα ψάρια»! Μέγα σκάνδαλο, όντως! Ή ότι μαζί με την
Δέσποινα έμειναν κάποτε στο Intercontinental των Παρισίων, λες και η
σύζυγος του πρωθυπουργού της Ελλάδος έπρεπε να μείνει σε κάποιο Motel Γ'
κατηγορίας... “Ξαναζεσταμένη σούπα” Απελπισμένα τα
δημοσιογραφικά λαμόγια τύπου Ελευθεράτου, που δεν μπόρεσαν να βρουν ένα
σοβαρό «σκανδαλάκι» της «Χούντας», επιστρέφουν στην ξαναζεσταμένη σούπα
των... «κρεάτων του Μπαλόπουλου» και του «Τάματος του έθνους». Τους
διαψεύδουν όμως οι ίδιες οι “μεταπολιτευτικές” δικαστικές αποφάσεις:

Ο Μιχ. Μπαλόπουλός είχε κατηγορήθεί για “αμέλεια” στην επίβλεψι του
υφισταμένου του, ονόματι Παπαμιχαλόπουλου. Στίς 3 Μαρτίου 1978 όμως, ἡ
δίκη τελείωσε, μέ παμψηφοί ἀθώωσι τοῦ Παπαμιχαλόπουλου! Δηλαδή ἀπεδείχθη
περίτρανα ὅτι ὁ τελευταίος, δέν εἶχε προβῆ σέ καμμία ἀτασθαλία ἤ
κατάχρησι κατά τήν εἰσαγωγή κρεάτων! Συνεπῶς καί ὁ τότε ὑφυπουργός
Ἐμπορίου Μιχ. Μπαλόπουλος, ἀδίκως εἶχε κατηγορηθῆ γιά ἀμέλεια στήν
ἐπίβλεψι τοῦ ὑφισταμένου του! Την ίδια μάλιστα ημέρα της αθωώσεώς του, 4
Μαρτίου 1978, ο Μπαλόπουλος από την συγκίνησή του βρέθηκε νεκρός στο
κελί του!
Όσο για το «Τάμα του Έθνους», ας μην προκαλούν: Τα
453.000.000 δρχ. του Ταμείου τα βρήκε η “μεταπολίτευση” άθικτα! Και όταν
» υπεβλήθη μήνυση εναντίον του Αριστείδη Σκυλίτση για δήθεν κατάχρηση
των χρημάτων του Ταμείου, ο Σκυλίτσης παρουσίασε τις αποδείξεις εσόδων
και εξόδων βεβαιωμένες από το Ελεγκτικό Συνέδριο και όχι μόνον
κατάχρησις δεν ευρέθη, αλλά απεδείχθη ότι ο ίδιος είχε βάλει ποσά από
την προσωπική του περιουσία υπέρ του Τάματος! Αντί καταδίκης, το
βούλευμα τον εξύμνησε για τον χρηστό τρόπο διαχειρίσεως των χρημάτων.
Και εδώ έρχεται το ερώτημα. Τι έγιναν αυτά τα χρήματα μετά την «Μεταπολίτευση»;;;;

(συνεχιζεται)

[Nandros]

Καποιες απαντήσεις του Χατζηδάκη στον Ελευθερατο (Λαμογια στο χακι)

χουντολαγνεία

ΤΟ ΔΗΜΟΣΙΟ ΧΡΕΟΣ ΕΠΙ ΓΕΩΡΓΙΟΥ ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟΥ
(1967 - 1973)
Η Αλήθεια και η παραποίησίς της
Κατά καιρούς, διάφοροι συκοφάντες δημοσιογραφίσκοι τύπου Δ. Ελευθεράτου (βλπ. "Λαμόγια στο χακί" κ.λπ), προσπαθούν να αλλοιώσουν ακόμη και την απτή πραγματικότητα του οικονομικού θαύματος που επετεύχθη την περίοδο 1967 - 1973. Ένα από τα κύρια επιχειρήματά τους, είναι και η δήθεν αύξησις του Δημοσίου Χρέους κατά την περίοδο εκείνη. Και όμως:
Ψεύδονται ασυστόλως! Και παραποιούν την αλήθεια με ψευδή και παραπλανητικά στοιχεία. Ιδού λοιπόν η Αλήθεια για το θέμα, μέσα από τα πλέον επίσημα στοιχεία: Χρηματοδότησις οἰκονομίας καί ἐσωτερικό χρέοςΤό 5ετές Πρόγραμμα Οἰκονομικῆς Ἀναπτύξεως 1968 - 1972 προέβλεπε τήν κάλυψι τῶν ἀπαιτούμενων πιστωτικῶν ἐσόδων του (382.400.000.000 δρχ.) κατά 90% ἀπό τήν ἐγχώρια ἀποταμίευσι (344.400.000.000 δρχ.).Καθιερώθηκε λοιπόν, κάθε ἔτος ἡ ἔκδοσις Ὁμολογιακῶν Δανείων. Στόχος τούς
ἦταν ἡ χρηματοδότησις τῶν ἔργων χωρίς ἐξωτερικό δανεισμό. Καί κάλυπταν
κατά μέσο ὅρο τό 20% τῶν δαπανῶν τοῦ Προγράμματος Δημοσῖων Ἐπενδύσεων
πού προέβλεπε τό 5ετές Πρόγραμμα 1968 - 1972 σέ κάθε τομέα!
Τό Ὁμολογιακό Δάνειο τοῦ 1968 ἦταν ὕψους 1.800.000.000 δρχ καί
ὑπερκαλύφθηκε ἀπό τήν δεύτερη ἡμέρα. Τοῦ 1969 ἦταν 2.000.000.000 δρχ καί
ὑπερκαλύφθηκε 5 ἡμέρες πρό τῆς λήξεως τῶν κανονικῶν ἐγγραφῶν. Τοῦ 1970
ἦταν 2.200.000.000 δρχ. καί ὑπερκαλύφθηκε ἐντός τριῶν ἡμερῶν. Τοῦ 1971
ἦταν 2.350.000.000 δρχ. καί ὑπερκαλύφηκε ἐντός 4 ἡμερῶν ἀπό τήν ἔναρξι
τῶν προεγγραφῶν καί 3 ἡμέρες πρίν τήν ἔναρξι τῶν κανονικῶν ἐγγραφῶν. Καί
τοῦ 1972 ἦταν 3.000.000.000 δρχ. καί ὑπερέβη τό ὀνομαστικό κεφάλαιο
φθάνοντας τά 3.953.845.000 δρχ.
Ἡ πρωτοφανής ὑπερκάλυψις τῶν Ὁμολογιακῶν Δανείων ἀποκλειστικά ἀπό τήν ἰδιωτική ἀποταμίευσι, κάθ΄ὅλη τήν 5ετία 1968 - 1972, μαρτυροῦσε τήν ἀμέριστη ἐμπιστοσύνη καί συμπαράστασι τοῦ λαοῦ στό συντελεσθέν ἔργο καί στήν σταθερότητα τοῦ ἐθνικοῦ νομίσματος.
Ἡ καθαρή αὔξησις τῆς χρηματοδοτήσεως τοῦ
ἰδιωτικοῦ τομέως συμπεριλαμβανομένης τῆς διαγραφῆς τῶν ἀγροτικῶν χρεῶν
ἀνῆλθε στήν πενταετία 1967 - 1971 στά 88.100.000.000 δρχ. ἔναντι μόνο
27.600.000.000 δρχ. τῆς προηγούμενης 5ετίας. Αὐξήθηκε δηλαδή κατά
155,5%.
Ἀντιθέτως, ὁ ρυθμός ἀνόδου χρηματοδοτήσεως τοῦ δημοσίου
τομέως ἀπό τό τραπεζικό σύστημα, μειώθηκε κατά 130%! Τοῦτο ἐπετεύχθη
χάρις στήν ἄντλησι τῶν ἀναγκαίων κεφαλαίων τῶν Δημοσῖων ἐπιχειρήσεων ἀπό
τά Ὁμολογιακά Δάνεια καί τήν παῦσι τῶν παγωμένων δανείων ἀπό τήν
Ἐκδοτική Τράπεζα, πού ἴσχυε στό παρελθόν.
Στό τέλος τοῦ 1973, ὁ ἐσωτερικός δανεισμός βρισκόταν στό ὕψος τῶν 67.260.000.000 δρχ. Τά εἰσαχθέντα κεφάλαια ἀπό τόν ἐσωτερικό δανεισμό δαπανήθηκαν μέχρι
τελευταίας δραχμῆς γιά παραγωγικές ἐπενδύσεις.
Τό ἐξωτερικό χρέος

Τό 5ετές Πρόγραμμα Οἰκονομικῆς Ἀναπτύξεως 1968 - 1972 προέβλεπε τήν
κάλυψι τῶν ἀπαιτούμενων πιστωτικῶν ἐσόδων του (382.400.000.000 δρχ.)
μόνο κατά 10% ἀπό πόρους ἐξωτερικοῦ. (38.000.000.000 δρχ.).
Ἀλλά καί ἀπό αὐτά τά 38.000.000.000 δρχ., τά περισσότερα καλύφθηκαν ἀπό ξένες
παραγωγικές ἐπενδύσεις καί ὄχι ἀπό ἐξωτερικό δανεισμό.
Τήν περίοδο 1967 - 1973, ὁ ἐξωτερικός δανεισμός αὐξήθηκε ἀπό 13.480.000.000
δρχ. σέ 26.820.000.000 δρχ. Ἀνῆλθε δηλαδή μόνον κατά 13.340.000.000
δρχ. Ὁ διπλασιασμός σέ τέτοιο ποσό, εἶναι μηδαμινός. Καί κυρίως
ἐπρόκειτο γιά παραγωγικό χρέος πού αὐτοκαλύφθηκε λόγω διευρύνσεως τοῦ
ἐθνικοῦ πλούτου.
Τό ποσό ἐξωτερικοῦ δανεισμοῦ ἀποτελοῦσε μόλις τό 2,97% τοῦ Α.Ε.Π.! Καί κάλυψε μόλις τό 3,48% τῶν πιστωτικῶν ἐσόδων πού ἀπαιτοῦσε τό 5ετές Πρόγραμμα!
Δηλαδή στό σύνολό του, τό ἐξωτερικό χρέος τῆς Ἑλλάδος στό τέλος τοῦ 1973 (26.820.000.000 δρχ.), ἀναλογοῦσε μόλις στό 5,6% τοῦ Α.Ε.Π.!...
Ἐπρόκειτο πράγματι γιά ἕνα ἀπό τά μικρότερα ἐξωτερικά χρέη παγκοσμίως.(συνεχιζεται)

Το συνολικό Δημόσιο Χρέος (ἐσωτερικό καί ἐξωτερικό), ἀπό
32.074.000.000 δρχ. τό 1967, ἀνῆλθε στά 94.283.000.000 δρχ. καί ὑπῆρξε
ἐπίσης ἀπό τά χαμηλότερα διεθνῶς.
Διατηρήθηκε στό 21,32% τοῦ Α.Ε.Π. ποῦ ἦταν σχεδόν 9 ποσοστιαῖες μονάδες κάτω ἀπό τήν κόκκινη γραμμή (ἡ ὁποία βρίσκεται ἀπό τό 30% τοῦ Α.Ε.Π. καί ἄνω). Καί ἀπό αὐτό, τό
ἐξωτερικό χρέος ἀντιπροσώπευε μόνον τό 5,6%.
Ὁ μέσος ἐτήσιος ρυθμός αὐξήσεως τοῦ Δημοσίου Χρέους. γιά τό χρονικό διάστημα 1953 - 1989:
- Τήν περίοδο 1953 - 1963: 31,24%
- Τήν περίοδο 1964 - 1966: 22,17%
- Τήν περίοδο 1967 - 1973: 16,79%
- Τήν περίοδο 1975 - 1981: 28,51%
- Τήν περίοδο 1982 - 1989: 33,57%
Δηλαδή, τήν περίοδο 1967 - 1973, ὑπῆρξε ὁ χαμηλότερός της μεταπολεμικῆς περιόδου.
Ὅπως εἶδαμε, ὁ Γ. Παπαδόπουλος παρέδωσε τό 1973, τό Δημόσιο Χρέος στό 21,32% τοῦ Α.Ε.Π.
Οἱ Καραμανλῆς - Ράλλης τό παρέδωσαν τό 1981 στό 55% τοῦ Α.Ε.Π.!
Ὁ Α. Παπανδρέου τό 1989 τό παρέδωσε στό 113% τοῦ Α.Ε.Π.!
Και ὁ Κ. Μητσοτάκης τό 1993 τό παρέδωσε στό 145% τοῦ Α.Ε.Π.!
Τό πιό σημαντικό ὅμως ἦταν ὅτι μία Χώρα δανείζεται εἴτε γιά
συμπλήρωσι τῶν παραγωγικῶν ἐπενδύσεων, εἴτε γιά κοινωνικές παροχές καί
κάλυψι ἐλλειμάτων.
Στήν πρώτη περίπτωσι τό χρέος εἶναι παραγωγικό καί ὠφέλιμο. Στήν δεύτερη, ὑπονομεύει τό μέλλον τῶν ἐπερχομένων γενεῶν…

Την περίοδο 1967 - 1973 τό χρέος ὑπῆρξε παραγωγικό καί
αὐτοεξυπηρετούμενο: Ἡ ἀνοδική πορεία τῶν δεικτῶν συσσωρεύσεως ἐθνικοῦ
πλούτου καί ἐπεκτάσεως τῆς παραγωγικῆς μηχανῆς τῆς Χώρας, ὑπερκέρασαν
τούς στόχους τοῦ 5ετούς Προγράμματος 1968 – 1972 καί τό ἐκμηδένισαν! Ἡ Ἑλλάς, χώρα ἐξωτερικοῦ δανεισμοῦ Ἐνδεικτικό εἶναι τό ἑξῆς:

Σύμφωνα μέ τό 15ετές Πρόγραμμα Προοπτικῆς Ἐθνικῆς Ἀναπτύξεως 1973 -
1987, ἀπό τό 1985 καί ἔπειτα, ἡ Ἑλλάς ὄχι μόνο δέν θά εἶχε καθόλου
Δημόσιο Χρέος, ἀλλά θά μποροῦσε νά διαθέτη κάθε ἔτος 300.000.000
δολλάρια (τό 1% τῶν διαθεσίμων πόρων τῆς ἐτησίως), γιά ἐνίσχυσι τῶν
ὑπαναπτύκτων χωρῶν.
Μέ ἄλλα λόγια θά γινόταν Χώρα ἐξωτερικοῦ
δανεισμοῦ, (πού δανειοδοτεῖ ἄλλες χῶρες), ἀκολουθώντας ἐπεκτατική
οἰκονομική πολιτική, ὅπως οἱ ἰσχυρές Χῶρες τῆς Δύσεως!!! Τά σχόλια ἐπαφίενται στόν ἀναγνώστη…
(Πηγές: Τράπεζα τῆς Ἑλλάδος «Ἡ Ἑλληνική Οἰκονομία» Τόμος ΙΙΙ. Τράπεζα
τῆς Ἑλλάδος «Τά πρῶτα 50 χρόνια», Ἐκθέσεις Δ/τῶν Τραπέζης Ἑλλάδος 1961 -
1990, Ἐθνικοί Λογαριασμοί 1987, Ἐθνικοί Λογαριασμοί 1989).

1) Στην Γεωργία λοιπόν κ. Ελευθεράτε:
Ὁ
ὄγκος ἀγροτικῆς παραγωγῆς ἀπό αὔξησι 3,4% τό 1966, ἀνῆλθε στό 4,6% τό
1967, στό 5,6% τό 1968, στό 5,9% τό 1969 καί στό 9,1% τό 1970!
Τό ἀκαθάριστο ἀγροτικό προϊόν ἀπό 2,58% τήν περίοδο 1961 - 1966,
σημείωσε μέση ἐτήσια αὔξησι 2,83% τό διάστημα 1967 - 1973.
Ὁ μέσος ἐτήσιος ρυθμός ἀγροτικῆς ἀναπτύξεως ὑπερέβη τό 4%.
Ὁ μέσος ἐτήσιος ρυθμός παραγωγικότητος τῆς Γεωργίας ἔφτασε στό 6%.
Ἡ μέσος ἐτήσιος ρυθμός αὐξήσεως τοῦ ἀγροτικοῦ εἰσοδήματος ἔφθασε στό
πρωτοφανές ποσοστό τοῦ 8 - 10%!
Ἡ ἀγροτική πολιτική ἀπέσπασε ἐπανειλημμένα τούς ἐπαίνους τῆς
Ὑποεπιτροπῆς Γεωργικῆς Πολιτικῆς τοῦ Ο.Ο.Σ.Α. 2) Στην Ναυτιλία κ.
Ελευθεράτε:

Τό 1967 εὑρίσκοντο 1.775 πλοῖα ὑπό ἑλληνική σημαία μέ χωρητικότητα
7.850.000 κόρους. Τό 1973 ἔφθασαν τά 3.150 πλοῖα ὑπό ἑλληνική σημαία,
χωρητικότητος 24.000.000 κόρων. Ὑπῆρξε δηλαδή ἐντός 6 ἐτῶν αὔξησις κατά
154% ἔναντι τῶν 152 ἐτῶν προηγούμενου ἐλεύθερου ἑλληνικοῦ βίου!
Ἡ
θεαματική αὐτή αὔξησις, ὑπῆρξε καί ἡ μεγαλύτερη σέ ποσοστιαία ἀναλογία
διεθνῶς. Τοῦτο ἀναγνώρισε ἀπό τόν Ἰούνιο τοῦ 1970 καί τό “Lloyds
Register of Shipping” κατατάσσοντας τήν Ἑλλάδα πρώτη μεταξύ τῶν 17
μεγαλυτέρων σέ ἐμπορικό στόλο, χωρῶν! 3) Στην Απασχόλησι και Ἐργατικό
εἰσόδημα κ. Ελευθεράτε:
Ἀπό 89.503 ἀνέργους τό 1967, ἔφτασαν μόνο σέ 14.962 τό τέλος τοῦ 1971.
Καί αὐτοί ἐποχικοί!
Ἡ ἀμοιβή ἑργασίας σέ μονάδες ἀπό 10 ἑργαζομένους καί πάνω, εἶχε
συγκριτικά τήν ἀκόλουθη ἑξέλιξι:

- Περίοδος 1956 - 1963 (Ε.Ρ.Ε.): Τό ὡρομίσθιo ἀνήλθε (τό 1963) σέ 9,8
δρχ. Οἱ ἑβδομαδιαῖες ἀποδοχές σέ 439 δρχ. Οἱ μηνιαῖες ἀποδοχές ὑπαλλήλων
σέ 3.454 δρχ.
- Περίοδος 1964 - 1966 (Ε.Κ. - “αποστατών”): Τό
ὡρομίσθιo ἀνήλθε σέ 13,3 δρχ. (συνολική αὔξησις 35,7% καί μέση ἑτησία
αὔξησις 11,9%). Οἱ ἑβδομαδιαῖες ἀποδοχές σέ 588 δρχ. (συνολική αὔξησις
33,9% καί μέση ἑτησία αὔξησις 11,3%) Οἱ μηνιαῖες ἀποδοχές ὑπαλλήλων σέ
4.522 δρχ. (συνολική αὔξησις 30,9% καί μέση ἑτησία αὔξησις 10,3%).
-
Περίοδος 1967 - 1973 (Γ. Παπαδοπούλου): Τό ὡρομίσθιo ἀνήλθε σέ 31,9
δρχ. (συνολική αὔξησις 139,8% καί μέση ἑτησία αὔξησις 14%). Οἱ
ἑβδομαδιαῖες ἀποδοχές σέ 1.428 δρχ. (συνολική αὔξησις 142,9% καί μέση
ἑτησία αὔξησις περίπου 14%). Οἱ μηνιαῖες ἀποδοχές ὑπαλλήλων σέ 10.619
δρχ. (συνολική αὔξησις 134,8% καί μέση ἑτησία αὔξησις περίπου 14%).


Τό Διεθνές Γραφεῖο Ἐργασίας ἀνεκοίνωσε ὅτι ἡ Ἑλλάς κατεῖχε ἀπό τό 1969
τήν πρώτη θέσι μεταξύ 180 χωρῶν σέ ποσοστό αὐξήσεως ἀμοιβῆς τῶν
ἐργαζομένων! Σύμφωνα μέ στατιστική τοῦ Ο.Ο.Σ.Α., ἡ Ἑλλάς κατέλαβε τήν
πρώτη θέσι στήν Εὐρώπη καί τήν δεύτερη παγκοσμίως σέ αὔξησι τοῦ
πραγματικοῦ ἐργατικοῦ εἰσοδήματος καί τῆς ἀμοιβῆς ἐργασίας! 4) Στην
Μετανάστευσι & Παλλινόστησι κ. Ελευθεράτε:
Τό φαινόμενο τῆς μεταναστεύσεως μάστιζε τήν Ἑλλάδα καθ’ ὅλη τήν
διάρκεια τῶν δεκαετιῶν ’50 καί ’60.

Ἀπό 29.787 ἄτομα τό 1955, ἀνῆλθε στά 100.072 ἄτομα τό 1963! Καί μόνο
τήν προαπριλιανή διετία 1965 - 1966 μετανάστευσαν γιά ἐργασία στό
ἐξωτερικό 204.063 Ἕλληνες!
Ἡ περίοδος Γ. Παπαδοπούλου ὑπῆρξε ἐκείνη
πού ἀνέστρεψε αὐτό τό δυσάρεστο φαινόμενο. Μέ μέτρα τολμηρά καί
δραστικά ὅπως π.χ. τά Ν.Δ. 270/1969 καί Ν.Δ. 54/1973.
Τά ρεύματα μεταναστεύσεως καί παλλινοστήσεως κατά τήν περίοδο 1969 -
1973, ὑπῆρξαν τά ἀκόλουθα:
1969: Μετανάστευσαν 91.552. Παλλινόστησαν 18.132. Καθαρή μετανάστευσις
73.420.
1970: Μετανάστευσαν 92.684. Παλλινόστησαν 22.665. Καθαρή μετανάστευσις
70.019. (μείωσις 4,6%)
1971: Μετανάστευσαν 61.748. Παλλινόστησαν 24.709. Καθαρή μετανάστευσις
37.039 (μείωσις 47,1%)
1972: Μετανάστευσαν 43.397. Παλλινόστησαν 27.552. Καθαρή μετανάστευσις
15.875 (μείωσις 57,2%)
Δηλαδή, ἡ καθαρή μετανάστευσις ἀπό 73.420 ἄτομα τό 1969 μειώθηκε σέ
15.875 ἄτομα τό 1972!(συνεχιζεται)

ΑΡΧΙΛΑΜΟΓΙΑ «ΧΩΡΙΣ ΧΑΚΙ», ΑΛΛΑ ΜΕ ΑΠΥΘΜΕΝΟ ΘΡΑΣΟΣ Μία απάντησις στο «Λαμόγια στο χακί» του Δ. Ελευθεράτου
Μόλις χθες, η φυλλάδα “Documento” μοίραζε ως ένθετο το… “πόνημα” (ο
Θεός να το κάνει), ενός δημοσιογραφίσκου ονόματι Διονύση Ελευθεράτου.
Τίτλος; «Λαμόγια στο χακί»!!!
Ναι! Καλά καταλάβατε. Το σάπιο
πολιτικό σύστημα, προσπαθώντας να καταπολεμήση την αναπόφευκτη σύγκριση,
εφευρίσκει... σκάνδαλα της 21ης Απριλίου… Αλλά ας πάρουμε τα πράγματα
από την αρχή: Φαιδρότητες και “κατινολογία” Είναι
πραγματικά κωμική η προσπάθεια εφευρέσεως «σκανδάλων» με μοναδικούς
καρπούς της τις φαιδρότητες. Σκάνδαλα γι' αυτούς τους κυρίους αποτελούν η
επί Κόλλια αύξησις του πρωθυπουργικού μισθού σε μέγεθος λίγο μεγαλύτερο
υψηλοβάθμου δημοσίου υπαλλήλου. Αρκεί να δει κανείς τις απολαβές των
σημερινών πρωθυπουργών και βουλευτών!
Υποστηρίζουν, ότι τα περί
τιμιότητος των Απριλιανών δεν ισχύουν, διότι η μίζερη εικόνα των
επιζώντων οφείλεται στο ότι «έχασαν την εξουσία, στερήθηκαν όσα είχαν
παράνομα καρπωθεί και υπέστησαν τις οικονομικές συνέπειες της κοινωνικής
απομόνωσής τους»!...
Σε όποιον έχει στοιχειώδη κοινό νου, ο
ανωτέρω ισχυρισμός θα προκαλέσει τουλάχιστον ειρωνικό μειδίαμα. Ποιος
δικτάτωρ στην ιστορία, όταν έχασε την εξουσία, στερήθηκε όσα είχε
καρπωθεί; Ουδείς!
Ο Παπαδόπουλος και οι συνεργάτες του, εάν
είχαν... «καρπωθεί», δεν θα είχαν τραπεζικούς λογαριασμούς στην Ελβετία;
Και δεν θα είχαν φύγει από την χώρα, όπως τους προτάθηκε επανειλημμένως
για να «καρπώνονται» τα κέρδη τους σε κάποια χώρα της Λατινικής
Αμερικής;
Και εν τέλει, πού πήγαν τα «κέρδη» τους; Μήπως
δημεύθηκαν; Η «μεταπολίτευση» πάντως, δεν βρήκε τίποτε να τους δημεύση.
Και μόνον αυτός ο ισχυρισμός καταρρίπτει την όποια αμφισβήτηση της
τιμιότητός τους.
Η μη εύρεσις πραγματικών «σκανδάλων» οδήγησε τον
απελπισμένο συντάκτη αυτού του προπαγανδιστικού λιβελλογραφήματος σε
περιγραφές της Ντέλας Ρουφογάλη από το βιβλίο της. Τι περιγράφεται εκεί;
Πάντως όχι σκάνδαλα ούτε ατασθαλίες. Περιγράφει την παρουσία σε
κάποιους γάμους ή δεξιώσεις οικονομικών παραγόντων του τόπου, όπως ο
Λάτσης, ο Μποδοσάκης, ο Πάππας, ο Βαρδινογιάννης κλπ. Λες κι αυτό
αποτελεί σκάνδαλο και δεν συμβαίνει πάντοτε και παντού. Αναφέρει ακόμη
ότι στον αρραβώνα της με τον Ρουφογάλη ήλθαν δώρα «καινούριες
ανθοδέσμες, φρέσκα ψάρια»! Μέγα σκάνδαλο, όντως! Ή ότι μαζί με την
Δέσποινα έμειναν κάποτε στο Intercontinental των Παρισίων, λες και η
σύζυγος του πρωθυπουργού της Ελλάδος έπρεπε να μείνει σε κάποιο Motel Γ'
κατηγορίας... “Ξαναζεσταμένη σούπα” Απελπισμένα τα
δημοσιογραφικά λαμόγια τύπου Ελευθεράτου, που δεν μπόρεσαν να βρουν ένα
σοβαρό «σκανδαλάκι» της «Χούντας», επιστρέφουν στην ξαναζεσταμένη σούπα
των... «κρεάτων του Μπαλόπουλου» και του «Τάματος του έθνους». Τους
διαψεύδουν όμως οι ίδιες οι “μεταπολιτευτικές” δικαστικές αποφάσεις:

Ο Μιχ. Μπαλόπουλός είχε κατηγορήθεί για “αμέλεια” στην επίβλεψι του
υφισταμένου του, ονόματι Παπαμιχαλόπουλου. Στίς 3 Μαρτίου 1978 όμως, ἡ
δίκη τελείωσε, μέ παμψηφοί ἀθώωσι τοῦ Παπαμιχαλόπουλου! Δηλαδή ἀπεδείχθη
περίτρανα ὅτι ὁ τελευταίος, δέν εἶχε προβῆ σέ καμμία ἀτασθαλία ἤ
κατάχρησι κατά τήν εἰσαγωγή κρεάτων! Συνεπῶς καί ὁ τότε ὑφυπουργός
Ἐμπορίου Μιχ. Μπαλόπουλος, ἀδίκως εἶχε κατηγορηθῆ γιά ἀμέλεια στήν
ἐπίβλεψι τοῦ ὑφισταμένου του! Την ίδια μάλιστα ημέρα της αθωώσεώς του, 4
Μαρτίου 1978, ο Μπαλόπουλος από την συγκίνησή του βρέθηκε νεκρός στο
κελί του!
Όσο για το «Τάμα του Έθνους», ας μην προκαλούν: Τα
453.000.000 δρχ. του Ταμείου τα βρήκε η “μεταπολίτευση” άθικτα! Και όταν
» υπεβλήθη μήνυση εναντίον του Αριστείδη Σκυλίτση για δήθεν κατάχρηση
των χρημάτων του Ταμείου, ο Σκυλίτσης παρουσίασε τις αποδείξεις εσόδων
και εξόδων βεβαιωμένες από το Ελεγκτικό Συνέδριο και όχι μόνον
κατάχρησις δεν ευρέθη, αλλά απεδείχθη ότι ο ίδιος είχε βάλει ποσά από
την προσωπική του περιουσία υπέρ του Τάματος! Αντί καταδίκης, το
βούλευμα τον εξύμνησε για τον χρηστό τρόπο διαχειρίσεως των χρημάτων.
Και εδώ έρχεται το ερώτημα. Τι έγιναν αυτά τα χρήματα μετά την «Μεταπολίτευση»;;;;

(συνεχιζεται)

Κάνες μας την χάρη και μην επαναλαμβάνεις τον εμετό του χουντολάτρη. Νισάφι πια!
.

[OrderAndChaos]

Καποιες απαντήσεις του Χατζηδάκη στον Ελευθερατο (Λαμογια στο χακι)

χουντολαγνεία

ΤΟ ΔΗΜΟΣΙΟ ΧΡΕΟΣ ΕΠΙ ΓΕΩΡΓΙΟΥ ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟΥ
(1967 - 1973)
Η Αλήθεια και η παραποίησίς της
Κατά καιρούς, διάφοροι συκοφάντες δημοσιογραφίσκοι τύπου Δ. Ελευθεράτου (βλπ. "Λαμόγια στο χακί" κ.λπ), προσπαθούν να αλλοιώσουν ακόμη και την απτή πραγματικότητα του οικονομικού θαύματος που επετεύχθη την περίοδο 1967 - 1973. Ένα από τα κύρια επιχειρήματά τους, είναι και η δήθεν αύξησις του Δημοσίου Χρέους κατά την περίοδο εκείνη. Και όμως:
Ψεύδονται ασυστόλως! Και παραποιούν την αλήθεια με ψευδή και παραπλανητικά στοιχεία. Ιδού λοιπόν η Αλήθεια για το θέμα, μέσα από τα πλέον επίσημα στοιχεία: Χρηματοδότησις οἰκονομίας καί ἐσωτερικό χρέοςΤό 5ετές Πρόγραμμα Οἰκονομικῆς Ἀναπτύξεως 1968 - 1972 προέβλεπε τήν κάλυψι τῶν ἀπαιτούμενων πιστωτικῶν ἐσόδων του (382.400.000.000 δρχ.) κατά 90% ἀπό τήν ἐγχώρια ἀποταμίευσι (344.400.000.000 δρχ.).Καθιερώθηκε λοιπόν, κάθε ἔτος ἡ ἔκδοσις Ὁμολογιακῶν Δανείων. Στόχος τούς
ἦταν ἡ χρηματοδότησις τῶν ἔργων χωρίς ἐξωτερικό δανεισμό. Καί κάλυπταν
κατά μέσο ὅρο τό 20% τῶν δαπανῶν τοῦ Προγράμματος Δημοσῖων Ἐπενδύσεων
πού προέβλεπε τό 5ετές Πρόγραμμα 1968 - 1972 σέ κάθε τομέα!
Τό Ὁμολογιακό Δάνειο τοῦ 1968 ἦταν ὕψους 1.800.000.000 δρχ καί
ὑπερκαλύφθηκε ἀπό τήν δεύτερη ἡμέρα. Τοῦ 1969 ἦταν 2.000.000.000 δρχ καί
ὑπερκαλύφθηκε 5 ἡμέρες πρό τῆς λήξεως τῶν κανονικῶν ἐγγραφῶν. Τοῦ 1970
ἦταν 2.200.000.000 δρχ. καί ὑπερκαλύφθηκε ἐντός τριῶν ἡμερῶν. Τοῦ 1971
ἦταν 2.350.000.000 δρχ. καί ὑπερκαλύφηκε ἐντός 4 ἡμερῶν ἀπό τήν ἔναρξι
τῶν προεγγραφῶν καί 3 ἡμέρες πρίν τήν ἔναρξι τῶν κανονικῶν ἐγγραφῶν. Καί
τοῦ 1972 ἦταν 3.000.000.000 δρχ. καί ὑπερέβη τό ὀνομαστικό κεφάλαιο
φθάνοντας τά 3.953.845.000 δρχ.
Ἡ πρωτοφανής ὑπερκάλυψις τῶν Ὁμολογιακῶν Δανείων ἀποκλειστικά ἀπό τήν ἰδιωτική ἀποταμίευσι, κάθ΄ὅλη τήν 5ετία 1968 - 1972, μαρτυροῦσε τήν ἀμέριστη ἐμπιστοσύνη καί συμπαράστασι τοῦ λαοῦ στό συντελεσθέν ἔργο καί στήν σταθερότητα τοῦ ἐθνικοῦ νομίσματος.
Ἡ καθαρή αὔξησις τῆς χρηματοδοτήσεως τοῦ
ἰδιωτικοῦ τομέως συμπεριλαμβανομένης τῆς διαγραφῆς τῶν ἀγροτικῶν χρεῶν
ἀνῆλθε στήν πενταετία 1967 - 1971 στά 88.100.000.000 δρχ. ἔναντι μόνο
27.600.000.000 δρχ. τῆς προηγούμενης 5ετίας. Αὐξήθηκε δηλαδή κατά
155,5%.
Ἀντιθέτως, ὁ ρυθμός ἀνόδου χρηματοδοτήσεως τοῦ δημοσίου
τομέως ἀπό τό τραπεζικό σύστημα, μειώθηκε κατά 130%! Τοῦτο ἐπετεύχθη
χάρις στήν ἄντλησι τῶν ἀναγκαίων κεφαλαίων τῶν Δημοσῖων ἐπιχειρήσεων ἀπό
τά Ὁμολογιακά Δάνεια καί τήν παῦσι τῶν παγωμένων δανείων ἀπό τήν
Ἐκδοτική Τράπεζα, πού ἴσχυε στό παρελθόν.
Στό τέλος τοῦ 1973, ὁ ἐσωτερικός δανεισμός βρισκόταν στό ὕψος τῶν 67.260.000.000 δρχ. Τά εἰσαχθέντα κεφάλαια ἀπό τόν ἐσωτερικό δανεισμό δαπανήθηκαν μέχρι
τελευταίας δραχμῆς γιά παραγωγικές ἐπενδύσεις.
Τό ἐξωτερικό χρέος

Τό 5ετές Πρόγραμμα Οἰκονομικῆς Ἀναπτύξεως 1968 - 1972 προέβλεπε τήν
κάλυψι τῶν ἀπαιτούμενων πιστωτικῶν ἐσόδων του (382.400.000.000 δρχ.)
μόνο κατά 10% ἀπό πόρους ἐξωτερικοῦ. (38.000.000.000 δρχ.).
Ἀλλά καί ἀπό αὐτά τά 38.000.000.000 δρχ., τά περισσότερα καλύφθηκαν ἀπό ξένες
παραγωγικές ἐπενδύσεις καί ὄχι ἀπό ἐξωτερικό δανεισμό.
Τήν περίοδο 1967 - 1973, ὁ ἐξωτερικός δανεισμός αὐξήθηκε ἀπό 13.480.000.000
δρχ. σέ 26.820.000.000 δρχ. Ἀνῆλθε δηλαδή μόνον κατά 13.340.000.000
δρχ. Ὁ διπλασιασμός σέ τέτοιο ποσό, εἶναι μηδαμινός. Καί κυρίως
ἐπρόκειτο γιά παραγωγικό χρέος πού αὐτοκαλύφθηκε λόγω διευρύνσεως τοῦ
ἐθνικοῦ πλούτου.
Τό ποσό ἐξωτερικοῦ δανεισμοῦ ἀποτελοῦσε μόλις τό 2,97% τοῦ Α.Ε.Π.! Καί κάλυψε μόλις τό 3,48% τῶν πιστωτικῶν ἐσόδων πού ἀπαιτοῦσε τό 5ετές Πρόγραμμα!
Δηλαδή στό σύνολό του, τό ἐξωτερικό χρέος τῆς Ἑλλάδος στό τέλος τοῦ 1973 (26.820.000.000 δρχ.), ἀναλογοῦσε μόλις στό 5,6% τοῦ Α.Ε.Π.!...
Ἐπρόκειτο πράγματι γιά ἕνα ἀπό τά μικρότερα ἐξωτερικά χρέη παγκοσμίως.(συνεχιζεται)

Το συνολικό Δημόσιο Χρέος (ἐσωτερικό καί ἐξωτερικό), ἀπό
32.074.000.000 δρχ. τό 1967, ἀνῆλθε στά 94.283.000.000 δρχ. καί ὑπῆρξε
ἐπίσης ἀπό τά χαμηλότερα διεθνῶς.
Διατηρήθηκε στό 21,32% τοῦ Α.Ε.Π. ποῦ ἦταν σχεδόν 9 ποσοστιαῖες μονάδες κάτω ἀπό τήν κόκκινη γραμμή (ἡ ὁποία βρίσκεται ἀπό τό 30% τοῦ Α.Ε.Π. καί ἄνω). Καί ἀπό αὐτό, τό
ἐξωτερικό χρέος ἀντιπροσώπευε μόνον τό 5,6%.
Ὁ μέσος ἐτήσιος ρυθμός αὐξήσεως τοῦ Δημοσίου Χρέους. γιά τό χρονικό διάστημα 1953 - 1989:
- Τήν περίοδο 1953 - 1963: 31,24%
- Τήν περίοδο 1964 - 1966: 22,17%
- Τήν περίοδο 1967 - 1973: 16,79%
- Τήν περίοδο 1975 - 1981: 28,51%
- Τήν περίοδο 1982 - 1989: 33,57%
Δηλαδή, τήν περίοδο 1967 - 1973, ὑπῆρξε ὁ χαμηλότερός της μεταπολεμικῆς περιόδου.
Ὅπως εἶδαμε, ὁ Γ. Παπαδόπουλος παρέδωσε τό 1973, τό Δημόσιο Χρέος στό 21,32% τοῦ Α.Ε.Π.
Οἱ Καραμανλῆς - Ράλλης τό παρέδωσαν τό 1981 στό 55% τοῦ Α.Ε.Π.!
Ὁ Α. Παπανδρέου τό 1989 τό παρέδωσε στό 113% τοῦ Α.Ε.Π.!
Και ὁ Κ. Μητσοτάκης τό 1993 τό παρέδωσε στό 145% τοῦ Α.Ε.Π.!
Τό πιό σημαντικό ὅμως ἦταν ὅτι μία Χώρα δανείζεται εἴτε γιά
συμπλήρωσι τῶν παραγωγικῶν ἐπενδύσεων, εἴτε γιά κοινωνικές παροχές καί
κάλυψι ἐλλειμάτων.
Στήν πρώτη περίπτωσι τό χρέος εἶναι παραγωγικό καί ὠφέλιμο. Στήν δεύτερη, ὑπονομεύει τό μέλλον τῶν ἐπερχομένων γενεῶν…

Την περίοδο 1967 - 1973 τό χρέος ὑπῆρξε παραγωγικό καί
αὐτοεξυπηρετούμενο: Ἡ ἀνοδική πορεία τῶν δεικτῶν συσσωρεύσεως ἐθνικοῦ
πλούτου καί ἐπεκτάσεως τῆς παραγωγικῆς μηχανῆς τῆς Χώρας, ὑπερκέρασαν
τούς στόχους τοῦ 5ετούς Προγράμματος 1968 – 1972 καί τό ἐκμηδένισαν! Ἡ Ἑλλάς, χώρα ἐξωτερικοῦ δανεισμοῦ Ἐνδεικτικό εἶναι τό ἑξῆς:

Σύμφωνα μέ τό 15ετές Πρόγραμμα Προοπτικῆς Ἐθνικῆς Ἀναπτύξεως 1973 -
1987, ἀπό τό 1985 καί ἔπειτα, ἡ Ἑλλάς ὄχι μόνο δέν θά εἶχε καθόλου
Δημόσιο Χρέος, ἀλλά θά μποροῦσε νά διαθέτη κάθε ἔτος 300.000.000
δολλάρια (τό 1% τῶν διαθεσίμων πόρων τῆς ἐτησίως), γιά ἐνίσχυσι τῶν
ὑπαναπτύκτων χωρῶν.
Μέ ἄλλα λόγια θά γινόταν Χώρα ἐξωτερικοῦ
δανεισμοῦ, (πού δανειοδοτεῖ ἄλλες χῶρες), ἀκολουθώντας ἐπεκτατική
οἰκονομική πολιτική, ὅπως οἱ ἰσχυρές Χῶρες τῆς Δύσεως!!! Τά σχόλια ἐπαφίενται στόν ἀναγνώστη…
(Πηγές: Τράπεζα τῆς Ἑλλάδος «Ἡ Ἑλληνική Οἰκονομία» Τόμος ΙΙΙ. Τράπεζα
τῆς Ἑλλάδος «Τά πρῶτα 50 χρόνια», Ἐκθέσεις Δ/τῶν Τραπέζης Ἑλλάδος 1961 -
1990, Ἐθνικοί Λογαριασμοί 1987, Ἐθνικοί Λογαριασμοί 1989).

1) Στην Γεωργία λοιπόν κ. Ελευθεράτε:
Ὁ
ὄγκος ἀγροτικῆς παραγωγῆς ἀπό αὔξησι 3,4% τό 1966, ἀνῆλθε στό 4,6% τό
1967, στό 5,6% τό 1968, στό 5,9% τό 1969 καί στό 9,1% τό 1970!
Τό ἀκαθάριστο ἀγροτικό προϊόν ἀπό 2,58% τήν περίοδο 1961 - 1966,
σημείωσε μέση ἐτήσια αὔξησι 2,83% τό διάστημα 1967 - 1973.
Ὁ μέσος ἐτήσιος ρυθμός ἀγροτικῆς ἀναπτύξεως ὑπερέβη τό 4%.
Ὁ μέσος ἐτήσιος ρυθμός παραγωγικότητος τῆς Γεωργίας ἔφτασε στό 6%.
Ἡ μέσος ἐτήσιος ρυθμός αὐξήσεως τοῦ ἀγροτικοῦ εἰσοδήματος ἔφθασε στό
πρωτοφανές ποσοστό τοῦ 8 - 10%!
Ἡ ἀγροτική πολιτική ἀπέσπασε ἐπανειλημμένα τούς ἐπαίνους τῆς
Ὑποεπιτροπῆς Γεωργικῆς Πολιτικῆς τοῦ Ο.Ο.Σ.Α. 2) Στην Ναυτιλία κ.
Ελευθεράτε:

Τό 1967 εὑρίσκοντο 1.775 πλοῖα ὑπό ἑλληνική σημαία μέ χωρητικότητα
7.850.000 κόρους. Τό 1973 ἔφθασαν τά 3.150 πλοῖα ὑπό ἑλληνική σημαία,
χωρητικότητος 24.000.000 κόρων. Ὑπῆρξε δηλαδή ἐντός 6 ἐτῶν αὔξησις κατά
154% ἔναντι τῶν 152 ἐτῶν προηγούμενου ἐλεύθερου ἑλληνικοῦ βίου!
Ἡ
θεαματική αὐτή αὔξησις, ὑπῆρξε καί ἡ μεγαλύτερη σέ ποσοστιαία ἀναλογία
διεθνῶς. Τοῦτο ἀναγνώρισε ἀπό τόν Ἰούνιο τοῦ 1970 καί τό “Lloyds
Register of Shipping” κατατάσσοντας τήν Ἑλλάδα πρώτη μεταξύ τῶν 17
μεγαλυτέρων σέ ἐμπορικό στόλο, χωρῶν! 3) Στην Απασχόλησι και Ἐργατικό
εἰσόδημα κ. Ελευθεράτε:
Ἀπό 89.503 ἀνέργους τό 1967, ἔφτασαν μόνο σέ 14.962 τό τέλος τοῦ 1971.
Καί αὐτοί ἐποχικοί!
Ἡ ἀμοιβή ἑργασίας σέ μονάδες ἀπό 10 ἑργαζομένους καί πάνω, εἶχε
συγκριτικά τήν ἀκόλουθη ἑξέλιξι:

- Περίοδος 1956 - 1963 (Ε.Ρ.Ε.): Τό ὡρομίσθιo ἀνήλθε (τό 1963) σέ 9,8
δρχ. Οἱ ἑβδομαδιαῖες ἀποδοχές σέ 439 δρχ. Οἱ μηνιαῖες ἀποδοχές ὑπαλλήλων
σέ 3.454 δρχ.
- Περίοδος 1964 - 1966 (Ε.Κ. - “αποστατών”): Τό
ὡρομίσθιo ἀνήλθε σέ 13,3 δρχ. (συνολική αὔξησις 35,7% καί μέση ἑτησία
αὔξησις 11,9%). Οἱ ἑβδομαδιαῖες ἀποδοχές σέ 588 δρχ. (συνολική αὔξησις
33,9% καί μέση ἑτησία αὔξησις 11,3%) Οἱ μηνιαῖες ἀποδοχές ὑπαλλήλων σέ
4.522 δρχ. (συνολική αὔξησις 30,9% καί μέση ἑτησία αὔξησις 10,3%).
-
Περίοδος 1967 - 1973 (Γ. Παπαδοπούλου): Τό ὡρομίσθιo ἀνήλθε σέ 31,9
δρχ. (συνολική αὔξησις 139,8% καί μέση ἑτησία αὔξησις 14%). Οἱ
ἑβδομαδιαῖες ἀποδοχές σέ 1.428 δρχ. (συνολική αὔξησις 142,9% καί μέση
ἑτησία αὔξησις περίπου 14%). Οἱ μηνιαῖες ἀποδοχές ὑπαλλήλων σέ 10.619
δρχ. (συνολική αὔξησις 134,8% καί μέση ἑτησία αὔξησις περίπου 14%).


Τό Διεθνές Γραφεῖο Ἐργασίας ἀνεκοίνωσε ὅτι ἡ Ἑλλάς κατεῖχε ἀπό τό 1969
τήν πρώτη θέσι μεταξύ 180 χωρῶν σέ ποσοστό αὐξήσεως ἀμοιβῆς τῶν
ἐργαζομένων! Σύμφωνα μέ στατιστική τοῦ Ο.Ο.Σ.Α., ἡ Ἑλλάς κατέλαβε τήν
πρώτη θέσι στήν Εὐρώπη καί τήν δεύτερη παγκοσμίως σέ αὔξησι τοῦ
πραγματικοῦ ἐργατικοῦ εἰσοδήματος καί τῆς ἀμοιβῆς ἐργασίας! 4) Στην
Μετανάστευσι & Παλλινόστησι κ. Ελευθεράτε:
Τό φαινόμενο τῆς μεταναστεύσεως μάστιζε τήν Ἑλλάδα καθ’ ὅλη τήν
διάρκεια τῶν δεκαετιῶν ’50 καί ’60.

Ἀπό 29.787 ἄτομα τό 1955, ἀνῆλθε στά 100.072 ἄτομα τό 1963! Καί μόνο
τήν προαπριλιανή διετία 1965 - 1966 μετανάστευσαν γιά ἐργασία στό
ἐξωτερικό 204.063 Ἕλληνες!
Ἡ περίοδος Γ. Παπαδοπούλου ὑπῆρξε ἐκείνη
πού ἀνέστρεψε αὐτό τό δυσάρεστο φαινόμενο. Μέ μέτρα τολμηρά καί
δραστικά ὅπως π.χ. τά Ν.Δ. 270/1969 καί Ν.Δ. 54/1973.
Τά ρεύματα μεταναστεύσεως καί παλλινοστήσεως κατά τήν περίοδο 1969 -
1973, ὑπῆρξαν τά ἀκόλουθα:
1969: Μετανάστευσαν 91.552. Παλλινόστησαν 18.132. Καθαρή μετανάστευσις
73.420.
1970: Μετανάστευσαν 92.684. Παλλινόστησαν 22.665. Καθαρή μετανάστευσις
70.019. (μείωσις 4,6%)
1971: Μετανάστευσαν 61.748. Παλλινόστησαν 24.709. Καθαρή μετανάστευσις
37.039 (μείωσις 47,1%)
1972: Μετανάστευσαν 43.397. Παλλινόστησαν 27.552. Καθαρή μετανάστευσις
15.875 (μείωσις 57,2%)
Δηλαδή, ἡ καθαρή μετανάστευσις ἀπό 73.420 ἄτομα τό 1969 μειώθηκε σέ
15.875 ἄτομα τό 1972!(συνεχιζεται)

ΑΡΧΙΛΑΜΟΓΙΑ «ΧΩΡΙΣ ΧΑΚΙ», ΑΛΛΑ ΜΕ ΑΠΥΘΜΕΝΟ ΘΡΑΣΟΣ Μία απάντησις στο «Λαμόγια στο χακί» του Δ. Ελευθεράτου
Μόλις χθες, η φυλλάδα “Documento” μοίραζε ως ένθετο το… “πόνημα” (ο
Θεός να το κάνει), ενός δημοσιογραφίσκου ονόματι Διονύση Ελευθεράτου.
Τίτλος; «Λαμόγια στο χακί»!!!
Ναι! Καλά καταλάβατε. Το σάπιο
πολιτικό σύστημα, προσπαθώντας να καταπολεμήση την αναπόφευκτη σύγκριση,
εφευρίσκει... σκάνδαλα της 21ης Απριλίου… Αλλά ας πάρουμε τα πράγματα
από την αρχή: Φαιδρότητες και “κατινολογία” Είναι
πραγματικά κωμική η προσπάθεια εφευρέσεως «σκανδάλων» με μοναδικούς
καρπούς της τις φαιδρότητες. Σκάνδαλα γι' αυτούς τους κυρίους αποτελούν η
επί Κόλλια αύξησις του πρωθυπουργικού μισθού σε μέγεθος λίγο μεγαλύτερο
υψηλοβάθμου δημοσίου υπαλλήλου. Αρκεί να δει κανείς τις απολαβές των
σημερινών πρωθυπουργών και βουλευτών!
Υποστηρίζουν, ότι τα περί
τιμιότητος των Απριλιανών δεν ισχύουν, διότι η μίζερη εικόνα των
επιζώντων οφείλεται στο ότι «έχασαν την εξουσία, στερήθηκαν όσα είχαν
παράνομα καρπωθεί και υπέστησαν τις οικονομικές συνέπειες της κοινωνικής
απομόνωσής τους»!...
Σε όποιον έχει στοιχειώδη κοινό νου, ο
ανωτέρω ισχυρισμός θα προκαλέσει τουλάχιστον ειρωνικό μειδίαμα. Ποιος
δικτάτωρ στην ιστορία, όταν έχασε την εξουσία, στερήθηκε όσα είχε
καρπωθεί; Ουδείς!
Ο Παπαδόπουλος και οι συνεργάτες του, εάν
είχαν... «καρπωθεί», δεν θα είχαν τραπεζικούς λογαριασμούς στην Ελβετία;
Και δεν θα είχαν φύγει από την χώρα, όπως τους προτάθηκε επανειλημμένως
για να «καρπώνονται» τα κέρδη τους σε κάποια χώρα της Λατινικής
Αμερικής;
Και εν τέλει, πού πήγαν τα «κέρδη» τους; Μήπως
δημεύθηκαν; Η «μεταπολίτευση» πάντως, δεν βρήκε τίποτε να τους δημεύση.
Και μόνον αυτός ο ισχυρισμός καταρρίπτει την όποια αμφισβήτηση της
τιμιότητός τους.
Η μη εύρεσις πραγματικών «σκανδάλων» οδήγησε τον
απελπισμένο συντάκτη αυτού του προπαγανδιστικού λιβελλογραφήματος σε
περιγραφές της Ντέλας Ρουφογάλη από το βιβλίο της. Τι περιγράφεται εκεί;
Πάντως όχι σκάνδαλα ούτε ατασθαλίες. Περιγράφει την παρουσία σε
κάποιους γάμους ή δεξιώσεις οικονομικών παραγόντων του τόπου, όπως ο
Λάτσης, ο Μποδοσάκης, ο Πάππας, ο Βαρδινογιάννης κλπ. Λες κι αυτό
αποτελεί σκάνδαλο και δεν συμβαίνει πάντοτε και παντού. Αναφέρει ακόμη
ότι στον αρραβώνα της με τον Ρουφογάλη ήλθαν δώρα «καινούριες
ανθοδέσμες, φρέσκα ψάρια»! Μέγα σκάνδαλο, όντως! Ή ότι μαζί με την
Δέσποινα έμειναν κάποτε στο Intercontinental των Παρισίων, λες και η
σύζυγος του πρωθυπουργού της Ελλάδος έπρεπε να μείνει σε κάποιο Motel Γ'
κατηγορίας... “Ξαναζεσταμένη σούπα” Απελπισμένα τα
δημοσιογραφικά λαμόγια τύπου Ελευθεράτου, που δεν μπόρεσαν να βρουν ένα
σοβαρό «σκανδαλάκι» της «Χούντας», επιστρέφουν στην ξαναζεσταμένη σούπα
των... «κρεάτων του Μπαλόπουλου» και του «Τάματος του έθνους». Τους
διαψεύδουν όμως οι ίδιες οι “μεταπολιτευτικές” δικαστικές αποφάσεις:

Ο Μιχ. Μπαλόπουλός είχε κατηγορήθεί για “αμέλεια” στην επίβλεψι του
υφισταμένου του, ονόματι Παπαμιχαλόπουλου. Στίς 3 Μαρτίου 1978 όμως, ἡ
δίκη τελείωσε, μέ παμψηφοί ἀθώωσι τοῦ Παπαμιχαλόπουλου! Δηλαδή ἀπεδείχθη
περίτρανα ὅτι ὁ τελευταίος, δέν εἶχε προβῆ σέ καμμία ἀτασθαλία ἤ
κατάχρησι κατά τήν εἰσαγωγή κρεάτων! Συνεπῶς καί ὁ τότε ὑφυπουργός
Ἐμπορίου Μιχ. Μπαλόπουλος, ἀδίκως εἶχε κατηγορηθῆ γιά ἀμέλεια στήν
ἐπίβλεψι τοῦ ὑφισταμένου του! Την ίδια μάλιστα ημέρα της αθωώσεώς του, 4
Μαρτίου 1978, ο Μπαλόπουλος από την συγκίνησή του βρέθηκε νεκρός στο
κελί του!
Όσο για το «Τάμα του Έθνους», ας μην προκαλούν: Τα
453.000.000 δρχ. του Ταμείου τα βρήκε η “μεταπολίτευση” άθικτα! Και όταν
» υπεβλήθη μήνυση εναντίον του Αριστείδη Σκυλίτση για δήθεν κατάχρηση
των χρημάτων του Ταμείου, ο Σκυλίτσης παρουσίασε τις αποδείξεις εσόδων
και εξόδων βεβαιωμένες από το Ελεγκτικό Συνέδριο και όχι μόνον
κατάχρησις δεν ευρέθη, αλλά απεδείχθη ότι ο ίδιος είχε βάλει ποσά από
την προσωπική του περιουσία υπέρ του Τάματος! Αντί καταδίκης, το
βούλευμα τον εξύμνησε για τον χρηστό τρόπο διαχειρίσεως των χρημάτων.
Και εδώ έρχεται το ερώτημα. Τι έγιναν αυτά τα χρήματα μετά την «Μεταπολίτευση»;;;;

(συνεχιζεται)

Κάνες μας την χάρη και μην επαναλαμβάνεις τον εμετό του χουντολάτρη. Νισάφι πια!
.

Εχεις γενικά μια τάση να στοχοποιείς όποιον είναι ιδεολογικά αντίθετος σου. Δεν είμαι νοσταλγός καμίας χούντας, αλλά δεν είμαστε και υποχρεωμένοι να τρώμε το μεταπολιτευτικό σανό.

Δηλαδή πως είναι "εμετός" τα στοιχεία που παραθέτει ο συγκεκριμένος ιστορικός; Συζήτηση κάνουμε.

[Nandros]

Εχεις γενικά μια τάση να στοχοποιείς όποιον είναι ιδεολογικά αντίθετος σου. Δεν είμαι νοσταλγός καμίας χούντας, αλλά δεν είμαστε και υποχρεωμένοι να τρώμε το μεταπολιτευτικό σανό.

Δηλαδή πως είναι "εμετός" τα στοιχεία που παραθέτει ο συγκεκριμένος ιστορικός; Συζήτηση κάνουμε.

Κάτι έχεις καταλάβει λάθος για μένα. Είμαι ενάντιος σε οποιονδήποτε είναι κατά της Δημοκρατίας!

Nandros έγραψε: ↑ 10 Ιουν 2018, 22:09
Σούβλισμα με την καβίλια του λοστρόμου στους:
Μαύρους-φαιούς-κόκκινους φασίστες και στα άλλα απολειφάδια ένθεν κακείθεν, εχθρούς της δημοκρατίας.
Βασιλογλύφτες-χουντογλύφτες-κλπ.
....

Ο συγκεκριμένος είναι απολογητής της χούντας
https://www.politeianet.gr/sygrafeas/ch ... anos-49970

Την χούντα την ξέρω/ την έζησα και καταδικάστηκε για εσχάτη προδοσία. Αντιληπτό;
.

[The Rebel]

[The Rebel]

04|05|2019
ΤΟΝ ΤΡΕΜΟΥΝ ΑΚΟΜΑ ΚΑΙ ΝΕΚΡΟ!
ΘΡΑΣΥΤΑΤΗ ΚΑΙ…. ΑΚΡΩΣ ΚΟΜΜΟΥΝΙΣΤΙΚΗ ΕΝΤΟΛΗ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΣΤΑΛΙΝΟΦ@ΣΙΣΤΕΣ ΤΟΥ ΤΣΙΠΡΑ – ΚΑΤΕΠΕΙΓΟΝ ΠΡΟΣΚΛΗΤΗΡΙΟ.



Τον τρέμουν ακόμη και νεκρό!!!
Όλοι σπεύσατε στο Α’ Νεκροταφείο όπου την Κυριακή 5 Μαΐου στις 5 μ.μ. τελείται τρισάγιο στην μνήμη του Γεωργίου Παπαδόπουλου.

Ναι! Καλά διαβάσατε!

Το “μεταπολιτευτικό” καθεστώς τρόμαξε τόσο από την μεγάλη Πολιτική Ημερίδα για τα 100 χρόνια από την γέννηση του Γεωργίου Παπαδοπούλου που φρόντισε με όλα τα μέσα να την ματαιώσει!

Σύμφωνα με ανακοίνωση της Οργανωτικής Επιτροπής, μόλις μία ημέρα πριν την Εκδήλωση (Σάββατο 4 Μαίου), οι υπεύθυνοι του ξενοδοχείου που παραχωρούσε την αίθουσα, ενημέρωσαν τους διοργανωτές ότι το γεγονός έλαβε… «μεγάλη έκταση»! και ότι είχαν κάποια… «υβριστικά τηλεφωνήματα»!

Αρχικά ζήτησαν η Εκδήλωση να μετατραπεί σε “κλειστή” και να μην ξεπεράσει τα… 200 άτομα!
Και κατόπιν υπαναχώρησαν πλήρως και αρνήθηκαν να παραχωρήσουν την αίθουσα, παρά την επινοικίασή της με συμβόλαιο από τριμήνου!!!
Φυσικά οι διοργανωτές της Ημερίδος απάντησαν αμέσως με εξώδικο το οποίο θα ακολουθήσουν και άλλες νομικές ενέργειες για την μεγάλη ηθική και υλική βλάβη που προξενείται!

Είναι εμφανές ότι η εντολή να ματαιωθεί η Ημερίδα για τον Γ. Παπαδόπουλο ήλθε… άνωθεν.
Και έγινε κυριολεκτικά την τελευταία στιγμή ακριβώς για να μην υπάρχει το χρονικό περιθώριο να ειδοποιηθεί εγκαίρως ο κόσμος ή να βρεθεί άλλος χώρος για να πραγματοποιηθεί.
Τρομοκρατήθηκαν βλέπετε κάποιοι από τις πληροφορίες που είχαν για τον απίστευτο όγκο του κόσμου που θα συνέρρεε από όλη την Ελλάδα!

Το γνωρίζαμε και το επιβεβαιώνετε ακόμη μία φορά κύριοι:
Τον Γεώργιο Παπαδόπουλο τον τρέμετε ακόμη και νεκρό.
Ακόμη και 20 χρόνια μετά τον θάνατό του…
Μην ανησυχείτε όμως.
Δε θα τους περάσει!
Κατάφεραν απλά να αναβάλουν την Εκδήλωση, αλλά όχι να την ματαιώσουν.
Προσεχώς θα ανακοινώσουμε την νέα ημερομηνία και τον χώρο που θα γίνει!
Αλλά πέραν αυτού, τα 100 χρόνια από την γέννηση του Γεωργίου Παπαδοπούλου, εμείς θα τα τιμήσουμε!

Απευθύνουμε κάλεσμα προς όλους, την Κυριακή 5 Μαίου 2019 και ώρα 5 μ.μ. στο Α’ Νεκροταφείο Αθηνών όπου θα τελεστεί Τρισάγιο στον τάφο του.
Να είμαστε όλοι εκεί, καταλήγει η ανακοίνωση…
http://www.makeleio.gr/%ce%b5%ce%be%cf% ... %a4%ce%97/

[The Rebel]

6 Μαΐου 2019
Γέμισαν με αφίσες του Γεώργιου Παπαδόπουλου τους Γαργαλιάνους Μεσσηνίας.



Με αφίσες του Γιώργου Παπαδόπουλου γέμισαν οι Γαργαλιάνοι. Οι κολόνες της πόλης έχαν γεμίσει με τις φράσεις:
«Πού είσαι Παπαδόπουλε» και «Ζείς στις καρδιές μας»









https://hellas-now.com/gemisan-me-afise ... messinias/
https://www.topnews.gr/messinia-gemisan ... galianous/

[The Rebel]

27/06/2019
ΣΑΝ ΣΗΜΕΡΑ: ΠΕΘΑΙΝΕΙ ΔΕΣΜΩΤΗΣ Ο ΓΕΩΡΓΙΟΣ ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟΣ.



Σαν σήμερα, το 1999, πέθανε δεσμώτης –μα με το πνεύμα ελεύθερο!- της «Δημοκρατίας 1974», ο Ηγέτης της Επαναστάσεως της 21ης Απριλίου, Γεώργιος Παπαδόπουλος.

Τίμησε την στολή του Έλληνα αξιωματικού στα πεδία των μαχών και κυβέρνησε την Ελλάδα με πατριωτικό πνεύμα, απαράμιλλο ήθος και εντιμότητα, ήταν ο δημιουργός του ελληνικού «οικονομικού θαύματος», έκανε πραγματικά μεγάλα έργα κι έδωσε ψωμί στο φτωχό κοσμάκη.



Ανατράπηκε πριν προλάβει να ολοκληρώσει το έργο του και αρνήθηκε να υπογράψει αίτηση αποφυλάκισης στους δεσμώτες του.

Θα μείνει για πάντα ΑΘΑΝΑΤΟΣ στις καρδιές των αγνών Ελλήνων πατριωτών!

[Dasein]

Νομίζω πως και το "Τί ζέστη είναι αυτή ρε μαλάκες;!" ο Παπαδόπουλος το είπε, αλλά οι "δημοκράτες" το χρεώνουν στον Κοέλιο.
Αστείοι υποκριτές. Αιωνία η μνήμη Του.

[Nandros]

'
Σκατά στον τάφο του καταδικασμένου για εσχάτη προδοσία χουντικού!
.

[The Rebel]

01|07|2019
«ΣΗΚΩ ΩΡΕ ΓΙΩΡΓΟ…» – Πλήθος κόσμου στο Μνημόσυνο για τον Εθνάρχη Γεώργιο Παπαδόπουλο.



20 χρόνια συμπληρώθηκαν στις 27 Ιουνίου από τον θάνατο του αειμνήστου Προέδρου τής ‘Ελληνικής Δημοκρατίας Γεωργίου Παπαδοπούλου. Την Κυριακή 30 Ιουνίου στο Α’ Νεκροταφείο Αθηνών -όπου βρίσκεται η τελευταία κατοικία του Εθνάρχη- πλήθος κόσμου ήταν εκεί για την καθιερωμένη επιμνημόσυνη δέηση.

«Ζήτω ο Αρχηγός», «ο μεγαλύτερος Έλληνας Κυβερνήτης», ήταν μερικά από τα ακούσματα. Το makeleio.gr ήταν εκεί.

Δείτε φωτό και βίντεο:







Διαβάστε περισσότερα »
http://www.makeleio.gr/%ce%b5%cf%80%ce% ... %b7%ce%bc/

[Jack Shephard]

Οι τελευταίοι με το πανό είναι εκτός από χουντικοί και αγράμματοι.

Δε λες "ζήτω" για νεκρούς, στην προκειμένη περίπτωση για το καθεστώς της 21/4 και για τον Παπαδόπουλο.