under έγραψε: 10 Μάιος 2018, 21:14
Στο Γραμμο ειχα πετυχει εναν κομμουνιστη τραυματια.Φαινοταν βαρια.
Τον λυπηθηκα.Του λεω να φερω ενα παπα να σε διαβασει αντιχριστε ;
Μου λεει,οχι αδερφε,ο Θεος με εχει ξεχασει εμενα.
Τον ξαναλυπηθηκα.
Γυρισα να φωναξω δυο συναδελφους να τον κουβαλησουμε μπας και τον σωσουμε.
Εκει λοιπον με πυροβολησε πισωπλατα.
Φυσικα δεν με πετυχε.
Αυτο οπως καταλαβαινετε σημαδεψε ολη μου τη ζωη.
Εδωκα τις συντεταγμενες του και ζητησα αεροπορικη συνδρομη με ναπαλμ...
το καταλαβα οτι ψευδεσαι, γιατι ενας συμμοριτης δεν θα σε αποκαλουσε ποτε του αδερφε
ψεύδεται γιατί όχι μόν δεν είχε γεννηθεί την εποχή του Γράμμου,ούτε καν τη χούντα δεν πρόλαβε Βέβαια αυτή η "χιουμοριστική" φαντασίωση είναι μάλλον χαρακτηριστική για τη ψυχολογική κατάσταση του συγκεκριμένου....
1. συνάδελφος ίδιων καθηκόντων με μένα δούλευε τις μισές "υπερωρίες" (γνωστή του αφεντικού)
2. η εν λόγω κυρία, έβαζε μόνο μέρες που την βόλευαν
3. οι περισσότεροι εκεί μέσα (κυρίως θηλυκού γένους) μπαίνανε στο γραφείο του αφεντικού και κλαίγανε, καρφώνανε, απαιτούσαν, αλλά μπροστά μας λέγανε τα αντίθετα
4. το αφεντικό μία τους έβριζε μία τους έγλυφε
5. γνωρίζοντας την νομοθεσία και το τι συμβαίνει αλλού, πήγα υπουργείο. Για να μου πουν πως "έχεις δίκιο, αλλά δεν μπορούμε να κάνουμε κάτι, μάλιστα έχουμε απειληθεί να μην σας λέμε την αλήθεια και τα δικαιωματα σας". Μόνο με αγωγή ξεμπερδεύεις. Εντέλει βοήθησαν με ένα τηλ.
6. Το αποτέλεσμα ήταν να πάρω κι άλλες "υπερωρίες" αλλού
7. Ε, όταν είπα σταματήσω να "παρανομώ" και απαίτησα να ασχοληθώ με το ότι ορίζει η σύμβαση πρόσληψης με απείλησε το αφεντικό.
8. μέχρι να σταματήσω, εντελώς τυχαία, παίρνανε τηλέφωνα οι συνάδελφοι, να δουν τι κάνω κλπ και να βγούμε κλπ και να μωρέ, ότι κι αν κάνεις έχεις δίκιο αλλά.. (γιατί θα κάνανε τις "υπερωρίες μου")
9. Τους χαιρέτισα και ησύχασα
10. Παραμένουν μπουρδέλο. ΄΄Ενας συνάδελφος άντεξε μόλις 10 μέρες, γιατί εκτός των άλλων, ήταν και επικίνδυνοι.
* μια μέρα μου είπαν δεν βγαίνει το πρόγραμμα, σε παρακαλούμε να βοηθήσεις, για να διαπιστώσω, εκ των υστέρων, πως το πρόγραμμα έβγαινε πολύ εύκολα, αρκεί να χωνότανε η γνωστή του αφεντικού (που είχε άδεια) ή κάποιος από τους υπόλοιπους (που ήταν και το αντικείμενο τους). Πηρα και μέρες τους από πάνω για να "τους ξεκουράσω": Παραμονή Χριστουγέννων, 2 Γενάρη και Φώτα!!!
Η χειρότερη "πουστία" ήταν πως ενώ είχα δίκιο (ηθικά και νομικά), ενώ τους είχα ξελασπώσει 3 χρόνια, κανείς μα κανείς δεν το παραδεχόταν, κι όλοι προσπαθούσαν να με πείσουν πως είμαι αναγκασμένος να κάνω ότι πει το αφεντικό και πως όλοι είμαστε υπεράνω αναγκών και μπλα μπλα μπλα
Εδώ ευχαριστούσαν την άλλη με τις μισές ώρες εργασίας και λέγανε πάλι καλά που είναι κι εκείνη. Αλλά εσύ φουλ πρόγραμμα. Γιατί; έτσι.
Υγ. δεν ήταν αφεντικό μου, ήταν δικό τους αφεντικό, εγώ κάλυπτα τις ανάγκες τους (συν έξτρα εισόδημα - με κόστος όμως 164 ώρες επιπλέον εργασίας). Όταν είπα τέρμα, είπαν ααα, δεν μπορείς να φύγεις.
Επιπτώσεις:
τελείωνα σε 3 μήνες και είχα άδεια 2 μήνες (που δεν μου τις δίνανε!)
έχασα και την άδεια, έχασα και χρήμα, αλλά έκανα αυτό που ήθελα και ασχολήθηκα με ότι έπρεπε
Ηθικό συμπέρασμα:
α) Μην κάνεις χάρες. Δεν θα σε ευχαριστήσουν ποτέ, δεν θα παραδεχτούν πως τους εξυπηρέτησες και θα απαιτούνε όλο και περισσότερα
β) Μην μπλέξεις με μλκες ακόμα και για έξτρα χρήματα. Αν δεις δεν την παλεύεις, φύγε όσο είναι νωρίς
γ) Βάλε όρια και μην τα παραβείς ποτέ
δ) Οι άνθρωποι ζηλεύουν και ζηλεύουν πολύ, ακόμα και οι "κοντινοί σου"
Και εν τέλει,
αν δεν μπορείς να κάνεις τίποτα από τα παραπάνω,
διάλεξε τα σωστά άτομα γύρω σου.
Γιατί όλοι οι άλλοι θα σε εκμεταλλετούν αν είσαι το "καλό παιδί" και λες σε όλα "ναι".
“A bird doesn’t sing because it has an answer, it sings because it has a song.”—Joan Walsh Anglund
α) Μην κάνεις χάρες. Δεν θα σε ευχαριστήσουν ποτέ, δεν θα παραδεχτούν πως τους εξυπηρέτησες και θα απαιτούνε όλο και περισσότερα
λες και άλλα ωραία πιο κάτω, αλλά αυτό έχει πλάκα. Ειναι ωραίο να κάνεις χάρες, με την έννοια να προσφέρεις χαρά κλπ χωρίς αιτία, αυτό που λές εσύ είναι κάτι άλλο νομίζω, είναι μία καλή πράξη που περιμένεις να πληρώσει στο μέλλον, που ναι, μην το κάνεις, δεν πληρώνει όπως θα ήθελες.
α) Μην κάνεις χάρες. Δεν θα σε ευχαριστήσουν ποτέ, δεν θα παραδεχτούν πως τους εξυπηρέτησες και θα απαιτούνε όλο και περισσότερα
λες και άλλα ωραία πιο κάτω, αλλά αυτό έχει πλάκα. Ειναι ωραίο να κάνεις χάρες, με την έννοια να προσφέρεις χαρά κλπ χωρίς αιτία, αυτό που λές εσύ είναι κάτι άλλο νομίζω, είναι μία καλή πράξη που περιμένεις να πληρώσει στο μέλλον, που ναι, μην το κάνεις, δεν πληρώνει όπως θα ήθελες.
Ρε μπαγάσα,
Δεν ξέρω πώς τα καταφέρνεις, αλλά παρόλο που είσαι σπασαρχίδης, πειραχτήρι και ψυχεδελικά αλλοπρόσαλλος, για κάποιο λόγο μου είσαι ιδιαίτερα συμπαθής. Αντικειμενικά.
α) Μην κάνεις χάρες. Δεν θα σε ευχαριστήσουν ποτέ, δεν θα παραδεχτούν πως τους εξυπηρέτησες και θα απαιτούνε όλο και περισσότερα
λες και άλλα ωραία πιο κάτω, αλλά αυτό έχει πλάκα. Ειναι ωραίο να κάνεις χάρες, με την έννοια να προσφέρεις χαρά κλπ χωρίς αιτία, αυτό που λές εσύ είναι κάτι άλλο νομίζω, είναι μία καλή πράξη που περιμένεις να πληρώσει στο μέλλον, που ναι, μην το κάνεις, δεν πληρώνει όπως θα ήθελες.
ουσιαστικά ούτε εσύ είσαι "καλός και σωστός"
γιατί κάνεις κάτι στο παρόν που δεν θέλεις
και αποσκοπείς σε κάποιο όφελος στο μέλλον.
Αποτέλεσμα παίρνεις τα @@ και στο παρόν και στο μέλλον.
Άρα, μην το κάνεις εξ αρχής. Εκεί είναι το πρόβλημα. Πρέπει να μάθουμε να λέμε όχι και να προστατεύουμε τα συμφέροντα μας.
Διαφορετικά, "κάνε το "καλό" και ρήξτο στο γυαλό" (=χάρη, έχεις δίκιο σ αυτό)
Τελευταία επεξεργασία από το μέλος Γαληνός την 12 Μάιος 2018, 14:37, έχει επεξεργασθεί 2 φορές συνολικά.
“A bird doesn’t sing because it has an answer, it sings because it has a song.”—Joan Walsh Anglund
Στον ιδιωτικό τομέα αυτά;
Εμείς σε δημόσια επιχείρηση τα έχουμε όλα αυτά. Το μόνο καλό είναι ότι τηρείται το ωράριο και όλα τα τυπικά. Για αυτούς στους οποίους γίνεται έλεγχος. Οι άλλοι μπορούν να κάνουν ότι θέλουν, να έρχονται και να φεύγουν όποτε θέλουν, να γράφουν πέτσινες υπερωρίες, να καταλαμβάνουν όποια θέση τους βολεύει στην οριζοντίως και καθέτως στην ιεραρχία.
Έχουμε ας πούμε άτομα δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης στα γραφεία που έχουν συγκεκριμένα καθήκοντα. Η μια είναι γυναίκα του έτσι, η άλλη είναι του γιουβέτσι και δεν τις βάζουν να δουλεύουν σε πόστα με δουλειά, οι άλλοι βάζουν μέσο και πάνε σε θέσεις που κάθονται (διευθύνσεις), οι άλλοι βάζουν μέσο και γίνονται προϊστάμενοι και τομεάρχες, οι άλλοι δεν μπορούν να μάθουν και να δουλέψουν νέα προγράμματα, παίρνουν πολύμηνες αναρρωτικές και άλλα πολλά. Τελικά στα γραφεία έχουν έλλειψη προσωπικού. Η δουλειά γίνεται είτε από προσλήψεις μέσω ΑΣΕΠ, είτε από άτομα άλλης ειδικότητας με πτυχίο.
Επίσης οι ρουφιάνοι παίρνουν μπόνους κρυφά (ημέρες άδειας ή άλλες διευκολύνσεις). Βλέπω άτομα που κάνουν μια δουλειά όπως φωτοτυπίες, να πηγαίνουν σπίτι τους με ταξί. Πιθανόν σε άτομα που πήγαν στον ψυχίατρο ή είναι ΑΜΕΑ ή ναρκομανείς να ρίχνουν φάρμακα στον καφέ τους ή στο νερό (ευελπιστώ να είναι φάρμακα). Ίσως να εκτελούν και συμβόλαια θανάτου (ικανούς τους έχω).
Υπήρξε μια περίπτωση ενός υπαλλήλου που τον καταπλάκωσε μια καμάρα και ένας συνδικαλιστής μου είπε ότι μπορεί να "ήταν από μέσα".
Τελευταία επεξεργασία από το μέλος Antares την 12 Μάιος 2018, 14:41, έχει επεξεργασθεί 1 φορά συνολικά.
under έγραψε: 10 Μάιος 2018, 21:14
Στο Γραμμο ειχα πετυχει εναν κομμουνιστη τραυματια.Φαινοταν βαρια.
Τον λυπηθηκα.Του λεω να φερω ενα παπα να σε διαβασει αντιχριστε ;
Μου λεει,οχι αδερφε,ο Θεος με εχει ξεχασει εμενα.
Τον ξαναλυπηθηκα.
Γυρισα να φωναξω δυο συναδελφους να τον κουβαλησουμε μπας και τον σωσουμε.
Εκει λοιπον με πυροβολησε πισωπλατα.
Φυσικα δεν με πετυχε.
Αυτο οπως καταλαβαινετε σημαδεψε ολη μου τη ζωη.
Εδωκα τις συντεταγμενες του και ζητησα αεροπορικη συνδρομη με ναπαλμ...
το καταλαβα οτι ψευδεσαι, γιατι ενας συμμοριτης δεν θα σε αποκαλουσε ποτε του αδερφε
ψεύδεται γιατί όχι μόν δεν είχε γεννηθεί την εποχή του Γράμμου,ούτε καν τη χούντα δεν πρόλαβε Βέβαια αυτή η "χιουμοριστική" φαντασίωση είναι μάλλον χαρακτηριστική για τη ψυχολογική κατάσταση του συγκεκριμένου....
βαρια περιπτωση νερντίλας, προσεχε την εχεις σε θανατηφορο δοση που σκοτώνει
Δεν λέει ψέματα. Ήμουν και εγώ εκεί, από τον διπλανό λόχο, και είδα την σκηνή. Έγιναν όπως τα λεει.
Success is not an end-of-the-road game, it's a never-ending-road game.
Γαληνός έγραψε: 12 Μάιος 2018, 14:33
ουσιαστικά ούτε εσύ είσαι "καλός και σωστός"
γιατί κάνεις κάτι στο παρόν που δεν θέλεις
και αποσκοπείς σε κάποιο όφελος στο μέλλον.
Αποτέλεσμα παίρνεις τα @@ και στο παρόν και στο μέλλον.
Άρα, μην το κάνεις εξ αρχής. Εκεί είναι το πρόβλημα. Πρέπει να μάθουμε να λέμε όχι και να προστατεύουμε τα συμφέροντα μας.
Ή διαφορετικά, όπως λένε "κάνε το "καλό" και ρήξτο στο γυαλό"
δεν με παρακολουθείς γιαυτό το λές αυτό, έχεις δίλημμα δηλαδή ανάμεσα στα δύο. Εγώ προσπαθώ να το κρατάω δεκαεξαδικό για αρχή και βλέπουμε
Δεν σου λέω τι κάνω πάντως, τι έχω παρατηρήσει να κάνω ίσως σου λέω.
Η λέξη που έχει πλάκα είναι το πλήρωμα πιο πάνω. Σαν του πλοίου, έτσι και του χρόνου, πρέπει να έρθει για να ολοκληρώσει. Όσο πιο μακρυά πας στο μυαλό σου την στιγμή εκείνη, τόσο λιγότερο θα ευχαριστηθείς και εσύ την αρχική σου δράση, αυτό έχω παρατηρήσει.
α) Μην κάνεις χάρες. Δεν θα σε ευχαριστήσουν ποτέ, δεν θα παραδεχτούν πως τους εξυπηρέτησες και θα απαιτούνε όλο και περισσότερα - Θα σε σαμποταρουν και στο τελος θα σε κατηγορησουν οτι τους εβλαψες
β) Μην μπλέξεις με μλκες ακόμα και για έξτρα χρήματα. Αν δεις δεν την παλεύεις, φύγε όσο είναι νωρίς - Πρεπει να κοιτας το μακροπροθεσμο στοχο
γ) Βάλε όρια και μην τα παραβείς ποτέ - Απο το πρωτο δευτερολεπτο. Ακομα και αν χρειαστει να τσακωθεις απο το πρωτο δευτερολεπτο.
δ) Οι άνθρωποι ζηλεύουν και ζηλεύουν πολύ, ακόμα και οι "κοντινοί σου"
Και εν τέλει,
αν δεν μπορείς να κάνεις τίποτα από τα παραπάνω,
διάλεξε τα σωστά άτομα γύρω σου.
Γιατί όλοι οι άλλοι θα σε εκμεταλλετούν αν είσαι το "καλό παιδί" και λες σε όλα "ναι". - Με το που εμφανιζεσαι σε ενα χωρο τα ματια που σε βλεπουν σε αναλυουν, σε ψυχολογουν, σε ζυγιζουν. Θα σε τεσταρουν διακριτικα. Και αν σε βρουν μποσικο θα αρχισει το πανηγυρι. Ο,τι γινοταν στο σχολειο με αλλα λογια. Δεν πρεπει να ξεχωριζεις με κανενα τροπο. Αφηνεις την πρωτοβουλια στους αλλους και αναμιγνυεσαι στο κοπαδι, σιωπηλος και αορατος. Ανν σε προκαλεσουν ειναι απαραιτητο να τσαμπουκαλευτεις.
Τελευταία επεξεργασία από το μέλος Ορέστης 35 την 12 Μάιος 2018, 14:51, έχει επεξεργασθεί 1 φορά συνολικά.
α) Μην κάνεις χάρες. Δεν θα σε ευχαριστήσουν ποτέ, δεν θα παραδεχτούν πως τους εξυπηρέτησες και θα απαιτούνε όλο και περισσότερα
λες και άλλα ωραία πιο κάτω, αλλά αυτό έχει πλάκα. Ειναι ωραίο να κάνεις χάρες, με την έννοια να προσφέρεις χαρά κλπ χωρίς αιτία, αυτό που λές εσύ είναι κάτι άλλο νομίζω, είναι μία καλή πράξη που περιμένεις να πληρώσει στο μέλλον, που ναι, μην το κάνεις, δεν πληρώνει όπως θα ήθελες.
Αν θες να κανεις καλο βοηθα τα παιδια της Αφρικης, τους αστεγους, τα αδεσποτα και τους αρρωστους. Στα κρυφα.
το καταλαβα οτι ψευδεσαι, γιατι ενας συμμοριτης δεν θα σε αποκαλουσε ποτε του αδερφε
Βέβαια αυτή η "χιουμοριστική" φαντασίωση είναι μάλλον χαρακτηριστική για τη ψυχολογική κατάσταση του συγκεκριμένου....
