Άθεοι- Αγνωστικιστές- Άθρησκοι: Περί διαπαιδαγώγησης τέκνων.

[Papa John]

Η αλήθεια είναι πως αν έχεις έστω τη βασική λογική σαν άθεος/άθρησκος, και δώσεις αυτό το παράδειγμα στα παιδιά σου σε άλλα ζητήματα ζωής, όλα τα υπόλοιπα παίρνουν τον δρόμο τους νομοτελειακά.

Ο χριστιανισμός (και η μέθοδος επιβολής του στην κοινωνία) είναι τόσο αηδιαστικός και απωθητικός, που ο κάθε σοβαρός και λογικός άνθρωπος θα τον απορρίψει σε αρκετά νεαρή ηλικία.

Όσοι δεν τον απορρίπτουν καταλήγουν μανούλες στο φέησμπουκ και βλακάντεροι.

Και οι άθεοι καταντάνε γαύροι

[Βινόσαυρος]

Ένα πράγμα θα σας πω,
για την παρεκτροπή του νήματος
υπεύθυνοι είστε όσοι απαντάτε
σε αλλαντάλλων. Μετά μην κλαίτε.

Καλά,μην τρελλαίνεσαι,μάθε να δέχεσαι και άλλες απόψεις,αλλιώς θα παραμείνεις μια ζωή στενόμυαλη.
Δεν δαγκώνει κανείς,συζήτηση γίνεται.

τι χρωμα παπουτσια σαρεσουν;

[Λεγεών]

Μα αν κάποιοι "φοβούνται και μισούν" τον θάνατο, τότε είναι σίγουρα τα άτομα που έχουν αναγκαστεί να δημιουργήσουν και να πιστέψουν ένα παραμυθάκι για το τι συμβαίνει ακριβώς μετά τον θάνατο, ώστε να μην καταστραφούν ψυχολογικά.

Ένας συνειδητοποιημένος άθεος έχει δεχτεί το γεγονός ότι δεν γνωρίζει τι γίνεται μετά τον θάνατο, αλλά ότι και η πρώην υλική του υπόσταση θα φθαρεί σε σημείο αποσύνθεσης, όπως προσπάθησε να εξηγήσει και η Ίφιδα.

[Al Bundy]

Αυτή είναι και η κατάρα που κουβαλούνε όσοι μισούνε το Χριστιανισμό (όπως πολλοί εδώ μέσα),ότι τρέμουνε στην ιδέα του Θανάτου.

Αντίθετα με τους Χριστιανούς που βιάζονται να πεθάνουν για να βρεθούν στον Παράδεισο;

[Al Bundy]

Για όλα τα δεινά της ανθρωπότητας φταίνε οι θρησκείες και τα ιερατεία.

Τελεία και καύλα!

[Λεγεών]

και καύλα!

Μόνο για τεκνοποίηση.

[Papa John]

Αυτή είναι και η κατάρα που κουβαλούνε όσοι μισούνε το Χριστιανισμό (όπως πολλοί εδώ μέσα),ότι τρέμουνε στην ιδέα του Θανάτου.

Αντίθετα με τους Χριστιανούς που βιάζονται να πεθάνουν για να βρεθούν στον Παράδεισο;

Junk 95 (:D ), μπορείς να βιάζεσαι όσο θέλεις,μην υποχρεώνεις όμως και τους υπόλοιπους να κάνουν το ίδιο ! Κάθε πράγμα στον καιρό του.

[Papa John]

Ένα πράγμα θα σας πω,
για την παρεκτροπή του νήματος
υπεύθυνοι είστε όσοι απαντάτε
σε αλλαντάλλων. Μετά μην κλαίτε.

Καλά,μην τρελλαίνεσαι,μάθε να δέχεσαι και άλλες απόψεις,αλλιώς θα παραμείνεις μια ζωή στενόμυαλη.
Δεν δαγκώνει κανείς,συζήτηση γίνεται.

τι χρωμα παπουτσια σαρεσουν;

Συνήθως σκουρόχρωμα,αλλά τώρα τελευταία αγόρασα Fred Perry πάνινα σε χρώμα μπορντώ,τελείως Mod.
Με βροχή δεν τα φοράω γιατί τρέμω στην ιδέα ότι θα χαλάσουν.
Τη βροχή τη φοβάμαι,τον Θάνατο όχι

[Papa John]

Ένα πράγμα θα σας πω,
για την παρεκτροπή του νήματος
υπεύθυνοι είστε όσοι απαντάτε
σε αλλαντάλλων. Μετά μην κλαίτε.

Καλά,μην τρελλαίνεσαι,μάθε να δέχεσαι και άλλες απόψεις,αλλιώς θα παραμείνεις μια ζωή στενόμυαλη.
Δεν δαγκώνει κανείς,συζήτηση γίνεται.

τι χρωμα παπουτσια σαρεσουν;

Έχω και ένα ζευγάρι Hummel,εκ Δανίας,είναι παπούτσια handball και δεν τα φοράει κανείς άλλος στην πόλη μου.Άσπρα μποτάκια με μπλε και κόκκινη ρίγα,επίσης πολύ Μod.
Πρέπει πάντα να ξεχωρίζεις από το πλήθος.

[Papa John]

Κατά τα λοιπά,σκουρόχρωμα,καφέ ή μαύρα,για την δουλειά.

[Βινόσαυρος]

Καλά,μην τρελλαίνεσαι,μάθε να δέχεσαι και άλλες απόψεις,αλλιώς θα παραμείνεις μια ζωή στενόμυαλη.
Δεν δαγκώνει κανείς,συζήτηση γίνεται.

τι χρωμα παπουτσια σαρεσουν;

Συνήθως σκουρόχρωμα,αλλά τώρα τελευταία αγόρασα Fred Perry πάνινα σε χρώμα μπορντώ,τελείως Mod.
Με βροχή δεν τα φοράω γιατί τρέμω στην ιδέα ότι θα χαλάσουν.
Τη βροχή τη φοβάμαι,τον Θάνατο όχι

με τι τα συνδυαζεις;
παντως ρε φιλε αν δεν έχει δουλεια τι να βγει να κάνει
κανείς με την βροχή.

[Papa John]

Ένα πράγμα θα σας πω,
για την παρεκτροπή του νήματος
υπεύθυνοι είστε όσοι απαντάτε
σε αλλαντάλλων. Μετά μην κλαίτε.

Καλά,μην τρελλαίνεσαι,μάθε να δέχεσαι και άλλες απόψεις,αλλιώς θα παραμείνεις μια ζωή στενόμυαλη.
Δεν δαγκώνει κανείς,συζήτηση γίνεται.

τι χρωμα παπουτσια σαρεσουν;

Εσένα κουκλίτσα ; Ποιο χρώμα σε εκφράζει ;

[Papa John]

Βρέχει έξω,πάω βόλτα,πολλά φιλιά στους άθεους φίλους μας !

[shrike]

Θα σου απαντήσω εγώ, διότι ειλικρινή και ψυχολογημένη απάντηση από θρήσκο δεν παίρνεις.

Όπως μπορεί κανείς να δει και από το τόπικ που άνοιξα πριν λίγο για την κιβωτό, η ανάγκη του ανθρώπου να πιστέψει ότι αυτά που του είπαν από μικρό παιδί, είναι αληθινά, είναι ικανή να τον κάνει να πιστεύει σε θεούς, ακόμα και αν το επάγγελμα του το ίδιο απορρίπτει την ιδέα του θεού στο πρώτο κεφάλαιο των σπουδών του. Ένας τέτοιος άνθρωπος, που ξεπερνά αυτά τα διανοητικά συμπλέγματα (cognitive dissonance λέγεται στα αγγλικά) γίνεται αντικείμενο θαυμασμού από άλλους καθημερινούς ανθρώπους, που έχουν την ίδια ανάγκη να πιστέψουν, αλλά θέλουν κάτι περισσότερο, ένα σπρώξιμο, για να θωρακιστεί η πίστη τους. Γι' αυτό και βλέπεις συχνά πυκνά άρθρα ή αναφορές για τον τάδε γιατρό, φυσικό, χημικό, επιστήμονα, που είναι "κορυφή στον τομέα του" αλλά και "πιστεύει πολύ στον θεό". Είναι δηλαδή σαν να θαυμάζει ο 'item of delusion +1' τον 'item of delusion +3'). Στο +5 μιλάμε για μεσσιανικές φιγούρες.

Στην πραγματικότητα αυτή η ανάγκη να είναι αληθινά όλα όσα το άτομο έχει πιστέψει είναι καθαρός και μόνο εγωϊσμός του υψίστου και χειρίστου είδους, που δεν επιτρέπει στο άτομο να σκεφτεί ούτε κατ' ελάχιστο ότι δεν είναι κάτι ξεχωριστό ή κάτι περισσότερο από ένα σακούλι με οστά και αίμα, και πως υπάρχουν άλλα 7 δισεκατομμύρια τέτοια σακούλια εκεί έξω. Εγωϊσμός και μόνο.

Εγώ πάντως, και θα μιλήσω αποκλειστικά και μόνο για δικά μου παραδείγματα, ξέρω 2 γιατρούς που είναι και καλοί στη δουλειά τους, αλλά και θρήσκοι. Εικόνες Αγίων στο ιατρείο τους, αν τους κάνεις κουβέντα έστω και για πλάκα (πχ ρε γιατρέ, να πάρω νορτζέσικ ή να κάνω τον σταυρό μου; -το 'χω πει ) θα σου πούνε ότι κάνεις λάθος, ότι ο Θεός το ένα, ο Θεός το άλλο και διάφορα τέτοια.

Τώρα, θες σύμπτωση... θες κάτι άλλο... όλως τυχαίως, κανενός από τους δύο η καθημερινότητα δεν θυμίζει και πολύ τη ζωή ενός πιστού (σε διάφορα θέματα), αλλά όοοολως τυχαίως, και οι δύο έχουν ένα σκασμό πελάτες που έχουν σχέση με την Εκκλησία και σε καθημερινή βάση μπαινοβγαίνουν στα ιατρεία τους από απλές πιστές θείτσες του φιλόπτωχου επειδή είναι "καλό παιδί και θρήσκο" μέχρι και Αρχιμανδρίτες. Τυχαίο, φαντάζομαι.

Εγώ για τους μαθηματικούς που έχω γνωρίσει (σε μεγάλη πλειοψηφία) να είναι θρήσκοι, το έχω φιλοσοφίσει. Παριστάνουν πως πιστεύουν για κοινωνικούς λόγους καθαρά. Αν ζούσαν στην Γαλλία όπου το 40% δηλώνει άθεοι, μπορεί να ήταν άθεοι ή αγνωστικιστές. Αλλά ζούνε στην Ελλάδα, και οπότε προσαρμόστηκαν στην πραγματικότητα γύρω τους, ώστε να μην χαλάει η ζαχαρένια τους. Επίσης δεν νομίζω πως πιστέυουν πραγματικά, μιας και είναι μαθηματικοί, υλιστικά & ωφελιμιστικά σκουπίδια του κερατά. Να το είπα.

Οι περισσότεροι φυσικοί αντίθετα είναι ρομαντικές ψυχές. Κουβαλάνε διαφορετική...τρέλα από αυτή των μαθηματικών.

Κι εγώ το ίδιο φρονώ* για τους γιατρούς που είπα. Ότι δεν πιστεύουν στ' αλήθεια, γι' αυτό μάλιστα και το ανέφερα, επειδή δεν μου κάθισαν καλά τα περί "υψηλού επιπέδου πίστης".




* Γαμώτο, μου 'χει κάνει ζημιά ο άλλος. Όλο ψάχνω για συνώνυμα του "πιστεύω".

[koukouvagia]

Τα δυο πιο σημαντικά στοιχεία για εμένα είναι τα εξής: το πρώτο, ήδη αναφέρθηκε, τα παιδιά πρέπει να εξερευνούν και να το ψάξουν μόνα τους μεγαλώνοντας. Στο σχολείο ή και από τους φίλους τους θα ακούσουν για θρησκείες και θεούς. Εδώ ερχόμαστε στο δεύτερο σημείο: εξηγούμε χωρίς ταυτίσεις (όσο γίνεται πιο ψυχρά: "κάποιοι πιστεύουν εκεί, κάποιοι άλλοι σε κάτι άλλο") και συνάμα χωρίς να σκορπάμε μίσος προς όσους πιστεύουν.

Το θέμα είναι αν αυτά που θα τους διδάξουν έξω γίνουν πεποίθηση κι έρθεις εσύ αργότερα να πεις πως δεν είναι έτσι τελικά, πόσο μπορεί να επηρεάσει τη σκέψη και την ψυχολογία του παιδιού; Κάπου είχα διαβάσει για κάποιους ψυχολόγους που έλεγαν πως αν αφήσεις ή ενισχύσεις την πίστη στον Άι Βασίλη και μάθει αργότερα πως δεν υπάρχει, κλονίζεται η εμπιστοσύνη απέναντι στο γονιό. Βασικά οι παιδοψυχολόγοι μ έχουν καταστρέψει

Σημασία έχει να μη μεγαλώνει σε περιβάλλον μισαλλοδοξίας. Επειδή ο γονιός είναι άθεος δεν στερεί το δικαίωμα στο παιδί να ενταχθεί σε κάποια θρησκεία. Προσωπικά, δεν θα μου άρεσε, αλλά απ' την άλλη είναι δικαίωμα του.

Αν το πάμε ψυχαναλυτικά ακόμη και η γέννα συνιστά ένα ψυχολογικό τραύμα, για πολλούς ψυχαναλυτές. Μη πιάσουμε τον Φρουντ όπου όλοι είναι σχεδόν συμπλεγματικοί. Γενικά, αν μείνουμε μόνο στο τι θεωρούν τραύμα οι ψυχαναλυτές για τη βρεφική και παιδική ηλικία δεν θα μπορούμε να κάνουμε τίποτα. Οπότε, καλές οι συμβουλές των παιδοψυχολόγων, σημαντική η συνεισφορά τους όπως και των ψυχαναλυτών ή ακόμη και των ψυχιάτρων, αλλά θα πρέπει, κατά τη γνώμη μου να μπαίνει και ένα φρένο στο βάρος ενοχών που προσπαθούν να μας φορτώσουν. Σημασία έχει να μεγαλώσει ένα παιδί με "ανοιχτό εγκέφαλο" και να ξέρει πως στη ζωή το μόνο βέβαιο πράγμα είναι η αβεβαιότητα (μεταμοντέρνο τσιτάτο,αλλά λειτουργεί απενοχοποιητικά απέναντι στην ολέθρια αντίληψη πως όλα είναι στο χέρι μας. Δεν είναι όλα και πάντα στο χέρι μας, υπάρχει και η τυχαιότητα που φέρνει τα πάνω-κάτω, συνεπώς, ας ηρεμήσουμε )

Για να επανέλθω, κλείνω με το εξής: Αλίμονο, αν ένα παιδάκι 2,3,5 χρόνων, μεγαλώνοντας πίστευε στα ίδια τα πράγματα και δεν εξελισσόταν. Συνεπώς, ματαιώσεις θα υποστεί σίγουρα. Δεν θα μείνει στις πεποιθήσεις της παιδικής καθώς θα μεγαλώνει. Πάντως σε καμιά περίπτωση, δεν νομίζω πως θα κρατήσει κανείς "μουτράκια" στο γονιό που του έδωσε μια ερμηνεία, ενώ πλέον εκείνο διαμορφώνει μια διαφορετική.