Άθεοι- Αγνωστικιστές- Άθρησκοι: Περί διαπαιδαγώγησης τέκνων.

[Βινόσαυρος]

Πότε και πώς μιλήσατε στα παιδιά σας για την αθεΐα-αγνωστικισμό-αθρησκεία ή πως φαντάζεστε ότι θα το κάνετε για όσους δεν εχουν ακόμα παιδιά ή δεν ήρθαν ακόμα αντιμέτωποι με το θεμα;
Τους τα είπατε απ την πρώτη μέρα που ήρθαν να σας μιλήσουν για τον "Χριστούλη που γεννήθηκε ή αναστήθηκε" όπως έμαθαν στον βρεφονηπιακό σταθμό ή για τον Άι Βασίλη των παραμυθιών ή τους αφήσατε για κάποια χρόνια να ζουν το παραμύθι μέχρι να φτάσουν σε ηλικία να καταλαβαίνουν περισσότερα;
Πιστεύετε ότι ειναι καλό να περάσουν μια παιδική εποχή αθωότητας και πίστης σε υπερδυνάμεις ή ειναι καλύτερο να τους πείτε την αλήθεια εξ αρχής;

Επειδή μου την δίνει ο προσηλυτισμός προς οποιαδήποτε κατεύθυνση, ποτέ δεν προσπάθησα να περάσω ιδέες στα παιδιά μου με το ζόρι.
Έχουν πάει αρκετές φορές στην εκκλησία, κυρίως με το σχολείο τους αλλά όχι μόνο, έχουν κάνει θρησκευτικά στο σχολείο για πολλά χρόνια οπότε έχουν πάρει μια ιδέα περί θρησκείας κι έχουν ακούσει αρκετά πράγματα από θρήσκους της φαμίλιας. Από εμένα, το μόνο που άκουσαν ήταν ξώφαλτσα κάποιες συζητήσεις/διαφωνίες που είχα κυρίως με τη μάνα τους (αλλά και με την δική μου μάνα) περί θρησκευτικών θεμάτων και φυσικά κάποιες απόψεις μου επί του θέματος όταν (και μόνο όταν) με ρωτούσαν τα ίδια. Δυστυχώς ή ευτυχώς, από τις συζητήσεις που ακούγανε κατέληξαν περισσότερο στην δική μου θέση παρά στης συζύγου, αφού σαν παιδιά που ήταν είχαν απορίες και περιμένανε λογικές απαντήσεις και όχι του τύπου "γιατί έτσι είπε ο τάδε παππούλης, τέλος".

Σήμερα είναι αρκετά μεγάλα τα παιδιά μου (λίγο πάνω και λίγο κάτω από τα 20) και δεν πιστεύουν καθόλου. Δεν ξέρω αν πρέπει να χαίρομαι ή όχι γι' αυτό, σίγουρα όμως χαίρομαι που έχουν αποκτήσει τη δική μου νοοτροπία στο θέμα του προσηλυτισμού και ότι ενώ μπορούν να κάτσουν και να κάνουν μια χαρά συζητήσεις περί θρησκείας όταν τύχει, δεν προσπαθούν να πείσουν κανέναν για τις απόψεις τους έτσι απλά και μόνο επειδή ο άλλος πιστεύει σε κάτι.

Δεν πρέπει να αφήνουμε τις συνειδήσεις στην τύχη

[shrike]

Πότε και πώς μιλήσατε στα παιδιά σας για την αθεΐα-αγνωστικισμό-αθρησκεία ή πως φαντάζεστε ότι θα το κάνετε για όσους δεν εχουν ακόμα παιδιά ή δεν ήρθαν ακόμα αντιμέτωποι με το θεμα;
Τους τα είπατε απ την πρώτη μέρα που ήρθαν να σας μιλήσουν για τον "Χριστούλη που γεννήθηκε ή αναστήθηκε" όπως έμαθαν στον βρεφονηπιακό σταθμό ή για τον Άι Βασίλη των παραμυθιών ή τους αφήσατε για κάποια χρόνια να ζουν το παραμύθι μέχρι να φτάσουν σε ηλικία να καταλαβαίνουν περισσότερα;
Πιστεύετε ότι ειναι καλό να περάσουν μια παιδική εποχή αθωότητας και πίστης σε υπερδυνάμεις ή ειναι καλύτερο να τους πείτε την αλήθεια εξ αρχής;

Επειδή μου την δίνει ο προσηλυτισμός προς οποιαδήποτε κατεύθυνση, ποτέ δεν προσπάθησα να περάσω ιδέες στα παιδιά μου με το ζόρι.
Έχουν πάει αρκετές φορές στην εκκλησία, κυρίως με το σχολείο τους αλλά όχι μόνο, έχουν κάνει θρησκευτικά στο σχολείο για πολλά χρόνια οπότε έχουν πάρει μια ιδέα περί θρησκείας κι έχουν ακούσει αρκετά πράγματα από θρήσκους της φαμίλιας. Από εμένα, το μόνο που άκουσαν ήταν ξώφαλτσα κάποιες συζητήσεις/διαφωνίες που είχα κυρίως με τη μάνα τους (αλλά και με την δική μου μάνα) περί θρησκευτικών θεμάτων και φυσικά κάποιες απόψεις μου επί του θέματος όταν (και μόνο όταν) με ρωτούσαν τα ίδια. Δυστυχώς ή ευτυχώς, από τις συζητήσεις που ακούγανε κατέληξαν περισσότερο στην δική μου θέση παρά στης συζύγου, αφού σαν παιδιά που ήταν είχαν απορίες και περιμένανε λογικές απαντήσεις και όχι του τύπου "γιατί έτσι είπε ο τάδε παππούλης, τέλος".

Σήμερα είναι αρκετά μεγάλα τα παιδιά μου (λίγο πάνω και λίγο κάτω από τα 20) και δεν πιστεύουν καθόλου. Δεν ξέρω αν πρέπει να χαίρομαι ή όχι γι' αυτό, σίγουρα όμως χαίρομαι που έχουν αποκτήσει τη δική μου νοοτροπία στο θέμα του προσηλυτισμού και ότι ενώ μπορούν να κάτσουν και να κάνουν μια χαρά συζητήσεις περί θρησκείας όταν τύχει, δεν προσπαθούν να πείσουν κανέναν για τις απόψεις τους έτσι απλά και μόνο επειδή ο άλλος πιστεύει σε κάτι.

Δεν πρέπει να αφήνουμε τις συνειδήσεις στην τύχη

Καταρχάς, γιατί όχι; Είσαι σίγουρος ότι εσύ έχεις απόλυτο δίκιο σ' αυτό που πιστεύεις, ώστε να θεωρείσαι ο κατάλληλος για να διαμορφώσεις συνειδήσεις άλλων;

Και κατά δεύτερον, ποιος σου είπε ότι τις αφήνουμε στην τύχη; Απλά, δεν μπαίνουμε με τις πάντες στον προσηλυτισμό, παραθέτουμε απόψεις, προσπαθούμε να ακούνε όλες τις πλευρές και αφήνουμε τον άλλον να αποφασίσει μόνος του.

[Βινόσαυρος]

Παρατηρώ ότι του αρέσει η ιστορία με την Ανάσταση κι αυτό γιατί δε του αρέσει ό θάνατος. Ήρθε αντιμέτωπος με το θάνατο της προγιαγιάς του το καλοκαίρι κι έτσι οι σχετικές ερωτήσεις ήρθαν νωρίτερα απ ότι τις περίμενα και ήμουν κάπως απροετοίμαστη
- Μαμά τί γίνεται όταν πεθαινουμε; Το πρώτο πράγμα που μου ήρθε να του πω είναι "τροφή για τα σκουλικια". Τελικά του είπα ότι σταματάει η καρδούλα και διαλυομαστε σιγά σιγά μέχρι να γινουμε πολυ μικρά κομματάκια και να ενωθούμε με το Συμπαν
-Εσύ θα πεθάνεις; με ρωτάει γεμάτος ανησυχία. Όλοι θα πεθάνουμε κάποτε, του λεω αλλά μην ανησυχείς, θα είσαι μεγάλος τότε και δε θα με χρειάζεσαι.
-Εγώ δε θέλω να πεθάνεις μου λέει, άμα πεθάνεις εγώ θα τα ενώσω όλα τα κομματάκια και θα τα βάλω μέσα στο σώμα σου. Ούτε εγώ θέλω να πεθάνω, θέλω να μείνω για πάντα παιδί, σα τον Πήτερ Παν.
Ε δεν άντεξα, λιγοψυχησα, δε το συνέχισα, μπήκα σε σκέψεις μήπως του κανω κακό μ όλη αυτή την αλήθεια σε τόσο μικρη ηλικία και του είπα ότι θα το ξανασυζητήσουμε στο μέλλον.

Το καλό είναι ότι με τον σύζυγό είμαστε στο ιδιο μηκος κυμματος όποτε δε λαμβάνει αντικρουόμενα μηνύματα, απο εμας τουλάχιστον.

Σας ευχαριστώ για την ωραία συζήτηση

Ρώτα υλιστές, άθεους παιδοψυχολόγους για το πως χειριζόμαστε αυτά τα
θέματα. Δεν γινόμαστε όλοι γονείς ξέροντας όλες τις απαντήσεις.

[parafrwn]

Αν θες να μεγαλωσεις σωστο ανθρωπο του λες οτι αν ειναι καλος ανθρωπος στη ζωη του θα παει στον παραδεισο.Αν ειναι σκατανθρωπος θα παει στην κολαση.Του λες την αληθεια δλδ.

Αυτή είναι η δική σου αλήθεια, που όλως τυχαίως συμπίπτει με αυτό που υποστηρίζει η επικρατούσα θρησκεία της χώρας που ζεις. Αν ζούσες αλλού θα του έλεγες άλλα.

[Ασέβαστος]

μπορούσα να τα δεχτώ αυτά τα επιχειρήματα γεμάτα ετεροπροσδιορισμούς, strawman fallacies και γενικεύσεις, αν ήμασταν στο 1850 μ.Χ.
όμως όλη η αμφισβήτηση του Θεού που έγινε μέσα από τη φυσική[*] είναι σαθρή, γιατί η φυσική έχει αλλάξει, στη σύγχρονη φυσική γίνεται της μουρλής, ελάτε στο παρόν, μη ζείτε με μύθους που σας δίδαξαν για «αλήθειες»

[*] δεν έγινε μέσα από την φυσική, αλλά μέσα από την σφαλερή κοσμοθεωρία του υλισμού που έβγαλαν μέσα από τη φυσική που θέλει να εξαγάγει συμπεράσματα του Ολου από το Μέρος

δεν ειναι καθολου σαθρη. και δεν ειναι η "φυσικη" ειναι η κοινη λογικη.

ακομη κι αν η επιστημη δεν εχει απαντησεις για τα πανταολα, εχει σαφεις και αδιαπραγματευτες απαντησεις για το οτι τα καθε ειδους ιερα βιβλια λενε χοντρα ψεμματα.

[Βινόσαυρος]

Επειδή μου την δίνει ο προσηλυτισμός προς οποιαδήποτε κατεύθυνση, ποτέ δεν προσπάθησα να περάσω ιδέες στα παιδιά μου με το ζόρι.
Έχουν πάει αρκετές φορές στην εκκλησία, κυρίως με το σχολείο τους αλλά όχι μόνο, έχουν κάνει θρησκευτικά στο σχολείο για πολλά χρόνια οπότε έχουν πάρει μια ιδέα περί θρησκείας κι έχουν ακούσει αρκετά πράγματα από θρήσκους της φαμίλιας. Από εμένα, το μόνο που άκουσαν ήταν ξώφαλτσα κάποιες συζητήσεις/διαφωνίες που είχα κυρίως με τη μάνα τους (αλλά και με την δική μου μάνα) περί θρησκευτικών θεμάτων και φυσικά κάποιες απόψεις μου επί του θέματος όταν (και μόνο όταν) με ρωτούσαν τα ίδια. Δυστυχώς ή ευτυχώς, από τις συζητήσεις που ακούγανε κατέληξαν περισσότερο στην δική μου θέση παρά στης συζύγου, αφού σαν παιδιά που ήταν είχαν απορίες και περιμένανε λογικές απαντήσεις και όχι του τύπου "γιατί έτσι είπε ο τάδε παππούλης, τέλος".

Σήμερα είναι αρκετά μεγάλα τα παιδιά μου (λίγο πάνω και λίγο κάτω από τα 20) και δεν πιστεύουν καθόλου. Δεν ξέρω αν πρέπει να χαίρομαι ή όχι γι' αυτό, σίγουρα όμως χαίρομαι που έχουν αποκτήσει τη δική μου νοοτροπία στο θέμα του προσηλυτισμού και ότι ενώ μπορούν να κάτσουν και να κάνουν μια χαρά συζητήσεις περί θρησκείας όταν τύχει, δεν προσπαθούν να πείσουν κανέναν για τις απόψεις τους έτσι απλά και μόνο επειδή ο άλλος πιστεύει σε κάτι.

Δεν πρέπει να αφήνουμε τις συνειδήσεις στην τύχη

Καταρχάς, γιατί όχι; Είσαι σίγουρος ότι εσύ έχεις απόλυτο δίκιο σ' αυτό που πιστεύεις, ώστε να θεωρείσαι ο κατάλληλος για να διαμορφώσεις συνειδήσεις άλλων;

Και κατά δεύτερον, ποιος σου είπε ότι τις αφήνουμε στην τύχη; Απλά, δεν μπαίνουμε με τις πάντες στον προσηλυτισμό, παραθέτουμε απόψεις, προσπαθούμε να ακούνε όλες τις πλευρές και αφήνουμε τον άλλον να αποφασίσει μόνος του.

1. Δεν είναι ζήτημα πίστης.
2. Τα εξήγησα παραπίσω, τα είπες και εσύ, οι προσλαμβάνουσες είναι
χριστιανικές (θεϊστικές) ακόμα και αν καθίσεις οκλαδόν σε όλη σου τη
ζωή, επομένως η απραγία είναι διαιώνιση και ανοχή της χριστιανικής
(θεϊστικής) λαίλαπας.

[parafrwn]

Εσύ τι θα έκανες;

Θα του έλεγα την αλήθεια, όσο σκληρή και αν είναι. Και με αλήθεια εννοώ αυτό που καταλαβαίνω μέσα από το πρίσμα των φυσικών επιστημών. Δεν υπάρχει μεταθανάτια ζωή. Όλα είναι εδώ. Και η κόλαση και ο παράδεισος. Πεθαίνουμε και γινόμαστε αστερόσκονη, αυτό που είμαστε δηλαδή.

Τα έχει πει καλύτερα από εμένα ο μεγάλος (άθεος) δάσκαλος:

[under]

Εσύ τι θα έκανες;

Θα του έλεγα την αλήθεια, όσο σκληρή και αν είναι. Και με αλήθεια εννοώ αυτό που καταλαβαίνω μέσα από το πρίσμα των φυσικών επιστημών. Δεν υπάρχει μεταθανάτια ζωή. Όλα είναι εδώ. Και η κόλαση και ο παράδεισος. Πεθαίνουμε και γινόμαστε αστερόσκονη, αυτό που είμαστε δηλαδή.

Πως το ξερεις οτι δεν υπαρχει μεταθανατια ζωη ;

[Ασέβαστος]

- Μαμά τί γίνεται όταν πεθαινουμε; Το πρώτο πράγμα που μου ήρθε να του πω είναι "τροφή για τα σκουλικια". Τελικά του είπα ότι σταματάει η καρδούλα και διαλυομαστε σιγά σιγά μέχρι να γινουμε πολυ μικρά κομματάκια και να ενωθούμε με το Συμπαν

Αν θες να μεγαλωσεις σωστο ανθρωπο του λες οτι αν ειναι καλος ανθρωπος στη ζωη του θα παει στον παραδεισο.Αν ειναι σκατανθρωπος θα παει στην κολαση.Του λες την αληθεια δλδ.

χοντρα ψεμματα ειναι αυτα. και σιγουρος τροπος να μεγαλωσεις σκατανθρωπο, η να σε μισησει οταν μεγαλωσει και καταλαβει τι χοντροψεμματα του ελεγες.

[Ασέβαστος]

Του απαντησες λαθος.

του απαντησε απολυτα σωστα.

[shrike]

Δεν πρέπει να αφήνουμε τις συνειδήσεις στην τύχη

Καταρχάς, γιατί όχι; Είσαι σίγουρος ότι εσύ έχεις απόλυτο δίκιο σ' αυτό που πιστεύεις, ώστε να θεωρείσαι ο κατάλληλος για να διαμορφώσεις συνειδήσεις άλλων;

Και κατά δεύτερον, ποιος σου είπε ότι τις αφήνουμε στην τύχη; Απλά, δεν μπαίνουμε με τις πάντες στον προσηλυτισμό, παραθέτουμε απόψεις, προσπαθούμε να ακούνε όλες τις πλευρές και αφήνουμε τον άλλον να αποφασίσει μόνος του.

1. Δεν είναι ζήτημα πίστης.
2. Τα εξήγησα παραπίσω, τα είπες και εσύ, οι προσλαμβάνουσες είναι
χριστιανικές (θεϊστικές) ακόμα και αν καθίσεις οκλαδόν σε όλη σου τη
ζωή, επομένως η απραγία είναι διαιώνιση και ανοχή της χριστιανικής
(θεϊστικής) λαίλαπας.

Μα, εγώ δεν μιλάω για απραγία. Αλλά για μια προσέγγιση αρκετά διαφορετική απ' αυτή των πιστών.
Νομίζω πως είναι κάργα υποκριτικό, από τη μία να θεωρώ λάθος τον προσηλυτισμό και την "καθοδήγηση" των πιτσιρικιών από τους θρήσκους και από την άλλη να κάνω κι εγώ τα ίδια, απλά και μόνο επειδή πιστεύω ότι εγώ έχω δίκιο κι όχι οι άλλοι.

[parafrwn]

Εσύ τι θα έκανες;

Θα του έλεγα την αλήθεια, όσο σκληρή και αν είναι. Και με αλήθεια εννοώ αυτό που καταλαβαίνω μέσα από το πρίσμα των φυσικών επιστημών. Δεν υπάρχει μεταθανάτια ζωή. Όλα είναι εδώ. Και η κόλαση και ο παράδεισος. Πεθαίνουμε και γινόμαστε αστερόσκονη, αυτό που είμαστε δηλαδή.

Πως το ξερεις οτι δεν υπαρχει μεταθανατια ζωη ;

Εσύ πρέπει να αποδείξεις πως υπάρχει. Το βάρος της απόδειξης πέφτει σε αυτόν που ισχυρίζεται το Α. Όχι σε αυτόν που δεν δέχεται τον ισχυρισμό Α.

Αλλά αφού ρωτάς θα σου πω. Δεν είμαστε τίποτε το ιδιαίτερο. Απλώς κάτι πιθήκια σε ένα κοινότυπο πλανήτη γύρω από ένα μέτριο άστρο. Όλα στην φύση γενιούνται και πεθαίνουν. Τι το ξεχωριστό νομίζεις πως έχεις που δεν σου έμαθε η θρησκεία;

[Βινόσαυρος]

Εσύ τι θα έκανες;

Θα του έλεγα την αλήθεια, όσο σκληρή και αν είναι. Και με αλήθεια εννοώ αυτό που καταλαβαίνω μέσα από το πρίσμα των φυσικών επιστημών. Δεν υπάρχει μεταθανάτια ζωή. Όλα είναι εδώ. Και η κόλαση και ο παράδεισος. Πεθαίνουμε και γινόμαστε αστερόσκονη, αυτό που είμαστε δηλαδή.

Πως το ξερεις οτι δεν υπαρχει μεταθανατια ζωη ;

πως ξέρεις ότι δεν υπάρχει μονόκερος;

(ρητορική ερώτηση)

[Nandros]

- Μαμά τί γίνεται όταν πεθαινουμε; Το πρώτο πράγμα που μου ήρθε να του πω είναι "τροφή για τα σκουλικια". Τελικά του είπα ότι σταματάει η καρδούλα και διαλυομαστε σιγά σιγά μέχρι να γινουμε πολυ μικρά κομματάκια και να ενωθούμε με το Συμπαν

Αν θες να μεγαλωσεις σωστο ανθρωπο του λες οτι αν ειναι καλος ανθρωπος στη ζωη του θα παει στον παραδεισο.Αν ειναι σκατανθρωπος θα παει στην κολαση.Του λες την αληθεια δλδ.

Επειδή θέλω να μεγαλώσω σωστό άνθρωπο θα του πω να είναι καλός άνθρωπος όχι γιατί θα πάει στην κόλαση ή στον παράδεισο, αλλά γιατί ειναι το καλύτερο για τον ίδιο και τους ανθρώπους γύρω του.

Ο άλλος σώνει και καλά να διαιωνίσει τον φόβο ρε πστη μου!
Μπράβο ρε Ίφιδα!

[under]

Εσύ πρέπει να αποδείξεις πως υπάρχει. Το βάρος της απόδειξης πέφτει σε αυτόν που ισχυρίζεται το Α. Όχι σε αυτόν που δεν δέχεται τον ισχυρισμό Α.

Αλλά αφού ρωτάς θα σου πω. Δεν είμαστε τίποτε το ιδιαίτερο. Απλώς κάτι πιθήκια σε ένα κοινότυπο πλανήτη γύρω από ένα μέτριο άστρο. Όλα στην φύση γενιούνται και πεθαίνουν. Τι το ξεχωριστό νομίζεις πως έχεις που δεν σου έμαθε η θρησκεία;

Εγω ισχυριζομαι Α και εσυ ισχυριζεσαι Β.Αν ο ισχυρισμος Α χρηζει αποδειξεως γιατι δεν χρηζει αποδειξεως και ο ισχυρισμος Β ;